Tillana Mohanambal

Thillana Mohanambal
Thillana Mohanambal.jpg
Plakat kinowej premiery
W reżyserii AP Nagarajan
Scenariusz autorstwa AP Nagarajan
Oparte na
Thillana Mohanambal autorstwa Kothamangalam Subbu
Wyprodukowane przez AP Nagarajan
W roli głównej
Kinematografia KS Prasad
Edytowany przez
MN Rajan TR Natarajan
Muzyka stworzona przez KV Mahadevan
Firma produkcyjna
Obrazy Sri Vijayalakshmi
Data wydania
  • 27 lipca 1968 ( 27.07.1968 )
Czas działania
 175 minut
Kraj Indie
Język Tamil

Thillana Mohanambal ( tłum. The Dance Queen Mohanambal ) to indyjski dramat muzyczny z 1968 roku w języku tamilskim , napisany, wyreżyserowany i wyprodukowany przez AP Nagarajan . W filmie występują Sivaji Ganesan , Padmini i TS Balaiah , z AVM Rajan , Nagesh i Manorama w rolach drugoplanowych. Opowiada historię Shanmugasundaram, nadaswaram gracz, który zakochuje się w Mohanambalu, tancerzu Bharatanatyam , który odwzajemnia jego uczucia, ale niefortunne okoliczności i ich egoistyczny charakter nie pozwalają im wyznać sobie wzajemnej miłości. To, w jaki sposób pokonują przeszkody, które sami stworzyli, i te stworzone przez ludzi wokół nich, stanowi resztę historii.

Film powstał na podstawie powieści Kothamangalam Subbu pod tym samym tytułem, która ukazała się w odcinkach w tamilskim czasopiśmie Ananda Vikatan w latach 1957–58. Film kręcono głównie w Thanjavur , Thiruvarur i Madurai . Jego oryginalna ścieżka dźwiękowa została skomponowana przez KV Mahadevana , a utwory takie jak „Nalandhana”, „Maraindhirundhu” i „Pandian Naanirukka” stały się niezwykle popularne wśród tamilskiej diaspory .

Thillana Mohanambal został wydany 27 lipca 1968 roku. Uznany przez krytyków za subtelne przedstawienie środowiska społeczno-kulturowego oraz panującej wówczas kultury tanecznej i muzycznej Thanjavur , odniósł również sukces komercyjny, z teatralnym pokazem trwającym ponad 175 dni. Film zdobył dwie Narodowe Nagrody Filmowe — najlepszy film fabularny w języku tamilskim (srebrny medal prezydenta) i najlepsze zdjęcia — oraz pięć państwowych nagród filmowych Tamil Nadu . Od tego czasu Thillana Mohanambal zyskała status kultowej w kinie tamilskim i zainspirował kilka późniejszych filmów o podobnych motywach muzycznych i tanecznych.

Działka

„Sikkal” Shanmugasundaram jest oddanym graczem nadaswaram , ale jest porywczy i wrażliwy. Spotyka Mohanambala, Bharatanatyam , i zakochują się w sobie. Ego Sundarama uniemożliwia mu rozwijanie związku z Mohaną, która prosi go, by zagrał Thillana na jego nadaswaram , podczas gdy ona tańczy. Matka Mohany, Vadivambal, wpływowa, ale chciwa kobieta, chce, aby jej córka wyszła za mąż za bogatego mężczyznę, aby mogła dobrze ułożyć sobie życie. Zaślepiona miłością, sprzeciwia się Vadivambalowi, tworząc między nimi przepaść.

Nieświadomy uczuć Mohany Sundaram postanawia opuścić kraj wraz z Karuppayi, tancerką ludową, którą uważa za swoją siostrę. Mohana nazywa go tchórzem i wyzywa, by został, na co ten chętnie się zgadza. W świątyni Sundaram gra Thillana i Mohana. Sundaram, pod wrażeniem występu Mohany, nadaje jej tytuł „Thillana Mohanambal”. Nagle Nagalingam, właściciel, który chciał poślubić Mohanę, z zazdrości dźga Sundarama zatrutym nożem.

