Dwudziesta ósma poprawka do konstytucji Irlandii

Dwudziesta ósma poprawka do konstytucji Irlandii

2 października 2009 ( 2009-10-02 )

Zezwolić państwu na ratyfikację Traktatu z Lizbony
Wyniki
Wybór
Głosy %
Tak 1 214 268 67,13%
NIE 594606 32,87%
Ważne głosy 1 808 874 99,60%
Nieważne lub puste głosy 7224 0,40%
Suma głosów 1 816 098 100,00%
Zarejestrowani wyborcy/frekwencja 3 078 132 59%

Twenty-eighth Amendment of the Constitution of Ireland Bill, 2009 map (results by constituency).png
Deklarowane wyniki według okręgów wyborczych 3 października 2009 r.
 Tak
 NIE
Wynik i frekwencja w referendum

Ustawa o dwudziestej ósmej poprawce do konstytucji (traktat lizboński) z 2009 r. (wcześniej ustawa nr 49 z 2009 r.) to poprawka do konstytucji Irlandii , która zezwalała państwu na ratyfikację traktatu lizbońskiego o Unii Europejskiej . Został zatwierdzony w referendum 2 października 2009 r. (czasami nazywanym drugim referendum lizbońskim ).

Poprawka została przyjęta przez irlandzki elektorat stosunkiem głosów 67,1% do 32,9%, przy frekwencji 59%. Uchwalenie nowelizacji nastąpiło po niepowodzeniu poprzedniej próby, która została odrzucona w pierwszym referendum w Lizbonie , które odbyło się w czerwcu 2008 r. Udane referendum w 2009 r. Stanowiło zmianę o 20,5% na stronę „tak” w stosunku do wyniku z 2008 r.

Po referendum 8 października 2009 r. Dáil Éireann (niższa izba parlamentu) zatwierdziła Traktat. 15 października prezydent Irlandii Mary McAleese podpisała nowelizację konstytucji. Po spełnieniu tych formalności państwo ratyfikowało traktat, składając 23 października dokument ratyfikacyjny rządowi włoskiemu. Traktat lizboński wszedł w życie 1 grudnia 2009 r.

Tło

W orzeczeniu Sądu Najwyższego z 1987 r. ustalono , że ratyfikacja przez Irlandię jakiejkolwiek istotnej zmiany traktatów Unii Europejskiej wymaga zmiany konstytucji Irlandii . Wszystkie zmiany w konstytucji wymagają zatwierdzenia w drodze referendum.

Referendum w sprawie Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy Unii Europejskiej miało się odbyć w 2005 lub 2006 r., ale zostało odwołane po odrzuceniu Konstytucji przez wyborców we Francji w maju 2005 r. iw Holandii w czerwcu 2005 r . Traktat lizboński stanowi ogólnoeuropejski kompromis polityczny, który został uzgodniony po odrzuceniu konstytucji. Zachowuje większość treści Konstytucji, zwłaszcza nowe zasady funkcjonowania instytucji europejskich, ale rezygnuje z wszelkich symbolicznych odniesień do Konstytucji. (Widzieć Traktat Lizboński w porównaniu z Konstytucją Europejską ).

Pierwsze referendum lizbońskie

„Dwudziesta ósma poprawka do ustawy konstytucyjnej z 2008 r.” była propozycją zmiany konstytucji Irlandii w celu umożliwienia ratyfikacji traktatu lizbońskiego (znanego również jako traktat reformujący) Unii Europejskiej , tak aby mogła zostać uchwalona zgodnie z planem w dniu 1 stycznia 2009 r. W ramach uchwalenia ustawy 12 czerwca 2008 r. odbyło się referendum . Propozycja została odrzucona stosunkiem głosów 53,4% do 46,6%, przy frekwencji 53,1%.

