De l'un au wielokrotność

De l'un au multiple: Traductions du chinois vers les langues européennes Tłumaczenia z języka chińskiego na języki europejskie („Od jednego do wielu: tłumaczenia z języka chińskiego na języki europejskie”) to książka naukowa w języku francuskim i angielskim, zawierająca eseje o tłumaczeniach chińskiego na języki europejskie. Został opublikowany w 1999 roku przez Éditions de la MSH, Fondation Maison des sciences de l'homme [ fr ] , pod redakcją Viviane Alleton i Michaela Lacknera. We wstępie stwierdza się, że celem tej pracy jest zbadanie konkretnych zagadnień związanych z tłumaczeniem z języków chińskich na języki europejskie oraz z kultury chińskiej na kultury zachodnie, a nie promowanie nowej teorii dotyczącej przekładu.

Zawartość

Wstęp, dwujęzyczny w języku francuskim i angielskim, napisali redaktorzy Viviane Alleton i Michael Lackner. Nosi tytuł „De la traduction du chinois dans les langues européennes” w języku francuskim i „Wprowadzenie. O tłumaczeniu z chińskiego na języki europejskie” w języku angielskim. Paul W. Kroll, autor recenzji książki dla Journal of the American Oriental Society , napisał, że gramatyka angielskiej wersji wstępu jest „mniej niż doskonała”.

Praca zawiera osiem esejów w języku angielskim i siedem esejów w języku francuskim, z esejami podzielonymi na pięć sekcji. Każdy artykuł w języku francuskim ma streszczenie w języku angielskim, a każdy artykuł w języku angielskim ma streszczenie w języku francuskim. Wśród autorów esejów są naukowcy i badacze. Spośród autorów esejów 9 pochodziło z Francji, 4 z Niemiec, a po jednym z Włoch, Norwegii, Tajwanu i Stanów Zjednoczonych. Ze wszystkich autorów tylko jeden, Andrew H. Plaks , jest native speakerem języka angielskiego.

Kroll napisał, że każdy z esejów przedstawionych w pracy zawiera „liczne przydatne samorodki dotyczące poszczególnych słów i zwrotów”, a „kilka” esejów „zawiera obszerne bibliografie, które uwzględniają wiele mało znanych dzieł z minionych lat i stuleci”. Joshua A. Fogel, autor recenzji tej książki dla The Journal of Asian Studies , napisał, że żaden z pisarzy „nie wierzy w zgodność jeden do jednego między tekstami źródłowymi i docelowymi”.

Eseje według rozdziałów

Europejska gra

Pierwsza część, „Gra europejska” („Le jeu européen des langues”), zawiera eseje „Rola języków pośrednich w tłumaczeniach z chińskiego na niemiecki” Wolfganga Bauera i „Włoskie tłumaczenia literatury chińskiej” Federico Masiniego.

Esej Bauera, który ma francuski tytuł „Le rôle des langues intermédiaires dans les traductions du chinois en allemand”, odnosi się do praktyki tłumaczenia treści najpierw na angielski lub francuski, „język pośredni”, zanim tekst zostanie ponownie przetłumaczony na język Niemiecki. W języku francuskim ten rodzaj ponownego tłumaczenia określa się jako „ la belle infidèle ”. Bauer napisał, że tłumacze ponowni, słowami Fogela, „nie byli przywiązani do specyfiki oryginału i dlatego często tworzyli dzieła o trwałym pięknie w języku niemieckim”, podczas gdy wielu tłumaczy bezpośrednich „często miało duże trudności z śpiewaniem swoich tekstów po francusku lub Niemiecki". TH Barrett, autor recenzji tej książki dla Biuletynu Szkoły Studiów Orientalnych i Afrykańskich , napisał, że „angielski jest naturalnie dominujący wśród” przekładów. W swoim eseju Bauer napisał, że do 2000 roku angielski stał się „międzynarodowy”, co sprawiło, że tłumaczenia na języki pośrednie stały się przestarzałe, i dlatego niewiele uwagi poświęcono językom pośrednim. Bauer odniósł się do tego, że było znacznie więcej chińskich tłumaczy z Ameryki Północnej w porównaniu z niewielką liczbą niektórych chińskich intelektualistów, którzy tłumaczą na języki inne niż angielski. Barrett napisał, że ten esej był „mistrzowski”. Fogel napisał również, że autorzy fragmentów książki nie są już „chętni do zadowalania się belle infidèles , chociaż, jak sugeruje to określenie, można uznać ich zasługi”.

