Maurycy (film)

Maurice Theatrical release poster.jpg
Plakat premiery kinowej
Maurice'a
W reżyserii Jakuba Ivory'ego
Scenariusz autorstwa
Oparte na
Maurice'a autorstwa EM Forstera
Wyprodukowane przez
W roli głównej
Kinematografia Pierre'a Lhomme'a
Edytowany przez Katarzyna Wenning
Muzyka stworzona przez Richarda Robbinsa
Firmy produkcyjne
Dystrybuowane przez Przedsiębiorstwo Pictures Limited
Daty wydania
  • 5 września 1987 ( Wenecja ) ( 05.09.1987 )
  • 15 września 1987 ( Toronto ) ( 15.09.1987 )
  • 13 listopada 1987 (Wielka Brytania ) ( 13.11.1987 )
Czas działania
 140 minut
Kraj Zjednoczone Królestwo
Język język angielski
Budżet 1,58 miliona funtów
kasa 2,6–3,3 miliona dolarów

Maurice to brytyjski dramat romantyczny z 1987 roku, wyreżyserowany przez Jamesa Ivory'ego , oparty na powieści Maurice z 1971 roku autorstwa EM Forstera . W filmie występują James Wilby jako Maurice, Hugh Grant jako Clive i Rupert Graves jako Alec. W obsadzie drugoplanowej znaleźli się Denholm Elliott jako Dr Barry, Simon Callow jako Mr Ducie, Billie Whitelaw jako Mrs Hall i Ben Kingsley jako Lasker-Jones.

Film został wyprodukowany przez Ismaila Merchanta za pośrednictwem Merchant Ivory Productions i Film Four International , a scenariusz napisali Ivory i Kit Hesketh-Harvey , a zdjęcia wykonał Pierre Lhomme . To opowieść o gejowskiej miłości w restrykcyjnej i represjonowanej kulturze edwardiańskiej Anglii. Historia podąża za głównym bohaterem, Maurice'em Hallem, przez uniwersytet, burzliwy związek, walkę o dopasowanie się do społeczeństwa i ostatecznie zjednoczenie ze swoim życiowym partnerem.

Działka

Podczas wycieczki na smaganą wiatrem plażę, jedenastoletni uczeń Maurice Hall otrzymuje od swojego nauczyciela instrukcje dotyczące „świętych tajemnic” seksu, który chce wyjaśnić osieroconemu chłopcu zmiany, których doświadczy w okresie dojrzewania.

Wiele lat później, w 1909 roku, Maurice studiuje w Cambridge , gdzie zaprzyjaźnia się z dwoma kolegami ze studiów: arystokratycznym wicehrabią Risley oraz bogaty i przystojny Clive Durham. Clive zakochuje się w swoim przyjacielu i zaskakuje Maurice'a, wyznając mu swoje uczucia. Maurice początkowo reaguje przerażeniem, ale szybko zdaje sobie sprawę, że odwzajemnia uczucia Clive'a. Dwaj przyjaciele rozpoczynają namiętny romans, ale pod naciskiem Clive'a ich związek pozostaje nieseksualny. Pójście dalej, zdaniem Clive'a, osłabiłoby ich obu. Clive, członek klasy wyższej, ma przed sobą obiecującą przyszłość i nie chce ryzykować utraty pozycji społecznej. Ich bliski związek trwa nadal po wydaleniu Maurice'a z Cambridge i rozpoczęciu nowej kariery jako makler giełdowy Londyn .

Dwaj przyjaciele utrzymują swoje uczucia w tajemnicy, ale są przerażeni, gdy Lord Risley zostaje aresztowany i skazany na sześć miesięcy ciężkich robót po nakłanianiu żołnierza do seksu. Clive, bojąc się zdemaskowania jako homoseksualista, zrywa z Maurice'em. Po powrocie z podróży do Grecji Clive, pod presją owdowiałej matki, żeni się z naiwną bogatą dziewczyną o imieniu Anne i osiedla się na wsi.

Ze złamanym sercem Maurice zwraca się o pomoc do swojego lekarza rodzinnego, dr Barry'ego, który odrzuca wątpliwości Maurice'a jako „śmieci”. Następnie Maurice zwraca się do dr Laskera-Jonesa, który hipnozą próbuje wyleczyć swoje homoseksualne pragnienia. Podczas swoich wizyt w posiadłości Clive'a w Pendersleigh, Maurice przyciąga uwagę Aleca Scuddera, gajowego, który ma wyemigrować ze swoim bratem do Argentyny . Maurice nie tylko nie zauważa zainteresowania Scuddera nim, ale początkowo traktuje go z pogardą. To nie zniechęca Scuddera, który nocą szpieguje Maurice'a. Simcox, kamerdyner w Pendersleigh, podejrzewając prawdziwą naturę dawnego związku Maurice'a i Clive'a, dał Scudderowi aluzję o naturze Maurice'a. W deszczową noc Scudder odważnie wspina się po drabinie i wchodzi do sypialni Maurice'a przez otwarte okno. Scudder całuje Maurice'a, który jest całkowicie zaskoczony, ale nie opiera się jego zalotom seksualnym.

