Ruth Matilda Anderson

Ruth Matilda Anderson
Portrait of Ruth M. Anderson.jpg
Urodzić się ( 1893-09-08 ) 8 września 1893
Hrabstwo Phelps, Nebraska , Stany Zjednoczone
Zmarł 20 maja 1983 ( w wieku 89) ( 20.05.1983 )
Nowy Jork , Stany Zjednoczone
Edukacja
zawód (-y) Fotograf i kurator kostiumów dla Hispanic Society of America
lata aktywności 1925-1979
Znany z Fotografia dokumentalna i historia sztuki Hiszpanii

Ruth Matilda Anderson (8 września 1893 - 20 maja 1983) była amerykańską fotografką i autorką, znaną ze swoich fotografii etnograficznych i studiów nad życiem głównie na wsi w Hiszpanii na początku XX wieku .

Podczas długich wypraw terenowych do regionów Hiszpanii od lat dwudziestych do późnych lat czterdziestych XX wieku, na zlecenie Hispanic Society of America (HSA), wykonała tysiące zdjęć i towarzyszących im notatek na temat życia i ludzi w Hiszpanii. Doprowadziło to do tego, że kuratorem ds. fotografii w Towarzystwie Hiszpańskim. Od 1954 r. aż do przejścia na emeryturę kontynuowała swoją karierę jako kurator ds. kostiumów w HSA, pisząc książki o hiszpańskich strojach historycznych i ludowych.

Najlepsze zdjęcia Andersona zostały scharakteryzowane jako uderzające „równowaga między obiektywizmem a współczuciem […], nawet przy dokumentowaniu tematów o charakterze antropologicznym ”. W XXI wieku jej wkład w historię społeczną i historię sztuki w Hiszpanii doprowadził do ponownego zainteresowania lokalną historią, dalszych publikacji i wystaw publicznych w kilku hiszpańskich miastach.

Biografia

Anderson urodziła się 8 września 1893 roku w hrabstwie Phelps w Nebrasce jako jedna z trzech córek norweskiego pochodzenia Alfreda Theodore'a Andersona i jego żony Almy Matildy Anderson z domu Wickstrom. Karierę fotograficzną rozpoczęła pod okiem ojca, który wraz z żoną jako wspólnikiem prowadził studio w Kearney w stanie Nebraska, specjalizując się w fotografii krajobrazowej i portretowej . Członek National Photographic Association of the United States , był biegły w wykonywaniu małych mebli i konstruował własny sprzęt fotograficzny. Po rocznym studiowaniu sztuk pięknych na University of Nebraska w Lincoln , Anderson przeniósł się do Nebraska Teachers College, które ukończył w 1915 roku z certyfikatem nauczania matematyki i historii. Nie zainteresowana nauczaniem, wznowiła dawne studia na Uniwersytecie w Nebrasce, które ukończyła w 1919 roku.

Po przeprowadzce do Nowego Jorku zapisała się do Clarence H. White School of Photography , pierwszej amerykańskiej instytucji, która nauczała fotografii jako formy sztuki , z innowacyjnym naciskiem na obrazy dokumentalne. Biała Szkoła Fotografii została zainspirowana ruchem artystycznym Foto -Secesji , zapoczątkowanym przez Alfreda Stieglitza . Wyszkolony w takich awangardowych metodach Anderson nauczył się tworzyć obrazy odpowiadające standardom szkoły, nauczył się obsługi skomplikowanych aparatów, efektów specjalnych z ciemnią technik i rozwinął oko do skutecznych opowieści wizualnych .