Sundaram zostaje przyjęty do szpitala, ale wraca do zdrowia po incydencie z pomocą pracującej tam pielęgniarki Mary. Później on i Mohana spotykają się na programie koncertowym, na którym występują, wbrew woli Vadivambala. Dla swoich osobistych korzyści „Savadal” Vaithi, przebiegły człowiek, zaprzyjaźnia się z Maharadżą Madhanpur , który jest głównym gościem programu. Vaithi obiecuje, że Mohana zostanie kochanką Maharadży. Vaithi łapie Mohanę, mówiąc jej, że Maharadża zaprosił nadaswarama i Bharatanatyama wykonawców do występów w jego pałacu i że Sundaram również zdecydował się wziąć w nim udział. Mohana natychmiast przyjmuje ofertę i obaj odwiedzają Madhanpur. Vaithi źle traktuje grupę Sundarama i Sundaram postanawia odejść. Widzi Mohanę odwiedzającą pokój Maharadży.

Maharadża prosi Mohanę, aby została jego kochanką. ale odrzuca jego zaloty i zostaje uratowana przez żonę Maharadży, Maharani. Sundaram decyduje, że Mohana go nie kocha, pomimo jej wielokrotnej odmowy oferty Maharadży. Przygnębiony Mohana ucieka. Maharadża wyjawia Sundaramowi prawdę, że Mohana odrzuciła jego ofertę i kocha tylko Sundaram. Zdając sobie sprawę ze swojego błędu, Sundaram spieszy się, by przeprosić Mohanę, ale widzi, jak próbuje powiesić się na suficie pokoju, w którym się zamknęła. Krzyczy do niej, by przestała i obiecuje, że już nigdy nie zwątpi w jej miłość. Sundaram wyłamuje drzwi i ratuje Mohanę. Następnie pobierają się za zgodą Vadivambala. Vaithi zostaje aresztowany za swoje zbrodnie.

Rzucać

Produkcja

Rozwój

Thillana Mohanambal była powieść napisana przez Kothamangalam Subbu pod pseudonimem „Kalaimani”. Ukazał się w odcinkach w tamilskim czasopiśmie Ananda Vikatan w latach 1957–58. Historia przedstawiała związek między słynnym tancerzem Mohanambalem a Shanmugasundaramem, nadaswaram . Ilustracje do powieści wykonał rysownik i rysownik Gopulu .

SS Vasan , który posiadał prawa do książki, dwukrotnie odmówił reżyserowi AP Nagarajanowi na zrobienie jej filmowej adaptacji, ponieważ Vasan chciał sam wyprodukować adaptację filmową pod swoim szyldem Gemini Studios . Kiedy Nagarajan zbliżył się do niego po raz trzeci, Vasan nadał mu prawa bez żadnej zapłaty. Nagarajan zapłacił Vasanowi ₹ (około 3 300 USD w 1968 r.), Ale także udał się do Subbu z dodatkowym ₹ 10 000 (około 1300 USD w 1968 r.). Subbu odmówił przyjęcia pieniędzy, mówiąc, że Vasan przekazał mu pieniądze, które wcześniej zapłacił Nagarajan. Wersja filmu Nagarajana miała kilka twórczych różnic w stosunku do powieści; jednym z znaczących było to, że film zakończył się małżeństwem Mohany i Shanmugasundaramów, podczas gdy powieść miała tragiczne zakończenie.

Nagarajan wyprodukował film w ramach swojej firmy produkcyjnej, Sri Vijayalakshmi Pictures. KS Prasad był odpowiedzialny za zdjęcia do filmu, MN Rajan i TR Natarajan wspólnie zajęli się montażem, a Ganga był dyrektorem artystycznym filmu. R. Rangasamy był charakteryzatorem głównego aktora Sivaji Ganesana .

Odlew

Padmini został obsadzony jako Mohanambal, tytułowy bohater. Zaproponowano młodszą artystkę zamiast Padmini do tej roli, ale Nagarajan odmówił jej zastąpienia. Ganesan uczęszczał na muzyki Carnatic i konsultował się z muzykami Carnatic, przygotowując się do swojej roli. TS Balaiah wcielił się w postać Muthurakku, gracza Thavil . Tiruvidaimarudur Venkatesan grał na instrumencie Thavil poza ekranem dla Balaiah. Balaiah przeszedł dodatkowe szkolenie w zakresie gry na instrumencie. Madurai T. Srinivasan grał na mridangamie poza ekranem do piosenki „Maraindhirundhe Paarkum”.

