Dwudziesta ósma poprawka do ustawy konstytucyjnej z 2008 r

Dwudziesta ósma poprawka do ustawy konstytucyjnej z 2008 r
12 czerwca 2008 ( 12.06.2008 )
Zezwolić państwu na ratyfikację Traktatu Lizbońskiego
Wyniki
Wybór
 Głosy %
Tak 752451 46,60%
NIE 862.415 53,40%
Ważne głosy 1 614 866 99,62%
Nieważne lub puste głosy 6171 0,38%
Suma głosów 1 621 037 100,00%
Zarejestrowani wyborcy/frekwencja 3 051 278 53,13%
Results of the June 2008 referendum on the Twenty-eighth Amendment of the Constitution of Ireland.png
Wyniki według okręgów wyborczych
Wynik i frekwencja w referendum

Dwudziesta ósma poprawka do ustawy konstytucyjnej z 2008 r. ( ustawa nr 14 z 2008 r.) była proponowaną zmianą konstytucji Irlandii , która została poddana pod referendum w 2008 r. ( pierwsze referendum lizbońskie ). Celem proponowanej nowelizacji było umożliwienie państwu ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego o Unii Europejskiej .

Poprawka została odrzucona przez wyborców 12 czerwca 2008 r. stosunkiem głosów 53,4% do 46,6%, przy frekwencji 53,1%. Traktat miał wejść w życie 1 stycznia 2009 r., ale musiał zostać opóźniony po odrzuceniu go przez Irlandię. Jednak traktat lizboński został zatwierdzony przez irlandzkich wyborców, kiedy dwudziesta ósma poprawka do konstytucji została przyjęta w drugim referendum lizbońskim, które odbyło się w październiku 2009 roku.

Tło

Zobacz też: irlandzkie referendum w sprawie konstytucji europejskiej

Traktat Lizboński został podpisany przez państwa członkowskie Unii Europejskiej 13 grudnia 2007 r. W dużej mierze stanowił on rewizję tekstu Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy po jego odrzuceniu w referendach we Francji w maju 2005 r . Holandii w czerwcu 2005 roku . Traktat lizboński zachował większość treści Konstytucji, zwłaszcza nowe zasady funkcjonowania instytucji europejskich, ale rezygnuje z jakichkolwiek symbolicznych lub terminologicznych odniesień do Konstytucji. (Widzieć Traktat Lizboński w porównaniu z Konstytucją Europejską ).

Ze względu na decyzję Sądu Najwyższego w sprawie Crotty v. An Taoiseach (1987), przed jej ratyfikacją przez Irlandię konieczna była zmiana konstytucji. Irlandia była jedynym z ówczesnych 15 państw członkowskich UE, które poddało Traktat obywatelom w referendum. O ratyfikacji Traktatu we wszystkich pozostałych państwach członkowskich zadecydowały wyłącznie parlamenty narodowe.

Proponowane zmiany w tekście

W dwudziestej ósmej poprawce do ustawy konstytucyjnej zaproponowano następujące zmiany w art. 29 ust. 4:

Skreślenie podsekcji 9º i 11:

9° Państwo nie przyjmuje decyzji podjętej przez Radę Europejską w sprawie ustanowienia wspólnej obrony zgodnie z artykułem 1.2 Traktatu, o którym mowa w ustępie 7° niniejszej sekcji, jeżeli ta wspólna obrona obejmowałaby państwo. 11° Państwo może ratyfikować Umowę dotyczącą patentów wspólnotowych sporządzoną między Państwami Członkowskimi Wspólnot i sporządzoną w Luksemburgu dnia 15 grudnia 1989 r.

Numer podsekcji 10º zmieniono na podsekcję 9º.

Dodanie następujących podsekcji:

10º Państwo może ratyfikować Traktat Lizboński zmieniający Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską , podpisany w Lizbonie dnia 13 grudnia 2007 r. i może być członkiem Unii Europejskiej utworzonej na mocy tego Traktatu.

