Kebede Michał

Kebede Michael
Kebede w latach 60
Urodzić się	( 1916-11-02 ) 2 listopada 1916 Menz , Strefa Semien Shewa , Cesarstwo Etiopskie
Zmarł	12 listopada 1998 (12.11.1998) (w wieku 82)
Alma Mater	Szkoła Alliance Éthio-Française
Zawody	Autor Dramaturg Poeta Historyk Powieściopisarz Dziennikarz
lata aktywności	1929–1998
Godna uwagi praca	Tarik Ena Misale: etiopska opowieść (2013)
Nagrody	Doktorat honoris causa ( Uniwersytet w Addis Abebie )

Kebede Mikael ( amharski : ከበደ ሚካኤል ; 2 listopada 1916 - 12 listopada 1998) był urodzonym w Etiopii autorem zarówno beletrystyki, jak i literatury faktu. Powszechnie uważany za jednego z najbardziej płodnych i wszechstronnych intelektualistów współczesnej Etiopii – był poetą, dramaturgiem, eseistą, tłumaczem, historykiem, powieściopisarzem, filozofem, dziennikarzem i urzędnikiem państwowym należącym do szlachty Shewa Amhara i członkiem Salomona . dynastia . Wydał około dziewięćdziesięciu opublikowanych prac w kilku językach, z których niektóre zostały przetłumaczone na języki obce i wywarły ogromny wpływ na dwudziestowieczną literaturę etiopską i myśl intelektualną. Otrzymał duże uznanie w kraju i za granicą, w tym doktorat honoris causa Uniwersytetu w Addis Abebie . Jest dobrze znany jako jeden z japońskich etiopskich intelektualistów z połowy XX wieku.

Wczesne życie

Kebede Mikael urodził się 2 listopada 1916 r. W Menz Gerim Gabriel w strefie Semien Shewa w regionie Amhara w rodzinie Aytaged i Atsede Mikael. Wkrótce po jego narodzinach jego ojciec opuścił kraj i zniknął. Stąd Kebede Mikael stał się znany pod nazwiskiem swojej matki, zamiast ojca, jak zaleca standardowa etiopska tradycja nadawania imion. Brat jego matki, Lij Seifu Mikael, stał się jego ojcem i wychowywał go do dorosłości.

Edukacja

Kebede Mikael uczęszczał do etiopskiego prawosławnego kościoła Täwaḥədo , zaczynając od bardzo młodego wieku. Mówi się, że jego babcia, WoleteGabriel, zabrała go na pierwszy dzień edukacji kościelnej w wieku czterech lat do pobliskiego kościoła Gerim Gabriel, który został założony i zbudowany przez jego pradziadka Dejazmatch Mekuria Tesfaye, jednego z generałów cesarza Menelika II , przyjaciele z dzieciństwa i krewny. Mówi się, że jego matka zaszczepiła w nim poczucie etyki, wychowując go w duchu wartości chrześcijańskich i opowiadając mu historie z Biblii . W wieku dziewięciu lat nauczył się wiele z tradycyjnej edukacji kościelnej i dobrze opanował kościelny język Ge'ez . Około 1924 roku, kiedy jego matka i babcia przeniosły się do pracy do Arusi, dzisiejszego Arsi, zamiast tego udał się do wuja Lij Seifu Mikaela w Addis Abebie , gdzie jako student z internatem wstąpił do Katolickiej Szkoły Katedralnej. Jego matka wróciła do Addis Abeby w 1929 roku, kiedy to z pomocą swojego wuja Lija zapisał się do najlepszej wówczas szkoły z internatem w Etiopii, Alliance Éthio-Française School Seifu Mikael, który był wykształconym etiopskim uczonym na Sorbonie i ważnym urzędnikiem rządu cesarskiego. Mówi się, że zmęczyły go kary ze strony nauczycieli w szkole, dlatego na jakiś czas przeniósł się do Lazarist Catholic Mission School . Potem, gdy sytuacja w jego poprzedniej szkole poprawiła się, wrócił do Alliance Éthio-Française. W międzyczasie, po wyznaczeniu wuja do administrowania częściami Harer, 13-letni Kebede Mikael zaprzyjaźnił się z księciem Mekonnenem i otrzymał zadanie nauczania go.

