Enola Gay (piosenka)

„Enola Gay”
Okładka oryginalnego 7-calowego singla, zaprojektowana przez Petera Saville'a .
Singiel zespołu Orchestral Maneuvers in the Dark
z albumu Organization
Strona B	"Załącznik"
Wydany	26 września 1980 ( 26.09.1980 )
Studio	Ridge Farm Studio ( Dorking )
Gatunek muzyczny	Synth-pop Nowa fala
Długość	3 : 33
Etykieta	Dindisc
autor tekstów	Andy'ego McCluskey'a
Producent (producenci)	Orkiestrowe manewry w ciemnościach Mike'a Howletta
Orchestral Maneuvers in the Dark chronologia singli
" Wiadomości " (1980) " Enola gej " (1980) " Pamiątka " (1981)
Teledysk
na YouTube

„ Enola Gay ” to antywojenna piosenka angielskiego zespołu elektronicznego Orchestral Maneuvers in the Dark (OMD) i jedyny singiel z ich drugiego albumu studyjnego Organization (1980). Napisany przez głównego wokalistę i gitarzystę basowego Andy'ego McCluskeya , odnosi się do bombardowania atomowego Hiroszimy przez samolot Enola Gay 6 sierpnia 1945 roku, pod koniec II wojny światowej . Jak to jest typowe dla wczesnych singli OMD, piosenka zawiera melodyjną na syntezatorze zamiast śpiewanego refrenu.

„Enola Gay” spotkał się z w dużej mierze pozytywnymi recenzjami, ale uznano, że jest mało prawdopodobne, aby wpłynął na listy przebojów; poza tematem, piosenka spotkała się z pewnym oporem, ponieważ była postrzegana jako hymn gejowski . Ostatecznie osiągnął 8. miejsce na brytyjskiej liście singli , stając się pierwszym wpisem zespołu w pierwszej dziesiątce w ich rodzinnym kraju. Był także hitem w całej Europie kontynentalnej, zajmując pierwsze miejsca na listach przebojów we Włoszech, Portugalii i Hiszpanii. Utwór cieszył się niesłabnącą popularnością, w tym w społeczności LGBT , i osiągnął sprzedaż przekraczającą 5 milionów egzemplarzy. Został uznany za jedną z najlepszych piosenek swojej epoki i gatunku, a wraz z „ If You Leave ” z 1986 roku jest uważany za sygnaturową piosenkę OMD.

Kompozycja

Układ

Typowy dla wczesnych kompozycji OMD, utwór nie zawiera refrenu wokalnego i jest rozpoznawalny dzięki mocnemu, charakterystycznemu chwytowi syntezatora prowadzącego i niejednoznacznej treści lirycznej. Większość partii melodycznych została nagrana na Korg Micro-Preset , a dźwięk automatu perkusyjnego był „prawie ostatnią rzeczą do zrobienia” podczas nagrywania. Utwór oparty jest na progresji z lat 50. , która powtarza się przez cały utwór.

Klawiszowiec Paul Humphreys i menedżer OMD Paul Collister nie byli fanami „Enola Gay” (ten ostatni początkowo groził rezygnacją, jeśli zostanie wydany jako singiel). Collister uważał jednak, że był to pewny hit – pogląd, którego perkusista Malcolm Holmes nie podzielał. Początkowo dumny z piosenki, pewność siebie McCluskeya zachwiała się: ponownie nagrał swój wokal, ale był niezadowolony z ostatecznego miksu utworu.

Tytuł

Enola Gay , B-29 Superfortress , sfotografowany w 1945 roku

Piosenka została nazwana na cześć Enola Gay , bombowca USAAF B-29 Superfortress , który przewoził Little Boy , pierwszą bombę atomową użytą w akcie wojny, zrzucony na japońskie miasto Hiroszima 6 sierpnia 1945 r., zabijając ponad 100 000 swoich obywateli. Nazwa samego bombowca została wybrana przez jego pilota, pułkownika Paula Tibbetsa , który nazwał go na cześć swojej matki, Enoli Gay Tibbets (1893–1983), która została nazwana na cześć bohaterki powieści Enola; lub Jej fatalny błąd .

