Przyszedłeś

You Came Along FilmPoster.jpeg
Plakat filmu
Ty przyszedłeś
W reżyserii Johna Farrowa
Scenariusz autorstwa
Oparte na
„Nigdy mnie nie smuć” (historia) Roberta Smitha
Wyprodukowane przez Hala B. Wallisa
W roli głównej
Kinematografia Daniel L. Fapp
Edytowany przez Eda Warren
Muzyka stworzona przez Wiktor Młody
Firma produkcyjna
Dystrybuowane przez Najważniejsze zdjęcia
Daty wydania
  • 2 sierpnia 1945 ( 02.08.1945 ) Los Angeles) (
  • 14 września 1945 (USA) ( 14.09.1945 )
Czas działania
 102–103 minuty
Kraj Stany Zjednoczone
Język język angielski

You Came Along (tytuł roboczy Don't Ever Grieve Me ) to romantyczny komediodramat z 1945 roku, którego akcja toczy się podczas II wojny światowej , w reżyserii Johna Farrowa . Oryginalny scenariusz Roberta Smitha został przepisany przez Ayn Rand . W You Came Along występuje Robert Cummings iw swoim debiucie filmowym Lizabeth Scott .

Spisek dotyczy oficera Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych (USAAF), który próbuje ukryć swój śmiertelny stan zdrowia przed członkiem personelu ds. Public relations Departamentu Skarbu USA , którego właśnie spotkał przed akcją obligacji wojennych. Stają się romantycznie zaangażowani, zgadzając się, że to „po prostu zabawa w powietrzu”. Kiedy dowiaduje się prawdy, podejmuje brzemienną w skutki decyzję, aby jak najlepiej wykorzystać ten krótki czas, który mają razem.

You Came Along rozpoczyna się zwrotką z wiersza „ Kazanie św. Franciszka ” Henry'ego Wadswortha Longfellowa :

„Daje wam skrzydła, abyście mogli latać
I oddychać czystszym powietrzem na wysokościach,
I troszczy się o was wszędzie,
Którzy o siebie tak mało dbają!”

Działka

Podczas II wojny światowej trzech wysoko odznaczonych oficerów USAAF wraca do Waszyngtonu po wyprawie bojowej w Europie: major Robert „Bob” Collins ( Robert Cummings ), kapitan W. „Shakespeare” Anders ( Don DeFore ) i porucznik R. „Przystojny” "Janoschek ( Charles Drake ). Shakespeare i Handsome mają za zadanie przelecieć samolotem Beech C-45 Expeditor na wyprawę wojenną . Bob początkowo nie może im towarzyszyć.

Rozejm Ivy z Przystojnym, Bobem i Szekspirem

Trzech funkcjonariuszy, powtarzając knebel, spodziewa się spotkania z „IV Hotchkiss” z Departamentu Skarbu. Podczas konferencji prasowej na lotnisku Bob wymyka się, by znaleźć pana Hotchkissa, który okazuje się być Ivy ( Lizabeth Scott ), piękną młodą kobietę, której imię zostało błędnie zapisane w zamówieniach Boba. Jej szef został ranny w wypadku samochodowym w drodze na lotnisko, więc przejęła obowiązki. Bob nie dowierza pomysłowi, by pomysłodawca był opiekunem trzech starszych mężczyzn i prosi o „salę odpraw”. Pomimo tego, że jest zirytowana jego protekcjonalną postawą, zgadza się. Kierownik lotniska ostrzega, że ​​​​jej podopieczni wyglądają na „wilki”, ale Ivy odpowiada: „Ale tak się składa, że ​​nie jestem Czerwonym Kapturkiem”.

Wracając do pokoju, Ivy przerywa sesję pocałunków między funkcjonariuszami i ich dziewczynami, ciągnąc niechętnych mężczyzn do samolotu. Z początku surowa i władcza, jej zachowanie nieco złagodniało podczas lotu do Bostonu , gdy Bob nadał jej przydomek „Hotcha”.

