Phraya Anuman Rajadhon

Phraya Anuman Rajadhon
Urodzić się	Yong Sathiankoset ( 14.12.1888 ) 14 grudnia 1888 Bangkok , Syjam
Zmarł	12 lipca 1969 ( w wieku 80) ( 12.07.1969 ) Bangkok , Syjam
Zawody	Językoznawca antropolog etnograf
Kariera pisarska
Pseudonim	Sathirakoses ( เสฐียรโกเศศ )
Temat	Tajskie studia folklorystyczne
Godne uwagi prace	Literackie tłumaczenie The Pilgrim Kamanita

Phraya Anuman Rajadhon ( tajski : พระยาอนุมานราชธน ; RTGS : Phraya Anuman Ratchathon , pisane również jako Phaya Anuman Rajadhon lub Phrayā Anuman Rajadhon ; 14 grudnia 1888 - 12 lipca 1969), był jednym z najwybitniejszych współczesnych uczonych Tajlandii . Był językoznawcą samoukiem , antropologiem i etnografem , który stał się autorytetem w dziedzinie kultury Tajlandii . Nazywał się Yong Sathiankoset ( tajski : ยง เสฐียรโกเศศ ); Phraya Anuman Rajadhon był jego szlachetnym tytułem. Wziął również swoje nazwisko rodowe, Sathiankoset, jako pseudonim, pod którym jest dobrze znany.

Jego płodna praca i zainteresowanie wieloma dziedzinami związanymi z kulturą, od folkloru po socjologię, położyły podwaliny pod długotrwałą świadomość kulturową wśród młodych tajlandzkich uczonych.

Phraya Anuman Rajadhon był pierwszym tajskim uczonym, który przeprowadził poważne badania tajskiego folkloru , robiąc notatki na temat nocnych duchów wiejskich z tajskiego folkloru . Ustalił, że skoro takie duchy nie były przedstawiane na obrazach ani rysunkach, opierały się wyłącznie na popularnych tradycyjnych opowieściach ustnych. Tak więc większość współczesnej ikonografii duchów, takich jak Nang Tani , Nang Ta-khian , Krasue , Krahang , Phi Am , Phi Hua Kat, Phi Pop , Phi Phong , Phi Phraya, Phi Tai Hong i Mae Nak Phra Khanong mają swoje korzenie w tajskich filmach , które stały się klasykami .

Biografia

Kierując się wrodzoną ciekawością i dbałością o szczegóły, Phya Anuman Rajadhon obserwowała i robiła notatki na temat społeczeństwa tajskiego w kluczowym momencie, gdy znaczna część tradycyjnej kultury została przytłoczona przez nowoczesność. Z biegiem lat dogłębnie studiował język , popularne zwyczaje , tradycję ustną , normy społeczne i system wartości Tajów.

Pracował w różnych miejscach, w tym w Hotelu Oriental w Bangkoku , w młodości iw średnim wieku. W latach, kiedy Phya Anuman Rajadhon pracowała jako urzędniczka w Tajlandzkim Urzędzie Celnym, zaprzyjaźnił się z panem Normanem Mackayem, który pomógł mu szlifować łamany angielski.

Nie miał tytułów naukowych i sam przeszedł wszystkie szkolenia potrzebne do pracy badawczej i kompilacyjnej. Phya Anuman Rajadhon szczególnie interesowała się kulturą popularną. Wiele starożytnych zwyczajów Tajów, które zapisał i opisał, zginęłoby niezauważone, gdyby nie zostały przez niego spisane. Często jego opisom towarzyszyły ilustracje.

Jako pisarz pisał powieści pod pseudonimem Sethyankōsēt , często pisanym jako Sathirakoses ( tajski : เสฐียรโกเศศ ). Napisał także prace na temat ważnych postaci kultury Tajlandii, w tym biografię Phra Saraprasoeta „(Trī Nākhaprathīp)” (1889–1945), również oddanego autora i komentatora w dziedzinie literatury tajskiej . Znał dobrze Phra Saraprasoet, gdyż pracowali razem jako współtłumacze wielu dzieł. Jednym ze szczególnych dzieł, które przetłumaczył na język tajski wraz z Phrą Saraprasoet, była powieść „Pielgrzym Kamanita” duńskiego noblisty Karl Adolph Gjellerup o poszukiwaniu prawdy przez młodego indyjskiego kupca i jego spotkaniu z Panem Buddą . Tłumaczenie zostało docenione za piękną tajską prozę i zostało wybrane jako jeden z podręczników do programu nauczania tajskiej szkoły średniej.

Uznanie dla Phya Anumana Rajadhona nastąpiło dopiero w późniejszych latach, kiedy zapraszano go na uniwersytety z wykładami i zaczął podróżować za granicę. Otrzymał stanowisko prezesa Siam Society i ostatecznie stał się jednym z najbardziej szanowanych intelektualistów Tajlandii, zarówno w ostatnich latach życia, jak i pośmiertnie.

Obchody 100. rocznicy jego urodzin zorganizowało w 1988 r. UNESCO , gdzie działacz społeczny Sulak Sivaraksa , założyciel Fundacji Sathirakoses-Nagapradeepa, nazwał Phya Anuman Rajadhon bohaterem narodowym.

Wybrane prace

Tylko ułamek dzieł Phyi Anumana Rajadhona został przetłumaczony na język angielski.