Liryczny

  Tekst piosenki odzwierciedla decyzję o użyciu bomby i prosi słuchacza o zastanowienie się, czy bombardowania były konieczne („To nigdy nie powinno tak się skończyć”). Wyrażenie „Czy matka jest dziś dumna z Little Boy ?” Jest aluzją zarówno do pseudonimu bomby uranowej, jak i pilota Paula Tibbetsa, który nazwał samolot imieniem swojej matki. Wyrażenie „Jest 8:15 i zawsze tak było” odnosi się do czasu detonacji nad Hiroszimą o 8:15 czasu JST ; ponieważ wiele zegarków zostało „zamrożonych” w wyniku wybuchu, staje się to „czasem, który zawsze był”. Jest identyfikowany jako utwór „ antywojenny ”, chociaż McCluskey stwierdził, że „nie był tak naprawdę zmotywowany politycznie do napisania piosenki”, co wynikało z fascynacji bombowcami z II wojny światowej . Miał nadzieję, że „przekazało to ambiwalencję co do tego, czy było to właściwe, czy niewłaściwe”.

Krytyczny odbiór

Piosenka spotkała się w dużej mierze z pozytywnymi recenzjami. Greg Reibman z Boston Rock napisał: „Wraz z„ Enola Gay ”, Orchestral Maneuvers zrzuca kolejną niszczycielską głowicę na świat gorszej muzyki pop… ci faceci mają rację”. Krytyk Canberra Times, Jonathan Green, opisał ten utwór jako „super”, z „uroczą melodią, która tworzy całkowicie zaraźliwą piosenkę”. Daniela Soave z Record Mirror nazwała to „nieskończenie tanecznym, radosnym i nerwowym”, zwracając jednocześnie uwagę na niespokojne zestawienie między treścią muzyczną a ponurymi tekstami. NME powiedział, że utwór ma „znaczące plusy”, w tym „wspaniałą melodię”, ale wyraził zastrzeżenia co do jego perspektyw komercyjnych, czując, że jest przeznaczony na „zapomnienie bez list przebojów”. Piosenka była postrzegana przez niektórych jako gejowski hymn ; w związku z tym zakazano odtwarzania go w popularnym programie dla dzieci BBC1 Swap Shop .

Pomimo swojej tematyki, singiel został wydany w czasie silnych nastrojów antynuklearnych w Wielkiej Brytanii. Według BBC pomogło to stać się „nieprawdopodobnym hitem”. Utwór wszedł na UK Singles Chart pod numerem 59, ale wspiął się o 51 miejsc w ciągu następnych czterech tygodni, by osiągnąć szczyt numer 8, stając się pierwszym wpisem grupy w pierwszej dziesiątce w ich rodzinnym kraju i jednym z 50 najlepiej sprzedających się singli w Wielkiej Brytanii w 1980 roku. Był także hitem w całej Europie kontynentalnej, zajmując czołowe miejsca na listach przebojów we Włoszech, Portugalii i Hiszpanii.

W retrospektywnej ocenie Ned Raggett z AllMusic wychwalał piosenkę jako „zdumiewającą… bezkompromisowy popowy klasyk - sprytny, szczery, porywający i pewny siebie, nie wspominając o chwytliwym i znakomicie zaaranżowanym”. Krytyk Dave Thompson nazwał to „idealną ekstrawagancją synth-dance-pop”. John Bergstrom z PopMatters napisał: „Synthpop z lat 80. zbiera dużo krytyki, wiele na to zasłużyło. Ale„ Enola Gay ”jest głośnym obaleniem poglądu, że nic istotnego, pięknego ani ponadczasowego nie może pochodzić od chudych Anglików z syntezatorami. .. Wszystko, czym powinien być klasyk.”

