Spalenie Biblioteki Publicznej w Jaffnie

Spalenie biblioteki Jaffna
Spalenie biblioteki Jaffna
	Spalona skorupa biblioteki
Lokalizacja	Dżafna , Sri Lanka
Data	1 czerwca 1981 (+6 GMT)
Cel	Głównie tamilski ze Sri Lanki
Typ ataku	Palenie, strzelanie
Bronie	Ogień, broń
Zgony	4
Ranny	Nieznany
Sprawcy	UNP , rząd Sri Lanki , pro syngaleski gang mafii

The burning of the Jaffna Public Library ( Tamil : யாழ் பொது நூலகம் எரிப்பு , Yāḻ potu nūlakam erippu ; Sinhala : යාපනය මහජන පුස්තකාලය ගිනිබත් කිරීම, Yāpanaya mahajana pustakālaya ginibat kirīma ) took place on the night of June 1, 1981, when an organized mob of Syngalescy wpadli w szał, paląc bibliotekę . Był to jeden z najbardziej brutalnych przykładów biblioklazmu etnicznego XX wieku. W momencie zniszczenia biblioteka była jedną z największych w Azji i zawierała ponad 97 000 książek i rękopisów.

Tło

Biblioteka powstawała wieloetapowo począwszy od 1933 r., zaczynając od skromnego księgozbioru prywatnego. Wkrótce, przy pomocy przede wszystkim miejscowej ludności, stała się pełnoprawną biblioteką. Biblioteka stała się również składnicą materiałów archiwalnych zapisanych w rękopisach z liści palmowych , oryginalnych kopii dokumentów historycznych o znaczeniu regionalnym w spornej historii politycznej Sri Lanki oraz gazet, które zostały opublikowane setki lat temu na półwyspie Jaffna . W ten sposób stało się miejscem o historycznym i symbolicznym znaczeniu dla wszystkich Sri Lanki.

Ostatecznie pierwsze duże skrzydło biblioteki zostało otwarte w 1959 roku przez ówczesnego burmistrza Jaffna, Alfreda Duraiappaha . Architektem budowli w indo-saraceńskim był S. Narasimhan z Madrasu w Indiach . Wybitny indyjski bibliotekarz S.R. Ranganathan służył jako doradca, aby upewnić się, że biblioteka została zbudowana zgodnie z międzynarodowymi standardami. Biblioteka stała się dumą miejscowej ludności, ponieważ nawet naukowcy z Indii i innych krajów zaczęli wykorzystywać ją do swoich celów badawczych.

Zamieszki i spalenie

Uszkodzona kopuła z dziurami po ostrzale

W niedzielę 31 maja 1981 r. Zjednoczony Front Wyzwolenia Tamilu (TULF), popularna w regionie partia demokratyczna, zorganizował wiec, na którym zastrzelono trzech syngaleskich policjantów, a dwóch zginęło.

Tej nocy policja i siły paramilitarne rozpoczęły pogrom , który trwał trzy dni. Siedziba TULF została zniszczona. Rezydencja posła Jaffna V. Yogeswarana również została zniszczona.

Cztery osoby zostały wyciągnięte z domów i zabite w sposób losowy. Celowo zniszczono również wiele placówek biznesowych i lokalną świątynię hinduistyczną .

W nocy 1 czerwca, według wielu naocznych świadków, policja i paramilicje sponsorowane przez rząd podpaliły bibliotekę publiczną Jaffna i całkowicie ją zniszczyły. Zniszczeniu uległo ponad 97 000 tomów książek oraz liczne ważne kulturowo i niezastąpione rękopisy. Wśród zniszczonych przedmiotów były zwoje o wartości historycznej oraz dzieła i rękopisy filozofa, artysty i autora Anandy Coomaraswamy oraz wybitnego intelektualisty prof. dr Isaaca Thambiaha. Zniszczone artykuły obejmowały wspomnienia i dzieła pisarzy i dramaturgów, którzy wnieśli znaczący wkład w podtrzymanie kultury tamilskiej, a także dzieła lokalnych lekarzy i polityków.

