Miszne Tora

Nie mylić z Księgą Powtórzonego Prawa , znaną aż do późnego średniowiecza jako Miszne Tora , ani z Miszną , pierwszą ważną księgą literatury rabinicznej.
Majmonides (rysunek koncepcyjny artysty)

Miszne Tora ( hebr . מִשְׁנֵה תוֹרָה , dosł.   „Powtórzenie Tory”), znana również jako Sefer Yad ha-Hazaka ( ספר יד החזקה , „księga silnej ręki”), jest kodeksem rabinicznego żydowskiego prawa religijnego ( halacha ) autorstwa Majmonidesa (rabin Moshe ben Maimon/Rambam). Miszne Tora została skompilowana między 1170 a 1180 rokiem n.e. ( 4930 i 4940 ), podczas gdy Majmonides mieszkał w Egipcie i jest uważany za opus magnum Majmonidesa . W związku z tym późniejsze źródła po prostu odnoszą się do pracy jako „ Maimon ”, „ Maimonides ” lub „ RaMBaM ”, chociaż Majmonides skomponował inne dzieła.

Miszne Tora składa się z czternastu ksiąg podzielonych na sekcje, rozdziały i paragrafy. Jest to jedyne średniowiecza , które wyszczególnia wszystkie żydowskie praktyki, w tym te prawa, które mają zastosowanie tylko wtedy, gdy istnieje Świątynia w Jerozolimie i pozostaje ważnym dziełem w judaizmie.

Jej tytuł to nazwa pierwotnie używana w biblijnej Księdze Powtórzonego Prawa , a jej przydomek „Księga Mocnej Ręki” wywodzi się z jej podziału na czternaście ksiąg: wartość liczbowa czternaście, gdy jest reprezentowana jako hebrajskie litery Yodh (10) i Dalet (4) tworzy słowo yad („ręka”).

Majmonides zamierzał przedstawić pełne zestawienie Prawa ustnego , tak aby osoba, która opanowała najpierw Torę pisaną , a następnie Miszne Torę , nie potrzebowała żadnej innej książki. Współczesna reakcja była mieszana, z silnym i natychmiastowym sprzeciwem, który skupiał się na braku źródeł i przekonaniu, że dzieło wydaje się mieć na celu zastąpienie studiowania Talmudu . Majmonides odpowiedział na tę krytykę i Miszne Tora trwa jako wpływowa praca w żydowskiej myśli religijnej. Według kilku autorytetów decyzja nie może być wydana wbrew poglądowi Majmonidesa, nawet jeśli najwyraźniej sprzeciwiał się on sensowi fragmentu talmudycznego, ponieważ w takich przypadkach zakładano, że słowa Talmudu zostały niewłaściwie zinterpretowane. Podobnie: „Należy podążać za Majmonidesem, nawet gdy ten sprzeciwiał się swoim nauczycielom, ponieważ z pewnością znał ich poglądy, a jeśli się na nie zdecydował, musiał nie pochwalać ich interpretacji”. Miszne Tora została później zaadaptowana dla publiczności aszkenazyjskiej przez Meira HaKohena w postaci Haggahot Maimuniyyot . Praca składa się z dodatkowych notatek do Miszne Tory , których celem jest zaszczepienie współczesnej myśli sefardyjskiej w Niemczech i Francji , przy jednoczesnym zestawieniu jej ze współczesnymi aszkenazyjskimi zwyczajami halachicznymi.

Źródła

Strona średniowiecznego rękopisu Talmudu jerozolimskiego z Kairu Geniza

Majmonides szukał zwięzłości i jasności w swojej Miszne Torze i, podobnie jak w swoim Komentarzu do Miszny , powstrzymał się od wyszczególniania swoich źródeł, uznając za wystarczające wymienienie źródeł we wstępie. Czerpał z Tory i reszty Tanachu , obu Talmudów , Tosefty i halachicznych midraszim , głównie Sifra i Sifre .

Późniejsze źródła obejmują responsa ( teshuvot ) Geonim . Maksymy i decyzje Geonimów są często przedstawiane ze wstępnym zwrotem „Geonimowie zdecydowali” lub „Istnieje rozporządzenie Geonimów”, podczas gdy opinie Isaaca Alfasiego i uczeń Alfasiego, Joseph ibn Migash, są poprzedzone słowami „moi nauczyciele zdecydowali” (chociaż nie ma bezpośredniego źródła potwierdzającego ibn Migasza jako nauczyciela Majmonidesa). Według Majmonidesa Geonimów uważano za „niezrozumiałych w naszych czasach i niewielu jest w stanie ich zrozumieć”. Były nawet chwile, kiedy Majmonides nie zgadzał się z tym, czego nauczano w imieniu Geonimów.

Wydaje się, że wiele praw nie ma źródła w żadnej z wymienionych prac; uważa się, że Majmonides wydedukował je na podstawie niezależnych interpretacji Biblii lub że są one oparte na wersjach poprzednich tekstów talmudycznych, których już nie posiadamy. Sam Majmonides kilkakrotnie stwierdza w swojej pracy, że posiadał to, co uważał za dokładniejsze teksty Talmudu niż to, co posiadała większość ludzi w jego czasach. To ostatnie zostało do pewnego stopnia potwierdzone przez wersje Talmudu zachowane przez Żydów jemeńskich, co do przyczyny tego, co wcześniej uważano za orzeczenia bez żadnego źródła. [ potrzebne źródło ]

Język i styl

Miszna Tora jest napisana po hebrajsku w stylu Miszny . Jak stwierdza we wstępie, Majmonides niechętnie pisał po talmudycznie aramejsku , ponieważ nie był on powszechnie znany. Jego poprzednie prace były napisane w języku judeo-arabskim .

