Księga dżungli
Autor | Rudyard Kipling |
---|---|
Ilustrator | John Lockwood Kipling (ojciec Rudyarda) |
Kraj | Zjednoczone Królestwo |
Język | język angielski |
Seria | Księgi dżungli |
Gatunek muzyczny | Książka dla dzieci |
Wydawca | Macmillan |
Data publikacji |
1894 |
Poprzedzony | „W Ruchu” |
Śledzony przez | Druga Księga Dżungli |
Tekst | Księga dżungli w Wikiźródłach |
Księga dżungli (1894) to zbiór opowiadań angielskiego autora Rudyarda Kiplinga . Większość postaci to zwierzęta, takie jak tygrys Shere Khan i niedźwiedź Baloo , chociaż główną postacią jest chłopiec lub „młode młode” Mowgli , wychowany w dżungli przez wilki. Historie rozgrywają się w lesie w Indiach ; jednym z wielokrotnie wspominanych miejsc jest „Seonee” ( Seoni ) w centralnym stanie Madhya Pradesh .
Głównym tematem książki jest porzucenie, po którym następuje wychowanie, jak w życiu Mowgliego, nawiązujące do dzieciństwa Kiplinga. Temat ten odbija się echem w triumfie bohaterów, w tym Rikki-Tikki-Tavi i The White Seal, nad ich wrogami, a także Mowgliego. Innym ważnym tematem jest prawo i wolność; opowieści nie dotyczą zachowania zwierząt , a tym bardziej darwinowskiej walki o przetrwanie, ale ludzkich archetypów w postaci zwierzęcej. Uczą szacunku dla władzy, posłuszeństwa i znajomości swojego miejsca w społeczeństwie zgodnie z „prawem dżungli”, ale historie ilustrują także swobodę poruszania się między różnymi światami, na przykład kiedy Mowgli porusza się między dżunglą a wioską. Krytycy zwrócili również uwagę na zasadniczą dzikość i bezprawne energie w opowieściach, odzwierciedlające nieodpowiedzialną stronę natury ludzkiej.
Księga dżungli pozostała popularna, częściowo dzięki licznym adaptacjom filmowym i innym mediom . Krytycy tacy jak Swati Singh zauważyli, że nawet krytycy obawiający się Kiplinga z powodu jego rzekomego imperializmu podziwiali siłę jego opowiadania. Książka wywarła wpływ na ruch skautowy , którego założyciel, Robert Baden-Powell , był przyjacielem Kiplinga. Percy Grainger skomponował swój cykl Księgi Dżungli wokół cytatów z książki.
Kontekst
Historie zostały po raz pierwszy opublikowane w czasopismach w latach 1893–94. Oryginalne publikacje zawierają ilustracje, niektóre autorstwa ojca autora, Johna Lockwooda Kiplinga . Rudyard Kipling urodził się w Indiach i spędził tam pierwsze sześć lat swojego dzieciństwa. Po około dziesięciu latach w Anglii wrócił do Indii i pracował tam przez około sześć i pół roku. Historie te zostały napisane, gdy Kipling mieszkał w Naulakha , domu, który zbudował w Dummerston w stanie Vermont. , w Stanach Zjednoczonych. Istnieją dowody na to, że Kipling napisał zbiór opowiadań dla swojej córki Josephine, która zmarła na zapalenie płuc w 1899 roku w wieku 6 lat; pierwsze wydanie książki z odręczną notatką autora do jego młodej córki zostało odkryte w Wimpole Hall w National Trust w Cambridgeshire w Anglii w 2010 roku.
Książka
Opis
Opowieści w tej książce (jak również w Drugiej Księdze Dżungli , która ukazała się w 1895 roku i zawiera osiem dalszych historii, w tym pięć o Mowglim) to bajki , wykorzystujące zwierzęta w antropomorficzny sposób do nauczania lekcji moralnych. Na przykład wersety „Prawa dżungli” określają zasady bezpieczeństwa jednostek, rodzin i społeczności. Kipling umieścił w nich prawie wszystko, co wiedział, „słyszał lub śnił o indyjskiej dżungli”. Inni czytelnicy zinterpretowali tę pracę jako alegorie ówczesnej polityki i społeczeństwa.
