Świat okultystyczny

Świat okultystyczny
Occult world.jpg
2. wydanie amerykańskie, 1885
Autor AP Sinnett
Kraj Zjednoczone Królestwo
Język język angielski
Temat Teozofia
Wydawca Trübner & Co
Data publikacji
 1881 (pierwsze wydanie)
Strony 172
OCLC 20697259
Tekst Świat okultystyczny w Wikiźródłach

The Occult World to książka pierwotnie opublikowana w 1881 roku w Londynie; został opracowany przez członka Towarzystwa Teozoficznego A. P. Sinnetta . Było to pierwsze teozoficzne autora; według Goodricka-Clarke'a książka ta „przyniosła sensacyjny rozgłos zjawiskom Bławatskiej ” i listom mahatmów oraz zwróciła uwagę Londyńskiego Towarzystwa Badań Psychicznych .

Historia kompilacji i publikacji

We wrześniu i październiku 1880 Blavatsky i Olcott odwiedzili Sinnetta w Simla . Sinnett wyraził poważne zainteresowanie pracą i naukami Towarzystwa Teozoficznego, co skłoniło Blavatsky do pomocy w nawiązaniu kontaktu i korespondencji z dwoma adeptami , którzy sponsorowali Towarzystwo, mahatmami Kuthumi i Moryą . Był w stanie zebrać materiał do swojej pierwszej książki teozoficznej, która była oparta głównie na jego notatkach okultystycznych Bławatskiej praca, która „sprawiła, że ​​jej imię było szeroko znane, chociaż nie zawierało niczego spod jej pióra”.

W drugiej połowie 1880 r. Anglo-indyjska gazeta The Pioneer opublikowała kilka indywidualnych i zbiorowych relacji świadków zjawisk okultystycznych Bławatskiej, w szczególności 7 listopada 1880 r. Raport napisany przez samego Sinnetta. W 1881 roku włączył te raporty do swojej książki. W lutym 1881 Kuthumi, pisząc, że jest zainteresowany książką Sinnetta i jej sukcesem, zezwolił na użycie jego listów: „Nie nakładam żadnych ograniczeń na wykorzystanie przez ciebie wszystkiego, co do ciebie napisałem… taktu i rozeznania co do tego, co powinno być drukowane i jak powinno być prezentowane”. W marcu 1881 roku Sinnettowie wyjechali na wakacje do Anglii, spodziewając się znaleźć wydawcę Świat okultystyczny. Książka ukazała się w czerwcu 1881 roku podczas pobytu autora w Londynie. W lipcu 1881 Sinnett wrócił do Indii, a następnego dnia po przyjeździe otrzymał list, w którym Kuthumi pogratulował mu publikacji. Kuthumi napisał: „Kiedy pierwszy szum negatywnej krytyki ucichnie, rozważni ludzie przeczytają i zastanowią się nad książką”.

Książka jest dedykowana przez autora „ Mahatmie Koot Hoomi , którego łaskawa przyjaźń dała obecnemu pisarzowi tytuł do przyciągnięcia uwagi europejskiego świata”.

Treść książki







Wstęp. Okultyzm i jego adepci. Towarzystwo Teozoficzne. Pierwsze doświadczenia okultystyczne. Nauki filozofii okultystycznej. Późniejsze zjawiska okultystyczne. Załącznik.

Filozofia okultystyczna

Książka zaczyna się od twierdzenia autora, że ​​istnieje szkoła myślenia, o której zapomniała współczesna kultura, i że metafizyka, a w dużym stopniu współczesna nauka fizyczna, „przez wieki na ślepo szukały wiedzy, którą cieszyła się filozofia okultystyczna w cały czas pełną miarą”. Sinnett pozwala sobie wyrazić przekonanie, że jego wiedza jest z pewnością prawdziwa. Kłóci się:

„Miałem kontakt z osobami, które są spadkobiercami większej wiedzy dotyczącej tajemnic Natury i ludzkości, niż wyewoluowała współczesna kultura… Nowoczesna nauka osiągnęła wspaniałe wyniki dzięki otwartej metodzie badań i jest bardzo niecierpliwa dla teoria, że ​​osoby, które kiedykolwiek osiągnęły prawdziwą wiedzę, czy to w naukach ścisłych, czy w metafizyce, mogły zadowolić się ukryciem swojego światła pod korcem ... Ale nie ma potrzeby konstruowania hipotez w tej sprawie. Fakty są dostępne, jeśli są poszukiwany we właściwy sposób”.