Irlandia była jedynym państwem członkowskim UE , które przeprowadziło publiczne referenda w sprawie Traktatu. O ratyfikacji Traktatu we wszystkich pozostałych państwach członkowskich decydują parlamenty narodowe tych krajów. Referendum było częścią większej unijnej ratyfikacji Traktatu, która wymagała ratyfikacji przez wszystkich członków UE i Parlament Europejski . Głosowanie na „nie” w referendum mogłoby całkowicie zablokować traktat w UE. Traktat z Nicei został jednak ratyfikowany przez Irlandię w 2002 r. w drugim referendum po odrzuceniu go w pierwszym głosowaniu z niewielkim marginesem w 2001 r.

Państwa członkowskie UE udzieliły później irlandzkiemu rządowi szeregu gwarancji wskazujących, że traktat lizboński nie wpłynie na zmiany w podatkach, działalności wojskowej ani aborcji w Irlandii, co doprowadziło do drugiego referendum

Zmiany w tekście

Przed nowelizacją art. 29 ust. 4 Konstytucji Irlandii brzmiał:

1º Władza wykonawcza państwa w stosunkach zewnętrznych lub w związku z jego stosunkami zewnętrznymi jest, zgodnie z artykułem 28 niniejszej Konstytucji, wykonywana przez rząd lub z jego upoważnienia.

2° W celu wykonywania jakiejkolwiek funkcji wykonawczej państwa w stosunkach zewnętrznych lub w związku z jego stosunkami zewnętrznymi, Rząd może w takim zakresie i na takich warunkach, jeżeli takie istnieją, jakie mogą być określone przez prawo, skorzystać lub przyjąć wszelkie organ, instrument lub metoda postępowania stosowana lub przyjęta w podobnym celu przez członków jakiejkolwiek grupy lub ligi narodów, z którymi państwo jest lub zostanie stowarzyszone w celu międzynarodowej współpracy w sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.

3. Państwo może zostać członkiem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (ustanowionej Traktatem podpisanym w Paryżu 18 kwietnia 1951 r.), Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (ustanowionej Traktatem podpisanym w Rzymie 25 marca 1957 r.) oraz Europejska Wspólnota Energii Atomowej (ustanowiona Traktatem podpisanym w Rzymie 25 marca 1957 r.). Państwo może ratyfikować Jednolity Akt Europejski (podpisany w imieniu Państw Członkowskich Wspólnot w Luksemburgu dnia 17 lutego 1986 r. iw Hadze dnia 28 lutego 1986 r.).

4º Państwo może ratyfikować Traktat o Unii Europejskiej podpisany w Maastricht dnia 7 lutego 1992 r. i stać się członkiem tej Unii.

5. Państwo może ratyfikować Traktat z Amsterdamu zmieniający Traktat o Unii Europejskiej, Traktaty ustanawiające Wspólnoty Europejskie i niektóre związane z nimi akty, podpisane w Amsterdamie dnia 2 października 1997 r.

6º Państwo może korzystać z opcji lub swobód uznania przewidzianych w artykułach 1.11, 2.5 i 2.15 Traktatu, o których mowa w podsekcji 5 niniejszego paragrafu oraz w drugim i czwartym Protokołach wymienionych we wspomnianym Traktacie, ale każde takie korzystanie podlega uprzedniej zgody obu izb Oireachtasu.

7. Państwo może ratyfikować Traktat z Nicei zmieniający Traktat o Unii Europejskiej, Traktaty ustanawiające Wspólnoty Europejskie i niektóre związane z nimi akty, podpisane w Nicei dnia 26 lutego 2001 r.

8º Państwo może skorzystać z opcji lub swobód uznania przewidzianych w artykułach 1.6, 1.9, 1.11, 1.12, 1.13 i 2.1 Traktatu, o których mowa w podsekcji 7 niniejszego paragrafu, ale każde takie skorzystanie wymaga uprzedniej zgody obu Izb z Oireachtasu.

9º Państwo nie przyjmuje decyzji podjętej przez Radę Europejską w sprawie ustanowienia wspólnej obrony zgodnie z artykułem 1.2 Traktatu, o której mowa w podsekcji 7 niniejszej sekcji, jeżeli ta wspólna obrona obejmowałaby państwo.

