Gilberta Pottera

Gilbert Norman Potter
CM (sic) Potter Royal Irish Constabulary, według doniesień Dublin Castle , wpadł w zasadzkę między Clougheen (sic) a Cahir w zeszłym tygodniu. Zauważ, że ukazało się to w Freeman's Journal , w środę, 27 kwietnia 1921 r., wieczorem, w którym zabito Pottera.
Narodowość	Irlandczyk
Inne nazwy	"Kolega"
zawód (-y)	Inspektor okręgowy, Royal Irish Constabulary

Gilbert Norman Potter (10 lipca 1887 - 27 kwietnia 1921) był inspektorem okręgowym w Royal Irish Constabulary . Urodził się w Dromahair w hrabstwie Leitrim i stacjonował w Cahir w hrabstwie Tipperary podczas irlandzkiej wojny o niepodległość . W kwietniu 1921 został schwytany i stracony przez Irlandzką Armię Republikańską w odwecie za brytyjską egzekucję Thomasa Traynora , irlandzkiego republikanina.

Kariera

Potter otrzymał swoją prowizję jako inspektor okręgowy w dniu 27 kwietnia 1901 roku po ukończeniu kadeta w Depot, Phoenix Park , Dublin. Jego pierwszym przydziałem było Castlepollard w hrabstwie Westmeath . Podczas ITGWU w Cork w 1909 r. został tam tymczasowo wysłany z Dublina, a także był zaangażowany w nadzorowanie marszów 14 sierpnia w Portadown . Dowodził Kompanią nr 4 w Zajezdni, w 1912 roku został przydzielony do Cahir.

Schwytanie przez IRA

Zasadzka na Krzyż Hylanda

W dniu 23 kwietnia 1921 r. Okręgowy inspektor Potter został schwytany przez 3. (południową) Brygadę Tipperary , IRA, po zasadzce Hyland's Cross. Miało to miejsce w pobliżu Curraghcloney, niedaleko wioski Ballylooby . Grupa zasadzek początkowo składała się z kombinacji 1. i 2. Latających Kolumn 3. Brygady Tipperary. Była to największa siła zebrana do tej pory przez Tipperary IRA w oczekiwaniu na wielką bitwę. Jednak spodziewany konwój ciężarówek wojskowych nigdy się nie zmaterializował. Dan Breen i Con Moloney wrócili do kwatery głównej batalionu, podczas gdy Kolumna Seána Hogana wycofała się na północ w kierunku Gór Galtee .

Gdy kolumna Dinny'ego Laceya (nr 1) przygotowywała się do odjazdu na południe, niewielka grupa żołnierzy brytyjskich towarzysząca dwóm wozom konnym niespodziewanie zbliżyła się z Clogheen i została natychmiast ostrzelana. Wśród pewnego zamieszania rozproszeni ludzie Lacey wycofali się na południe, w kierunku Gór Knockmealdown . Jeden brytyjski żołnierz, Frank Edward Conday, został śmiertelnie ranny, a dwóch innych z grupy ratowniczej zostało rannych. Doniesienia o spaleniu wojskowych ciężarówek podczas wymiany mogły zostać porzucone przez żołnierzy wysłanych z Clogheen.

Przypadkowo Potter, który wracał samochodem z policyjnej służby w Ballyporeen , wjechał w część wycofującej się kolumny nr 1. Chociaż był muftim , został rozpoznany przez jednego z ochotników IRA i wzięty do niewoli. W ramach nowej strategii był przetrzymywany jako zakładnik w celu bezpiecznego uwolnienia Thomasa Traynora , ochotnika IRA (i ojca dziesięciorga dzieci), skazanego wówczas na karę śmierci w więzieniu Mountjoy . IRA zaproponowała uwolnienie Pottera w zamian za uwolnienie Traynora. Traynor został stracony. Od tego czasu Traynor został uhonorowany przez państwo irlandzkie jako jeden z „ Zapomnianej Dziesiątki ”.