Kebede Mikael studiował przez trzy lata w Alliance Éthio-Française, zanim otrzymał możliwość zapoznania się ze sztuką literacką za pośrednictwem dyrektora szkoły, Libańczyka o nazwisku Malhabi. Reżyser sam był powieściopisarzem i dlatego chciał we własnym domu nauczyć sztuki pisania fikcji sześcioro wybranych przez siebie wybitnych uczniów, a jednym z sześciu uczniów był młody Kebede Mikael, który przejrzał już bibliotekę swojego wuja. Lekcje odbywały się w języku francuskim , a Kebede Mikael okazał się bardzo biegły i pracowity. W latach studenckich Kebede Mikael udowodnił, że jest bardzo otwarty na naukę: miał duże zamiłowanie do języka francuskiego i uzyskał wysokie oceny z egzaminów z francuskiego. Biorąc pod uwagę jego dobrą znajomość języka francuskiego i jego duży potencjał, władze jego szkoły poleciły mu stypendium u ówczesnego monarchy, cesarza Haile Selassie I . Będąc pod wrażeniem jego umiejętności, cesarz przyznał mu pełne stypendium na wyjazd do Francji i kontynuowanie studiów. Jakkolwiek podekscytowany Kebede Mikael był wyjątkową okazją, nie mógł jej wykorzystać, ponieważ zachorował w tym czasie. Zgodnie z sugestią jego wuja zorganizowano alternatywne rozwiązania, aby mógł zamiast tego pozostać w pałacu, podczas gdy wracał do zdrowia i służył jako jeden z trzech francuskich nauczycieli księcia Makonnena , syna cesarza, obok francuskich instruktorów odwiedzających z Francji . Plan wysłania go do Francji na dalszą naukę języka francuskiego pokrzyżował wybuch wojny pięcioletniej z Włochami (1936–1941), zwłaszcza ogłoszenie bitwy pod Maychew (1936). Byłby to drugi raz, kiedy Kebede Mikael udzielałby korepetycji księciu Mekonnenowi.

Kebede Mikael był zapalonym czytelnikiem. Chociaż jego formalna edukacja nie wykraczała poza szkołę średnią, jego pisarstwo opierało się na rozległej lekturze, jak ujawnił w wywiadzie dla Yekatit , szeroko poczytnej etiopskiej gazety, we wrześniu 1980 roku. nauki wybitnych Etiopczyków, takich jak jego własny wujek Lij Seifu Mikael, Aleka Atsimegiorgis, Aleka Kidanewold Kifle, profesor Afework Gebreyesus, Negadras Gebre-Hiwot Baykedagn i Kegn-geta Yoftahe Negussie. W domu i szkole korzystał z pomocy rodziny i nauczycieli, aby dokładnie studiować „ Kto jest kim” greckich, rzymskich, angielskich, francuskich, niemieckich, rosyjskich i włoskich filozofów i naukowców. Żona jego wuja Lij Seifu, Sarah Workneh, wprowadziła młodego Kebede w literaturę angielską. Była pierwszą Etiopką, która przetłumaczyła dzieła Williamsa Szekspira na język amharski . Jej ojciec był pierwszym etiopskim lekarzem wykształconym na Zachodzie, Workneh Eshete

Wojna włosko-etiopska (1936–1941)

