Ultraman (serial telewizyjny z 1966 r.)

Ultraman
Ultraman (1966) HD Title Card.png
Oryginalna japońska karta tytułowa
Japońskie imię
Kanji ウルトラマン
transkrypcje
Zmieniony Hepburn Urutoraman
Gatunek muzyczny
Opracowany przez
Eiji Tsuburaya Tetsuo Kinjo
W roli głównej
Motyw otwierający Motyw Ultramana w wykonaniu Chóru Dziecięcego Misuzu
Kompozytor Kunio Miyauchi
Kraj pochodzenia Japonia
Oryginalny język język japoński
Liczba odcinków 39
Produkcja
Czas działania 24 minuty
Firma produkcyjna Produkcje Tsuburaya
Uwolnienie
Oryginalna sieć JNN ( TBS )
Oryginalne wydanie
17 lipca 1966 - 9 1967 kwietnia ( 17.04.1967 )

Ultraman ( japoński : ウ ル ト ラ マ ン , Hepburn : Urutoraman ) to japoński serial telewizyjny science fiction tokusatsu stworzony przez Eiji Tsuburayę . Jest to kontynuacja Ultra Q , choć technicznie nie jest kontynuacją ani spin-offem. Firma produkcyjna Eiji Tsuburayi, Tsuburaya Productions , wyprodukowała 39 odcinków (40, licząc przedpremierowy odcinek specjalny), które zostały wyemitowane w Tokyo Broadcasting System (TBS) i stacjach stowarzyszonych od 17 lipca 1966 do 9 kwietnia 1967. Jego premiera przekroczyła średnią ocen wyznaczoną przez Ultra Q i co tydzień rosła, oznaczając sukces programu.

Chociaż Ultraman jest pierwszą serią, w której występuje postać Ultramana , jest to druga część serii Ultra , po Ultra Q. Symbolizuje to otwarcie japońskiego programu z logo Ultra Q eksplodującym w logo Ultramana . Ultraman i jego tytułowy bohater stali się głównym fenomenem popkultury w Japonii, generując dziesiątki sequeli, spin-offów, imitacji, parodii i hołdów. Ultraman wygenerował 7,4 miliarda dolarów w przychodach z handlu w latach 1966-1987 w Japonii (równowartość ponad 18 miliardów dolarów po uwzględnieniu inflacji) i stał się trzecią najlepiej sprzedającą się licencjonowaną postacią na świecie do lat 80., głównie ze względu na jego popularność w Azji.

Seria manga o tej samej nazwie, będąca kontynuacją serialu telewizyjnego, rozpoczęła się w październiku 2011 r., A adaptacja anime rozpoczęła się w kwietniu 2019 r. W maju 2022 r. Toho wypuścił Shin Ultraman , ponowne wyobrażenie serialu w reżyserii Shinjiego Higuchiego .

Przesłanka

Seria opowiada o przygodach Science Patrol, specjalnego zespołu naukowego badającego i zwalczającego zagrożenia ze strony kosmitów i kaiju . Bez wiedzy zespołu, inny członek Shin Hayata posiada zdolność przekształcania się w gigantycznego kosmicznego superbohatera Ultramana w chwilach kryzysu.

Produkcja

Rozwój

Ze względu na sukces Ultra Q , Tokyo Broadcasting System (TBS) zażądało nowego programu o tematyce potworów od Tsuburaya Productions Company (TPC), tym razem nakręconego w kolorze i z nadzieją na kontynuację serii z TPC. Eiji Tsuburaya i scenarzysta Tetsuo Kinjo postanowili przyjąć od podstaw pomysł Ultra Q o cywilach i naukowcach zajmujących się potworami i mają grupę stworzoną specjalnie do radzenia sobie z potworami i zjawiskami nadprzyrodzonymi, jako główny temat nowego programu. Grupa została wstępnie nazwana „Scientific Investigation Agency” (SIA). Tsuburaya i Kinjo postanowili dodać niewykorzystane pomysły z Ultra Q i odrzucony konspekt Woo .

