Die Rheinnixen

Jacques Offenbach autorstwa Nadara, ok. 1860

Die Rheinnixen ( francuski : Les fées du Rhin ; angielski The Rhine Nixies ) to romantyczna opera w czterech aktach Jacquesa Offenbacha . Oryginalne libretto autorstwa Charlesa-Louisa-Étienne'a Nuittera zostało przetłumaczone na język niemiecki przez Alfreda von Wolzogena [ de ] .

Pieśń elfów z Die Rheinnixen została później wykorzystana w Opowieściach Hoffmanna , gdzie stała się „ Barkarolą ” ( Belle nuit, ô nuit d'amour ) w akcie „Giulietta”; Piosenka o piciu Conrada została również ponownie wykorzystana w tym samym akcie.

Historia wydajności

Prawykonanie odbyło się w formie okrojonej (ze względu na chorobę tenora Aloisa Andera ) 4 lutego 1864 roku w wiedeńskim Hoftheater ( Teatr am Kärntnertor ).

Pierwsze pełne wykonanie odbyło się na koncercie w Corum w Montpellier 30 lipca 2002 z Reginą Schörg (Armgard), Norą Gubisch (Hedwig), Piotrem Beczałą (Franz), Daliborem Jenisem (Conrad) i Peterem Klavenessem (Gottfried), oraz Orchestre National de Montpellier pod dyrekcją Friedemanna Layera , która została nagrana. Pierwsze w pełni wyreżyserowane przedstawienie zostało wystawione w Ljubljanie przez Słoweńską Operę Narodową pod dyrekcją Dietera Rossberga 13 stycznia 2005 roku. Kolejne przedstawienia odbyły się w Trewirze i Opéra de Lyon pod dyrekcją Marca Minkowskiego później w 2005 roku oraz w Cottbus w 2006 roku. na wiedeńskiej premierze wszystkie były wydawane w języku niemieckim.) New Sussex Opera dała brytyjską premierę dzieła pod tytułem The Rhine Fairies w październiku 2009 roku pod dyrekcją Nicholasa Jenkinsa, z librettem przetłumaczonym na język angielski przez Neila Jenkinsa.

Role

Role, typy głosów, premierowa obsada
Rola Typ głosu Premiera obsady, 8 lutego 1864
Conrad von Wenckheim, przywódca elektora najemników Palatynatu baryton Skinienie
Franz Waldung, kapitan najemników, pochodzący z miejscowości tenor Alojzy Ander
Gottfried, myśliwy bas Mayerhofera
Jadwigi, dzierżawcy farmy Sickingen nad Renem mezzosopran przeznaczenie
Armgard, jej córka sopran Wildauera
Wróżka sopran
Pierwszy najemnik tenor Willem
Drugi najemnik baryton Soutscheck
Rolnik tenor obóz
Winiarze, wieśniacy, najemnicy, elfy i wróżki

Streszczenie

Miejsce: w zamku Franza von Sickingen i wokół niego , w pobliżu Kreuznach nad Renem
Czas: podczas powstania rycerskiego w XVI wieku

akt 1

gospodarstwo Jadwigi

Chłopi wracają z winnic w pobliżu Bingen nad Renem, śpiewając o urodzajności ziemi. Gottfried prowadzi modlitwę dziękczynną, gdy zbliżają się do domu Jadwigi. Hedwiga mówi Gottfriedowi, że boi się o bezpieczeństwo ich ziem: przeklina wojnę i martwi się melancholijnym nastrojem swojej córki Armgard. Armgard nieustannie śpiewa, by ukryć ukryty smutek, a Hedwiga opowiada balladę o losie młodych kobiet, które za dużo śpiewały. Odmawiając zaprzestania śpiewania, daje matce powód do zmartwień, że ona również ulegnie, jak duchy w jej balladzie. Gottfried deklaruje swoją miłość do Armgard, przywiązanie wspierane przez Hedwigę. Armgard nie jest jednak w stanie zaakceptować jego oddania, ponieważ wyjawia, że ​​Franz Baldung, jej prawdziwa miłość, dołączył do oddziału najemników dowodzonego przez brutalnego Conrada von Wenckheima. Gottfried oferuje pomoc w sprowadzeniu Franza z powrotem, ale spokój zostaje zburzony wiadomością, że najemnicy grabieżcy zaatakowali pobliskie gospodarstwa.

Wkraczają plądrujące oddziały dowodzone przez Conrada, śpiewając o winie i kobietach, wraz z Franzem, majaczącym, który stracił pamięć po uderzeniu w głowę i niewiele pamięta z poprzedniego życia. Odkrywając, że żołnierze przybyli w dniu imienin Armgard, Conrad grozi, że zabije rodzinę, jeśli nie zaśpiewa dla nich. Kiedy Armgard śpiewa, zauważa Franza wśród żołnierzy. Franz zaczyna odzyskiwać pamięć, powoli budzi się do swojej przeszłości i chce interweniować. Po zaśpiewaniu „Vaterlandslied” Armgard mdleje, a Franz ją rozpoznaje.

