Bracia Lwie Serce

Bracia Lwie Serce
	Pierwsza edycja
Autor	Astrid Lindgren
Oryginalny tytuł	Bröderna Lejonhjärta
Ilustrator	Ilona Wiklanda
Kraj	Szwecja
Język	szwedzki
Gatunek muzyczny	; Literatura dla dzieci Fantastyka
Wydawca	Rabén & Sjögren
Data publikacji	1973
Strony	227 str
ISBN	91-29-40865-2
OCLC	2012524
Klasa LC	PZ59.L47 B7

Bracia Lwie Serce ( szwedzki : Bröderna Lejonhjärta ) to powieść fantasy dla dzieci napisana przez Astrid Lindgren . Ugruntowana jako jedna z najczęściej czytanych i lubianych książek dla dzieci w Szwecji, pierwotnie została opublikowana jesienią 1973 roku i od tego czasu została przetłumaczona na 46 języków. Podobnie jak kilka dzieł Lindgrena, książka ma melancholijny ton, a wiele jej tematów jest niezwykle mrocznych jak na gatunek książek dla dzieci. Choroba, śmierć, tyrania, zdrada i bunt tworzą tło opowieści, z którą zestawione są miłość platońska , lojalność, poświęcenie, nadzieja, odwaga i pacyfizm .

Dwoma głównymi bohaterami są dwaj bracia: dzielny i lubiany Jonatan oraz jego pełen podziwu młodszy brat Karl. Nazwisko tych dwóch braci to pierwotnie Lew, chociaż odważny Jonatan jest znany jako „Lwie Serce”. Karl ma przezwisko Skorpan (Rusky), ponieważ Jonatan uwielbia te typowe szwedzkie tosty lub ciasto tak samo, jak kocha swojego młodszego brata.

Wprowadzenie do historii przedstawia małe mieszkanie w zubożałej części Szwecji, gdzie Skorpan jest przykuty do łóżka z gruźlicą i, czytelnik ma do zrozumienia, ma małe szanse na przeżycie. Jonatan stara się pocieszyć swojego młodszego brata, opowiadając mu o Nangijala, krainie poza śmiercią, gdzie są „sagi i ogniska”. Nieoczekiwanie Jonatan ginie w wypadku, zostawiając brata samego. Wkrótce potem Skorpan umiera z powodu swojej choroby i ponownie spotyka się z Jonatanem w Nangijala, gdzie on również otrzyma imię Lwie Serce. Bracia przeżywają przygody: wraz z grupą oporu włączają się do walki z tyranem Tengil , który rządzi z pomocą przerażającego, ziejącego ogniem smoka, Katli . Te przygody stanowią większą część książki.

Dla starszych czytelników książka jest celowo niejednoznaczna co do tego, jaka część fabuły jest w rzeczywistości prawdziwa, pozostawiając otwartą możliwość, że przedstawia ona gorączkowe sny i wyobraźnię Skorpana, oparte na pełnych nadziei historiach, które opowiedział mu jego brat.

Działka

W nienazwanym szwedzkim mieście dziesięcioletni Karl Lejon dowiaduje się, że umrze na nieokreśloną chorobę płuc (najprawdopodobniej gruźlicę ). Jego ukochany starszy brat, 13-letni Jonatan, uspokaja go i mówi, że w zaświatach wszyscy ludzie pójdą do krainy znanej jako Nangijala.

Pewnego dnia w domu Lejonów wybucha pożar. Jonatan bierze Karla na plecy i wyskakuje z okna domu, aby go uratować, ale sam umiera jesienią. Karl jest załamany śmiercią swojego brata, aż tuż przed własną śmiercią otrzymuje znak, który łagodzi jego lęki przed śmiercią, a kiedy budzi się ponownie, znajduje się w Wiśniowej Dolinie Nangijala, gdzie szczęśliwie ponownie spotyka się z Jonatanem . Karl zostaje przedstawiony mieszkańcom doliny, zwłaszcza gołębicce Sofii, myśliwemu Hubertowi i gospodarzowi Jossi, i wraz ze swoim bratem przyjmuje nazwisko Lwie Serce.

