Siedem, jest ich siedem

Seven, They Are Seven ( rosyjski : Семеро их ) (op. 30) to kantata Siergieja Prokofiewa skomponowana w 1917 roku na wielką orkiestrę , chór i dramatycznego tenora solistę. Został skomponowany w Jesentukach i Kisłowodzku , a słowa zaczerpnięto z wiersza Starożytne wezwania (Зовы древности) Konstantina Balmonta . Został poprawiony przez Prokofiewa w 1933 roku.

Utwór powstał w roku obalenia rosyjskiego cara Mikołaja II . Po tym nastąpiła rosyjska wojna domowa , a Seven, They Are Seven wystawiono w Paryżu dopiero w 1924 roku i wyreżyserował Serge Koussevitzky . Po raz pierwszy wykonano go w Rosji w 1956 roku, po śmierci Prokofiewa.

Wiersz, do którego skomponowano utwór, jest rosyjskim tłumaczeniem pisma klinowego z mezopotamskiej świątyni z III tysiąclecia pne . Opisuje siedmiu demonicznych bogów, którzy mają władzę nad żywiołami, a także opisuje moc tych bogów. Istnieje angielskie tłumaczenie tego wiersza zawarte w antologii poezji „The Rattle Bag” z 1982 r., wydanej przez Teda Hughesa i Seamusa Heaneya [Faber, 1982].