Miszne Tora praktycznie nigdy nie przytacza źródeł ani argumentów, ograniczając się do sformułowania ostatecznej decyzji co do prawa, jakim należy się kierować w każdej sytuacji. Nie ma dyskusji na temat interpretacji lub metodologii talmudycznej, a kolejność rozdziałów jest zgodna z faktycznym przedmiotem praw, a nie z zasadą intelektualną. Majmonides był krytykowany przez współczesnych mu za nieuwzględnienie źródeł. Majmonides później żałował, że nie dodał źródeł, ale ostatecznie nie miał czasu na aktualizację swojej pracy.

Zawartość

Książki i sekcje

Zwój Tory
  1. HaMadda (wiedza)
    1. Yesodei ha-Tora ( dosł. „Podstawy Tory”): wiara w Boga i inne żydowskie zasady wiary
    2. De'ot : ogólne właściwe zachowanie
    3. Talmud Tora : studium Tory
    4. Avodah Zarah : zakaz bałwochwalstwa i obcego kultu
    5. Teszuwa : prawo i filozofia pokuty
  2. Pojedynczy zwój ramienia - tefilin
    Ahawa (miłość [Boga])
    1. Kri'at Shema : recytacja Szemy
    2. Tefilah i Birkat Kohanim : modlitwa i błogosławieństwo kapłańskie
    3. Tefilin , Mezuza i Sefer Tora
    4. Cicit
    5. Berachot : błogosławieństwa
    6. Mila : obrzezanie
    7. Seder Tefilot : porządek modlitwy
  3. Budka z sukkami
    Zemanim (czasy)
    1. Szabat : Szabat
    2. Eruwin : urządzenie rabiniczne ułatwiające przestrzeganie szabatu
    3. Shevitat `Asor : prawa Jom Kippur , z wyjątkiem służby świątynnej (patrz Avodat Yom ha-Kippurim , poniżej)
    4. Yom Tov : zakazy dotyczące głównych świąt żydowskich , które różnią się od zakazów dotyczących szabatu
    5. Hamec u-Matza : chametz i maca (tj. Pascha )
    6. Shofar ve-Lulav ve-Sukkah : Shofar (tj. Rosz ha-Szana ) i liść palmowy i Sukka (tj. Sukkot )
    7. Szekalim : pieniądze zebrane na Świątynię w Jerozolimie, kiedy stała
    8. Kidusz HaChodesz : uświęcenie miesiąca
    9. Taaniyot : pości
    10. Chanuka u-Megillah : Chanuka i zwój Estery (tj. Purim )
  4. Ketuba , żydowska umowa małżeńska, określająca obowiązki męża
    Naszim (Kobiety):
    1. Ishut : prawa małżeńskie , w tym kiduszin i ketuba
    2. Geirushin : prawa rozwodowe
    3. Yibum va-Chalitzah : prawa małżeństwa lewiratu
    4. Na'arah Betulah : prawo mężczyzny, który uwodzi lub gwałci niezamężną kobietę
    5. Sotah : prawa dotyczące kobiety podejrzanej o niewierność
  5. Kedusza (Świętość)
    1. Issurei Biah : zakazane stosunki seksualne, w tym niddah , kazirodztwo i cudzołóstwo . Ponieważ małżeństwa mieszane z nie-Żydami są zabronione, uwzględniono również prawa konwersji na judaizm.
    2. Ma'akhalot Assurot : prawa dotyczące zakazanej żywności (patrz kaszrut )
    3. Szechita : prawa uboju rytualnego
  6. Hafla'ah (separacja):
    1. Szewuot : prawa przysięgi (powstrzymywać się od wykonania czynności)
    2. Nedarim : prawa ślubów (aby wykonać działanie)
    3. Nezirot : prawa nazirejczyków
    4. Erachin : prawa darowizn na rzecz świątyni
  7. Zera'im (nasiona)
    1. Kilayim : prawa zakazanych mieszanek
    2. Aniyim : prawa obowiązkowych darów dla biednych
    3. Terumot : prawa obowiązkowych darów dla kapłanów
    4. Maaser : prawa dziesięciny
    5. Sheini : prawa dziesięciny wtórnej
    6. Bikurim : prawa ofiar z pierwszych owoców
    7. Shemittah : prawa roku szabatowego
  8. Świątynia Heroda , jak wyobrażono sobie w Modelu Jerozolimy z Ziemi Świętej
    Awodah (Służba Boża):
    1. Bet HaBechirah : prawa domu wybranego przez Boga
    2. K'lei HaMikdash : prawa dotyczące przyborów świątynnych i tych, którzy w nich służą
    3. Bi'at HaMikdash : prawa wejścia do sanktuarium
    4. Issurei HaMizbe'ach : prawa podmiotów, których zabrania się składać na ołtarzu
    5. Ma'aseh HaKorbanot : prawa procedur ofiarnych
    6. Temidim uMusafim : prawa ciągłych i dodatkowych ofiar
    7. Pesule HaMukdashim : prawa konsekrowanych jednostek, które zostały zdyskwalifikowane
    8. Avodat Yom HaKippurim : prawa służby Jom Kippur
    9. Me'ilah : prawa sprzeniewierzenia mienia konsekrowanego
  9. Korbanot (Ofiary)
    1. Korban Pesach : ofiara paschalna
    2. Chagigah : ofiara świąteczna
    3. Bechorot : prawa dotyczące pierworodnych dzieci
    4. Shegagot : Ofiary za niezamierzone wykroczenia
    5. Mechussarey Kapparah : Ofiary dla osób z niepełnym zadośćuczynieniem
    6. Temurah : Zmiana
  10. Taharah ( rytualna czystość )
    1. Tumat Met : skalanie przez kontakt ze śmiercią
    2. Para Aduma : czerwona jałówka
    3. Tumat Zara'at : skalanie przez tzara'at
    4. Metamei Mischkaw u-Moschaw styczne skalanie
    5. She'ar Avot haTumot inne źródła skalań
    6. Tumat Ochalin : skalanie żywności
    7. Kelim : naczynia
    8. Mykwa : prawa dotyczące mykwy
  11. Sefer Nezikim , znany również jako Sefer Nezikin ( delikty )
    1. Nizqei Mamon : uszkodzenie mienia
    2. Geneivah : kradzież
    3. Gezeilah v'Avidah : rabunek i utracone mienie
    4. Hovel uMaziq : ten, kto rani drugiego
    5. Rotzeah uShmirat Nefesh : mordercy i ochrona życia
  12. Sefer Kinyan (przejęcie)
    1. Wyprzedaż Mechiry
    2. Zachiyah uMatanah : własność bez właściciela i dary
    3. Sh'chenim : sąsiedzi
    4. Shluhin v'Shutafin : agenci i partnerzy
    5. „Awadim : niewolnicy
  13. Sefer Miszpatim (prawo cywilne)
    1. czynsz w Schirut
    2. Pożyczki i depozyty Sheilah uPiqadon
    3. Pożyczkodawcy i pożyczkodawcy Malveh v'Loveh
    4. To'en v'Nit'an i odbiór
    5. Dziedzictwo Nahalotów
  14. Wyobraźnia artysty dotycząca Sanhedrynu , z encyklopedii z 1883 roku
    Sefer Shoftim (sędziowie)
    1. Sanhedryn
    2. Edut : świadectwo
    3. Mamrim: heretycy
    4. Ewelina : żałoba
    5. Melachim u Milhamoteyhem : królowie i wojny