Dziedzictwo

Czytelnicy NME , Record Mirror i Smash Hits uznali „Enola Gay” za jeden z 10 najlepszych singli 1980 roku; później zajął ósme miejsce w Slicing Up Eyeballs na najlepsze piosenki roku. Utwór znalazł się na listach krytyków , takich jak „100 najlepszych piosenek lat 80. NME ” , „100 najlepszych singli lat 80.” Classic Pop , „100 najlepszych alternatywnych singli lat 80.” PopMatters , MusicRadar „40 najlepszych utworów syntezatorowych wszechczasów” i „25 najlepszych utworów synthpopowych z lat 80. XX wieku” Smooth Radio . Został wybrany przez Danny'ego Boyle'a do użytku podczas ceremonii otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 w Londynie. Piosenka stała się Celtic FC od połowy do końca 2010 roku, a fani zmienili tekst, aby obracał się wokół gracza Stuarta Armstronga .

BBC określiło „Enola Gay” jako „długotrwały hit”; łączna sprzedaż utworu przekroczyła 5 milionów egzemplarzy. Został opisany - wraz z „ If You Leave ” z 1986 roku - jako piosenka sygnaturowa OMD . Utwór nadal kojarzony jest z kulturą LGBT ; Krytyk Rolling Stone, Rob Sheffield, napisał w 2020 roku, że „chodzi zarówno o ujawnienie się , jak i nuklearne zniszczenie”. Pisarz Gigwise, Josh Williams, nazwał „Enola Gay” jedną z najbardziej wpływowych piosenek, które pojawią się w serialu telewizyjnym It's a Sin (2021), który koncentruje się na grupie gejów żyjących podczas kryzysu HIV / AIDS w Wielkiej Brytanii. Williams powiedział: „Wyraźnie widać, dlaczego młody gej lub biseksualista może nadać inne znaczenie tekstowi o zrzuceniu bomby atomowej poprzez wychodzenie do własnych rodzin”. OMD, świadomi postrzeganych przez piosenkę powiązań z homoseksualizmem, przyjęli swoich licznych zwolenników w społeczności LGBT .

Utwór zyskał uznanie innych artystów. W wywiadzie dla BBC Radio 1 z 1981 roku Godley & Creme wymienili „Enola Gay” i „ Souvenir ” OMD jako dwa ze swoich ulubionych singli. „Enola Gay” był jedynym coverem zawartym we wczesnych setach koncertowych angielskiego muzyka Howarda Jonesa , który „uwielbiał jego prostotę i elektronikę”. Niemiecki DJ/zespół produkcyjny Sash! pochwalił produkcję piosenki jako „tak naprawdę mocną”. Utwór był również chwalony przez Ala Doyle'a z Hot Chip , Rudiego Escha z Die Krupps i solowego artystę Moby'ego , który nazwał go „piękną piosenką”, którą „kochał od dziesięcioleci”.

Wpływ komputera domowego

„Enola Gay” jest popularny wśród wczesnych entuzjastów komputerów domowych i jest używany w demach, takich jak Swinth ( Commodore 64 ). Piosenka spodobała się również hakerom; można go znaleźć jako „muzyczne łóżko” dla wielu mega-demówek i „ cracktro ”, które można znaleźć na wydawnictwach grup warezowych , takich jak Beastie Boys. Piosenka pojawiła się w filmie Ex Machina z 2015 roku , thrillerze science-fiction o konsekwencjach sztucznej inteligencji.

16-bitowe komputery przyniosły ze sobą popularny format trackera muzycznego , którego istnieje co najmniej tuzin wersji.

Teledysk

Teledysk został nakręcony w studiach ITN w trzy godziny jednego popołudnia. Zaczyna się od pokazania przyspieszonego materiału filmowego przedstawiającego chmury przepływające przez niebo. Po otwierającym riffie, który jest pokazany jako ręce klawiszowca grające podczas animacji przy użyciu cyfrowego rotoskopii , pokazuje przezroczysty obraz wideo, na którym McCluskey śpiewa i gra na gitarze basowej .