11º Żadne postanowienie niniejszej Konstytucji nie unieważnia ustaw uchwalonych, aktów dokonanych lub środków przyjętych przez Państwo, które są konieczne w związku ze zobowiązaniami wynikającymi z członkostwa w Unii Europejskiej, o których mowa w ustępie 10 niniejszego artykułu, ani nie stoi na przeszkodzie uchwaleniu ustaw, aktom dokonanym lub środkom przyjętym przez wspomnianej Unii Europejskiej lub jej instytucji, lub organów właściwych na mocy traktatów, o których mowa w niniejszej sekcji, mocy prawa w państwie.

12º Państwo może korzystać z opcji lub swobód uznania przewidzianych w artykułach 1.22, 2.64, 2.65, 2.66, 2.67, 2.68 i 2.278 Traktatu, o których mowa w podsekcji 10 niniejszej sekcji oraz artykułach 1.18 i 1.20 Protokołu nr 1 załączonego do tego traktatu, ale każde takie działanie wymaga uprzedniej zgody obu izb Oireachtasu .

13º Państwo może skorzystać z możliwości zapewnienia, że ​​Protokół w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączony do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dawniej znany jako Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską) w całości lub w części przestają mieć zastosowanie do państwa, ale każde takie działanie wymaga uprzedniej zgody obu izb Oireachtasu.

14º Państwo może wyrazić zgodę na decyzje, rozporządzenia lub inne akty na mocy:

I. Artykuł 1.34(b)(iv),
ii. Artykuł 1.56 (w zakresie, w jakim odnosi się do artykułu 48.7 Traktatu, o którym mowa w podsekcji 4 niniejszej sekcji),
iii. Artykuł 2.66 (w zakresie, w jakim dotyczy drugiego akapitu artykułu 65.3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej),
iv. Artykuł 2.67 (w zakresie, w jakim odnosi się do artykułu 69A.2 litera d), artykułu 69B.1 akapit trzeci oraz artykułu 69e ustępy 1 i 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), v
. art. 2.144 lit. a),
wi. art. 2.261 (w zakresie, w jakim odnosi się do art. 270a ust. 2 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej) oraz
VII. 2.278 (w zakresie, w jakim odnosi się do artykułu 280H Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), Traktatu, o którym mowa w podsekcji 10 niniejszego paragrafu, a także może zgodzić się na decyzję, o której mowa w zdaniu drugim drugiego 137 ust. 2 akapit Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zmieniony artykułem 2.116 lit. uprzedniej zgody obu izb Oireachtasu.

15° Państwo nie przyjmuje decyzji podjętej przez Radę Europejską w celu ustanowienia wspólnej obrony zgodnie z:

I. Artykuł 1.2 Traktatu, o którym mowa w podsekcji 7 niniejszej sekcji, lub
ii. Artykuł 1.49 Traktatu, o którym mowa w podsekcji 10 tej sekcji, gdzie ta wspólna obrona obejmowałaby państwo.

Debata Oireachtasu

26 lutego 2008 r. rząd Irlandii zatwierdził tekst zmian w konstytucji. Dwudziesta ósma poprawka do ustawy konstytucyjnej została zaproponowana w Dáil Éireann przez ministra spraw zagranicznych Dermota Aherna w dniu 2 kwietnia 2008 r. Przeszła ona ostatnie etapy w Dáil w dniu 29 kwietnia, kiedy przeciwnicy Sinn Féin i Independent TD Tony Gregory powstali przeciwko, ale z niewystarczającą liczbą, aby zarządzić głosowanie. Minął ostatnie etapy w Seanad 7 maja.

Kampania

Plakaty kampanii w St Stephen's Green w Dublinie

Komisja Referendalna została powołana przez Ministra Środowiska, Dziedzictwa i Samorządu Lokalnego Johna Gormleya . Przewodniczył jej były Sądu Najwyższego Iarfhlaith O'Neill. Jej rolą było przygotowanie jednego lub kilku oświadczeń zawierających ogólne wyjaśnienie przedmiotu wniosku oraz treści wniosku zawartego w projekcie nowelizacji.