Sinnett wyjaśnia, że ​​„ostateczny rozwój” okultysty wymaga od niego przestrzegania „absolutnej czystości fizycznej”. Kandydat jest zobowiązany od początku do udowodnienia, że ​​jest gotów spełnić to wymaganie. Przez cały okres próby powinien zachowywać całkowity celibat i powstrzymywać się od wszelkich przyjemności fizycznych. Jednak ten sposób życia nie zakłada żadnej szczególnej sztywnej dyscypliny ani twardej ascezy, czy też „wycofania się ze świata”. Autor mówi:

„Nic nie stoi na przeszkodzie, aby dżentelmen w zwykłym społeczeństwie znajdował się na niektórych wstępnych etapach szkolenia do okultystycznej kandydatury bez nikogo, kto byłby o nim mądrzejszy. Prawdziwy okultyzm, wzniosłe osiągnięcie prawdziwego adepta, nie jest osiągany poprzez odrażający ascetyzm zwykłego indyjskiego fakira, jogina z lasów i dziczy, którego brud gromadzi się wraz z jego świętością - fanatyka, który wbija żelazne haki w swoje ciało lub trzyma rękę, aż uschnie.

Korespondencja okultystyczna

29 września 1880 r. podczas wieczornego spaceru z panią Sinnett, Bławacka, odpowiadając na nagle wyrażone pragnienie jej towarzyszki, by otrzymać małą notatkę od jednego z „Braci”, wyrwała róg listu otrzymanego tego dnia i trzymała trzymała go w dłoni, aż zniknął. Następnie Bławatska poprosiła ją, aby określiła, gdzie powinna znajdować się notatka. Pani Sinnett wskazała na drzewo, a potem wśród jego gałęzi znalazła ten sam róg kartki, ale teraz zawierał krótką wiadomość napisaną po angielsku i podpisaną tybetańskimi symbolami.
Według Barborki ta notatka była pierwszą wiadomością mahatmów, która nadeszła w odpowiedzi na ustną prośbę, po której Sinnett postanowił napisać swój pierwszy list do „Nieznanego Brata”. Autor mówi:

„Dlatego pewnego dnia zapytałem Madame Blavatsky, czy gdybym napisał list do jednego z braci, wyjaśniając moje poglądy, mogłaby mi go dostarczyć. Nie sądziłem, że jest to prawdopodobne, ponieważ wiedziałem, jak bardzo niedostępni są na ogół bracia ale ponieważ powiedziała, że ​​w każdym razie spróbuje, napisałem list zaadresowany „do Nieznanego Brata" i dałem go jej, aby zobaczyła, czy wyniknie z tego jakiś skutek. Szczęśliwe natchnienie skłoniło mnie do zrobienia to, ponieważ z tego małego początku zrodziła się najciekawsza korespondencja, w jaką kiedykolwiek miałem zaszczyt się zaangażować”.

Zjawiska okultystyczne

Podczas pierwszej wizyty Bławatskiej w domu Sinnettów w Allahabadzie , poza stukaniem, mogli zaobserwować jeszcze jedno zjawisko. Na kilka dni pojechali ze swoim gościem do Benares, gdzie zamieszkali w domu pożyczonym od maharadży Vizianagaram. Pewnego wieczoru po obiedzie siedzieli w wielkiej sali domu. „Nagle trzy lub cztery kwiaty – cięte róże – spadły” dokładnie między nimi.