Po ich pierwszej wspólnej nocy Maurice otrzymuje list od Scuddera z propozycją spotkania w przystani Pendersleigh. Maurice błędnie uważa, że ​​Scudder go szantażuje. Maurice wraca do Laskera-Jonesa, który ostrzega Maurice'a, że ​​Anglia jest krajem, który „zawsze był niechętny do zaakceptowania ludzkiej natury” i radzi mu wyemigrować do kraju, w którym homoseksualizm nie jest już karany, jak Francja czy Włochy. Kiedy Maurice nie pojawia się w przystani, Scudder jedzie do Londynu i odwiedza go w jego biurach.

Maurice i Scudder spotykają się w British Museum i nieporozumienie dotyczące szantażu zostaje rozwiązane. Maurice zaczyna nazywać Scuddera po imieniu, Alec. Spędzają razem noc w pokoju hotelowym, a kiedy Alec wyjeżdża rano, wyjaśnia, że ​​jego wyjazd do Argentyny jest bliski i więcej się nie zobaczą. Maurice udaje się do portu, aby dać Alecowi pożegnalny prezent, ale odkrywa, że ​​Alec przegapił rejs. Maurice idzie do Pendersleigh i wyznaje Clive'owi swoją miłość do Aleca. Clive, który miał nadzieję, że Maurice się ożeni, jest oszołomiony relacją Maurice'a o jego spotkaniach z Alekiem. Dwaj przyjaciele rozdzielają się, a Maurice udaje się do przystani w poszukiwaniu Aleca, który tam na niego czeka. Scudder mówi mu, że wysłał telegram do Maurice'a, w którym stwierdził, że ma przyjść do przystani. Alec opuścił rodzinę i porzucił plany emigracji, aby zostać z Maurice'em, mówiąc mu: „Teraz nigdy się nie rozstaniemy”. W międzyczasie Clive szykuje się do spania i krótko wspomina swój czas z Maurice'em.

Rzucać

Produkcja

Tło

EM Forster napisał Maurice'a w latach 1913–14, poprawił go w 1932 i ponownie w latach 1959–1960. Napisana jako tradycyjny Bildungsroman , czyli powieść o kształtowaniu postaci, fabuła podąża za tytułowym bohaterem, który radzi sobie z problemem dojrzewania jako homoseksualista w restrykcyjnym społeczeństwie epoki edwardiańskiej . Forsterowi, który oparł swoje postacie na prawdziwych ludziach, zależało, aby jego powieść miała szczęśliwe zakończenie. Autor nie zamierzał publikować powieści za życia matki, ale pokazał rękopis wybranym przyjaciołom, takim jak Christopher Isherwood . Forster sprzeciwiał się publikacji za życia z powodu publicznego i prawnego stosunku do homoseksualizmu. Był również ambiwalentny co do literackich zalet swojej powieści. Notatka znaleziona na rękopisie brzmiała: „Można opublikować, ale warto?” Powieść została opublikowana dopiero w 1971 roku, po śmierci Forstera. Jest uważany za jedno z jego mniejszych dzieł w porównaniu z jego powieściami Howards End (1910) i A Passage to India (1924).

James Ivory był zainteresowany zrobieniem adaptacji ekranowej po sukcesie krytycznym i kasowym, jaki odniósł dzięki innej powieści Forstera, Pokój z widokiem . Zaangażowany w ten wcześniejszy projekt Ivory przeczytał wszystkie książki Forstera i ostatecznie przyszedł do Maurice'a . „Pomyślałem”, powiedział Ivory, „że to interesujący materiał i przyjemnie byłoby go zrobić – a także coś, co moglibyśmy zrobić, nie wymagałoby to zbytniej organizacji i nie kosztowałoby tak dużo”. Sytuacja, którą opisuje, wydawała mu się wciąż aktualna: „Ludzkie zamieszanie i konieczność samodzielnego decydowania, jak chcą żyć i jakie są ich prawdziwe uczucia oraz czy będą z nimi żyć uczciwie, czy im się wyprzeć. Nie inaczej jest Nic nie jest łatwiejsze dla młodych ludzi. Czułem, że to całkiem istotne”.