Uczestnicy

Uczestnikami byli:

Organizacja Godny uwagi personel Postawa
Coir Richard Greene , Niamh Uí Bhríain NIE
Niezależny Związek Pracowników Irlandii Patrycja Campbell NIE
Irlandzki Sojusz dla Europy Ruairi Quinn Tak
Irlandzki Kongres Związków Zawodowych Dawid Begg Tak
Irlandzkie Stowarzyszenie Dostawców Mleka Mleczarskiego Jackiem Cahillem Tak
Irlandzkie Stowarzyszenie Rolników Padraiga Walshe'a Tak
Fianna Fáil Briana Cowena Tak
Dobry Gael Enda Kenny Tak
Partia Zielonych John Gormley , Patricia McKenna Mieszany
Partia Pracy Eamona Gilmore'a Tak
Liberty Declana Ganleya NIE
Platforma Narodowa Anthony'ego Coughlana NIE
Sojusz na rzecz Pokoju i Neutralności Rogera Cole'a NIE
Ruch Ludowy Patrycja McKenna NIE
Postępowi Demokraci Ciarán Cannon Tak
SIPTU Jacka O'Connora Neutralny
Sinn Féin Gerry Adams , Mary Lou McDonald NIE
partia Socjalistyczna Joe Higginsa NIE
Ludzie przed zyskiem Richarda Boyda Barretta NIE
Socjalistyczna Partia Robotnicza ? NIE
Unia Techniczno-Elektryczna i Inżynieryjna Eamona Devoya NIE
Partia Robotnicza Micka Finnegana NIE

Wydarzenia

Partie rządowe Fianna Fáil i Postępowi Demokraci opowiedzieli się za traktatem, ale druga partia rządowa, Partia Zielonych , była w tej sprawie podzielona. Na specjalnym zjeździe 19 stycznia 2008 r. kierownictwu Partii Zielonych nie udało się uzyskać większości dwóch trzecich głosów wymaganej do poparcia oficjalnej polityki partii w referendum. Wynik głosowania to 63% głosów za. W rezultacie sama Partia Zielonych nie brała udziału w debacie referendalnej, chociaż poszczególni członkowie mogli opowiadać się po dowolnej stronie; wszystkich członków Partii Zielonych z Oireachtasu poparł traktat. Poparły go również główne partie opozycyjne Fine Gael i Partia Pracy . Tylko jedna partia reprezentowana w Oireachtas, Sinn Féin , była przeciwna traktatowi, podczas gdy mniejsze partie sprzeciwiające się temu traktatowi to Partia Socjalistyczna , Partia Robotnicza i Socjalistyczna Partia Robotnicza . Niezależni TD Tony Gregory i Finian McGrath , niezależna posłanka do Parlamentu Europejskiego Kathy Sinnott oraz niezależni członkowie Seanad z uniwersytetów David Norris , Shane Ross i Rónán Mullen również opowiadali się za głosowaniem przeciw.

Ówczesny Taoiseach Bertie Ahern ostrzegał przed robieniem z Irlandii „pola bitwy” dla eurosceptyków w całej Europie. Przykładem tego było zaproszenie przez Towarzystwo Prawnicze UCD do francuskiego skrajnie prawicowego polityka Jean-Marie Le Pena . Nigel Farage , przywódca Partii Niepodległości Zjednoczonego Królestwa , zobowiązał swoją partię do wspierania kampanii No, mówiąc: „Członkowie UKIP będą zachęcani do wyjazdu do Irlandii z pomocą”.

Rząd wysłał dwujęzyczne broszury napisane w języku angielskim i irlandzkim, wyjaśniające Traktat, do wszystkich 2,5 miliona irlandzkich gospodarstw domowych. Jednak kompendia dwóch poprzednich traktatów, z których traktat lizboński ma być serią reform i poprawek, pozostają w Irlandii niedostępne. Niektórzy komentatorzy argumentowali, że traktat pozostaje zasadniczo niezrozumiały w przypadku braku takiego kompendium.