Tsuburaya wydał znaczne kwoty ze studia na zbudowanie swoich miniatur do filmów Godzilla. Studio chciało zarabiać na tych miniaturach i szukało projektu, który mógłby zmienić przeznaczenie scenografii i kostiumów z serii Godzilla . Pierwsza iteracja Ultramana została nazwana „Bemler”. Ludzkim gospodarzem Bemlera byłby 28-letni mężczyzna o imieniu „Oficer Sakomizu”, opisywany jako „twardy facet” we wczesnych szkicach. Kapitan Muramatsu byłby jedynym członkiem SIA, który znał jego sekretną tożsamość. Imię „Bemler” (czasami oznaczone jako „Bemular”) zostało później nadane pierwszemu wrogowi Ultramana w premierowym odcinku „Ultra Operation No. 1”.

Wstępna produkcja i układ fabuły serialu rozpoczęły się w grudniu 1965 roku jako Bemler: Scientific Investigation Agency . Masahiro Yamada ukończył przykładową grę telewizyjną zatytułowaną The Birth of Bemler , która zawierała niewykorzystany scenariusz pierwotnie napisany dla Ultra Q. Producent TBS, Takashi Kakoi, zażądał, aby Bemler był łatwo odróżniany od innych podobnie zaprojektowanych potworów, aby uniknąć nieporozumień. Tsuburaya i Kinjo postanowili następnie uczynić Bemlera bardziej humanoidalnym w projekcie. Kakoi później poprosił Bemlera o bardziej metaliczny obraz.

W styczniu 1966 roku tytuł produkcji zmieniono na Redman , ze względu na kolorystykę głównego bohatera. W następnym miesiącu program został jednogłośnie zatwierdzony do produkcji. W tej wersji Redman przybywa jako uchodźca na Ziemię po tym, jak najeźdźcy zniszczyli jego rodzinną planetę. Redman łączy się z oficerem Sakomizu i razem chronią Ziemię przed gigantycznymi potworami i najeźdźcami z kosmosu. Ta wersja zawierała również wczesną wersję urządzenia transformującego, kapsuły Beta, zwanego „Flashbeam”, które przypominało futurystyczne pióro wieczne. Podczas castingu TBS zasugerował obsadzenie aktorów, którzy wyglądali tak zachodnio, jak to tylko możliwe, aby przyciągnąć rynki zagraniczne. Później zdecydowano się dodać postać kobiecą do listy SIA. Wielu członków obsady pochodziło Toho . 22 marca 1966 roku urzędy ds. praw autorskich zatwierdziły rejestrację programu, obecnie zatytułowanego Ultraman . Każdy odcinek serialu został wyprodukowany przy budżecie 20-30 milionów jenów .

Projekt

Początkowa wersja Bemlera została pierwotnie wymyślona przez Kinjo jako międzygalaktyczne stworzenie gada, które powiększyłoby się do 164 stóp (50,0 m) i przybyło z pomocą SIA. Pierwotny projekt był skrzyżowaniem Garudy , mitologicznego hindusko-buddyjskiego ptaka stróżującego, i Tengu , japońskiego folklorystycznego goblina-kruka. Eiji Tsuburaya stwierdził, że wczesne wersje projektu Ultramana były „zbyt obce i złowrogie” i poprosił scenografa Tohla Naritę o kontynuowanie szkicowania dodatkowych projektów, ponieważ równolegle pisano programy telewizyjne. Narita zdecydowała się zakorzenić projekt Ultramana w greckiej koncepcji kosmosu (porządek i harmonia), w przeciwieństwie do projektów potworów Narity dla Ultra Q , które były zakorzenione w greckiej koncepcji khaosu. Narita czerpał również inspirację z klasycznej sztuki greckiej, starożytnego Egiptu, europejskiego renesansu i Miyamoto Musashiego. Tsuburaya i Kinjo również wnieśli wkład w projekty Narity. Srebrna skóra Ultramana symbolizowała stal z międzygwiezdnej rakiety, a czerwona podszewka reprezentowała powierzchnię Marsa.

Asystent Narity, Akira Sasaki, rzeźbił w glinie, ale martwił się, że nos i usta wyglądają na zbyt ludzkie. Ostatecznie zdecydowali się na nos przypominający rondo, który biegnie od ust do czubka głowy jak płetwa grzbietowa. Pozwolili również, aby usta były elastyczne do mówienia. Wczesne zarysy miały Ultramana zdolnego do plucia ogniem i płynem zwanym „srebrnym jodem”, ale te pomysły zostały później odrzucone. Trzyminutowe światło ostrzegawcze o nazwie „Color Timer” zostało dodane w ostatniej chwili, ponieważ filmowcy uważali, że Ultraman jest zbyt niezwyciężony, a także wierzyli, że doda to napięcia i sprawi, że widzowie będą kibicować Ultramanowi.

