Angielski jako lingua franca

Angielski jako lingua franca ( ELF ) to użycie języka angielskiego „jako globalnego środka komunikacji między społecznościami” i może być rozumiane jako „ każde użycie języka angielskiego wśród użytkowników różnych języków ojczystych , dla których angielski jest środkiem komunikacji w wybór i często jedyna opcja ”. ELF jest „definiowany funkcjonalnie przez jego użycie w komunikacji międzykulturowej, a nie formalnie przez odniesienie do norm native speakera”, podczas gdy angielski jako drugi lub obcy język ma na celu spełnienie norm native speakera i nadaje znaczenie aspektom kulturowym native speakera. Podczas gdy lingua franca była używana od wieków, to, co sprawia, że ELF jest nowym zjawiskiem, to stopień, w jakim jest używany w mowie, piśmie i komunikacji za pośrednictwem komputera. Badania ELF koncentrują się na pragmatyce zmienności, która przejawia się w zmiennym wykorzystaniu zasobów języka angielskiego do szerokiego zakresu globalnych celów, w ważnych formalnych spotkaniach, takich jak transakcje biznesowe, międzynarodowa dyplomacja i rozwiązywanie konfliktów, a także w nieformalnych wymianach między międzynarodowi przyjaciele.

Globalizacja, geopolityka i ELF

Główne postępy technologiczne XXI wieku umożliwiły natychmiastową globalną komunikację, przełamując w ten sposób bariery przestrzeni i czasu między różnymi lokalizacjami na planecie . Świat zamienił się w globalny system wzajemnie połączony, który wymaga wspólnych środków komunikacji. Angielski zaspokaja potrzebę globalnej lingua franca , ponieważ dzięki temu rozprzestrzenił się na duże obszary świata

Rozprzestrzenianie się alfabetu łacińskiego ,
Kolonizacja, głównie przez Imperium Brytyjskie , w wyniku czego język angielski jest językiem, w którym większość krajów uznaje go za język urzędowy
powszechne nauczanie języka angielskiego jako języka obcego,
potęga produkcyjna i eksportowa ,
Konsumpcja i wpływ głównych gałęzi przemysłu rozrywkowego anglosfery ; film , muzyka i literatura ,
Rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa poprzez misje chrześcijańskie i chrystianizację ,
wynalezienie Internetu i jego pierwsze szerokie zastosowanie w Stanach Zjednoczonych ,

i był szerzej używany w Europie ze względu na zwycięstwo Ameryki i Wielkiej Brytanii w II wojnie światowej , a także rozprzestrzenianie się języka angielskiego w krajach byłego bloku wschodniego po rewolucjach 1989 r. i rozpadzie Związku Radzieckiego , między innymi. czynniki. ^{[ potrzebne źródło ]}

Ze względu na używanie języka angielskiego jako lingua franca w handlu międzynarodowym i komunikacji międzykulturowej, liczba rodzimych użytkowników języka angielskiego przewyższa liczbę osób niebędących rodzimymi użytkownikami języka, co jest nietypowe dla języków zachodnioeuropejskich. Konsekwencją tego jest poczucie własności języka, które jest wspólne dla różnych społeczności. Na przykład komunikacja międzynarodowa za pośrednictwem ELF ułatwiła wymianę między Chinami a resztą świata, podtrzymując w ten sposób handel międzynarodowy. Ale kiedy język zostanie przywłaszczony przez nowe społeczności, jest on następnie dostosowywany do ich specyficznych potrzeb. W konsekwencji język angielski przechodzi zmiany, a zmiana ta jest spowodowana głównie przez osoby, dla których ten język nie jest językiem ojczystym.

Cechy komunikacji mówionej ELF

Sposób, w jaki język angielski jest używany jako lingua franca, w dużej mierze zależy od konkretnej sytuacji użycia. Ogólnie rzecz biorąc, interakcje ELF koncentrują się raczej na funkcji niż na formie. Innymi słowy, sprawność komunikacyjna (tj. przekazanie komunikatu) jest ważniejsza niż poprawność gramatyczna, pod warunkiem, że gramatyka jest wystarczająco dobra, aby przekaz był zrozumiały. W konsekwencji interakcje ELF bardzo często mają charakter hybrydowy. Mówcy dostosowują się do swojego pochodzenia kulturowego i mogą również korzystać z przełączania kodu na inne języki, które znają. Na podstawie Vienna-Oxford International Corpus of English (VOICE) i dodatkowych badań zidentyfikowano następujące cechy leksykogramu ELF:

