Drwale (powieść)

drwale

Wydanie niemieckie z 1984 r
Autor	Tomasza Bernharda
Oryginalny tytuł	Holzfallen. Właściwa poprawka
Kraj	Austria
Język	Niemiecki
Gatunek muzyczny	powieść , monolog
Wydawca	Suhrkamp Verlag (Niemcy) Alfred A. Knopf (USA)
Data publikacji	1984
Opublikowane w języku angielskim	1987
Typ mediów	Druk ( oprawa twarda i oprawa miękka )
Strony	181 str
ISBN	978-0-394-55152-4
OCLC	15629615
Ułamek dziesiętny Deweya	833/.914 19
Klasa LC	PT2662.E7 H6513 1987

Drwale ( niemiecki tytuł: Holzfällen ) to powieść Thomasa Bernharda , pierwotnie opublikowana w języku niemieckim w 1984 roku. Roman à clef , jej tematem jest teatr i stanowi drugą część trylogii między The Loser (1983) i Old Masters (1985), które zajmują się odpowiednio muzyką i malarstwem. Jego publikacja wywołała poruszenie w Austrii, gdzie stała się bestsellerem przed procesem o zniesławienie złożonym przez kompozytora Gerharda Lampersberga skutkowało nakazem sądowym masowania pozostałych kopii; Lampersberg, były przyjaciel Bernharda i model postaci Auersbergera, następnie porzucił garnitur.

W swoim Western Canon z 1994 roku amerykański krytyk literacki Harold Bloom wymienia Drwalów jako arcydzieło Bernharda.

Podsumowanie fabuły

Jest godzina 23:30 w arystokratycznym wiedeńskim domu lat 80. Grupa ludzi oczekuje na przybycie znanego aktora dramatycznego z Burgtheater , gościa honorowego, który przybywa ze spektaklu Dzika . kaczka Ibsena Miejsce to Auersbergerów, małżeństwo, którego narrator nie widział od dwudziestu lat: ona jest śpiewaczką, on „kompozytorem w tradycji Weberna”.

Siedząc w fotelu, a później przy stole, gdy aktor przybywa, narrator obserwuje otaczający go tłum, przeżywając na nowo ostatnie dwie dekady, swoje związki i więzi z różnymi gośćmi, a zwłaszcza jego związek z kobietą, Joana, która popełniła samobójstwo i została pochowana wcześniej tego dnia. W końcu aktor zaczyna agresywną tyradę pod adresem jednego z gości, Billrotha, samozwańczej " Virginii Woolf". ” z Wiednia i zaciekły literacki rywal narratora. Potem staje się smutny, zamyślony i lamentuje, że często uważa, że ​​lepiej byłoby, gdyby wiódł życie na wsi i był drwalem. Kiedy aktor rzuca się na Billrotha, Narrator na chwilę zmienia się z uwłaczającego na współczujący, wcześniej potępiając aktora Burgtheater jako nijakiego i egocentrycznego. Powieść kończy się, gdy goście się rozchodzą, a narrator opuszcza kolację i postanawia o tym napisać.

Epigraf

Mottem powieści jest cytat z Woltera :

Nie mogąc uczynić ludzi bardziej rozsądnymi, wolałem być szczęśliwy z dala od nich.

Tłumaczenia

• Powieść została przetłumaczona na język angielski przez Davida McLintock jako Woodcutters w 1987 roku; oraz przez Ewalda Osersa w 1988 roku pod tytułem Cutting Timber: An Irritation.
• Książka została przetłumaczona na język gruziński jako ტყის ჩეხა przez Maię Panjikidze.
• Powieść została przetłumaczona na język hiszpański jako „Tala” przez Miguela Sáenza w 1988 roku.

Linki zewnętrzne

• Bernhardiana , krytyczna antologia dzieł Bernharda
• „On Thomas Bernhard” Jason M. Baskin ( Boston Review , 2001)
• „Wprowadzenie do Thomasa Bernharda” Thomasa Cousineau (2001)
• Powieści Thomasa Bernharda autorstwa JJ Longa (2001)
• drwali autorstwa Boba Corbetta
• Esej Tao Lina o drwalach