10º Żadne postanowienie niniejszej Konstytucji nie unieważnia ustaw uchwalonych, aktów dokonanych lub środków przyjętych przez państwo, które są konieczne w związku ze zobowiązaniami wynikającymi z członkostwa w Unii Europejskiej lub Wspólnotach, ani też nie stoi na przeszkodzie stanowieniu ustaw, aktom dokonanym lub środkom przyjętym przez Unię Europejską lub przez Wspólnoty lub ich instytucje, lub przez organy właściwe na mocy Traktatów ustanawiających Wspólnoty, od nadawania mocy prawnej w państwie.

11° Państwo może ratyfikować Umowę dotyczącą patentów wspólnotowych sporządzoną między Państwami Członkowskimi Wspólnot i sporządzoną w Luksemburgu dnia 15 grudnia 1989 r.

Dwudziesta ósma poprawka zmieniła tekst podsekcji 3º na następujące brzmienie:

3º Państwo może zostać członkiem Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (ustanowionej Traktatem podpisanym w Rzymie dnia 25 marca 1957 r.).

Usunięto podsekcje od 4º do 11º i dodano następujące podsekcje od 4º do 9º

4º Irlandia potwierdza swoje zaangażowanie na rzecz Unii Europejskiej, w ramach której państwa członkowskie tej Unii współpracują ze sobą na rzecz promowania pokoju, wspólnych wartości i dobrobytu swoich narodów.

5º Państwo może ratyfikować Traktat Lizboński zmieniający Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, podpisany w Lizbonie dnia 13 grudnia 2007 r. („Traktat Lizboński”) i może być członkiem Unii Europejskiej ustanowione na mocy tego Traktatu.

6º Żadne postanowienie niniejszej Konstytucji nie unieważnia ustaw uchwalonych, aktów dokonanych lub środków przyjętych przez państwo przed, w dniu lub po wejściu w życie Traktatu z Lizbony, które są konieczne ze względu na zobowiązania wynikające z członkostwa w Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 5 niniejszego rozdziału lub Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, lub uniemożliwia uchwalenie ustaw, dokonanych aktów lub środków przyjętych przez:

I. wspomniana Unia Europejska lub Europejska Wspólnota Energii Atomowej lub ich instytucje,
ii. Wspólnot Europejskich lub Unii Europejskiej istniejących bezpośrednio przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony lub przez ich instytucje, lub
iii. organy właściwe na mocy traktatów, o których mowa w niniejszej sekcji,

od posiadania mocy prawa w państwie.

7º Państwo może skorzystać z opcji lub uznania:

I. do których ma zastosowanie artykuł 20 Traktatu o Unii Europejskiej dotyczący wzmocnionej współpracy,
ii. na mocy Protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do tego traktatu oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dawniej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską), oraz iii na mocy Protokołu
nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączony w ten sposób, w tym możliwość całkowitego lub częściowego zaprzestania stosowania wspomnianego Protokołu nr 21 do państwa,

jednakże każde takie działanie wymaga uprzedniej zgody obu izb Oireachtasu.

8º Państwo może wyrazić zgodę na decyzje, rozporządzenia lub inne akty:

I. na mocy Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej upoważniających Radę Unii Europejskiej do stanowienia inaczej niż jednomyślnie,
ii. na mocy tych traktatów zezwalających na przyjęcie zwykłej procedury ustawodawczej oraz
iii. na mocy art. 82 ust. 2 lit. d), art. 83 ust. 1 akapit trzeci oraz art. 86 ust. 1 i 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, odnoszących się do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości,

jednakże zgoda na taką decyzję, rozporządzenie lub akt wymaga uprzedniej zgody obu izb Oireachtasu.

9º Państwo nie przyjmuje decyzji podjętej przez Radę Europejską w sprawie ustanowienia wspólnej obrony zgodnie z artykułem 42 Traktatu o Unii Europejskiej, jeżeli ta wspólna obrona obejmowałaby państwo.