W Bostonie trzej funkcjonariusze wymykają się z akcji obligacji, zmuszając Ivy do sprowadzenia ich z lokalnego klubu nocnego, imprezującego z tancerkami w garderobie. Pomimo rozgrzania się do Ivy, Bob nadal uważa ją za zabójczą radość, ale z powrotem w hotelu, z powodu pomyłki, rozbiera się do łóżka w pokoju Ivy, nieświadomy, że ona już śpi w łóżku. Po szoku Ivy wywołanym przebudzeniem na widok Boba w bieliźnie, Shakespeare i Handsome wpadają do pokoju Ivy, pogłębiając chaos.

Podczas lotu do Chicago Ivy odkrywa, że ​​Shakespeare ma kontuzję barku, a Handsome ma protezę nogi. Kiedy pyta o Boba, dwaj mężczyźni stają się ponury i wymijający. W Chicago Shakespeare i Handsome biorą udział w pokazie mody, gdzie płacą 50/50 za drogą sukienkę wysłaną do Ivy, z kartą podpisaną dwukrotnie „Anonimowy”, ponieważ Przystojny nalega, aby on też miał prawo do „Anonimowego”. Później ona i trzej funkcjonariusze idą do klubu nocnego. Podczas tańca para zakochuje się.

Moment prawdy

W Seattle, w kawiarni z Szekspirem, Ivy śpiewa Out of Nowhere , grając na pianinie. Zbiegiem okoliczności przypadkowo przechodzi obok niego chirurg lotniczy, pułkownik Stubbs ( Rhys Williams ), który rozpoznaje Szekspira. Stubbs wspomina o leczeniu bezimiennego oficera sił powietrznych z powodu białaczki . Chociaż Shakespeare próbuje udawać, że pacjent Stubbsa zmarł dwa tygodnie wcześniej, Ivy domyśla się, że pacjentem jest naprawdę Bob i że nie zostało mu wiele życia. Teraz zdaje sobie sprawę, dlaczego Szekspir i Przystojny nigdy nie zostawiają Boba samego — nie chcą, by Bob myślał o zbliżającej się śmierci.

W Riverside w Kalifornii , w kaplicy Mission Inn Fliers, Bob bierze udział w ślubie siostry Ivy, Frances ( Kim Hunter ), która poślubia lotnika marynarki wojennej imieniem Bill Allen (Robert Sully), mimo że musi wyjechać za granicę do służby bojowej. Frances „mówi Ivy, że poślubiłaby swojego męża z marynarki wojennej, nawet gdyby wiedziała, że ​​nie wróci”. Zainspirowana przykładem swojej siostry, Ivy poślubia Boba, a para ślubuje żyć pełnią życia tak długo, jak to możliwe. Kupują dom na Long Island w stanie Nowy Jork , w pobliżu bazy lotniczej, do której zostaną przydzieleni Szekspir, Przystojny i Bob. Wkrótce potem Bob otrzymuje polecenie stawienia się na służbie za granicą. Mówi Ivy, że leci do Londynu .

Na lotnisku Bob i Ivy żegnają się. Obejmując Boba, Ivy zauważa pułkownika Stubbsa wchodzącego na pokład samolotu Boba. Wtedy dociera do niej prawda o sytuacji. Bob i Ivy zgadzają się na „Żadnych pożegnań”. Po wystartowaniu samolotu Boba Ivy pyta członka obsługi naziemnej o kierunek Londynu — on wskazuje kierunek przeciwny. W domu Ivy dzwoni do biura Stubbsa i dowiaduje się, że jedzie do Walter Reed Hospital w Waszyngtonie

Ze stoickim spokojem Ivy zgadza się z szaradą i otrzymuje listy z brytyjskim adresem, które „są rozliczane przez przyjaciela (Boba) w Anglii…” Pewnego popołudnia, kiedy Szekspir i Przystojny odwiedzają dom Ivy, aby ją zabrać, otrzymuje telegram informujący o śmierci Boba w szpitalu.

„Dla naszej czwórki”

Po pogrzebie Shakespeare i Handsome ponownie zatrzymują się w domu Ivy i trio wznosi toast za Bobem. Kiedy w okolicy brzęczy samolot, Ivy „słyszy” głos Boba, jakby przemawiał z nieba.