Akt 2

Wewnątrz wiejskiego domu Hedwigi

Gottfried i kobiety opłakują śmierć Armgarda. Ludowa legenda głosi, że duch Armgarda wyruszy o zmierzchu, by dołączyć do elfów przy zaczarowanym kamieniu w lesie. Jadwiga wyjawia Gottfriedowi, że została porzucona przez ojca Armgarda. Spieszy się do lasu, mając nadzieję, że znajdzie cień Armgarda, za którym szybko podąża Gottfried. Franz wchodzi i śpiewa o swojej miłości, potem przybywa również Conrad, zmuszając Franza do odejścia i zaatakowania Pałacu Ebernburg. Gottfried został schwytany i zostanie przekupiony, aby poprowadzić ich do tego miejsca. O zmroku Armgard, żywy, ale w transie, przechodzi przez scenę, chcąc uratować Franza.

Akt 3

Elfenstein w lesie: skały, wodospady, sosny – światło księżyca

Elfy i duchy tańczą i śpiewają w lesie, gdzie pojawia się Jadwiga. Armgard próbuje udawać przed nią, że jest duchem, po czym się ukrywa. Mężczyźni przybywają teraz, spodziewając się być w pałacu, a Conrad chwali się rozwiązłymi eskapadami swojej młodości. Wtedy zdają sobie sprawę, jaką sztuczkę spłatał im Gottfried. Jest związany i ma zostać stracony następnego dnia. Conrad zostaje jednak wprawiony w trans przez pieśń elfów, a Hedwiga woła o zemstę.

Akt 4

Zamek Kreuznach otoczony skałami. Broń, proch strzelniczy, armaty. Noc.

Żołnierze przygotowują się do ataku. Po tym, jak Franz zagroził samobójstwem, chyba że zobaczy Armgard, o której myśli, że jest teraz wróżką, wchodzi, wyjaśnia wszystko, co się wydarzyło, i godzą się w swojej miłości. Mówi mu, że ich kłopoty były snem, a ich cierpienie ustąpi miejsca odnowionej miłości. Odeszli. Hedwiga zostaje wciągnięta przez żołnierzy. Po przesłuchaniu ona i Conrad rozpoznają się, a ona wyjawia, że ​​jest ojcem Armgarda; myśli, że ją zabił, zmuszając ją do śpiewania. Gottfried zostaje przyprowadzony w łańcuchach, ale kiedy jego porywacze odeszli, Conrad go uwalnia. Armgard, Franz, Hedwig i Conrad decydują się na wspólną ucieczkę, ale najemnicy wpadają. Elfy rzucają zaklęcie, po którym niektórzy wpadają do wąwozu, a inni idą do następnej doliny. Pałac, miejscowa ludność i miejscowa ojczyzna zostają ocalone.

Muzyczne atrakcje

Rodney Milnes zwraca uwagę na kilka muzycznych akcentów w partyturze: uwerturę ze spokojną „barkarolą” skontrastowaną z muzyką przypominającą wojnę, niemiecki Armgard : Vaterlandslied i aria wejściowa Franza w akcie 1, romans Franza 12/8 z rogiem plus trio bouffe dla trzech mężczyzn w akcie 2, muzyka baletowa i duet dla matki i córki w akcie 3 oraz dwa potężne duety w akcie ostatnim. Utwór kończy połączenie barkaroli i niemieckiego : Vaterlandslied . Jego tekst to:





















O könnt' ich's allen sagen, Wie meine Pulse schlagen Für dich, mein Vaterland! Ich habe dir mein Leben, Mein Alles hingegeben. Ich nehm das Glas zur Hand Und trink'es dir und ruf'es laut: Du, Vaterland, bist meine Braut! Du liebes Land, du schönes Land! Du großes, deutsches Vaterland! Wer sollte dich nicht ehren, Nicht deinen Ruhm begehren, O Heimat hold und traut! Wo stolze Burgen tronn, Wo treue Menschen wohnen, Wo Sangeslust so laut: Da muss am schönen grünen Rhein Ein Leben voller Wonne sein! O liebes Land, o schönes Land, o schönes, großes, deutsches Vaterland!





















O, gdybym tylko mógł wszystkim powiedzieć, Jak bije moje serce Dla ciebie, moja ojczyzno! Oddałem Ci moje życie, oddałem Ci wszystko. Biorę kieliszek I wznoszę toast za Ciebie i głośno wołam: Ty, moja ojczyzno, jesteś moją oblubienicą! Jesteś uroczym i pięknym krajem! Jesteś moją wielką, niemiecką ojczyzną! Kto nie powinien cię czcić, kto nie powinien pragnąć twojej chwały, o mój drogi kraju, urodziwy i intymny! Gdzie dumne zamki stoją na tronie, Gdzie wierni ludzie mieszkają, Gdzie wszyscy kochają śpiewać: Tam, nad pięknym, zielonym Renem , Życie musi być pełne rozkoszy! O ziemio piękna, o ziemio piękna, o piękna, wielka, niemiecka ojczyzno!

Nagrania

Offenbach: Les fées du Rhin (w języku niemieckim) - Opéra Orchester National Montpellier

Źródła

  • Keck, Jean-Christophe , wyd. (listopad 2006). Jacques Offenbach - Les fées du Rhin / Die Rheinnixen - Dokumentacja 2002–2006 (PDF) (w języku niemieckim). Berlin: Boosey & Hawkes . ( na web.archive.org )

Dalsza lektura

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Die_Rheinnixen&oldid=1027293772 ”