zmiany w stosowaniu artykułów (w tym pewne preferencje dotyczące artykułów zerowych), ponieważ w naszych krajach podpisano w tej sprawie porozumienie
niezmienne tagi pytań, ponieważ jesteś dzisiaj bardzo zajęty, prawda? (i użycie innych podobnych uniwersalnych form)
traktowanie „kto” i „który” jako wymiennych zaimków względnych, jak na obrazku kto lub osoba która
przesunięcie wzorców używania przyimków, na przykład, o którym musimy się uczyć
preferowanie gołego i / lub pełnego bezokolicznika zamiast używania gerundów, jak w Nie mogę się doczekać zobaczenia jutro
rozszerzenie na pole kolokacyjne słów o dużej ogólności semantycznej, na przykład weź operację
zwiększona jednoznaczność, na przykład jak długo zamiast jak długo
wykorzystana redundancja, taka jak wielokropek obiektów / dopełnień czasowników przechodnich, jak w przypadku „Chciałem iść z…” lub „Możesz pożyczyć…” ^{[ potrzebne wyjaśnienie ]}
język bezpłciowy i uwzględniający płeć, na przykład użycie słowa „oni” jako zaimka na wzór innych języków bezpłciowych z zewnętrznego kręgu

Cechy te nie są jednak w żaden sposób niezmienne ani „obowiązkowe”. Raczej te formy nie wydają się narażać na szwank skutecznej komunikacji w otoczeniu ELF, kiedy się pojawią.

„Neutralność” ELF

Chociaż niektórzy badacze uważają, że angielski jako lingua franca jest narzędziem neutralnym i wolnym od kultury, inni uważają, że zawiera on kulturę i język swoich użytkowników. Ostatnie dyskusje lingwistyczne prowadzone przez ekspertów ELF traktują pochodzenie kulturowe i językowe interaktorów jako czynnik wpływający na wydajność językową. Dla Hülmbauer, na przykład, „wydaje się prawdopodobne, że użytkownicy ELF opracowują własne wyznaczniki tożsamości (czy mają one wspólny charakter „europejski” lub „międzynarodowy”, czy też bardziej indywidualne, które są tworzone online, w zależności od społeczności praktyków, w których się znajdują). powstające).” Z tego punktu widzenia ELF jest raczej wielokulturowy niż wolny od kultury.

ELF i native speaker

ELF jest używany najczęściej między obcymi użytkownikami języka angielskiego, ale nie oznacza to, że native speakerzy są wykluczeni z komunikacji ELF. Jednak bardzo często stanowią oni mniejszość wśród rozmówców.

Istniejące korpusy ELF ( na przykład VOICE i ELFA ) skupiają się na interakcjach obejmujących głównie native speakerów (Kimura, 2017). Niedawno podjęto próby stworzenia korpusów obejmujących native speakerów i systematycznego badania ich interakcji z obcokrajowcami.

W interakcjach ELF znaczenie mają strategie komunikacyjne inne niż język ojczysty, co może prowadzić do sytuacji komunikacyjnych, w których rodzimi użytkownicy języka angielskiego, którzy nie są zaznajomieni z ELF i/lub komunikacją międzykulturową, znajdują się w niekorzystnej sytuacji, ponieważ nie wiedzą, jak właściwie używać języka angielskiego w tych sytuacjach.

Większość danych na temat interakcji ELF została zaczerpnięta z domen biznesu i szkolnictwa wyższego, i to głównie w kontekście europejskim, być może czynniki wyjaśniające stosunkowo rzadkie przypadki nieporozumień. Studies of Medical English as a Lingua Franca (MELF) dają możliwość zbadania interakcji ELF, w których precyzja komunikacyjna jest krytyczna, a migracja pracowników służby zdrowia przez granice międzynarodowe (zjawisko zgodne z ogólnie „deterytorializacją” ELF) stworzyła warunki, w których Interakcje MELF są coraz bardziej powszechne. Badanie interakcji MELF, w którym pielęgniarki negocjowały symulację przekazania pacjenta, wykazało, że obszary niezrozumiałości stanowią potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa pacjentów, poprzez błędne rozpoznanie słownictwa związanego z lekami, a także inne obszary nieprecyzyjności leksykalnej.