Przetrzymywany jako zakładnik i stracony

Kolumna, pod sporadycznym ostrzałem żołnierzy zaalarmowanych w pobliskich koszarach Clogheen, podążała wzdłuż konturów gór do wioski Newcastle . Utraciwszy prześladowców, pozostali przez pewien czas w miasteczku Glasza . Tutaj Potter był przetrzymywany w oficynie farmy, która była regularnie używana przez IRA jako kryjówka. Stamtąd grupa została poprowadzona do Doliny Nire przez kontyngent lokalnych wolontariuszy z Waterford i dalej w góry Comeragh .

Relacje z Rathgormack w hrabstwie Waterford sugerują, że był przetrzymywany przez co najmniej jedną noc w pobliskim Ringfort , zanim został zabrany ze wzgórza na pole należące wówczas do Power's of Munsboro, gdzie spotkał swój ostateczny los. O godzinie 19:00, 27 kwietnia, po wiadomościach o egzekucji Traynora przez powieszenie, został zastrzelony i pospiesznie pochowany w płytkim grobie nad brzegiem rzeki Clodagh. Pamiętnik, który prowadził w okresie niewoli oraz niektóre rzeczy osobiste i listy pożegnalne (których kopie przepisano poniżej), zostały anonimowo zwrócone jego żonie. Było to pierwsze potwierdzenie, że został zabity. Artefakty zostały później utracone, gdy statek jego syna został storpedowany w 1942 roku podczas drugiej wojny światowej.

Odwet wojskowy

w lokalnych gazetach ukazało się następujące zawiadomienie o oficjalnie usankcjonowanych represjach wojskowych:

Oficjalne represje w South Tipperary 14 zniszczonych domów Prosimy o opublikowanie następujących informacji :

• 
  
  
  
  
  
  
  
  
  (1) Domy następujących osób zostały zniszczone w piątek 13 maja i sobotę 14 maja. Dystrykt Cahir (1) Pani T. O'Gorman, Burncourt Castle (2) Pani Tobin, Tincurry House (3) Edmund Mulcahy, Coolagarranvoe (4) Pat McCarthy, Drumlummin (5 ) James Slattery, Killbeg (6) Robert Keating, Dystrykt Ballylooby Tipperary (7) Bryan Shanahan, Grantstown (8) J. Dwyer Ballinavasin (9) J. Barry , Cross of Donohill (10) Patrick Corbett, dystrykt Donohill Cashel (11) Edmond Riley, Coolanga (12) J. Ryan, Turrabeen (13) O'Keeffe, Glenough (14) John Grogan, Shanballyduff Zawartość następującej osoby została zniszczona w piątek 13 maja James Taylor, Cashel.
• (2) Zniszczenia zostały zarządzone przez pułkownika komendanta NJG Camerona CB, CMG, ADC dowódcę 16. Brygady Piechoty i gubernatora wojskowego na tej podstawie, że osoby te są aktywnymi zwolennikami uzbrojonych rebeliantów, a zwłaszcza 3. Brygady Tipperary Irlandzkiej Armii Republikańskiej i że mieszkają w okolicy i że 3. Brygada Tipperary przyznała się do odpowiedzialności za brutalne zabójstwo inspektora okręgowego GN Pottera RIC (DI z Cahir) w dniu lub około 20 kwietnia 1921 r. [ sic ]
• (3) Zanim dzieło zniszczenia się rozpoczęło, właścicielowi każdego domu doręczono zawiadomienie „B”, informujące go, że jego własność ma zostać zniszczona i podając powód oraz dając mu godzinę na uprzątnięcie kosztowności i artykułów spożywczych, siana i kukurydza, ale nie meble.

.

Rozejm i ponowny pochówek

Czy mamy zamiar wybrać w następnym marszu tego narodu broń, która da nam śmierć w naszym kraju - Crompton-Smiths ( sic ) z Anglii i Potters z Irlandii; czy też weźmiemy własne zasoby i dorośniemy do męskości, w przyjaźni iz jakąś szansą na uniknięcie tej polaryzacji umysłu i polaryzacji w antagonizmach z Anglikami, do których jesteśmy obecnie zmuszeni?