Rzucać

Produkcja

Scenariusz

Pierwszą wersję scenariusza napisał Robert Smith na podstawie jego opowiadania Don't Ever Grieve Me , które stało się roboczym tytułem filmu. Pierwotnie pomyślany jako Barbary Stanwyck , producent Hal Wallis zatrudnił Ayn Rand do przepisania scenariusza. Rand napisał: „Jeśli chodzi o„ You Came Along ”, pierwotnie była to bardzo urocza historia - niezbyt głęboka, ale sprytna i pociągająca”. Jednak Rand uważał, że scenariusz Smitha był źle napisany. „Zachowałem wszystko, co było dobre w oryginalnym scenariuszu i napisałem resztę; dostałem drugi kredyt, który był w porządku, mimo że go zapisałem”. Postać Boba Collinsa była pierwotnie nazywana „Ace” w scenariuszach Smitha-Randa. Spotkanie Lizabeth Scott z Randem zapoczątkowało przyjaźń na całe życie. Scott twierdził później, że Rand „był jednym z nielicznych w Hollywood, których (Scott) czuł, że rozumieją jej zdolności”.

Production Code Administration od początku poddała scenariusz cenzurze. Wiele uwagi poświęcono „niemoralnemu” heteroseksualnemu zachowaniu trzech oficerów Sił Powietrznych, a także rzekomemu homoseksualizmowi Franklina Pangborna . Ponieważ Anglia była bliskim sojusznikiem Stanów Zjednoczonych podczas wojny, amerykańscy cenzorzy byli zaniepokojeni anglofobią pokazaną w filmie i ostrzegli Paramount, że film zostanie ocenzurowany przez Brytyjską Radę Cenzorów Filmowych .

Odlew

Cummings podpisał czteroletni kontrakt z Wallisem w styczniu 1945 roku. Pierwszym filmem miał być Don't Ever Grieve Me .

Filmowanie

„Aby przypomnieć widzom, że You Came Along zwiastowało debiut aktorki, Wallis dodał osobny napis do głównego tytułu: Przedstawiamy Lizabeth Scott”. W wieku 22 lat w swoim debiucie filmowym Lizabeth Scott była już doświadczoną aktorką teatralną, ale spotkała się ze sceptycyzmem ekipy produkcyjnej. Pomimo początkowych trudności Scotta z Cummingsem; Jimmie Fidler i inni hollywoodzcy felietoniści donosili o waśniach między Cummingsem i Scottem na planie. Wkrótce zyskała jego szacunek dzięki swoim występom i sile osobowości. Po nakręceniu zdjęć Cummings zrobił wszystko, co w jego mocy, aby stłumić plotki, że nigdy więcej nie będzie pracował ze Scottem.

Cummings i Scott ponownie pojawili się w filmie Zapłacono w całości (1950). Jednak Scott nigdy nie poczynił żadnych postępów z reżyserem, Johnem Farrowem . Farrow lobbował za Teresą Wright , a kiedy jej nie dostał, przez cały czas produkcji dał Scottowi znać o swoim niezadowoleniu. You Came Along pozostaje jednak ulubieńcem Scotta ze wszystkich filmów, które nakręciła. Jednak Scott dopiero w swoim wywiadzie z 1996 roku przypomniała sobie wrogość Johna Farrowa do niej na planie.

Produkcja trwała od 6 lutego do 6 kwietnia 1945 r. Przedstawiona w filmie kaplica lotników była repliką. Cummings poślubił aktorkę Mary Elliott w prawdziwej kaplicy Fliersów 3 marca 1945 roku.

Samolot C-45 Expeditor został wykorzystany do scen powietrznych, które kręcono na lotnisku Metropolitan Airport w Van Nuys w Kalifornii . Inne samoloty, które widziano, to Boeing B-17 Flying Fortress , samoloty transportowe Douglas C-47 Skytrain , myśliwce Lockheed P-38 Lightning, a także północnoamerykańskie samoloty szkoleniowe AT-6 Texan i Vultee BT-13 Valiant . Julie Bishop była żoną doradcy technicznego filmu, pułkownika Clarence'a A. Shoopa . „Robert Cummings przebywał na urlopie z Army Air Corps jako cywilny instruktor lotu, aby nakręcić film. Reżyser John Farrow, który został odesłany do domu ranny w 1941 roku w randze dowódcy Królewskiej Kanadyjskiej Marynarki Wojennej, został wezwany do służby po ukończeniu tego filmu". Edith Head zaprojektowała garderobę Lizabeth Scott. Head nadal był głównym projektantem strojów Scotta do końca jego kariery filmowej pod koniec lat pięćdziesiątych.