Jedno badanie japońskiego medycznego języka angielskiego jako kontekstu Lingua Franca (MELF) wykazało, że studenci-lekarze wykorzystali empatyczne strategie akomodacji i namawiania, aby interakcje były bardziej zrozumiałe. Stosowanie sygnałów niewerbalnych uznano za ważne, aby zachęcić symulowanych pacjentów do wyrażania obaw, ponieważ milczenie może być interpretowane jako oznaka potencjalnych problemów. Empatyczna komunikacja lekarz-pacjent oznacza zatem nie tylko zrozumienie i współczucie, ale także umiejętność wypełnienia luki, gdy pacjenci nie chcą rozmawiać.

Ważną kwestią przy omawianiu ELF jest koncepcja, że użytkownicy ELF są aktywnymi użytkownikami języka, którzy nie muszą przestrzegać norm native speakera, ale używają ELF do zaspokojenia swoich potrzeb komunikacyjnych. Zwolennicy ELF odrzucają zatem pogląd, że jest to forma „niedostatecznego” języka angielskiego i opisują użytkowników ELF jako użytkowników języka angielskiego, a nie jako uczniów. Rzeczywiście, badania załamań komunikacji w interakcjach ELF pokazują, że udana komunikacja lingua franca jest daleka od „wszystko ujdzie”.

Postawa i motywacja

Przeprowadzono już kilka badań postaw na temat ELF. Jednym z nadrzędnych czynników wydaje się być rozbieżność między postrzeganiem roli ELF w codziennych interakcjach na całym świecie z jednej strony a dominacją i poleganiem na normach native speakerów z drugiej strony. Breiteneder twierdzi, że osoby uczące się języka angielskiego jako języka obcego (EFL) często mają integracyjną motywację do nauki i używania języka angielskiego, ponieważ chcą identyfikować się z kulturą i wartościami rodzimych użytkowników języka angielskiego. Tak więc normy dla native speakerów zajmują centralne miejsce, jeśli angielski jest nauczany jako język obcy . Natomiast użytkownicy języka angielskiego jako Lingua Franca mają tendencję do skupiania się na efektywnej komunikacji z użytkownikami innych języków. W interakcjach ELF zrozumiałość jest kluczowa, co może nie wymagać przewagi dla rodzimych użytkowników języka (patrz wyżej).

Debaty w ELF

Colin Sowden otworzył debatę referatem, w którym omawia, której wersji języka angielskiego uczyć osoby uczące się drugiego języka (L2). Twierdzi, że niektórzy uczeni ELF chcą, aby ELF zastąpił standardowy angielski jako model do wykorzystania w nauce języka angielskiego.

Sowden twierdzi, że język standardowy, zwłaszcza angielski brytyjski, ma bagaż kolonialny, który wciąż wpływa na status języka angielskiego w krajach postkolonialnych i to właśnie ta negatywna wartość skłoniła badaczy ELF do próby opisania i postulowania zneutralizowanej wersji języka angielskiego i aby uczynić go uniwersalnym, należącym do każdego użytkownika, zarówno rodzimego, jak i drugiego języka. Sowden argumentuje, że wprowadzenie ELF w ELT doprowadzi do różnic między szkołami, w których jest to wdrażane, a szkołami, które mają swobodę korzystania z rodzimego modelu standardowego, faworyzując ten drugi. Dochodzi do wniosku, że ELF nie zastąpi anglosaskich modeli native speakerów w najbliższej przyszłości, ponieważ istnieje zbyt wiele ograniczeń związanych z ELF. W przypadku Sowden korzystanie z wielojęzycznych i lokalnych nauczycieli może być również korzystne dla osób uczących się na poziomie L2, ponieważ ci nauczyciele znają lokalną kulturę i języki mówione oraz ograniczenia, jakie mają w nauce języka angielskiego. Według Sowdena droga naprzód polega na skupieniu się na zdolności komunikacyjnej, a nie na powszechnym konformizmie.

