Pochodzenie nazwy miejscowości

W dużej części „ Starego Świata ” (w przybliżeniu w Afryce , Azji i Europie ) nazw wielu miejsc nie można łatwo zinterpretować ani zrozumieć ; ^{[ potrzebne źródło ]} nie przekazują żadnego widocznego znaczenia we współczesnym języku tego obszaru. Wynika to z ogólnego zestawu procesów, w wyniku których nazwy miejscowości ewoluują w czasie, aż do utraty ich oczywistego znaczenia. Natomiast w „ Nowym Świecie ” (mniej więcej w Ameryce Północnej , Ameryka Południowa i Australazja ), znane jest pochodzenie wielu nazw miejscowości.

Chociaż pochodzenie wielu nazw miejscowości jest obecnie zapomniane, często możliwe jest ustalenie prawdopodobnych znaczeń na podstawie wczesnych form nazw. Można wyciągnąć pewne ogólne wnioski na temat natury nazw miejscowości i sposobu, w jaki zmieniają się nazwy miejscowości, które zostaną omówione poniżej. Można także wyróżnić tendencje regionalne i różnice w nazewnictwie miejscowości, co omówiono także poniżej.

Rodzaje nazw miejscowości

Istnieje kilka dających się jasno zdefiniować typów nazw miejscowości, przy czym podstawowy podział następuje pomiędzy nazwami obiektów przyrodniczych i nazwami osiedli ludzkich. To, że te ostatnie są „miejscami”, jest oczywiste. Sprawa jest nieco bardziej niejednoznaczna w przypadku obiektów naturalnych, w zależności od tego, jak dokładnie definiuje się „miejsce” i do czego dokładnie służy pojęcie „miejsce”. Jeśli, co jest prawdopodobne, obiektom naturalnym pierwotnie nadano nazwy w celu odróżnienia od siebie pobliskich wzgórz, strumieni itp., wówczas obiekty te można traktować jako miejsca, ponieważ reprezentują one odrębne lokalizacje geograficzne. Jednakże w miarę stosowania nazw na większą skalę mogą stać się mniej przydatne jako nazwy miejscowości. Na przykład stosunkowo niewielka, wyraźna dolina wyżynna (np Swaledale ) wyraźnie reprezentuje możliwe do zdefiniowania położenie geograficzne. Jednak szerokiej, wydłużonej doliny głównej rzeki, takiej jak Trydent , nie można łatwo zrozumieć jako pojedynczego miejsca. Mimo to prawdopodobne jest, że pochodzenie nazw zarówno osad, jak i obiektów przyrodniczych jest takie samo, a mianowicie w celu odróżnienia jednych od drugich; a zatem obydwa należy uważać za nazwy miejscowości.

Można zdefiniować wiele innych typów nazw miejsc, na przykład odnoszących się do imion plemiennych lub osobowych. Wcześniej intensywnie badano imiona odnoszące się do religii pogańskiej, ponieważ uważano, że są one wczesne. Inną badaną klasą były te, które dotyczyły konkretnych ludzi, na przykład: starożytni Brytyjczycy.

Nazwy miejscowości mogą również opierać się na charakterze zawodu ludności na tym obszarze lub na szczególnej funkcji pełnionej przez ludność na tym obszarze.

Procesy toponimiczne

Istnieją możliwe do zidentyfikowania procesy, które zachodzą z biegiem czasu i powodują zmianę nazw miejscowości w taki sposób, że zatracają się ich pierwotne znaczenie. Dotyczy to zarówno nazw miejscowości, jak i obiektów przyrodniczych, chociaż w większym stopniu dotyczy to tych pierwszych.

Procesy, w wyniku których zmieniają się nazwy miejscowości, obejmują skracanie, łączenie, zbieżność, rozwój w języku macierzystym (ale zastój w nazwie miejscowości ^{[ niejasny ]} ) i zastępowanie języka macierzystego. Zwłaszcza to ostatnie może skutkować dramatycznymi zmianami w nazwach miejscowości, ponieważ oryginalne znaczenie (i często dźwięki) nie są przekazywane w nowym języku, w związku z czym nazwa miejscowości zmienia się na formę odpowiednią dla nowego języka.

