Rozmówca kodów

„Codetalkers” przekierowuje tutaj. Informacje o zespole można znaleźć w artykule The Codetalkers .
W przypadku postaci Metal Gear Solid V: The Phantom Pain zobacz Lista postaci z serii Metal Gear § Code Talker .

Group of Choctaw soldiers holding American flag
Choctaw szkolący się podczas I wojny światowej w zakresie kodowanych transmisji radiowych i telefonicznych

Mówca kodowy był osobą zatrudnioną przez wojsko w czasie wojny do używania mało znanego języka jako środka tajnej komunikacji. Termin ten jest obecnie zwykle kojarzony z żołnierzami Stanów Zjednoczonych podczas wojen światowych , którzy używali swojej znajomości języków rdzennych Amerykanów jako podstawy do przesyłania zaszyfrowanych wiadomości. W szczególności w Korpusie Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych było około 400 do 500 rdzennych Amerykanów, których głównym zadaniem było przekazywanie tajnych wiadomości taktycznych . Mówcy kodów przesyłali wiadomości przez wojskowe sieci telefoniczne lub radiowe, używając formalnie lub nieformalnie opracowanych kodów opartych na ich językach ojczystych. Mówcy kodów poprawili szybkość szyfrowania i deszyfrowania komunikacji w operacjach na pierwszej linii podczas II wojny światowej .

Podczas II wojny światowej używano dwóch typów kodów. Kody typu pierwszego zostały formalnie opracowane w oparciu o języki Komanczów , Hopi , Meskwaki i Navajo . Użyli słów ze swoich języków dla każdej litery alfabetu angielskiego. Wiadomości można było kodować i dekodować za pomocą prostego szyfru podstawieniowego , w którym tekstem zaszyfrowanym było słowo w języku ojczystym. Kod drugiego typu był nieformalny i bezpośrednio przetłumaczony z języka angielskiego na język ojczysty. Jeśli w języku ojczystym nie było słowa opisującego słowo wojskowe, szyfranci używali słów opisowych. Na przykład Navajo nie mieli słowa oznaczającego łódź podwodną , ​​więc przetłumaczyli to jako żelazna ryba .

Termin Code Talker został pierwotnie ukuty przez Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych i był używany do identyfikacji osób, które ukończyły specjalne szkolenie wymagane do zakwalifikowania się jako Code Talkers, a ich rejestry służbowe wskazują „642 - Code Talker” jako przydział obowiązków. Dziś termin Code Talker jest nadal silnie kojarzony z dwujęzycznymi Navajo , przeszkolonymi w zakresie Kodeksu Navajo podczas II wojny światowej przez Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, aby służyć we wszystkich sześciu dywizjach Korpusu i Marine Raiders of the Pacific teatru . Jednak korzystanie z komunikatorów rdzennych Amerykanów datuje się przed II wojną światową. Do wczesnych pionierów komunikacji opartej na rdzennych Amerykanach używanej przez wojsko Stanów Zjednoczonych należą Cherokee i Choctaw podczas I wojny światowej. Obecnie termin Code Talker jest stosowany w odniesieniu do wszystkich plemion rdzennych Amerykanów, które wniosły swój język do służby w Stanach Zjednoczonych.

Inni komunikatorzy rdzennych Amerykanów - obecnie nazywani mówcami kodów - zostali rozmieszczeni przez armię Stanów Zjednoczonych podczas II wojny światowej, w tym żołnierze Lakota , Meskwaki , Mohawk , Comanche , Tlingit , Hopi , Cree i Crow ; służyli na teatrach Pacyfiku, Afryki Północnej i Europy.

Języki

Assiniboina

Rodzimi użytkownicy języka Assiniboine służyli jako koderzy podczas II wojny światowej do szyfrowania komunikacji. Jednym z takich szyfrantów był Gilbert Horn Senior , który dorastał w rezerwacie Indian Fort Belknap w Montanie i został plemiennym sędzią i politykiem.

baskijski

W listopadzie 1952 roku magazyn Euzko Deya poinformował, że w maju tego roku, po spotkaniu dużej liczby amerykańskich marines pochodzenia baskijskiego w obozie w San Francisco, kapitan Frank D. Carranza pomyślał o użyciu języka baskijskiego jako kodów. Jego przełożeni obawiali się ryzyka, ponieważ w rejonie Pacyfiku istniały znane osady Basków, w tym: 35 baskijskich jezuitów w Hiroszimie , na czele z Pedro Arrupe ; kolonia baskijskich jai alai w Chinach i na Filipinach; i baskijscy zwolennicy Falangi w Azji. W rezultacie baskijscy mówcy ze Stanów Zjednoczonych nie zostali rozmieszczeni w tych teatrach, zamiast tego byli początkowo wykorzystywani w testach i przekazywaniu informacji logistycznych na Hawaje i Australię.