Godne uwagi prawa

Miszne Tora zawiera szeroko cytowaną listę ośmiu poziomów darowizn na cele charytatywne, z których pierwszy poziom jest najbardziej preferowany, a ósmy najmniej (zob. Cedaka ).

Współczesna reakcja

Krytycy i krytyka

Miszne Tora spotkała się ze zdecydowanym sprzeciwem niemal natychmiast po jej ukazaniu się. Głównymi źródłami niezgody był brak źródeł i przekonanie, że praca wydaje się mieć na celu zastąpienie studiowania Talmudu . Wydaje się, że niektóre krytyczne uwagi miały mniej racjonalny charakter. Rzeczywiście, Majmonides cytuje Talmud, stwierdzając, że należy studiować Talmud przez jedną trzecią czasu studiowania.

Najbardziej szczerym, ale wpływowym przeciwnikiem, którego komentarze są drukowane równolegle do praktycznie wszystkich wydań Miszne Tory , był rabin Abraham ben Dawid z Posquières (Raavad III, Francja, XII wiek).

Wielu krytyków było szczególnie zgorzkniałych wobec nowych metod, które zastosował, a te same osobliwości, które uważał za zasługi w swojej pracy, nie podobały się jego przeciwnikom, ponieważ były innowacjami. W ten sposób zarzucano mu, że odszedł od porządku talmudycznego i wprowadził własny podział i układ, i że ośmielał się czasem decydować według Tosefty i Talmudu jerozolimskiego, a nie Talmudu babilońskiego.

Szczególnie ostra wina spadła na Majmonidesa, ponieważ zaniedbał cytowanie swoich źródeł; uznano to za dowód jego wyniosłości, ponieważ utrudniało to, jeśli nie całkowicie uniemożliwiało naukowcom weryfikację jego stwierdzeń i zmuszało ich do bezwzględnego przestrzegania jego decyzji. Mimo to Majmonides był przekonany, że w przyszłości Miszne Tora zyska wielki wpływ i akceptację. Zostało to odważnie wyrażone w liście do jego ucznia, rabina Josefa ben ha-rawa Jehudy :

I wszystko, co wam opisałem odnośnie tych, którzy nie przyjmą jej [ Miszne Tora ] we właściwy sposób, to jest wyjątkowe w moim pokoleniu. Jednak w przyszłych pokoleniach, kiedy zazdrość i żądza władzy znikną, cały Izrael będzie istniał [dosł. „nasycimy się”] tylko tym i bez wątpienia porzucimy wszystko inne poza tym – z wyjątkiem tych, którzy szukają czegoś, czym mogliby się zająć przez całe życie, nawet jeśli nie osiąga to żadnego celu.