W czasie okupacji jego wuj i opiekun Lij Seifu Mikael został schwytany i wysłany do więzienia Asinara we Włoszech. Mąż Atsede, Dejazmatch Melise Sahle poddała się faszystowskiemu okupantowi. Na rozkaz ojczyma został zatrudniony w faszystowskim rządzie jako łącznik między włoskimi urzędnikami a etiopską szlachtą oraz w ich Departamencie Informacji, zwanym wówczas „Biurem Propagandy”. Ze względu na wyjątkowy dostęp, jaki miał do wysokich urzędników włoskich i znajomość języka włoskiego, przekazał ważne informacje patriotom walczącym o wyzwolenie kraju. Słysząc o jego zatrudnieniu w okupacyjnym faszystowskim rządzie, jego uwięziony wujek Lij Seifu napisał: „jest schorowanym, wątłym, słabym chłopcem, który nie miał szans w wojnie partyzanckiej; niech wykorzysta swój mózg, by pomóc ruchowi oporu”. Po wielokrotnych prośbach jego i Leula Ras Seyouma Mengeshy , jego wujek Lij Seifu został zwolniony z Asinary po około czterech latach. Do Addis Abeby dotarł na cztery miesiące przed wyzwoleniem i otrzymał nakaz przebywania w areszcie domowym we własnej rezydencji. Mimo że Kebede nie mógł wyjechać do Francji i kontynuować studiów z powodu wojny włosko-etiopskiej , spędzał dużo czasu na czytaniu w bibliotece założonej przez pana LeMoinsa, jednego z francuskich instruktorów księcia Makonnena. Podobno jedną z najczęściej czytanych przez niego książek był Napoleon , ponieważ darzył on wielkim podziwem Napoleona Bonaparte . W ciągu tych lat intensywnego czytania i nauki nauczył się także włoskiego. Włoski był tylko jednym z wielu języków, którymi się posługiwał. napisał Berhane Helina (Światło umysłu) , które jest w dużej mierze uważane za jego debiut. Napisał także Ye Qine Wubet ( Piękno Qəne) w którym udowodnił swoją znajomość wyjątkowej etiopskiej tradycji literackiej qene , formy językowej pośrednictwa i zabawy.

Kariera polityczna

Po klęsce faszystowskich Włoch Kebede Mikael służył w rządzie na kilku stanowiskach w latach 1941-1974 (kiedy obalony został cesarz Haile Selassie). Pełnił funkcję dziennikarza i spikera programów radiowych; następnie inspektor i wicedyrektor, a później dyrektor generalny MEN ; jako dyrektor generalny i główny przedstawiciel oraz tłumacz w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1950); dyrektor etiopskiego urzędu pocztowego ; Dyrektor Gabinetu Informacji Prywatnych Jego Cesarskiej Mości; i Dyrektor ds Narodowa Biblioteka i Archiwa Etiopii (1952). Kebede Mikael brał również udział w ważnych konferencjach międzynarodowych jako specjalny przedstawiciel nadzwyczajny i pełnomocny rządu Etiopii. Był stałym etiopskim delegatem na liczne międzynarodowe konferencje w ONZ w Nowym Jorku .

Nawet zajmując te stanowiska, Kebede Michael nie przestawał pisać. Opublikował w sumie 26 książek w ciągu tych trzydziestu trzech lat służby rządowej.

Później życie i śmierć

Mówi się, że Kebede Mikael musiał stawić czoła wielu walkom po rewolucji w 1974 roku, kiedy to Derg obalił cesarską monarchię na czele z cesarzem Haile Selassie. Członkowie jego dalszej rodziny byli albo w więzieniu Derg, straceni, albo uciekli z kraju. Jego kuzyn, Lij Seifu, Kifle Seifu, wybitny biznesmen tamtych czasów, już marniał w komunistycznym Derg więzienia, podczas gdy jego młodsi bracia nie mogli wrócić do Etiopii ze studiów w USA z powodu rewolucji. Ogromna posiadłość rodziny, która obejmowała Teatr Narodowy, hotel Ras i okolice rozciągające się do Drukarni Artystycznej, a także farmy, firmy produkcyjne i eksportowe prowadzone przez Kifle'a i innych członków rodziny, zostały znacjonalizowane. Okazała rezydencja rodziny Seifu Mikael wokół hotelu Wabi Shebele, zbudowana za czasów cesarza Menelika II, a później rozbudowana i zmodernizowana za kolejnych trzech monarchów, została skonfiskowana. Ku konsternacji niektórych wielbicieli, jego osobista rezydencja została znacjonalizowana przez Derg w 1975 r., Ponieważ uważano, że Kebede czerpał korzyści z poprzedniego reżimu feudalnego, w wyniku czego większość swojego pozostałego życia prowadził na przemian między Awraris i Hotele Turystyczne w Addis Abeba jako rezydencje. Odkąd skonfiskował go reżim Derg, dom Kebede przeszedł niezwykłą serię rebrandingu i przebudowy: od 1974 roku był używany jako biuro lokalnych władców Derg, potem więzienie dla ich więźniów, przychodnia, bar , centrum gier bilardowych, a jeszcze w 2012 roku Hotel, Bar i Restauracja Menaheriya. Mieszkańcy okolicy i jego wielbiciele wyrażają swoje rozczarowanie, że „jego ściany, które kiedyś były zastawione półkami z książkami, teraz są zawalone alkoholem”. Zainteresowane strony wezwano do upamiętnienia jego imienia i dziedzictwa w przestrzeni. Niektóre źródła podają również, że w późnych latach życia spotkał się z dyskryminacją na podstawie plotek o chorobie psychicznej. Ci, którzy byli dziećmi za rządów cesarza Haile Selassie, pamiętają, że cesarz odwiedzał Kebede Mikael i pozdrawiał wiejskie dzieci oraz wręczał im 2 Birra etiopska .