Zniszczono również biuro lokalnej gazety Eelanaadu . Posągi tamilskich postaci kulturowych i religijnych zostały zniszczone lub zniszczone.

Nancy Murray napisała w artykule w czasopiśmie z 1984 roku, że kilku wysokich rangą oficerów bezpieczeństwa i dwóch ministrów było obecnych w mieście Jaffna , kiedy umundurowani ochroniarze i tłum w cywilu dokonywali zorganizowanych aktów zniszczenia. Po 20 latach należąca do rządu Daily News w artykule wstępnym z 2001 roku nazwała wydarzenie z 1981 roku aktem „zespołów zbirów wypuszczonych na wolność przez ówczesny rząd”.

Reakcja

Dwóch ministrów, którzy widzieli zniszczenie własności rządowej i prywatnej z werandy Jaffna Rest House (hotelu należącego do rządu), twierdziło, że incydent był

niefortunne wydarzenie, w którym [a] kilku policjantów upiło się i samotnie zaczęło plądrować

Krajowe gazety nie poinformowały o incydencie. W kolejnych debatach parlamentarnych niektórzy posłowie z większości syngaleskiej mówili tamilskim politykom z mniejszości, że jeśli Tamilom jest nieszczęśliwie na Sri Lance, powinni wyjechać do swojej „ojczyzny” w Indiach . Bezpośredni cytat Zjednoczonej Partii Narodowej brzmi:

Jeśli istnieje dyskryminacja na tej ziemi, która nie jest ich (tamilską) ojczyzną, to po co próbować tu zostać. Dlaczego nie wrócić do domu (Indie), gdzie nie byłoby dyskryminacji. Są twoje kovile i bogowie . Tam masz swoją kulturę, edukację, uniwersytety itp. Tam jesteś panem własnego losu

– pan WJM Lokubandara , poseł parlamentu Sri Lanki, lipiec 1981.

Ze wszystkich zniszczeń w mieście Jaffna, to zniszczenie Biblioteki Publicznej Jaffna było incydentem, który wydawał się powodować największe cierpienie mieszkańców Jaffny. Dwadzieścia lat później burmistrz Jaffna Nadarajah Raviraj nadal smucił się na wspomnienie płomieni, które widział jako student.

Dla Tamilów zdewastowana biblioteka stała się symbolem „przemocy fizycznej i wyobrażeniowej”. Atak był postrzegany jako atak na ich aspiracje, wartość nauki i tradycje osiągnięć akademickich. Atak stał się również punktem zbornym dla tamilskich rebeliantów, aby promować tamilską ludność ideę, że ich rasa była celem unicestwienia.

Prezydent Ranasinghe Premadasa

W 1991 roku ówczesny prezydent Sri Lanki Ranasinghe Premadasa publicznie ogłosił, że

Podczas wyborów do Rady Rozwoju Obwodu w 1981 roku niektórzy z naszych członków partii wywieźli na Północ wiele osób z innych części kraju, dokonali zamieszania i zakłócili przebieg wyborów na Północy. To ta sama grupa ludzi, która sprawia teraz kłopoty. Jeśli chcesz dowiedzieć się, kto spalił bezcenną kolekcję książek w Bibliotece Jaffna, wystarczy spojrzeć na twarze przeciwników.

Oskarżał swoich przeciwników politycznych w swojej partii UNP , Lalith Athulathmudali i Gamini Dissanayake , którzy właśnie wnieśli przeciwko niemu wniosek o impeachment , jako bezpośrednio zamieszani w spalenie biblioteki w 1981 roku.

prezydenta Mahindy Rajapakse

, że w 2006 roku prezydent Sri Lanki Mahinda Rajapakse powiedział:

UNP jest odpowiedzialna za masowe zamieszki i masakry przeciwko Tamilom w 1983 r. , fałszerstwa wyborcze w wyborach do Rady Rozwoju Północnego i spalenie biblioteki Jaffna