Muzyka

Piosenka przewodnia You Came Along , Out of Nowhere (1931) została skomponowana przez Johnny'ego Greena , a tekst napisał Edward Heyman . Piosenka pojawiła się wcześniej w zachodniej komedii Paramount Dude Ranch (1931). Pierwsza linijka oryginalnego tekstu została zmieniona z „Przyszedłeś do mnie znikąd” na „Przyszedłeś znikąd”, co stanowiło tytuł filmu z 1945 roku. Nagranie śpiewane przez Helen Forrest i nuty zostały wydane przez Paramount w 1945 roku, oba przemianowane w powiązaniach filmowych, You Came Along (Out of Nowhere) . Chociaż Forrest śpiewał oryginalne teksty w filmie i na płycie, zmieniony tekst pojawił się w zapisie nutowym i jest „śpiewany przez refren poza ekranem nad ostatnią sceną i tytułem końcowym. W scenie kawiarnianej z Donem DeFore Lizabeth Scott sama śpiewa Znikąd gra na pianinie. Byłby to pierwszy i ostatni raz, kiedy Scott mogłaby śpiewać w Hollywood swoim prawdziwym głosem, mimo że naukę głosu rozpoczęła w dzieciństwie. Jej śpiew był dubbingowany we wszystkich jej kolejnych filmach, niezmiennie dubbingowane przez Trudy Stevens.

Radio

Aby promować film, Lizabeth Scott i Don DeFore ponownie wcielili się w swoje role w audycji Lux Radio Theatre 7 stycznia 1946 r., W której wystąpił Van Johnson w roli Cummingsa. George N. Neise grał Janoscheka.

Przyjęcie

You Came Along odbyła się w Los Angeles 2 sierpnia 1945 roku. Najwybitniejszy krytyk tamtych czasów, Bosley Crowther z The New York Times , w swojej recenzji nie był pod wrażeniem: „Dla nowej i dość wyraźnie niedoświadczonej małej aktorki o imieniu Lizabeth Scott otrzymuje zadanie sprawienia, by dziewczyna z opowieści wydawała się prawdziwa. Poza tym, że panna Scott ma delikatną i ujmująco szczerą twarz, niewiele więcej, w tym scenariusz i reżyseria, pomogłoby jej w osiągnięciu tego celu. Robert Cummings jest zręcznie mechaniczny, ponieważ bohater, który jest tragicznie skazany na zagładę, a Don DeFore i Charles Drake są przeciętnymi porywaczami jako jego kumple z Rover Boyish, wilkołaki i picie. Kiedy pojawiła się recenzja Crowthera, Scott przypomniał sobie: „Będąc wtedy bardzo młody i naiwny, nie wiedziałem, że nie przypuszczałeś [ sic ] robić takie rzeczy, więc zadzwoniłem do niego i poskarżyłem się. Powiedziałem mu, jak ciężko wszyscy pracowali, aby zrobić tak piękny film, i nie mogłem zrozumieć, jak mógł być tak okrutny. Muszę powiedzieć, że przyjął to bardzo dobrze i był dla mnie bardzo miły”.

Podczas kręcenia You Came Along Hal Wallis pokazał test ekranowy Scotta hollywoodzkiemu felietoniście Bobowi Thomasowi . Prawie cztery miesiące przed premierą pierwszego filmu Scotta, jego felieton z 16 marca 1945 roku był pierwszym, w którym dokonano niekorzystnego porównania między Lauren Bacall i Scottem, rozpoczynając w ten sposób krytyczną tendencję do marginalizowania Scotta na korzyść Bacalla: „Jej gardłowy głos może dobrze sprawiają, że Lauren Bacall brzmi jak mezzosopran”. Wallis powiedział Thomasowi: „Zauważ, jak jej oczy są żywe i błyszczące… Od czasu do czasu czyta linijkę zbyt szybko, ale kierunek to wyleczy. Ten głos czyni ją intrygującą”. Tomasz mem będzie nadal prześladował reputację Scotta dziesiątki lat później.

Pomimo negatywnych recenzji Crowthera i Thomasa, większość krytyków tamtego okresu była pozytywna, chwaląc film, występ Roberta Cummingsa i witając nowe odkrycie Hala Wallisa, Lizabeth Scott. Czas opisał występ Cummingsa jako „prawie bezbłędny”.