Esej Masiniego, zatytułowany po francusku „Les traductions italiennes de littérature chinoise”, bada tłumaczenia dzieł chińskich na język włoski.

Osobowości tłumaczy

Druga część, „Osobowości tłumaczy” („Des traducteurs d'envergure”), zawiera „Tłumaczenia literackie klasycznej liryki i dramatu Chin w pierwszej połowie XX wieku: „Przypadek” Vincenza Hundhausena (1878 -1955)" Lutza Biega, "Richard Wilhelm, a 'sinicized' German Translator" Michaela Lacknera, „Slow Poison or Magic Carpet: The Du Fu Translations by Erwin Ritter von Zach" Moniki Motsch, „Le markiz d'Hervey -Saint-Denys et les traductions littéraires: À propos d'un texte traduit par lui et retraduit par d'autres" autorstwa Angel Pino i Isabelle Rabut.

Esej Biega, który ma francuski tytuł „Traductions de théâtre et de poésie chinoise classique dans la première moitié du xx ^e siècle”, dotyczy Vincenza Hundhausena , niemieckiego tłumacza chińskiego dramatu, poezji i prozy. Bieg uważa, że prace Hundhausena są, jak mówi Fogel, „jednymi z najlepszych wyprodukowanych w jego pokoleniu”. Esej Lacknera, zatytułowany po francusku „Richard Wilhelm, un traducteur allemand « sinisé »?”, omawia Richarda Wilhelma . Esej Motscha, zatytułowany po francusku „Poison lent ou tapis volant. Les traductions de Du Fu par Erwin Ritter von Zach”, bada tłumaczenia poezji Erwina Rittera von Zacha napisane przez Du Fu . Esej Pino i Rabut, który ma angielski tytuł „Markiz D'Hervey-Saint-Denys i tłumaczenia literackie”, dotyczy Marie-Jean-Léon, markiza d'Hervey de Saint Denys . Fogel napisał, że Pino i Rabut „przedstawiają niezwykle szczegółową analizę D'Herveya jako tłumacza, przyglądając się uważnie zasadom tłumaczenia i temu, jak je zastosował”.

Tłumacz mówi

Część trzecia, „Tłumacz przemawia” („Le traducteur parle”), omawia tłumaczy współczesnych czasowi publikacji książki. Ta sekcja zawiera „Traduction terminable et interminable” Jacquesa Darsa i „La pasja de traduire” André Lévy'ego . Obaj autorzy byli uznanymi tłumaczami w Europie.

Esej Darsa, zatytułowany „Terminable and interminable Translation” w języku angielskim, omawia proces próby uczynienia tłumaczenia ostatecznym. Porównuje to do psychoanalizy . Esej Lévy'ego, który ma angielski tytuł „Pasja do tłumaczenia”, omawia motywacje tłumaczy.

Uniwersalność tłumaczeń

Część czwarta, „Wszechstronność tłumaczeń” („Les aléas des textes”), zawiera eseje omawiające zagadnienia w poszczególnych przekładach. Sekcja zawiera „On Mengxi bitan 's World of Marginalities and 'South-pointing Needles': Fragment Translation vs. Contextual Tradition” autorstwa Daiwie Fu , „Si c'était à refaire… ou: de la trudność de traduire ce que Confucius n'a pas dit” autorstwa Anne Cheng oraz „Obecność autorytarna w niektórych przedbuddyjskich tekstach chińskich” autorstwa Christophe'a Harbsmeiera.