Według Euzko Deya , 1 sierpnia 1942 roku porucznicy Nemesio Aguirre, Fernández Bakaicoa i Juanana otrzymali z San Diego zakodowaną w języku baskijskim wiadomość dla admirała Chestera Nimitza . Wiadomość ostrzegała Nimitza przed operacją Apple, mającą na celu usunięcie Japończyków z Wysp Salomona . Przetłumaczyli również datę rozpoczęcia ataku na Guadalcanal , 7 sierpnia . Gdy wojna rozszerzyła się na Pacyfik, brakowało osób mówiących po baskijsku, a wojsko amerykańskie zaczęło preferować równoległy program oparty na użyciu głośników Navajo.

W 2017 roku Pedro Oiarzabal i Guillermo Tabernilla opublikowali artykuł obalający artykuł Euzko Deyi . Według Oiarzabala i Tabernilli nie mogli znaleźć Carranzy, Aguirre, Fernándeza Bakaicoa ani Juanany w archiwach National Archives and Records Administration lub US Army. Znaleźli niewielką liczbę amerykańskich marines o baskijskich nazwiskach , ale żaden z nich nie pracował w transmisjach. Sugerują, że historia Carranzy była Biura Służb Strategicznych mającą na celu wzbudzenie sympatii dla amerykańskiego wywiadu wśród baskijskich nacjonalistów.

Czirokez

Pierwsze znane użycie koderów w armii amerykańskiej miało miejsce podczas I wojny światowej. Żołnierze Czirokezów z 30. Dywizji Piechoty Stanów Zjednoczonych biegle posługujący się językiem Czirokezów zostali przydzieleni do przekazywania wiadomości pod ostrzałem podczas drugiej bitwy nad Sommą . Według oficera łączności dywizji miało to miejsce we wrześniu 1918 r., Kiedy ich jednostka znajdowała się pod dowództwem brytyjskim.

Choctaw

Główny artykuł: mówcy kodu Choctaw

Podczas I wojny światowej dowódca kompanii kapitan Lawrence z armii amerykańskiej podsłuchał rozmowę Solomona Louisa i Mitchella Bobba w Choctaw . Po dalszych badaniach odkrył, że w batalionie służyło ośmiu żołnierzy Choctaw . Żołnierze Choctaw z 36. Dywizji Piechoty armii zostali przeszkoleni w używaniu ich języka w szyfrach i pomogli amerykańskim siłom ekspedycyjnym w kilku bitwach ofensywy Meuse-Argonne . 26 października 1918 r. Mówcy kodów zostali zmuszeni do służby i „fala bitwy odwróciła się w ciągu 24 godzin… aw ciągu 72 godzin alianci przeszli do pełnego ataku”.

Komancz

A group of twelve uniformed US Army servicemen gathered around two Native American men dressed in traditional tribal clothing
Mówcy kodu Komanczów z 4. Kompanii Sygnałowej

Władze niemieckie wiedziały o używaniu szyfrantów podczas I wojny światowej. Joseph Goebbels oświadczył, że rdzenni Amerykanie byli rodakami Aryjczykami . Ponadto Niemcy wysłali do Stanów Zjednoczonych zespół trzydziestu antropologów , aby przed wybuchem II wojny światowej uczyli się języków rdzennych Amerykanów. Zadanie okazało się jednak zbyt trudne ze względu na dużą liczbę rodzimych języków i dialektów . Niemniej jednak, dowiedziawszy się o nazistowskich wysiłkach, armia amerykańska zdecydowała się nie wdrażać zakrojonego na szeroką skalę programu mówienia kodów na europejskim teatrze działań .