Richard Mulcahy – debaty Dáil

Podczas rozejmu , na mocy ustaleń za pośrednictwem specjalnie wyznaczonych oficerów łącznikowych, ciało Pottera zostało ekshumowane przez IRA i przewiezione do Clonmel , gdzie zostało zwrócone wdowie po nim, Lilias. Dwa dni później został przewieziony do Cahir i pochowany z pełnymi honorami wojskowymi na cmentarzu Church of Ireland w Kilcommon, 4 kilometry na południe od miasta. Pogrzeb, któremu przewodniczył biskup Miller z Waterford, z udziałem Band of the Lincolnshire Regiment , lokalnie stacjonującej Królewskiej Artylerii Polowej oraz oficerów i żołnierzy RIC, odbył się po południu we wtorek. 30 sierpnia 1921.

W gorących debatach w Dáil , po podpisaniu traktatu , obie strony przywoływały nazwiska zmarłych, aby uzasadnić swoje stanowiska. Richard Mulcahy złożył pokazany apel.

Rodzina

Lilias i czwórka dzieci (Hilda, Georgina, Gilbert Charles i Freddie) wkrótce potem przeprawili się przez Morze Irlandzkie łodzią bydlęcą, zanim osiedlili się w Tunbridge Wells w hrabstwie Kent w Anglii . Przez pewien czas Lily zajmowała się tylko sprzedażą uszkodzonego samochodu, która przynosiła 50 funtów, 25 funtów zaległej wypłaty dla jej męża, polisę ubezpieczeniową na 300 funtów i różne rzeczy osobiste. Po śmierci męża otrzymywała skromną emeryturę, ale rodzina znajdowała się w tragicznej sytuacji finansowej. Jakiś czas później władze przyznały odszkodowanie w wysokości 12 000 funtów na rzecz osób pozostających na utrzymaniu Pottera. Lilias Potter zmarła na Broadstairs w 1926 roku, aw krótkim czasie zmarło również dwoje dzieci. Dwoje ocalałych dzieci, Hilda i Gilbert Charles, mieszkało przez jakiś czas ze swoim wujem w Liverpoolu iz różnymi innymi krewnymi podczas wakacji od szkoły.

Gilbert Charles Potter wstąpił do Królewskiej Marynarki Wojennej . Przeżył, gdy jego statek został storpedowany podczas drugiej wojny światowej i doczekał ślubu swojej córki. Podczas służby w marynarce wojennej spotkał irlandzkiego marynarza imieniem Traynor, którego ojciec, zgodnie z jego przebiegiem służby, został stracony przez Brytyjczyków podczas irlandzkiej wojny o niepodległość. Gilbert uważał go za syna mężczyzny o tym samym nazwisku, za którego egzekucję jego ojciec został zastrzelony przez IRA w odwecie. W połowie lat sześćdziesiątych Potter wrócił do Cahir. To była jego pierwsza wizyta w Irlandii. Podobno spotkał się z Danem Breenem w domu opieki w hrabstwie Wicklow . Breen był jednym z przywódców IRA ściśle zaangażowanych w zatrzymanie ojca i nieudaną wymianę więźniów. Spędzili napięty okres czasu, omawiając sprawy współczesne, a także wydarzenia sprzed czterdziestu pięciu lat. Gilbert był zaskoczony, ale szczęśliwy, gdy dowiedział się od wielu mieszkańców regionu Cahir z całego spektrum politycznego, że jego ojciec był bardzo szanowany jako życzliwy i honorowy człowiek, pomimo jego udziału po „złej stronie” wojny.

Listy końcowe

W okresie niewoli Pottera pozwolono mu napisać kilka listów do rodziny. Dotarły do ​​zamierzonych adresatów, ale przez kogo zostały wysłane i kiedy dokładnie dotarły, pozostaje niejasne.

