Kami

W przypadku innych zastosowań zobacz Kami (ujednoznacznienie) .
Część serii o
Shinto
Shinto
Wierzenia
majorze kami
Ważna literatura
Świątynie Shinto
praktyki
Zobacz też

Kami ( po japońsku : 神 , [kaꜜmi] ) to bóstwa , bóstwa , duchy, zjawiska lub „święte moce”, które są czczone w religii Shinto . Mogą to być elementy krajobrazu, siły natury lub istoty i cechy, które te istoty wyrażają; mogą to być również duchy czczonych zmarłych. Wielu kami uważa się za starożytnych przodków całych klanów (niektórzy przodkowie zostali kami , jeśli byli w stanie ucieleśnić wartości i cnoty kami w życiu). Tradycyjnie wielcy przywódcy, tacy jak cesarz , mogli być lub stali się kami . [ potrzebna strona ]

W Shinto kami nie są oddzielone od natury, ale są z natury, posiadają pozytywne i negatywne oraz dobre i złe cechy. Są przejawami musubi ( 結び ) , łączącej się energii wszechświata i są uważane za przykład tego, do czego ludzkość powinna dążyć. Uważa się, że Kami są „ukryci” przed tym światem i zamieszkują uzupełniającą się egzystencję, która odzwierciedla naszą własną: shinkai ( 神界 , „świat kami”) . Być w harmonii z budzącymi podziw aspektami natury to być świadomym kannagara no michi ( 随神 の 道 lub 惟 神 の 道 , „droga kami”) .

Etymologia

Amaterasu , jeden z centralnych kami w wierze Shinto

Kami to japońskie słowo oznaczające bóstwo, boskość lub ducha. Został użyty do opisania umysłu , Boga, najwyższej istoty, jednego z bóstw Shinto, podobizny , zasady i wszystkiego, co jest czczone.

Chociaż bóstwo jest powszechną interpretacją kami , niektórzy uczeni Shinto twierdzą, że takie tłumaczenie może powodować niezrozumienie tego terminu. [ potrzebna strona ]

Niektóre sugestie etymologiczne to:

  • Kami może u podstaw oznaczać po prostu ducha lub aspekt duchowości. Jest napisany kanji 神 , chińsko-japońskim czytaniem shin lub jin . W języku chińskim znak oznacza bóstwo .
  • W języku Ajnów słowo kamuy odnosi się do animistycznej koncepcji bardzo podobnej do japońskiego kami . Kwestia pochodzenia słów jest nadal przedmiotem dyskusji; ale ogólnie sugeruje się, że słowo kami pochodzi od słowa kamuy w języku Ainu .
  • W swoim Kojiki -den , Motoori Norinaga podał definicję kami : „...każda istota, która posiada jakąś wybitną, niezwykłą cechę i budzi podziw, jest nazywana kami”.

Ponieważ język japoński zwykle nie rozróżnia liczby gramatycznej w rzeczownikach (liczba pojedyncza i mnoga rzeczowników w języku japońskim są takie same), czasami nie jest jasne, czy kami odnosi się do jednego, czy wielu bytów. Kiedy potrzebna jest pojedyncza koncepcja, przyrostek używa się -kami ( 神 ) . Zduplikowany w odniesieniu do wielu kami to kamigami .

Historia

Zobacz też: Mitama

Chociaż Shinto nie ma założyciela, nadrzędnej doktryny ani tekstów religijnych, Kojiki (Zapisy starożytnych spraw), napisane w 712 roku n.e., oraz Nihon Shoki (Kroniki Japonii), napisane w 720 roku n.e. mity o stworzeniu. Kojiki opisy różnych kami .