Początkowo zwerbowano 17 koderów, ale trzech nie było w stanie odbyć podróży przez Atlantyk, kiedy jednostka została ostatecznie rozmieszczona. W sumie 14 koderów posługujących się językiem Komanczów wzięło udział w inwazji na Normandię i służyło w 4. Dywizji Piechoty w Europie. Żołnierze Komanczów z 4. Kompanii Sygnałowej opracowali słownictwo składające się z 250 terminów kodowych, używając słów i wyrażeń w ich własnym języku. Używając metody zastępczej podobnej do tej stosowanej przez Navajo , koderzy używali opisowych słów z języka Komanczów dla rzeczy, które nie miały tłumaczeń. Na przykład termin kodowy w języku Komanczów oznaczający czołg to żółw , bombowiec to ptak w ciąży , karabin maszynowy to maszyna do szycia , a Adolf Hitler to szalony biały człowiek .

Do każdego pułku przydzielono dwóch koderów Komanczów, a pozostałych przydzielono do kwatery głównej 4. Dywizji Piechoty. Wkrótce po wylądowaniu na plaży w Utah 6 czerwca 1944 roku Comanche zaczął nadawać wiadomości. Niektórzy zostali ranni, ale nikt nie zginął.

W 1989 r. rząd francuski odznaczył kodowców Komanczów Kawalerem Narodowego Orderu Zasługi . 30 listopada 1999 r. Departament Obrony Stanów Zjednoczonych przyznał Charlesowi Chibitty nagrodę Knowlton w uznaniu jego wybitnej pracy wywiadowczej.

Cree

Podczas II wojny światowej Kanadyjskie Siły Zbrojne zatrudniały żołnierzy Pierwszych Narodów, którzy mówili językiem Cree jako mówców kodowych. Dzięki przysięgom zachowania tajemnicy i oficjalnej klasyfikacji do 1963 r. Rola mówców kodu Cree była mniej znana niż ich amerykańskich odpowiedników i nie została uznana przez rząd kanadyjski. Film dokumentalny Cree Code Talkers z 2016 roku opowiada historię jednej z takich osób z Métis , Charlesa „Checkera” Tomkinsa . Tomkins zmarł w 2003 roku, ale krótko przed śmiercią udzielił wywiadu Smithsonian National Museum of the American Indian . Chociaż zidentyfikował kilku innych mówców kodu Cree, „Tomkins mógł być ostatnim z jego towarzyszy, który wiedział cokolwiek o tej tajnej operacji”.

język węgierski

W 2022 roku podczas wojny rosyjsko-ukraińskiej armia ukraińska używała języka węgierskiego do przekazywania operacyjnych informacji wojskowych i rozkazów w celu obejścia zrozumiałych dla najeżdżającej armii rosyjskiej bez konieczności szyfrowania i odszyfrowywania wiadomości. Ukraina ma znaczną populację węgierską, liczącą ponad 150 000 osób, które mieszkają głównie w regionie Kárpátalja (po węgiersku) lub obwodzie zakarpackim (po ukraińsku) , sąsiadującym z Węgrami . Jako obywatele ukraińscy mężczyźni w wieku poborowym również podlegają służbie wojskowej, stąd armia ukraińska dysponuje językiem węgierskim. Język węgierski jest jednym z najczęściej używanych i oficjalnych języków tego regionu na terenie dzisiejszej Ukrainy . Język węgierski nie jest językiem indoeuropejskim, w przeciwieństwie do słowiańskiego ukraińskiego czy rosyjskiego , ale jest językiem ugryjskim . Z tego powodu jest wyraźna i niezrozumiała dla rosyjskojęzycznych.

Meskwaki

Grupa 27 Meskwaków zaciągnęła się razem do armii amerykańskiej w styczniu 1941 roku; stanowili 16 procent populacji Meskwaki w Iowa. Podczas II wojny światowej armia amerykańska wyszkoliła ośmiu mężczyzn Meskwaki, aby używali ich ojczystego języka lisów jako mówców kodowych. Zostali przydzieleni do Afryki Północnej. Osiem zostało pośmiertnie odznaczonych Złotym Medalem Kongresu w 2013 roku; rząd wręczył odznaczenia przedstawicielom społeczności Meskwaki.

irokez

Mówiący w języku irokezów byli używani podczas II wojny światowej przez armię Stanów Zjednoczonych na Pacyfiku. Levi Oakes , urodzony w Kanadzie mówca kodu Mohawk, został wysłany do ochrony wiadomości wysyłanych przez siły alianckie przy użyciu Kanien'kéha , języka podzbioru Mohawk. Oakes zmarł w maju 2019 roku; był ostatnim mówcą szyfrów Mohawków.

