Łukasz 5

Łukasz 5
Codex Nitriensis Luke 5,26.JPG
Fragment Łukasza 5:26 w faksymilu Codex Nitriensis autorstwa Scrivenera , napisanym około roku 550.
Książka Ewangelia Łukasza
Kategoria Ewangelia
Chrześcijańska część biblijna Nowy Testament
Porządek w części chrześcijańskiej 3
James Tissot , Cudowny połów ryb, Brooklyn Museum

Łukasza 5 to piąty rozdział Ewangelii Łukasza w Nowym Testamencie Biblii chrześcijańskiej , tradycyjnie przypisywany Łukaszowi Ewangeliście , towarzyszowi Apostoła Pawła w jego podróżach misyjnych. Rozdział dotyczy rekrutacji pierwszych uczniów Jezusa i dalej opisuje nauczanie i uzdrawianie Jezusa . W dalszej części rozdziału pojawia się wczesna krytyka ze strony żydowskich władz religijnych .

Tekst

Oryginalny tekst został napisany w języku greckim Koine . Ten rozdział jest podzielony na 39 wersetów.

Świadkowie tekstowi

Niektóre wczesne rękopisy zawierające tekst tego rozdziału to:

Łowienie ryb i ludzi: Pierwsi uczniowie (5:1-11)

Fragment rękopisu koptyjskiego zawierającego Ew. Łukasza 5:5-9 (VIII wiek).
Zobacz też: Cudowny połów ryb

Wersety 1-11 opisują powołanie pierwszych uczniów Jezusa . Jezus przybywa nad Jezioro Genezaret, czyli Jezioro Galilejskie . Biblista William Smith sugeruje, że „była tam piękna i żyzna równina zwana„ Genezaret ”” na północno-zachodnim krańcu Jeziora Galilejskiego i „od tego pochodzi nazwa„ Jeziora Genezaret ”„używana przez Łukasza w Ewangelii Łukasza 5 :1 . Według Erica Franklina, Genezaret była dzielnicą na południe od Kafarnaum , gdzie miała miejsce służba Jezusa w rozdziale 4 .

Tutaj Jezus przystępuje do głoszenia „słowa Bożego” wielu słuchaczom, używając łodzi rybackiej Szymona jako platformy. Następnie prosi rybaków, aby ponownie wyruszyli na ryby. Są niechętni, ponieważ poprzedniej nocy nie powiodło im się, ale na jego prośbę łapią duży ładunek i są zdumieni. Następnie Jezus powołuje Szymona (Piotra) i jego wspólników, Jakuba i Jana , synów Zebedeusza , do swojej posługi i mówi do Szymona: „Odtąd ( liczba pojedyncza ) będziesz łowił ludzi ”. Prezbiteriański pisarz Marvin Vincent zauważa, że ​​„zarówno Mateusz, jak i Marek składają obietnicę skierowaną do Piotra i jego towarzyszy; Łukasz tylko do Piotra”.

Historia powołania pierwszych uczniów jest również opowiedziana w Mk 1,16-20 i Mt 4,18-22 , chociaż w relacji Mateusza pojawia się także Andrzej , brat Szymona. Opowieść zostaje rozwinięta przez Łukasza, który łączy ją z cudownym połowem ryb. Łukasz już ujawnił, że Jezus uzdrowił teściową Szymona, ustanawiając więź między nimi. Franklin zwraca uwagę na nacisk na rozpoznanie przez Szymona Piotra „obecności Boga w Jezusie”, porównywalne z prorokiem Izajaszem reakcja na jego wizję „Pana Zastępów” w Księdze Izajasza 6:5 :

Biada mi, bo jestem zgubiony!
Ponieważ jestem człowiekiem o nieczystych wargach. ( Izajasza 6:5 )
Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym. ( Łk 5:8 )

Powołanie pierwszych uczniów jest opisane w Ewangelii Jana w inny sposób , nie w związku z cudownym połowem ryb i Andrzejem jako pośrednikiem, który przyprowadza Szymona do Jezusa.

W ostatnim rozdziale Ewangelii według św. Jana ewangelista relacjonuje późniejszy cudowny połów ryb, kiedy zmartwychwstały Jezus spotyka siedmiu swoich uczniów, którzy ponownie łowią ryby nad jeziorem. W pierwszej chwili go nie rozpoznają. Następnie Jezus każe im łowić ryby po prawej stronie łodzi. Łapią duży ładunek i zaczynają rozpoznawać, kim on jest ( Jan 21:1-14 ).

Uzdrowienie trędowatego (5:12-16)

Zobacz też: Jezus oczyszcza trędowatego

Jezus spotyka trędowatego , który upada na twarz i prosi go wprost: „Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić” (w. 12b). Jezus dotyka go – niezwykły gest, gdyż trędowaci byli poddawani kwarantannie zgodnie z prawem żydowskim ( Kpł 13-14 ) – i uzdrawia go: „Bądź czysty”. Uzdrowienie następuje w jednej chwili. Jezus prosi go, aby stawił się przed kapłanem . Zapewni to oficjalne potwierdzenie uzdrowienia i wraz z ofiarą będzie zgodne z Prawem, „tak jak Mojżesz nakazał” (werset 14).

Ponieważ wielu podąża za Jezusem, którzy go słuchają i chcą zostać uzdrowieni, wycofuje się na pustynię.