AVM Rajan wcielił się w Thangarathnama, drugiego gracza nadaswaram w trupie Sundarama. Według dramatopisarza Crazy Mohan , karykatura Gopulu postaci Vaithi w powieści Subbu była podobna do Nagesha , który wcielił się w postać Vaithi w filmie. Nagesh w wywiadzie dla Kalki w 2004 roku ujawnił, że Kothamangalam Subbu początkowo stworzył postać Vaidhi z myślą o sobie. Manorama zagrał niezwykle ekspresyjną, głośno mówiącą, ale wrażliwą tancerkę ludową Karuppayi, która musi zmagać się z życiem w cieniu właścicieli ziemskich; od czasu do czasu zmienia swoją tożsamość, aby przed nimi uciec. W rozmowie z Maalai Malar , Manorama stwierdziła, że ​​początkowo była zdenerwowana, grając przed Ganesanem i Balaiahem, ale Nagarajan zapewnił ją, że za każdym razem, gdy pojawi się jej postać, będzie w centrum uwagi, co dodało jej pewności siebie, by zagrać swoją rolę.

Serialowy i teatralny artysta ML Bhanumathi grał pielęgniarkę, która leczy Shanmugasundaram. Inni aktorzy drugoplanowi to K. Sarangapani , S. Ramarao, MK Murthy, Balusundaram, TN Sivadhanu, SR Dasarathan, Sivasooriyan, Senthamarai, Kallapart Natarajan, Gundu Karuppaiah, Chandranbabu, SV Rajagopal, AM Maruthappa, Udayachandrika, Ambika i Kalpalatha.

Filmowanie

Byliśmy szczęśliwi, ale czuliśmy się bardzo zdenerwowani, ponieważ mieliśmy bardzo małe doświadczenie filmowe [...] Sivaji Ganesan słuchał nas leżących na kolanach Kannadasana. Po trzygodzinnym występie obsypali „ sabashami ” , po czym reżyser APN potwierdził nasz wybór do filmu.

– MPN Ponnusamy o jego włączeniu do filmu wraz z bratem, MPN Sethuramanem.

Thillana Mohanambal , nakręcona w Eastmancolor , została nakręcona w Thanjavur , Thiruvarur i Madurai , w delcie Cauvery . Wiele estetyk filmu zostało zapożyczonych z teatru indyjskiego, którego artystą był Nagarajan. Sfilmowanie sekwencji zawodów między Ganesanem i Padminim zajęło około dziewięciu ujęć. Film przedstawiał mise-en-scène czuć, głównie za pomocą strzałów z przodu. Aktorzy ustawili się w kolejce, aby stanąć twarzą do kamery i wygłosić dialog. Nagarajan, były pracownik firmy teatralnej TKS, złożył hołd Shankardasowi Swamigalowi - od którego firma wywodzi się od swoich przodków - nazywając firmę teatralną w filmie imieniem firmy. Fragmenty zakulisowej produkcji filmu zostały sfilmowane przez francuskiego reżysera Louisa Malle'a jako część jego 378-minutowego, siedmioczęściowego serialu dokumentalnego L'Inde fantôme: Reflexions sur un voyage (1969), kiedy odwiedził Madras (obecnie Ćennaj ).

Jako Sundaram, Ganesan tak naprawdę nie grał w Nadaswaram ; poruszał palcami po powierzchni instrumentu, wstrzymywał oddech z przerwami i tworzył iluzję na ekranie za pomocą mimiki. Nadaswaram grany przez Sundarama i Thangarathnama był odtwarzany poza ekranem przez braci, MPN Sethuraman i MPN Ponnusamy . Nagarajan widział duet występujący na przyjęciu weselnym w Karaikudi i poprosił ich, aby przyjechali do Chennai. Ich próby odbywały się przez 15 dni w studiu nagraniowym Mahadevana w Chennai. Następnie Nagarajan wysłuchał radiowego recitalu duetu i był pod wrażeniem wykonania utworu Keerthana Tyagarajy „ Nagumomu Ganaleni”. Keerthana została później wybrana jako jedna z instrumentalnych ścieżek dźwiękowych do filmu.