W swoim testamencie Forster pozostawił prawa do swoich książek King's College w Cambridge , które ma samorządną radę stypendystów kolegium. Początkowo niechętnie zgadzali się na sfilmowanie Maurice'a , nie ze względu na tematykę powieści, ale dlatego, że uznano ją za dzieło gorszej jakości, a film, który zwróciłby na nią uwagę, nie poprawiłby literackiej reputacji Forstera. Ismail Merchant , producent filmu, rozmawiał z nimi i był bardzo przekonujący. Byli pod wrażeniem adaptacji Merchant Ivory Productions Pokój z widokiem i ustąpił.

Pismo

Zwykła partnerka Ivory w pisaniu, Ruth Prawer Jhabvala , była niedostępna, ponieważ była zajęta pisaniem swojej powieści Three Continents . Ivory napisał scenariusz z Kitem Hesketh-Harveyem , który związał się z Merchant Ivory Productions poprzez swoją siostrę, dziennikarkę i pisarkę Sarah Sands ( ur . Zobacz . Hesketh-Harvey wcześniej pisał filmy dokumentalne dla BBC . Uczęszczał do Tonbridge School i Cambridge University , gdzie kształcił się Forster, i znał tło. Ivory powiedział później: „To, co Kit wniósł do scenariusza, to jego pochodzenie społeczne. Poszedł do Cambridge i eleganckiej szkoły podstawowej. Jego wiedza o brytyjskiej wyższej klasie średniej była niezwykle przydatna - dialekt, mowa, slang i tak wiele innych rzeczy. Jako Amerykanin nie mógłbym bez niego napisać scenariusza ”.

Jhabvala przejrzał scenariusz i zasugerował zmiany. Za jej radą nieprzekonująca konwersja Clive'a Durhama na heteroseksualizm podczas podróży do Grecji została uzasadniona stworzeniem odcinka, w którym przyjaciel Clive'a z uniwersytetu, Risley, zostaje aresztowany i uwięziony po homoseksualnej pułapce, która przeraża Clive'a do małżeństwa.

Odlew

Pokoju z widokiem Merchanta Ivory'ego , był początkowo obsadzony w roli tytułowej, ale wycofał się w ostatniej chwili. John Malkovich miał wcielić się w rolę Laskera-Jonesa. Zaprzyjaźnił się z Julianem Sandsem, kiedy obaj kręcili The Killing Fields . Po odejściu Sandsa z projektu Malkovich stracił zainteresowanie filmem i został zastąpiony przez Bena Kingsleya .

James Wilby był przesłuchiwany do roli szwagra Clive'a Durhama. Kiedy Sands opuścił projekt, Ivory rozważał dwóch nieznanych aktorów do roli Maurice'a: Jamesa Wilby'ego i Juliana Wadhama . Ponieważ już obsadził ciemnowłosego Hugh Granta w roli Clive'a, Ivory zdecydował się na blondyna Jamesa Wilby'ego zamiast ciemnowłosego Juliana Wadhama, któremu powierzono rolę jednego z przyjaciół maklera giełdowego Maurice'a.

Hugh Grant, który później zdobył międzynarodową sławę filmem Cztery wesela i pogrzeb , wcześniej pojawił się tylko w jednym filmie, Uprzywilejowanym . W tamtym czasie kręcił komedię przeglądową i stracił zainteresowanie profesjonalnym aktorstwem, kiedy Celestia Fox, dyrektor castingu, wysłała Granta do Ivory, który natychmiast dał mu rolę Clive'a. Pomogło to, że Grant i Wilby pracowali razem przy pierwszym filmie Granta, nakręconym w Oksfordzie. Rupert Graves został obsadzony jako Alec Scudder, kochanek Maurice'a z klasy robotniczej. Pojawił się jako młodszy brat Lucy Honeychurch w Pokoju z widokiem , występ, z którego był niezadowolony, dlatego docenił możliwość wystawienia lepszego występu.

W obsadzie drugoplanowej znaleźli się weterani Denholm Elliott jako dr Barry i Simon Callow jako pedagog, pan Ducie, obaj z A Room with a View ; Ben Kingsley jako Lasker-Jones; Patrick Godfrey jako kamerdyner Simcox; Billie Whitelaw jako matka Maurice'a; i Helena Bonham Carter w niewymienionym epizodzie jako członek widowni meczu krykieta.

Filmowanie

Film został nakręcony z budżetem 1,58 miliona funtów, który obejmował inwestycje Cinecom i brytyjskiego Channel 4. Maurice okazał się bardziej skomplikowany w realizacji, niż przewidywał Ivory. Pięćdziesięcioczterodniowy harmonogram zdjęć, który obejmował sześciodniowe tygodnie pracy, okazał się długi i wyczerpujący. Nie było okresu prób, tylko przeczytanie przed rozpoczęciem zdjęć.

