Trzy wersje Judasza

„Trzy wersje Judasza”
Jorge Luisa Borgesa
Oryginalny tytuł Tres versiones de Judas
Kraj Argentyna
Język hiszpański
gatunek (y) Fantazja , opowiadanie
Opublikowane w Sur
Typ mediów Wydrukować
Data publikacji sierpień 1944

„ Trzy wersje Judasza ” (oryginalny hiszpański tytuł: „Tres versiones de Judas”) to opowiadanie argentyńskiego pisarza i poety Jorge Luisa Borgesa . Został on włączony do antologii Borgesa, Ficciones , opublikowanej w 1944 roku . Podobnie jak kilka innych opowiadań Borgesa, jest napisana w formie artykułu naukowego. Historia zawiera trzy przypisy i cytuje wiele osób, z których część jest prawdziwa (jak Antônio Conselheiro ), niektóre zostały wymyślone z prawdziwego życia (jak Maurice Abramowicz, który był kiedyś jego kolegą z klasy, a później został deputowanym do szwajcarskiej partii komunistycznej, ale w opowieści został francuskim filozofem religijnym), a niektóre są całkowicie fikcyjne (jak Jaromir Hladíka, który jest postacią z własnego opowiadania „ Tajemniczy cud ”).

Podsumowanie fabuły

Historia zaczyna się od krytycznej analizy twórczości fikcyjnego pisarza Nilsa Runeberga. Nils Runeberg mieszka w mieście Lund , gdzie publikuje dwie książki: Kristus och Judas (1904) [ Chrystus i Judasz ] oraz jego opus magnum Den hemlige Frälsaren (1909) [ Sekretny Zbawiciel ]. Borges analizuje te dwa dzieła (trzy, jeśli liczyć osobno poprawioną edycję Kristus och Judas ) i omawia ich heretycką konkluzje bez podania "dialektyki lub jego (Nilsa Runeberga) dowodów". Historia kończy się śmiercią Nilsa Runeberga.

Trzy wersje Judasza

Fikcyjny pisarz Borgesa, Nils Runeberg, przedstawia światu trzy wersje Judasza Iskarioty za pomocą swoich dwóch książek.

  • W pierwszej wersji Kristus och Judas Runeberg mówi, że to Judasz był odbiciem Jezusa w ludzkim świecie, a ponieważ Jezus był naszym zbawicielem zesłanym z nieba, Judasz wziął na siebie ciężar bycia człowiekiem, który poprowadził Jezusa w dół droga odkupienia.
  • Wśród skrajnej krytyki w historii Runeberg jest zmuszony przepisać swoją książkę. W drugiej rewizji Kristus och Judas Nils zmienia swoje argumenty i twierdzi, że Judasz poświęcił najwięcej. Według własnych słów Borgesa: „Asceta, dla większej chwały Bożej, poniża i umartwia ciało; Judasz uczynił to samo z duchem. Wyrzekł się honoru, dobra, pokoju, Królestwa Niebieskiego, podobnie jak inni, mniej heroicznie, wyrzekł się przyjemności […] Uważał, że szczęście, podobnie jak dobro, jest atrybutem boskim i nie może być zawłaszczane przez ludzi”.
  • W swojej ostatniej książce Den hemlige Frälsaren Runeberg wysuwa argument, że skoro Bóg w ludzkiej postaci byłby „uczyniony całkowicie człowiekiem, ale człowiekiem aż do niegodziwości”, popełnienie grzechu również nie byłoby poza Nim. Co ważniejsze, Runeberg stwierdza, że ​​poświęcenie ograniczone tylko do jednego popołudnia na krzyżu nie może się równać z poświęceniem zaakceptowania wstydu i wstrętu do końca historii. W ten sposób Runeberg konkluduje ostatecznie, że wybrał Judasza jako swoje wcielenie. „Bóg stał się człowiekiem całkowicie, człowiekiem aż do hańby, człowiekiem aż do nagany – aż do otchłani. Aby nas zbawić, mógł wybrać dowolne przeznaczenie, które razem splatają niepewne sieć historii; Mógł nim być Aleksander , Pitagoras , Ruryk lub Jezus ; Wybrał haniebne przeznaczenie: był Judaszem”.

Zobacz też

  • Ewangelia Judasza , starożytny tekst gnostycki, który przedstawia Judasza jako postępującego zgodnie z instrukcjami Jezusa i jedynego, któremu Jezus powierzył swoje przesłanie

Źródła

Dalsza lektura

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Three_Versions_of_Judas&oldid=1104944553 ”