W Simla zaplanowano piknik, a grupa sześciu mężczyzn zamierzała udać się do lasu. Zapasy były przeznaczone dla sześciu mężczyzn, ale nagle do grupy dołączyła siódma osoba. W ramach przygotowań do obiadu ujawniono brak filiżanki i spodka do kawy. Ktoś żartobliwie zasugerował Bławatskiej zmaterializowanie dodatkowego kubka. Bławatska przeprowadziła „mentalną rozmowę” z jednym ze swoich oddalonych „Braci”, a następnie wskazała konkretne miejsce, porośnięte trawą i krzakami. Jeden z uczestników zaczął kopać tam nożem. Po pewnym czasie znaleziono biały przedmiot, który był filiżanką, a obok niej spodek, i jako taki nie różnił się od pozostałych sześciu filiżanek i spodków przywiezionych z domu Sinnettów. Korzenie roślin wokół naczyń znaleziono nienaruszone i podobno udowodniono, że nikt tam wcześniej nie kopał. Kiedy pani Sinnett dotarła do domu, przeliczyła filiżanki i spodki tego wzoru i znalazła jedną dodatkową filiżankę i spodek. Jednak w Simli nie można było kupić takich przyborów.
Ta wycieczka miała jeszcze jedno zdarzenie, kiedy okazało się, że nie mogą zrobić kawy, bo wszystkie butelki po wodzie były puste, a woda w pobliskim strumieniu brudna. Ich służący, wysłani do browaru, nie mogli zdobyć wody. Następnie Blavatsky włożyła pustą butelkę do jednego z koszy, a następnie wyciągnęła ją, już napełnioną czystą wodą.

Podczas kolejnej wycieczki doszło do "incydentu z poduszką". Blavatsky zwróciła się do Sinnetta z pytaniem, gdzie chciałby znaleźć rzecz, którą Kuthumi zamierza wysłać. Sinnett zdecydował się wybrać najbardziej niewygodne miejsce i wskazał jedną z kilku poduszek, ale za namową żony wybrał inną. Gdy solidnie uszyta poduszka została rozdarta, wśród piór znaleźli list od Kuthumiego i broszkę, którą pani Sinnett zostawiła w domu.

„Chociaż listy [od mahatmów] są najcenniejszą częścią książki”, najbardziej prawdopodobną przyczyną jej powszechnej popularności były opisane przez autora zjawiska okultystyczne, które sam obserwował.

Krytyka

Guénon napisał, że Sinnett, który „na początku prawdopodobnie przyczynił się bardziej niż ktokolwiek inny do rozpowszechnienia teozofizmu w Europie, został naprawdę oszukany przez wszystkie sztuczki pani Blavatsky”. W Raporcie Hodgsona zjawiska Bławatskiej opisane w książce Sinnetta są omówione w części „ The Occult World Phenomena”. Pod koniec tej sekcji Hodgson stwierdził:

„Myślę, że mam prawo twierdzić, że zjawiska, na których opierał się pan Sinnett w The Occult World, można wyjaśnić o wiele bardziej zadowalająco niż występy jakiegokolwiek zwykłego zawodowego iluzjonisty przez niewtajemniczonego obserwatora, jakkolwiek bystre; że dodatkowe szczegóły, które Mogłem przedstawić w związku z niektórymi incydentami, które odnotował pan Sinnett, jasno wykazujące, że nie miał on zwyczaju zachowywania należytej ostrożności w celu wykluczenia oszustwa i że nie postępował zgodnie z tymi „ naukowe metody badań”, które wyraźnie deklaruje ( Occult World , P. 35) uważał za konieczne do zadania, którego się podjął”.