Skróty mają tendencję do dzielenia nazwy na łatwiejszą do wymówienia formę, np. Cantwaraburh do Canterbury ; Dornwaracaster do Dorchester .
Połączenie ma miejsce wtedy, gdy dwa podobne elementy nazw miejscowości zostają pomieszane, na przykład staroangielskie korzenie den (wzgórze) i don (dolina) są łączone w nazwach miejscowości, np. Willesden („wzgórze strumienia”), Croydon („dolina krokusów”).
Zbieżność ma miejsce, gdy nazwy miejscowości dryfują w stronę innych znanych fonemów w nazwach miejscowości; np. w Abingdon ( Aebeduna , „wzgórze Aebbe”), środkowy dźwięk zbiegł się ze znanym „ing” spotykanym w wielu nazwach miejscowości (zwykle oznaczającym „ludzie”).
Ewolucja języka macierzystego nie może sama zmienić nazwy miejscowości; w istocie nazwy mogą wykazywać większą bezwładność zmian niż same języki. Jednakże ewolucja języka macierzystego pozwala na zajście innych procesów. Na przykład, jeśli nazwa nie znaczy już nic w zmodyfikowanym języku, może dryfować w kierunku nowej formy; np. Maethelac („dąb Moot”) do Matlock . Lub, gdy zmieni się język macierzysty, do nazwy mogą zostać dodane atrybuty, które już stanowią część nazwy. Na przykład wyspa Portsea („wyspa portowa”); niegdyś znaczenie Portsea stało się niejasne, konieczne stało się dodanie wyspy .
Zastąpienie języka ojczystego jest jednym z najbardziej dramatycznych procesów zmian. Jeśli z jakiegoś powodu w okolicy zacznie się mówić nowy język, nazwa miejsca może stracić wszelkie znaczenie. W najcięższym przypadku nazwa może zostać całkowicie zastąpiona. Często jednak nazwa może zostać poddana recyklingowi i w jakiś sposób zmieniona. Zwykle będzie to realizowane na jeden z powyższych sposobów; gdy znaczenie nazwy miejscowości zostaje zapomniane, zostaje ona zmieniona na nazwę odpowiednią dla nowego języka. Na przykład brytyjski Eborakon (być może „miejsce cisów”) stał się anglosaskim Eoforwic („miastem dzików”), a następnie staronordyckim Jorvikiem („Horse-Bay”) i współczesny angielski York .
Często dochodziło do opracowania nazw miejscowości, aby dokonać rozróżnienia między osadami o podobnych nazwach. Na przykład w Anglii dwie pobliskie i powiązane osady często stawały się „niższe/niższe” i „górne/wyższe”; lub „mały” i „wielki” (lub odpowiednik w języku łacińskim, parva i magna ). Alternatywnie, dwa geograficznie oddzielone miejsca można wyróżnić cechami lokalnymi; np. Newcastle-under-Lyme i Newcastle nad rzeką Tyne ; lub Newton-le-Willows , Newton-by-Frodsham , Newton pod Roseberry (i tak dalej). W Anglii w okresie średniowiecza dokonano wielu uzupełnień, aby pokazać, że osadami rządziły określone rody, np. jako Stoke Mandeville . Niektóre opracowania (szczególnie w języku łacińskim) sięgają czasów średniowiecza, jak np. Weston-super-Mare („Weston-on-sea”), inne dodano stosunkowo niedawno, np. Bognor Regis („Bognor króla”).
Backformacja: proces, w wyniku którego nazwy powstają od siebie w kierunku przeciwnym do oczekiwanego - w wielu przypadkach nazwa rzeki o przestarzałej lub zapomnianej nazwie zostaje zmieniona na nazwę miasta położonego na jej brzegu, a nie odwrotnie. Na przykład w wyniku tego procesu rzeka przepływająca przez Rochdale stała się znana jako „Roch”. Cambridge być może w wyjątkowy sposób ilustruje zarówno formację normalną, jak i wsteczną. Pierwotnie Grantabrice , most na rzece Granta, zmienił nazwę na Cantebrugge , a następnie na Cambrigge , od którego rzeka została przemianowana na „Cam”.