Muscogee (Seminole i Creek)

Język Muscogee był używany jako kod typu drugiego (nieformalny) podczas II wojny światowej przez zaciągniętych do armii Stanów Zjednoczonych ludzi z Seminole i Creek . Tony Palmer, Leslie Richard, Edmund Harjo i Thomas MacIntosh z Seminole Nation of Oklahoma i Muscogee (Creek) Nation zostali uznani na mocy ustawy Code Talkers Recognition Act z 2008 roku. Ostatni ocalały z tych szyfrantów, Edmond Harjo z Seminole Nation of Oklahoma zmarł 31 marca 2014 r. w wieku 96 lat. Jego biografia została opisana podczas ceremonii wręczenia Złotego Medalu Kongresu na cześć Harjo i innych mówców szyfrów w Kapitolu Stanów Zjednoczonych 20 listopada 2013 r.

Navajo

Navajo code talkers
Mówcy kodów Navajo, Saipan, czerwiec 1944

Philip Johnston , inżynier budownictwa z miasta Los Angeles, zaproponował użycie języka Navajo Korpusowi Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych na początku II wojny światowej. Johnston, weteran I wojny światowej, wychował się w rezerwacie Navajo jako syn misjonarzy Navajo. Był w stanie rozmawiać w tak zwanym „navajo kupca” - języku pidgin . Był jednym z nielicznych nie-Navajo, którzy mieli z nim styczność na tyle, by zrozumieć niektóre z jego niuansów. Wielu ludzi Navajo zaciągnęło się wkrótce po ataku na Pearl Harbor i chętnie przyczyniło się do działań wojennych.

Ponieważ Navajo ma złożoną gramatykę , nie jest to wzajemnie zrozumiałe , nawet z najbliższymi krewnymi z rodziny Na-Dene, aby dostarczać znaczących informacji. W tamtym czasie był to jeszcze język niepisany, a Johnston wierzył, że Navajo może spełnić wojskowe wymagania dotyczące nieczytelnego kodu. Jego złożona składnia i fonologia, nie wspominając o licznych dialektach, czyniły go niezrozumiałym dla każdego bez obszernej ekspozycji i szkolenia. Według jednego z szacunków w chwili wybuchu II wojny światowej mniej niż 30 osób niebędących Nawahami rozumiało ten język.

Na początku 1942 roku Johnston spotkał się z dowódcą Korpusu Amfibii, generałem dywizji Claytonem B. Vogelem i jego sztabem. Johnston zainscenizował symulowane warunki bojowe, które pokazały, że ludzie Navajo mogą przesyłać i dekodować wiadomość składającą się z trzech linii w 20 sekund, w porównaniu z 30 minutami, które zajmowały ówczesne maszyny. Pomysł wykorzystania głośników Navajo jako mówiących kod został zaakceptowany; Vogel zalecił marines rekrutację 200 Navajo. Jednak to zalecenie zostało ograniczone do jednego plutonu do wykorzystania jako projekt pilotażowy do opracowania i przetestowania wykonalności kodu. 4 maja 1942 roku dwudziestu dziewięciu mężczyzn Navajo zostało zaprzysiężonych do służby w starym forcie armii amerykańskiej, który został przekształcony w szkołę z internatem BIA: Fort Wingate. Byli zorganizowani jako pluton 382. Pierwszych 29 rekrutów Navajo uczestniczyło w obozie dla rekrutów w maju 1942 roku. Ta pierwsza grupa stworzyła kod Navajo w Camp Pendleton .

Pierwszy-29 i stworzenie Kodeksu.

Jedną z kluczowych różnic między Code Talkers Navajo a Army Code Talkers jest to, że Navajo Code Talkers używali zakodowanej wersji swojego języka. Inni Navajo, którzy nie byli przeszkoleni w zakresie Kodeksu Navajo, nie mogli odszyfrować wysyłanych wiadomości.