Pochodzenie
Historie w Księdze Dżungli zostały częściowo zainspirowane starożytnymi indyjskimi baśniami, takimi jak Panchatantra i Jataka . Na przykład starsza, pełna moralności wersja mangusty i węża opowiadania Kiplinga „ Rikki-Tikki-Tavi ” znajduje się w księdze 5 Panchatantry . W liście do amerykańskiego autora Edwarda Everetta Hale'a Kipling napisał:
Idea opowieści o bestiach wydaje mi się nowa, ponieważ jest to najstarsza i dawno zapomniana idea. Naprawdę fascynującymi opowieściami są te, które Bodhisat opowiada o swoich poprzednich wcieleniach, kończąc się zawsze pięknym morałem. Większość rdzennych myśliwych w Indiach myśli w dużej mierze podobnie do mózgu zwierzęcia, a ja „wyskrobałem” swobodnie z ich opowieści.
— Rudyarda Kiplinga
W liście napisanym i podpisanym przez Kiplinga około 1895 roku, stwierdza Alison Flood w The Guardian , Kipling przyznaje się do zapożyczenia pomysłów i historii z Księgi Dżungli : potrzeby sprawy”: chociaż trochę z tego pochodzi z (południowych) Eskimosów reguł podziału łupów” – napisał Kipling w liście. „W rzeczywistości jest bardzo możliwe, że pomagałem sobie wyuzdanie, ale obecnie nie mogę sobie przypomnieć, z czyich historii ukradłem”.
Ustawienie
Kipling jako dziecko mieszkał w Indiach i tam rozgrywa się większość historii, chociaż nie jest do końca jasne, gdzie. Towarzystwo Kiplinga zauważa, że „Seonee” ( Seoni , w stanie Madhya Pradesh w środkowych Indiach ) jest wymieniany kilka razy; że „zimne legowiska” muszą znajdować się na porośniętych dżunglą wzgórzach Chittorgarh ; i że pierwsza historia Mowgliego, „In the Rukh”, rozgrywa się w rezerwacie leśnym gdzieś w północnych Indiach , na południe od Simli . „Bracia Mowgli” zostali umieszczeni na wzgórzach Aravalli z Radżastanu (północno-zachodnie Indie) we wczesnym rękopisie, później zmienionym na Seonee, a Bagheera wędruje z „Oodeypore” ( Udaipur ), podróż o rozsądnej długości do Aravalli, ale daleko od Seoni. Seoni ma tropikalny klimat sawanny , z porą suchą i deszczową. Jest to bardziej suche niż klimat monsunowy i nie sprzyja lasom tropikalnym. Zalesione parki i rezerwaty, które rzekomo mają związek z tymi historiami, to Rezerwat Tygrysów Kanha , Madhya Pradesh i Park Narodowy Pench w pobliżu Seoni. Jednak Kipling nigdy nie odwiedził tego obszaru.
Rozdziały
Książka jest ułożona z opowiadaniem w każdym rozdziale. Po każdej historii następuje wiersz, który służy jako epigramat .