Był również dalej cytowany, jak powiedział w odniesieniu do wybitnego lokalnego poety tamilskiego , przypominając o tym publiczności

Spalenie Biblioteki poświęconej mieszkańcom Jaffny było podobne do zestrzelenia Buddy

Doszedł do wniosku w tym przemówieniu, że jako skumulowany efekt wszystkich tych okrucieństw, pokojowy głos Tamilów tonie teraz w echu broni; odnosząc się do terroryzmu rebeliantów LTTE .

premiera Ranila Wickremesinghe

W 2016 roku premier Ranil Wickremesinghe jako lider Zjednoczonej Partii Narodowej przeprosił za spalenie biblioteki, do którego doszło podczas rządów UNP. Przerwały mu krzyki Wspólnej Opozycji , o które się upominał

Dajemy ludziom pracę. Otwieramy branże. Zanim prezydent Maithripala Sirisena będzie obchodził drugą rocznicę objęcia urzędu, zakończymy ogromną ilość prac rozwojowych na północy. Biblioteka Jaffna została spalona za czasów naszego rządu. Żałujemy tego. Przepraszamy za to. Czy ty też przepraszasz za zło, które popełniłeś?

Śledztwo rządowe

Według Orville'a H. Schella , przewodniczącego Americas Watch Committee i szefa misji rozpoznawczej Amnesty International w 1982 r. na Sri Lance, ówczesny rząd UNP nie wszczął niezależnego śledztwa w celu ustalenia odpowiedzialności za te zabójstwa w maju do czerwca 1981 r. i podjąć kroki przeciwko osobom odpowiedzialnym. Nikt nie został jeszcze oskarżony o te zbrodnie.

Ponowne otwarcie

Odbudowywana Biblioteka Publiczna Jaffna, z częściowo spalonym prawym skrzydłem. Z przodu znajduje się posąg Saraswati , hinduskiej bogini nauki.

W 1982 roku, rok po początkowych zniszczeniach, społeczność sponsorowała Tydzień Bibliotek Publicznych w Jaffna i zebrała tysiące książek. Remonty części budynku trwały, gdy Czarnego Lipca . Do 1984 r. Biblioteka została całkowicie odnowiona; jednak biblioteka została uszkodzona przez kule i bomby. Siły zbrojne stacjonowały w forcie Jaffna , a rebelianci ustawili się w bibliotece, tworząc ziemię niczyją w miarę nasilania się walk. W 1985 roku, po ataku tamilskich rebeliantów na pobliski posterunek policji, żołnierze weszli do częściowo odrestaurowanego budynku i zdetonowali bomby, które po raz kolejny zniszczyły tysiące książek. Biblioteka była opuszczona ze ścianami podziurawionymi skorupą i kulami, poczerniałymi od dymu spalonych książek.

Próbując odzyskać zaufanie Tamilów, a także udobruchać opinię międzynarodową, w 1998 r. pod przewodnictwem prezydenta Chandriki Kumaratungi rząd rozpoczął proces odbudowy przy udziale wszystkich mieszkańców Sri Lanki i obcych rządów. Wydano około 1 miliona dolarów i zebrano ponad 25 000 książek. Do 2001 roku nowy budynek był ukończony, ale ponownemu otwarciu odbudowanej biblioteki w 2003 roku sprzeciwiało się rebelianckie LTTE . To skłoniło wszystkich 21 członków rady miejskiej Jaffna , na czele z burmistrzem Sellanem Kandianem, do złożenia rezygnacji w proteście przeciwko naciskom wywieranym na nich, aby odłożyli ponowne otwarcie. W końcu biblioteka została otwarta dla publiczności.