Sołowjow (z ironią w stosunku do Sinnetta) stwierdził, że z analizy zjawisk opisanych w The Occult World w Raporcie Hodgsona „można wyciągnąć wniosek: z jakim ‘poważnym i uczciwym’ badaczem mamy do czynienia w przypadku Pan Sinnett, ten „słynny apostoł” współczesnej teozofii i główny obrońca HP Bławatskiej”. Niemniej jednak, według Goodricka-Clarke'a, „dokładna analiza raportu Hodgsona przeprowadzona przez Vernona Harrisona z SPR skutecznie obaliła… wnioski z raportu”.

Zobacz także: Incydenty z życia Madame Blavatsky § Krytyka

Amerykański spirytualista Henry Kiddle skierował w 1883 roku w londyńskim magazynie spirytystycznym Light list do wydawcy, w którym powiedział, że po przeczytaniu książki Sinnetta The Occult World był „bardzo zaskoczony”, kiedy odkrył, że jeden z listów Kuthumiego opublikowany w książka zawiera tekst, który „był w większości po prostu kopią wykładu”, który wygłosił w Lake Pleasant 15 sierpnia 1880 r. i opublikował w tym samym miesiącu w Banner of Light .
W związku z tym Kiddle zapytał: „Ponieważ książka pana Sinnetta ukazała się dopiero po dłuższym czasie (chyba około roku), jest pewne, że nie cytowałem, świadomie ani nieświadomie, z jej stron. Jak zatem , czy dostało się to do tajemniczego listu Kuthumiego?" Według Guénona „incydent z profesorem Kiddle” był pierwszym uderzeniem, które otwarcie uderzyło w Towarzystwo Teozoficzne. Napisał, że Sinnett przedstawił w czwartej edycji The Occult World „raczej niezręczne wyjaśnienie”, które pochodzi od samego Kuthumi. Kuthumi stwierdził, że to, co wyglądało na plagiat, było spowodowane niezręcznością i niedbałością ucznia. „Mistrz” był zmuszony przyznać, że dopuścił się zaniedbania, kiedy pozwolił wysłać swój list bez sprawdzenia i korekty. Napisał tak:

„List, o którym mowa, został przeze mnie oprawiony podczas podróży i na koniu. Został podyktowany w myślach i przyspieszony przez młodego chelę , który nie był jeszcze ekspertem w tej dziedzinie chemii psychicznej i który musiał go przepisać z ledwie widoczny odcisk. Połowa została więc pominięta, a druga połowa mniej lub bardziej zniekształcona przez „artystę". Zapytana przez niego wówczas, czy zerknę i poprawię, odpowiedziałam — nierozważnie, przyznaję — — Tak czy owak, mój chłopcze, nie ma to większego znaczenia, jeśli pominiesz kilka słów. Byłem fizycznie bardzo zmęczony jazdą przez czterdzieści osiem godzin z rzędu i (fizycznie znowu) na wpół śpiący. Poza tym miałem bardzo ważną sprawę do załatwienia pod względem psychicznym i dlatego niewiele zostało ze mnie do poświęcenia temu listowi. obudziłem się, stwierdziłem, że został już wysłany, a ponieważ nie spodziewałem się wtedy jego publikacji, od tego czasu nigdy o tym nie myślałem ... Jednak gdybym podyktował mój list w formie, w jakiej pojawia się teraz w druku, z pewnością wyglądać podejrzanie i jakkolwiek dalekie od tego, co ogólnie nazywa się plagiatem, to jednak w przypadku braku cudzysłowów stanowiłoby to podstawę do nagany. Ale nic takiego nie zrobiłem, jak wyraźnie pokazuje pierwotne wrażenie, które mam teraz przed sobą ”.

Nowe wydania i tłumaczenia

Po pierwszej publikacji w 1881 r. książka była kilkakrotnie wznawiana: w 1882 r. ukazało się wydanie II, w 1883 r. – III, 1913 – IX. Ta praca została przetłumaczona na kilka języków europejskich: francuski, niemiecki, holenderski, szwedzki, fiński i rosyjski.

Zobacz też

Notatki

Źródła

Linki zewnętrzne

Pobrane z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Occult_World&oldid=1064772065 ”