Lin Shu

Lin Shu

Lin Shu ( chiń .: 林紓 , 8 listopada 1852 - 9 października 1924; dzięki uprzejmości Qinnan ( 琴南 ) był chińskim literatem, szczególnie za przedstawianie zachodniej literatury całemu pokoleniu chińskich czytelników, pomimo jego nieznajomości jakichkolwiek obcych Współpracując z innymi, przetłumaczył z angielskiego lub francuskiego na literacki chiński ponad 180 dzieł, głównie powieści, sporządzonych przez 98 pisarzy z 11 krajów.

Życie

Wczesne życie i edukacja

Lin urodził się w hrabstwie Min (obecnie miasto Fuzhou ) w prowincji Fujian , a zmarł w Pekinie . Urodził się w biednej rodzinie. Jednak lubił czytać chińskie książki i ciężko pracował nad ich przyswojeniem. W 1882 r. otrzymał tytuł Jurena , nadawany uczonym, którzy pomyślnie zdali cesarski egzamin na szczeblu prowincjonalnym. Młody Lin Shu miał postępowe poglądy i wierzył, że Chiny powinny uczyć się od krajów zachodnich, aby kraj mógł się rozwijać.

Tłumaczenia

W 1897 roku zmarła żona Lina. Jego przyjaciel Wang Shouchang ( 王壽昌 ) (1864–1926), który studiował we Francji i miał nadzieję odwrócić uwagę Lin od żałoby, zasugerował, aby wspólnie przetłumaczyli na chiński La Dame aux Camélias Aleksandra Dumasa . Wang Shouchang zinterpretował historię dla Lin, który przetłumaczył ją na język chiński. Tłumaczenie ( chiński : 巴黎茶花女遺事 ; dosł. „Past Stories of the Camellia-woman of Paris”) została opublikowana w 1899 roku i odniosła natychmiastowy sukces. Postępowi intelektualiści zdali sobie sprawę, że wpływ przetłumaczonej literatury na społeczeństwo można wykorzystać do ich programu reform. W czasach Lin Shu wielu uczonych o burżuazyjnych skłonnościach, takich jak Kang Youwei i Liang Qichao , zajmowało się tłumaczeniem dzieł literackich i powieści politycznych w celu promowania burżuazyjnych reform.

Lin Shu jest również szeroko znany jako guwenjia (古文家mistrz prozy w stylu antycznym), co również stawia go jako kotwicę tradycjonalistycznej polityki kulturalnej. Lin Shu używał klasycznego chińskiego w tłumaczeniu powieści, próbując wypełnić lukę między klasycznym chińskim a zachodnimi językami literackimi.

Z jednej strony wzmocnił narracyjną funkcję klasycznego języka chińskiego, aby dostosować się do realistycznego opisu; z drugiej strony starał się, aby jego tłumaczenia były bardziej zwięzłe niż oryginał, poprzez uproszczenie, aby pasowało do nawyku chińskich czytelników. Jako słynny tłumacz, Lin Shu używał swojej wyobraźni do komunikowania się z niewidzialnym tekstem i współpracy z zagranicznymi autorami.

Lin opisuje we wstępie swojego tłumacza do The Old Curiosity Shop Dickensa ( chiński : 孝女耐兒傳 ; dosł. „Biografia synowskiej córki Nell”), jak pracował nad swoimi tłumaczeniami :

Nie mam języków obcych. Nie mogę uchodzić za tłumacza bez pomocy kilku panów, którzy tłumaczą mi teksty. Oni interpretują, a ja zapisuję to, co oni interpretują. Przestają, a ja odkładam długopis. Po zaledwie czterech godzinach pracy można wyprodukować 6000 słów. Mam wielkie szczęście, że moje obarczone błędami, szorstkie tłumaczenia są życzliwie akceptowane przez uczonych. (予不審西文,其勉強廁身于譯界者,恃二三君子,為余口述其詞,余耳受而手追之,聲已筆止, 日 區 四 小 時, 得 文 字 六 千 言.其間疵謬百出，乃蒙海內名公，不鄙穢其徑率而收之，此予之大幸也。)

Komentarze naukowe

Tłumaczenia Lina zostały znacznie zapomniane, aż do pojawienia się w 1963 roku eseju „Lin Shu's Translations” ( chiński : 林紓的翻譯 ) autorstwa Qian Zhongshu . Od tego czasu zainteresowanie tłumaczeniami Lina odżyło. W 1981 roku Commercial Press ( chiński : 商務印書館 ; pinyin : Shāngwù yìnshūguǎn ), pierwotny wydawca wielu tłumaczeń Lina, przedrukował dziesięć jego wersji ( uproszczonymi znakami , z nowoczesnymi znakami interpunkcyjnymi).