Filmowanie

Podjęto decyzję o sfilmowaniu Ultramana w kolorze. Aby koszty produkcji nie przekroczyły budżetu, pokaz kręcono na taśmie 16 mm, a efekty optyczne kręcono na taśmie 35 mm. Spełniło to wymagania sieci dotyczące tworzenia nowych odcinków zgodnie z szybkim harmonogramem produkcji, ze względu na rozpoczęcie zdjęć w marcu 1966 r. Z planowanym debiutem w lipcu. Ekipa produkcyjna została podzielona na trzy zespoły podzielone na oddzielne grupy zajmujące się filmowaniem na żywo i filmowaniem efektów specjalnych. TBS i Tsuburaya Productions pierwotnie zgodziły się wyemitować Ultramana 17 lipca. TBS przesunęło emisję w górę o tydzień, aby pokryć spot pierwotnie przeznaczony na ostatni odcinek Ultra Q , który został usunięty z harmonogramu transmisji z powodu braku potworów. TBS chciał również przebić premierę Ambassador Magma (aka The Space Giants ) firmy Fuji Television, programu podobnego do Ultramana .

Chociaż produkcja Ultramana przebiegała sprawnie, nie była wystarczająco szybka, aby dotrzymać daty premiery. Po spotkaniach między TBS, Tsuburaya Productions i sponsorami podjęto decyzję o wyprodukowaniu transmisji na żywo 10 lipca ze specjalnego zatytułowanego Ultraman Eve Festival , programu telewizyjnego mającego na celu przedstawienie Ultramana widzom. Zrobiono to również, aby pomóc ekipie produkcyjnej nadrobić zaległości i dokończyć premierowy odcinek. Specjalny tytuł został następnie przemianowany The Birth of Ultraman: An Ultraman Premiere Celebration . Kunio Miyauchi, który skomponował muzykę do Ultra Q , został sprowadzony z powrotem, aby skomponować muzykę do Ultramana . Słowa do muzyki otwierającej program zostały napisane przez Hajime Tsuburayę (uznawanego jako Koichi Fuji).

Potwory

Na potrzeby serialu wyprodukowano kilka kostiumów potworów, podczas gdy inne zostały poddane recyklingowi z filmów Godzilla i Ultra Q .

Scenograf Tohl Narita zaprojektował wszystkie potwory do serialu. Narita czasami odbiegał od oryginalnych opisów. Przez większość czasu scenarzyści nie zawierali żadnych konkretnych opisów potworów w programach telewizyjnych. Większość potworów nie została nazwana. Nazwy potworów zostały ustalone na spotkaniach personelu, na których ustalono również, czy scenarzysta stworzył stworzenie, które można było sfilmować przy użyciu dostępnej wówczas technologii efektów specjalnych. Potwory zostały wyrzeźbione i wyprodukowane przez Ryosaku Takayama, Akira Sasaki i Ekisu Productions.

Haruo Nakajima , który grał Godzillę w pierwszych 12 filmach z serii Godzilla , opracował choreografię wszystkich bitew potworów z Furuyą, a nawet grał potwory w odcinkach trzecim i dziesiątym. Nakajima miał również dwa występy, jeden w odcinku 24 i jeden w odcinku 33 jako policjant. Ultraman zawierał nowe kostiumy potworów, a także kombinezony z recyklingu z Ultra Q. Dwa kombinezony Godzilla zostały poddane recyklingowi z Toho dla potwora Jirahsa, z głową kombinezonu Godzilla z Ebirah, Horror of the Deep umieszczoną na korpusie kombinezonu Godzilla z Mothra kontra Godzilla . Płetwy grzbietowe i części skafandra zostały spryskane żółtym sprayem i dodano dużą żółtą falbankę, aby ukryć połączenie głowy z ciałem. Spektakl oznacza również pierwszy występ Ultramana Zoffy'ego w finale Farewell, Ultraman .

Rzucać


  • Susumu Kurobe jako Shin Hayata / Ultraman (głos Earla Hammonda w angielskim dubbingu): członek Science Patrol, który przekształca się w Ultramana za pomocą kapsuły beta. Bin Furuya wcielił się w Ultramana w gumowym kombinezonie .