Jednak pomimo pierwszego wrażenia, nie wszystko w Nangijala jest naprawdę spokojne. Sąsiednia dolina, Dolina Cierniowych Róż, zostaje stłumiona przez tyrana o imieniu Tengil, jego armię i smoczycę o imieniu Katla, kontrolowaną przez Tengila za pomocą trąbki . Mieszkańcy Doliny Wiśni, na czele z Sofią, pomagają ruchowi oporu w Dolinie Cierniowej Róży, ale wiedzą, że ktoś z Doliny Wiśni pomaga Tengilowi, gdy strzela się do białych gołębi Sofii, które przenoszą tajne wiadomości między dolinami . Wkrótce po przybyciu Karla Jonatan wyjeżdża, by pomóc ludziom Thorn Rose. Pod wpływem koszmaru, w którym widzi Jonatana w niebezpieczeństwie, Karl podąża za nim w środku nocy; ale ukrywając się w jaskini, jest świadkiem potajemnej wymiany zdań między dwoma żołnierzami Tengila i Jossim, który okazał się zdrajcą swojego ludu.

Wkrótce po odejściu Jossiego żołnierze odkrywają Karla i zabierają go do Doliny Cierniowej Róży po tym, jak twierdzi, że mieszka tam ze swoim dziadkiem. Po przybyciu do wioski Karl rzuca się w ramiona pierwszego napotkanego starca, gdy widzi z nim białe gołębie, i co zaskakujące, stary człowiek - imieniem Mattias - przyjmuje go bez pytania. Okazuje się, że Mattias jest członkiem ruchu oporu Thorn Valley i przyjacielem ukrywającego się w jego domu Jonatana. Jonatan, bohater wśród mieszkańców Doliny Cierniowej Róży, zamierza uwolnić Orvara, przywódcę ruchu oporu w Dolinie Cierni, który jest przetrzymywany w jaskini Karmanjaka w pobliżu Wodospadów Karma, gdzie mieszka Katla. ostateczne powstanie przeciwko Tengilowi.

Bracia Lwie Serce wkrótce wyruszają do Karmanjaki i udaje im się uwolnić Orvara na chwilę przed tym, jak ma zostać zabrany i nakarmiony Katlą, ale ich ucieczka zostaje wkrótce odkryta. Wracają tak szybko, jak tylko mogą, w kierunku Wodospadów Karmy, ale ścigający ich żołnierze zaczynają wyprzedzać Karla i Jonatana. Karl zrzuca się z konia i chowa, aby Jonatan i Orvar mogli uciec, ale wkrótce potem spotyka Sofię i Huberta, których Jossi prowadzi w pułapkę. Karl potępia Jossiego jako zdrajcę, a podczas próby ucieczki łodzią Jossi zostaje przeniesiony przez nurt rzeki do wodospadu Karma, gdzie ginie.

Ludzie Ciernistej Róży powstają i angażują siły Tengila w bitwę, ale Tengil wzywa Katlę, która zaczyna dziesiątkować szeregi rebeliantów, w tym Huberta i Mattiasa. Jonatanowi udaje się wyrwać Tengilowi trąbkę i przejąć kontrolę nad Katlą, zmuszając ją do zabicia Tengila. Biorąc pod uwagę, że Katla stanowi nieustanne zagrożenie, pomimo jej obecnej uległości, ludzie postanawiają pozbyć się jej raz na zawsze, a Jonatan i Karl zgłaszają się do tego zadania. Zwabiają smoka do Karmanjaki, gdzie zamierzają zapieczętować ją w jej jaskini, aby osłabiła ją głód; ale poruszając się po zdradzieckiej ścieżce, Jonatan gubi trąbkę, co uwalnia Katlę spod jego kontroli i zmusza ją do ścigania ich. Bracia Lwie Serce ledwo uchodzą z życiem, gdy stają się starożytni Lindworm , Karm, nagle wynurza się z wody i angażuje Katlę w śmiertelną walkę, która kończy się wzajemnym zabiciem dwóch potworów.

Jonatan i Karl rozbijają obóz na noc, a Jonatan wyjaśnia, że podczas ich ucieczki został spalony ogniem Katli iw rezultacie zostanie sparaliżowany, a nie chce tak żyć. Kiedy Jonatan może poruszać tylko rękami, opowiada Karlowi o krainie leżącej po Nangijala zwanej Nangilima, krainie światła, w której są tylko szczęśliwe przygody. Karl nie chce ponownie rozstawać się z bratem, więc niesie go na plecach do urwiska. Karl skacze, przysięgając, że nigdy więcej się nie będzie bał, ale zostaje odcięty, gdy docierają do dna wąwozu. Następnie narracja przeskakuje do Karla krzyczącego radośnie: „Och, Nangilima! Tak, Jonatan, tak – widzę światło! Widzę światło!”