Kampania referendalna

Komisja Referendalna została powołana przez Ministra Środowiska, Dziedzictwa i Samorządu Lokalnego Johna Gormleya . Przewodniczył jej sędzia Sądu Najwyższego Frank Clarke . Jej rolą było przygotowanie jednego lub kilku oświadczeń zawierających ogólne wyjaśnienie przedmiotu wniosku oraz treści wniosku zawartego w projekcie nowelizacji.

Uczestnicy

Plakat kampanii Yes – Dublin, październik 2009
Graffiti „Nie”, Dublin
Organizacja Godny uwagi personel Postawa
Coir Richarda Greene'a NIE
Fianna Fáil Brian Cowen , Micheál Martin Tak
Dobry Gael Enda Kenny Tak
Generacja Tak Andrzeja Byrne'a Tak
Partia Zielonych Johna Gormleya Tak
Intel Irlandia Jima O'Hary Tak
Irlandia dla Europy Pat Cox Tak
Partia Pracy Eamona Gilmore'a Tak
Liberałowie Neila Nelligana Tak
Liberty Declana Ganleya NIE
Platforma Narodowa Anthony'ego Coughlana NIE
Sojusz na rzecz Pokoju i Neutralności Rogera Cole'a NIE
Socjalistyczna Partia Robotnicza Richarda Boyda Barretta NIE
Ruch Ludowy Patrycja McKenna NIE
Ryanaira Michaela O'Leary'ego Tak
Sinn Féin Gerry Adams , Mary Lou McDonald NIE
partia Socjalistyczna Joe Higginsa NIE
EFD Nigela Farage'a NIE
Należymy Oliwia Buckley Tak
Kobiety dla Europy Michelle O'Donnell i Niamh Gallagher Tak
Partia Robotnicza Micka Finnegana NIE

Ankiety

Data sondażu Konduktor Na zlecenie Wielkość próbki Dla Przeciwko Niezdecydowany
27 września 2009 Badania kwantowe Niedziela niezależna 1000 68% 17% 15%
26 września 2009 czerwony C Niedzielny post biznesowy 1000 55% 27% 18%
25 września 2009 TNS/mrbi irlandzkie czasy 1000 48% 33% 19%
18 września 2009 r Millward Brown/Lansdowne ? 1000 53% 26% 21%
12 września 2009 Badania kwantowe Niedziela niezależna 1000 63% 15% 22%
12 września 2009 czerwony C Niedzielny post biznesowy 1000 52% 25% 23%
4 września 2009 r TNS/mrbi ? 1000 46% 29% 25%
28 maja 2009 r TNS/mrbi ? 2000 54% 28% 18%
13 maja 2009 r TNS/mrbi ? 2000 52% 29% 19%
25 kwietnia 2009 Badania kwantowe ? 500 54% 24% 22%
28 stycznia 2009 r czerwony C Niedzielny post biznesowy 1001 58% 28% 14%
23 stycznia 2009 Millward Brown/Lansdowne ? 1000 58% 29% 12%
20 stycznia 2009 Badania kwantowe ? 500 55% 37% 8%

Głosowanie

spisie wyborców figurowało 3 078 132 wyborców . Z wyjątkiem niektórych odległych wysp, które poszły do ​​​​urn dwa dni przed resztą kraju, oficjalne głosowanie odbyło się w piątek, 2 października 2009 r., Między 07:00 a 22:00. Liczenie rozpoczęło się następnego ranka o godzinie 09:00.