WILL------------ 27 kwietnia 1921 r. Pozostawiam mojej kochanej i oddanej żonie Lily wszystko, co posiadam.---------------Lilias Potter życzę jej podaruj mój zegarek naszemu słodkiemu, małemu synkowi Karolowi --- często go nosił --- moja obrączka również dla mojej najdroższej żony, która mi ją podarowała --- mam niewiele do pozostawienia, Lily, mieliśmy wszystko wspólne . Moje biurko, które mi dałeś — dla Hildy, naszego ukochanego pierworodnego anioła. Mały podróżny zegar do Georgie. Mój puchar polo dla twojej drogiej [nieleg.] małego sukcesu, jaki odniosłem w życiu, zanim cię poznałem. (Nie miałem nic do zaoferowania, dałeś wszystko) Zrobiłeś to, czego nikt nigdy wcześniej dla mnie nie zrobił, dałeś mi czystą i oddaną miłość --- dom i nasze dzieci --- Starałeś się na wszelkie sposoby mi pomóc i uratuj mnie, ale wiemy, że jest tylko Jeden, który może to zrobić doskonale. Pozwoli nam spotkać się z Aganem ---- Moje laski są dla ciebie --- jedna dla Charlesa, daj coś Freddy'emu --- Napiszesz jeszcze do [Illeg] Boyle'a po kubki srebrne widelce i łyżki Kije golfowe, piłki tenisowe krzyczę na ciebie, Lily --- Nie mogę się dowiedzieć, kiedy mam zostać zwolniony. Poinformowano mnie, że decyzja należy do Dal Eirann. Nie wiem, czy możesz zwrócić się do jakiejkolwiek osoby z tym związanej --- Powiedziano mi, że może zostać podniesiona kwestia wymiany, zastanawiam się, czy rząd troszczy się wystarczająco o kogoś, kto był ich sługą przez ponad 20 lat, aby podjąć wysiłek w moim kierunku? Dal Eirann powinien móc się dowiedzieć, że nigdy nie skrzywdziłem Irlandczyka i żyłem zawsze w dobrych stosunkach z Irlandczykami, ponieważ urodziłem się i mieszkałem całe życie w Irlandii. [Illeg] rości sobie prawo do -Mojej miłości do wszystkich naszych przyjaciół w Cahir --- i do Biskupa i May oraz ich rodziny w [Illeg] Mojej miłości do Corre? & Jan i ciocia Zofia? Percy'emu i Liliasowi - Lyndonowi Mabelowi i ich chłopcom, Wilkiemu --- Niech Bóg błogosławi ich wszystkich --- Pamiętaj o mnie [Illeg] starym Bobie Żyj dalej w Apsley House, kochanie, jeśli możesz, jeśli taka jest wola Boża --- zapytaj go --- Zapamiętaj mnie panu Fordowi i jego rodzinie --- [ Ileg] --- Dennys --- Do mojego Hd. Constable i ludzie --- nasz rektor ---

4 5 5 dzień niewoli --- Z IRA. 26 kwietnia 192# Drogi biskupie, mam nadzieję, że możesz coś zrobić, aby pomóc Lily w tym trudnym dla niej czasie. Napisałem do niej list i mogła go otrzymać, ponieważ oficer IRA powiedział mi, że został wysłany --- Koledzy w Irlandii szanują moją żonę, która jest Irlandką bardziej niż ja, jeśli chodzi o jej rodzinę posiadającą ziemię w kraju ---Nie mogę teraz napisać do Ciebie moich osobistych uczuć --- [Nieleg.] --- IRA traktują mnie dobrze i są życzliwi --- pociesz moją drogą Lily. Jakie to okropne, że przysporzyłem jej tego kłopotu --- Jeśli zobaczysz Lily wkrótce, powiedz jej, że jej dobroć dla mnie i oddana miłość są przeze mnie odczuwane i są skarbem w mojej udręce --- Modlę się za nią i modlitwy są usłyszał. Pozdrawiam serdecznie, Gilbert.

27 kwietnia 1921. Najdroższa Żono, mam nadzieję, że miałaś o mnie wieści w moim liście --- IRA mówi, że możesz wysłać mi paczkę, jeśli podejmiesz kroki, aby sposób jej wysłania nie był znany i utrzymywany w tajemnicy --- Być może mógłbyś przekazać paczkę pani Cleary, którą mogłaby zatrzymać w Spelmans [?], dopóki nie zostanie wezwana. Chcę --- (1) Wyczyść długie szuflady (2) Wyczyść długą bawełnianą kamizelkę (3) Czystą bawełnianą koszulę (4) parę skarpet (5) duże buty [Illeg] wewnątrz z wkładkami --- K będzie najlepiej pasować (6 ) Wodoodporny płaszcz (7) Maszynka do golenia z dwoma tuzinami nowych ostrzy (8) Pędzel do golenia, mydło, mała gąbka (9) Szczoteczka do zębów Jeśli włożysz wszystko do płóciennego chlebaka, takiego jak RIC, mogę go nosić --- Jeśli to niemożliwe wysłać, nie martw się , ponieważ ludzie, których spotykam, są naprawdę mili i mogą zapewnić wszystko oprócz maszynki do golenia --- Teraz, kochana żono, Bóg nam pomoże. Moja miłość do was Hilda, Georgie, Charles i Freddie --- Czy moglibyście mi wysłać funta? Twój mąż, Gilbert

