Opowieść przeoryszy

Opowieść przeoryszy , obraz Edwarda Coleya Burne-Jonesa

„ Opowieść przeoryszy ” to jedna z Opowieści kanterberyjskich Geoffreya Chaucera .

Następuje po „ The Shipman's Tale ” w The Canterbury Tales . Ze względu na fragmentację rękopisów nie można stwierdzić, gdzie pojawia się w kolejności porządkowej, ale zajmuje drugie miejsce w grupie B2, a następnie „Opowieść o Sir Topas” Chaucera . Prolog ogólny nazywa przełożoną Madame Eglantine i opisuje jej nienaganne maniery przy stole i miękkie serca. Jej portret sugeruje, że prawdopodobnie prowadzi życie religijne jako środek awansu społecznego, biorąc pod uwagę jej arystokratyczne maniery i błędną wymowę francuską. Prowadzi świecki tryb życia, w tym trzyma pieski na kolana , które uprzywilejowuje nad ludźmi, fantazyjny różaniec i broszkę z napisem Amor vincit omnia („Miłość zwycięża wszystko”).

Jej historia dotyczy dziecka- męczennika zabitego przez Żydów , co jest częstym tematem w średniowiecznym chrześcijaństwie , a znacznie późniejsza krytyka skupia się na antysemityzmie tej opowieści .

Działka

Opowieść rozpoczyna się wezwaniem do Najświętszej Maryi Panny , a następnie przedstawia scenę w Azji, gdzie społeczność Żydów mieszka w chrześcijańskim mieście. Siedmioletni uczeń, syn wdowy, jest wychowywany w duchu czci Maryi. Uczy się śpiewać pierwszą zwrotkę popularnego średniowiecznego hymnu Alma Redemptoris Mater („Pielęgnująca Matka Odkupiciela”); chociaż nie rozumie słów, starszy kolega z klasy mówi mu, że chodzi o Marię, matkę Jezusa . Zaczyna ją śpiewać codziennie, przechadzając się po miejscowym getcie żydowskim do szkoły.

Szatan , „który zbudował w sercach Żydów swoje gniazdo os”, podburza niektórych Żydów do zamordowania dziecka i wrzucenia jego ciała do publicznego szamba. Jego matka szuka go iw końcu znajduje jego ciało, które w cudowny sposób zaczyna śpiewać Alma Redemptoris . Chrześcijanie wzywają magistrat miejski, który nakazuje niektórych winnych Żydów zaprzęgnąć w dzikie konie, a następnie powiesić. Chłopiec kontynuuje śpiewanie przez całą swoją Mszę Żałobną , dopóki miejscowy opat nie zapyta go, jak jest w stanie to zrobić. Odpowiada, że ​​chociaż ma podcięte gardło, pojawiła się Mary do niego i położyła ziarno na jego języku, mówiąc, że może śpiewać, dopóki nie zostanie usunięte, a ona przyjdzie po niego. Opat usuwa ziarno, a chłopiec w końcu milknie i umiera. Historia kończy się odniesieniem do Małego św. Hugona z Lincoln , innego męczennika dziecka, za którego śmierć obarczono Żydów.

Gatunek muzyczny

Historia jest przykładem popularnej wówczas klasy opowieści, znanych jako „cuda Dziewicy”, takich jak te autorstwa Gautier de Coincy . Łączy również elementy wspólnej historii pobożnego dziecka zabitego przez wrogów wiary; którego pierwszy przykład w języku angielskim został napisany o Wilhelmie z Norwich . Matthew Arnold zacytował zwrotkę z opowieści jako najlepszą z poezji Chaucera.







„Moje throte jest kut to my nekke dobrodziejstwem”, Seyde to dziecko, „i jak przez kynde powinienem był ufarbować , wy , dawno temu. w mynde, I dla uwielbienia jego Mooder deere Jeszcze mogę synge O Alma głośno i cleere.