  • Akiji Kobayashi jako kapitan Toshio Muramatsu: dowódca patrolu naukowego. W wersji japońskiej jest czasami nazywany „czapką”. Jego imię zostało skrócone do „Kapitan Mura” w angielskim dubbingu.

  • Sandayū Dokumamushi jako Daisuke Arashi (głos Williama Kiehla w angielskim dubbingu): ekspert strzelec wyborowy The Science Patrol.

  • Masanari Nihei jako Mitsuhiro Ide (głos Earla Hammonda w angielskim dubbingu): komiczny wynalazca The Science Patrol. Susumu Ishikawa został pierwotnie obsadzony w tej roli. Ishikawa nakręcił kilka scen, ale nagle opuścił produkcję z powodu sporów kontraktowych. Angielski dub zmienia nazwę postaci na „Ido”.

  • Hiroko Sakurai jako Akiko Fuji (głos Corinne Orr w angielskim dubbingu): oficer ds. Komunikacji Patrolu Naukowego.

  • Akihide Tsuzawa jako Isamu Hoshino (głos Corinne Orr w angielskim dubbingu): nieoficjalna maskotka Patrolu Naukowego. W angielskim dubbingu jest identyfikowany jako młodszy brat Fuji.

  • Akihiko Hirata jako dr Iwamoto: doradca naukowy Patrolu Naukowego.

Obsada zaczerpnięta z Eiji Tsuburaya: Master of Monsters .

