Przygoda znakomitego klienta

„Przygoda wybitnego klienta”
Arthura Conana Doyle'a
Adventure of the Illustrious Client.jpg
Ilustracja tytułowa autorstwa Johna Richarda Flanagana w Collier's (1924)
Seria Księga przypadków Sherlocka Holmesa
Data publikacji 1924
Chronologia

← Poprzedzony przez —
Następnie → Blanszowany żołnierz

„ The Adventure of the Illustrious Client ” (1924) to jedno z 56 opowiadań o Sherlocku Holmesie napisanych przez brytyjskiego autora Sir Arthura Conana Doyle'a i jedno z 12 opowiadań zebranych jako The Case-Book of Sherlock Holmes (1927). Po raz pierwszy została opublikowana w Collier's w Stanach Zjednoczonych w listopadzie 1924 r. Oraz w The Strand Magazine w Wielkiej Brytanii w dwóch częściach, w lutym i marcu 1925 r.

Działka

Sir James Damery przychodzi do Holmesa i Watsona w sprawie problemu jego znakomitego klienta (tożsamość klienta nigdy nie jest ujawniana czytelnikowi, chociaż Watson dowiaduje się o tym na końcu historii; mocno sugeruje się, że jest to król Edward VII ) . Młoda córka generała de Merville, Violet, zakochała się w łobuzerskim i sadystycznym austriackim baronie Adelbercie Grunerze, o którym Damery i Holmes są przekonani, że jest bezwstydnym kobieciarzem i mordercą. Ofiarą była jego ostatnia żona, z której morderstwa został uniewinniony ze względu na techniczne szczegóły prawne i przedwczesną śmierć świadka. Swój koniec spotkała na przełęczy Splügen . Holmes dowiaduje się również, że baron ma drogi gust i jest kolekcjonerem oraz uznanym autorytetem w dziedzinie chińskiej ceramiki .

Pierwszym krokiem Holmesa jest zobaczenie Grunera, który jest rozbawiony widząc, jak Holmes próbuje „rozegrać rękę bez kart”. Baron nie daje się wzruszyć i twierdzi, że jego urok jest silniejszy niż nawet posthipnotyczna sugestia w warunkowaniu umysłu Violet, aby odrzucił wszystko, co można o nim powiedzieć. Gruner opowiada historię Le Bruna, francuskiego agenta, który został kaleką na całe życie po tym, jak został pobity przez bandytów po przeprowadzeniu podobnych dochodzeń w sprawach osobistych barona.

Holmes otrzymuje pomoc w swojej misji w postaci Shinwella Johnsona , byłego przestępcy, który teraz działa jako informator Holmesa w londyńskim półświatku . Johnson zgarnia pannę Kitty Winter, ostatnią kochankę barona, która została przez to zrujnowana. Jest zdeterminowana, by się zemścić i zrobi wszystko, by pomóc Holmesowi. Kitty mówi Holmesowi, że baron „zbiera kobiety” i zapisuje swoje podboje w książce. Holmes zdaje sobie sprawę, że ta książka, napisana własnoręcznie przez Grunera, jest kluczem do wyleczenia Violet z jej przywiązania do łajdaka. Kitty mówi Holmesowi, że ta książka jest przechowywana w gabinecie barona.

Watson i Holmes w łaźniach tureckich

Najpierw Holmes idzie do Violet, zabierając ze sobą Kitty, ale Violet jest dowodem przeciwko słowom Holmesa. Następnie Kitty wyjaśnia, że ​​Violet może zostać zrujnowana lub zamordowana przez Grunera, jeśli będzie kontynuować. Violet nadal stoi niewzruszenie, a spotkanie kończy się, gdy Holmes ledwo unika publicznej sceny z udziałem rozwścieczonej Kitty.

Później Holmes zostaje zaatakowany przez dwóch ludzi Grunera, a gazety sugerują, że jest bliski śmierci. Watson udaje się na Baker Street 221B i odkrywa, że ​​obrażenia Holmesa zostały wyolbrzymione, aby sprawiać wrażenie, że będzie on wyłączony z gry przez dłuższy czas. Kilka dni później Holmes jest na tyle zdrowy, że może wstać z łóżka. Baron planuje podróż do Stanów Zjednoczonych tuż przed ślubem i wyjeżdża za trzy dni. Holmes wie, że Gruner zabierze ze sobą swoją obciążającą książkę, nigdy nie ośmielając się zostawić jej w swoim gabinecie.

Holmes nakazuje Watsonowi dowiedzieć się wszystkiego o chińskiej ceramice w ciągu najbliższych 24 godzin. Następnego dnia Holmes przedstawia Watsonowi fałszywą wizytówkę przedstawiającą go jako „Dr Hill Barton” oraz prawdziwy kawałek ceramiki Ming , spodek. Ma udać się do domu barona Grunera, udawać konesera chińskiej ceramiki i spróbować sprzedać spodek. Watson robi, co każe mu Holmes, ale nie może długo oszukiwać barona. Gruner zdaje sobie sprawę, kto go wysłał.

Gdy Watson staje twarzą w twarz ze swoim morderczym porywaczem, baron ostrzega hałas z innego pokoju, a on wpada do swojego gabinetu w samą porę, by zobaczyć, jak Holmes wyskakuje przez okno, po kradzieży książki. Baron podbiega do okna, ale Kitty Winter, która ukrywała się na zewnątrz, rzuca mu w twarz olejek witriolowy . Watson leczy swoje obrażenia, dopóki nie nadejdzie dalsza pomoc.