Kurator fotografii

W 1921 roku, pracując jako projektant wnętrz w Nowym Jorku, Anderson został zatrudniony przez Hispanic Society of America (HSA) na polecenie samego Clarence'a White'a. Pod okiem założyciela i dyrektora towarzystwa, Archera Miltona Huntingtona , doskonaliła swoje umiejętności jako fotograf i badacz, aw 1922 r. została mianowana kustoszem fotografii w Muzeum i Bibliotece Towarzystwa. Tam zaczynała jako jedna z grupy młodych kobiet dwudziestokilkuletnich, którzy zostali zatrudnieni bez specjalnego przeszkolenia w zakresie ich ostatecznej specjalizacji: Podobni do Elizabeth du Gué Trapier , Beatrice Gilman Proske , Alice Wilson Frothingham , Florence Lewis May i Eleanor Sherman Font , Anderson zdobyła znaczną wiedzę na temat historii hiszpańskiej sztuki i cywilizacji dzięki swojej całożyciowej działalności dla HSA.

W latach 1923-1930 Anderson odbył pięć długich podróży do Hiszpanii, robiąc zdjęcia dokumentalne i zbierając powiązane informacje dla HSA, głównie w Galicji , Asturii , León , Estremadurze i Andaluzji . Przed wyjazdem zaczęła uczyć się hiszpańskiego i kontynuowała naukę w trybie dziennym. Skupiając się na wiejskich wsiach i małych miasteczkach, jej obrazy obejmują wiele aspektów życia społecznego i tradycyjnego rzemiosła regionu.

Niemiecki aparat Icarette z 1920 roku , podobny do tego, którego używał Anderson

W pierwszą podróż do Galicji w latach 1924/25 towarzyszył jej ojciec, który prowadził pamiętnik, sporządzając notatki etnograficzne do dokumentacji jej fotografii. Chcąc dotrzeć nawet do odległych wiosek, musieli czasem podróżować konno, promem, a nawet pieszo. W karczmach , w których przebywali, improwizowali ciemnię do wywoływania swoich filmów . W późniejszych podróżach korzystała z samochodu i kierowcy, by łatwiej przewozić aparaty fotograficzne , statyw , pudełka z filmami i chemikaliami oraz bagaż osobisty.

W sumie Anderson wykonał ponad 14 000, w większości czarno-białych, fotografii hiszpańskich ludzi i miejsc, przedstawiających mężczyzn i kobiety przy pracy i pracach domowych, dzieci podczas pracy lub zabawy oraz tradycyjne zwyczaje. Dokumentując hiszpański styl życia na wsi przed dalszą industrializacją i urbanizacją oraz hiszpańską wojną domową , jej obrazy koncentrowały się na cyklu życia (narodziny, dorosłe życie, rytuały przejścia , święta i śmierć) oraz na informacjach zebranych od ludzi, których spotkał Anderson.

„Anderson zarejestrowała „ponadczasową” Hiszpanię, którą można było znaleźć głównie w małych miasteczkach i regionach wiejskich. Tam skoncentrowała się na starych budynkach, lokalnym przemyśle i życiu publicznym społeczności, na ogół na festiwalach lub obrzędach religijnych. Co istotne, ograniczyła się do tych aspektów jednostki życie publiczne, takie jak czerpanie wody ze studni, wybielanie domu lub wykonywanie zawodu. Stylistycznie jej zdjęcia przedstawiają te codzienne wydarzenia z prostym spokojem, jednocześnie sugerując swobodny naturalizm ”.

— Towarzystwo Hiszpańskie w Ameryce,

Kurator kostiumów

Po dłuższej pracy jako kurator fotografii ponownie skoncentrowała swoją karierę na studiowaniu tradycyjnych hiszpańskich strojów i pisała książki i artykuły na ten temat. Jej ostatnia i szósta oficjalna misja do Hiszpanii miała miejsce między grudniem 1948 a majem 1949, gdzie zbierała informacje i robiła zdjęcia do swojej książki Kostium hiszpański: Estremadura (1951) . Z tej okazji udała się również do Madrytu, aby studiować kostiumy historyczne w Museo del Pueblo Español (Muzeum Ludu Hiszpańskiego), poprzednika dzisiejszego Museo del Traje (Muzeum Odzieży). W 1954 została powołana na stanowisko kustosza ds. kostiumów w Towarzystwie Hiszpańskim, gdzie pozostała aż do przejścia na emeryturę. Jej duża liczba fotografii i notatek terenowych została wykorzystana jako źródło publikacji naukowych przez nią samą i innych badaczy.

