Brązowy taras dla ptaków
Brązowy Taras Ptaków ( chiński tradycyjny : 銅雀臺 ; chiński uproszczony : 铜雀台 ; pinyin : Tóngquètái ) był charakterystyczną budowlą w mieście Ye , zbudowaną w 210 rne przez Cao Cao , wybitnego wodza późnej wschodniej dynastii Han . Pomimo rekonstrukcji po czasach Cao Cao, które przekroczyły jego skalę, Brązowy Taras Ptaków jest synonimem Cao Cao w klasycznej poezji chińskiej , gdzie taras jest popularnym tematem. Chociaż jego zniszczenie w 577 roku i klęski żywiołowe pozostawiły jedynie ruiny Brązowego Tarasy Ptaków, taras żyje w chińskiej pamięci kulturowej dzięki połączeniu z Cao Cao i zachowuje swoje miejsce w chińskiej literaturze i współczesnych mediach związanych z okresem Trzech Królestw .
Historia
Cao Cao
Miasto Ye nad rzeką Zhang było siedzibą Dowództwa Wei i ważnym ośrodkiem regionalnym dynastii Han . Kiedy dynastia rozpadła się na państwa watażków, miasto służyło jako siedziba Yuan Shao . Po śmierci Yuan Shao rywalizujący watażka Cao Cao przejął kontrolę nad miastem w bitwie pod Ye w 204 roku i uczynił miasto swoją główną rezydencją. Ponieważ lata wojny zniszczyły centrum miasta, Cao Cao przystąpił do odbudowy miasta na wzór cesarskiej stolicy. Zainicjował szereg prac w Ye, kopiąc kanały w mieście i wokół niego w celu poprawy nawadniania i odwadniania oraz budując Hall of Civil Splendor (文昌殿), który miał stać się centralnym elementem kompleksu pałacowego Ye. W ramach tych prac w 210 r. W północno-zachodnim narożniku miasta wzniesiono Brązowy Taras Ptaków. Wkrótce dołączyły do niego dwa krótsze tarasy w 213, Taras Metalowego Tygrysa (金虎臺) na południu i Taras Lodowej Studni (冰井臺) na północy. Razem są one określane jako Trzy Tarasy (三臺).
Zarejestrowano, że Brązowy Taras Ptaków miał 10 zhang wysokości, co przekłada się na około 23 metry, podczas gdy pozostałe dwa tarasy były krótsze i miały 8 zhang (~18 metrów). Współcześni obserwatorzy mierzą podstawy Tarasu Brązowego Ptaka i Tarasu Metalowego Tygrysa na 122 m z północy na południe i 70 m ze wschodu na zachód. Na szczycie tarasów znajdowały się pawilony , z których każdy miał ponad sto pokoi: według Wen Xuan Brązowy Ptak miał 101 pokoi, Metalowy Tygrys miał 109, a Lodowa Studnia miała 145. Tarasy były połączone ze sobą i z pałacem podwyższonymi chodnikami i miał szeroki dostęp z poziomu ulicy, łączący je z resztą miasta. Pod tarasami znajdowały się magazyny zboża, soli, wody, paliwa, grafitu oraz – w przypadku Tarasu Studni Lodowej – lodu. Wokół tarasów rozciągał się Brązowy Ogród Ptaków (銅雀園), znany również jako Ogród Zachodni (西園), ponieważ znajdował się bezpośrednio na zachód od pałacu. Ogród zajmował cały północno-zachodni kwadrant miasta.
Nazwa „Taras dla ptaków z brązu” przywołuje na myśl stolicę zachodniej dynastii Han, Chang'an , ponieważ nawiązuje do pomyślnych symboli ze starej pieśni: „Na zachód od Chang'an, para okrągłych wież strażniczych, / Na ich szczycie znajduje się para brązu Ptaki./ Raz śpiewają, a pięć ziaren rośnie;/ Znowu śpiewają, a pięć ziaren dojrzewa”. Taras Metalowego Tygrysa został nazwany na cześć tygrysa , który Cao Cao otrzymał od cesarza Han w ramach Dziewięciu Darów w 213 roku.
Okres rozłamu
Po śmierci Cao Cao w 220 roku, jego syn Cao Pi wymusił abdykację ostatniego cesarza wschodniego Han, stając się pierwszym cesarzem Cao Wei . Chociaż główna stolica Wei została przeniesiona do Luoyang , Ye nadal było uważane za drugorzędną „północną stolicę”. Cao Wei został zastąpiony przez dynastię Jin w 263 r., która później została wyparta z północnych Chin przez szereg państw innych niż Han . Ye stało się stolicą kilku z tych stanów: późniejszego Zhao (319–351), dawnego Yan (337–370), Ran Wei (350–352), wschodniego Wei (534–550) i północnego Qi (550–577 ).