Odpowiedź Majmonidesa

Majmonides bronił się. Nie skomponował tego dzieła dla chwały; chciał tylko dostarczyć niezbędny, ale brakujący kod, ponieważ istniało niebezpieczeństwo, że uczniowie, zmęczeni trudną nauką, nie zbłądzą w decyzjach o znaczeniu praktycznym.

Zauważył, że nigdy nie było jego zamiarem całkowite zniesienie studiów talmudycznych, ani też nigdy nie powiedział, że nie ma potrzeby „Halakot” rabina Izaaka Alfasiego, ponieważ on sam wykładał swoim uczniom Gemara, a na ich wniosek, na podstawie pracy Alfasi. Stwierdził jednak, że dla mas nie ma potrzeby studiowania Talmudu, ponieważ wystarczyłaby Miszne Tora wraz z Torą spisaną. Stwierdził również, że dogłębne studiowanie dyskusji talmudycznych było „stratą czasu”, ponieważ jedynym celem studiowania była wiedza, jak praktykować prawo.

Powiedział, że pominięcie jego źródeł wynikało wyłącznie z pragnienia zwięzłości, chociaż żałował, że nie napisał pracy uzupełniającej, cytującej jego autorytety dla tych halakot , których źródła nie były oczywiste z kontekstu. Gdyby jednak okoliczności na to pozwoliły, odpokutowałby za ten błąd, jakkolwiek pracochłonne byłoby napisanie takiego dodatku.

Raavad był zmuszony przyznać, że dzieło Majmonidesa było wspaniałym wkładem, ani też nie wahał się chwalić go i aprobować jego poglądów w wielu fragmentach, cytując i komentując źródła.

Późniejsze prace (np. Kesef Mishné Josefa Karo ) miały na celu znalezienie źródeł decyzji Majmonidesa i rozwiązanie wszelkich sporów między nim a Raavadami.

Jonasz z Gerony

Strona tytułowa z Sefer Shaarei Teshuvah (wydanie kieszonkowe z 1960 r.) Yonah Gerondi (zm. 1263), opublikowana po raz pierwszy w 1505 r.

Na szczególną uwagę zasługuje Yonah z Gerony , kuzyn Nachmanidesa (Ramban), który początkowo był członkiem głośnych przeciwników „Yad”. Brał udział w spaleniu wielu egzemplarzy Sefer ha-Madda w latach czterdziestych XII wieku. Żal nastąpił, gdy zobaczył spalenie Talmudu w Paryżu w 1244 roku, co zinterpretował jako znak z Nieba, że ​​się mylił. Wyruszył do Ziemi Izraela , aby prosić o przebaczenie na grobie Majmonidesa w obecności dziesięciu świadków, ale nie udał się do celu. Skomponował klasyczne dzieło o pokucie (tzw Shaarei Teshuva , „Bramy pokuty”) podczas swoich poszukiwań duszy.

Wpływ

W ten sposób praca Majmonidesa, pomimo ostrych ataków na nią, wkrótce zyskała powszechne uznanie jako autorytet o pierwszorzędnym znaczeniu dla rytualnych decyzji. Według kilku autorytetów nie można wydać decyzji wbrew poglądowi Majmonidesa, nawet jeśli ten ostatni najwyraźniej sprzeciwiał się sensowi fragmentu talmudycznego, ponieważ w takich przypadkach zakładano, że słowa Talmudu zostały niewłaściwie zinterpretowane. Podobnie: „Należy podążać za Majmonidesem, nawet gdy ten sprzeciwiał się swoim nauczycielom, ponieważ z pewnością znał ich poglądy, a jeśli się na nie zdecydował, musiał nie pochwalać ich interpretacji”.

Nawet gdy późniejsze władze, takie jak Aszer ben Jehiel ( Rosz ), zdecydowały przeciwko Majmonidesowi, wśród Żydów wschodnich stało się regułą podążanie za tym drugim, chociaż Żydzi europejscy, zwłaszcza aszkenazyjscy, woleli w takich przypadkach opinie Rosz. Ale nadzieja, którą wyraził Majmonides, że w nadchodzącym czasie jego i tylko jego dzieło zostanie zaakceptowane, spełniła się tylko w połowie. Jego Miszne Tora jest rzeczywiście nadal bardzo popularna, ale nie zaprzestano studiowania innych dzieł.

Jak na ironię, chociaż Majmonides powstrzymywał się od cytowania źródeł w trosce o zwięzłość (a może dlatego, że zaprojektował swoją pracę tak, aby można było z niej korzystać bez uprzedniego studiowania Talmudu lub innych źródeł), rezultat często był odwrotny od zamierzonego. Napisano różne komentarze, które starają się uzupełnić brakującą dokumentację źródłową, a nawet dzisiaj Miszne Tora jest czasami używany jako swego rodzaju indeks ułatwiający lokalizowanie fragmentów talmudycznych. W przypadkach, w których źródła Majmonidesa lub ich interpretacja są wątpliwe, brak jasności prowadził czasami do długich analiz i debat - co jest przeciwieństwem zwięzłości, którą starał się osiągnąć. Z drugiej strony stało się to problemem tylko dla studentów i naukowców, którzy studiowali Miszne Tora” źródła. Według samego Majmonidesa wyprowadzanie prawa ze źródeł stało się już niepewną propozycją (z wielu powodów) – nawet w jego czasach. To z konieczności dotyczy różnych tematów – jak wpływ wygnania, umiejętności językowe, brak czasu, cenzura, alternatywne wersje Talmudu.