Tytuł opowieści | Streszczenie | Wiersz epigramatyczny | Notatki | Obraz |
---|---|---|---|---|
Bracia Mowgliego | Chłopiec jest wychowywany przez wilki w indyjskiej dżungli z pomocą niedźwiedzia Baloo i czarnej pantery Bagheery , którzy uczą go „Prawa dżungli”. Kilka lat później wataha wilków i Mowgli są zagrożeni przez tygrysa Shere Khana . Mowgli przynosi ogień, odpędzając Shere Khana, ale pokazując, że jest mężczyzną i musi opuścić dżunglę. | „Hunting-Song of the Seeonee Pack” | Opowieść została opublikowana jako krótka książka: Night-Song in the Jungle . | |
Polowanie Kaa | W czasie, gdy Mowgli był ze stadem wilków, zostaje uprowadzony przez małpy Bandar-log do zrujnowanego miasta. Baloo i Bagheera wyruszają na ratunek wraz z pytonem Kaa . Kaa pokonuje Bandar-log, uwalnia Mowgliego i hipnotyzuje małpy i inne zwierzęta swoim tańcem. Mowgli ratuje Baloo i Bagheerę przed zaklęciem. | „Road Song of the Bandar-Log” | ||
Tygrys! Tygrys! | Mowgli wraca do ludzkiej wioski i zostaje adoptowany przez Messuę i jej męża, którzy wierzą, że jest ich dawno zaginionym synem. Mowgli przewodzi wiejskim chłopcom, którzy pasą bawoły. Shere Khan przybywa, by polować na Mowgliego, ale zostaje ostrzeżony przez wilka Szarego Brata, a wraz z Akelą znajdują śpiącego Shere Khana i wpadają w panikę na bawoły, by zadeptać Shere Khana na śmierć. Mowgli opuszcza wioskę i wraca na polowanie z wilkami, dopóki nie stanie się mężczyzną. | „Pieśń Mowgliego” | Tytuł opowiadania zaczerpnięto z wiersza Williama Blake'a „ The Tyger ” z 1794 roku. | |
Biała Pieczęć | Kotick, rzadka foka o białym futrze , widzi foki zabijane przez wyspiarzy na Morzu Beringa . Postanawia znaleźć bezpieczny dom dla swojego ludu i po kilku latach poszukiwań, gdy dorasta, w końcu znajduje odpowiednie miejsce. Wraca do domu i przekonuje inne foki, by poszły za nim. | „Łukanon” | Wiele nazwisk w tej historii jest rosyjskich, ponieważ Wyspy Pribilof zostały kupione (wraz z Alaską) przez Stany Zjednoczone w 1867 roku, a Kipling miał dostęp do książek o wyspach. | |
Rikki-Tikki-Tavi | Angielska rodzina właśnie przeprowadziła się do domu w Indiach. Znajdują Rikki-Tikki-Tavi, mangustę wylaną z jego nory. Para dużych kobr , Nag i Nagaina, bezskutecznie próbuje go zabić. Słyszy, jak kobry spiskują w domu, by zabić ojca, i atakuje Naga w łazience. Odgłosy walki przyciągają ojca, który strzela do Naga. Rikki-Tikki-Tavi niszczy jaja Nagainy i goni ją do jej „szczurzej nory”, gdzie też ją zabija. | „Chunt Darzee” | Ta historia została opublikowana jako krótka książka. | |
Toomai Słoni | Wielki Toomai jeździ na słoniu Kala Nag, by łapać dzikie słonie na wzgórzach. Z pomocą przychodzi jego syn Little Toomai i ryzykuje życiem, rzucając linę jednemu z kierowców. Jego ojciec zabrania mu ponownego wchodzenia do wybiegu dla słoni, „dopóki nie zobaczy, jak słonie tańczą” (czego nigdy nie zrobił żaden człowiek). Pewnej nocy podąża za słoniami wychodzącymi z obozu bez kierowców i zostaje zabrany przez Kala Naga; jedzie do miejsca spotkań słoni w dżungli, gdzie tańczą. Po powrocie mówi „Widziałem taniec słoni” i zasypia ze zmęczenia. Kierowcy podążają śladami słoni do lasu i znajdują nowo oczyszczoną polanę, co pokazuje, że Little Toomai powiedział prawdę. Kiedy wracają, witają go zarówno myśliwi, jak i słonie, a najstarszy i najmądrzejszy myśliwy mówi, że kiedy Mały Toomai dorośnie, będzie nazywany Toomai Słoni, jak jego dziadek. | „Shiv i konik polny” | Ta historia została opublikowana jako krótka książka i była podstawą filmu Elephant Boy z 1937 roku . | |
Słudzy Jej Królewskiej Mości | zwierzęta robocze armii — muł, wielbłąd, koń, wół, słoń — rozmawiają o tym, co robią w bitwie i co myślą o swojej pracy. Wyjaśniono Afgańczykom, że ludzie i zwierzęta są posłuszni rozkazom królowej. | „Parade-Song of the Camp Animals” to melodia kilku znanych piosenek. |
Postacie
Wiele znaków (oznaczonych *) zostało nazwanych po prostu od hindustańskich nazw ich gatunków: na przykład Baloo jest transliteracją Hindustani भालू/بھالو Bhālū, „niedźwiedź”. Znaki (oznaczone ^) z „The White Seal” są transliteracjami z języka rosyjskiego z Wysp Pribilof .