•   Eseje o tajskim folklorze , Editions Duang Kamol, ISBN 974-210-345-3
• Popular Buddhism in Siam and other Essays on Thai Studies , Thai Inter-religious Commission on Development and Sathirakoses-Nagapradipa Foundation, Bangkok 1986
• Thet Maha Chat , Wydział Promocji i Public Relations, Wydział Sztuk Pięknych, Bangkok 1990
• Życie i rytuały w Old Siam: Three Studies of Thai Life and Customs , New Haven, HRAF Press, 1961
• Pięć artykułów na temat tajskich zwyczajów , Program Azji Południowo-Wschodniej, Wydział Studiów Dalekiego Wschodu, Cornell University, Ithaca, NY, 1958
• Niektóre tradycje języka tajskiego i inne tłumaczenia artykułów Phya Anumana Rajadhona na temat tajskich zwyczajów , Thai Inter-Religious Commission for Development & Sathirakoses-Nagapradipa Foundation, Suksit Siam, Bangkok 1987
• Natura i rozwój języka tajskiego , kultura tajska, nowa seria; NIE. 10, Tajlandia; Wydział Sztuk Pięknych, Bangkok 1961
• Literatura tajska w związku z rozprzestrzenianiem się jej kultur , Nowa seria kultury Tajlandii; NIE. 9, Tajlandia; Wydział Sztuk Pięknych, Bangkok 1969
• Język tajski , Narodowy Instytut Kultury, Bangkok 1954
• Chao Thi i niektóre tradycje Tajlandii , Narodowy Instytut Kultury, Bangkok 1956
• „ Phra Cedi ”, Journal of the Siam Society , Bangkok, 1952
• Literatura tajska i Swasdi Raksa , seria o kulturze Tajlandii; NIE. 3, Narodowy Instytut Kultury, Bangkok 1956
•   Przedstawiamy Kulturową Tajlandię w zarysie , Tajlandia Kultura Series; NIE. 1, Tajlandia; Wydział Sztuk Pięknych, Bangkok 2006, ISBN 974-417-810-8
• „The Story of Thai Marriage Custom ”, seria o kulturze Tajlandii , nr. 13, Narodowy Instytut Kultury, Bangkok, 1954.
• Festiwale Loy Krathong i Songkran , Narodowy Instytut Kultury, Bangkok 1953

artykuły prasowe

Dziennik Towarzystwa Siam (JSS)

• JSS Cz. 38.2c (1951). „Loi Krathong”
• JSS tom 40.1d (1952) „Phra Cedi”
• JSS Cz. 40.2f (1952). „Ceremonia Tham Khwana miesięcznego dziecka”
• JSS Cz. 41.2c (1954). „Fi”
• JSS Cz. 42.1d (1954). „Rzucanie wodą”
• JSS Cz. 42.1e (1954). „Ceremonia kąpieli”
• JSS tom 42.1f (1954). „Rozrywki podczas festiwalu Songkran”
• JSS Cz. 42.2b (1955). „Koniec buddyjskiego Wielkiego Postu”
• JSS Cz. 43.1e (1955). „Notatka o wróżeniu autorstwa Ahoma Deodhaisa”
• JSS Cz. 43.1f (1955). „Ja Posop, matka ryżu”
• JSS Cz. 45.2e (1957). „Złoty Meru”
• JSS Cz. 48.2c (1960). „Rytuały płodności w Tajlandii”
• JSS Cz. 49.1e (1961). „Niektóre syjamskie przesądy o drzewach i roślinach”
• JSS Cz. 49,2f” (1961). „Tajskie tradycyjne pozdrowienie”
• JSS Cz. 50.2d (1962). „Khwan i jego ceremonie”
• JSS Cz. 52.2d (1964). „Tajskie amulety i amulety”
• JSS Cz. 53,1 godziny (1965). „Dane dotyczące trucizny kondycjonowanej”
• JSS Cz. 53.2b (1965). „Studium tajskiej opowieści ludowej”
• JSS Cz. 55.2b (1967). „Uwagi dotyczące nici-Square w Tajlandii”
• JSS Cz. 58.1i (1970). „Nekrolog Phy Anuman Rajadhon”
• JSS Cz. 76,0 v (1988). „Phya Anuman Rajadhon (nekrolog Somchai Anuman Rajadhon)”

Zobacz też

• Kultura Tajlandii
• Duchy w kulturze tajskiej
• Vessantara Jataka
• Dziennik Towarzystwa Siam

Dalsza lektura

• Karola F. Keyesa; Williama Klausnera; Sulak Sivaraksa (1973), Phya Anuman Rajadhon: wspomnienie , Fundacja Sathiankoset – Nakhaprathip

Linki zewnętrzne

Bibliografia i zdjęcia osobiste

• Wydział Public Relations, Uniwersytet Silpakorn . (nd) Phraya Anuman Rajadhon. Bangkok: Uniwersytet Silpakorn.
• Somsi Sukumonlanan. (2006). Mój ojciec: Phraya Anuman Rajadhon. Bangkok: Fundacja Sathiankoset – Nakhaprathip.

Pracuje

• Zbiór prac Phrayi Anumana Rajadhona (e-booki)
• Phya Anuman Rajadhon – Googlebooks
• Studium porównawcze instytucji rodzinnej między dziełami literackimi profesor Phaya Anuman Rajadhon a powieściami współczesnymi
• PIPL – Anuman Rajadhon
• Katedra Literatury Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Kasetsart
• Zwyczaj obcinania koka, Tajlandia
• Tajskie duchy