Posthomerica

Posthomerica , 1541

Posthomerica ( grecki : τὰ μεθ᾿ Ὅμηρον , translit. tà meth᾿ Hómēron ; dosł. „Rzeczy po Homerze”) [ potrzebne źródło ] to epicki wiersz w greckim wersecie heksametrycznym autorstwa Kwintusa ze Smyrny . Prawdopodobnie napisany w III wieku naszej ery, opowiada historię wojny trojańskiej między śmiercią Hektora a upadkiem Ilium .

Pierwsze cztery księgi, obejmujące ten sam obszar, co Przyjście Memnona Arktyna z Miletu , opisują dzielne czyny i śmierć Pentezylei Amazonki , Memnona , syna Poranka, i Achillesa ; oraz igrzyska pogrzebowe ku czci Achillesa.

Księgi od piątej do dwunastej, obejmujące ten sam obszar, co Mała Iliada z Lesches , obejmują walkę Ajaksa i Odyseusza o herb Achillesa, samobójstwo Ajaksa po jego stracie, wyczyny Neoptolemosa , Eurypylosa i Dejfobusa , śmierci Parysa i Enone , do budowy drewnianego konia .

Pozostałe księgi, obejmujące ten sam teren, co Zniszczenie Troi przez Arctinusa , opisują zdobycie Troi za pomocą drewnianego konia, poświęcenie Polyxeny na grobie Achillesa, odejście Greków i ich rozproszenie przez burzę.

Streszczenie

Akcja Posthomeryki rozpoczyna się tam, gdzie kończy się Iliada Homera , zaraz po odzyskaniu ciała Hektora przez Trojan. Penthesileia, córka Aresa, przybywa do Troi z grupą amazońskich wojowników. Przybywają znad rzeki Thermodon. Przybyła, by dzielić trudy wojny i uciec przed swoim ludem po przypadkowym zabiciu siostry; celowała w jelenia. Priam myśli, że uratuje Troję i zabije Achillesa. Andromacha uważa, że ​​Penthesileia nie jest do tego zdolna. Priam modlił się do Zeusa, aby pozwolił Penthesilei powrócić, ale widzi orła trzymającego gołębicę, znak, że umrze. Ajaks i Achilles odpoczywają w mieście. Hipoklameia próbuje przekonać Trojanki do walki, ale Theano przekonuje je, że to samobójczy pomysł. Penthesileia zabija Podarces w bitwie. Ajax przekonuje Achillesa, że ​​nadszedł czas, aby walczyć: Achilles zabija Penthesileię, wbijając ją i jej konia na pal, ale Achilles zauważa jej piękno i zdaje sobie sprawę, że powinien był uczynić ją swoją żoną. Tersytes mówi Achillesowi, aby nie martwił się o kobiety, Achilles ostatecznie go zabija i denerwuje Diomedesa.

Thymoites mówi Troyowi, że jeśli mają zostać w mieście, umrą, dlatego wszyscy powinni odejść. Priam i Paris twierdzą, że odpowiedzią jest walka, a Memnon, syn Dawn, wraz z armią etiopską wkrótce tu będą. Polydamas mówi, że Etiopczycy przegrają. Zeus myśli, że jutrzejsza bitwa będzie paskudna i pełna śmierci. Memnon zabija w bitwie syna Nestora, Antilochosa. W końcu, po długiej i trudnej walce; Achilles zabija Memnona. Świt nie pozwala wschodzić słońcu, ponieważ jest tak zdenerwowana i wycofuje się do Hadesu, dopóki Zeus nie przekona jej do odejścia. Po tym, jak Achilles każe mu przestać ingerować w bitwę, Apollo próbuje zastrzelić Achillesa, raniąc go w kostkę; okaże się to później śmiertelne. Zeus jest wściekły na Apolla, który nie powinien ingerować w świat śmiertelników.