Pluton 382 był pierwszym plutonem piechoty morskiej „całkowicie indyjskim i całkowicie Navajo”. Członkowie tego plutonu stali się znani jako The First Twenty-Nine . Większość rekrutowano z okolic Fort Wingate w Nowym Meksyku. Najmłodszym był William Dean Yazzie (alias Dean Wilson), który miał zaledwie 15 lat, kiedy został zwerbowany. Najstarszym był Carl N. Gorman – który wraz ze swoim synem RC Gormanem został uznanym artystą i który zaprojektował logo Code Talkers – w wieku 35 lat.

Imiona pierwszych dwudziestu dziewięciu i obszary urodzenia
Imię Code Talkera Obszar urodzenia Inne uwagi do serwisu
Samuela Begaya Toadlena, AZ
Johna Browna Jr Chinle, AZ
Lowella Damona Fort Defiance, AZ
Jamesa Dixona Shiprock, Nowy Meksyk
Carla Gormana Chinle, AZ
Alfreda Leonarda Lukachukai, AZ
Johnny'ego Manuelito Sheep Springs, Nowy Meksyk
Williama McCabe'a Ganado, AZ Fioletowe serce
Balmer Slowtalker (alias Joe Palmer) Leupp, AZ
Nelsona Thompsona Leupp, AZ Fioletowe serce
Benjamina Clevelanda Fort Defiance, AZ Fioletowe serce
Jacek Nez Kanion del Muerto, Arizona
Oskara Ilthmy Lupton, AZ Fioletowe serce
George'a Dennisona Fort Defiance, AZ
Chester Nez Dwie studnie, AZ
Roya Begaya Czarna Góra, AZ
Przytulny brąz Chinle, AZ
Eugeniusza Crawforda Tohatchi, NM
Johna Benally'ego Fort Defiance, AZ
Lloyda Olivera Fruitland, Nowy Meksyk
Johna Williego Shonto, AZ
Charliego Begaya Tocito, NM Fioletowe serce
Wilsie Bitsie Rehoboth, Nowy Meksyk
Franka Denny'ego Pete'a Fruitland, Nowy Meksyk Fioletowe serce
John Chee Tocito, NM
Allena Dale'a June Kaibito, AZ
Harry Tsosie Szorstka skała, AZ Purpurowe serce, KIA
Davida Curleya Phoenix, AZ
Bill Yazzie (alias Dean Wilson) TeecNosPos, AZ

Kod Navajo został formalnie opracowany i wzorowany na alfabecie fonetycznym Joint Army / Navy , który używa uzgodnionych angielskich słów do reprezentowania liter . Ponieważ ustalono, że fonetyczne przeliterowanie wszystkich terminów wojskowych litera po literze na słowa podczas walki byłoby zbyt czasochłonne, niektórym terminom , koncepcjom , taktyce i instrumentom współczesnej wojny nadano w języku Navajo wyjątkowo formalne nomenklatury opisowe. Na przykład słowo rekin odnosiło się do niszczyciela, podczas gdy srebrny liść dębu wskazywał na stopień podpułkownika.

Wdrożenie i ewolucja kodu i powojennych mówców kodów

Opracowano książkę kodów, aby nauczyć nowych inicjowanych wielu odpowiednich słów i pojęć . Tekst był przeznaczony wyłącznie do celów szkolnych i nigdy nie miał być zabierany w teren. Mówcy kodu zapamiętywali wszystkie te wariacje i ćwiczyli ich szybkie użycie w stresujących warunkach podczas szkolenia. Mówcy Navajo, którzy nie zostali przeszkoleni w zakresie pracy z kodami, nie mieliby pojęcia, co oznaczają komunikaty szyfrantów; słyszeli tylko ucięte i chaotyczne ciągi pojedynczych, niezwiązanych ze sobą rzeczowników i czasowników.

Code talker memorial with etched words: "Navajo Indian Code Talkers USMC. Used their native language skills to direct US Marine Corps Artillery fire during WWII in Pacific area. Japanese could not break code. Thus these early Americans exemplified the spirit of America's fighting men. Sponsored by: Disabled Veterans South Marion DAV#85 serving veterans and dependents." The memorial also includes the United States Marine Corps emblem.
Code Talkers Monument Ocala, Florida Memorial Park

Mówcy kodów Navajo byli chwaleni za umiejętności, szybkość i dokładność, które wykazywali przez całą wojnę. W bitwie o Iwo Jimę major Howard Connor, oficer sygnałowy 5. dywizji piechoty morskiej , przez pierwsze dwa dni bitwy przez całą dobę pracowało sześciu mówców kodu Navajo. Ta szóstka wysłała i odebrała ponad 800 wiadomości, wszystkie bez błędów. Connor powiedział później: „Gdyby nie Navajo, piechota morska nigdy nie zajęłaby Iwo Jimy”.