Problemy interpretacyjne

Nazwy miejscowości często potrzebują specjalistów do interpretacji ich znaczenia. Niektóre z głównych problemów to:

Język . Czasami język używany do tworzenia nazwy miejscowości jest niejasny; na przykład niektóre nazwy mogą prawdopodobnie pochodzić od korzeni staroangielskich lub celtyckich. W ostatnich latach pojawiła się tendencja do poszukiwania celtyckiego pochodzenia imion w Anglii, które wcześniej uważano za anglosaskie.
Kolejność elementów . W językach germańskich, a więc w staroangielskim i staronordyckim, element rzeczowy jest na ogół poprzedzony jego modyfikatorem, takim jak „farma północna” ( Norwich ), „źródło Badeki” ( Bakewell ). W celtyckich nazwach miejscowości kolejność jest zwykle odwrotna, a pierwszym elementem jest opisywana rzecz (wzgórze, dolina, gospodarstwo itp.), np. „osada Cuebris” ( Tregonebris ), „ujście Dee ” ( Aberdeen ) . Nie dotyczy to jednak wszystkich nazw celtyckich, na przykład „łysego wzgórza” ( Malvern ).
Tłumaczenie . Ogólne podobieństwo języka staronordyckiego i staroangielskiego oznaczało, że nazwy miejscowości w Danelaw były często po prostu „nordyfikowane”. Na przykład w Askrigg („ grzbiet jesionu (drzewa) ”) w Yorkshire pierwszym elementem jest niewątpliwie nordycki asc (wymawiane „ask”), co może z łatwością reprezentować „norsyfikację” staroangielskiego elementu aesc (wymawiane popiół) z Takie samo znaczenie.
Fałszywa analogia . Czasami jednak nazwy miejscowości były zmieniane przez nowych osadników, aby dostosować je do zwyczajów wymowy, bez odwoływania się do pierwotnego znaczenia. Na przykład staroangielska nazwa Scipeton („farma owiec”), która we współczesnym angielskim zwykle brzmiałaby jako * Shipton , zamiast tego została zmieniona na Skipton , ponieważ staroangielski sc (wymawiane „sh”) było zwykle spokrewnione ze staronordyckim sk — stąd zaciemniając znaczenie, ponieważ staronordyckie słowo oznaczające „owcę” było zupełnie inne.
Stracony powód . Interpretacja niektórych nazw może być trudna, jeśli przyczyna nazwy nie jest już oczywista. Niektóre nazwy pierwotnie odnosiły się do określonego obiektu naturalnego, takiego jak rzeka, bród lub wzgórze, którego nie można już zidentyfikować. Na przykład Whichford (Warwickshire) oznacza „bród rzeki Hwicce ”, ale lokalizacja brodu została utracona.
Zamieszanie między elementami . Pary oryginalnych elementów mogą stworzyć ten sam element w nowoczesnej nazwie miejsca. Na przykład staroangielskie elementy den (dolina) i dun (wzgórze) są czasami mylone, ponieważ obecnie może im brakować oczywistych znaczeń. Croy Don znajduje się w dolinie, a Willes Den na wzgórzu.
Wiele znaczeń . Niektóre elementy, takie jak wich i knot , mogą mieć wiele znaczeń. Generalnie wich/wick/wyke oznacza farmę lub osadę (np. Keswick „farma serów”). Jednak niektóre miejsca są pochodzenia rzymskiego lub wczesnopostromańskiego, w którym symbol oznacza łacińskie vicus („miejsce”). Wygląda na to, że te vici były punktami handlowymi. Na wybrzeżu knot jest często pochodzenia nordyckiego i oznacza „zatokę” lub „wlot” (np. Lerwick ).