Proces pisania

W 1946 roku Astrid Lindgren wydała powieść Mästerdetektiven Blomkvist , w której ważnym elementem są gry rycerskie pomiędzy Czerwoną i Białą Różą. Mio, My Son , opublikowana w 1954 roku, to kolejna historia Lindgrena, której akcja toczy się w odległej średniowiecznej krainie.

Geneza książki została opisana przez Lindgrena kilkakrotnie. Wycieczka pociągiem wzdłuż jeziora Fryken na południe od Torsby w zimowy dzień 1972 roku ukazała fantastyczny świt, który dał jej impuls do napisania o odległej krainie. „ To był jeden z tych fantastycznych poranków z różowym światłem nad jeziorem – tak, to było coś nieziemskiego piękna i nagle doznałem silnego doświadczenia, czegoś w rodzaju wizji wschodzącego światła ludzkości, i poczułem, że coś się w środku zapala. To może się w coś przerodzić, pomyślałem ”.

Podczas wizyty na cmentarzu w Vimmerby , Lindgren został złapany przez żelazny krzyż z tekstem Tu spoczywają młodzi bracia Johan Magnus i Achates Phalen, zmarły w 1860 roku . Dało jej to inspirację do napisania historii o dwóch młodych braciach i śmierci: „ Wtedy nagle wiedziałam, że moja następna książka będzie o śmierci io tych dwóch małych braciach ” .

Kolejną inspiracją było to, że podczas konferencji prasowej poświęconej filmowi Emila i Lönneberga w 1971 roku zobaczyła, jak młody odtwórca głównej roli, Jan Ohlsson , siada na kolanach swojego starszego brata Dicka.

Przyjęcie

Powieść została pozytywnie zrecenzowana, ale spotkała się z krytyką, szczególnie w kwestii śmierci i samobójstwa oraz rzekomo zalecania samobójstwa jako rozwiązania wszystkich problemów. Jednak wielu krytyków uznało to za główne osiągnięcie, w tym niektórzy z tych, którzy wyrażali krytykę dotyczącą sposobu traktowania śmierci.

Jest tylko jeden sposób na uwolnienie się od choroby i jest nim młodszy brat Skorpan (Karl), który bierze Jonatana na plecy i skoczy z klifu, by umrzeć. W krainie śmierci Nangilima panuje wieczne szczęście. […] Oczywiście byłoby to dziwne, gdybym wskazywał palcem na jej (Astrid Lindgren) wyobraźnię, ale nie mogę przestać się zastanawiać, jak niepełnosprawne dziecko może przeżywać życzenia śmierci Jonatana Lwie Serce. Być może poczucie apatii rozrosłoby się jak ogień wokół serc dzieci. Rozważania nad uprawnieniem do życia i jakością życia. - Gunnel Enby w Aftonbladet 16 grudnia 1973. (Oryginalnie w języku szwedzkim)

Ale subiektywnie emocjonalny, często ekstatyczny ton pierwszoosobowej narracji Karla może niepokoić młodych czytelników; zaabsorbowanie książki śmiercią i zawarte w niej wskazówki dotyczące wędrówki dusz mogą być mylące; i ostateczna, chłodna akceptacja samobójstwa, zbyt szokująca. - Ethel L. Heins w Horn's Book Magazine , Boston, grudzień 1975, s. 594-595.