Shi Hu z późniejszego Zhao został cesarzem w 334 roku w wyniku zamachu stanu przeciwko swojemu kuzynowi Shi Hongowi i uczynił Ye swoją stolicą w przyszłym roku. Znany ze swojej ekstrawagancji i pobłażania sobie, Shi Hong zatrudniał do 400 000 pracowników przy projektach budowlanych w swojej nowej stolicy wraz z Chang'an i Luoyang. Trzy Tarasy Ye, które do tej pory popadały w ruinę, zostały przekształcone przez te konstrukcje w „bardziej zdobione i upiększone niż na początku [Cao] Wei”. Brązowy Taras Ptaków został podwyższony do 12 zhang , a jego szczyt pokryty był okrągłym pawilonem z „łączącymi kalenicami i krokwiami ”, wysokim na pięć pięter i zwieńczonym rzeźbą ptaka z brązu. Razem Brązowy Taras Ptaków i jego pawilon miały wysokość 27 zhang . Taras Metalowego Tygrysa został przemianowany na Metalowy Taras Feniksa (金鳳臺), aby uniknąć tabu nazewnictwa , ponieważ „tygrys” ( hu ) to imię Shi Hu.
Shi Hu zmarł w 349, po czym jego synowie zabijali się nawzajem o tron tylko po to, by zostać eksterminowanym przez Ran Min , którego stan Ran Wei trwał dwa lata w Ye, zanim został podbity przez Murong Jun z byłego Yan w 352. Murong Jun przeniósł się swoją stolicę do Ye w 357 r., po czym nakazał naprawę jego pałaców i Brązowego Tarasu Ptaków. Dawny Yan spadł do byłego Qin w 370, a Ye ponownie stał się stolicą dopiero pod rządami wschodniego Wei, a następnie północnego Qi. W 558 roku stare Trzy Tarasy zostały odnowione pod rządami Północnej Qi, która zmobilizowała 300 000 trzystu tysięcy robotników, aby uczynić je „wyższymi i wspanialszymi” niż kiedykolwiek wcześniej. W tym czasie ponownie zmieniono nazwy tarasów, a Bronze Bird został przemianowany na Golden Phoenix (金鳳), Metal Tiger na Sagely Response (聖應), a Ice Well na Magnificent Light (崇光).
Wywołane inwazją Północnego Zhou w 577 r., Północne Qi szybko rozpadło się w ciągu miesiąca, wraz z dezercjami personelu dworskiego i wojskowego na dużą skalę. Nadchodzący cesarz Wu z Północnego Zhou wydał „Edykt zniszczenia ogrodów i tarasów stanu Qi” (毀撤 齊 國 園 臺詔) w dniu 2 marca 577 r., W którym potępił marnotrawstwo Qi, ogłosił powrót do powściągliwości i oszczędności i nakazał zniszczenie ogrodów Ye i Trzech Tarasów. Cesarz Wu zmarł w następnym roku, a jego syn, cesarz Xuan, zmarł niecały rok na tronie. Teść cesarza Xuana, Yang Jian, ubiegał się o tron, co skłoniło generała lojalistów Zhou, Yuchi Jionga , do powstania przeciwko niemu w Ye. Po pokonaniu Yuchi Jionga w 580 roku, Yang Jian ewakuował ludność Ye i zrównał miasto z ziemią. Yang Jian ogłosił się cesarzem dynastii Sui w 581 roku i ponownie zjednoczył Chiny w 589 roku, kończąc okres rozłamu , który rozpoczął się od końca dynastii Han w 220 roku.
Późniejsza historia
Pomimo zniszczenia Ye i budynków tarasowych, fundamenty Trzech Tarasów przetrwały do okresu Song i Yuan . Buddyjska świątynia o nazwie Yongning Temple (永寧寺) została wzniesiona na fundamentach Brązowego Tarasu Ptaków, podczas gdy klasztor taoistyczny o nazwie Dongxiao (洞霄觀) został zbudowany na Metalowym Tygrysie. Zauważono, że Taras Studni Lodowej został zmyty przez rzekę Zhang, powodując erozję jednego rogu. Dziś, po wiekach powodzi przez rzekę Zhang, widoczny był tylko Taras Metalowego Tygrysa, podczas gdy Brązowy Taras Ptaków można było zidentyfikować jedynie dzięki archeologii. Zachowany Metalowy Taras Tygrysa (obecnie znany jako Metalowy Feniks), błędnie identyfikowany przez miejscowych jako bardziej znany Brązowy Taras Ptaków, ma tylko 12 metrów wysokości.