Wynik

Dwudziesta ósma poprawka do Konstytucji Irlandii Bill 2009
Wybór Głosy %
Referendum passed Tak 1 214 268 67.13
NIE 594606 32,87
Ważne głosy 1 808 874 99,60
Nieważne lub puste głosy 7224 0,40
Suma głosów 1 816 098 100,00
Zarejestrowani wyborcy/frekwencja 3 078 132 59.00
Wynik według okręgów wyborczych
Okręg wyborczy Elektorat Okazać się (%) Głosy Proporcja głosów ± Tak 2008
Tak NIE Tak NIE
Carlow-Kilkenny 104387 58,0% 42 499 17755 70,5% 29,5% +20,5%
Cavan-Monaghan 95270 59,1% 34740 21301 62,0% 38,0% +16,8%
Klara 82292 56,9% 33707 12898 72,3% 27,7% +20,5%
Korek Wschód 84411 57,5% 31 956 16387 66,1% 33,9% +23,1%
Północno-środkowa część Cork 65348 59,6% 21642 17136 55,8% 44,2% +20,2%
Cork północno-zachodni 64759 60,8% 27249 11942 69,5% 30,5% +23,4%
Południowo-środkowa część Cork 89655 60,3% 36040 17874 66,8% 33,2% +20,2%
Cork na południowy zachód 58657 60,6% 23764 11615 67,2% 32,8% +22,8%
Donegal północno-wschodni 56 935 51,4% 14156 15 005 48,5% 51,5% +13,2%
Południowo-zachodni Donegal 60340 52,3% 15623 15794 49,7% 50,3% +13,1%
Centrum Dublina 56451 53,3% 18545 11396 61,9% 38,1% +18,1%
Środkowy zachód Dublina 62651 55,8% 21435 13424 61,5% 38,5% +21,9%
Północ Dublina 83251 61,3% 36 971 13 895 72,7% 27,3% +22,1%
Północno-środkowy Dublin 50 946 65,6% 23692 9624 71,1% 28,9% +20,5%
Dublin północno-wschodni 52 499 63,4% 21045 12117 63,5% 36,5% +20,3%
Dublin północno-zachodni 49813 57,6% 15734 12850 55,0% 45,0% +18,6%
Dublin Południe 98225 59,5% 47549 10672 81,7% 18,3% +18,8%
Dublin południowo-środkowy 80756 55,5% 25854 18742 58,0% 42,0% +19,0%
Dublin południowo-wschodni 54794 54,7% 23478 6365 78,7% 21,3% +17,0%
Dublin południowo-zachodni 68.497 57,7% 23192 16178 58,9% 41,1% +24,0%
Dublin Zachodni 52649 59,5% 21429 9852 68,5% 31,5% +20,6%
Dun Laoghaire 76503 74,2% 45 917 10651 81,2% 18,8% +17,7%
Galway Wschód 80320 56,1% 30549 14306 68,1% 31,9% +21,2%
Galway Zachód 86538 54,2% 31 000 15732 66,3% 33,7% +20,2%
Kerry Północ 55511 55,6% 19543 11193 63,6% 36,4% +23,2%
Kerry południe 52023 58,4% 20092 10170 66,4% 33,6% +23,8%
Północ Kildare 73606 57,3% 32 012 10 002 76,2% 23,8% +21,6%
Kildare południe 56177 55,3% 21568 9373 69,7% 30,3% +21,6%
Laois-Offaly 107303 59,6% 46624 17097 73,2% 26,8% +17,2%
Wschód Limericka 73734 61,0% 30210 14607 67,4% 32,6% +21,4%
Limericki Zachód 58206 58,1% 23366 10343 69,3% 30,7% +24,7%
Longford-Westmeath 88390 53,4% 30870 16156 65,6% 34,4% +19,3%
Louth 84360 58,8% 30116 19241 61,0% 39,0% +19,1%
Majo 95466 58,0% 34056 21132 61,7% 38,3% +23,4%
Meat Wschód 68869 56,1% 27822 10653 72,3% 27,7% +21,4%
Meath West 58585 61,0% 23103 12504 64,9% 35,1% +20,4%
Roscommon – Południowe Leitrim 59871 65,0% 25580 13194 66,0% 34,0% +20,4%
Sligo – Północne Leitrim 56286 58,9% 21295 11744 64,5% 35,5% +21,2%
Tipperary Północ 48446 75,9% 25768 10846 70,4% 29,6% +20,6%
Tipperary południe 61439 54,3% 22712 10483 68,4% 31,6% +21,6%
Waterford 73 589 61,3% 30744 14116 68,5% 31,5% +22,8%
Wexford 103412 58,8% 39463 21067 65,2% 34,8% +21,2%
Wicklowa 86812 67,9% 41540 17174 70,7% 29,3% +20,9%
Całkowity 3 078 132 59,0% 1 214 268 594606 67,1% 32,8% +20,5%

Kolumna „± Tak 2008” pokazuje procentową zmianę liczby głosów „tak” w porównaniu z pierwszym referendum lizbońskim , które zostało odrzucone w referendum w 2008 r.