Wydania drukowane i dokładność tekstu

Z biegiem czasu w różnych wydaniach Miszne Tory Majmonidesa pojawiło się wiele błędów tekstowych i zniekształceń . Te nieścisłości są w tekście orzeczeń, w rysunkach wykonanych przez Majmonidesa, a także w podziale (a więc i numeracji) orzeczeń.

Przyczyny tych nieścisłości są różne. Niektóre wynikają z błędów w kopiowaniu rękopisów (sprzed epoki druku) lub błędów zecerów późniejszych wydań. Inne wynikają ze świadomych prób „poprawienia” tekstu, a jeszcze inne z chrześcijańskiej cenzury (w krajach przez nią kontrolowanych). Ponadto sam Majmonides często redagował tekst własnej kopii autografu, tak że rękopisy skopiowane z jego własnej książki nie zachowały jego późniejszych poprawek. Tak więc otrzymana wersja może nie być tekstem, który Majmonides chciał, abyśmy przeczytali.

Często zniekształcenia w istniejących wersjach wywoływały pytania dotyczące „Miszne Tory”, które uczeni na przestrzeni pokoleń rozwiązywali na wiele twórczych i różnych sposobów; wiele z tych pytań nie powstaje, jeśli wersja jest poprawiana na podstawie wiarygodnych rękopisów.

W celu ustalenia dokładnej wersji uczeni korzystają z wiarygodnych wczesnych rękopisów (niektóre z nich zawierają własny podpis Majmonidesa), które są wolne zarówno od cenzury chrześcijańskiej, jak i zmian późniejszych czytelników, którzy próbowali „poprawić” tekst na własną rękę, bez dowód z rękopisu. Od połowy XX wieku ukazało się pięć wydań naukowych książki:

  • rabina Szabsaja Frankela obejmuje wydania krytyczne „klasycznych” komentatorów Miszne Tory , a także samą książkę. Jednak rzeczywisty tekst Miszne Tory w tym wydaniu jest w dużej mierze oparty na wydaniach drukowanych, a nie na wczesnych rękopisach, których różne odczyty są relegowane do notatek na marginesie i aparatury na końcu każdego tomu. Wszystkie tomy zostały opublikowane.
  • rabina Yosefa Qafiha opiera się głównie na rękopisach jemeńskich i zawiera obszerny komentarz Qafiha, który zawiera przegląd dyskusji na temat klasycznych komentarzy do Miszne Tory i zawiera dosłowne cytowanie poprzednich komentarzy w całości wraz z komentarzami Qafiha.
  • Wydanie Yad Peshutah autorstwa rabina Nahuma Rabinovitcha , Rosz Jesziwat Jesziwat Birkat Mosze w Ma'ale Adumim . To wydanie opiera się na wielu rękopisach (różne księgi są używane w zależności od ich wiarygodności) i zawiera oryginalny komentarz do Miszne Tora .
  • Dokładne wydanie Miszne Tora autorstwa rabina Icchaka Szelata, również z Jesziwat Birkat Mosze , nie ma komentarza. Porównuje wersje drukowane z wersją stałą. Do tej pory wydrukowano cztery tomy; wydawca spodziewa się co roku drukować dwa nowe tomy.
  • Wydanie jednotomowe (1000 stron), opublikowane przez Yeshivat Or Vishua , a teraz w trzecim wydaniu, odzwierciedla wszystkie wydania oparte na wiarygodnych rękopisach, którym towarzyszą indeksy, ale bez komentarza. Tekst został ponownie sprawdzony, głównie w oparciu o wydanie Kafiha. Podaje wariantowe odczyty z innych wiodących wydań tylko w przypadkach, gdy zmiany są znaczące. „Projekt Miszne Tora” jesziwy planuje również opublikowanie wielotomowego wydania kieszonkowego, zawierającego znaki diakrytyczne samogłosek i odsyłacze do innych fragmentów i innych dzieł Majmonidesa. Kieszonkowa wersja Sefer Ha-Madda (Księga Wiedzy) jest już w druku.

Kodeksy i komentatorzy

Shulchan Aruch Karo

Miszne Tora była przedmiotem wielu komentarzy, z których najbardziej godnymi uwagi są Magid Mishné Vidala de Toulouse, Kesef Mishné Yosefa Karo , Mishné la-Melech , Lechem Mishné , rabin Dawid ben Zimra (Radbaz) i Hagahot Maimoni (który szczegóły zwyczajów aszkenazyjskich ). Większość komentatorów dąży do rozwiązania krytyki Raavad i prześledzenia źródeł Majmonidesa w tekście Talmudu , Midraszu i Geonimu .