Alessia Cogo zakwestionowała krytyczny artykuł Sowdena na temat ELF z 2012 roku, stwierdzając, że jego argumenty były oparte na przestarzałych badaniach i pomyleniu terminów World Englishes (WE) i ELF. Po pierwsze, twierdzi ona, że ELF nie jest jedną monolitem ani pojedynczą odmianą, ale raczej jest używany przez bardzo zróżnicowane społeczno-/językowo-kulturowe sieci, co prowadzi do bardziej płynnego używania języka, opierając się na różnych sposobach, w jakie ludzie używają języka do porozumcie się ze sobą. Po drugie, Cogo podkreśla znaczenie studiowania akomodacji w interakcjach ELF, podkreślając różne sposoby, w jakie ludzie dostosowują swój angielski na poziomie słów, gramatyki i dyskursu w komunikacji ELF, zamiast skupiać się na podstawowych cechach ELF, jak sugerował Sowden. W tym przypadku zdolność mówcy do odejścia od tradycyjnych wzorców mowy rodzimych odmian jest uważana za ważną część badań ELF.

Wreszcie, Cogo kwestionuje pogląd Sowdena na temat samych badaczy ELF. Sowden argumentuje, że badacze ELF zachęcają osoby mówiące ELF do używania określonych odmian języka angielskiego zamiast innych, co Cogo odrzuca, stwierdzając, że badacze używają danych empirycznych tylko do pokazania, co dzieje się w interakcjach ELF, i nigdy nie mówią mówcom, czego mają używać. Cogo dalej cytuje różne badania w tej dziedzinie, które wykazały, że komunikacja ELF jest płynna i innowacyjna, z naciskiem na wysoce zmienne formy językowe.

Sewell argumentował, że debata na temat ELF między Sowdenem i Cogo nie uwzględnia zmienności, która charakteryzuje dzisiejsze użycie języka. Twierdzi, że polaryzacja ELF i nie-ELF oraz native i non-native speakerów przynosi efekt przeciwny do zamierzonego, ponieważ istnieje duża różnorodność we wszystkich obszarach używania języka angielskiego. Uznając wyjaśnienia Cogo dotyczące kilku błędnych koncepcji ELF, Sewell zwraca również uwagę i omawia niektóre pytania, które pojawiają się w artykule Cogo. Nie zgadza się z definicją ELF opartą na rozróżnieniu między używaniem języka obcego i języka ojczystego. Twierdzi, że podejście Cogo jest zbyt esencjalistyczne, ponieważ jej definicja ELF opiera się na cechach języka. Podejście do ELF powinno być bardziej nieesencjalistyczne według Sewella, który zwraca uwagę, że ELF nie obejmuje zestawu cech ani umiejętności, które odróżniają go od języków w ogóle, ponieważ wszystkie użycie języka jest zróżnicowane. Następnie Sewell zastanawia się nad implikacjami debaty ELF dla specjalistów ELT i osób uczących się języka angielskiego oraz podkreśla znaczenie uznania różnic językowych podczas nauczania i uczenia się języka angielskiego. Ponadto podkreśla znaczenie przedstawiania tej odmiany uczniom na odpowiednim poziomie i pragnie, aby ta dynamiczna relacja między ELF i ENL (angielski jako język ojczysty) była kluczowa dla naszego postrzegania użycia języka.

Dewey krytykuje krytyczne stanowisko Sewella w debacie, pokazując, jak brakuje jej treści iw dużej mierze błędnie przedstawia dziedzinę. Dewey argumentuje, że chociaż artykuł Sewella ma być krytyką ELF, kilka jego „nieesencjalistycznych” poglądów na temat języka jest zgodnych z poglądami Cogo i innych badaczy ELF, podważając w ten sposób jego argumentację. Jednak artykuł Sewella, według Deweya, podnosi świadomość potrzeby ponownego przemyślenia terminów używanych, gdy mówi się o ELF. Dewey broni ELF, podkreślając znaczenie zmienności i dynamicznej natury ELF. Wyjątkowość ELF wynika z szybkiego tempa ewolucji i innowacji języka, wzmocnionego w kontekście ELF ze względu na językową i kulturową różnorodność anglojęzycznych, gdzie zrozumienie jest ważniejsze niż używanie standardowych funkcji.