W Hiszpański kostium: Estremadura opublikowała swoje wyjaśnienia i zdjęcia na temat tradycyjnych strojów i strojów z regionu Estremadura . W przedmowie doceniła „życzliwość mieszczan i wieśniaków, rodaków i pasterzy oraz kobiet, które natychmiast przerywały wszystko, co robiły, aby pomóc nieznajomemu”.

Jej książka Kostiumy malowane przez Sorollę w jego prowincji Hiszpanii przedstawia studia nad różnymi strojami etnicznymi, które hiszpański malarz Joaquin Sorolla wykorzystał w swoim cyklu obrazów Wizja Hiszpanii . Bardzo szczegółowo skomentowała tło etnograficzne, odnosząc się do lokalnych strojów i stylu życia, regionalnej historii Hiszpanii i literatury obrazów Sorolli. W jej książce znalazły się czarno-białe ilustracje, przedstawiające detale płócien, a także towarzyszące im szkice olejne lub akwarelowe Sorolli ze zbiorów HSA, obrazy z prywatnych kolekcji oraz studia olejne w Muzeum Sorolli w Madrycie. W przeglądzie z 1958 roku nazwano to „przydatnym tłem dla osób niezaznajomionych z zawiłościami hiszpańskich prowincji”.

Jej ostatnia książka, Kostium latynoski, 1480-1530 , obejmuje okres ostatnich dziesięcioleci przed podbojem Granady i pierwszą podróżą Krzysztofa Kolumba do Ameryki , obie w 1492 r., aż do koronacji Karola V na Świętego Cesarza Rzymskiego . Śledząc rozwój historyczny tego okresu wielkich zmian w Hiszpanii, książka dostarcza informacji na temat świeckich ceremonialnych strojów, głównie arystokratek, mężczyzn i kobiet, w tym odzieży wierzchniej i futer, fryzur, nakryć głowy , części garderoby, nakryć nóg, bielizny, obuwia i akcesoriów. Do ilustracji Anderson umieścił głównie obrazy szlachty, portugalskiej i hiszpańskiej. Komentując swoje poszukiwania ilustracji szat ciała, napisała: „A ponieważ szlachetni dżentelmeni na ogół nie ujawniają swoich wewnętrznych szat, ilustracje koszul, dubletów i innych szczegółów zostały zaczerpnięte z postaci rozebranych do akcji, takich jak kaci , biczownicy , żołnierze i rolników”. Dzięki tej książce Anderson dostarczył przydatnych informacji na temat historycznych strojów politycznych , artystycznych i historycy literatury . Chciała również „umożliwić projektantom teatralnym działanie z pewną swobodą, z jaką renesansowi krawcy, kuśnierze i szewcy kroją i szyją, aby zadowolić gust swoich klientów. W swojej recenzji z 1981 roku Joseph R. Jones z University of Kentucky nazwał pracę Andersona „okazjonalną książką staromodnego konesera-uczonego, której charakter jest równie interesujący jak przedmiot”.

Śmierć

Anderson zmarła w Nowym Jorku 20 maja 1983 roku w wieku 89 lat i została pochowana w rodzinnym mieście swojej rodziny Kearney w Nebrasce.

Dziedzictwo

Kolekcje

Kolekcja Ruth Anderson, która służyła jako źródło publikacji na temat hiszpańskich zwyczajów historycznych, folkloru i strojów, stanowi ważną część archiwów Muzeum i Biblioteki Towarzystwa Hiszpańskiego. Ponadto portret Clarence'a Hudsona White'a autorstwa Andersona (1919) znajduje się w stałej kolekcji Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.

Wystawy i inne media

Kobiety niosące ceramiczne garnki na rynek. Muzeum Pontevedry.
Fotografia Andersona i tradycyjne stroje dojarki. Muzeum Pontevedry .
Fotografie Andersona i tradycyjne płaszcze przeciwdeszczowe ze słomy. Muzeum Pontevedry.

