Edmunda Buata

Edmond Buat
Generał Buat w 1921 r.
28. szef sztabu armii
Pełniący urząd 25 stycznia 1920 r. - 30 grudnia 1923 r.
Poprzedzony	Henryk Alby
zastąpiony przez	Eugeniusza Debeneya
Dane osobowe
Urodzić się	( 17.09.1868 ) 17 września 1868 Châlons-sur-Marne , Cesarstwo Francuskie
Zmarł	30 grudnia 1923 (30.12.1923) (w wieku 55) Paryż , Republika Francuska ( 30.12.1923 )
Narodowość	Francuski
Współmałżonek	Jeanne Louise Caroline Bubbe
Rodzice	Léon Aubin Célestin Buat (ojciec) Marie Poincelet (matka)
Służba wojskowa
Wierność	Trzecia Republika
Oddział/usługa	Artyleria armii francuskiej
Lata służby	1889 – 1923
Ranga	Generał dywizji
Jednostka	Lista 12 pułk artylerii 20 pułk artylerii 25 pułk artylerii
Polecenia	Lista 121 Dywizja Piechoty 2 Korpus 33 Dywizja Piechoty 17 Korpus 5 Armia
Bitwy/wojny	Pierwsza wojna światowa

Edmond Alphonse Léon Buat (17 września 1868 - 30 grudnia 1923) był generałem armii francuskiej , który służył jako szef sztabu armii od 25 stycznia 1920 do śmierci.

Pierwsza Wojna Swiatowa

Podczas I wojny światowej Buat dowodził najpierw 121. dywizją piechoty, a następnie 2. Korpusem Armii . W styczniu 1917 został szefem Rezerwy Ogólnej Artylerii. Od lutego 1918 dowodził kolejno 33. Dywizją Piechoty , 17. Korpusem Armii , a od 12 czerwca 5. Armią .

Szef sztabu

Buat został mianowany szefem sztabu armii 25 stycznia 1920 r. I wziął udział w pierwszym spotkaniu Conseil supérieur de la guerre po zawieszeniu broni 31 stycznia. Zapytany przez Alexandre'a Milleranda , czy armia francuska jest zdolna do zajęcia Zagłębia Ruhry, odpowiedział, że byłoby to możliwe tylko poprzez mobilizację rezerw.

Śmierć

Został pochowany na Cmentarzu Misericorde w Nantes . 10 lipca 1927 Petain, Alexandre Millerand i Ragueneau uczestniczyli w inauguracji pomnika Buata w Nantes.

Publikacje

Napisał kilka książek o historii wojskowości, specjalizując się w taktyce artylerii:

• Un voyage d'état-major de corps d'armée , (z generałem Henri de Lacroix), Paryż, R. Chapelot, 1908.
• Étude Critique d’histoire militaire. 1809, de Ratisbonne à Znaïm , deux tomy, Paryż, R. Chapelot, 1909, wznowiono Paryż, Teissèdre, 2008.
• L'Artillerie de campagne: son histoire, son évolution, son état actuel , Paryż, Félix Alcan, coll. «Nowa kolekcja naukowa», 1911.
• Les Méthodes de tir de la battery d'infanterie , M. Imhaus et R. Chapelot, 1911, nowe wydanie, 1912.
• Procédés de commandement du groupe de baterie sur le champ de bataille , Paryż, R. Chapelot, 1912.
• La Lutte d'artillerie et les méthodes de tir de la contre-batterie , Paryż, M. Imhaus et R. Chapelot, 1912.
• La Concentration allemande d'après un document trouvé dans un compartiment de chemin de fer , Paryż, R. Chapelot, 1914 (opublikowane anonimowo)
• L'Armée allemande wisiorek la guerre de 1914-1918, grandeur et décadence, manœuvres en lignes intérieures , Paryż, Chapelot, 1920 (tłumaczenie niemieckie: Die Deutsche Armee im Weltkriege, ihre Grösse und ihr Verfall, ihr Manöverieren auf der inneren Linie. Herausgegeben und übersetzt von Hans Krause , Monachium, Wieland Verlag, 1921).
• Ludendorff , Paryż, Chapelot, 1921.
• La Prize de Loivre par le 3e Battalion du 133e (16 kwietnia 1917) , Paryż, Chapelot, 1922.
• Hindenburg et Ludendorff stratèges , Paryż, Berger-Levrault, 1923.

Jego dziennik, Journal du général Edmond Buat 1914-1923, został opublikowany pośmiertnie przez francuskie Ministerstwo Obrony w 2015 roku.

Promocje

• 14 kwietnia 1916: generał brygady tymczasowo
• 29 grudnia 1916: Tymczasowo generał dywizji
• 31 grudnia 1916: generał brygady potwierdzony
• 24 września 1918: zatwierdzono generała dywizji

Link zewnętrzny

• Dokumentacja służbowa generała Buata