W dniu 12 marca 2008 r. Libertas , grupa lobbingowa założona przez biznesmena Declana Ganleya , rozpoczęła kampanię pod nazwą Fakty, a nie polityka , która opowiadała się za odrzuceniem głosu w referendum. Miesiąc później kanclerz Niemiec Angela Merkel zaapelowała do Irlandczyków o głosowanie na tak w referendum podczas wizyty w Irlandii. Grupa walcząca z traktatem lizbońskim oskarżyła rząd i Fine Gael o zwrot w stosunku do ich poprzedniej polityki polegającej na zniechęcaniu zagranicznych przywódców do odwiedzania Irlandii podczas kampanii referendalnej. Europejski komisarz ds. rynku wewnętrznego Charlie McCreevy przyznał, że nie przeczytał Traktatu od deski do deski i powiedział, że „nie spodziewałby się, że zrobi to ktokolwiek przy zdrowych zmysłach”.

Na początku maja Irlandzki Sojusz na rzecz Europy rozpoczął kampanię na rzecz głosowania na tak w referendum, w którym wzięli udział związkowcy, biznesmeni, naukowcy i politycy. Jej członkami są Garret FitzGerald , Ruairi Quinn , Pat Cox i Michael O'Kennedy . Taoiseach Brian Cowen stwierdził, że gdyby jakikolwiek członek partii parlamentarnej Fianna Fáil prowadził kampanię przeciwko traktatowi, prawdopodobnie zostałby wydalony z partii.

W dniu 21 maja 2008 r. Rada wykonawcza Irlandzkiego Kongresu Związków Zawodowych głosowała za poparciem głosowania „tak” w referendum. Szeregowi członkowie poszczególnych związków nie zostali poddani głosowaniu, a Unia Techniczna, Inżynieryjna i Elektryczna (TEEU) poradziła swoim 45 000 członkom, aby głosowali na „nie”. Konferencja biskupów irlandzkich ogłosiła deklarację Kościoła katolickiego, że traktat nie osłabi konstytucyjnego zakazu Irlandii w sprawie aborcji, jednak konferencja nie opowiadała się ani za głosowaniem na tak, ani na nie. Na początku czerwca Fianna Fáil, Fine Gael i Partia Pracy zjednoczyły się w dążeniu do głosowania na tak pomimo wcześniejszych podziałów. Dwie największe organizacje rolnicze, Irlandzkie Stowarzyszenie Dostawców Mleka Mleczarskiego (ICMSA) i Irlandzkie Stowarzyszenie Rolników wezwały do ​​głosowania na tak, przy czym ta ostatnia wyraziła swoje poparcie po zapewnieniu ze strony Taoiseach Briana Cowena, że ​​Irlandia wykorzysta swoje weto w Europie, jeśli umowa w sprawie reformy handlu światowego była nie do przyjęcia.

Ankiety

Data sondażu Konduktor Wielkość próbki Na rzecz Przeciwko Niezdecydowany
7 czerwca 2008 r czerwony C ? 42% 39% 19%
5 czerwca 2008 r TNS/mrbi 1000 30% 35% 35%
24 maja 2008 r czerwony C ? 41% 33% 26%
16 maja 2008 r TNS/mrbi 1000 35% 18% 47%
10 maja 2008 r czerwony C 1000 38% 28% 34%
26 kwietnia 2008 r czerwony C ? 35% 31% 34%
14 kwietnia 2008 r czerwony C ? 28% 12% 60%
1 marca 2008 r czerwony C ? 46% 23% 31%
27 stycznia 2008 r czerwony C 1002 45% 25% 31%
26 stycznia 2008 r tns/MRBI ? 26% 10% 66%
październik 2007 r tns/MRBI ? 25 % 13% 62%

Głosowanie

rejestrze wyborców figurowało 3 051 278 wyborców . Zdecydowana większość głosowań odbyła się w czwartek, 12 czerwca, w godzinach od 07:00 do 22:00. Liczenie rozpoczęło się następnego ranka o godzinie 09:00. Kilka grup głosowało przed standardowym dniem głosowania:

Niektóre grupy mogły oddawać głosy pocztą przed 9 czerwca, a mianowicie: członkowie Irlandzkich Sił Obronnych pełniący służbę w misjach pokojowych ONZ ; irlandzcy dyplomaci i ich małżonkowie za granicą; członkowie Garda Síochána ; osoby, które nie mogą głosować osobiście z powodu choroby fizycznej lub niepełnosprawności ; osoby, które ze względu na zatrudnienie nie mogłyby głosować osobiście (w tym studenci); i więźniów.