Maurice był kręcony w plenerze, głównie w korytarzach i czworokątach King's College w Cambridge, w tym we wnętrzach kaplicy kolegium, gdzie kształcił się Forster, a później wrócił jako członek. Zdjęcia do pozostałych wnętrz kręcono głównie w Wilbury Park , palladiańskim domu w Wiltshire . Jej właścicielka, Maria St. Just , aktorka i powierniczka majątku Tennessee Williams , była przyjaciółką Merchanta i Ivory. W 1979 roku byli gośćmi weekendowymi w Wilbury Park, co zrobiło wrażenie na Jamesie Ivory, który kiedy Maurice był przygotowywany, wybrał go, aby służył jako Pendersleigh, wiejski dom, w którym Maurice odwiedza swojego przyjaciela Clive'a.

W stylu Pokoju z widokiem Merchanta Ivory'ego , stare wyklejki książek towarzyszą muzyce przewodniej odtwarzanej w skali molowej na początku i w skali durowej na końcu, aby uchwycić film jako powieść kinematograficzną.

Różnice w stosunku do powieści

Na początku filmu Maurice ma 11 lat, a nie 14. Film pomija prawie wszystkie filozoficzne dialogi powieści i wiele wątków pobocznych, takich jak pragnienie Maurice'a dla ucznia Dickiego. Sceny związane z wątkiem pobocznym zostały sfilmowane, ale nie zostały uwzględnione w ostatecznej wersji.

Film rozwija Wildejską postać Lorda Risleya i widzi go skazanego na sześć miesięcy ciężkich robót za zachowanie homoseksualne; w powieści nigdy nie jest uwięziony. W jednej usuniętej scenie (po raz pierwszy wydanej w wydaniu DVD firmy Cohen Media z 2002 r.) Risley popełnia samobójstwo.

W powieści siedzibą rodziny Durham jest Penge, na granicy Wiltshire i Somerset; w filmie wiejska rezydencja znajduje się w Pendersleigh Park.

Hipnotyzer Lasker-Jones pojawia się w filmie częściej niż w powieści; jest osobą, która najlepiej rozumie psychologiczną i społeczną sytuację Maurice'a.

Uwolnienie

Film miał swoją światową premierę na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1987 roku, gdzie Ivory otrzymał Srebrnego Lwa dla najlepszego reżysera, dzieląc nagrodę z Ermanno Olmim . James Wilby i Hugh Grant wspólnie otrzymali nagrodę dla najlepszego aktora, a Richard Robbins otrzymał nagrodę za swoją muzykę. Film otrzymał pochlebne recenzje, gdy został otwarty w Nowym Jorku . Maurice otrzymał nominację do Oscara w kategorii najlepsze kostiumy.

Krytyczny odbiór

Agregator recenzji, Rotten Tomatoes, podaje, że 82% krytyków oceniło film pozytywnie na podstawie 33 recenzji; konsensus krytyków brzmi: „ Maurice z wyczuciem bada konsekwencje zakazanego pożądania za pomocą potężnej historii miłosnej ożywionej dzięki wybitnym wysiłkom utalentowanej obsady”. Ken Hanke z Mountain Xpress powiedział, że to prawdopodobnie najlepszy film Merchant-Ivory.

W The New York Times Janet Maslin zauważyła: „Powieść koncentruje się głównie na życiu wewnętrznym tytułowej bohaterki, ale film, choć wierny, jest szerszy. Poruszając się powoli, z dbałością o szczegóły, przedstawia siły, które kształtują Maurice'a tak umiejętnie, jak ożywia postać”.

Roger Ebert z Chicago Sun-Times ocenił film na trzy gwiazdki na cztery możliwe, komentując:

Merchant i Ivory opowiadają tę historię w filmie tak przystojnym dla oka i tak inteligentnie zagranym, że warto go obejrzeć choćby dla samego obejrzenia produkcji. Scena po scenie jest doskonale wykreowana: leniwe popołudnie unoszące się na rzece za kolegiami Cambridge; chaotyczna gra w krykieta między panami a sługami; codzienna rutyna życia studenckiego; wizyty w posiadłościach wiejskich i domach miejskich; ustawienia pokoi… Chociaż niektórzy ludzie mogą uznać Wilby'ego za nieobecnego w roli tytułowej, pomyślałem, że dokonuje właściwych wyborów, przedstawiając człowieka, którego prawdziwe myśli prawie zawsze były gdzie indziej.