Po incydentach, w których mówcy kodu Navajo byli myleni z etnicznymi Japończykami i zostali schwytani przez innych amerykańskich żołnierzy, kilku przydzielono osobistego ochroniarza, którego głównym obowiązkiem była ochrona ich z ich własnej strony. Według Billa Toledo, jednego z drugiej grupy po pierwotnych 29, mieli tajny dodatkowy obowiązek: jeśli ich podopiecznemu groziło schwytanie, mieli go zastrzelić, aby chronić kod. Na szczęście nikt nigdy nie został do tego wezwany.

Aby zapewnić spójne stosowanie terminologii kodów na całym teatrze działań na Pacyfiku, reprezentatywni mówcy kodów z każdej dywizji piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych spotkali się na Hawajach, aby omówić niedociągnięcia w kodzie, wprowadzić nowe terminy do systemu i zaktualizować swoje książki kodów. Ci przedstawiciele z kolei szkolili innych code talkers, którzy nie mogli uczestniczyć w spotkaniu. W miarę postępu wojny dodawano dodatkowe słowa kodowe i włączano je do całego programu. W innych przypadkach nieformalne skróty myślowe zostały opracowane na potrzeby konkretnej kampanii i nie były rozpowszechniane poza obszarem działania. Przykłady słów kodowych obejmują słowo Navajo oznaczające myszołowa , jeeshóóʼ , które było używane dla bombowca , podczas gdy słowo kodowe używane dla łodzi podwodnej , béésh łóóʼ , oznaczało żelazną rybę w języku Navajo. Ostatni z oryginalnych 29 mówców kodu Navajo, którzy opracowali kod, Chester Nez , zmarł 4 czerwca 2014 r.

Czterech z ostatnich dziewięciu mówców kodu Navajo używanych w wojsku zmarło w 2019 roku: Alfred K. Newman zmarł 13 stycznia 2019 roku w wieku 94 lat. 10 maja 2019 roku Fleming Begaye Sr. zmarł w wieku 97 lat. Senator stanu Nowy Meksyk John Pinto , wybrany w 1977 r., Zmarł na stanowisku 24 maja 2019 r. William Tully Brown zmarł w czerwcu 2019 r. W wieku 96 lat. Joe Vandever Senior zmarł w wieku 96 lat 31 stycznia 2020 r. Samuel Sandoval zmarł 29 lipca 2022 r . , w wieku 98 lat. Tylko trzech pozostałych członków nadal żyje od 2022 r., John Kinsel Sr., Thomas H. Begay i Peter MacDonald.

Niektórzy Code Talkers, tacy jak Chester Nez i William Dean Yazzie (alias Dean Wilson), nadal służyli w piechocie morskiej podczas wojny koreańskiej. Pogłoski o wdrożeniu Kodeksu Navajo podczas wojny koreańskiej i później nigdy nie zostały udowodnione. Kod pozostawał tajny do 1968 roku. Kod Navajo jest jedynym mówionym kodem wojskowym, którego nigdy nie udało się rozszyfrować.

nubijski

Podczas wojny arabsko-izraelskiej w 1973 r . Egipt zatrudniał mówiących po nubijsku Nubijczyków jako szyfrantów.

Tlingit

Podczas drugiej wojny światowej amerykańscy żołnierze używali swojego rodzimego Tlingit jako szyfru przeciwko siłom japońskim. Ich działania pozostały nieznane, nawet po odtajnieniu szyfrantów i opublikowaniu szyfrów Navajo. W marcu 2019 r. ustawodawca Alaski uhonorował pamięć pięciu zmarłych mówców kodu Tlingit.

walijski

System wykorzystujący język walijski był używany przez siły brytyjskie podczas II wojny światowej, ale w niewielkim stopniu. W 1942 roku Królewskie Siły Powietrzne opracowały plan wykorzystania języka walijskiego do tajnej komunikacji, ale nigdy nie został on zrealizowany. Język walijski był ostatnio używany w wojnach jugosłowiańskich do przekazywania nieistotnych wiadomości.

wenzhouński

wojny chińsko-wietnamskiej w 1979 roku Chiny używały ludzi mówiących w języku Wenzhounese jako mówców kodowych .