Od sierpnia 2019 r. można oglądać wystawę „Spojrzenie z przeszłości. Fotografie Ruth Matilda Anderson w Galicji” były pokazywane w A Coruña oraz w ponad 35 gminach Galicji. W hiszpańskim studium na temat przedstawiania przez Andersona przeszłości i współczesnej kultury popularnej w mediach cyfrowych, jej prace zostały określone jako „wyjątkowa kolekcja obrazów wykonanych w latach dwudziestych XX wieku w różnych częściach Galicji, ukazujących nasz lud, zwyczaje i tradycje, etnograficzną spuściznę o nieocenionej wartości”. zaplanowanych wycieczek z przewodnikiem trzeba było pomnożyć przez cztery.

Od sierpnia do października 2022 r. Muzeum Pontevedra zorganizowało „Ruth Matilda Anderson. Podróż przez tradycyjne stroje Galicji”, czasową wystawę około 75 tradycyjnych galicyjskich strojów ludowych i rzemiosł, inspirowaną fotografiami Andersona wykonanymi w latach 1924-1926 i uzupełnionymi nimi Po pięciu latach badań Stowarzyszenia Etnograficznego Pontevedra Sete Espadelas i przy współpracy HSA, na wystawie zaprezentowano wybór tradycyjnych strojów zamontowanych na manekinach i inne przedmioty codziennego użytku z historycznej kolekcji stowarzyszenia, a także zrekonstruowane w szczegółach historycznych. Prawie 100-letnie obrazy Andersona i odtworzone sceny z wiejskiego życia przedstawiały m.in. dojarki zebrane o świcie na Rúa Nova w Santiago de Compostela , kobiety niosące ceramiczne garnki na targ, rzemieślników sprzedających drewniane chodaki oraz ludzie w tradycyjnych płaszczach przeciwdeszczowych ze słomy. Wydano towarzyszący katalog, zawierający wszystkie zdjęcia Andersona oraz kostiumy pokazane na wystawie. Odwiedziło ją ponad 14 000 zwiedzających, co czyni ją najbardziej udaną imprezą muzealną ostatnich pięciu lat. We wcześniejszych latach wystawy fotografii Andersona pokazywane były także w Oviedo w Asturii i Badajoz w Estremadurze.

W dniu 29 października 2022 r. Televisión de Galicia (TVG) miał premierę telewizyjnego serialu dokumentalnego Galicia de 20 a 20, wyprodukowanego z Voz Audiovisual i we współpracy z HSA. W tym dziesięcioodcinkowym dokumencie aktorka Sonia Méndez i fotografka Leticia T. Blanco śledziły podróże Andersona po Galicji i robiły nowe zdjęcia podobne do Andersona, rozmawiając jednocześnie z potomkami portretowanych przez nią osób oraz z rzemieślnikami, którzy kontynuują tradycyjne rzemiosło pokazane w jej kino.

W hiszpańskiej powieści graficznej Los cuentos de la niebla z 2019 roku ( Tales of the fog ) niektóre zdjęcia Andersona z Galicji zostały odtworzone jako źródła lokalnego życia w latach trzydziestych XX wieku.

Krytyczny odbiór

Życie i twórczość Ruth M. Anderson oraz jej znaczenie dla kolekcji etnograficznej Towarzystwa Hiszpańskiego jako dokumentów dotyczących historii Hiszpanii zostały omówione w rozprawie doktorskiej z 2011 r. praca magisterska z historii sztuki Noemi Espinosa Fernández na Uniwersytecie Castilla-La Mancha w Hiszpanii, obejmująca ponad 700 stron. Wśród wielu innych aspektów podróży Andersona, a także dokumentów wizualnych i pisemnych, Espinoza Fernández zwróciła uwagę na zainteresowanie, jakie Anderson okazywała życiu hiszpańskich kobiet, udokumentowane na jej fotografiach i notatkach na temat zawodów kobiecych.