Późniejsze kodeksy prawa żydowskiego, takie jak Arba'ah Turim rabina Jakuba ben Aszera i Szulchan Aruch rabina Josefa Karo , w dużym stopniu opierają się na pracy Majmonidesa, aw obu częściach często cytuje się dosłownie.

Do chwili obecnej podejmowano również wiele prób zmuszenia tych, którzy przestrzegają zasad Majmonidesa, do przejścia na Szulchan Aruch lub inne późniejsze dzieło Minhaga/Halakha. W odpowiedzi na to Karo napisał:

Kim jest ten, którego serce knuje, aby zbliżyć się do zborów, które praktykują zgodnie z RaMBaM błogosławionej pamięci, do przejścia przez któregokolwiek z wczesnych lub późniejszych autorytetów Tory?! ... Czy a fortiori nie jest przypadkiem, że w odniesieniu do Szkoły Szammaja - że halacha nie idzie zgodnie z nimi - oni [talmudyczni mędrcy] powiedzieli: „jeśli [ktoś praktykuje] jak Szkoła Szammaja [może róbcie to, ale] zgodnie z ich pobłażliwościami i surowością”: RaMBaM jest największym ze wszystkich autorytetów Tory, a wszystkie społeczności Ziemi Izraela i ziem kontrolowanych przez Arabów oraz Zachodu [Afryka Północna] praktykują zgodnie z jego słowu i przyjęli go na siebie jako naczelnego rabina. Ktokolwiek praktykuje zgodnie z nim z jego pobłażliwościami i surowością, po co zmuszać ich do odstąpienia od niego? A tym bardziej, jeśli także ich ojcowie i przodkowie tak praktykowali: bo ich dzieci nie mają skręcać w prawo ani w lewo od RamBaM błogosławionej pamięci. I nawet jeśli społeczności, które praktykują zgodnie z Roszem lub innymi autorytetami, takimi jak on, staną się większością, nie mogą zmusić mniejszości praktykujących zgodnie z RaMBaM błogosławionej pamięci, aby praktykowali tak jak oni. I nie ma tu kwestii dotyczącej zakazu posiadania dwóch sądów w tym samym mieście ['lo tithgodedu'], ponieważ każda kongregacja powinna praktykować zgodnie ze swoim pierwotnym zwyczajem…

Dzień dzisiejszy

Badanie

Chest high portrait of Rabbi Menachem Mendel Schneerson wearing a black hat
Rabin Menachem Mendel Schneerson , znany jako Lubavitcher Rebe , codziennie studiował Miszne Torę i zachęcał innych Żydów do podążania za nim w rocznym cyklu studiów.

Dogłębne studium Miszne Tora przeżyło odrodzenie w judaizmie litewskim pod koniec XIX wieku. Litwini nie używali jej jako źródła praktycznej halachy , gdyż podążali za autorytetami aszkenazyjskimi, takimi jak Mojżesz Isserles i Aruch ha-Szulchan .

Zamiast tego używali go jako przewodnika po interpretacji i metodologii Talmudu. Biorąc pod uwagę fakt, że Miszne Tora całkowicie pomija te tematy, odczytanie to wydaje się paradoksalne i pod prąd. Ich metoda polegała na porównaniu talmudycznych materiałów źródłowych z ostateczną decyzją Majmonidesa w celu zrekonstruowania reguł interpretacji, które musiały być zastosowane, aby przejść od jednego do drugiego.

W ten sposób pozostaje integralną częścią programu jesziwy . Jeśli chodzi o studium Talmudu, jest to jedno z podstawowych dzieł, do których odwołuje się analiza tekstu talmudycznego z prawnego punktu widzenia, jak wspomniano. Jest to również podstawowy tekst, do którego odwołuje się rozumienie halachy przedstawionej w Arba'ah Turim i Shulchan Aruch ; a Miszne Tora jest zatem jednym z pierwszych źródeł posttalmudycznych, z którymi konsultowano się przy badaniu kwestii prawa żydowskiego. Zobacz studium Yeshiva § Talmud ; jesziwa § prawo żydowskie ; Halacha § Kodeksy prawa żydowskiego .

Do wybitnych współczesnych autorytetów, którzy napisali komentarze do dzieła, należą rabini Meir Simcha z Dvinsk ( Ohr Somayach ), Chaim Soloveitchik ( Chiddushei Rabbeinu Chaim ), Yitzchok Isaac Krasilschikov ( Tevunah ), Isser Zalman Meltzer ( Even HaEzel ), a ostatnio Lubavitcher Rebe , rabin Menachem Mendel Schneerson ( Hadran al HaRambam ), Elazar Szach ( Avi Ezri ), Nahum Rabinowicz ( Jad Peszuta ) i rabin Josef Kapach . Zobacz też: Spis komentarzy do Miszne Tora

Wiele przemówień naukowych (np. tradycyjne przemówienie rabina w Szabat poprzedzające Pesach i Jom Kippur ) często obraca się wokół pogodzenia dwóch fragmentów dzieła Majmonidesa. Praca Rava Soloveitchika Al haTeshuvah omawiająca pokutę w świetle pracy Rambama jest szeroko studiowana i cytowana (we współczesnych społecznościach ortodoksyjnych) w dniach poprzedzających Rosz ha-Szana i Jom Kippur .