Kebede Mikael zmarł w wieku 82 lat w dniu 12 listopada 1998 r. 28 czerwca został wyznaczony jako dzień pamięci w Etiopii, aby go upamiętnić.

Honory i uznanie

Kebede Mikael był pierwszym w historii zdobywcą nagrody Haile Selassie I Prize w dziedzinie literatury amharskiej w 1964 r., prestiżowej nagrody, którą później przyznano innym etiopskim gigantom literackim, takim jak Tsegaye Gebre-Medhin .

W listopadzie 1997 roku Kebede Mikael otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Addis Abebie za niezrównaną doskonałość literacką i rolę, jaką odegrał jako inspiracja dla pokoleń etiopskich autorów i pisarzy.

Otrzymał także wybitne odznaczenia rządów innych krajów, m.in. Francji, Niemiec , Włoch, ZSRR i Meksyku .

Ci, którzy go bliżej znali, mówią, że uwielbiał chodzić do kościoła i był bardzo grzecznym i uduchowionym człowiekiem.

Dzieła literackie

Dzieła literackie Kebede odzwierciedlają wiele aspektów etiopskiego charakteru i zachowania w jego czasach. Treść jego książek dotyka historii , edukacji , rozwoju , filozofii , religii , kultury , nauki , etyki i moralności i tak dalej. Około pięciu jego książek zostało przetłumaczonych na języki francuski i angielski. We wszystkich swoich pracach Kebede używał prostych amharskich słów, które może zrozumieć każdy, kto ma podstawowe wykształcenie. Jego przetłumaczone prace przedstawiały nowe, obce koncepcje w słowach zlokalizowanych i kontekstualnych, które każdy Etiopczyk mógł z łatwością zrozumieć.

szanowany wielojęzyczny mówca, mówił w czterech językach, w tym amharskim, ge'ez , angielskim, francuskim i włoskim. Pisał także w tych językach lub tłumaczył z nich. Wyprodukował mnóstwo prac oryginalnych i przetłumaczonych - dziewięćdziesiąt opublikowanych i dwieście niepublikowanych. Mówi się, że później, w czasach reżimu wojskowego Derg, Kebede był tak sfrustrowany tyranią i szykanami państwa, że ​​spalił wiele swoich niepublikowanych dzieł.

Co najmniej dwie jego prace, Berhane Helina i YeQine Wubet, powstały podczas wojny włosko-etiopskiej, ale większość została opublikowana po wojnie. Niektóre były przedrukowywane czterokrotnie i więcej ze względu na duże zainteresowanie. Wyprodukował kilka wierszy, dramatów, antologii poezji qene , książek historycznych, tłumaczeń, beletrystyki, esejów i prac filozoficznych dotyczących modernizacji.

Najbardziej znanym przetłumaczonym dziełem Kebede jest jego amharskie tłumaczenie Romea i Julii Szekspira . Ta amharska wersja sztuki składała się z rymowanych wersetów. Otrzymał wielkie uznanie za tę pracę, ponieważ nie tylko wykazał się kompetencjami językowymi, ale także połączył swój talent poetycki i sprawność dramatopisarską w jeden tekst, który pięknie płynął. Przetłumaczył także Makbeta Szekspira i Beyond Pardon Charlotte M. Brame na język amharski.

W latach 1940-1970 Kebede Michael pisał podręczniki w języku amharskim, w których dostarczał kilku pokoleniom etiopskich studentów literaturę obejmującą szeroki zakres zagadnień i dyscyplin.

Poniżej znajduje się niepełna lista jego prac.