Claire Tomalin pisząca dla Sight & Sound nazwała ten film „subtelnym, inteligentnym, poruszającym i wciągającym [...] niezwykłym w sposobie, w jaki łączy strach i przyjemność, horror i miłość, to oszałamiający sukces zespołu, który wydaje się opanować wszystko problemy tworzenia filmów literackich”.

Judy Stone w San Francisco Chronicle napisała: „Jednak reżyser James Ivory odtworzył ten okres w Anglii przed I wojną światową i obdarzył platoniczną pasją między dwoma Anglikami z wyższej klasy wyjątkową gracją w Maurice”. Michael Blowen w The Boston Globe skomentował: „Zespół producenta Ismaila Merchanta i reżysera Jamesa Ivory'ego stworzył kolejny klasyczny film klasycznej powieści z ich oszałamiającą adaptacją Maurice'a EM Forstera ”.

Odbiór w Wielkiej Brytanii był inny, a The Times kwestionował, czy „tak wyzywający hołd dla pasji homoseksualnej powinien być naprawdę mile widziany podczas narastającego kryzysu związanego z AIDS”. James Ivory przypisał negatywne recenzje recenzentom, którzy sami byli homoseksualistami, stwierdzając:

... w Anglii, gdzie prawie każdy ważny krytyk filmowy był gejem, wystąpili przeciwko filmowi. Ich reakcje na to były niezwykłe! Można by pomyśleć, że byliby wspierający, ale bali się być wsparciem.

Dziedzictwo

Maurice zdobył wiele pochwał w ciągu 30 lat od pierwszej premiery, zarówno za jakość filmu, jak i śmiałość, z jaką przedstawił gejowską historię miłosną u szczytu kryzysu związanego z AIDS lat 80 . Według Los Angeles Times fakt, że:

„bujny, dostojny„ Maurice ”, z częścią pocałunków między mężczyznami, męską nagością z pełnym frontem, gejowskim kochaniem i bezwstydnymi deklaracjami pożądania osób tej samej płci, a także główną postacią, która ostatecznie była afirmatywna i niezachwiana w stosunku do jego homoseksualizm (w czasach, gdy był przestępstwem, co najmniej), zajął wyjątkowe miejsce we współczesnej wówczas kulturze gejowskiej. Że film, który celebruje romans między mężczyznami – z rzadkim szczęśliwym zakończeniem – został wydany w szczytowym momencie Epidemia AIDS tylko dodała prowokacyjny profil uznanemu obrazowi”.

The New Yorker , w retrospektywie filmu z 2017 roku, stwierdził: „...Dla wielu homoseksualnych mężczyzn dojrzewających w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych„ Maurice ”był odkrywczy: pierwszy rzut oka na ekran lub gdziekolwiek indziej, jaka miłość między jak mogliby wyglądać mężczyźni”. Reżyser James Ivory powiedział: „Od czasu„ Maurice'a ”podeszło do mnie tak wiele osób, odciągnęło mnie na bok i powiedziało:„ Chcę tylko, żebyś wiedział, że zmieniłeś moje życie ”.

The Guardian , opisując Maurice'a jako „niedocenianego w 1987 roku i niedocenianego w 2017 roku”, ubolewał nad stosunkowo słabym przyjęciem filmu w porównaniu z jego chwalonym poprzednikiem Pokój z widokiem , mówiąc, że został „… odrzucony jako, jeśli nie rozczarowanie , mniejsza rozrywka”, ponieważ została „powiedziana bez ogródek, zbyt gejowska”. LA Weekly, podobnie jak Maurice „Film Merchant-Ivory, za którym świat tęsknił”, stwierdzając, że: „wydaje się, że dopiero niedawno został doceniony ze względu na to, jak przełomowy był i jego znaczenie w rozwoju kina gejowskiego”.

W maju 2017 r. Renowacja Maurice'a w rozdzielczości 4K została wydana w ograniczonym zakresie w Stanach Zjednoczonych z okazji 30. rocznicy powstania filmu. W marcu 2018 roku przywrócona wersja została pokazana w Londynie w ramach BFI Flare: London LGBT Film Festival , z wstępami Jamesa Wilby'ego i Hugh Granta.

Media domowe

W 2002 roku ukazało się specjalne wydanie DVD filmu z nowym dokumentem i usuniętymi scenami z komentarzem reżysera . Został wydany na Blu-ray we wrześniu 2017 roku przez Cohen Media Group.

Nagrody

Festiwal Filmowy w Wenecji
Oscara

Zobacz też

Źródła

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Maurice_(film)&oldid=1125854962 ”