Zobacz też

Notatki

Cytaty

Bibliografia

  •   Beck, Simon D. Towarzysz filmu i telewizji samolotu-spottera . Jefferson, Karolina Północna: McFarland and Company, 2016. ISBN 978-1-4766-2293-4 .
  •   Billips, Connie J. i Arthur Pierce. Lux Presents Hollywood: A Show-by-Show History of the Lux Radio Theatre i Lux Video Theatre, 1934-1957 . Jefferson, Karolina Północna: McFarland & Company, 2011. ISBN 978-0-7864-6723-5 .
  •   Branden, Barbara. Pasja Ayn Rand . Nowy Jork: Kotwica, 1987. ISBN 978-0-3852-4388-9 .
  •   Dietrich, Frank i Albert. Army GI, Pacifist CO: Listy Franka Dietricha i Alberta Dietricha z II wojny światowej (II wojna światowa: wymiar globalny, ludzki i etyczny) . Nowy Jork: Fordham University Press, 2005. ISBN 978-0-8232-2378-7 .
  •   Dick, Bernard F. Hal Wallis: Producent do gwiazd . Lexington, Kentucky: University Press of Kentucky, 2004. ISBN 978-0-8131-2317-2 .
  •   Hannsberry, Karen Burroughs. Femme Noir: Bad Girls of Film . Jefferson, Karolina Północna: McFarland & Company, 1998. ISBN 978-0-7864-0429-2 .
  •   Głowa, Edyta. Hollywood Edith Head . Nowy Jork: Dutton, 1983. ISBN 978-0-5252-4200-0 .
  •   Kael, Paulina. 5001 nocy w kinie . Nowy Jork: Henry Holt and Company, 1991. ISBN 978-0-8050-1367-2 .
  •   Longfellowa, Henry'ego Wadswortha. Kompletne dzieła poetyckie Henry'ego Wadswortha Longfellowa . Nowy Jork: Nabu Press, 2010. ISBN 978-1-146-44970-0 .
  •   Maltin, Leonard. Encyklopedia filmowa Leonarda Maltina . Nowy Jork: Dutton, 1994. ISBN 0-525-93635-1 .
  •   McDonalda, Tamar Jeffers. „Engendering Change we współczesnej komedii romantycznej”. w Abbott, Stacey i Deborah Jermyn, wyd. Zakochać się ponownie: komedia romantyczna we współczesnym kinie . Londyn: IB Tauris, 2009. ISBN 978-1-8451-1771-9 .
  •   Miklitschm, Robert. Siren City: dźwięk i muzyka źródłowa w klasycznym amerykańskim stylu noir . New Brunswick, New Jersey: Rutgers University Press, 2011. ISBN 978-0-8135-4899-9 .
  •   Monush, Barry. Encyklopedia hollywoodzkich aktorów filmowych, tom. 1: Od Cichej Ery do 1965 roku . Milwaukee, Wisconsin: Oklaski, 2003. ISBN 978-1-5578-3551-2 .
  •   Parafia, Jakub Robert. Paramount Pretty . Nowy Jork: Arlington House, 1972. ISBN 978-0-8700-0180-2 .
  •   Pendo, Stefan. Lotnictwo w kinie . Lanham, Maryland: Scarecrow Press, 1985. ISBN 0-8-1081-746-2 .
  •   Prełucki, Burt. Sześćdziesięciu siedmiu konserwatystów , których powinieneś poznać przed śmiercią Colorado Springs, Colorado: Niezależna platforma wydawnicza CreateSpace, 2012. ISBN 978-1-4791-3851-7 .
  •   Pym, John i Tom Milne. Przewodnik po filmach Time Out 2007 . Londyn: Time Out, 2006. ISBN 978-1-9049-7860-2 .
  •   Rand, Ayn i Michael S. Berliner, wyd. Listy Ayn Rand . Nowy Jork: New American Library, 1997. ISBN 978-0-4522-7404-4 .
  •   Warner, Alan. Kto śpiewał co na ekranie . Nowy Jork: HarperCollins Publishers Ltd., 1986. ISBN 978-0-2071-4869-9 .

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=You_Came_Along&oldid=1117486682 ”