W swoim opracowaniu „Hiszpańska kultura popularna na fotografiach Ruth Matilda Anderson. Reprezentacje przeszłości i cyfrowe reinterpretacje” Maria Jesús Pena Castro zauważyła, że ​​Hiszpanki Anderson pokazała w aktywnych rolach pracownic, właścicielek kapitału i kompetentnych decydentów . Według badań te antropologiczne reprezentacje wizualne zmieniają postrzeganie stereotypów związanych z płcią , charakteryzując udział kobiet zarówno w tak zwanej pracy domowej lub reprodukcyjnej , jak iw pracy produkcyjnej. Ponadto Pena Castro skomentował konstrukcję płciową przestrzeni i o strategiach kobiet zajmujących tradycyjne męskie przestrzenie, na przykład w tawernach.

We wstępie do dwujęzycznego katalogu wystawy In thelands of Extremadura: Ruth Matilda Anderson's photos of western Spain for the Hispanic Society , Patrick Lenaghan, główny kurator grafiki i fotografii w HSA, omówił zarówno podstawowe założenia, jak i zakres, jakość i odbiór fotografii Andersona. Zdaniem Lenaghan Anderson postrzegała swoje zdjęcia jako zwykłe wizualne dokumenty Hiszpanii, ale uwaga, jaką wzbudziły po jej śmierci poprzez wystawy i publikacje, nadała im inną jakość. To z kolei skłoniło go do postawienia pytania o interpretację jej prac: „czy są to przebłyski przeszłości, dzieła sztuki czy wizualne zapisy przygód pewnej kobiety w Hiszpanii? Każda odpowiedź zawiera w sobie zarówno szerokie założenia dotyczące natury fotografii i specyfikę jej przypadku, a przede wszystkim to, jak jej praca przypomina porównywalne przykłady i kontekst, w którym pracowała. Fotografując rutynowe wydarzenia z dbałością o szczegóły, a jednocześnie oprawiając je w starannie skonstruowane kompozycje, czerpała zarówno z dokumentów, jak i tradycje artystyczne”.

Według Lenaghan jej prace fotograficzne „odzwierciedlają niezachwianą wiarę w fotografie jako dowody wizualne i pod tym względem przypominają motywacje powstania kilku archiwów antropologicznych w tym czasie. […] W rezultacie zdjęcia w Hispanic Society stanowi nie tylko nieocenione źródło informacji dla badaczy, ale także znaczącą definicję narodu w obrazach.Praca Andersona i cały projekt stworzenia takiego archiwum przedstawiają zatem kolejny rozdział w długotrwałej debacie na temat tego, czym jest Hiszpania, w tym przypadku wkład oferowany przez podziwiającego outsidera”.

Ponadto napisał, że „wiele jej przedstawień osób, zwłaszcza matek i dzieci, odzwierciedla ujmujące i osobiste współczucie dla opiekunki. W trakcie swojej pracy pozytywnie reagowała na spotkanych Hiszpanów i nasycała swoje obrazy cichym godności, która czyni je tak imponującymi”.

Pracuje

  • Prowincje Gallegan w Hiszpanii: Pontevedra i La Coruña . Nowy Jork, Hispanic Society of America (1939).
  • Strój hiszpański: Estremadura . Archiwum internetowe. Nowy Jork [Latynoskie Towarzystwo Ameryki]. 1951. {{ cytuj książkę }} : CS1 maint: inni ( link )
  • Kostiumy malowane przez Sorollę w jego prowincjach Hiszpanii . Nowy Jork, Hispanic Society of America (1957).
  • Kostium latynoski, 1480-1530 . Nowy Jork, Hispanic Society of America (1979) .

Zobacz też

Ten artykuł jest częściowo oparty na artykule z hiszpańskiej Wikipedii .

Literatura

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Ruth_Matilda_Anderson&oldid=1136394088 ”