Krytyka

Krytyka ELF zasadniczo dzieli się na trzy obozy: ^{[ potrzebne źródło ]} Ci, którzy twierdzą, że język, którego się uczy, składa się raczej z błędów uczniów niż z autentycznych odmian; ci, którzy argumentują, że uczeni ELF utrwalają pogląd, że ELF jest zreifikowaną odmianą języka angielskiego; i ci, którzy uważają, że jest to podtrzymywanie idei neutralności w obliczu globalnej dominacji poprzez języki i dyskurs.

Jeśli chodzi o pierwsze stanowisko, niektórzy lingwiści twierdzą, że zmienność w ELF jest całkowicie przypadkowa i pozbawiona jakichkolwiek wzorców, a zatem nie warta badania. Co najważniejsze, zwolennicy tego poglądu odrzucają pogląd, że pojawiające się spostrzeżenia na temat tego, jak angielski jest używany jako lingua franca, mogą dostarczyć użytecznych informacji w odniesieniu do celów i metod nauczania języka angielskiego.

Jeśli chodzi o krytykę ELF i budowania różnorodności, niektórzy twierdzą, że badania ELF odziedziczyły dziedzictwo tradycyjnego językoznawstwa, które zawiera pewne przeszkody przy rozważaniu użycia języka w kontekście. Na przykład istnieją twierdzenia, że dyskursy wariacyjne weszły do niektórych relacji ELF, kładąc zbyt duży nacisk na uwzględnianie form językowych i uwierzytelnianie ich numerycznie, zamiast uwzględniać wszystkie czynniki kontekstualne i wariacje, które składają się na praktyki komunikacyjne w różnych ustawieniach ELF. Prowadzi to do liniowych powiązań między intencją, zachowaniem, kulturą itp. A zwyczajami języka angielskiego, które mogą być fałszywymi liniami korelacji. Tworzy również skupienie się na tym, co jest inne, a nie na tym, co jest, co przechodzi od programu opisowego do pragmatycznego (i prawdopodobnie problematycznego). Taka krytyka ma tendencję do kooperacji i komplementarności w stosunku do pola badań ELF, a nie tak jawnie konfrontacyjna, jak ta, która zajmuje poprzednie lub następne stanowisko.

Druga linia krytyki dowodzi, że koncepcje takie jak ELF zapewniają użyteczną (terminologiczną) okleinę dla ciągłej (językowej) dominacji krajów anglojęzycznych poprzez ich instytucje polityczne, edukacyjne i kulturalne. Ta koncepcja imperializmu językowego została rozwinięta i intensywnie stosowana przez Roberta Phillipsona . Chociaż Phillipson sugeruje ten pomysł, istnieją pewne kontrowersyjne fakty ^{[ które? ]} , co postawiło Phillipsona w sytuacji kontrastu.

Innym przykładem jest przypadek Juliane House, niemieckiej uczonej, która wyjaśnia w swoim artykule „Angielski jako lingua franca: zagrożenie dla wielojęzyczności?” jej stosunek do języka angielskiego po II wojnie światowej. Z drugiej strony, Davies krytykuje tę koncepcję i twierdzi, że jest ona „zamieszkana” przez dwie kultury: jedna to kultura poczucia winy („kolonie nigdy nie powinny się wydarzyć”), druga to kultura romantycznej rozpaczy („nie powinniśmy robić tego, co robią").

Powiązana terminologia

W debacie i badaniach nad globalnym rozprzestrzenianiem się języka angielskiego używano innych terminów o nieco innym znaczeniu, w tym „English as an International Language” (EIL), „Global English”, „Global Englishes”, „International English”, „ World English” i „ World Englishes ” oraz „Globish” (globalny angielski). Ogólnie uważa się, że „Global Englishes” (GE) jest ściśle powiązany z ELF, biorąc pod uwagę, że użycie języka jest zmienne i jest w dużym stopniu przemieszane z przepływami kulturowymi, usytuowaną kontekstualizacją i złożonym dopasowaniem interakcji między ludźmi; mając na uwadze, że inne terminy wymienione powyżej są zwykle postrzegane jako bardziej językowe (np. „Globish”, proponujące formy uproszczonego języka angielskiego potrzebne do komunikacji, w porównaniu z ELF i GE, opisujące, co ludzie faktycznie robią podczas komunikowania się [proste lub nie] oraz „World Englishes”, ogólnie biorąc pod uwagę cechy językowe i podobieństwa według regionu/grupy, w porównaniu z ELF, patrząc na umiejscowione komunikacyjne użycie języka angielskiego).

