Pratishakhyas

Dasatayi Pratisakhya z Saunakacharya, spokrewniona z Rygwedą (Schoyen Collection Norway).

Pratishakhya ( sanskryt : प्रातिशाख्य prātiśākhya ), znana również jako Parsada ( pārṣada ), to podręczniki z epoki wedyjskiej poświęcone precyzyjnej i spójnej wymowie słów. Prace te miały kluczowe znaczenie dla zachowania tekstów wedyjskich, a także dokładnych rytualnych recytacji i analiz Wed , zwłaszcza gdy pojedyncze słowa wchodzą w interakcję po połączeniu ich w procedurach sandhi . Każda szkoła wedyjska ( parisad lub parsad ) i gałąź geograficzna ( sakha ) opracowały własne podręczniki wyjaśniające, dlaczego zaczęto je nazywać parsada lub pratisakhya .

Podręczniki są częścią Shiksha Vedanga : dzieł zajmujących się fonetycznymi aspektami języka sanskryckiego używanego w Wedach . Każda Weda ma pratishakhya dla każdej szkoły. Wiele pratishakhya przetrwało do czasów współczesnych i według Hartmuta Scharfe'a wszystkie z wyjątkiem jednego ( Taittiriya pratisakhya ) opierają się na „recytacji pojedynczych słów”. Pratishakhyas rozpoczynają się recytacją słowo w słowo, a następnie dostarczają zasad ciągłej recytacji tekstów. Chociaż wszystkie podręczniki mają ten sam podstawowy cel, różnią się znacznie sposobem osiągania tego celu. Zostały one skomponowane wieki przed dziełem Pāṇini , ale w tych podręcznikach znajdują się dowody na to, że wiele pratisakhya ewoluowało i było z czasem zmienianych przez odpowiednią szkołę zgodnie z ich regionalnymi preferencjami. Nieliczne rękopisy pratisakhyas , które przetrwały do ​​​​czasów nowożytnych, pochodzą prawdopodobnie z okresu od 500 do 150 pne. Fonetyczne aspekty Vajasaneyi Pratisakhya są najbliższe tym, które można znaleźć w klasycznej gramatyce sanskryckiej Pāṇiniego.

Rygweda

Jedna z prac Pratisakhyas poświęcona fonetycznym aspektom Rygwedy . Praca jest ogólnie przypisywana Shaunace , starożytnemu rishi (mędrcowi). Został on przetłumaczony na język niemiecki przez Maxa Müllera . Dostępne jest również francuskie podobnie jak angielskie tłumaczenie autorstwa Mangal Deva Shastri.

Jadżurweda

Istnieją dwa traktaty dotyczące fonetycznych i pokrewnych aspektów Jadżurwedy . Pierwsza, powszechnie znana jako Kryszna (Czarna) Jadżurweda , znana jest jako Taittriya Pratisakhya . Dostępne jest również jego angielskie tłumaczenie sporządzone przez profesora Whitneya, które zostało opublikowane w Journal of the American Oriental Society . Drugi traktat jest powszechnie nazywany Shukla (Biały) Yajur Veda i jest znany jako Vajasaneyi Pratisakhya . Uważa się, że późniejszy został napisany przez Katyayanę. Dostępne jest jego tłumaczenie wykonane przez Webera.

Atharwaweda

Traktat dotyczący fonetyki i innych aspektów Atharwawedy jest również przypisywany mędrcowi Saunace i wywodzi od niego swoją nazwę: Saunakiya Chaturadhyayika , co oznacza Księgę mającą cztery rozdziały autorstwa Saunaka. Whitney przetłumaczył pracę na język angielski.

Samaweda

Nazwa pratisakhya należącej do Samawedy to Rk Tantra. Większość mantr w Samawedzie pochodzi albo z Rkwedy, albo jest z niej adaptacją, chociaż śpiewane są inaczej. Stąd nazwa Rk Tantra.

Krytyczne wydanie Samaveda pratisakhya zostało opublikowane przez Surya Kanta Shastri w 1933 roku.

Zobacz też

• Sziksza

Notatki

•   Johna Duncana Martina Derretta (1973). Historia literatury indyjskiej: literatura naukowa i techniczna, część II. Dharmaśastra i literatura prawnicza . Harrassowitz. ISBN 978-3-447-01519-6 .
• Kanta, Surya (1939). Atharva Pratishakya (PDF) . Lahore: Mehar Chand Lachhman Das.
•   Hartmut Scharfe (1977). Literatura gramatyczna . Otto Harrassowitz Verlag. ISBN 978-3-447-01706-0 .
• Shastri, Mangal Deva (1922). Rg-vedapratisakhya z komentarzem Uvaty. Część wstępu . Londyn: Oxford University Press.
• Shastri, Mangal Deva (1931). Rg-vedapratisakhya z komentarzem Uvaty. Tom II: Tekst w formie sutr i komentarz z krytycznym aparatem (w sanskrycie). Allahabad: prasa indyjska.
• Shastri, Mangal Deva (1937). Rg-vedapratisakhya z komentarzem Uvaty. Tom III: angielskie tłumaczenie tekstu, dodatkowe uwagi, kilka dodatków i indeksów . Lahore: Moti Lal Banarsi Das.
•   JF Stal (1967). Kolejność wyrazów w sanskrycie i gramatyce uniwersalnej . D Reidel, Holandia. ISBN 978-90-277-0549-5 .
• Whitney, William D. (1973) [1863]. Tattirīya-Prātiśakhya: z komentarzem Tribhāshyaratna: tekst, tłumaczenie i notatki . Delhi: Motilal Banardisidass.