Edukacyjny

• የዕውቀት ብልጭታ ( Yeweket Bellichta ) [ Iskra wiedzy ] (1950)
• የመዠመሪያ እርምጃ ( Yemejemeriya Ermija ) [ Pierwszy krok ]
• ታሪክና ምሳሌ 1, 2, 3 ( Tarikena Missalie ) [ Przysłów ]
• ታላላቅ ሰዎች ( Talalaq Sewoch ) [ Wielcy ludzie w historii ] (1963)
• የዓለም ታሪክ ፩ኛ ክፍል ( Ye'alem Tarik , Kifil 1) [ Historia świata, część 1 ] (1955)
• Czy jesteś szczęśliwy? ( Japonia Indemin Seletenech? ) [ Jak dokonała się modernizacja Japonii? ]
• የሥልጣኔ አየር ( Yesilitane Ayer ) [ The Breeze of Civilization ]
• ኢትዮጵያና ምዕራባዊ ሥልጣኔ ( Ityopya Ena Me'erabawi Selitane ) [ Etiopia i cywilizacja zachodnia ] [ L'Ethiopie et la civilisation occidentale ] - pierwotnie napisany w języku amharskim (1949); przetłumaczone na język francuski i angielski przez Marcela Hassyda

Wiersze i qene

• ብርሃነ ሕሊና ( Berhane Helina ) [ Światło umysłu ]
• የቅኔ አዝመራ ( YeQine Azmera ) [ Łąka Qəne]
• ሙዚቃ ( Muzika ) [ Muzyka ]
• የቅኔ ውበት ( YeQine Wubet ) [ The Beauty of Qəne ]
• የድርሰት ትንሣዔ ( Yedirset Tinsae ) [ Zmartwychwstanie pisania ]

sztuki

• የትንቢት ቀጠሮ ( Ye Tinbit Ketero ) [ Spełnione proroctwo? ] (1947)
• አኒባል ( Anibal ) [ Hannibal ]
• በላይነህ/ የቅጣት ማዕበል ( Belayneh/Ye Qitat Ma'ebel ) [ Burza kar ]
• ካሌብ ( Kaleb )
• አክዐብ ( Ak'ab )
• ቅዱስ ገብርኤል በምድረ ገነት ( Kidus Gabriel Be Midre Ghenet ) [ St. Gabriel in Heaven ]

Historia

• ግርማዊነታቸው ባሜሪካ አገር ( Girmawinetachew BeAmerica Ager ) [ Jego Wysokość Cesarz Haile w Ameryce ] (Twarda okładka – 1966)
• የኢትዮጵያ የጥንት ስእሎች ( YeEthiopia Yetint S'eloch ) [ Old Ethiopian Paintings ] (Papierowa okładka - 1969) - w języku amharskim, francuskim i angielskim

Era japonizacji

Kebede Mikael jest jednym z najwybitniejszych etiopskich japońskich intelektualistów, który napisał jedną ze swoich najwybitniejszych książek na ten temat: Japan Indemin Seletenech? (amharski: ጃፓን እንደምን ሰለጠነች?, tłumaczenie: How Did Japan Become Civilized? ). Japoński cud po drugiej wojnie światowej „stał się wzorem dla innych krajów azjatyckich i afrykańskich w ich dążeniu do szybkiej modernizacji”; do tego stopnia, że ​​Japończycy założyli słynną i dobrze wyposażoną instytucję, Instytut Gospodarek Rozwijających się aby pomóc osobom zainteresowanym modelem japońskim. Duży nacisk położono na naśladowanie japońskiego modelu rozwojowego i politycznego w XX-wiecznej Etiopii. Popularny etiopski historyk Bahru Zewde pisze, że intelektualiści początku i połowy XX wieku nawoływali do „japonizacji” i „szybkiego rozwoju” Etiopii, aby podtrzymać jej niezależność i dumę.