Trojanie wciąż boją się walki z kontuzjowanym Achillesem. Achilles umiera, a Parys próbuje usunąć jego zwłoki. Ajax broni ciała, zabijając Glaukosa, który upada na Achillesa. Ajax rani również Eneasza. Odyseusz pomaga Ajaksowi bronić ciała Achillesa. Ajax ogłusza Parisa, uderzając go kamieniem, zmuszając Parisa do rezygnacji z próby zabrania zwłok. Grecy z powodzeniem wypędzają trojany i ratują ciało Achillesa, sprowadzając je z powrotem do greckiego obozu. Ajax jako pierwszy wychwala Achillesa, potem Phoinix, Agamemnon, Briseis i Thetis, matka Achillesa. Calliope mówi Thetis, że jej syn zawsze będzie pamiętany. Grecy następnie rywalizują w grach pogrzebowych, aby upamiętnić śmierć Achillesa.

Między Odyseuszem a Ajaksem toczy się gorący spór o to, który z nich najbardziej zasługuje na otrzymanie zbroi Achillesa. Więźniowie trojańscy proszeni są o rozstrzygnięcie, który z nich był lepszym wojownikiem podczas obrony ciała Achillesa. Bohater, który walczył najodważniej i najdzielniej, otrzyma zbroję. Zdecydowano, że Odyseusz otrzyma zbroję. Podobnie jak w sztuce Sofoklesa Ajax , prowadzi to do samobójstwa Ajaksa, a Odyseusz wyraża żal na pogrzebie. Jest kremowany na morzu.

W tym momencie bogowie przekazują Trojanom Eurypylosa. Eurypylus jest w stanie zabić wielu żołnierzy Argive i doprowadza Argiwów do rozpaczy. Zbliżają się do statków, ale przybywa Neoptolemos, by walczyć z trojanami. Ares demoralizuje Argiwów, ale Neoptolemos trzyma się ziemi i zabija Eurypylosa. Kontynuuje zabijanie trojanów, tak że autor wyraża zdziwienie liczbą jego ofiar. Deifobos rzuca mu wyzwanie, ale Apollo ratuje trojany przed Neoptolemosem. Apollo próbuje zabić Neoptolemosa, ale Zeus grozi zniszczeniem Iliona, jeśli to zrobi.

Bitwa zostaje zatrzymana przez Kalchasa, który oświadcza, że ​​​​bitwa nie zakończy się, dopóki Filoktet nie dołączy do Argiwów. Philoctetes został pozostawiony na wyspie Lemnos z powodu ugryzienia w stopę przez jadowitego węża wodnego, który został zainfekowany i odrażający dla innych Greków. Ten scenariusz opiera się na materiale źródłowym z Filokteta Sofoklesa . Philoctetes zostaje uratowany ze swojej jaskini. Mówią mu, że jego ranę może wyleczyć chirurg Podaleninos, jeśli zgodzi się pojechać z nimi do Troi. Chociaż Philoctetes uważa Odyseusza za winnego pozostawienia go na wyspie, wybacza Odyseuszowi.

Eneasz bezskutecznie próbuje przekonać Trojan do pozostania w obrębie murów miejskich. Panika, strach i walka przybywają na dzisiejszą bitwę. Philoctetes strzela do Parysa swoimi zatrutymi strzałami, drapiąc go w rękę i uderzając w krocze. Śmiertelnie ranny Parys próbuje uzyskać pomoc od swojej pierwszej żony, Oenone, która odrzuca go z powodu romansu z Heleną. Paryż umiera. Priam lamentuje, że był jego drugim najlepszym synem, a Helen przeklina sytuację, w jakiej ją postawił. Oenone żałuje swoich czynów i popełnia samobójstwo, skacząc na stos pogrzebowy Paryża. Są pochowani obok siebie, a ich nagrobki skierowane są w przeciwne strony.

Bitwa wyrównuje się dla obu stron. Apollo popycha Eneasza i Eurymacha do walki jak szaleńcy z Grekami, odpychając ich, dopóki nie zostaną zebrani przez Neoptolemosa. Grecy ruszają do przodu, a Eneaszowi udaje się zebrać trojany i powstrzymać greckie natarcie. Burza piaskowa osiada nad bitwą. Następnego ranka Argiwowie chowają się pod swoimi tarczami, aby dostać się do bram Troi, prowadzeni przez Odyseusza. Ares daje Eneaszowi siłę do odwetu, rzucając ogromnymi kamieniami. Eneasz namawia Trojan do opuszczenia miasta, ale walka toczy się wokół bram. Philoctetes strzela do Eneasza, ale chroni go jego tarcza, pozwalając zamiast tego strzałie trafić Mimasa.

