Klauzula himalajska

Klauzula Himalaya to postanowienie umowne wyrażone na rzecz strony trzeciej, która nie jest stroną umowy. Chociaż teoretycznie ma zastosowanie do każdej formy umowy, większość orzecznictwa dotyczącego klauzul Himalaya dotyczy spraw morskich i klauzul wyłączających w konosamentach na rzecz pracowników, załogi i agentów, w szczególności dokerów .

Sprawa Himalajów _

Klauzula bierze swoją nazwę od decyzji angielskiego Sądu Apelacyjnego w sprawie Adler v Dickson (The Himalaya) [1954]. Powódka, pani Adler, była pasażerką rejsu SS Himalaya . W porcie w Trieście została ranna, gdy pomost zsunął się z wody, wyrzucając ją na nabrzeże, 18 stóp poniżej. Bilet pasażerski zawierał klauzule o braku odpowiedzialności zwalniające przewoźnika w następujący sposób:

Pasażerowie i ich bagaż przewożeni są na własne ryzyko pasażera...

Firma nie ponosi odpowiedzialności i jest zwolniona z wszelkiej odpowiedzialności w odniesieniu do jakichkolwiek ... szkód lub obrażeń ciała jakiegokolwiek pasażera ...

Nie mogąc pozwać armatora statku parowego w umowie, pani Adler zamiast tego pozwała kapitana statku i bosmana za zaniedbanie . Pozwani chcieli powołać się na ochronę klauzul wyłączających na bilecie pasażera; jednak pani Adler argumentowała, że ​​zgodnie z doktryną poufności umowy pozwani nie mogą powoływać się na warunki umowy, której nie są stronami.

Sąd Apelacyjny orzekł, że w przewozie osób (a także w przewozie rzeczy) prawo zezwala przewoźnikowi na zastrzeżenie nie tylko dla siebie, ale także dla tych, których zaangażował do wykonania umowy, dodając, że zastrzeżenie może być wyraźne lub dorozumiane. W odniesieniu do konkretnych faktów sąd orzekł, że pozwani nie mogli skorzystać z klauzuli wyjątku, ponieważ bilet pasażerski nie przynosił żadnych korzyści pracownikom ani agentom, ani wyraźnie, ani przez domniemanie.

W konsekwencji tej decyzji do konosamentów zaczęto umieszczać specjalnie opracowane klauzule himalajskie, na rzecz dokerów i innych osób.

Ponieważ niedbały kapitan i bosman byli pracownikami działającymi w ramach i zakresie swojego zatrudnienia, ich pracodawca ponosiłby odpowiedzialność zastępczą . Chociaż sprawa nie omawia konkretnie odpowiedzialności zastępczej, Denning LJ stwierdził, że „firma parowa twierdzi, że jako dobrzy pracodawcy będą stać za kapitanem i bosmanem i pokryją wszelkie odszkodowania i koszty, które mogą zostać im przyznane”.

Chociaż decyzja w Himalajach jest jasna i jednoznaczna, rozumowanie ( ratio decydujące ) leżące u podstaw sprawy jest nadal przedmiotem pewnej debaty. Sądy w różnych okresach sugerowały, że wyjątek od zasad prawa zwyczajowego dotyczących prywatności umów może opierać się na rozumowaniu „porządku publicznego”, prawie agencji , umowach powierniczych lub (w odniesieniu do towarów) na prawie kaucji , a nie niż prawo umów .

Zmiany prawne od czasu Adler przeciwko Dickson

Decyzja jest obecnie akceptowana jako utrwalone prawo w większości krajów prawa zwyczajowego , ponieważ została kilkakrotnie podtrzymana przez Komitet Sądowniczy Tajnej Rady .

decyzja Himalaya została częściowo zastąpiona przez ustawodawstwo w Wielkiej Brytanii na dwóch frontach:

• Zgodnie z art. 2 ust. 1 Ustawy o nieuczciwych warunkach umów z 1977 r . nie jest już możliwe ograniczenie odpowiedzialności za obrażenia ciała lub śmierć spowodowane zaniedbaniem;
• Zgodnie z ustawą o umowach (prawa osób trzecich) z 1999 r. , ust. 6, umowy mogą przyznawać korzyści osobom trzecim, w szerszej formie niż na mocy decyzji w Himalajach .
• Chociaż ustawa o umowach (prawa osób trzecich) z 1999 r. NIE ma zastosowania do umów o przewóz towarów drogą morską (w celu uniknięcia konfliktu z ustawą o przewozie towarów drogą morską z 1971 r. ), ustawa z 1999 r. zezwala na przekazanie stronie trzeciej skorzystanie z klauzuli wyłączającej lub ograniczającej w umowie.

Następujące sprawy pokazują, jak angielskie prawo zwyczajowe rozwinęło się od czasu sprawy Adler przeciwko Dickson :

• Scruttons przeciwko Midland Silicones [1962] AC 446: Izba Lordów zastosowała zasadę prywatności, aby uniemożliwić niedbałemu dokerowi powoływanie się na klauzulę ograniczenia w konosamencie .
• NZ Shipping przeciwko Satterthwaite (The Eurymedon) [1975] AC 154: Tajna Rada stwierdziła, że ​​zrobiono wystarczająco dużo, aby pozwolić niedbałemu dokerowi polegać na takiej klauzuli przedawnienia.
• Port Jackson Stevedoring przeciwko Salmond, The New York Star [1980] 3 All ER 257 PC dalej rozwinął prawo.
• The Mahkutai [1996] AC 650, 664–5, gdzie Lord Goff wyraził opinię, że „być może nieuniknione” jest opracowanie „pełnoprawnego wyjątku od doktryny tajności umowy”.
• Houtimport przeciwko Agrosin, The Starsin [2003] 1 Lloyd's Rep 571 również rozwinął prawo.

Stany Zjednoczone

Decyzja sądów angielskich została powszechnie przyjęta i przyjęta w całej Rzeczypospolitej. W Stanach Zjednoczonych , które zawsze miały bardziej ostrożny pogląd na zasady poufności umów, generalnie dopuszczały wyjątki od tej zasady, a orzeczenie w sprawie Herd przeciwko Krawill 359 US 297 [1959], Lloyd's Rep 305, jest ogólnie przyjmuje się, że są one podtrzymywane pod warunkiem (podobnie jak w innych systemach prawnych) przestrzegania określonych kryteriów.

Przykładowa klauzula himalajska

„Niniejszym wyraźnie uzgodniono, że żaden pracownik ani agent przewoźnika (w tym każdy niezależny wykonawca zatrudniony od czasu do czasu przez przewoźnika) w żadnych okolicznościach nie będzie ponosić jakiejkolwiek odpowiedzialności wobec nadawcy, odbiorcy lub właściciela towarów lub wobec jakiegokolwiek posiadacza niniejszego konosamentu za jakiekolwiek straty, szkody lub opóźnienia wynikające lub wynikające bezpośrednio lub pośrednio z jakiegokolwiek działania, zaniedbania lub uchybienia z jego strony podczas działania w trakcie lub w związku z jego zatrudnieniem oraz, bez uszczerbku dla ogólność powyższych postanowień niniejszej klauzuli, wszelkie zawarte w niej wyłączenia, ograniczenia, warunki i swobody oraz wszelkie prawa, zwolnienia od odpowiedzialności, obrony i immunitetów jakiegokolwiek rodzaju mające zastosowanie do przewoźnika lub do których przewoźnik jest uprawniony na mocy niniejszej klauzuli, będą również dostępne i obejmie ochroną każdego takiego pracownika lub agenta przewoźnika działającego jak wyżej i dla celów wszystkich powyższych postanowień niniejszej klauzuli przewoźnik jest lub będzie uważany za działającego jako agent lub powiernik w imieniu i na rzecz wszystkie osoby, które są lub mogą być jego sługami lub agentami od czasu do czasu (w tym niezależni kontrahenci, o których mowa powyżej) i wszystkie takie osoby będą w tym zakresie lub będą uważane za strony umowy zawartej w niniejszym konosamencie lub poświadczone przez niego.