Esej Daiwiego Fu, zatytułowany „A propos de monde de la marginalité dans le Mengxi Bitan et des «aiguilles pointant vers le sud »” w języku francuskim, stwierdza, jak sparafrazował to Yu Xiuying ( chiński : 于秀英 ; pinyin : Yú Xiùyīng ), profesor języka francuskiego na Uniwersytecie w Nanjing i autor recenzji książki dla Babel , że europejscy tłumacze, tacy jak Joseph Needham , doznają nieuchronnej degradacji swoich tekstów, ponieważ używają „koncepcji taksonomicznej przy wyborze fragmentów do oddania i sposobie wykonywania To". Esej wykorzystuje Dream Pool Essays ( Mengxi bitan ) jako studium przypadku. Fogel napisał, że esej Daiwiego Fu pokazuje, jak ważne jest tłumaczenie „kontekstowo, aby zobaczyć, jak pierwotni autorzy wyobrażali sobie cały swój własny system myślowy” zamiast tłumaczenia „fragmentów prac w celu jakiegoś domniemanego uniwersalnego schematu”. Esej Daiwie Fu krytykuje Josepha Needhama. Esej Anne Cheng, zatytułowany „Gdyby to miało być przerobione… lub: o trudnościach w tłumaczeniu tego, czego Konfucjusz nie powiedział” na angielski, omawia zdanie z Analektów ( Lunyu ): „ Tematy, o których Mistrz rzadko mówił były-rentowność, a także nominacje Nieba i doskonała cnota ” ( chiński tradycyjny : 子罕言利與命與仁 ; chiński uproszczony : 子罕言利与命与仁 ). Analizuje sposób, w jaki trzydzieści tłumaczeń Analektów tłumaczy to zdanie. Esej nie zawiera informacji o nowszym tłumaczeniu Brooksa. Barrett napisał, że esej Chenga był „autorytatywny” i że „dowodzi dobrego uznania dla„ un pragmatisme tout brittanique ”w pracach Raymonda Dawsona”. Esej Harbsmeiera, zatytułowany „Présence d'un auteur dans quelques textes chinois pré-bouddhiques” w języku francuskim, omawia gramatycznej pierwszej osoby w tekstach sprzed dynastii Qin , a tym samym ich autorską obecność. Barrett napisał, że esej Harbsmeiera „dodaje kilka cennych dodatków do przewodnika bibliograficznego Michaela Loewe z 1993 roku”.

Słowa i polisemia

Piąta sekcja, „Słowa i polisemia” („Rémunérer la deefaillance des mots”), omawia polisemię i problemy w tłumaczeniu z chińskiego, które pojawiają się w czterech gatunkach. Obejmuje „Problèmes d'indéterminations sémantiques dans la traduction de textes philosophiques” Jeana Leviego , „Noms de plantes asiatiques dans les langues européennes. Essai en forme de vade-mecum” Georgesa Métailié, „Traduire ou transcrire les noms de personnages: incydenty sur la wykład” Yinde Zhanga ( 張寅德 ; 张寅德 ; Zhāng Yíndé ) oraz „Średnia, natura i samorealizacja. Europejskie tłumaczenia Zhongyong ” autorstwa Andrew Plaksa.

Esej Jeana Leviego, zatytułowany „Problemy semantycznej nieokreśloności w tłumaczeniu tekstów filozoficznych” w języku angielskim, omawia „plastyczność semantyczną”, która jest podstawowym składnikiem tekstów filozoficznych ze starożytnych Chin, oraz to, jak „plastyczność semantyczna” komplikuje tłumaczenie. Twierdzi, że, jak sparafrazował to Fogel, „dopóki tłumaczenie nie będzie dążyć do perfekcji, odniesie sukces, jeśli oddaje wyczucie oryginału”. Esej Métailié, który ma angielski tytuł „Tłumaczenia azjatyckich nazw roślin na języki europejskie”, omawia kwestie związane z tłumaczeniem nazw roślin z języków chińskiego i japońskiego na języki europejskie. Esej Yinde Zhang zatytułowany „Tłumaczenie czy transkrypcja imion postaci literackich?” w języku angielskim omawia transkrypcję i tłumaczenie imion postaci we współczesnej chińskiej fikcji, a esej porównuje różne wysiłki w celu wykonania zadań. Esej Plaksa, zatytułowany po francusku „Le milieu, la nature et la réalisation de soi Traductions européennes du Zhongyong ”, dowodzi, że ponieważ tekst Doctrine of the Mean ( Zhongyong ) jest „zbyt łatwy”, czynnik ten jest, jak sparafrazowane przez Fogela, „główna przeszkoda” w tłumaczeniu.

Przyjęcie

Barrett doszedł do wniosku, że „każdy brytyjski student zainteresowany chińską humanistyką powinien zapoznać się z treścią tej książki”.

Kroll napisał, że w tej książce „większość autorów jest bardziej zainteresowana omawianiem faktów historycznych, kontekstu i rozwoju niż demonstrowaniem własnych umiejętności tłumaczeniowych”, dlatego też nacisk w książce jest skierowany „bardziej w kierunku informacji niż opinii” i że artykuły „są bardziej niż zwykle interesujące i wartościowe”.

Fogel doszedł do wniosku, że „Ogólnie rzecz biorąc, te eseje oferują odświeżające spojrzenie zarówno teoretyczne, jak i praktyczne, widziane oczami prawdziwych tłumaczy”.

Yu Xiuying napisał, że praca była wysokiej jakości jako podręcznik lub „po prostu przyjemna książka” („un livre simplement plaisant”) i że książka byłaby znaczną usługą („usługa considérable”) dla wyspecjalizowanych tłumaczy.