Nazwy obiektów krajobrazu

Nazwy naturalnych lub spowodowanych przez człowieka elementów krajobrazu są zwykle starsze niż nazwy osiedli, ponieważ te pierwsze są często szerzej znane. Nazwy nadawane są akwenom wodnym, wzgórzom i dolinom, wyspom i bagniskom, a także lasom i dzielnicom. Elementy krajobrazu stworzone przez człowieka, którym nadano nazwy, obejmują drogi i tory, a także kurhany itp. Wiele elementów topograficznych zostaje włączonych do nazw osad, wraz z nazwami roślin, stworzeń lub imionami osobistymi. Wiele słów topograficznych przekazuje nie tylko obraz miejsca, ale także bogactwo informacji na temat prawdopodobnej wielkości, statusu i modelu rolnictwa uprawianego przez mieszkającą tam społeczność.

Woda miała ogromne znaczenie dla pierwszych osadników na tym obszarze, zarówno ze względów utrzymania, jak i ze względów religijnych. Nazwy nadano źródłom, potokom, rzekom i jeziorom, a także bagnom, zatokom i morzu. Eilert Ekwall przeprowadził wczesne badania nazw rzek w Anglii, podczas gdy Krahe przeprowadził ogólnoeuropejskie badanie nazw rzek, które wykazało, że nazwy mają wspólne korzenie na dużym obszarze. Nadal istnieją kontrowersje dotyczące języka tych korzeni. Czasami jako konkretną etykietę przyjmowano słowo rodzajowe, na przykład celtyckie słowo oznaczające rzekę brzmiało afon która jest często używana jako nazwa (Avon) rzek w Anglii.

Charakterystyka terenu była ważna zarówno dla myśliwych, jak i rolników, dlatego istnieje wiele terminów odnoszących się do różnych typów wzgórz i dolin. Niektóre terminy, takie jak Cumb i Penn , zostały przejęte z języka celtyckiego przez Anglosasów. Inne terminy odnoszą się do ekspansji rolnictwa.

Nazwy topograficzne nie były cenione przez wczesnych badaczy nazw miejscowości, ale ich znaczenie zostało podniesione w książce Margaret Gelling , opublikowanej po raz pierwszy w 1978 r. Omówiono w niej wiele elementów topograficznych nazw miejscowości, z aktualizacjami w latach 1988 i 1997.

Nazwy osad

Większość przednowożytnych nazw osad zawiera element rodzajowy opisujący funkcję miejsca (np. „gospodarstwo”, „rynek”, „fort”) lub wyróżniający się element przyrodniczy lub jedno i drugie; jeśli występuje tylko jedno z nich, często jest ono modyfikowane przez imię i nazwisko lub przymiotnik.

Przykładowo przykłady z Anglii:

Imię + funkcja + cecha - Todmorden - „Dolina graniczna Totty”
Imię i nazwisko + funkcja - Grimsby - „Farma Grimra”
Istniejąca nazwa + funkcja - Exeter - „Fort na rzece Exe (rzymski)”
Funkcja + element przyrodniczy - Church Fenton - „Marsh Farm (z kościołem)”
Imię osobiste + cecha naturalna - Barnsley - „Polana Beorna”
Istniejąca nazwa + element naturalny - Cockermouth - „Ujście rzeki Cocker”
Funkcja - Keswick - „Farma serów”
Cecha naturalna - Blackburn - „Czarny strumień”