W dniu 9 czerwca kilka wysp u wybrzeży hrabstwa Donegal głosowało: wyspa Tory , Inisfree , Gola , Inishbofin i wyspa Arranmore ; wszystkie te wyspy są częścią Donegal South-West . Głosowało około 37% z 745 uprawnionych. Dwa dni później kilka wysp u wybrzeży hrabstw Galway i Mayo głosowało: Wyspy Aran ( Inis Mór , Inis Meáin i Inis Oírr ) oraz Inishboffin stanowi część okręgu wyborczego Galway West ; podczas gdy Inishturk , Inishbiggle i Clare Island stanowią część okręgu wyborczego Mayo . Wyspy Galway miały 1169 uprawnionych do głosowania, podczas gdy wyspy Mayo miały 197.

Wynik

Głosy liczone były oddzielnie w każdym okręgu wyborczym Dáil . Ogólny werdykt został formalnie ogłoszony przez urzędnika ds. powrotu do referendum na zamku w Dublinie poprzez zsumowanie sum z okręgów wyborczych.

Wynik ogólnopolski przedstawiał się następująco:


Kartogram przedstawiający głosowanie procentowe „Tak”. Wszystkie cyfry zaokrąglono do najbliższej cyfry.
 65% lub więcej Tak
 60% lub więcej Tak
 55% lub więcej Tak
 50% lub więcej Tak
 45% lub więcej Tak
 40% lub więcej Tak
 35% lub więcej Tak
 Poniżej 35% Tak
Dwudziesta ósma poprawka do Konstytucji Irlandii Bill 2008
Wybór Głosy %
Referendum failed NIE 862.415 53.40
Tak 752451 46,60
Ważne głosy 1 614 866 99,62
Nieważne lub puste głosy 6171 0,38
Suma głosów 1 621 037 100,00
Zarejestrowani wyborcy/frekwencja 3 051 278 53.13
Wyniki według okręgów wyborczych
Okręg wyborczy Elektorat Okazać się (%) Głosy Proporcja głosów
Tak NIE Tak NIE
Carlow-Kilkenny 103397 50,9% 26210 26206 50,0% 50,0%
Cavan-Monaghan 92920 53,4% 22346 27113 45,2% 54,8%
Klara 77398 52,5% 20 982 19490 51,8% 48,2%
Korek Wschód 83850 50,6% 18177 24052 43,1% 56,9%
Północno-środkowa część Cork 65738 53,4% 12440 22546 35,6% 64,4%
Cork północno-zachodni 63574 55,6% 16253 18 991 46,1% 53,9%
Południowo-środkowa część Cork 89844 55,1% 22112 27166 44,9% 55,1%
Cork na południowy zachód 58225 55,3% 14235 17806 44,4% 55,6%
Donegal północno-wschodni 56195 45,7% 9006 16504 35,3% 64,7%
Południowo-zachodni Donegal 60 079 46,5% 10174 17659 36,6% 63,4%
Centrum Dublina 57864 48,9% 12328 15816 44,0% 56,0%
Środkowy zachód Dublina 61622 51,7% 12577 19182 40,0% 60,0%
Północ Dublina 81550 55,3% 22696 22194 51,0% 49,0%
Północno-środkowy Dublin 51156 61,1% 15772 15396 51,0% 49,0%
Dublin północno-wschodni 52432 57,2% 12917 16973 43,0% 57,0%
Dublin północno-zachodni 49893 52,9% 9576 16749 36,0% 64,0%
Dublin Południe 87 855 58,4% 32190 19 005 63,0% 37,0%
Dublin południowo-środkowy 67 499 51,6% 16410 25624 39,0% 61,0%
Dublin południowo-wschodni 81743 49,6% 17111 10644 62,0% 38,0%
Dublin południowo-zachodni 56202 53,6% 12601 23456 35,0% 65,0%
Dublin Zachodni 52173 54,5% 13573 14754 48,0% 52,0%
Dun Laoghaire 84710 58,8% 31524 18149 64,0% 37,0%
Galway Wschód 80569 49,8% 18728 21230 47,0% 53,0%
Galway Zachód 85642 50,0% 19643 23011 46,0% 54,0%
Kerry Północ 54787 51,3% 11306 16702 41,0% 59,0%
Kerry południe 51338 53,1% 11569 15571 43,0% 57,0%
Północ Kildare 71429 51,5% 20045 16653 55,0% 45,0%
Kildare południe 57145 48,9% 13470 14308 49,0% 51,0%
Laois-Offaly 105053 54,3% 31786 24 963 56,0% 44,0%
Wschód Limericka 76735 51,4% 18085 21191 46,0% 54,0%
Limericki Zachód 57 847 51,8% 13318 16511 45,0% 55,0%
Longford-Westmeath 81834 51,4% 19371 22502 46,0% 54,0%
Louth 83458 53,4% 18586 25811 42,0% 58,0%
Majo 95250 51,3% 18624 30 001 38,0% 62,0%
Meat Wschód 67 415 50,7% 17340 16703 51,0% 49,0%
Meath West 62816 51,9% 14442 18028 45,0% 55,0%
Roscommon – Południowe Leitrim 59728 56,9% 15429 18402 47,0% 54,0%
Sligo – Północne Leitrim 55591 52,6% 12602 16496 44,0% 56,0%
Tipperary Północ 55941 58,5% 16235 16367 50,0% 50,0%
Tipperary południe 53687 55,4% 13853 15755 47,0% 53,0%
Waterford 72052 53,4% 17502 20812 46,0% 54,0%
Wexford 101124 52,8% 23371 29793 44,0% 56,0%
Wicklowa 85 918 60,8% 25 936 26130 50,0% 50,0%
Całkowity 3 051 278 53,1% 752451 862.415 46,6% 53,4%