Inni krytycy uważali, że Lindgren namalował tę opowieść w bardzo czarno-białym świecie:

Czy ten światopogląd z jego romantyczno-deterministycznym marzeniem lepiej pasowałby do epoki zimnej wojny? Czy ta piękna opowieść o sprawiedliwym bojowniku o wolność przeciwko niewyjaśnionemu metafizycznemu złu nie jest obrazą dla ruchów wyzwoleńczych na całym świecie? - Kerstin Stjärne w socjalistycznej gazecie Arbetet 26 października 1973 (pierwotnie w języku szwedzkim)

Z drugiej strony czytelnicy zareagowali w dużej mierze pozytywnie: „ Oczywiste jest, że dzieci miały wielkie pragnienie opowieści, a najlepiej takich ekscytujących opowieści. W tej chwili jestem zasypany listami od dzieci – z kilku krajów – które kochają Braci Lwie Serce. Nigdy wcześniej nie spotkałem się z tak silną i spontaniczną reakcją na żadną książkę. ”- List napisany przez Lindgrena w 1975 r. Kontrasty, sugestywna fabuła i tematy tęsknoty za wygodą, braterskiej miłości, lojalności i walki o wolność zostały dobrze przyjęte z szerokim gronem czytelników, często zaznajomionych z twórczością Tolkiena Władca Pierścieni z baśniami ludowymi i pod wieloma względami powieść Lindgrena jest przykładem tego, co Tolkien opisał jako inspirację zaczerpniętą z „głębszych baśni ludowych” (w O baśniach ) oraz oczyszczającej, przejmującej mocy takich opowieści.

Adaptacje

W 1977 roku książka została przerobiona na szwedzki film fantasy Bracia Lwie Serce . Film wyreżyserował Olle Hellbom , a scenariusz napisała sama Astrid Lindgren. Od 1985 roku rozszerzona wersja filmu jest regularnie pokazywana w szwedzkiej telewizji.

W 2007 roku książka została zaadaptowana do musicalu przez Bo Wastessona (muzyka), Staffana Götestama (rękopis - przypadkowo Staffan grał Jonatana w adaptacji filmowej z 1977 roku) i Ture Rangstroma (teksty) w reżyserii Elisabet Ljungar w Operze w Göteborgu w Szwecja, z głównymi rolami Hanny Brehmer (Skorpan), Alexandra Lycke (Jonathan) i Anniki Edstam (Sofia), orkiestrę pod batutą Marit Strindlund, choreografię stworzyła Camilla Ekelof, kostiumy i scenografię Mathias Clason. Musical został otwarty 3 marca 2007 roku.

W 2009 roku książka została zaadaptowana na musical przez Richarda Storry'ego i Pete'a Gallaghera. Brytyjska premiera tej adaptacji The Brothers Lionheart była częścią programu Pleasance Theatre na lato 2009.

W 2012 roku ogłoszono, że adaptację filmową wyreżyseruje Tomas Alfredson . W kwietniu 2013 roku Norweski Instytut Filmowy poinformował, że budżet filmu wyniesie 325 milionów SEK , co czyni projekt najdroższym nordyckim filmem wszechczasów, a więc wymaga zagranicznych inwestorów. Alfredson miał współpracować ze scenarzystą Johnem Ajvide Lindqvistem i operatorem Hoyte van Hoytema , z którymi pracował wcześniej przy filmie Let the Right One In . W listopadzie 2012 roku ogłoszono, że film będzie kręcony w angielski . Zdjęcia miały rozpocząć się latem 2013 roku w Europie . Agentka ds. castingu Jina Jay, wcześniej związana z takimi filmami jak Przygody Tintina: Tajemnica jednorożca , Druciarz krawiec Żołnierz szpieg i filmy o Harrym Potterze , ogłosiła, że poszukuje dwóch chłopców w wieku od ośmiu do dziesięciu lat i od trzynastu do piętnastu lat, którzy mógłby zagrać odpowiednio dwóch głównych bohaterów Skorpana i Jonatana.

W lutym 2014 roku ogłoszono, że film został przełożony i nie ustalono daty rozpoczęcia zdjęć. Według operatora Hoyte van Hoytema opóźnienie było spowodowane „tak skomplikowanym finansowaniem, ponieważ zaangażowanych jest wiele krajów”.

Przypisy

Źródła

Edström, Vivi (1992). Astrid Lindgren - Vildtoring och lägereld (po szwedzku). Sztokholm: Rabén & Sjögren . ISBN 91-29-59611-4 .
Karlsson, Petter; Erséus, Johan (2004). Från snickerboa to Villa Villekulla: Astrid Lindgrens filmvärld (po szwedzku). Sztokholm: Bokförlaget Forum. ISBN 91-37-12365-3 .

Kontrola autorytetu
Międzynarodowy	VIAF
Krajowy	Francja Dane BnF Niemcy