Dáinn, Dvalinn, Duneyrr i Duraþrór
W mitologii nordyckiej cztery jelenie lub jelenie ( męskie jelenie ) jedzą wśród gałęzi Drzewa Świata Yggdrasill . Według Poetyckiej Eddy jelenie wyciągają szyje w górę, by skubać gałęzie. Poranna rosa zbiera się w ich rogach i tworzy rzeki świata. Ich imiona są podane jako Dáinn, Dvalinn, Duneyrr i Duraþrór . Istnieje wiele spekulacji dotyczących jelenia i jego potencjalnej wartości symbolicznej.
Podstawowe źródła
Wiersz Grímnismál , będący częścią Eddy poetyckiej , jest jedynym zachowanym fragmentem poezji staronordyckiej , w którym wspomina się o jeleniach.
1967 WH Auden i PB Taylor w Starszej Eddzie :
|
|
|
Druga linia jest enigmatyczna. Słowo á jest trudne do wyjaśnienia w kontekście i czasami jest pomijane w wydaniach. Słowo hæfingar ma niepewne znaczenie. Finnur Jónsson przypuszczalnie przetłumaczył to jako „pędy”. Angielscy tłumacze przetłumaczyli to jako „najwyższe pędy” (Hollander), „szczyty” (Thorpe), „najwyższe gałązki” (Bellows), „wysokie konary” (Taylor i Auden) oraz „najwyższe konary” ( Larrington ) .
Ten werset Grímnismála jest zachowany w dwóch średniowiecznych rękopisach, Codex Regius (R) i AM 748 I 4to (A). Powyższy tekst i tłumaczenia są w większości zgodne z R, starszym rękopisem. Gdzie R ma słowo hæfingar , A ma równie enigmatyczne hæfingiar . Gdzie R ma gnaga („gryźć”), A ma ganga („chodzić”), zwykle uważane za błąd. Trzecia różnica polega na tym, że R ma „ágaghálsir” w jednym słowie, podczas gdy A wyraźnie ma „á gaghálsir” w dwóch słowach. W takim przypadku odczyt A jest zwykle akceptowany.
W części Gylfaginninga Prozy Eddy Snorriego Sturlusona strofa z Grímnismál jest podsumowana.
|
|
|
Słowo barr było przyczyną pewnego zamieszania, ponieważ najczęściej stosuje się je do igieł jodły lub sosny. Richard Cleasby i Guðbrandur Vigfússon przypuszczali, że Snorri źle użył tego słowa z powodu nieznajomości drzew przez Islandczyków. Inni wyciągnęli wniosek, że Drzewo Świata było w rzeczywistości drzewem iglastym . Nowsza opinia jest taka, że barr oznacza ogólnie liście i że założenie dotyczące drzew iglastych nie jest uzasadnione.
teorie
Wczesne sugestie dotyczące interpretacji jeleni obejmowały łączenie ich z czterema żywiołami , czterema porami roku lub fazami księżyca .
W swojej wpływowej pracy z 1824 roku Finnur Magnússon zasugerował, że jelenie reprezentowały wiatry. Opierając się na interpretacji ich imion, wziął Dáinn („Umarły”) i Dvalinn („Nieprzytomny”) za spokojne wiatry, a Duneyrr („Grzmot w uchu”) i Duraþrór („Kwitnący sen”, być może nawiązując do chrapania ) za silne wiatry. Zinterpretował jelenie gryzące liście drzewa jako wiatry szarpiące chmury. Zauważył, że krasnoludy kontrolują wiatry (por. Norðri, Suðri, Austri i Vestri , krasnoludy z punktów kardynalnych ) oraz że dwa imiona jelenia, Dáinn i Dvalinn, są również imionami krasnoludów.
Wielu uczonych, podążając za Sophusem Bugge , uważa, że strofy 33 i 34 Grímnismál mają późniejsze pochodzenie niż te, które je otaczają. Finnur Jónsson przypuszczał, że pierwotnie był tylko jeden jeleń, który później został przekształcony w cztery, prawdopodobnie po jednym z każdej strony. Jest to zgodne ze strofą 35 Grímnismál, która wspomina tylko o jednym jeleniu:
|
|
Sugerowano, że ten oryginalny jeleń jest identyczny z Eikþyrnirem , wspomnianym wcześniej w Grímnismál.
Zobacz też
- Anemoi
- Jeleń w mitologii
- Czterech Niebiańskich Królów
- Czterech synów Horusa
- Strażnicy kierunków
- Lokapala
- Czterech krasnoludów (mitologia nordycka)
- Tytan (mitologia)
Notatki
-
Mieszek, Henry Adams (1923). Edda poetycka, przetłumaczona z języka islandzkiego ze wstępem i przypisami . Nowy Jork: Fundacja Amerykańsko-Skandynawska .
- (Przedruk: Princeton University Press, 1936 Sacred-texts )
- Brodeur, Arthur Gilchrist, tłum. (1916). Proza Edda autorstwa Snorri Sturlusona . Nowy Jork: Fundacja Amerykańsko-Skandynawska .
- Byock, Jesse, tłum. (2005). Snorri Sturluson: Proza Edda . Pingwin. ISBN 0-14-044755-5 .
- Björnsson, Eysteinn, wyd. (2005). „Snorra-Edda: Formáli & Gylfaginning: Textar fjögurra meginhandrita” . Zarchiwizowane od oryginału w dniu 2008-06-11 . Źródło 2005-08-11 .
- Magnusen, Finn (1824). Eddalæren og dens Oprindelse . Kopenhaga: Gyldendal – za pośrednictwem archiwum internetowego .
- Jónsson, Finnur , wyd. (1905). Sæmundar-Edda: Eddukvæði . Reykjavík.
- Jonsson, Finnur (1913). Goðafræði Norðmanna og Íslendinga: Eftir heimildum . Reykjavík: Hið íslenska bókmentafjelag.
- Hollander, Lee M. (1962). Poetycka Edda . Austin: Uniwersytet Teksasu. ISBN 0-292-76499-5 .
- Helgason, Jón , wyd. (1955). Eddadigte . (3 tomy). København: Munksgaard. Tekst Grímnismál dostępny online pod adresem http://www.snerpa.is/net/kvaedi/grimnir.htm
- Larrington, Carolyne, tłum. (1996). Poetycka Edda . Światowa klasyka Oxfordu . ISBN 0-19-283946-2 .
- Lüning, Hermann (1859). Die Edda: eine Sammlung altnordischer Götter- und Heldenlieder . Zurych: Meyer & Zeller.
- Munch, PA , wyd. (1847). Den ældre Edda . Christiania.
- Taylora, Paula Beekmana; Auden, WH (1969). Starsza Edda: wybór . Londyn: Faber.
- Thorpe, Benjamin, tłum. (1866). Edda Sæmundar Hinns Frôða: Edda Sæmunda Uczonego . Tom. 1. Londyn: Trübner & Co., s. 19–27.