Ruiny Ye, których częścią są Trzy Tarasy, zostały uznane za główne miejsce historyczne i kulturowe chronione na szczeblu krajowym w 1988 r. Miejsce Trzech Tarasów, obecnie administracyjnie w wiosce Santai (三台村; „Trzy tarasy Village”) hrabstwa Linzhang , został przekształcony w park o powierzchni 20 kilometrów kwadratowych, kosztujący 75,62 miliona juanów . Park obejmuje odtworzenie Trzech Tarasów, oryginalne fundamenty Tarasu Złotego Feniksa, muzeum prezentujące różne odkryte artefakty oraz miejsca upamiętniające poezję Cao Cao i Jian'an .
w poezji
poezja Jian’ana
Poetycka tradycja Tarasu z Brązowymi Ptakami rozpoczęła się wkrótce po jego ukończeniu, kiedy Cao Cao przyprowadził swoich synów Cao Pi i Cao Zhi na taras w 212 roku i wszyscy trzej napisali rapsodie ( fu ), aby uczcić tę okazję. Wiersze Cao Cao i Cao Pi z tej okazji przetrwały tylko we fragmentach, ale Cao Zhi's Ascending the Terrace (登臺賦) wychwalający twórczość Cao Cao istnieje w całości. To, że „Trzej Caos” (jak wszyscy trzej są zbiorczo nazywani), primus inter pares wśród poetów okresu Jian'an, wszyscy pisali o Brązowym Tarasie Ptaków, ugruntowało jego miejsce w poetyckiej wyobraźni okresu Jian'an (196 -220) i pochwalny ton, jaki przyjęli tutaj Cao Pi i Cao Zhi, przyczyniły się do tego, że taras był postrzegany jako symbol sukcesu, ambicji lub pragnień Cao Cao.
Również Brązowy Taras Ptaków i związany z nim ogród były wykorzystywane jako miejsca zabaw, tak że stały się tematem podzbioru poezji Jian'an znanej jako „świąteczne wiersze” (公燕詩), gdzie poeci tacy jak Cao Zhi i Liu Zhen (劉楨) pisze o ulotnym szczęściu i istocie carpe diem .
|
|
|
| —Cao Zhi, Wejście na taras (登臺賦) | —przetłumaczone przez CH Brewitt-Taylor , z modyfikacjami |
Wykonawcy Brązowego Ptaka
Kiedy Cao Cao umierał w 220 roku, podyktował swoją wolę swoim synom. Po zastanowieniu się nad własnym życiem i odniesieniu się do podziału swoich rzeczy, postanowił, że Taras Brązowego Ptaka będzie miejscem, w którym miały być zakwaterowane jego konkubiny, gdzie miały odbywać się rytuały dla jego ducha i gdzie jego synowie mogli oglądać jego grób :
Moje konkubiny i artyści estradowi powinni zostać zakwaterowani na Tarasie Brązowego Ptaka. W przedpokoju na tarasie należy ustawić kanapę o długości ośmiu stóp, osłoniętą delikatnymi firankami z konopi. Każdego dnia, raz rano i raz po południu, należy ofiarować mojemu duchowi suszone mięso i inne rodzaje pokarmu. Pierwszego i piętnastego dnia każdego miesiąca artyści powinni dawać przed kurtyną przedstawienie muzyczne. Wszyscy powinniście od czasu do czasu wejść na Taras Brązowego Ptaka i spojrzeć na mój grobowiec na zachodnim kopcu.
— Cao Cao, „Rozkaz testamentowy” (遺令)
Testament Cao Cao przetrwał tylko dzięki włączeniu go do przedmowy elegii dla Cao Cao , poety z Zachodniego Jin, Lu Ji . W samej elegii, napisanej około 298 roku, Lu Ji tworzy scenę, w której zamiast synów Cao Cao, to kobiety-artystki miały patrzeć na grobowiec Cao Cao z Tarasy Brązowych Ptaków. Pod koniec elegii Lu Ji pyta retorycznie: „Wchodząc na Brązowy Taras Ptaków, opłakiwali razem. Ich piękne oczy były utkwione w odległym spojrzeniu, ale co mogli zobaczyć?” Patos tej sceny, w której kobiety regularnie występują i tęsknią za zmarłym panem, stał się tropem poezji Sześciu Dynastii , znanej jako „Wykonawcy Brązowego Ptaka” (銅雀妓), a sam taras został przekształcony z symbolu splendoru i chwałę temu, który utracił i tęskni.