W swojej książce na ten temat Kebede podsumował, w jaki sposób japońska arystokracja zdołała zbudować silne, samowystarczalne i zaawansowane technologicznie państwo za panowania dynastii Meiji oraz wyciągnął wnioski z Japonii dla Etiopii. Zalecił, aby skoro Etiopia i Japonia mają wiele podobieństw społeczno-gospodarczych i politycznych, polityka Etiopii powinna podążać śladami Japonii w kierunku zaawansowanej gospodarki w jak najkrótszym czasie. Zwrócił uwagę na uderzające podobieństwa między historiami Etiopii i Japonii z końca XIX i początku XX wieku, takie jak fakt, że obaj byli ludami kolorowymi, którzy cieszyli się zwycięstwami nad białymi Europejczykami kolonizatorzy (Etiopia przeciwko Włochom w 1896 r. i Japonia przeciwko Rosji w 1905 r.); przeciwstawiał się mocarstwom cesarskim w poprzedniej historii (Japonia przeciwko Mongołom w latach osiemdziesiątych XII wieku, Etiopia przeciwko Turkom osmańskim w latach osiemdziesiątych XVI wieku); i wypędził Portugalczyków misjonarzy mniej więcej w tym samym czasie (w XVII wieku), aby zachować swoje religie. Politycznie oba kraje były odizolowane od świata przez około 250 lat w okresie średniowiecza i oba państwa były feudalne ze stromymi hierarchiami. Kebede napisał, że Japonia obrała własny kurs i dzięki edukacji zachowała niezależność na świecie. Podobnie jak inni Japonczycy przed inwazją włoską, miał nadzieję, że Etiopia nauczy się od modelu japońskiego. Zwrócił również uwagę na różnice dzielące oba kraje: Japonia była bardziej rozwinięta w stosunku do Etiopii jeszcze przed jej kontaktem z Zachodem, zwłaszcza w przemyśle stoczniowym i zbrojeniowym, a Japonia przyjęła europejskie drogi z niezwykłą szybkością, podczas gdy Etiopia była znacznie wolniejsza. Inny był również fakt, że to, czego najbardziej obawiali się etiopscy intelektualiści – utrata niepodległości, jeśli Etiopii nie udało się zmodernizować – wydarzyło się już podczas włoskiej okupacji w latach 1936–1941.

Było kilka prób naśladowania japońskiego modelu gospodarczego w Etiopii, w tym spreparowanie treści pierwszej konstytucji Etiopii w 1931 r. Po konstytucji Japonii z 1889 r. Chociaż wysiłki te zostały przerwane przez wojnę włosko-etiopską, to uczeni tacy jak Kebede Mikael podtrzymali marzenie o japonizacji po zakończeniu inwazji włoskiej w 1941 r. Podtrzymując nadzieję na japonizację nawet po wypędzeniu Włochów i II wojny światowej Wojna światowa nie poczyniła znacznych postępów przed przejęciem władzy przez dyktatorski reżim wojskowy w 1974 r., co negatywnie wpłynęło na gospodarkę, przy czym wzrost liczby ludności przewyższał ekspansję produkcji żywności, spadała wydajność rolnictwa, a kraj przeżywał dotkliwy głód w latach 1984-85 .

Ostatecznie ruch japonistów w Etiopii nie powiódł się, a uczony Clarke pisze, że tęsknoty Kebede Mikaela ilustrują problem, jak zasygnalizowano w krytyce japonistów przez Bahru Zewde. Zewde argumentuje, że bardziej warto porównywać zwycięstwo Japonii nad Rosją w 1905 r. fundamentalnej transformacji społeczeństwa japońskiego, podczas gdy klęska Etiopii „była karą za brak modernizacji”. Jeszcze przed reformacją Meiji Japonia osiągnęła wyższy poziom rozwoju społecznego, umiejętności czytania i pisania, komercjalizacji rolnictwa i specjalizacji niż Etiopia w XX wieku.

Dziedzictwo i wpływy

Kebede Mikael wywarł wpływ na etiopską myśl, tożsamość i rząd poprzez swoje pisanie i służbę na urzędzie. Jego podręczniki i prace z zakresu wiedzy ogólnej kształtowały wartości młodych etiopskich studentów i poszerzały ich rozumienie literatury. Bahru Zewde pisze również, że pisarstwo Kebede Mikaela w dużym stopniu przyczyniło się do ożywienia kulturowego lat 60.

Gorące poparcie Kebede Mikaela dla japonizacji wpłynęło na teorię i strategię rozwoju jego współczesnej Etiopii. Nawet w obecnym reżimie wciąż widoczna jest tendencja do naśladowania modeli rozwojowych krajów Azji Wschodniej , jak za rządów premiera Melesa Zenawiego , któremu zależało na odzwierciedleniu południowokoreańskiego i tajwańskiego wzrostu w Etiopii.