Te podstawowe elementy można znaleźć także w nazwach miejscowości w innych krajach; np. Amsterdam („tama na rzece Amstel”), Liechtenstein („Lekki kamień”), Kopenhaga (odpowiednik „przystani chapmenów”), Paryż („Dom Paryża”), Szanghaj (w przybliżeniu „port morski”), Taszkent („ Kamienne miasto”). Elementy te są również wyraźnie obecne w mniej „wyblakłych” nazwach miejscowości Nowego Świata – np. Fort Knox , Thunder Bay , Little Rock i tak dalej. Na przykład Carson City zostało nazwane na cześć Kita Carsona , a Belo Horizonte oznacza „piękny widok”. Jednak niektóre pozorne znaczenia mogą być zwodnicze; Nowy Jork nie został nazwany bezpośrednio na cześć angielskiego miasta York , ale na cześć księcia Yorku , który był szefem brytyjskiej marynarki wojennej w momencie przejęcia władzy przez Brytyjczyków, a Los Angeles nie zostało nazwane na cześć aniołów, ale Dziewicy Maryi lub Królowa Aniołów (El Pueblo de Nuestra Señora la Reina de los Angeles).

Kraje, w których doświadczyły powtarzających się zmian kulturowych i/lub językowych na dużą skalę, takie jak Anglia czy Francja , mają zwykle bardziej podzielone nazwy miejscowości, ponieważ pierwotne znaczenie jest zapominane i szybciej się zmienia. Mogą również mieć bardziej zróżnicowane językowo nazwy miejscowości; na przykład w Anglii nazwy miejscowości mogą mieć pochodzenie przedceltyckie, celtyckie, rzymskie, anglosaskie, nordyckie lub normańsko-francuskie. I odwrotnie, w krajach o bardziej jednolitej historii kulturowej/językowej nazwy miejscowości są zwykle mniej podzielone i zróżnicowane – na przykład Walia (zwłaszcza w porównaniu z sąsiednią Anglią).

Nazwa miejsca ma swoje korzenie w Wielkiej Brytanii i Irlandii

Na określenie wyspy Wielkiej Brytanii używano różnych nazw, patrz Brytania (nazwa) . Pochodzenie nazw miejscowości w krajach Wielkiej Brytanii omówiono poniżej. Każdy kraj jest podzielony na kilka hrabstw.

Anglia

Większość angielskich nazw miejscowości ma pochodzenie anglosaskie lub staronordyckie, ale nazwy celtyckie można znaleźć w całym kraju, zwłaszcza w Kornwalii (patrz poniżej) i hrabstwach graniczących z Walią. Inne nazwy miejscowości są hybrydami elementów celtyckich i anglosaskich. W nazwach miejscowości występuje duża liczba nazwisk osobistych, prawdopodobnie nazwisk lokalnych właścicieli ziemskich w momencie nadawania nazewnictwa. Na północy i wschodzie istnieje wiele nazw miejscowości pochodzenia nordyckiego; podobnie zawierają one wiele imion osobistych. Ogólnie rzecz biorąc, anglosaskie i nordyckie nazwy miejscowości mają raczej przyziemne pochodzenie, a najczęstsze typy to [imię i nazwisko + osada/gospodarstwo/miejsce] lub [rodzaj gospodarstwa + gospodarstwo/osada] (prawie wszystkie miasta kończące się na -wich, -ton, -ham, -by, -thorpe, -stoke/stock są tego typu).

W Shropshire i Herefordshire można znaleźć wiele walijskich nazw miejscowości na pograniczu, takich jak Pontrilas i Trefonen . W Kornwalii większość nazw miejscowości ma pochodzenie kornwalijskie , podczas gdy w Cumbrii zachowało się wiele nazw miejscowości w języku Cumbric , języku brythonic używanym w tym regionie; przykłady obejmują Carlisle , Helvellyn i Blencathra .

Większości starych rzymskich osad, niezależnie od tego, czy faktycznie były zamieszkane, czy nie, nadano nazwę -chester/caster w języku anglosaskim (od łacińskiego castrum „obóz” lub liczby mnogiej castra ); specyficzne nazwy każdego z nich mogą mieć jedynie niewielki związek z imionami rzymskimi (np. Chester – „Deva”, Winchester – „Venta Belgarum” itp.).