Film ukazuje tradycje kurtyzan , zamindarów w powozach ciągniętych przez konie oraz pałace przypominające XIX-wieczną architekturę. Współczesne obszary Madurai i Thanjavur, zwłaszcza ich węzły kolejowe, nadawały filmowi poczucie niejednoznaczności, które było wówczas bardzo powszechne w kinie tamilskim . Film odtworzył sposób, w jaki Devadasi byli przedstawiani na początku XX wieku, a także przedstawia warunki społeczne i środowisko klasy wyższej w Thanjavur. Prawdziwe lokalizacje zostały zmieszane z fikcyjnym miastem Madhanpur. Film miał również podteksty Święto Chithirai . Jego ostateczna długość wynosiła 4825 m (15830 stóp).

Muzyka

Ścieżkę dźwiękową i ścieżkę dźwiękową do filmu skomponował KV Mahadevan , a teksty napisał Kannadasan . Utwory instrumentalne „English Notes” i „Nadaswaram Bit” zostały pierwotnie skomponowane przez Muthiah Bhagavatar . Po wykonaniu ich podczas obchodów 42. urodzin Ganesana, Ponnusamy i Sethuraman zostali poproszeni o zagranie ich w filmie. „Maraindhirundhu” został oparty na Shanmukhapriya raga . Mówi się, że reżyser nalegał na tę ragę, ponieważ bohaterką jest ktoś, kto zakochuje się w bohaterze o imieniu Shanmugasundaram, a stąd raga, której imię tłumaczy się jako „Adorator Shanmukha”. „Nalandhana” została oparta na Nilamani raga, która bardzo przypomina ragę Shivaranjani . Pierwsza linijka „Nalandhana” została później wykorzystana w filmie Silambattam (2008). Pod nadzorem Mahadevana Pugazhendi ustawił Sangatis na ścieżkę dźwiękową i ścieżkę dźwiękową do filmu.

Ścieżka dźwiękowa zebrała pozytywne recenzje od krytyków. Piosenkarka Charulatha Mani napisała dla The Hindu w „Nalandhana”, że „… można wyczuć bliskość w muzykalności. Bicie Thavil, refreny Nadaswary i miodowy głos łączą się w zachęcającą melodię skomponowaną przez KV Mahadevana”. W przypadku „Maraindhirundhu” powiedziała: „Kopie zapasowe nadaswaram i thavil dla tej piosenki oraz jathi -s nadają jej typowy klasyczny smak.„ Thooyane mayavaa mayane velava ennai aalum Shanmuga vaa ”- te wersety reprezentują idealne połączenie ragi , bhava i liryczny, doskonale się uzupełniają. Według krytyka filmowego Randora Guya „Nalandhana” stała się „jedną z pamiętnych sekwencji piosenek z Sivaji Ganesanem i AVM Rajanem, grającymi [ Nadaswaram ] na ekranie”. Dodał: „W jednej piosence, słynnej Tyagaraja kriti w Abheri , 'Nagumomu Kanaleni', Balaiah grał thavil w doskonałej synchronizacji z piosenką w tle, która została nagrana wcześniej w studiu, ujawniając, jak bardzo był biegły w posługiwaniu się instrumentem”.

Wykaz utworów
NIE. Tytuł Piosenkarz (piosenkarze) Długość
1. „Muzyka zespołu” Instrumentalny 04:48
2. „Maraindhirundhu” P. Susheela 05:11
3. „Pandyjska Naanirukka” LR Eswari , SC Krishnan 03:18
4. „Thillana” (Nadaswaram) Instrumentalny 03:45
5. „Nagumomu Ganaleni” (Nadaswaram) Instrumentalny 05:21
6. „Nalandhana” P. Susheela 05:11
7. „Kawałek Nadaswarama” MPN Ponnusamy, MPN Sethuraman 01:25
8. „Notatki angielskie” (sekwencja tańca Vaithi) Instrumentalny 00:59
Długość całkowita: 29:58

Uwolnienie

Thillana Mohanambal został wydany 27 lipca 1968 roku. Został wydany z angielskimi napisami w krajach zamorskich. Film był wyświetlany przez sześć tygodni w kinach w Pondicherry i przez 100 dni w rodzinnym Shanti Theatre Ganesan w Chennai. Ukończył również 100-dniowe pokazy w kinach w Kovai , Madurai i Trichy i ostatecznie był pokazywany przez ponad 175 dni.