Zobacz też

Notatki

^ Termin: Biblioklazm, który Oxford English Dictionary definiuje jako celowe niszczenie książek, wykroczenie kulturowe pierwszej wielkości. Niektóre ze starożytnych nieszczęść to zniszczenie aleksandryjskiej w Egipcie . Znanym wydarzeniem historycznym było zniszczenie tysięcy ksiąg wykonanych z kory drzew i niosących mądrość kultury Majów , które spalono w 1562 roku w Meksyku , ponieważ hiszpański mnich chciał „oczyścić” tubylców z „diabelskich” myśli. Pod koniec XX wieku chińska Czerwona Gwardia zniszczyła artefakty i książki podczas przejęcia Tybetu w latach sześćdziesiątych. Pol Pot zniszczył wiele książek o ludobójstwie w Kambodży w latach 70. 25 sierpnia 1992 r. Serbowie rozszerzyli „ czystkę etniczną ” na Bibliotekę Narodową i Uniwersytecką Bośni i Hercegowiny w Sarajewie , w wyniku czego w ciągu jednej nocy spalono 1,5 miliona książek i rękopisów.
^ Kontekst: W epoce postkolonialnej historia wzorców imigracji różnych społeczności etnicznych od Indii po Sri Lankę stała się wymiarem napędzającym konflikt etniczny. Syngalescy nacjonaliści utrzymują, że ponieważ wywodzą się od pierwotnych klanów „Jaksza” ze Sri Lanki (później zmieszanych z imigrantami z Indii około 2600 lat temu), mają specjalne prawa do ograniczonych zasobów, miejsc pracy i innych możliwości. Polityka rządu, która faworyzowała tę interpretację, spotkała się ze sprzeciwem mniejszości Tamilów, którzy w okresie kolonialnym korzystali z nieproporcjonalnie dużej części dostępnych możliwości. W odpowiedzi Tamilowie również zaczęli podkreślać swoją historię wcześniejszej imigracji z Indii. W bibliotece znajdowała się jedyna oryginalna kopia Yalpana Vaipava Malai , która dokumentowała powstanie i upadek zdominowanego przez Tamilów i Hindusów królestwa Jaffna na północy kraju wyspiarskiego.
^ Nancy Murray: Dyrektor, Bill of Rights Education Project z American Civil Liberties Union .
^ Sytuacja polityczna: program budowania narodu Sri Lanki został ściśle powiązany z synhalizacją dyrektywy państwowej. Oczekiwano, że mniejszości zostaną zasymilowane w tym nowym syngaleskim buddyjskim państwie narodowym. Co więcej, wybory z 1956 r. zapoczątkowały erę polityki partyjnej opartej na etniczności. Jedna forma ekstremizmu i przemocy prowadziła do drugiej, aw 1981 r. istniała pewna radykalna młodzież tamilska z mniejszości, która legitymizowała terrorystyczne przeciwko państwu w odpowiedzi na rzekomą przemoc ze strony państwa .
^ Reakcja: Niektórzy syngalescy politycy w większości nie wyrazili żalu i wykorzystali późniejszą dyskusję parlamentarną, aby przekazać wiadomość wysłaną przez zniszczenie biblioteki: jeśli Tamilowie są nieszczęśliwi, powinni opuścić Sri Lankę i wrócić do swojej ojczyzny, Indii. W ten sposób atak na bibliotekę został wykorzystany do wysłania wiadomości o punkcie bez powrotu do negocjacji i wskazywał na gotowość do zaangażowania się w proces polityczny z dalszą przemocą. Tym samym elementy radykalne w obu środowiskach obrały kierunek dalszego zarządzania konfliktem i marginalizacji tych umiarkowanych, którzy chcieli pokojowego rozwiązania konfliktu.

Dalsza lektura

Rebecca Knuth (2003), Libricide: sponsorowane przez reżim niszczenie książek i bibliotek w XX wieku . Nowy Jork: Praeger. ISBN 0-275-98088-X
Rebecca Knuth (2006), Palenie książek i niwelowanie bibliotek: ekstremistyczna przemoc i zniszczenie kultury . Nowy Jork: Praeger. ISBN 0-275-99007-9
Nicholas A. Basbanes (2003), Splendor listów: trwałość książek w nietrwałym świecie . Nowy Jork: HarperCollins. ISBN 0-06-008287-9

Linki zewnętrzne

Współrzędne :