Odcinki

NIE. Tytuł W reżyserii Scenariusz Oryginalna data emisji
1
„Ultra Operacji nr 1” : „ Urutora Sakusen Dai Ichigō ” ( japoński : ウ ル ト ラ 作 戦 第 一 号 ) 		Hajime Tsuburaya Tetsuo Kinjo i Shinichi Sekizawa 17 lipca 1966 ( 17.07.1966 )
2
„Strzelaj do najeźdźców!” Transkrypcja: „ Shinryakusha o Ute ” ( japoński : 侵略者を撃て ) 		Toshihiro Iijima Kitao Senzoku 24 lipca 1966 ( 24.07.1966 )
3
„Patrol naukowy, wyprowadź się!” Transkrypcja: „ Katokutai Shutugeki seyo ” ( japoński : 科特隊出撃せよ ) 		Toshihiro Iijima Masahiro Yamada 31 lipca 1966 ( 31.07.1966 )
4
„Pięć sekund przed eksplozją” : „ Dai Bakuhatsu Gobyō Mae ” ( po japońsku : 大爆発五秒前 ) 		Samaji Nonagase Ryu Minamikawa 7 sierpnia 1966 ( 07.08.1966 )
5
„The Secret of the Miroganda” : ​​„ Miroganda no Himitsu ” ( po japońsku : ミ ロ ガ ン ダ の 秘 密 ) 		Toshihiro Iijima Keisuke Fujikawa 14 sierpnia 1966 ( 14.08.1966 )
6
„The Coast Guard Command” : „ Engan Keibi Meirei ” (po japońsku : 沿岸警備命令 ) 		Samaji Nonagase Masahiro Yamada 21 sierpnia 1966 ( 21.08.1966 )
7
„Błękitnego Kamienia Baradhi” : „ Barāji no Aoi Ishi ” ( po japońsku : バ ラ ー ジ の 青 い 石 ) 		Samaji Nonagase Tetsuo Kinjo i Ryu Minamikawa 28 sierpnia 1966 ( 28.08.1966 )
8
Transkrypcja „The Monster Anarchy Zone” : „ Kaijū Muhō Chitai ” ( japoński : 怪獣無法地帯 ) 		Hajime Tsuburaya Tetsuo Kinjo i Shozo Uehara 4 września 1966 ( 04.09.1966 )
9
„Operacji Błyskawicy” : „ Denkōsekka Sakusen ” ( japoński : 電 光 石 火 作 戦 ) 		Samaji Nonagase Masahiro Yamada 11 września 1966 ( 11.09.1966 )
10
„Tajemniczej bazy dinozaurów” : „ Nazo no Kyōryū Kichi ” ( po japońsku : 謎 の 恐 竜 基 地 ) 		Kazuho Mitsuta Tetsuo Kinjo 18 września 1966 ( 18.09.1966 )
11
„The Rascal from Outer Space” : „ Uchū kara Kita Abarenbō ” ( japoński : 宇宙 か ら 来 た 暴 れ ん 坊 ) 		Kazuho Mitsuta Tatsuo Miyata 25 września 1966 ( 25.09.1966 )
12
„Cry of the Mummy” : „ Miira no Sakebi ” ( po japońsku : ミ イ ラ の 叫 び ) 		Hajime Tsuburaya Keisuke Fujikawa 2 października 1966 ( 02.10.1966 )
13
„Oil SOS” : „ Oiru Esu Ō Esu ” ( po japońsku : オ イ ル SOS ) 		Hajime Tsuburaya Tetsuo Kinjo 9 października 1966 ( 09.10.1966 )
14
„Dyrektywy Pearl Defense” : „ Shinjugai Bōei Shirei ” ( japoński : 真 珠 貝 防 衛 指 令 ) 		Akio Jissoji Mamoru Sasaki 16 października 1966 ( 16.10.1966 )
15
Transkrypcja „Przerażających promieni kosmicznych” : „ Kyōfu no Uchūsen ” ( po japońsku : 恐怖の宇宙線 ) 		Akio Jissoji Mamoru Sasaki 23 października 1966 ( 23.10.1966 )
16
Transkrypcja „Science Patrol Into Space” : „ Katokutai Uchū e ” ( po japońsku : 科特隊宇宙へ ) 		Toshihiro Iijima Kitao Senzoku 30 października 1966 ( 30.10.1966 )
17
„Paszport do nieskończoności” : „ Mugen e no Pasupōto ” ( japoński : 無限 へ の パ ス ポ ー ト ) 		Toshihiro Iijima Keisuke Fujikawa 6 listopada 1966 ( 06.11.1966 )
18
„Brat z innej planety” : „ Yūsei kara Kita Kyōdai ” ( po japońsku : 遊星 か ら 来 た 兄弟 ) 		Samaji Nonagase Ryu Minamikawa i Tetsuo Kinjo 13 listopada 1966 ( 13.11.1966 )
19
Transkrypcja „Demons Rise Again” : „ Akuma wa Futatabi ” ( po japońsku : 悪魔 は ふ た た び ) 		Samaji Nonagase Masahiro Yamada i Ryu Minamikawa 20 listopada 1966 ( 20.11.1966 )
20
„Terror on Route 87” : „ Kyōfu no Rūto Hachijūnana ” ( po japońsku : 恐怖 の ル ー ト 87 ) 		Yuzo Higuchi Tetsuo Kinjo 27 listopada 1966 ( 27.11.1966 )
21
„Breach the Wall of Smoke” : „ Fun'en Toppa seyo ” ( japoński : 噴 煙 突 破 せ よ ) 		Yuzo Higuchi Taro Kaido 4 grudnia 1966 ( 04.12.1966 )
22
