Duńczyk Zając

Duńczyk Zając
Dane Zajc.jpg
Urodzić się
( 26.10.1929 ) 26 października 1929 Zgornja Javoršica , Królestwo Jugosławii (obecnie Słowenia )
Zmarł
20 października 2005 (20.10.2005) (w wieku 75) Lublana , Słowenia ( 20.10.2005 )
Zawód Poeta, dramaturg
Ruch literacki egzystencjalizm , surrealizm

Duńczyk Zajc (   wymowa ) (26 października 1929 - 20 października 2005) był słoweńskim poetą i dramaturgiem . Pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Pisarzy Słoweńskich (1991–1995) i otrzymał prestiżową nagrodę Prešerena za całokształt twórczości (1981). Wraz z Edvardem Kocbekiem i Gregorem Strnišą uważany jest za najważniejszego słoweńskiego poetę drugiej połowy XX wieku.

Życie

Urodził się jako Danijel Zajc we wsi Zgornja Javoršica koło Moravče w Górnej Krainie , w stosunkowo zamożnej rodzinie chłopskiej. Był wstrząśnięty doświadczeniami II wojny światowej . W wieku 13 lat był świadkiem brutalnej śmierci ojca, kiedy naziści spalili jego rodzinny dom, wrzucając ojca w płomienie. Dwóch jego braci poległo w partyzantce . W latach wojny porzucił szkołę. Naukę kontynuował po 1945 r., najpierw na specjalnym kursie dla młodych ofiar wojny w Domžalach , a następnie w Kamniku i Gornji Radgona .

W 1947 rozpoczął naukę w Gimnazjum Poljane w Lublanie . W tym czasie zaprzyjaźnił się z kilkoma młodymi pisarzami i poetami. Wraz z Lojze Kovačičem , Viktorem Blažičem w Janez Menart założył młodzieżowe pismo literackie Mi, mladi (My, młodzi); gdzie publikował swoje pierwsze wiersze.

W 1951 został aresztowany przez władze komunistyczne i skazany na trzy miesiące więzienia. W rezultacie został wydalony z gimnazjum Poljane. Po wyjściu z więzienia został powołany do Armii Ludowej Jugosławii . Złe doświadczenia z jugosłowiańskim reżimem komunistycznym potwierdziły jego sceptycyzm wobec ideologii komunistycznej, zmieniając go w trwającego całe życie antykomunisty .

W latach 1953-1955 pracował jako urzędnik na poczcie. W 1955 roku podjął pracę w Bibliotece Miejskiej w Lublanie, gdzie pracował do emerytury w 1989 roku. W 1958 roku zdał maturę z egzaminami eksternistycznymi, ale nie dostał się na studia.

W połowie lat pięćdziesiątych Zajc wszedł w krąg krytycznych intelektualistów słoweńskich, znanych jako pokolenie Krytyków . Grupę tworzyli poeci (oprócz Zajca, także Gregor Strniša i Veno Taufer ), pisarze ( Lojze Kovačič , Marjan Rožanc , Rudi Šeligo ), dramatopisarze ( Dominik Smole , Primož Kozak ) i teoretycy ( Taras Kermauner , Veljko Rus , Janko Kos). , Jože Pučnik ). Przedstawili współczesne nurty egzystencjalistyczne w Słowenii, otwierając serię dyskusji dotyczących problemów filozoficznych, kulturowych i politycznych tamtych czasów. Zajc był członkiem rady redakcyjnej czasopisma alternatywnego Revija 57 , pierwszego niezależnego czasopisma w Słowenii po 1945 r., oraz czasopisma Perspektive .

Po zdelegalizowaniu obu pism przez reżim komunistyczny Zajc wycofał się z życia publicznego, ale nadal pisał i publikował swoje wiersze i dramaty. Ponownie powrócił na scenę publiczną pod koniec lat 80., podczas słoweńskiej wiosny , stając się głośnym zwolennikiem Słoweńskiej Opozycji Demokratycznej . W latach 90. pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Pisarzy Słoweńskich.

Zmarł w Lublanie .

Amerykański piosenkarz i autor tekstów Chris Eckman wydał w 2008 roku płytę zatytułowaną „The Last Side of the Mountain”. Zawiera ponad 10 adaptacji wierszy Duńczyka Zajca, przetłumaczonych na język angielski przez słoweńską żonę Eckmana, Andę Eckman.

Praca

Był autorem neoekspresjonistycznych wierszy o niezdecydowaniu i lęku przed współczesnym człowiekiem ( Požgana trava , Ubijavci kač ), dramatów poetyckich opartych na folklorze słoweńskim ( Mlada Breda , Voranc , Jaga baba , motywy antyczne i inne ( Otroka reke . Paryż: Les Éditions de l'Amandier, 2003. Traduit par Jana Pavlič).

Linki zewnętrzne