Reakcja

Taoiseach Brian Cowen powiedział, że Irlandia zrobiła „decydujący krok”, przechodząc referendum. Tánaiste Mary Coughlan powiedziała, że ​​głosowanie na „nie” w jej rodzinnym hrabstwie Donegal było widoczne od około dwóch tygodni wcześniej z powodu „mieszanych wiadomości”. Lider Fine Gael , Enda Kenny, opisał to jako „dojrzałą, refleksyjną decyzję”. Eamon Gilmore , lider Partii Pracy , powiedział, że jest to zarówno „rozsądne”, jak i „konieczne”. Przewodniczący Komisji Europejskiej José Manuel Barroso powiedział, że głosowanie zapewniło, że będzie to „wielki dzień” zarówno dla Irlandii, jak i dla Europy. Przewodniczący Parlamentu Europejskiego Jerzy Buzek stwierdził, że teraz rozpoczną się prace nad „przezwyciężeniem pozostałych trudności”.

Declan Ganley , lider Libertas , powiedział, że nieoczekiwanie wysoka liczba głosów „tak” pokazała, „jak bardzo ludzie są przerażeni” stanem gospodarki. To uczucie zostało powtórzone przez pewną część wyborców, których postawa brzmiała: „Jestem tutaj, ponieważ mam głos i zasadniczo powiedziano mi, co mam z nim zrobić”. Eurodeputowany Partii Socjalistycznej, Joe Higgins, pochwalił wyniki kampanii „Nie”. Przewodniczący Sinn Féin , Gerry Adams, zapytał, dlaczego zignorowano pierwsze referendum. Sinn Féin Wiceprezes Mary Lou McDonald skrytykowała „haniebną i przygnębiającą” kampanię Yes. Richard Greene z Cóir obiecał, że wojna przeciwko Traktatowi będzie kontynuowana pomimo drugiego wyniku, mówiąc, że Cóir był „niezwykle rozczarowany, że głos ludu nie został usłyszany za pierwszym razem”. Václav Klaus , prezydent Republiki Czeskiej , opisał głosowanie jako „nadszarpnięte, ponieważ jest to powtórne referendum”. Nigel Farage , lider Partii Niepodległości Zjednoczonego Królestwa powiedział, że proces ten nie różnił się od „skorumpowanych wyborów w Zimbabwe czy Afganistanie ”. Bruce Arnold , felietonista Irish Independent , powiedział, że szkód wyrządzonych osobom pozbawionym praw wyborczych przez „skażone wyniki” referendów „nie da się łatwo naprawić”.

Formalności końcowe

Po referendum dopełniono następujących formalności:

6 października W
Iris Oifigiúil opublikowano Prowizoryczne Zaświadczenie o Referendum z pełnym wynikiem referendum .
8 października
Dáil uchwalił wniosek zatwierdzający warunki Traktatu zgodnie z art. 29 ust. 5 ust. 2° Konstytucji.
13 października
Nie złożono w Sądzie Najwyższym żadnego wniosku o zaświadczenie o tymczasowym referendum , zaświadczenie stało się ostateczne.
15 października
Prezydent McAleese podpisał nowelizację ustawy
16 października
Prezydent McAleese podpisał dokument ratyfikacyjny Traktatu
23 października
Dick Roche, minister stanu, złożył dokument ratyfikacyjny rządowi włoskiemu.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Oficjalne strony internetowe
Przeglądy mediów