Jednym z kluczowych aspektów terminologii stosowanej w dziedzinie badań ELF jest to, że nie implikuje się znormalizowanej wersji jakiejkolwiek odmiany języka angielskiego, z dynamicznym, umiejscowionym i złożonym charakterem języka wysuniętym na pierwszy plan.

Zobacz też

Notatki

Referencje i dalsze czytanie

Adolphs, Svenja. 2005. „Nie sądzę, że powinienem się tego wszystkiego uczyć”. – Podłużne spojrzenie na postawy wobec języka angielskiego „native speakera”. W: Gnutzmann, Mikołaj; Intemann, Frauke. (red.) Globalizacja języka angielskiego i klasa języka angielskiego. Tybinga: Gunter Narr Verlag, 118-131.
Björkman, Beyza. 2008. „'Więc gdzie jesteśmy?' Mówiony lingua franca angielski na politechnice w Szwecji.” English Today 94 (2), 35-41.
Bosso, Rino. 2018. „ Pierwsze kroki w odkrywaniu języka angielskiego zapośredniczonego komputerowo jako lingua franca ”. W Martin-Rubió, Xavier (red.). Kontekstualizacja języka angielskiego jako lingua franca: od danych do spostrzeżeń . Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars, 10-35.
Breiteneder, Angelika Maria. 2005. „Wykorzystywanie redundancji w języku angielskim jako europejskim Lingua Franca: przypadek„ trzeciej osoby -s ”. Niepublikowana praca magisterska, Uniwersytet Wiedeński. http://www.univie.ac.at/voice/page/abstracts/breiteneder_2005.pdf
Breiteneder, Angelika. 2009. Angielski jako lingua franca w Europie. Naturalny rozwój. Saarbrücken: VDM Verlag Müller. [Wersja do druku Breiteneder 2005.]
Cogo, Alessia i Dewey, Martin. 2006. „Skuteczność w komunikacji ELF. Od motywów pragmatycznych do innowacji leksykalno-gramatycznej”. Nordic Journal of English Studies. http://gupea.ub.gu.se/handle/2077/3148
Cogo, Allessia. 2008. „Angielski jako Lingua Franca. Forma podąża za funkcją.” English Today 95 (3), 58–61.
Davies, Alan. 1996. „Artykuł przeglądowy: Ironizacja mitu językoznawstwa”. Dziennik rozwoju wielojęzycznego i wielokulturowego . 17:6, 485-596.
Fergusona, Gibbsona. 2006. „Problemy w badaniu języka angielskiego jako lingua franca: badanie koncepcyjne”. International Journal of Applied Linguistics 19: 2, 117–135.
Firth, Alan. 1996. „Dyskursywne osiągnięcie normalności. O języku angielskim „lingua franca” i analizie konwersacji”. Journal of Pragmatics 26, 237–59, cyt. w Leszniaku 2002.
Firth, Alan. 2009. „Czynnik lingua franca”. Pragmatyka międzykulturowa 6: 2, 147–170.
Galloway, Nicola & Rose, Heath. 2015. Przedstawiamy globalny język angielski. Arbingdon, Wielka Brytania: Routledge.
Gnutzmann, Mikołaj; Intemann, Frauke (red.). 2005. Globalizacja języka angielskiego i klasa języka angielskiego. Tybinga: Gunter Narr Verlag.
Grau, Maike. 2005. „Angielski jako język globalny – co mają do powiedzenia przyszli nauczyciele?” W * Gnutzmann, Mikołaj; Intemann, Frauke (red.). Globalizacja języka angielskiego i klasa języka angielskiego. Tybinga: Gunter Narr, 261–274.
House, Juliane . 2002. „Rozwijanie kompetencji pragmatycznych w języku angielskim jako Lingua Franca”. W Knapp, Karlfried; Meierkord, Christiane (red.). Komunikacja lingua franca. Frankfurt nad Menem: Piotr, 245–267.
Dom, Julianna. 2003. „Angielski jako lingua franca: zagrożenie dla wielojęzyczności?” Journal of Sociolinguistics 7: 4, 556–578.