Przyczyny odrzucenia

Irlandia zaczęła sceptycznie patrzeć na UE i pojawiły się ogólne obawy co do rozwoju Europy. Wiosną 2007 r. obywatele Irlandii mieli drugą najmniej europejską tożsamość w UE, przy czym 59% identyfikowało się wyłącznie jako Irlandczycy, w przeciwieństwie do całkowicie / częściowo Europejczyków. Integracjonistyczne aspekty traktatu lizbońskiego również budziły niepokój. Nieliczni wyrażali wyraźnie antyunijne stwierdzenia, ale nastroje prounijne były interpretowane lub wyrażane na korzyść wyidealizowanej/pożądanej UE i wyrażały zaniepokojenie jej obecnym kształtem lub przyszłym kierunkiem UE po Lizbonie. Aby zachować moc i tożsamość Irlandii, wyborcy postanowili zagłosować na „nie”.

Innym czynnikiem niepowodzenia Lizbony była sama Lizbona. Nieprzenikniony dokument prawny nie mógł być zrozumiany bez dokładnego zbadania, a nawet Komisja Referendalna – bezpartyjny organ powołany do jego wyjaśniania – nie był w stanie wyjaśnić wszystkiego. Brak jasności traktatu oznaczał, że nie można było z całą pewnością stwierdzić, czy interpretacje są prawdziwe, czy fałszywe. W związku z tym kwestie takie jak aborcja, podatki, eutanazja, weto, dyrektywy UE, głosowanie większością kwalifikowaną, komisarz Irlandii, zatrzymania trzylatków, kara śmierci, pobór do Euroarmii, małżeństwa homoseksualne, imigracja, energia jądrowa, prawa pracownicze , suwerenność i neutralność zostały podniesione, z których niektóre były fałszywe lub faktycznie rozwiązane przez Traktat z Nicei . Frakcja „Nie” mogła walczyć na dowolnym terenie i mogła podać pozytywne powody odrzucenia traktatu, takie jak możliwość renegocjacji. I odwrotnie, frakcja „tak” mogła jedynie oferować negatywy i mogła jedynie reagować na wypowiedzi drugiej strony. Nie mając jasnego określenia szczegółów, wyborcy decydowali się głosować na „Nie”.