„Obalić powierzchnię” : „ Chijō Hakai Kōsaku ” ( japoński : 地上破壊工作 ) 		Akio Jissoji Mamoru Sasaki 11 grudnia 1966 ( 11.12.1966 )
23
„Moim domem jest ziemia” : „ Kokyō wa Chikyū ” ( po japońsku : 故郷 は 地 球 ) 		Akio Jissoji Mamoru Sasaki 18 grudnia 1966 ( 18.12.1966 )
24
„Podmorskiego Centrum Nauki” : „ Kaitei Kagaku Kichi ” ( po japońsku : 海 底 科 学 基 地 ) 		Toshihiro Iijima Keisuke Fujikawa 25 grudnia 1966 ( 25.12.1966 )
25
„Tajemniczej komety Tsuifon” : „ Kai Susei Tsuifon ” ( po japońsku : 怪彗星ツイフォン ) 		Toshihiro Iijima Bunzo Wakatsuki 1 stycznia 1967 ( 01.01.1967 )
26
Transkrypcja „The Monster Highness: Part 1” : „ Kaijū Denka Zenpen ” ( japoński : 怪獣殿下 前篇 ) 		Hajime Tsuburaya Tetsuo Kinjo i Bunzo Wakatsuki 8 stycznia 1967 ( 08.01.1967 )
27
„The Monster Highness: Part 2” : „ Kaijū Denka Kōhen ” ( japoński : 怪獣殿下 後篇 ) 		Hajime Tsuburaya Tetsuo Kinjo i Bunzo Wakatsuki 15 stycznia 1967 ( 15.01.1967 )
28
Transkrypcja „Okazy ludzkie 5 i 6” : „ Ningen Hyōhon Go Roku ” ( japoński : 人 間 標 本 5 · 6 ) 		Samaji Nonagase Masahiro Yamada 22 stycznia 1967 ( 22.01.1967 )
29
„Challenge to the Underground” : „ Chitei e no Chōsen ” ( japoński : 地底 へ の 挑戦 ) 		Samaji Nonagase Tetsuo Kinjo i Ryu Minamikawa 29 stycznia 1967 ( 29.01.1967 )
30
„Upiora ze Śnieżnych Gór” : „ Maboroshi no Yukiyama ” ( po japońsku : まぼろしの雪山 ) 		Yuzo Higuchi Tetsuo Kinjo 5 lutego 1967 ( 05.02.1967 )
31
"Kto tam idzie?" Transkrypcja: „ Kita no wa Dare da ” ( japoński : 来 た の は 誰 だ ) 		Yuzo Higuchi Taro Kaido 12 lutego 1967 ( 12.02.1967 )
32
„Endless Counterattack” : „ Hateshinaki Gyakushū ” ( po japońsku : 果 て し な き 逆 襲 ) 		Toshitsugu Suzuki Keisuke Fujikawa 19 lutego 1967 ( 19.02.1967 )
33
„Zakazanych słów” : „ Kinjirareta Kotoba ” ( po japońsku : 禁 じ ら れ た 言 葉 ) 		Toshitsugu Suzuki Tetsuo Kinjo 26 lutego 1967 ( 26.02.1967 )
34
„Dar z nieba” : „ Sora no Okurimono ” ( po japońsku : 空 の 贈 り 物 ) 		Akio Jissoji Mamoru Sasaki 5 marca 1967 ( 05.03.1967 )
35
„Cmentarza potworów” : „ Kaijū Hakaba ” ( japoński : 怪獣 墓 場 ) 		Akio Jissoji Mamoru Sasaki 12 marca 1967 ( 12.03.1967 )
36
„Nie strzelaj! Arashi” : „ Utsuna! Arashi ” ( po japońsku : 射 つ な! ア ラ シ ) 		Kazuho Mitsuta Masahiro Yamada 19 marca 1967 ( 19.03.1967 )
37
„A Little Hero” : „ Chiisana Eiyū ” ( po japońsku : 小 さ な 英 雄 ) 		Kazuho Mitsuta Tetsuo Kinjo 26 marca 1967 ( 26.03.1967 )
38
„Dowództwa ratunkowego statku kosmicznego” : „ Uchūsen Kyūjo Meirei ” ( po japońsku : 宇宙船救助命令 ) 		Hajime Tsuburaya Shozo Uehara 2 kwietnia 1967 ( 02.04.1967 )
39
„Żegnaj, Ultramanie” : „ Saraba Urutoraman ” ( po japońsku : さ ら ば ウ ル ト ラ マ ン ) 		Hajime Tsuburaya Tetsuo Kinjo 9 kwietnia 1967 ( 09.04.1967 )
  • The Birth of Ultraman ( ウ ル ト ラ マ ン 誕 生 , Urutoraman Tanjō ) , specjalny program na żywo przed premierą, mający na celu zapoznanie widzów z Ultramanem przed premierowym odcinkiem. Został również wyprodukowany, aby dać filmowcom czas na ukończenie debiutanckiego odcinka.
  • Ultraman: Monster Movie Feature ( 長 篇 怪 獣 映 画 ウ ル ト ラ マ ン , Chōhen Kaijū Eiga Urutoraman ) , film teatralny wyreżyserowany przez Hajime Tsuburayę, składający się z ponownie zredagowanego materiału filmowego z odcinków 1, 8, 26 i 27. Został wydany przez Toho Co., Ltd 22 lipca 1967 jako podwójny film fabularny z King Kong Escapes .
  • Wskrzesić! Ultraman ( 甦 れ! ウ ル ト ラ マ ン , Yomigaere! Urutoraman ) , film krótkometrażowy wyreżyserowany przez Masahiro Tsuburayę i wydany w marcu 1996 roku.