Baron jest teraz okropnie oszpecony, ale Holmes mówi, że to nie zerwie przywiązania Violet. Kiedy Violet widzi księgę podbojów zapisaną pismem jej narzeczonego, jest zmuszona przyznać, że się myliła. Ogłoszenie w The Morning Post donosi, że zaręczyny zostały odwołane, a także, że oskarżenie o rzucanie witriolem jest wnoszone przeciwko Kitty Winter. Okoliczności łagodzące obniżają jej karę do najniższej możliwej za takie przestępstwo.

Historia publikacji

„Przygoda znakomitego klienta” została po raz pierwszy opublikowana w USA w Collier's w listopadzie 1924 r., Aw Wielkiej Brytanii w The Strand Magazine w lutym-marcu 1925 r. Opowieść została opublikowana w Collier's z czterema ilustracjami autorstwa Johna Richarda Flanagana oraz w the Strand z ośmioma ilustracjami autorstwa Howarda K. Elcocka. Został on włączony do zbioru opowiadań The Case-Book of Sherlock Holmes , który został opublikowany w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w czerwcu 1927 roku.

Adaptacje

Dramaty radiowe i audio

Historia została zaadaptowana przez Edith Meiser jako odcinek amerykańskiej serii radiowej The Adventures of Sherlock Holmes . Odcinek został wyemitowany 23 lutego 1931 r., Z Richardem Gordonem jako Sherlockiem Holmesem i Leigh Lovellem jako Dr. Watsonem. Inne dramatyzacje tej historii, prawdopodobnie z tym samym lub nieco zmienionym scenariuszem, również wyemitowano w tej samej serii 8 marca 1933 r. (ponownie z Gordonem i Lovellem) i 18 kwietnia 1936 r. (z Gordonem jako Holmesem i Harrym Westem jako Watsonem).

Meiser zaadaptował również tę historię jako odcinek amerykańskiego serialu radiowego The New Adventures of Sherlock Holmes , który został wyemitowany 5 października 1941 r. (Z Basilem Rathbone jako Holmesem i Nigelem Brucem jako Watsonem). Kolejny odcinek na podstawie historii wyemitowany 9 maja 1948 r. (Z Johnem Stanleyem jako Holmesem i Alfredem Shirleyem jako Watsonem).

Adaptacja radiowa wyemitowana w 1960 roku w programie BBC Light jako część serialu radiowego z lat 1952–1969, w którym wystąpili Carleton Hobbs jako Holmes i Norman Shelley jako Watson. Został zaadaptowany przez Michaela Hardwicka .

Dramat audio oparty na tej historii, z udziałem Roberta Hardy'ego jako Holmesa i Nigela Stocka jako Watsona, został wydany na płycie LP w 1971 roku. Został udramatyzowany i wyprodukowany przez Michaela Hardwicka (który również zaadaptował radiową wersję tej samej historii z 1960 roku) i Mollie Hardwick .

„The Illustrious Client” został udramatyzowany dla BBC Radio 4 w 1994 roku przez Berta Coulesa jako część serialu radiowego z lat 1989–1998, w którym wystąpili Clive Merrison jako Holmes i Michael Williams jako Watson, z Michaelem Feastem jako baronem Grunerem i Ruth Gemmell jako Violet de Merville.

W 2010 roku historia została dostosowana do radia jako część The Classic Adventures of Sherlock Holmes , serii w amerykańskim programie radiowym Imagination Theatre , z Johnem Patrickiem Lowrie jako Holmesem i Lawrence'em Albertem jako Watsonem.

Telewizja

Historia została dostosowana w 1965 roku do odcinka Sherlocka Holmesa , w którym wystąpili Douglas Wilmer jako Holmes, Nigel Stock jako Watson, Peter Wyngarde jako Baron Grüner i Rosemary Leach jako Kitty Winter.

Wersja telewizyjna Granady z 1991 roku z Jeremym Brettem jest wierna oryginałowi, z wyjątkiem tego, że pokazuje, że próba zemsty panny Winter na baronie była spowodowana tym, że oszpecił jej szyję i klatkę piersiową witriolem , oraz w drobnym szczególe, że Grüner znajduje Holmesa w domu. , a Kitty (w tej roli Kim Thomson ) wpada do środka i mija Holmesa, by rzucić jadem w Grünera granego przez Anthony'ego Valentine'a .

W trzecim sezonie Elementary Kitty Winter ( Ophelia Lovibond ) i Adelbert Gruner ( Stuart Townsend ) ) są wprowadzane w wątku fabularnym w połowie sezonu, który zmienia Grunera z kobieciarza i barona w wiceprezesa korporacji i seryjnego gwałciciela-mordercę. Kitty uciekła z niewoli, zanim zdążył ją zabić. Pierwszą połowę sezonu spędza na szkoleniu pod okiem Holmesa jako detektyw. Kiedy Gruner przybywa do Nowego Jorku, ujawnia jego tożsamość. Violet de Merville jest postacią drugoplanową, siostrą innego podejrzanego, który nie ma żadnego związku z Grunerem. W tej wersji Kitty ucieka ze Stanów Zjednoczonych do nieokreślonego miejsca docelowego, aby uniknąć aresztowania po tym, jak zraniła twarz Grunera żrącą substancją chemiczną. W późniejszym odcinku Widok z Olimpu , Holmes wspomina poprzednią sprawę o mężczyźnie, który zabił swoją żonę na przełęczy Splügen i upozorował jej zabójstwo na wypadek.

Źródła

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Adventure_of_the_Illustrious_Client&oldid=1131597164 ”