W starożytnych tradycjach było pięć charakterystycznych cech kami :

  1. Kami mają dwa umysły. Mogą pielęgnować i kochać, gdy są szanowane, lub mogą powodować zniszczenie i dysharmonię, gdy są lekceważone. Kami musi zostać ułagodzony, aby zyskać ich przychylność i uniknąć ich gniewu. Tradycyjnie kami posiadają dwie dusze , jedną łagodną ( nigi-mitama ) i drugą asertywną ( ara-mitama ); dodatkowo w Yamakage Shinto (patrz Ko-Shintō ) kami mają dwie dodatkowe ukryte dusze: jedną szczęśliwą ( saki-mitama ) i jedną tajemniczą ( kushi-mitama ).
  2. Kami nie są widoczni dla ludzkiego królestwa. Zamiast tego zamieszkują święte miejsca, zjawiska naturalne lub ludzi podczas rytuałów, które proszą o ich błogosławieństwo.
  3. Są mobilni, odwiedzają swoje miejsca kultu, których może być kilka, ale nigdy nie zostają na zawsze.
  4. Istnieje wiele różnych odmian kami . Istnieje 300 różnych klasyfikacji kami wymienionych w Kojiki i wszystkie mają różne funkcje, takie jak kami wiatru, kami wejść i kami dróg.
  5. Wreszcie, wszyscy kami mają inną opiekę lub obowiązki wobec otaczających ich ludzi. Tak jak ludzie mają obowiązek uszczęśliwiać kami , tak samo kami muszą pełnić określoną funkcję przedmiotu, miejsca lub idei, w której żyją.

Kami to ciągle zmieniająca się koncepcja, ale ich obecność w życiu Japończyków pozostaje stała. Najwcześniejszymi rolami kami były ziemskie duchy, pomagające wczesnym grupom łowców-zbieraczy w ich codziennym życiu . Byli czczeni jako bogowie ziemi (gór) i morza. W miarę jak uprawa ryżu stawała się coraz ważniejsza i dominująca w Japonii, tożsamość kami zmieniła się na bardziej wspierające role, które były bezpośrednio zaangażowane we wzrost upraw; role, takie jak deszcz, ziemia i ryż. Ten związek między wczesnymi Japończykami a kami przejawiało się w rytuałach i ceremoniach mających na celu błaganie kami o wzrost i ochronę zbiorów. Rytuały te stały się także symbolem mocy i siły dla wczesnych cesarzy.

W wierze Shinto istnieje silna tradycja mitów-historii; jeden z takich mitów szczegółowo opisuje pojawienie się pierwszego cesarza, wnuka bogini słońca Amaterasu . W tym micie, kiedy Amaterasu wysłała swojego wnuka na ziemię, aby rządził, dała mu pięć ziarenek ryżu, które były uprawiane na polach nieba ( Takmagahara ). Ten ryż umożliwił mu przekształcenie „pustkowia”.

Konflikty społeczne i polityczne odegrały kluczową rolę w rozwoju nowych rodzajów kami , zwłaszcza goryō-shin ( kamie świętego ducha ). Goryō to mściwe duchy zmarłych, których życie zostało przerwane, ale zostały uspokojone przez oddanie wyznawców Shinto i obecnie uważa się, że karzą tych, którzy nie szanują kami .

Panteon kami , podobnie jak same kami , nieustannie zmienia swoją definicję i zakres. Wraz ze zmianą potrzeb ludzi zmieniły się również domeny i role różnych kami . Niektóre przykłady tego są związane ze zdrowiem, takie jak kami ospy , którego rola została rozszerzona na wszystkie choroby zakaźne, lub kami czyraków i narośli , który również przewodniczył rakom i leczeniu raka .

W starożytnych religiach animistycznych kami rozumiano po prostu jako boskie siły natury. Wyznawcy w starożytnej Japonii czcili dzieła natury, które przejawiały szczególne piękno i moc, takie jak wodospady , góry, głazy, zwierzęta, drzewa, trawy, a nawet pola ryżowe . Mocno wierzyli, że duchy lub rezydenci kami zasługują na szacunek.