Przeorysza i Odpustowa

W „Chaucer's Prioress and the Sacrifice of Praise” Sherman Hawkins zestawia przebaczającą i przełożoną jako przedstawicieli dwóch radykalnie różnych form religijnej ekspresji. Materialistyczna orientacja Odpustowca, jego podejrzane relikwie i oskarżenia o grzeszność (widoczne w jego konflikcie z Hostią) zrównują go z relacją Pawła o „zewnętrznym Żydu, obrzezanym tylko na ciele”, a nie „wewnętrznym” Żydem z Listu do Rzymian 2.29, który jest raczej obrzezany duchowo niż dosłownie: „Przebaczający, pozornie„ szlachetny duchowny ”, w rzeczywistości sprowadza chrześcijaństwo do kodeksu tak rygorystycznego i zewnętrznego, jak samo Stare Prawo”. W swojej opowieści „Odbaczyciel przedstawia śmierć jako zapłatę za grzech, skutek sprawiedliwości”, podczas gdy „Przeorysza poprzez paradoks męczeństwa ukazuje ją jako miłosierdzie, skutek łaski”.

W „Krytyce, antysemityzmie i opowieści przeoryszy” LO Fradenburg opowiada się za radykalnym ponownym odczytaniem binarnych opozycji między chrześcijaninem a Żydem, starego prawa i nowego prawa, dosłownego i duchowego w opowieści, po części w celu krytyki „egzegezy patrystycznej ” wcześniejszej interpretacji Shermana Hawkinsa. Fradenburg kwestionuje „eliminację„ dosłownego ”lub„ cielesnego ”poziomu znaczenia Hawkinsa na rzecz duchowego”, zatrzymując się na tych momentach opowieści, takich jak transgresywne zapamiętywanie Alma Redemptoris przez „litel clergeon ” , w którym ta elizja zawodzi lub udaje się tylko niejednoznacznie. Śledzi niemożność ostatecznego oddzielenia i przeciwstawienia się Starym i Nowym Prawom w „Opowieści Przeoryszy” z powrotem do napięcia między literą a duchem wewnętrznego dyskursu Pawła. Fradenburg wskazuje na szerszy projekt obrócenia „egzegezy patrystycznej” przeciwko sobie, aby odczytać sprzeczności ujawnione przez teologiczny podtekst opowieści.

Fradenburg zauważa, że ​​istotę „Opowieści przeoryszy” można powiązać z „ cudem dziecka-hosta” z późnego średniowiecza ”, który polegał na zastąpieniu Eucharystii „prawdziwym ciałem Dzieciątka Jezus” . Takie cudowne opowieści wydają się mieć na celu potwierdzenie wiary w cudowną skuteczność transsubstancjacji w obliczu presji Lollarda sprzeciw, który szeroko kwestionował duchowy status Eucharystii i innych tradycji Kościoła: relikwii, celibatu duchownych, a nawet pielgrzymek. Według Fradenburga te cudowne opowieści działają zgodnie z paradoksalną logiką, w której „wizualność i cielesność są używane do podkreślania nadrzędnej cnoty tego, co jest poza wzrokiem i ciałem”. Jednak taki materializm sakramentalny pozostaje podatny na rodzaje nadużyć, które w sposób bardziej oczywisty kojarzą się z Przebaczającym; Fradenburg przytacza przypadek Little Saint Hugh of Lincoln , historyczny epizod młodego angielskiego chrześcijanina rzekomo zamęczonego przez Żydów, „zabitego także / Wraz z przeklętymi Żydami, co jest godne uwagi / Bo to tylko litel jakiś czas temu” (VII 684–686), przyczepiony na końcu „ Opowieść przeoryszy”. Opowieść była ściśle związana z próbami „wywyższenia duchowego prestiżu i doczesnych dochodów” miejscowej katedry. W ten sposób żywa „cielesność” cudownej opowieści o męczeństwie mogła zostać wykorzystana równie łatwo do wzmocnienia światowego znaczenia Kościoła, jak i do obalenia heretyckiej doktryny poprzez potwierdzenie duchowej prawowitości rytuałów kościelnych. „Opowieść przeoryszy” może przypominać chciwą eksploatację duchowości ucieleśnioną przez „ The Pardoner's Prolog and Tale ” w takim stopniu, w jakim zawdzięcza opowieści o męczeństwie rozpowszechniane dla światowych korzyści.

Zobacz też

Dalsza lektura

  • Rose, EM (2022) „Przed przeoryszą: chórzysta Chaucera w oryginalnym kontekście”. Studia w epoce Chaucera 44, 63-91.

Linki zewnętrzne

Pobrane z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Prioress%27s_Tale&oldid=1130554705 ”