angielska wersja

Karta tytułowa dla Ultraman English dub (1966)

United Artists Television nabyła prawa do Ultra Q i Ultraman jesienią 1966 roku, dwa miesiące po wyemitowaniu pierwszego odcinka Ultramana . Ultra Q był dubbingowany, ale nigdy nie był emitowany w Stanach Zjednoczonych, ponieważ amerykańskie stacje telewizyjne preferowały programy kolorowe od programów czarno-białych. Ultraman pojawiał się i wychodził z konsorcjum do połowy lat 80. UA-TV dystrybuowało również Ultramana na arenie międzynarodowej. Petera Fernandeza , Corinne Orr i Earla Hammonda zapewnił głosy do dubu. Fernandez również napisał i nadzorował dub.

Opisując ten proces, Fernandez powiedział: „Miałem Moviolę , czasem projektor, i ostrożnie przeglądałem każdą linię, budując ją tak, aby wyglądała jak angielska”. Fernandez wyjaśnił również, że do zaznaczania scen, które wymagały dubbingu, używano tłustego ołówka , nawet jeśli miało to być tylko kilka linijek. Wyświetlana byłaby pętla filmu, aby aktor głosowy mógł zapamiętać swoje kwestie i zobaczyć, gdzie scena wymaga dubbingu. Aktorzy głosowi musieli czekać na sygnał dźwiękowy przed rozpoczęciem, wyjaśnił Fernandez: „Więc w studiu słyszysz „pip… bip… bip…”, a potem mówisz, jakby był czwarty sygnał dźwiękowy. Dzielą je dwie trzecie sekundy. Później film jest ponownie składany i miksowany z oryginalną muzyką i efektami dźwiękowymi”. Angielski dub pojawił się na wydaniu DVD BCI Eclipse Ultraman , a także kolejne reedycje DVD z Mill Creek Entertainment.

Media domowe

Japonia

W kwietniu 2013 roku Tsuburaya zorganizowała konferencję prasową, na której zapowiedziała nowy serial i postać z Ultra Series, Ultraman Ginga , na której ogłoszono również, że oryginalny program z 1966 roku zostanie zremasterowany w jakości HD w Japonii. W lipcu 2013 roku firma Bandai Visual wydała transfer HD Ultramana na Blu-ray zatytułowany Ultraman HD Remaster 2.0 , aby uczcić 50. rocznicę powstania Tsuburaya Productions. Firma Bandai Visual wydała serię w trzech oddzielnych zestawach pudełek, z których każdy zawiera 13 odcinków. Pierwszy zestaw pudełkowy został wydany 10 lipca 2013 r., Drugi 25 października 2013 r., A ostatni 29 stycznia 2014 r.

25 listopada 2020 roku Tsuburaya Productions i Pony Canyon wydały remaster 3.0 HD serialu na Blu-ray, zatytułowany Ultraman 55th Anniversary Ultraman Archives: Ultraman MovieNEX , odpowiedni dla telewizorów z dużym ekranem. Technologia kompozytowa EXA Quality Advanced Service (EQAS) została wykorzystana do przetworzenia serii w celu usunięcia nadmiaru szumów obrazu przy zachowaniu odpowiedniego poziomu ziarnistości.

Ameryka północna

BCI Eclipse Home Entertainment LLC oficjalnie wydało Ultramana na dwóch oddzielnych tomach DVD w 2006 i 2007 roku, na licencji ówczesnego właściciela praw Golden Media Group Inc. z siedzibą w Południowej Kalifornii (za pośrednictwem UM Corporation z siedzibą w Tokio). Pierwsze wydanie DVD BCI zawierało pierwsze 20 odcinków, podczas gdy drugie wydanie zawierało ostatnie 19 odcinków, wszystkie nieobrobione, nieedytowane i zremasterowane w kolorze z dźwiękiem stereo. Te wydania zawierały również oryginalne japońskie audio i angielski dub. Kiedy Navarre złożył BCI Eclipse w grudniu 2008 roku, serial został przetasowany do innej wytwórni wideo Navarre, Mill Creek Entertainment. W czerwcu 2009 roku Mill Creek ponownie wydało całą serię, której akcja toczy się 29 września 2009 roku, w czteropłytowym zestawie z tymi samymi specjalnymi funkcjami, co poprzednie wydanie.

10 lipca 2019 roku Mill Creek Entertainment ogłosiło, że nabyło większość biblioteki franczyzowej od Tsuburaya Productions za pośrednictwem Indigo Entertainment, w tym 1100 odcinków i 20 filmów. Mill Creek wydało serię na Blu-ray i cyfrowo 15 października 2019 r. W wydaniach standardowych i stalowych . Mill Creek wydał The Birth of Ultraman Collection na Blu-ray 10 lipca 2020 roku. Zawierał przedpremierowy odcinek specjalny i siedem odcinków serialu z 1966 roku, w tym angielski dub. Blu-ray zawiera grafikę autorstwa Alexa Rossa (pierwotnie stworzoną dla Marvel's Ultraman komiks) i był sprzedawany wyłącznie na DeepDiscount.