W 927 roku n.e. Engi-shiki ( 延喜式 , dosłownie Procedury Ery Engi ) zostało ogłoszone w pięćdziesięciu tomach. Ta pierwsza formalna kodyfikacja obrzędów Shinto i norito (liturgii i modlitw), która przetrwała, stała się podstawą wszystkich późniejszych praktyk i wysiłków liturgicznych Shinto. Zawierał listę wszystkich 2861 świątyń Shinto istniejących w tamtym czasie oraz 3131 oficjalnie uznanych i chronionych kami . Liczba kami wzrosła i znacznie przekroczyła tę liczbę w następnych pokoleniach, ponieważ w samej świątyni Yasukuni w Tokio znajduje się ponad 2 446 000 pojedynczych kami .

Wiara Shinto

Kami są głównymi obiektami kultu w wierzeniach Shinto . Starożytna animistyczna duchowość Japonii była początkiem współczesnego Shinto, które później stało się formalną instytucją duchową, starając się zachować tradycyjne wierzenia przed ingerencją importowanych idei religijnych. W rezultacie natura tego, co można nazwać kami , jest bardzo ogólna i obejmuje wiele różnych pojęć i zjawisk.

Niektóre przedmioty lub zjawiska określane jako kami to cechy wzrostu, płodności i produkcji; zjawiska naturalne, takie jak wiatr i grzmot ; obiekty naturalne, takie jak słońce , góry , rzeki , drzewa i skały ; niektóre zwierzęta ; i duchy przodków . Określenie duchy przodków obejmuje duchy przodków Cesarskiego Domu Japonii , ale także przodków rodów szlacheckich, a także duchy przodków wszystkich ludów, które po śmierci uważano za opiekunów ich potomków.

Istnieją również inne duchy określane jako kami . Na przykład duchy opiekuńcze ziemi, zawodów i umiejętności; duchy japońskich bohaterów, ludzi o wybitnych czynach lub cnotach oraz tych, którzy przyczynili się do rozwoju cywilizacji, kultury i dobrobytu ludzkości; tych, którzy zginęli za państwo lub społeczność; i żałośni zmarli. Nie tylko duchy wyższe od człowieka mogą być uważane za kami ; duchy uważane za godne pożałowania lub słabe były również uważane za kami w Shinto.

Koncepcja kami została zmieniona i udoskonalona od czasów starożytnych, chociaż wszystko, co starożytni ludzie uważali za kami , będzie nadal uważane za kami we współczesnym Shinto . Nawet we współczesnym Shinto nie ma jasno określonych kryteriów określających, co powinno, a czego nie powinno być czczone jako kami. Różnica między współczesnym Shinto a starożytnymi religiami animistycznymi polega głównie na udoskonaleniu koncepcji kami , a nie na różnicach w definicjach. [ potrzebne źródło ]

Chociaż nadal przestrzega się starożytnych określeń, we współczesnym Shinto wielu kapłanów uważa również kami za duchy antropomorficzne , posiadające szlachetność i autorytet. Jednym z takich przykładów jest mitologiczna postać Amaterasu -ōmikami, bogini słońca z panteonu Shinto. Chociaż te kami można uznać za bóstwa, niekoniecznie są uważane za wszechmocne lub wszechwiedzące i podobnie jak greccy bogowie , mieli wadliwe osobowości i byli zdolni do niegodziwych czynów. Na przykład w mitach Amaterasu mogła zobaczyć wydarzenia w ludzkim świecie, ale musiała użyć rytuałów wróżbiarskich, aby zobaczyć przyszłość.

Uważa się, że istnieją trzy główne odmiany kami : Amatsukami ( 天津神 , niebiańskie bóstwa) , Kunitsukami ( 国津神 , bogowie ziemskiego królestwa) i ya-o-yorozu no kami ( 八百万の神 , niezliczone kami) . („ 八百万 ” dosłownie oznacza osiem milionów, ale idiomatycznie wyraża „niezliczoną liczbę” i „dookoła” - podobnie jak wiele kultur Azji Wschodniej, Japończycy często używają liczby 8, reprezentującej główne i porządkowe kierunki, aby symbolizować wszechobecność .) Te klasyfikacje kami nie są uważane za ściśle podzielone ze względu na płynną i zmienną naturę kami , ale zamiast tego są traktowane jako wytyczne do ich grupowania.