W poezji Tang , obecnie zrujnowany Brązowy Taras Ptaków łączy się z historycznymi imperialnymi haremami w tradycji „pałacowych wierszy urazy” (宮怨詩), w których kobiety wewnątrz były przedstawiane jako porzucone i marnujące swoją młodość. Cao Cao, mistrz haremu w tych pracach, został wyśmiany i skrytykowany za swoją zmysłowość i obsesję na punkcie kobiet-artystów, które uwięził na swoim tarasie nawet po swojej śmierci. To z tej tradycji nieżyjący już poeta Tang, Du Mu, stworzył swój słynny czterowiersz „Czerwone Klify” (赤壁), łączący Bitwę o Czerwone Klify z Tarasem Brązowych Ptaków, umieszczając w tekście siostry Qiao , słynne piękności południowych ziem, na tarasie miał szczęśliwy wiatr, który nie wiał na korzyść Zhou Yu . Wiersz spopularyzował wizerunek Brązowego Ptasiego Tarasu jako miejsca sfrustrowanego pożądania seksualnego.
Atramenty z brązowego ptaka
W czasach dynastii Tang literaci zaczęli zbierać kafelki rzekomo pochodzące z Tarasu Brązowego Ptaka i formować z nich kałamarz . Te kałamarze z brązowego ptaka (銅雀硯), jak je zaczęto nazywać, były tak poszukiwane w czasach dynastii Song , że miejscowi zaczęli robić fałszywe płytki tarasu z brązowego ptaka z formy i zakopywać je w ziemi przed ich wykonaniem w kałamarze, aby sprzedawać je z zyskiem. Jedno ze źródeł twierdzi, że płytki z brązowego tarasu dla ptaków zostały wykonane z gliny przefiltrowanej przez cienki len, a następnie zmieszanej z olejem z orzechów włoskich , a wykonany z nich kamień atramentowy „mógł utrzymywać wodę przez wiele dni bez wysychania”. Inni opisują, że woda wysychała, gdy tylko została wylana na kałamarz, i twierdzą, że kałamarze z brązowego ptaka były bezużyteczne i „nie różniły się od zwykłych połamanych płytek i cegieł”.
Bez względu na ich autentyczność lub użyteczność (lub ich brak), kałamarze z brązowego ptaka były wymieniane jako prezenty wśród literatów. Strona otrzymująca pisała wiersze wyrażające swoją wdzięczność i eseje oceniające artefakt, czasami wypisując słowa na samym kałamarzu. Doprowadziło to do powstania obszernego zbioru poezji z dynastii Song na temat Kałamarzy z Brązowego Ptaka, traktujących kafelki jako synekdochy , dzięki którym poeta mógł przypomnieć sobie zaginione miasto Ye i jego władcę Cao Cao. Ponieważ sympatie tamtych czasów układały się z wrogiem Cao Wei, Shu Hanem , Cao Cao był przedstawiany negatywnie i ostro krytykowany w tych pismach. Niektóre z tych pism krytykują kolekcjonerów kałamarzy jako dyletantów za troskę o posiadanie kawałka historii za cenę zapomnienia o historii i gardzą kałamarzami za ich związek z Cao Cao - jak jeden z oburzonych poetów z dynastii Yuan, Ai Xingfu ( 艾 性夫) ujmuje to: „Proszę pana, spluń na to, wyrzuć i nigdy więcej go nie używaj. Gdyby Brązowy Ptak [Taras] nadal stał, zniszczyłbym go”.
W fikcji
W czasach dynastii Yuan upowszechniła się popularna tradycja postrzegania Cao Cao jako pożądliwego tyrana, a jego Tarasy Brązowych Ptaków jako pałac przyjemności. Huaben Sanguozhi Pinghua („Zapisy Trzech Królestw w prostym języku”) omawia związek, jaki Du Mu stworzył między Cao Cao a siostrami Qiao : W wstępie do bitwy o Czerwone Klify Zhuge Liang prowokuje Zhou Yu do wojny przeciwko Cao Cao, stwierdzając, że Cao Cao prowadzi kampanię w całych Chinach w poszukiwaniu pięknych kobiet, które wypełnią jego Brązowy Taras Ptaków, a jeśli Zhou Yu nie podejmie działań, jego własna żona - młodsza z sióstr Qiao - zostanie tam uwięziona. Warto również zauważyć, że Brązowy Taras Ptaków został opisany w tej historii w Chang'an zamiast w Ye.
