Przegrany
 Pierwsza edycja
| |
| Autor | Tomasza Bernharda |
|---|---|
| Oryginalny tytuł | Der Untergeher |
| Tłumacz | Jack Dawson, z posłowiem Marka M. Andersona |
| Kraj | Austria |
| Język | Niemiecki |
| Gatunek muzyczny | powieść , monolog |
| Wydawca |
Suhrkamp Verlag (Niemcy) Alfred A. Knopf (USA) |
Data publikacji |
1983 |
Opublikowane w języku angielskim |
1991 |
| Typ mediów | Druk ( oprawa twarda i oprawa miękka ) |
| Strony | 190 str |
| ISBN | 0-394-57239-4 ( Vintage Books USA, nowe wydanie 2003) |
| OCLC | 232720765 |
The Loser to powieść Thomasa Bernharda , pierwotnie opublikowana w języku niemieckim w 1983 roku.
Wprowadzenie do fabuły
Akcja powieści nie rozgrywa się w czasie, w którym rozgrywają się wydarzenia, ale w czasie, w którym opowiada je narrator. Jest trzech głównych bohaterów: narrator (który jako jedyny przeżył), Glenn Gould , który zmarł śmiercią naturalną w wieku pięćdziesięciu jeden lat, oraz Wertheimer, który jakiś czas później popełnił samobójstwo. Powieść składa się prawie w całości ze wspomnień i przemyśleń dotyczących relacji między tą trójką. Wertheimer i narrator byli uczniami klasy fortepianu prowadzonej przez Vladimira Horowitza w Mozarteum w Salzburgu w 1953 roku, gdzie poznali młodego kanadyjskiego cudownego pianistę (Goulda).
Podsumowanie fabuły
W Mozarteum w Salzburgu w 1953 roku główni bohaterowie spotykają cudownego młodego Kanadyjczyka, który cudownie gra Wariacje Goldbergowskie i który, jak szybko sobie uświadamiają, jest większym pianistą niż nawet ich nauczyciel – w istocie „najważniejszym wirtuozem fortepianu stulecia, ", jak ujął to narrator w zdaniu otwierającym powieść.
Spotkanie z Gouldem ma decydujący wpływ na obie postacie przez prawie trzy dekady, ponieważ doświadczają niekończącej się serii osobistych i intelektualnych udręk. Talent Goulda wyzwala samobójcze tendencje jego dwóch kolegów: tak wielki wpływ geniuszu Goulda na pozostałych dwóch, że chociaż ich karmi, niszczy ich: zdają sobie sprawę, że Gould reprezentuje artystyczny ideał, do którego nie mogą mieć nadziei aspirować . Narrator ostatecznie postanawia więc porzucić fortepian na rzecz filozofii i spędza większość swojego późniejszego czasu na komponowaniu chaotycznego, nigdy nieukończonego eseju zatytułowanego „About Glenn Gould”. Wertheimer, który sam był bardzo obiecującym wirtuozem, idzie w jego ślady, porzucając muzykę i przejście do „nauk humanistycznych”, których znaczenie pozostaje niejasne. W końcu zachowanie Wertheimera staje się coraz bardziej nieobliczalne i autodestrukcyjne; zraża wszystkich swoich przyjaciół i tyranizuje swoją oddaną siostrę. To Gould, swoim „bezwzględnym i otwartym, ale zdrowym amerykańsko-kanadyjskim sposobem bycia”, po raz pierwszy wzywa Wertheimera prosto w twarz „Przegranym” („Der Untergeher” - znacznie bardziej sugestywne słowo, dosł. „Ten, który idzie pod"). Gdy Wertheimer zaczyna dostrzegać trafność tego epitetu, stopniowo traci kontrolę nad życiem.
Aluzje do rzeczywistych wydarzeń
Bernhard i Gould nigdy nie spotkali się w prawdziwym życiu; jednak Gould zagrał dwukrotnie w Salzburgu: Koncert d-moll Bacha z Dimitri Mitropoulosem 10 sierpnia 1958 r. oraz recital Sweelincka - Schönberga - Mozarta - Bacha 25 sierpnia 1959 roku.
Styl narracyjny
Powieść jest napisana w formie ciągłego monologu wewnętrznego w pierwszej osobie , bez wcięć akapitów i dużej liczby powtarzających się zdań, obsesyjnych powtórzeń, niewyjaśnionych zastosowań kursywy i wyobcowanych skoków (bez przejścia) z czasu czasownika na czas czasownika .
Adaptacje
Brooklyn Academy of Music zamówiła jednoaktową operę kameralną Davida Langa na podstawie powieści, której premiera odbyła się we wrześniu 2016 roku.
Linki zewnętrzne
- Bernhardiana , krytyczna antologia dzieł Bernharda
- The Loser recenzja K. Bazzana (Libraries & Archives of Canada, 2002)
- Powieści Thomasa Bernharda autorstwa JJ Longa (2001)
- Scabrous Lyricism of Thomas Bernhard , autorstwa Erica Ormsby'ego (2003)
- Fragment z The Loser .
| Kontrola władz : krajowa |
|---|