Przodkowie określonej rodziny również mogą być czczeni jako kami . W tym sensie ci kami są czczeni nie ze względu na ich boskie moce, ale ze względu na charakterystyczną cechę lub cnotę. Te kami są obchodzone regionalnie, a na ich cześć zbudowano kilka miniaturowych kapliczek ( hokora ). W wielu przypadkach ludzie, którzy kiedyś żyli, są w ten sposób czczeni; przykładem tego jest Tenjin , który za życia był Sugawara no Michizane (845–903 n.e.).

W Shinto uważa się, że natura życia jest święta, ponieważ kami zapoczątkowało ludzkie życie. Jednak ludzie nie mogą sami dostrzec tej boskiej natury, którą stworzyli kami; dlatego magokoro ( 真心 ) , czyli oczyszczenie, jest konieczne, aby zobaczyć boską naturę. [ niewiarygodne źródło ] To oczyszczenie może być udzielone tylko przez kami . Aby zadowolić kami i zarobić magokoro , wyznawców Shinto uczy się przestrzegania czterech afirmacji Shinto.

Pierwsza afirmacja to trzymanie się tradycji i rodziny. Rodzina jest postrzegana jako główny mechanizm zachowania tradycji. Na przykład w małżeństwie lub narodzinach tradycja jest potencjalnie przestrzegana i przekazywana przyszłym pokoleniom. Drugim stwierdzeniem jest miłość do natury. Obiekty natury są czczone jako święte, ponieważ zamieszkują je kami . Dlatego kontakt z naturą oznacza kontakt z bogami. Trzecia afirmacja dotyczy utrzymania fizycznej czystości. Wyznawcy Shinto kąpią się, myją ręce i często płuczą usta. Ostatnią afirmacją jest praktykowanie matsuri , czyli cześć i cześć oddawana kami i duchom przodków.

Zwolennicy Shinto wierzą również, że kami to ci, którzy mogą udzielić błogosławieństwa lub przekleństwa osobie. Wyznawcy shinto pragną ułagodzić złego kami, aby „pozostał po ich dobrej stronie”, a także zadowolić dobrego kami . Oprócz codziennego praktykowania czterech afirmacji, wyznawcy Shinto noszą również omamori , aby pomóc im pozostać czystymi i chronionymi. Mamori to zaklęcia, które powstrzymują złego kami przed zarażeniem człowieka chorobą lub spowodowaniem katastrofy.

Kami są zarówno czczeni , jak i szanowani w religii Shinto. Celem życia wyznawców Shinto jest uzyskanie magokoro , czystego, szczerego serca, które może otrzymać jedynie kami . W rezultacie wyznawcy Shinto są nauczani, że ludzkość powinna czcić zarówno żywych, jak i nieożywionych, ponieważ obaj posiadają w sobie boskiego wyższego ducha: kami . [ potrzebna strona ]

Amatsukami i Kunitsukami

Główne artykuły: Amatsukami i Kunitsukami

Amatsukami i Kunitsukami to kategorie kami w mitologii japońskiej .

Amatsugami to ogólne określenie bogów w Takamagaharze lub tych, którzy wywodzą się od Tenson kōrin , podczas gdy Kunitsugami to ogólne określenie bogów, którzy pojawili się na ziemi ( Ashihara no Nakatsukuni ).