Dziś tysiące ortodoksyjnych Żydów , zwłaszcza chasydów z Chabadu , uczestniczy w jednym z rocznych cykli studiowania Miszne Tory ( jeden lub trzy rozdziały dziennie), zainicjowanym wiosną 1984 r . w cyklu trzech lub jednego rozdziału (rozdziałów) dziennie, codziennie studiuje się „Księgę przykazań” Sefer Hamitzvot , której autorem jest również Majmonides .

Popularny komentarz Rambam La'Am („Rambam dla narodu”) został wyprodukowany w 1971 roku przez rabina Shmuela Tanchuma Rubinsteina [ he ] (opublikowany przez Mossad Harav Kook ). [ potrzebne źródło inne niż podstawowe ] Ten 20-tomowy zestaw jest szeroko stosowany w codziennych badaniach Rambam, w społecznościach izraelskiego Chabadu i religijnych syjonistów . Adin Steinsaltz stworzył komentarz o podobnej pozycji, opublikowany przez Koren w 2017 r. [ Potrzebne źródło inne niż podstawowe ]

Ćwiczyć

Jeśli chodzi o halakha l'maaseh (praktyczne stosowanie prawa żydowskiego), chociaż większość Żydów przestrzega prawa żydowskiego zgodnie z różnymi innymi kodeksami rabinicznymi zorganizowanymi wokół Szulchan Aruch , coraz większa liczba Żydów jemeńskich , jak również różne inne osoby, są pociągała ich Miszne Tora jako wybrany przez nich kodeks prawa żydowskiego, według którego mają żyć. Mogą to uznać za powrót do pierwotnej drogi przodków.

Jedną z osób, które przyczyniły się do tego zjawiska, był rabin Yiḥyah Qafiḥ , założyciel ruchu Dor Daim w Jemenie. Miszne Tora zawsze była wiodącym autorytetem w jemeńskiej społeczności Baladi (lokalnej, tradycjonalistycznej) – zgodnie z lokalnymi zwyczajami. Prace naukowe w tym duchu kontynuował jego wnuk, rabin Yosef Qafiḥ (pisany również jako Gafah, Qafahh lub Kapach). Yosefowi Qafiḥ przypisuje się publikację niemal encyklopedycznego komentarza do całej Miszne Tory , w tym jego własnych spostrzeżeń, w zestawieniu z tekstem Miszne Tora oparta na autorytatywnych, odręcznych rękopisach zachowanych przez jemeńską społeczność żydowską . Wprowadzenie do jego wydania Miszne Tory jest samo w sobie dobrze znane jako obrona dla zachowania halachy według Miszne Tory .

Za swojego życia Yosef Qafiḥ był czołową postacią w całej jemeńskiej społeczności Baladi , a także w Dor Daim , czyli surowych „rambamistach”. Po śmierci Qafiḥ rabin Rasson Arusi w dużej mierze zajął swoje miejsce jako wiodący publiczny przedstawiciel społeczności Baladi i Rambamist.

Rabin Rasson Arusi jest założycielem „Halikhoth Ahm Yisroel” i Makhon Mishnath haRambam, a także szefem wydziału małżeńskiego rabinatu Izraela, a także naczelnym rabinem miasta Kiryat Ono w Izraelu. Arusi i organizacja Makhon Mishnath haRambam opublikowali kilka książek wypełnionych komentarzami na temat różnych części i aspektów Miszne Tora , a także tematów związanych z jemeńską społecznością żydowską. Oprócz prac Qafiḥ i Arusi istnieje szereg innych komentarzy do Miszne Tory napisanych przez przywódców jemeńskiej społeczności żydowskiej.

Etnologia

Uczeni specjalizujący się w badaniu historii i subkultury judaizmu w przednowoczesnych Chinach (chińsko-judaickich) zauważyli, że dzieło to wykazuje zaskakujące podobieństwa do liturgii Żydów Kaifeng, potomków perskich kupców, którzy osiedlili się w Państwie Środka we wczesnej dynastii Song . Oprócz podobieństw biblijnych Michael Pollak komentuje, że Pięcioksiąg Żydów został podzielony na 53 sekcje zgodnie ze stylem perskim. Wskazuje również:

Oczywiście nie ma dowodów na to, że żydostwo z Kaifeng miało kiedykolwiek bezpośredni dostęp do dzieł „Wielkiego Orła”, ale miałoby wystarczająco dużo czasu i okazji, aby je zdobyć lub zapoznać się z nimi na długo przed rozpoczęciem się jego rezerwuaru żydowskiej nauki wyczerpać się. Ani też Majmonidesowe skłonności kahału nie zaprzeczają historycznym dowodom, że Żydzi przybyli do Kaifeng nie później niż w 1126, roku, w którym Sungowie uciekli z miasta – i dziewięć lat przed narodzinami Majmonidesa. W 1163 r., kiedy kahał zbudował pierwszą ze swoich synagog, Majmonides miał zaledwie dwadzieścia osiem lat, więc jest wysoce nieprawdopodobne, aby nawet jego najwcześniejsze autorytatywne nauki mogły dotrzeć do Chin [...] Zgodność ich potomków z pewnymi wyjątkowo interpretacjami Majmonidesa implikuje że kanały komunikacji między kahałem a pozachińskimi ośrodkami żydowskimi były jeszcze otwarte kilka pokoleń po jego utworzeniu.