Wiele angielskich miejscowości wywodzi swoją nazwę od rzeki, nad którą zostały zbudowane, ale w XVI wieku nazwy wielu angielskich rzek zostały przemianowane, dodając formacje wsteczne z miast położonych na ich brzegach. Cambridge , być może wyjątkowo, ilustruje oba efekty: pierwotnie Grontabricc , most na rzece Granta, nazwa stała się Cantebruge , a następnie Cambrugge , od którego rzeka została przemianowana na Cam . Uczeni z Oksfordu przemianowali górny bieg Tamizy biegnącej przez Oksford do Dorchester-on-Thames na „Izyda” z powodu błędnego założenia, że łacińska nazwa rzeki Tamesis stanowi kombinację „Tamiza” ( rzeka łącząca się z Tamizą w Dorchester) i „Izyda”.

Walia

Zdecydowana większość nazw miejscowości w Walii ma pochodzenie walijskie i zawiera elementy takie jak Llan-, Aber-, Pen- itp. Wzdłuż południowego wybrzeża Walii, gdzie w przeszłości powszechnie używano języka angielskiego, wiele nazw miejscowości jest powszechnie zangielizowanych , takie jak Pontypool , pochodzące od Pont-y-Pŵl . Wiele miejsc w Walii ma alternatywne nazwy w języku angielskim, niezwiązane z nazwą w języku walijskim, na przykład Newport (gdzie walijska nazwa Casnewydd oznacza „Nowy Zamek”) i Swansea (pochodzi od nordyckiego słowa oznaczającego „wyspę Sveina”) dla walijskiego Abertawe (ujścia rzeki Tawe ). W niektórych przypadkach są one w rzeczywistości powiązane z ich walijską nazwą, ale są ukryte w językowych procesach mutacji , na przykład Monmouth i walijski Trefynwy oba odnoszą się do rzeki Monnow (Mon- < Monnow < Mynwy > -fynwy ).

Walijskie nazwy miejscowości są zwykle kojarzone z obiektami przyrodniczymi, a nie z ludźmi, stąd powszechne są elementy opisujące rzeki, wzgórza i doliny. Wyjątkiem są miejsca z przedrostkiem Llan , czyli „Kościół”, które często zawierają imię świętego, któremu poświęcony jest kościół, np. Llansantffraid – „Kościół św. Brygidy”.

Szkocja

Na wyspach Szkocji, szczególnie na Orkadach i Szetlandach , ale także na Wyspach Zachodnich , istnieje wiele imion pochodzenia nordyckiego ; dotyczy to również Caithness i innych wybrzeży kontynentu.

W regionie Highlands nazwy są podawane głównie w języku szkockim gaelickim , z naciskiem na cechy naturalne; elementy takie jak Glen- (dolina) i Inver- (zbieg, ujście) są powszechne. Zastąpiły one piktyjskie , które nadal występują na wschodnim wybrzeżu.

W nizinnej Szkocji nazwy mają bardziej zróżnicowane pochodzenie. Wiele z nich to język gaelicki, ale wiele z nich pochodzi również z gałęzi języków celtyckich Brythonic (takich jak Ayr ). Istnieją również nazwy miejscowości pochodzące ze staroangielskiego i szkockiego , np. Edynburg .

Wyspa Man

Większość nazw miejscowości ma pochodzenie gaelickie lub nordyckie, ale w niektórych nazwach można znaleźć ślady wcześniejszego języka.

Wyspy Normandzkie

Większość nazw miejscowości wywodzi się z języka normańsko-francuskiego.

Irlandia

Zdecydowana większość nazw miejscowości w Irlandii to anglicyzacje (adaptacje do fonologii angielskiej ) nazw w języku irlandzkim . Jednak niektóre nazwy pochodzą bezpośrednio z języka angielskiego lub szkockiego , a kilka pochodzi ze staronordyckiego .