- Akela * – Wilk
- Bagheera * – Czarna pantera
- Baloo * — Niedźwiedź
- Bandar-log * – Plemię małp
- Chil * - latawiec , we wcześniejszych wydaniach zwany Rann (रण Raṇ, „bitwa”)
- Chuchundra * – Piżmak
- Darzee * – krawiec
- Ojciec Wilk - Ojciec wilk , który wychował Mowgliego jako własne młode
- Szary brat – Jeden z młodych Mamy i Ojca Wilka
- Hathi * – Słoń indyjski
- Ikki * – Jeżozwierz
- Kaa * – pyton
- Karait * – krait
- Kotick ^ – Biała foka
- Mang * – Nietoperz
- Mor* – Paw indyjski
- Mowgli – główny bohater, młody chłopiec z dżungli
- Nag * – Samiec kobry
- Nagaina * - samica kobry, partnerka Naga
- Raksha - wilczyca matka, która wychowała Mowgliego jako własne młode
- Rikki-Tikki-Tavi - Mangusta
- Sea Catch ^ - Foka i ojciec Koticka
- Krowa morska - krowa morska (Stellera).
- Sea Vitch ^ – Mors
- Shere Khan * — Tygrys
- Tabaqui * – szakal
Ilustracje
Wczesne wydania były ilustrowane rysunkami w tekście autorstwa Johna Lockwooda Kiplinga (ojca Rudyarda) oraz amerykańskich artystów WH Drake'a i Paula Frenzeny'ego .
Wydania i tłumaczenia
Książka ukazała się w ponad 500 wydaniach drukowanych i ponad 100 audiobookach. Została przetłumaczona na co najmniej 36 języków.
Motywy
Porzucenie i wychowywanie
Krytycy tacy jak Harry Ricketts zauważyli, że Kipling wielokrotnie powraca do tematu porzuconego i przybranego dziecka, przypominając sobie własne poczucie opuszczenia z dzieciństwa. Jego zdaniem wróg, Shere Khan, reprezentuje „złowrogiego niedoszłego przybranego rodzica”, którego Mowgli ostatecznie przechytrza i niszczy, tak jak Kipling jako chłopiec musiał stawić czoła pani Holloway zamiast swoich rodziców. Ricketts pisze, że w „Braciach Mowgliego” bohater na początku traci swoich ludzkich rodziców, a na zakończenie opiekunów wilków; a Mowgli zostaje ponownie odrzucony pod koniec „Tygrysa! Tygrysa!”, Ale za każdym razem jest rekompensowany przez „kolejkę niedoszłych przybranych rodziców”, w tym wilki, Baloo, Bagheera i Kaa. Zdaniem Rickettsa władza, jaką Mowgli ma nad wszystkimi postaciami, które rywalizują o jego uczucia, jest częścią atrakcyjności książki dla dzieci. Historyk Indii Philip Mason w podobny sposób podkreśla mit Mowgliego, w którym wychowany bohater, „dziwny człowiek zarówno wśród wilków, jak i ludzi”, ostatecznie triumfuje nad swoimi wrogami. Mason zauważa, że zarówno Rikki-Tikki-Tavi, jak i The White Seal robią to samo.
Prawo i wolność
Powieściopisarka Marghanita Laski argumentowała, że celem opowiadań nie było nauczanie o zwierzętach, ale tworzenie ludzkich archetypów poprzez zwierzęce postacie, z lekcjami szacunku dla autorytetu. Zauważyła, że Kipling był przyjacielem założyciela Ruchu Skautowego , Roberta Baden-Powella , który oparł młodszego harcerza „Wolf Cubs” na opowieściach, i że Kipling podziwiał ten ruch. Ricketts napisał, że Kipling miał obsesję na punkcie zasad, motyw przewijający się w opowieściach i wyraźnie nazwany „prawem dżungli”. Ricketts przypuszczał, że częścią tego był ewangelikalizm pani Holloway, odpowiednio przekształcony. Zasady wymagały posłuszeństwa i „znania swojego miejsca”, ale zapewniały także relacje społeczne i „swobodę poruszania się między różnymi światami”. Sandra Kemp zauważyła, że prawo może być wysoce skodyfikowane, ale energie są również bezprawne, ucieleśniając tę część natury ludzkiej, która jest „unosząca się, nieodpowiedzialna i pochłonięta sobą”. Istnieje dwoistość między dwoma światami wioski i dżungli, ale Mowgli, podobnie jak nietoperz Mang, może podróżować między nimi.