We wrześniu 2008 r. plotki w Brukseli wskazywały, że amerykańscy miliarderzy i neokonserwatyści silnie wpłynęli na głosowanie w Irlandii, sponsorując kampanie „Nie”, zwłaszcza te prowadzone przez Libertas Declana Ganleya Grupa lobby. Mówi się, że amerykańskie grupy interesu realizowały w ten sposób swój cel, jakim było utrudnianie Unii Europejskiej stania się silniejszym partnerem na arenie międzynarodowej. Jednak brytyjski konserwatywny eurodeputowany Jonathan Evans poinformował EUobserver w dniu 9 grudnia 2008 r. po powrocie z delegacji Parlamentu Europejskiego do USA: „[o] nasi koledzy z Kongresu zwrócili naszą uwagę na oświadczenie zastępcy sekretarza stanu USA Johna Negroponte w Trinity College w Dublinie w dniu 17 listopada, całkowicie odrzucając sugestię jakiegokolwiek wymiaru amerykańskiego”. Parlament Europejski rozważa wszczęcie „dochodzenia w celu ustalenia, czy amerykańskie agencje aktywnie wspierały Libertas w referendum z 12 czerwca”.

Ankieta została opublikowana przez Irish Times w dniu 18 czerwca 2008 r. Pytanie brzmiało: „Dlaczego głosowałeś na nie?” a wyniki podano poniżej.

Powód odrzucenia traktatu lizbońskiego Odsetek
Nie rozumiem/nie znam 40%
Chroń tożsamość irlandzką 20%
Nie ufaj politykom / polityce rządu 17%
Chroń neutralność 10%
Trzymaj się komisarzu 10%
Chroń system podatkowy 8%

W dniach 13-15 czerwca w imieniu Komisji Europejskiej firma Gallup przeprowadziła badanie Flash Eurobarometr na grupie 2000 losowych respondentów. Ci respondenci, którzy głosowali na „nie” w referendum, zostali zapytani „Proszę powiedzieć, jakie są powody, dla których głosowaliście na„ nie ”traktacie?” a wyniki podano poniżej.

Powód odrzucenia traktatu lizbońskiego Odsetek
Bo nie wiem wystarczająco dużo o Traktacie i nie chciałbym głosować za czymś, czego nie znam 22%
Aby chronić irlandzką tożsamość 12%
Aby chronić irlandzką neutralność w kwestiach bezpieczeństwa i obrony 6%
Nie ufam naszym politykom 6%
Utracimy prawo do posiadania irlandzkiego komisarza w każdej Komisji 6%
Aby chronić nasz system podatkowy 6%
Jestem przeciwny idei zjednoczonej Europy 5%
Protestować przeciwko polityce rządu 4%
Aby uniknąć sytuacji, w której UE mówi jednym głosem w kwestiach globalnych 4%
Bo duże państwa członkowskie decydują o sprawach unijnych 4%
Aby chronić wpływy małych państw 3%
Pozwoliłoby to na wprowadzenie w Irlandii europejskich aktów prawnych dotyczących m.in. małżeństw homoseksualnych, aborcji, eutanazji 2%
Aby uniknąć napływu imigrantów 1%
UE nie wymaga żadnych napraw, działa dobrze 1%
Inny 14%
Nie wiem/nie dotyczy 3%

Francuski minister ds. Europy Jean-Pierre Jouyet oskarżył „amerykańskich neokonserwatystów” o odrzucenie traktatu przez irlandzkich wyborców.