Powieść z dynastii Ming Romance of the Three Kingdoms, przypisywana XIV-wiecznemu pisarzowi Luo Guanzhongowi , łączy tradycje historyczne, literackie i popularne w jedną narrację. W 34 rozdziale powieści świecący ptak z brązu został wykopany z ziemi po podboju północnych Chin przez Cao Cao, co doradca Cao Cao, Xun You, interpretuje jako pomyślny znak nawiązujący do starożytnych królów-mędrców. Zadowolony ze znaku, Cao Cao zleca Cao Zhi budowę Brązowego Tarasu Ptaków w Ye, otoczonego dwoma krótszymi, zwanymi Nefrytowym Smokiem i Złotym Feniksem. W rozdziale 44 wiersz Cao Zhi Ascending the Terrace jest wpleciony w narrację, w której Zhuge Liang prowokuje Zhou Yu - recytowana jest zmieniona wersja wiersza z dodanymi wersetami (pod wersem 10 powyżej), „dowodząc” lubieżnych intencji Cao Cao:
|
|
|
| —przetłumaczone przez CH Brewitt-Taylor |
W rezultacie rozwścieczony Zhou Yu przysięga iść na wojnę z Cao Cao i pokonuje go w bitwie pod Czerwonymi Klifami w 208 roku. Historycznie rzecz biorąc, bitwa poprzedza taras o dwa lata, a wiersz Cao Zhi został napisany dwa lata po Zhou Yu śmierć. Niemniej jednak historia Brązowego Ptasiego Tarasu i sióstr Qiao w popularnej tradycji rozbudzała ludzką wyobraźnię od pokoleń.
Poza odniesieniem do sióstr Qiao, autor powieści opiera się pełnemu zaangażowaniu się w rodzimy trop Brązowego Ptasiego Tarasu będącego haremem Cao Cao. W rozdziale 56, dotyczącym ukończenia Brązowego Tarasu Ptaków, Cao Cao urządza tam wielką ucztę, ale opisy wesołości Cao Cao ograniczały się do bardziej eleganckich pokazów recitali poetyckich i wyczynów wojennych, a nie cielesnych przyjemności popularnej tradycji.
W dzisiejszych czasach Brązowy Taras Ptaków pozostaje podstawą mediów Trzech Królestw związanych z Cao Cao, od dramatów historycznych po gry wideo. Warto zauważyć, że Bronze Bird Terrace nadaje swoją nazwę i scenerię chińskiemu filmowi The Assassins z 2012 roku (chińska nazwa:铜 雀台, „Bronze Bird Terrace”), który przedstawia fikcyjne próby życia Cao Cao na tytułowym tarasie.
Notatki
Prace cytowane
- Brewitt-Taylor, CH ; Luo, Guanzhong (1925). „Romance of Three Kingdoms (na podstawie tłumaczenia z 1925 r., Ze zmodernizowanymi nazwami, poprawkami i notatkami)” . Threekingdoms.com . Zarchiwizowane od oryginału w dniu 2022-04-09 . Źródło 2021-02-02 .
- Przecinak, Robert Joe (1984). „Wiersze sympozjum Cao Zhi (192-232)” . Literatura chińska: eseje, artykuły, recenzje . 6 (1/2): 1–32. doi : 10.2307/823444 . ISSN 0161-9705 . JSTOR 823444 .
- de Crespigny, Rafe (2010). Imperialny watażka: biografia Cao Cao 155-220 AD . Leiden Boston: Brill. ISBN 978-90-04-18522-7 .
- Owen, Stephen (1986). Wspomnienia: doświadczenie przeszłości w klasycznej literaturze chińskiej . Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0-674-76015-8 . OCLC 12342425 .
- Plaks, Andrew H. (1987). Cztery arcydzieła powieści Ming: Ssu ta ch'i-shu . Wydawnictwo Uniwersytetu Princeton. ISBN 978-1-4008-4393-0 .
- Tian, Xiaofei (2018). Halabarda na Czerwonym Klifie: Jian'an i Trzy Królestwa . Cambridge, Massachusetts: Centrum Azji Uniwersytetu Harvarda . ISBN 978-1-68417-092-0 . OCLC 1153560051 .
- Tsao, Joanne (2020). Miasto Ye w chińskim krajobrazie literackim . Leiden Boston: Brill. ISBN 978-90-04-42014-4 . OCLC 1141200097 .