W swoim eseju Qian Zhongshu zacytował porównanie Goethego do tłumaczy jako „ geschäftige Kuppler” , w którym stwierdzono, że Lin Shu dobrze służył jako swat między zachodnią literaturą a chińskimi czytelnikami, ponieważ on sam (najbardziej zapalony czytelnik zachodnich książek) rzeczywiście był motywowany tłumaczeniami Lin do nauki języków obcych. Qian zwrócił również uwagę, że Lin Shu często dokonywał „ulepszeń” oryginału, a także skrótów. Według Qian, trwającą prawie 30 lat karierę Lin Shu można podzielić na dwa etapy. W pierwszej fazie (1897–1913) tłumaczenia Lin były przeważnie energiczne, pomimo wszystkich błędnych tłumaczeń. Po tym występy Lin były nudne i służyły jedynie jako sposób na zarabianie na życie.

Poniżej znajduje się interpretacja Lin słynnego otwarcia Davida Copperfielda :

大偉考伯菲而曰：余在此一部書中，是否為主人翁者，諸君但逐節下觀，當自得之。余欲自述余之生事, 不能不溯源而筆諸吾書.余誕時在禮拜五夜半十二句鐘，聞人言，鐘聲丁丁時，正吾開口作呱呱之聲。 , te strony muszą pokazywać. Aby rozpocząć moje życie od początku mojego życia, odnotowuję, że urodziłem się (jak mnie poinformowano i wierzę) w piątek o godzinie dwunastej w nocy. Zauważono, że zegar zaczął uderzać i jednocześnie zacząłem płakać.)

Sinolog Arthur Waley wysoko oceniał tłumaczenia Lina, sugerując, że nie są one gorsze od oryginałów Dickensa :

Przełożenie Dickensa na klasyczny język chiński wydaje się przedsięwzięciem groteskowym. Ale wyniki wcale nie są groteskowe. Dickens nieuchronnie staje się raczej innym i moim zdaniem lepszym pisarzem. Znika całe przejaskrawienie, przesada i nieokiełznana gadatliwość. Humor jest, ale jest przemieniony przez precyzyjny, oszczędny styl; każdy punkt, który Dickens psuje przez niekontrolowany entuzjazm, Lin Shu robi cicho i skutecznie.

Podczas Nowego Ruchu Kulturalnego Lin Shu był uważany za obrońcę literackiego języka chińskiego. Nie sprzeciwiał się używaniu języka chińskiego w języku narodowym (w rzeczywistości napisał wiele wierszy w języku narodowym), ale nie mógł zgodzić się na całkowite zniesienie języka chińskiego literackiego, jakie wówczas proponowano.

Źródła

  • Chen, Weihong i Cheng, Xiaojuan. „Analiza działalności tłumaczeniowej Lin Shu z perspektywy kulturowej”. Teoria i praktyka w badaniach językowych , tom. 4, nie. 6 czerwca 2014, s. 6 1201.
  • Rachel Lung (2004). The Oral Translator's „Visibility”: The Chinese Translation of David Copperfield by Lin Shu and Wei Yi, tom 17, wydanie 2, 2e semestr 2004, s. 161–184 Traduction, éthique et société
  • Waley, Artur (1958). „Notatki o tłumaczeniu”, The Atlantic Monthly , wydanie z okazji 100. rocznicy.
  • Relinque Eleta, Alicia (2021). „Entre tapices flamencos y brocados chinos” autorstwa Miguela de Cervantesa. Historia del Caballero Encantado. Traducción de Lin Shu de El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha , Ginger Ape Books&Films, Mil Gotas, s. 21-45.
  • Xue Suizhi薛绥之 Zhang Juncai张俊才 (red.) (1983). Lin Shu yanjiu ziliao (林 纾 研 究 资 料 „Materiał do badania Lin Shu”). Fuzhou: Fujian renmin chubanshe.
  • Mikaëla Gómeza Gutharta. „ Lin Shu, autor Kichota ”, World Literature Today, lipiec 2018.
  • Chen, Weihong i Cheng, Xiaojuan. (2015). Wstępna sonda do twórczego tłumaczenia Lin Shu. Journal of Language Teaching and Research, 6 , 416-422.
  • César Guarde-Paz (2015) Tłumacz w cieniu wczesnych republikańskich Chin Pozycja Lin Shu we współczesnej literaturze chińskiej przegląd , Monumenta Serica, 63: 1, 172-192
  • Hilla, Michaela Gibbsa. „Klasycyzm narodowy: Lin Shu jako autor podręczników i antolog, 1908-1924”. Chiny XX wieku , tom. 33, nie. 1, listopad 2007, s. 27–52.
  • Huang, Alexander CY „Lin Shu, niewidzialne tłumaczenie i polityka”. Perspectives: Studies in Translation Theory and Practice , tom. 14, nie. 1, 2006, s. 55–65.

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Lin_Shu&oldid=1112224432 ”