27 kwietnia 1921 Proszę osoby u władzy w IRA o przesłanie mojej żonie mojego notatnika, który zawiera wiadomości dla niej i mój testament. Jestem pewien, że są humanitarni przywódcy, którzy będą żałować żony, która jest Irlandką, tak jak ja. GN Potter

W pudełku dla mojej żony Zegarek na rękę Złoty pierścionek Papierosówka Srebrne pudełko zapałek Zestaw kluczy Papierośnica List dla niej i biskupa Waterford

Źródła i notatki

Bibliografia

• Goulden Papers: Manuscripts Collection : Trinity College, Dublin
•   Herlihy, Jim; The Royal Irish Constabulary Pełna alfabetyczna lista oficerów i żołnierzy, 1816–1922 ; Cztery sądy; Naciskać; 2005: ISBN 1-85182-502-9
• Breen D. My Fight for Irish Freedom Talbot Press (1924) tłumaczy na francuski
• Tobin, Peter: Witness Statement (WS 1223): Bureau of Military History Kopia dostępna w National Archives of Ireland , Dublin
• Desmond, Michael: Zeznanie świadka (WS 1338): s. 10
•   Abbott, Richard: Ofiary policyjne w Irlandii 1919–1922 : Mercier Press: 2000: ISBN 1-85635-314-1
• O'Dwyer, Kate: Trzecia Brygada Tipperary: jej kampania partyzancka (1919–1921) : w Tipperary Historical Journal (1997) , s. 65–73
• Młodszy, Carlton: Irlandzka wojna domowa : 3. wrażenie: Fontana Collins: Wielka Brytania: 1979

Źródła internetowe

Dáil Éireann - Tom 3–22 grudnia 1921 r. DEBATA NA TEMAT TRAKTATU Współczesny raport New York Timesa o zniknięciu Pottera.

Dodatkowe uwagi

• 
  
  
  Nagrobek DI Pottera w Kilcommon znajduje się pod koniec ścieżki po prawej stronie. Gilbert Norman Potter, DIRIC, Dearly Loved, zabity w Irlandii, 27 kwietnia 1921, w wieku 42 lat, wierny aż do śmierci. Poniżej wymieniono również jego syna: Gilbert Charles Potter, RNDSC, 1916–1975.
• W swoim liście do Breena z 30 września 1966 r. Tom O'Connor, w 1921 r. Kapitan kompanii E, 6.? Batalion, 3. Tipp. Brygada IRA stwierdza:

Wszyscy żałowaliśmy Pottera, który wydawał się być bardzo „dobrym” człowiekiem. Robił co mógł, aby wypędzić Tanów z Cahir, dostał zaświadczenie od lekarza w Cahir, że baraki nie są odpowiednie. Ten człowiek jeszcze tego nie udowodnił, Doktor Michael (nielegalny), The Mall, Cahir.

• Transkrypcja listu otrzymanego przez Lilias Potter 9 maja. Został napisany na maszynie i umieszczony w nieoznaczonej kopercie.

DI Potter, będąc prawnie osądzonym i skazanym, został skazany na śmierć, który to wyrok został należycie wykonany w środę. 27 kwietnia.” (Podpisano OC)

• Pozorne spotkanie Charlesa Pottera i syna Thomasa Traynora zostało opisane przez Dana Breena Carltonowi Youngerowi w jego książce. (patrz bibliografia). Younger odrzucił to: „ładne piętro, ale fantazja starego człowieka, wydaje się.” (str. 146). Jednak wydarzenie to jest wspominane w korespondencji między Charlesem Potterem i JR Gouldenem w latach sześćdziesiątych i prawie na pewno zostało opowiedziane Breenowi podczas jego dyskusji z Charlesem w domu opieki Kilcroney w 1966 roku przed jego wywiadem z Młodszym.