Hülmbauer, Kornelia. 2007. „„ Przeprowadziłeś się, prawda?' Związek między poprawnością leksykograficzną a sprawnością komunikacyjną języka angielskiego jako lingua franca.” Widoki 16: 2, 3-36. http://www.univie.ac.at/Anglistik/Views_0702.pdf ^{[ stały martwy link ]} .
Hülmbauer, Cornelia i in. 2008 „Wprowadzenie języka angielskiego jako lingua franca (ELF): Prekursor i partner w komunikacji międzykulturowej”. Synergie Europa 3, 25–36. https://web.archive.org/web/20110721023252/http://ressources-cla.univ-fcomte.fr/gerflint/Europe3/hulmbauer.pdf .
Jenkins, Jennifer; Seidlhofer, Barbara. 2001. „Wprowadzenie europejskiej lingua franca do klas”. The Guardian Weekly 19 kwietnia 2001. https://www.theguardian.com/education/2001/apr/19/languages.highereducation1 .
Jenkins, Jennifer . 2007. Angielski jako Lingua Franca: postawy i tożsamość. Oksford: Oxford University Press.
Kalocsai, Karolina. 2009. „Studenci z wymiany Erasmus. Zakulisowe spojrzenie na praktykującą społeczność ELF”. Jabłka - Journal of Applied Linguistics Series 3 (1), 25–49. http://apples.jyu.fi (6 lipca 2010).
Klimpfinger, Theresa. 2005. „Rola pierwszego i innych języków mówiących w języku angielskim jako mowy lingua franca”. Niepublikowana praca magisterska, Uniwersytet Wiedeński. http://www.univie.ac.at/voice/page/abstracts/klimpfinger_2005.pdf .
Klimpfinger, Theresa. 2007. „Pamiętaj, że czasami trzeba mieszać”. Rola przełączania kodów w języku angielskim jako lingua franca”. Widoki 16: 2, 36–61. https://web.archive.org/web/20110706090020/http://anglistik.univie.ac.at/fileadmin/user_upload/dep_anglist/weitere_Uploads/Views/Views_0702.pdf .
Knapp, Karlfried; Meierkord, Christiane (red.). 2002. Komunikacja Lingua franca. Frankfurt nad Menem: Peter Lang.
Leszniak, Ágnes. 2002. „Od chaosu do najmniejszego wspólnego mianownika. Zarządzanie tematami w komunikacji w języku angielskim lingua franca”. W Knapp, Karlfried; Meierkord, Christiane (red.). Komunikacja lingua franca. Frankfurt nad Menem i in.: Peter Lang, 163–194. https://books.google.com/books?id=KDi30N8c2kgC&pg=PA263&lpg=PA263#v=onepage&f=false .
MacKenzie, Ian. 2013. Angielski jako Lingua Franca: teoretyzowanie i nauczanie języka angielskiego. Londyn: Routledge.
MacKenzie, Ian. 2018. Kontakt językowy i przyszłość języka angielskiego. Londyn: Routledge.
Mauranen, Anna; Ranta, Elina (red.). 2009. Angielski jako lingua franca. Badania i ustalenia. Newcastle upon Tine: Cambridge Scholars.
Mollin, Sandra. 2006. Euro angielski. Ocena statusu odmiany. Tybinga: Gunter Narr. https://books.google.com/books?id=qPhULmMmqJMC&printsec=frontcover&source=bn#v=onepage&f=false .
Meierkord, Christiane. 2002. „Język obnażony” czy „lingwistyczna masala”? Kultura w konwersacji lingua franca”. W: Knapp, Karlfried; Meierkord, Christiane (red.). Komunikacja lingua franca. Frankfurt: Peter Lang, 109-133.
Paradowski, Michał B. 2008, kwiecień Wiatr zmian w języku angielskim – powietrze zagrożenia dla native speakerów? Novitas-ROYAL (Badania nad młodzieżą i językiem) 2 (1), 92–119. http://www.novitasroyal.org/paradowski.pdf
Paradowski, Michał B. 2013. Zrozumienie języka angielskiego jako Lingua Franca: pełne wprowadzenie do teoretycznej natury i praktycznych implikacji języka angielskiego używanego jako Lingua Franca. Barbary Seidlhofer. The Interpreter and Translator Trainer 7(2) [Wydanie specjalne: Angielski jako Lingua Franca. Implikacje dla kształcenia tłumaczy pisemnych i ustnych], 312–20 [artykuł przeglądowy]. doi : 10.1080/13556509.2013.10798856 https://www.academia.edu/3318842/Barbara_Seidlhofer_Understanding_English_as_a_Lingua_Franca_A_Complete_Introduction_to_the_Theoretical_Nature_and_Practical_Implications_of_English_used_a s_a_Lingua_Franca_Review_article_