Widzący Kalchas widzi zapowiedź jastrzębia i gołębicy, sugeruje, że Grecy próbują nowej strategii zdobycia Troi. Odyseusz wpada na pomysł stworzenia konia trojańskiego . Namawia Epeiosa do skonstruowania konia. Neoptolemosowi i Philoctetesowi nie podoba się ten plan, ponieważ wolą bardziej bezpośrednią bitwę. Epeios modli się do Ateny. Koń powoduje, że bogowie wybuchają w krótkiej walce, dopóki Zeus jej nie zakończy. Neoptolemos, Menelaos, Odyseusz, Sthenalos, Diomedes i Philoctetes należą do tych, którzy wsiadają na konia. Agamemnon i Nestor zostają w tyle. Argiwowie zostawiają konia i Sinona w Troi i udają, że uciekają. Sinon jest mocno oszpecony i pozostawiony jako posłaniec. Mówi, że koń jest hołdem dla Tritogenei, ale Laocoon widzi oszustwo. Próbuje nakłonić Trojan do spalenia konia, ale Atena poraża go ślepotą. On i jego dzieci zostają zabici przez dwa węże. Trojanie próbują złożyć ofiary bogom, ale ofiary nie chcą się zapalić. Posągi zaczynają płakać, a świątynie są splamione krwią, ale trojany nie są pod wrażeniem tych negatywnych znaków. Cassandra również zna prawdę o koniu, ale zostaje przeklęta, aby nikt jej nie uwierzył. Próbuje spalić konia, ale jej to uniemożliwia.

Trojanie świętują swoje zwycięstwo, ale nie są przygotowani na Argiwów, gdy wysiadają z konia i zabijają trojany. Priam zostaje zabity przez Neoptolemosa. Menelaos zabija Deifobosa, który poślubił Helenę po śmierci Parysa. Troja zostaje doszczętnie spalona. Kobiety Troi zostały oddane bohaterom Argiwów. Wiele wydarzeń tutaj jest podobnych do wydarzeń z kobiet trojańskich Eurypidesa . Ajaks Mniejszy gwałci Kasandrę w świątyni Ateny, więc zostaje zabity przez bogów.

Główni bohaterowie

Związek z poprzednimi eposami

Jego styl był krytykowany przez wielu uczonych jako gorszy od Homera , ale jest cenny jako najwcześniejsza zachowana relacja z tego okresu wojny trojańskiej . Iliada kończy się słowami „Taki był pogrzeb Hektora, poskramiacza koni” ; późniejsi poeci zmienili to tak, aby pasowało do ich potrzeb. Quintus użył tego jako wersu otwierającego: „Taki był pogrzeb Hectora. A teraz przyszła Amazonka…”

Wydaje się, że celem tej historii jest dokończenie Iliady i nadanie bohaterom poczucia zamknięcia. Wiele postaci, które nienawidziły sojusznika we wcześniejszych dziełach, takich jak Filoktet do Odyseusza w sztuce Sofoklesa, teraz z łatwością przezwycięża gniew i tworzy harmonię.

Wydania krytyczne

  • A. Zimmermann, Quinti Smyrnaei Posthomericorum libri XIV , Lipsk 1891 (przedruk Stuttgart 1969).
  • F. Vian , La suite d'Homère. Texte établi et traduit par Francis Vian , I-III, Paryż 1963-9.
  • G. Pompella , Quinti Smyrnaei Posthomerica . Olms-Weidmann , Hildesheim i Nowy Jork 2002.
  • Alan James, Quintus of Smyrna, The Trojan War: Posthomerica , tłumaczenie angielskie, Johns Hopkins 2004.

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Posthomerica&oldid=1142516277 ”