W lipcu 2020 r. Krzycz! Factory ogłosiło, że zawarli wieloletnią umowę z Alliance Entertainment i Mill Creek, z błogosławieństwem Tsuburayi i Indigo, która przyznała im wyłączne prawa cyfrowe SVOD i AVOD do nabytych seriali i filmów Ultra (1100 odcinków i 20 filmów). przez Mill Creek poprzedniego roku. Ultraman , między innymi, transmitowany na Shout! Factory TV i Tokushoutsu w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

Po wydaniu

Proponowane kontynuacje

Ze względu na sukces serialu zaplanowano film fabularny zatytułowany Ultraman: Operation Giant . Toshihiro Iijima został zaangażowany do napisania scenariusza. Film miał być kręcony w CinemaScope i miał przedstawiać nowe postacie, takie jak poświęcający się automat zbudowany przez Patrol Naukowy, Baltańczycy najeżdżający Ziemię z pomocą ludzkiego naukowca, nowy podziemny potwór o imieniu „Morugo” i Ultraman miał otrzymać nowy miecz. Kontynuacja serii wstępnie zatytułowana Ultraman Continues ( 続 ウ ル ト ラ マ ン , Zoku Urutoraman ) zaproponowano również; jednak żaden projekt nigdy się nie zmaterializował.

Adaptacje

Harvey Comics Entertainment opublikował dwie krótkie serie komiksów oparte na Ultramanie w 1993 i 1994. Bandai opublikował grę wideo Ultraman dla Super Famicom w 1990 i PD Ultraman Battle Collection 64 na Nintendo 64 w 1997. Gry zostały wydane tylko w Japonii. W 2011 roku adaptacja mangi zatytułowana po prostu Ultraman rozpoczęła serializację w magazynie Monthly Hero 's Shogakukana . Służy jako kontynuacja serialu telewizyjnego. Został wydany 18 sierpnia 2015 roku w Ameryce Północnej przez Viz Media , który otrzymał prawa 18 lutego 2015 r. Manga została zaadaptowana do anime 3DCG o tej samej nazwie i wydana w serwisie Netflix w kwietniu 2019 r. We wrześniu 2020 r. Marvel Comics wypuścił comiesięczną serię zatytułowaną The Rise of Ultraman .

W maju 2022 roku Toho wydał nową wersję serialu zatytułowaną Shin Ultraman w reżyserii Shinjiego Higuchiego . Wykorzystując technologię motion capture , Bin Furuya , oryginalny aktor kostiumowy Ultramana , wciela się w tytułowego bohatera obok Hideakiego Anno .

Dziedzictwo

Od swojego debiutu zarówno serial, jak i postać stały się międzynarodowymi fenomenami popkultury, inspirującymi zdzierstwami, naśladowcami, parodiami, hołdami i multimedialną franczyzą skupioną wokół postaci spin-off opartych na Ultramanie. Serial został uznany przez Guinness World Records za „serial telewizyjny z największą liczbą spin-offów”. Marka Schillinga z The Japan Times nazwał serial „rytuałem przejścia dla japońskich chłopców (i kilku dziewcząt) i ich rodzin” od czasu debiutu serialu i zauważył, że „serial jest tak samo częścią narodowej tkaniny, jak furikake (polewa ryżowa) i pałeczki”. SciFi Japan nazwał serial z 1966 roku „złotym standardem japońskich seriali telewizyjnych z efektami specjalnymi”. Ultraman był parodiowany, oddany hołdowi i przywoływany w różnych mediach, takich jak Ben 10 , Ready Player One , The Simpsons , South Park , Kyoei Toshi i Ant-Man . Chris Kirkpatrick , Will Smith i Guillermo del Toro wymienili serial z 1966 roku jako jeden z programów, które oglądali jako dzieci. Del Toro wymienił Ultramana i Pigmona jako swoje ulubione postacie z serialu i wymienił Ultramana jako wpływ na Pacific Rim .

Zobacz też

Notatki

Źródła

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Ultraman_(1966_TV_series)&oldid=1142655494 ”