Uznanie powojenne

Mówcy kodu Navajo nie otrzymali uznania aż do 1968 roku, kiedy ich operacja została odtajniona. W 1982 r. mówcy kodów otrzymali Certyfikat Uznania od prezydenta USA Ronalda Reagana , który również ogłosił 14 sierpnia 1982 r. Dniem Mówców Kodów Navajo.

21 grudnia 2000 r. Prezydent Bill Clinton podpisał ustawę publiczną 106-554, 114 Statut 2763, na mocy której przyznano Złoty Medal Kongresu 29 oryginalnym 29 mówcom kodu Navajo z czasów II wojny światowej oraz Srebrne Medale każdej osobie, która zakwalifikowała się jako mówca kodu Navajo ( około 300). W lipcu 2001 r. Prezydent George W. Bush uhonorował szyfrantów, wręczając medale czterem ocalałym oryginalnym mówcom szyfrów (piąty żyjący oryginalny mówca kodów nie mógł uczestniczyć) podczas ceremonii, która odbyła się w Capitol Rotunda w Waszyngtonie . Rodzinom zmarłych 24 oryginalnych szyfrantów wręczono złote medale.

Dziennikarka Patty Talahongva wyreżyserowała i wyprodukowała film dokumentalny The Power of Words: Native Languages ​​as Weapons of War , dla Smithsonian National Museum of the American Indian w 2006 roku, ujawniając historię mówiących kod Hopi. W 2011 roku w Arizonie ustanowiono 23 kwietnia jako coroczny dzień uznania dla mówiących kod Hopi. Texas Medal of Valor został przyznany pośmiertnie 18 mówcom kodu Choctaw za ich służbę podczas II wojny światowej 17 września 2007 r. Przez adiutanta generalnego stanu Teksas.

Ustawa Code Talkers Recognition Act z 2008 r. (Prawo publiczne 110-420) została podpisana przez prezydenta George'a W. Busha 15 listopada 2008 r. Ustawa uznawała każdego rdzennego Amerykanina, który służył w armii Stanów Zjednoczonych podczas I lub II wojny światowej ( z wyjątkiem nagrodzonego już Navajo) Złotym Medalem Kongresu. Akt został zaprojektowany tak, aby był odrębny dla każdego plemienia, ze srebrnymi duplikatami przyznawanymi poszczególnym mówcom kodu lub ich najbliższym krewnym. Od 2013 r. 33 plemiona zostały zidentyfikowane i uhonorowane podczas ceremonii w Emancipation Hall w Centrum dla odwiedzających Kapitol Stanów Zjednoczonych. Obecny był jeden ocalały mówca kodowy, Edmond Harjo.

27 listopada 2017 r. trzech znawców kodu Navajo, do których dołączył Prezydent Narodu Navajo , Russell Begaye , pojawiło się wraz z Prezydentem Donaldem Trumpem w Gabinecie Owalnym podczas oficjalnej ceremonii w Białym Domu. Byli tam, aby „oddać hołd wkładowi młodych rdzennych Amerykanów rekrutowanych przez wojsko Stanów Zjednoczonych do tworzenia ściśle tajnych zakodowanych wiadomości używanych do komunikacji podczas bitew II wojny światowej”. Dyrektor wykonawczy Narodowego Kongresu Indian Amerykańskich , Jacqueline Pata, zauważyła, że ​​rdzenni Amerykanie mają „bardzo wysoki poziom uczestnictwa w służbie wojskowej i weteranów”. Oświadczenie delegata Rady Narodu Navajo i komentarze między innymi Paty i Begaye sprzeciwiały się uwagom Trumpa podczas wydarzenia, w tym jego użyciu „jeszcze raz… [z] słowa Pocahontas w negatywny sposób wobec politycznego przeciwnika Elizabeth Warren, który twierdzi, że ma „dziedzictwo rdzennych Amerykanów”. Narodowy Kongres Indian Amerykańskich sprzeciwił się używaniu przez Trumpa imienia Pocahontas , historycznej postaci rdzennych Amerykanów, jako obraźliwego terminu.

Zobacz też

Dalsza lektura

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Code_talker&oldid=1140256147 ”