Strona B

Stroną B brytyjskiego wydania „Enola Gay” był utwór zatytułowany „Annex”. Piosenka nie znalazła się na kolejnym Organization i pozostała unikalna dla tego wydania, dopóki nie znalazła się na składance Navigation: The OMD B-Sides z 2001 roku i zremasterowanej edycji Organization z 2003 roku . Chociaż utwór był w zasadzie improwizacją „wymyśloną na miejscu”, Paul Humphreys opisał go w wywiadzie z 1980 roku jako „najlepszą rzecz, jaką zrobiliśmy przez cały rok”; AllMusic, Aaron Badgley, nazwał ją później „genialną” piosenką.

Wykaz utworów

Oryginalne wydanie z 1980 roku

Strona pierwsza

NIE.	Tytuł	Długość
1.	„Enola wesoły”	3:33

Strona druga

NIE.	Tytuł	Długość
1.	"Załącznik"	4:33

12-calowy singiel zawierał te same utwory, co na 7-calowym singlu.

2003 remiks 12"

Strona pierwsza

NIE.	Tytuł	Długość
1.	„Enola Gay” (remiks taneczny Killa)	9:02

Strona druga

NIE.	Tytuł	Długość
1.	„Enola Gay” (remiks dubowy)	6:57
2.	„Enola Gay” (edycja radiowa)	3:05

Reedycja 2020 12"

Strona pierwsza

NIE.	Tytuł	Długość
1.	„Enola Gay” (mieszanka rozszerzona)	4:49

Strona druga

NIE.	Tytuł	Długość
1.	„Enola Gay” (wolna mieszanka)	4:05

Wykresy

Wykres (1980–1981)	Szczytowa pozycja
Australia ( raport muzyczny Kent )	47
Francja ( IFOP )	6
Irlandia ( IRMA )	14
Włochy ( Musica e dischi )	2
Włochy ( RAI Hit Parade )	1
Włochy ( TV Sorrisi e Canzoni )	1
Nowa Zelandia ( Recorded Music NZ )	31
Portugalia ( Música & Som )	1
Hiszpania ( AFE )	1
Szwajcaria ( Schweizer Hitparade )	2
Single w Wielkiej Brytanii ( OCC )	8
US Hot Dance Club Play ( Billboard )	34

Certyfikaty i sprzedaż

Region	Orzecznictwo	Certyfikowane jednostki / sprzedaż
Francja	—	700 000
Włochy ( FIMI )	Złoto	300 000
Wielka Brytania ( BPI )	Złoto	400 000
Dane dotyczące sprzedaży i przesyłania strumieniowego oparte wyłącznie na certyfikacji.

Alternatywne wersje

W 1998 roku David Guetta i Joachim Garraud i Sash! stworzył zremiksowane wersje piosenki na zamierzoną drugą płytę The OMD Singles . Druga płyta została usunięta i ostatecznie tylko Sash! remiks pojawił się na The OMD Remixes . W 2003 roku tylko we Francji ukazała się dwupłytowa wersja, która zawierała również zremiksowane wersje Guetty i Garrauda. Hot Chip zremiksował piosenkę, aby zbiegła się z jej ponownym wydaniem z okazji 40. rocznicy.

Wczesna wersja piosenki z nieco inną aranżacją pojawia się na albumie grupy Peel Sessions 1979–1983 . Występ na żywo, nagrany w Guildhall w Portsmouth w Anglii 19 września 1980 roku, został wykorzystany w filmie Urgh! Wojna muzyczna (1982).

Muzyk Howard Jones wykonał cover utworu podczas wczesnych występów na żywo. W 2010 roku piosenka Katy Perry „ Teenage Dream ” została „zmiksowana” z „Enola Gay” przez grupę DJs from Mars pod tytułem „Teenage Gay”.

Zobacz też

• Lista piosenek antywojennych
• Lista hitów numer jeden 1981 (Włochy)
• Lista singli numer jeden 1981 (Hiszpania)

Linki zewnętrzne

• „ Enola Gay ” na Discogs (lista wydań)
• na YouTubie