Powieściopisarz i krytyk Angus Wilson zauważył, że prawo dżungli Kiplinga było „dalekie od darwinizmu ”, ponieważ żadne ataki nie były dozwolone przy wodopoju, nawet podczas suszy. Zdaniem Wilsona popularność opowieści o Mowglim nie jest zatem literacka, ale moralna : zwierzęta z łatwością przestrzegają prawa, ale Mowgli ma ludzkie radości i smutki oraz ciężar podejmowania decyzji. Biograf Kiplinga, Charles Carrington , argumentował, że „bajki” o Mowglim ilustrują prawdy bezpośrednio, tak jak robią to udane bajki, poprzez postać samego Mowgliego; poprzez swoich „życzliwych mentorów”, Bagheerę i Baloo; poprzez powtarzające się niepowodzenia „łobuza” Shere Khana; poprzez niekończące się, ale bezużyteczne gadaniny Bandar-log; oraz poprzez prawo, które czyni dżunglę „zintegrowaną całością”, jednocześnie umożliwiając braciom Mowgliego życie jako „wolni ludzie”.
Naukowiec Jan Montefiore tak skomentował równowagę między prawem a wolnością w książce, że „Nie trzeba odwoływać się do Jacqueline Rose w przypadku snu dorosłego o niewinności dziecka ani teorii Perry'ego Nodelmana o literaturze dziecięcej kolonizującej umysły czytelników podwójną fantazją o dziecko zarówno jako szlachetnego dzikusa, jak i zarodka dobrego obywatela, aby zobaczyć, że Księgi Dżungli … dają swoim czytelnikom zastępcze doświadczenie przygody zarówno jako wolność, jak i służba sprawiedliwemu państwu ”.
Przyjęcie
Sayan Mukherjee, piszący dla Book Review Circle, nazywa Księgę dżungli „Jedną z najprzyjemniejszych książek z mojego dzieciństwa, a nawet w wieku dorosłym, zawierającą wiele informacji na temat poglądów Brytyjczyków na ich„ rdzenną ludność ”.
Naukowiec Jopi Nyman argumentował w 2001 roku, że książka stanowiła część konstrukcji „ kolonialnej angielskiej tożsamości narodowej” w ramach „ imperialnego projektu ” Kiplinga . Zdaniem Nymana naród, rasa i klasa są odwzorowywane w opowieściach, przyczyniając się do „wyobrażenia sobie angielskości jako miejsca władzy i wyższości rasowej ”. Nyman zasugerował, że Księga dżungli małpy i węże reprezentują „zwierzęta kolonialne” i „rasistowskich Innych” w indyjskiej dżungli, podczas gdy Biała Pieczęć promuje „prawdziwie angielską” tożsamość w nacjonalistycznej alegorii ” tej historii.
Swati Singh w swojej Sekretnej historii księgi dżungli zauważa, że ton jest podobny do indyjskiego folkloru, jak z bajki, a krytycy spekulowali, że Kipling mógł słyszeć podobne historie od swojego hinduskiego nosiciela i jego portugalskiej ayah (niani) ) podczas jego dzieciństwa w Indiach. Singh zauważa również, że Kipling wplótł „magię i fantazję” w historie dla swojej córki Josephine i że nawet krytycy, którzy wypatrują w Kiplingu oznak imperializmu, nie mogli nie podziwiać siły jego opowiadania.
Księga Dżungli zaczęła być używana jako książka motywacyjna przez Cub Scouts , młodszy element ruchu harcerskiego . To wykorzystanie uniwersum książki zostało zatwierdzone przez Kiplinga na prośbę Roberta Baden-Powella , założyciela ruchu harcerskiego, który pierwotnie poprosił autora o pozwolenie na wykorzystanie gry pamięciowej Kima w jego planie rozwijania morale i sprawności fizycznej młodzieży z klasy robotniczej w miastach. Akela , głowa wilka z Księgi dżungli , stał się starszą postacią w ruchu; nazwa jest tradycyjnie przyjmowana przez lidera każdej paczki Cub Scout .