W mitologii japońskiej zgoda na przeniesienie ziemi ( Ashihara no Nakatsukuni ) przez Kunitsugami na rzecz bóstw Amatsu prowadzonych przez Ninigi jest opisana jako Kuni Yuzuri . Uważa się, że bóstwo czczone przez ludność regionu ( Emishi , Hayato itp.), które zostało spacyfikowane przez królestwo Yamato, stało się Kunitsugami, a bóstwo czczone przez rodzinę cesarską i potężne klany królestwa Yamato stali się Amatsukami. Wiele oryginalnych tradycji Kunitsugami zostało zmienionych po włączeniu ich do Kronik i wiele z nich nie przetrwało. The Chronicles of Japan cytuje pewne fragmenty (np. „Ichi Sho Saying” i „Aru Hon Yun” w większości tomów Nihon Shoki), ale oryginalne zapisane dokumenty zaginęły w późniejszych pokoleniach.

Tsu jest cząstką przypadku w Kamijidai Nihongo , co we współczesnym języku japońskim oznacza „bóg nieba” lub „bóg kraju”. Czasami pisane „Amatsugami” lub „Kunitsugami”.

Amatsugami są również nazywane Tenjin, a Kunitokotsujin nazywane są Chigi ( 地祇 ) . Niektórzy uważają, że nazwy „Tenjin Chigi ( 天神地祇 ) ” i „Jingi ( 神祇 ) ” wywodzą się z chińskich klasyków. Przedstawiono odmienną teorię, że koncepcja jest zupełnie inna i odmienna od japońskiej.

Inną podobną koncepcją jest Tenchi Shinmei ( 天地神明 ) .

„天地神明” (Tenchi-Shinmei) to japoński czteroznakowy idiom odnoszący się do bogów nieba i ziemi. Jest używany w wyrażeniach takich jak „Przysięgam na bogów nieba i ziemi” i przekazuje poczucie czci i zaangażowania.

Początki tego terminu sięgają starożytnych chińskich tekstów klasycznych, w których wyrażenia „天地” (Tenchi) i „神明” (Shinmei) były często używane razem w odniesieniu do bogów nieba i ziemi lub do bogów i wszechświat jako całość. Jednak są też przypadki, w których wyrażenie to odnosiło się konkretnie do bogów nieba i ziemi.

W Japonii termin „天地神明” jest używany od wieków i często jest kojarzony z obrazami licznych bogów i bóstw czczonych w japońskim folklorze i mitologii.

Susanoo-no-Mikoto , który został wygnany z Takamagahara, i jego potomkowie, tacy jak Ōkuninushi , są uważani za Kunitsugami

Ceremonie i święta

Jednym z pierwszych znanych nam rytuałów jest Niiname-sai ( 新嘗祭 ) , ceremonia, podczas której cesarz ofiarowuje kami nowo zebrany ryż , aby zapewnić sobie błogosławieństwo na obfite zbiory. Coroczne święto Niiname-sai jest również obchodzone, gdy nowy cesarz dochodzi do władzy , w takim przypadku nazywa się to Daijō-sai ( 大嘗祭 ) . Podczas ceremonii cesarz ofiarowuje kami plony z nowych zbiorów , w tym ryż, ryby, owoce, zupy i gulasze. Cesarz najpierw ucztuje z bóstwami, potem z gośćmi. Uczta mogła trwać jeszcze jakiś czas; na przykład uczta cesarza Shōwy trwała dwa dni.

Itsukushima Shinto Shrine , wyspa Miyajima , prefektura Hiroszima , Japonia. Uważa się, że ta świątynia jest miejscem kami i jest gospodarzem wielu ceremonii i festiwali.

Odwiedzający świątynię Shinto przechodzą rytuał oczyszczenia przed przedstawieniem się kami . Rytuał ten rozpoczyna się umyciem rąk i połknięciem, a następnie wypluciem niewielkiej ilości wody przed świątynią w celu oczyszczenia ciała, serca i umysłu. Kiedy to się skończy, skupiają się na zwróceniu kami . Tradycyjna metoda polega na dwukrotnym ukłonie, klaśnięciu dwa razy i ponownym ukłonie, ostrzegając kami o ich obecności i chęci obcowania z nimi. Podczas ostatniego ukłonu suplikant kieruje słowa wdzięczności i pochwały do ​​kami ; jeśli ofiarują modlitwę o pomoc, podają również swoje imię i nazwisko oraz adres. Po modlitwie i/lub uwielbieniu powtarzają dwa ukłony, dwa oklaski i końcowy ukłon na zakończenie.