Niektórzy etiopscy uczeni, tacy jak Ghelawdewos Araia, podpisują się pod wizją Kebede Mikaela dotyczącą jedności Etiopii i wzywają obecne pokolenie do „uważnego przeczytania wizji Kebede Mikaela i poważnego rozważenia dominującej obecnie wąskiej i irytującej polityki nienawiści”. Araia zauważa, że ​​zgadza się z wizją jedności i rozwoju Kebede Mikaela, ponieważ „Kebede Mikael w wyjątkowy sposób łączy patriotyzm i wizję rozwoju”.

Kebede Mikael poprzez swoje prace wpływał również na inne etiopskie postacie literackie i inspirował je. Tesfaye Gessesse , jeden z twórców etiopskiego teatru, który zaczynał jako aktor, a później kierował Teatrem Narodowym w Addis Abebie, pisze o tym, jak kluczowa była sztuka Kebede Mikaela, Yetinbit Qetero , w kształtowaniu jego pasji do teatru:

Kiedy byłem w podstawówce, oglądałem sztukę zatytułowaną „Yetinbit Qetero”. Sztuka została napisana i wystawiona przez Kebede Mikaela… Udało mi się nauczyć na pamięć wiersza Kebede zatytułowanego „Iroro”.

Jak dotąd żaden inny Etiopczyk w historii kraju nie był w stanie pisać tak obszernie w tak szerokiej gamie dyscyplin, jak Kebede Mikael. Jego wkład w rozwój edukacji i literatury w Etiopii był znaczący.

Arefayne Fantahun pisze, że podczas gdy większość innych autorów kojarzymy z jednym, emblematycznym dziełem, Kebede Mikael wyprodukował wielu: „[w] przypadku Kebede Michael… to, co odbija się echem w naszych [Etiopczykach] głowach, to idea go jako bardziej instytucja niż tytuł jakiejkolwiek książki… Ta instytucja to zbiorowość twórczości literackiej Kebede Mikaela ”.

Krytyka

Komentując światopogląd Kebede Mikaela i ogólne uzasadnienie pisania, Fantahun krytykuje go za to, że nie celebruje małego człowieka ani nie potępia niepowodzeń kulturowych. On napisał:

Jego światopogląd jest bardziej uniwersalny niż szczegółowy; bardziej duchowy niż materialny; bardziej klasyczny niż współczesny. A w swoim obsesyjnym poszukiwaniu wielkich ludzi wszechczasów ma tendencję do zapominania o „małych ludziach” wokół niego, którzy stanowią zdecydowaną większość ludzkości.

W swojej ogólnej analizie dzieł Kebede Fantahun zarzuca mu, że nie skrytykował niedociągnięć Kościoła, za którym gorliwie podążał, nawet gdy inni etiopscy intelektualiści, którzy tak jak on, promowali wartości chrześcijańskie, krytykowali wady kościoła. Fantahun krytykuje również Kebede Mikaela za bycie człowiekiem wiary i idealizmu zamiast rygorystycznych racjonalnych argumentów, ponieważ krytyka Kebede Mikaela pod adresem Karola Marksa i Fredreicha Nietzschego ( w szczególności jego Supermana ) opierała się nie na racjonalnych argumentach, ale na jego niechęci do ich promowania materializmu i odpowiednio wola mocy – dwie rzeczy, które, jak wierzył Kebede, odciągały ludzi od życia duchowego . Chociaż obwiniał Nietzschego Supermana za doprowadzenie do władzy takich ludzi jak Benito Mussolini i Adolf Hitler , był wielkim fanem innego takiego „supermana”, Napoleona Bonaparte. W ten sposób Fantahun krytykuje Kebede za jego niekonsekwencje.

Niektórzy Etiopczycy, w tym słynny uczony Mesfin WoldeMariam , twierdzili, że Kebede był niepatriotyczny i krytykowali go za sprawowanie urzędu w sekcji propagandy włoskich okupantów podczas pięcioletniej włoskiej okupacji Etiopii. Jednak inni bronią go, mówiąc, że został do tego zmuszony i nie trudziłby się, aby napisać tak wiele książek dla rozwoju swojego kraju i nie byłby tak sfrustrowany uciskiem Derg, gdyby nie był patriotą.