Adaptacje
Księga dżungli była wielokrotnie adaptowana w różnych mediach. W literaturze Robert Heinlein napisał nagrodzoną nagrodą Hugo powieść science fiction Stranger in a Strange Land (1961), kiedy jego żona Virginia zaproponowała nową wersję Księgi dżungli , ale z dzieckiem wychowywanym przez Marsjan zamiast wilków. Księga cmentarna Neila Gaimana (2008) jest inspirowana Księgą dżungli . Opowiada o chłopcu znalezionym i wychowanym przez zmarłych na cmentarzu. Ma wiele scen, które można przypisać Kiplingowi, ale z mrocznym akcentem Gaimana.
W muzyce cykl Jungle Book (1958) został napisany przez australijskiego kompozytora Percy'ego Graingera , zapalonego czytelnika Kiplinga. Składa się z cytatów z książki, ułożonych jako utwory chóralne i solowe na sopran, tenor lub baryton. Francuski kompozytor Charles Koechlin napisał kilka utworów symfonicznych inspirowanych książką. Radio BBC wyemitowało adaptację 14 lutego 1994 r. I wydało ją jako audiobook BBC w 2008 r. Wyreżyserował ją Chris Wallis z Nisha K. Nayar jako Mowgli, Eartha Kitt jako Kaa, Freddie Jones jako Baloo i Jonathan Hyde jako Bagheera. Muzykę skomponował John Mayer .
Tekst książki został dostosowany do młodszych czytelników dzięki adaptacjom komiksów, takim jak historia DC Comics Elseworlds „ Superman: The Feral Man of Steel ”, w której mały Superman jest wychowywany przez wilki, podczas gdy Bagheera, Akela i Shere Khan robią występy. Marvel Comics opublikował kilka adaptacji autorstwa Mary Jo Duffy i Gila Kane'a na łamach Marvel Fanfare (vol. 1). Zostały one zebrane w jednym ujęciu Marvel Illustrated : The Jungle Book (2007). W serii komiksów Billa Willinghama Fables występują Mowgli, Bagheera i Shere Khan z Księgi dżungli .
Manga Classics: The Jungle Book została opublikowana przez wydawnictwo Manga Classics firmy UDON Entertainment w czerwcu 2017 r.
Wiele filmów zostało opartych na jednej lub drugiej opowieści Kiplinga, w tym Elephant Boy (1937), telewizyjne kreskówki Chucka Jonesa Rikki-Tikki-Tavi (1975), The White Seal (1975) i Mowgli's Brothers (1976 ). Na podstawie książki jako całości nakręcono również wiele filmów, takich jak Zoltána Kordy z 1942 r ., Film animowany Disneya z 1967 r. I jego remake z 2016 r ., Rosyjski: Маугли (Mowgli) opublikowany jako Adventures of Mowgli in the US , animacja wydana w latach 1967-1971 i połączona w jeden 96-minutowy film fabularny w 1973 roku oraz włosko-japońskie anime z 1989 roku The Jungle Book: Adventures of Mogwli .
Stuart Paterson napisał adaptację sceniczną w 2004 roku, po raz pierwszy wyprodukowaną przez Birmingham Old Rep w 2004 roku i opublikowaną w 2007 roku przez Nick Hern Books .
W 2021 roku BBC Radio 4 wyemitowało adaptację Ayeesha Menon, która resetuje historię jako „bajkę o dojrzewaniu gangów” we współczesnych Indiach ”.
Zobacz też
Notatki
Linki zewnętrzne
- Księga dżungli w standardowych e-bookach
- Wydanie z 1910 r. Na Archive.org
- Księga dżungli w Project Gutenberg
- Księga dżungli należący do domeny publicznej w LibriVox
- Książki dla dzieci z lat 90. XIX wieku
- 1894 zbiory opowiadań
- XIX-wieczna brytyjska literatura dziecięca
- Opowieści o zwierzętach
- Brytyjskie książki dla dzieci
- Zbiory opowiadań dla dzieci
- Książki wydawnictwa Macmillan
- Powieści o sierotach
- Powieści osadzone w Indiach
- Pisma Rudyarda Kiplinga o Indiach
- Zbiory opowiadań autorstwa Rudyarda Kiplinga
- Księga dżungli