Thillana Mohanambal został pokazany w Chennai w dniu 21 kwietnia 2010 roku w South Indian Film Chamber Theatre na Festiwalu Filmowym Dignity. W listopadzie 2011 roku został pokazany na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Tamilskich, który odbył się w Uglich w Rosji, obok Chandramukhi (2005), Sivaji: The Boss (2007), Angadi Theru (2010), Boss Engira Bhaskaran (2010), Thenmerku Paruvakaatru (2010 ) i Ko (2011).

Przyjęcie

Film zyskał uznanie krytyków w Indiach i za granicą za sekwencje pieśni i tańca, humor i przedstawienie panującego wówczas środowiska społeczno-kulturowego. Tamilski magazyn Ananda Vikatan zamieścił 11-stronicową recenzję Thillany Mohanambal z dyskusją kilku wybitnych osób, w tym oficerów IAS , profesorów i aktorów, którzy jednogłośnie docenili film i osoby z nim związane. Z przeglądu wynikało, że reżyserowi należy się nagroda za zrobienie takiego filmu. W swojej oryginalnej recenzji, The Hindu powiedział, że film „obejmuje całe tradycyjne bogactwo kultury [Tamil Nadu]”. Magazyn Screen nazwał ten film „wspaniale wykonanym artystą estradowym”. Dina Thanthi napisała: „Nikt nie byłby zahipnotyzowany sekwencją taneczną„ Thillana ”.

W 2011 roku historyk filmu S. Theodore Baskaran skrytykował Thillanę Mohanambal za przedstawienie tamilskiego króla w stroju marathi: „Twórcy filmu całkowicie zaniedbują aspekty ubioru, klejnotów i broni, które są przedstawione na naszych rzeźbach. Nawet tego nie robią podstawowe badania."

Wyróżnienia

Nagroda Ceremonia Kategoria Odbiorca (odbiorcy) Wynik Ref.
Narodowe Nagrody Filmowe 16. Krajowe Nagrody Filmowe Najlepszy film fabularny w języku tamilskim - Srebrny Medal Prezydenta AP Nagarajan Wygrał
Najlepsza kinematografia KS Prasad Wygrał
Państwowe Nagrody Filmowe Tamil Nadu Państwowe Nagrody Filmowe Tamil Nadu - 1968 Najlepszy film (druga nagroda) AP Nagarajan Wygrał
Najlepszy autor opowiadań Kothamangalam Subbu Wygrał
Najlepsza aktorka Padmini Wygrał
Najlepszy artysta postaci (mężczyzna) TS Balaiah Wygrał
Najlepszy artysta postaci (kobieta) Manorama Wygrał

Dziedzictwo

Thillana Mohanambal stał się kultowym filmem dzięki wyeksponowaniu tradycyjnej sztuki południowych Indii i zdobyciu większej popularności niż powieść. Stał się przełomowym filmem dla Sivaji Ganesan. Tytułowa rola Padmini stała się tak kultowa, że ​​film został zidentyfikowany jako jej pièce de résistance . Thillana Mohanambal uważała za najlepszy film w swojej karierze. Film jest znany z katapultowania Manoramy do sławy. dialog „Enakku anga oru beeda kadai kaarana theriyum” (znam paan ), który wypowiedział Balaiah. Według książki z 2010 r Anna: The Life and Times of CN Annadurai autorstwa R. Kannana, wnuczka siostry CN Annadurai , Kanmani, pytała o jego samopoczucie w ostatnich dniach, śpiewając „Nalamdhana”.