Nazwa miejsca ma swoje korzenie w Stanach Zjednoczonych

Nazwy miejscowości w Stanach Zjednoczonych często pochodzą od nazwy narodu europejskiego, który jako pierwszy skolonizował te ziemie. Wiele nazw zostało przeniesionych z Wielkiej Brytanii, jak ma to miejsce w przypadku Barnstable w Massachusetts i Danbury w Connecticut . Wiele innych ma pochodzenie francuskie, jak na przykład Detroit w stanie Michigan, które powstało wzdłuż brzegów rzeki, którą nazywali le détroit du lac Érié , co oznacza cieśninę jeziora Erie. Wiele osób w byłej Nowej Holandii ma pochodzenie holenderskie, np. Harlem na Brooklynie i Rhode Island . Wiele nazw miejscowości zostało zaczerpniętych z języków rdzennych ludów . Używane są konkretne imiona (osobiste lub zwierzęce) oraz ogólne słowa lub wyrażenia, czasami tłumaczone, a czasami nie.

Wiele imion, które wydają się pochodzić od rdzennych Amerykanów, zostało stworzonych przez obcokrajowców, którzy w najlepszym przypadku znali języki ojczyste. Pierwsi anglojęzyczni mieszkańcy Pasadeny w Kalifornii , szukając przyjemnie brzmiącej ( eufonicznej ) nazwy dla miasta, używali słowa pa-sa-de-na z Ojibwe , które oznacza dolinę . Podobnie Negaunee w stanie Michigan wywodzi się od słowa nigani z Ojibwe , oznaczającego przede wszystkim, z wyprzedzeniem, prowadzenie , które uznano za najbliższe przybliżeniu Ojibwe angielskiego słowa pionier .

Dziewięć hrabstw w amerykańskim stanie Michigan ma nazwy wymyślone przez Henry'ego Schoolcrafta , zwykle zaadaptowane z części słów indiańskich, ale czasami zawierające części z korzeni greckich, arabskich i łacińskich. (patrz Lista hrabstw w stanie Michigan .) W niektórych przypadkach rodzime znaczenie nazwy miejsca zostaje całkowicie utracone pomimo domysłów i teorii, na przykład Tampa i Oregon .

Nazwy miejscowości w Stanach Zjednoczonych są zwykle łatwiejsze do zidentyfikowania pod względem pochodzenia, np. miasta nazwane po prostu na cześć założyciela lub ważnego polityka tamtych czasów, bez żadnych zmian poza prostym przyrostkiem, takim jak -town. Na przykład Carson City zostało nazwane na cześć Kita Carsona. W XXI wieku deweloperzy często prowadzą badania historyczne, aby stworzyć nazwę dla nowoczesnej inwestycji, która nawiązuje do lokalnej historii społeczności.

Nazwa miejsca ma swoje korzenie w Kanadzie

Nazwy pochodne francuskie, angielskie, łacińskie i gaelickie występują w Kanadzie. Istnieją również rodzime nazwy miejscowości.

Nazwa miejsca ma swoje korzenie w Australii

Australijskie nazwy miejscowości są głównie mieszanką toponimów rdzennych i brytyjskich.

Nazwa miejsca ma swoje korzenie w Nowej Zelandii

Nazwy miejscowości w Nowej Zelandii wywodzą się głównie ze źródeł maoryskich i brytyjskich. Maorysi wymienili większość naturalnych cech Nowej Zelandii. Kiedy Europejczycy zaczęli przybywać do Nowej Zelandii od XVII wieku, nadali wielu obiektom geograficznym i osadom własne nazwy, często od nazw miejsc w Wielkiej Brytanii, ważnych osadników lub sławnych Brytyjczyków. Ostatnio pojawił się ruch na rzecz przywrócenia niektórych imion Maorysów.

Linki zewnętrzne

Media związane z etymologią nazw miejsc w Wikimedia Commons