Filipson, Robert. 2001. „Angielski dla globalizacji czy dla ludzi na świecie?”. Międzynarodowy Przegląd Edukacji 47: 3, 185–200.
Filipson, Robert. 2008. „Lingua franca czy lingua frankensteinia? Angielski w integracji europejskiej i globalizacji.” World Englishes 27: 2, 250–267.
Pitzl, Marie-Luise. 2009. „„ Nie powinniśmy budzić żadnych psów ”: idiom i metafora w ELF.”. W Mauranen, Anna i Ranta, Elina (red.). Angielski jako Lingua Franca: badania i ustalenia. Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Press, 298–322.
Pölzl, Ulrike. 2005. „Eksploracja trzeciej przestrzeni. Kultura negocjacyjna w języku angielskim jako lingua franca”. Niepublikowana praca doktorska, Uniwersytet Wiedeński.
Pölzl, Ulrike; Seidlhofer, Barbara. 2006. „Na ich własnych warunkach. „Czynnik siedliska” w języku angielskim jako interakcje lingua franca”. Międzynarodowy Dziennik Socjologii Języka 177, 151-17.
Wiedeń Oxford International Corpus of English (VOICE) http://www.univie.ac.at/voice/
Seidlhofer, Barbara. 2001. „Zamykanie luki pojęciowej: argument za opisem języka angielskiego jako lingua franca”. International Journal of Applied Linguistics 11: 2, 133–158.
Seidlhofer, Barbara. 2003. „Koncepcja międzynarodowego języka angielskiego i zagadnień pokrewnych: od„ prawdziwego angielskiego ”do„ realistycznego angielskiego ”?” W: Rada Europy. Wydział Polityki Językowej. Strasburg: Rada Europy. http://www.coe.int/t/dg4/linguistic/source/seidlhoferen.pdf .
Seidlhofer, Barbara. 2004. „Perspektywy badawcze dotyczące nauczania języka angielskiego jako Lingua Franca”. Roczny przegląd lingwistyki stosowanej 24, 209–239.
Seidlhofer, Barbara. 2005. „Angielski jako lingua franca”. Dziennik ELF 59: 4, 339–340.
Seidlhofer, Barbara. 2006. „W kierunku uczynienia„ euroangielskiego ”rzeczywistością językową”. W: Bolton, Kinglsey; Kachru, Braj B. (red.). Anglicy świata. Pojęcia krytyczne w językoznawstwie. Tom III. Londyn: Routledge, 47-50.
Seidlhofer, Barbara. 2011. Zrozumienie języka angielskiego jako Lingua Franca . Oksford: Oxford University Press.
Seidlhofer, Barbara; Widdowson, Henry G. 2003. „Praca domowa i praca studencka. Badanie zrozumienia międzykulturowego. Übersetzen, Interkulturelle Komunikation, Spracherwerb und Sprachvermittlung—das Leben mit mehreren Sprachen“. Festschrift für Juliane House zum 60. Geburtstag. Zeitschrift für interkulturellen Fremdsprachenunterricht. 8: 115–127. https://web.archive.org/web/20110719100302/http://zif.spz.tu-darmstadt.de/jg-08-2-3/docs/Seidlhofer_Widdowson.pdf .
Spichtinger, Daniel. 2000. Rozprzestrzenianie się języka angielskiego i jego zawłaszczanie. Niepublikowana praca magisterska, Uniwersytet Wiedeński. http://spichtinger.net/Uni/sp-dipl3.pdf .
Timmis, Ivor. 2002. „Normy dla native speakerów i międzynarodowy język angielski: widok w klasie”. Dziennik ELT 56, 240–249. https://web.archive.org/web/20110722230455/http://biblioteca.uqroo.mx/hemeroteca/elt_journal/2002/julio/560240.pdf .
Zeiss, Nadine. 2010. Angielski jako europejska lingua franca. Zmiana postaw w połączonym świecie. Berlin: VDM Verlag dr Müller.