Film stał się wyznacznikiem trendów i zainspirował kilka późniejszych filmów o podobnej tematyce muzycznej i tanecznej - w tym Karakattakkaran (1989), Sangamam (1999) i Kaaviya Thalaivan (2014). W lipcu 2007 r. SR Ashok Kumar z The Hindu poprosił ośmiu tamilskich reżyserów filmowych o wymienienie ich ulubionych tamilskich filmów wszechczasów; czterech z nich – CV Sridhar , K. Balachander , Mahendran i K. Bhagyaraj – o imieniu Thillana Mohanambal . Aktorka Kavitha Nair, z którą zadebiutowała Mudhal Idam (2011) zmieniła pseudonim na Mohana, ponieważ lubiła tę postać. Crazy Mohan stwierdził, że film znalazł się na jego liście pierwszej dziesiątki i że była „doskonałość we wszystkich aspektach - scenariuszu, dialogach, komedii, obsadzie, muzyce i reżyserii. Rzeczywiście zwycięska kombinacja. To nadaje Thillanie Mohanambal ponadczasowy urok ” . Scenarzysta-reżyser Viji z Velli Thirai (2008) zwrócił uwagę, że film przedstawia kulturę Thanjavur oraz że występy aktorskie i film tworzą „kompletny pakiet”. Lider Dravida Munnetra Kazhagam i pisarz M. Karunanidhi nazwał go swoim ulubionym filmem i że „oglądał go niezliczoną ilość razy”.

Odbitki filmu w formacie 16 mm zostały zakupione przez American Cultural Association, aby ich archiwa reprezentowały kwintesencję kultury Thanjavur ze starego świata, a także przez uniwersytety w Stanach Zjednoczonych w szczególności w celu studiowania sztuk Bharatanatyam i Nadaswaram . Thillana Mohanambal jest dołączona wraz z innymi gwiazdami Sivaji Ganesan w 8th Ulaga Adhisayam Sivaji , kompilacji DVD zawierającej „kultowe występy Ganesana w postaci scen, piosenek i akrobacji”, która została wydana w maju 2012 r. Chociaż dystrybutor filmowy Shanthi Chokkalingam stwierdził w lutym 2012 r. To Thillany Mohanambal były „całkowicie zniszczone”, Pradeep Sebastian z Deccan Herald stwierdził w kwietniu 2015 r., Że „niedawno” widział film na odrestaurowanej kopii. Jil Jil Ramamani stał się niezwykle popularny; w swoim nekrologu dla Manoramy, The Hindu zauważył, że Jil Jil Ramamani „był prawdopodobnie najbardziej podobny do Manoramy” pod względem zdolności do wykonywania Karakattam i Poikkal Kuthirai .

W kulturze popularnej

Thillana Mohanambal była parodiowana i przywoływana w wielu filmach. W komediowej scenie z Karagattakaran Senthil grałby na nadheswaram, podczas gdy Kovai Sarala tańczyłby, a widz porównuje ich do postaci Ganesana i Padminiego z filmu, co powoduje, że Goundamani jest zirytowany komentarzem. The Times of India porównał Karagattakaran do Tillany Mohanambal ponieważ w obu filmach główni bohaterowie płci męskiej i żeńskiej są w sobie zakochani, mimo że są zawodowymi rywalami. W filmie Villu Pattukaran (1992) Goundamani prosi Senthila o zagranie „Nalandhana” na jego thavilu, co prowadzi do komicznej kłótni między nimi. W Muthu (1995) tytułowy bohater ( Rajinikanth ) w rozmowie z Malayasimmanem ( Sarath Babu ) mówi, że córka Ambalarathara ( Radha Ravi ), Padmini ( Subhashri ), wygląda jak postać aktorki Padmini, Mohana, w filmie.

Kiedy Kuzhandaivelu ( Vadivelu ) zostaje kontuzjowany w Madhavan klasy średniej (2001), jego teściowa ( Revathi Sankaran ) śpiewa „Nalandhana”, pytając o jego zdrowie. W Perazhagan (2004), kiedy garbus Chinna ( Suriya ) mówi o poprawie swojego wyglądu, Kuzhandaisamy ( Vivek ) żartuje, że gdyby Chinna dostał trąbkę do zabawy, wyglądałby jak „Sikkal” Shanmugasundaram. Sceny z Thillany Mohanambal były parodiowane w Thamizh Padam (2010). Plakat filmu przedstawia głównego aktora Shivę jako postać Ganesana, Shanmugasundaram i MS Bhaskara jako postać Balaiah, Muthurakku.

Notatki

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Thillana_Mohanambal&oldid=1143901902 ”