Drugie referendum

Główny artykuł: Dwudziesta ósma Poprawka do Konstytucji Irlandii

Na posiedzeniu Rady Europejskiej (spotkanie szefów rządów wszystkich dwudziestu siedmiu państw członkowskich Unii Europejskiej) w Brukseli w dniach 11–12 grudnia 2008 r. Taoiseach Brian Cowen przedstawił obawy Irlandczyków dotyczące polityki podatkowej, , kwestie społeczne i etyczne oraz irlandzka polityka neutralności. W rezultacie stanowisko Irlandii zostało renegocjowane, a poprawiony pakiet został zaakceptowany przez elektorat w 2009 roku. Ze względu na irlandzki kryzys finansowy stało się również jasne, że Irlandia będzie potrzebowała zwiększonego wsparcia finansowego ze strony Unii Europejskiej .

Rada Europejska uzgodniła, że:

  • zapewnione zostałyby niezbędne gwarancje prawne, że żadne postanowienie traktatu lizbońskiego nie wprowadza żadnych zmian w kompetencjach Unii w zakresie podatków dla któregokolwiek państwa członkowskiego;
  • zapewniono by niezbędne gwarancje prawne, aby traktat lizboński nie naruszał polityki bezpieczeństwa i obrony żadnego państwa członkowskiego, w tym tradycyjnej polityki neutralności Irlandii;
  • zostałyby zapewnione niezbędne gwarancje prawne, że ani traktat lizboński (w tym przepisy dotyczące wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych), ani Karta praw podstawowych UE nie naruszają przepisów irlandzkiej konstytucji dotyczących prawa do życia, edukacji i rodziny w jakikolwiek sposób;
  • zgodnie z niezbędnymi procedurami prawnymi podjęta zostanie decyzja o zatrzymaniu komisarza Irlandii pod warunkiem ratyfikacji traktatu lizbońskiego;
  • potwierdzona zostałaby duża waga, jaką przywiązuje się do kwestii obejmujących prawa pracownicze.

Rząd Irlandii zobowiązał się wówczas do ubiegania się o ratyfikację Traktatu z Lizbony do końca kadencji obecnej Komisji Europejskiej (październik 2009 r.), pod warunkiem zadowalającej realizacji powyższego.

Rada Europejska nie określiła, jakie formy przyjmą gwarancje prawne. Sunday Business Post stwierdził, że Rada Europejska zaproponowała decyzje i/lub deklaracje, a nie protokoły. Decyzje i/lub Deklaracje Rady Europejskiej to porozumienia zawarte między wszystkimi dwudziestoma siedmioma państwami członkowskimi Unii Europejskiej i nie są częścią traktatu, podczas gdy protokoły to porozumienia między państwami w ramach traktatu. Poprzednie przykłady decyzji i/lub deklaracji wydanych po odrzuceniu referendum obejmują porozumienie z Edynburga z 1992 r . (po pierwszym duńskim referendum w sprawie traktatu z Maastricht ) oraz deklaracje sewilskie z 2002 r. w sprawie traktatu nicejskiego (po pierwszym irlandzkim referendum w sprawie traktatu nicejskiego ). Prezydent Francji Nicolas Sarkozy , przemawiając do Parlamentu Europejskiego jako przewodniczący Rady Europejskiej podczas sześciomiesięcznego przewodnictwa Francji w tym organie , stwierdził, że gwarancje prawne zostaną dodane w formie protokołu później do traktatu, umożliwiając Chorwacji legalnie przystąpić do Unii Europejskiej .

Gwarancja, że ​​Irlandia zatrzyma swojego komisarza, jeśli Lizbona zostanie ratyfikowana, została skrytykowana w Irish Times, twierdząc, że może doprowadzić do przerostu Komisji Europejskiej.

Dwudziesta ósma poprawka z października 2009 r. formalnie upoważniła rząd do ratyfikacji traktatu lizbońskiego.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Oficjalne strony internetowe

Nieoficjalne skonsolidowane traktaty

Przeglądy mediów

Kampanie partii politycznych

Grupy

Artykuły

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Twenty-eighth_Amendment_of_the_Constitution_Bill_2008&oldid=1135312935 ”