Praktykujący shinto również modlą się w domu. Odbywa się to w kamidana (domowej kapliczce), na której umieszczona jest ofuda z imieniem ich opiekuna lub kami przodków. Ich opiekun kami jest określony przez ich związek lub ich przodków z kami .

Praktyki ascetyczne, rytuały i ceremonie świątynne oraz japońskie festiwale to najbardziej publiczne sposoby, w jakie wielbiciele Shinto świętują i oddają cześć kami . Kami obchodzone są podczas ich odrębnych świąt, które zwykle odbywają się w świątyniach poświęconych ich kultowi. Wiele festiwali obejmuje wierzących, którzy zwykle są nietrzeźwi, paradują, czasem biegną w kierunku świątyni, niosąc mikoshi (przenośne kapliczki), gdy społeczność zbiera się na ceremonię świąteczną. Yamamoto Guji, arcykapłan w Wielkiej Świątyni Tsubaki , wyjaśnia, że ​​ta praktyka jest wyrazem szacunku dla kami , ponieważ „to na festiwalu, matsuri, można zobaczyć największe święto życia w świecie Shinto i to ludzie ze społeczności uczestniczą w festiwalach jako grupy, jako cała wioska którzy starają się odblokować ludzki potencjał jako dzieci kami”. Podczas festiwalu noworocznego rodziny oczyszczają i sprzątają swoje domy, przygotowując się na nadchodzący rok. Ofiary składa się również przodkom, aby pobłogosławili rodzinę w przyszłym roku. [ potrzebne źródło ]

Ceremonie Shinto są tak długie i skomplikowane, że w niektórych świątyniach kapłanom może zająć dziesięć lat, zanim się ich nauczą. Kapłaństwo było tradycyjnie dziedziczne. Niektóre sanktuaria przyciągają swoich księży z tych samych rodzin od ponad stu pokoleń. Nie jest niczym niezwykłym, że duchowni są kapłankami. Kapłani ( kannushi ) mogą być wspomagani przez miko , młode niezamężne kobiety działające jako kapłanki. Ani kapłani, ani kapłanki nie żyją jako asceci; w rzeczywistości często są małżeństwem i tradycyjnie nie oczekuje się od nich medytacji. Są raczej uważani za specjalistów w sztuce utrzymywania więzi między kami a ludem.

Oprócz tych świąt w sanktuariach odbywają się również ceremonie oznaczające obrzędy przejścia. Dwie takie ceremonie to narodziny dziecka i Shichi-Go-San. Kiedy rodzi się dziecko, przynosi się je do sanktuarium, aby mogło zostać inicjowane jako nowy wierzący, a kami może pobłogosławić je i ich przyszłe życie. Shichi-Go-San (Siedem-Pięć-Trzy) to rytuał przejścia dla pięcioletnich chłopców i trzy- lub siedmioletnich dziewczynek. Nadszedł czas, aby te małe dzieci osobiście podziękowały za kami i modliły się o dalsze zdrowie. [ niewiarygodne źródło ]

Wyznawcy Shinto praktykują wiele innych rytuałów przejścia, jest też wiele innych świąt. Głównym powodem tych ceremonii jest to, aby wyznawcy Shinto mogli uspokoić kami i dotrzeć do magokoro . Magokoro można otrzymać tylko przez kami . Ceremonie i święta są długie i złożone, ponieważ muszą być idealne, aby zadowolić kami . Jeśli kami nie są zadowoleni z tych ceremonii, nie przyznają wyznawcy Shinto magokoro .

Znani kami

Główny artykuł: Lista japońskich bóstw

W kulturze popularnej

Główny artykuł: Shinto w kulturze popularnej

Zobacz też

Dalsza lektura

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Kami&oldid=1140704595 ”