Praca była używana przez Żydów w Indiach za życia Majmonidesa. W odpowiedzi na list rabinów z Lunel we Francji z prośbą o przetłumaczenie jego Przewodnika zagubionych z arabskiego na hebrajski, Majmonides pochwalił ich pobożność w świetle tego, co uważał za ogólną stagnację religijności w pozostałej części żydowskiego świata. Jednak skomentował: „Dopiero ostatnio pojawili się zamożni ludzie i kupili trzy kopie mojego kodu [Miszne Tora ], które rozpowszechniali przez posłańców… W ten sposób poszerzył się horyzont tych Żydów, a życie religijne we wszystkich społecznościach aż po Indie odżyło . z Safed w Izraelu do Włoch w 1535 r. David del Rossi twierdził w nim, że żydowski kupiec z Trypolisu powiedział mu o indyjskim mieście Shingly ( Cranganore ) miał dużą populację żydowską, która parała się corocznym handlem pieprzem z Portugalczykami. Jeśli chodzi o ich życie religijne, napisał, że: „uznają jedynie Kodeks Majmonidesa i nie posiadają żadnej innej władzy ani tradycyjnego prawa”.

Tłumaczenia

Pierwszego znanego angielskiego tłumaczenia Miszne Tory dokonał w 1832 roku Herman Hedwig Bernard , profesor języka hebrajskiego na Uniwersytecie Cambridge. Praca Bernarda nosi tytuł Główne zasady wyznania wiary i etyki Żydów przedstawione w selekcjach z Yad Hachazakah Majmonidesa, z dosłownym tłumaczeniem na język angielski, obfitymi ilustracjami z Talmudu itp. . Praca Bernarda zawiera słowniczek słów i pojęć, które pojawiają się w Miszne Tora . [ potrzebne źródło ]

Dzieło Dat Vadin z 1888 r. autorstwa rabina Mosesa Frankela, opublikowane w Odessie, jest rosyjskojęzycznym streszczeniem Miszne Tory .

W 1944 roku Philip Birnbaum opublikował fragment tłumaczenia opublikowanego jako Miszne Tora Majmonidesa: Jad Hazakah .

Miszne Tory z serii Yale Judaica rozpoczęło się w 1949 roku i jest prawie ukończone, z wyjątkiem „Księgi Wiedzy”, która jest w toku:

  •   Wprowadzenie, Isadore Twersky (1982) ISBN 0-300-02846-6
  •   Księga 2, Księga miłości , Menachem Kellner (2004) ISBN 0-300-10348-4
  •   Księga 3, Księga pór roku , Solomon Gandz i Hyman Klein (1961) ISBN 0-300-00322-6
  •   Księga 3, traktat 8, Uświęcenie księżyca w nowiu , Solomon Gandz, Julian Obermann, Otto Neugebauer (1956) ISBN 0-300-00476-1
  •     Księga 4, Księga kobiet , Isaac Klein (1972) ISBN 0-300-01438-4 / ISBN 978-0-300-01438-9
  •   Księga 5, Księga świętości , Leon Nemoy, Louis I. Rabinowitz i Philip Grossman (1965) ISBN 0-300-00846-5
  •   Księga 6, Księga stwierdzeń , BD Klein (1962) ISBN 0-300-00633-0
  •   Księga 7, Księga rolnictwa , Isaac Klein (1979) ISBN 0-300-02223-9
  •   Księga 8, Księga służby świątynnej , Mendell Lewittes (1957) ISBN 0-300-00497-4
  •   Księga 9, Księga ofiar , Herbert Danby, (1950) ISBN 0-300-00398-6
  •   Księga 10, Księga czystości , Herbert Danby, (1954) ISBN 0-300-00397-8
  •   Księga 11, Księga czynów niedozwolonych , Hyman Klein (1954) ISBN 0-300-00632-2
  •   Księga 12, Księga przejęć , Isaac Klein (1951) ISBN 0-300-00631-4
  •   Księga 13, Księga praw cywilnych , Jacob J. Rabinowitz (1949) ISBN 0-300-00845-7
  •   Księga 14, Księga sędziów , Abraham M. Hershman (1949) ISBN 0-300-00548-2

W 1981 roku wydawnictwo Feldheim Publishers opublikowało wydanie pierwszych dwóch książek na podstawie manuskryptu oksfordzkiego, wraz z tłumaczeniem Mosesa Hyamsona . Ponieważ tłumaczenie zostało wykonane z tradycyjnych tekstów drukowanych, nie zawsze odpowiada hebrajskiemu.

Moznaim Publishing Corporation opublikowało opatrzone komentarzami tłumaczenie Miszne Tory na język angielski autorstwa rabina Eliyahu Tougera. To wydanie jest dostępne online na stronie chabad.org

W listopadzie 2006 roku Mayer Alter Horowitz z bostońskiej dynastii chasydzkiej ogłosił, że Fundacja Nesher Hagodol Legacy Foundation rozpoczęła tłumaczenie „Perush HaMeir”, wyjaśniające Miszne Tora .

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Mishneh_Torah&oldid=1140010729 ”