Uzdrowienie sparaliżowanego mężczyzny (5:17-26)

Zobacz także: Uzdrowienie paralityka w Kafarnaum
Chrystus uzdrawiający paralityka w Kafarnaum autorstwa Bernharda Rode 1780.

Jezus naucza w domu, w którym są obecni faryzeusze i nauczyciele Prawa. Łukasz wskazuje, że członkowie władz religijnych pochodzą z Galilei , Judei i Jerozolimy . Jest sparaliżowany mężczyzna i jego przyjaciele prowadzą go do Jezusa, spuszczając go z góry przez dach domu. Kiedy Jezus widzi wiarę swoich przyjaciół, oświadcza, że ​​jego grzechy są odpuszczone. W oczach władz religijnych akt przebaczenia Jezusa jest bluźnierstwem. Zna ich myśli i rzuca im wyzwanie: co jest łatwiejsze, odpuszczać grzechy czy leczyć? (Każdy może powiedz, że odpuszcza grzechy.) Następnie Jezus nakazuje mężczyźnie wstać, wziąć swoje łoże i iść do domu. Natychmiastowe uzdrowienie Jezusa dowodzi jego władzy odpuszczania grzechów. Ludzie chwalą Boga, ale przy pozornie milczącej obecności władz religijnych Łukasz zaczął przygotowywać grunt pod narastający konflikt. Ta historia jest również opisana w Mk 2 w krótszej wersji.

W Jana 5 Jezus uzdrawia także sparaliżowanego mężczyznę (przy sadzawce Betesda ), co doprowadza go do konfliktu z władzami religijnymi , gdyż uzdrowienie odbywa się w szabat .

Powołanie Lewiego (5:27-32)

Zobacz też: Powołanie Mateusza

Jezus wzywa Lewiego, poborcę podatkowego, aby poszedł za nim. Levi robi to natychmiast. Później urządza wielką ucztę dla Jezusa z udziałem innych celników. Faryzeusze i niektórzy nauczyciele prawa narzekają, że Jezus ucztuje z celnikami i innymi wyrzutkami. Poborcy podatkowi są pogardzani, ponieważ współpracują z Rzymianami i dążą do wzbogacenia się. Jezus odpowiada, że ​​ludzie zdrowi nie potrzebują lekarza, przyszedł z pomocą tym, którzy potrzebują nawrócenia. Wydarzenie to jest również opisane w Ew. Marka 2:13–17 oraz w Ew. Mateusza 9:9–13 (gdzie poborca ​​podatkowy ma na imię Mateusz).

O poście (5:33-35)

Zobacz też: Post

Pojawia się krytyka dotycząca postępowania uczniów Jezusa, ich braku postu i modlitwy – zamiast tego jedzą i piją. W odpowiedzi Jezus przyrównuje siebie do oblubieńca , a swoich uczniów do gości na weselu . Teraz, gdy jest jeszcze z nimi, jest czas świętowania, ale po raz pierwszy w swojej posłudze wskazuje też na swoją śmierć. Post będzie odpowiedni, gdy odejdzie: w Dziejach Apostolskich 13: 2–3 „powiedziano nam, że pościli”.

Podwójna przypowieść (5:36-39)

Zobacz też: Nowe wino w starych bukłakach

Bezpośrednio po odpowiedzi na krytykę dotyczącą postu następuje podwójna przypowieść . Jezus porównuje „stare” i „nowe”: po pierwsze, nowa łata szaty nie pasuje do starej szaty, a po drugie, młode wino nie pasuje do starych bukłaków. Powody są jasne: rozdarcie nowego ubrania w celu naprawy starego zniszczyłoby nowe i może nie pasować, a używanie starych bukłaków, które zostały już rozciągnięte podczas użytkowania, może nie pomieścić nowego wina, które rozszerzy stary bukłak poza jego limity podczas fermentacji: pękają i wszystko jest stracone. Przypowieść jest również opisana w Ew. Mateusza 9:14-17 i Marka 2:21-22 , ale tylko Łukasz używa w swoim opisie terminu παραβολὴν ( parabolēn , przypowieść).

Tradycyjna interpretacja podwójnej przypowieści jest taka, że ​​nowej nauki Jezusa nie można dostosować do starych wzorców myślenia: Jego posługa różni się od tradycji żydowskiej. Ta interpretacja niezgodności „Nowego” i „Starego” może sięgać Marcjona i była również używana jako argument przez późniejszych reformatorów w Kościele.

werset 39

Jezus dalej oświadcza, że ​​stare wino jest zwykle lepsze od młodego - „stare [wino] jest lepsze” - komentarza, którego nie ma w pozostałych dwóch ewangeliach synoptycznych. Werset ten powoduje pewne trudności w interpretacji. Jeśli Jezus naucza o oddzieleniu się od judaizmu, czy powiedziałby, że stare jest lepsze? Podano szereg wyjaśnień. Jeden pogląd głosi, że linia nie należy tutaj i należy ją zignorować lub usunąć, pogląd przyjęty przez Marcjona. Inny pogląd sugeruje, że Jezus po prostu wskazuje, że trudno jest porzucić stare i znajome wzorce. Inne wyjaśnienie sugeruje, że Jezus próbuje ocalić Stare, a Nowe odwołuje się do nauk jego krytyków. Inne wyjaśnienia ponownie tłumaczą greckie oryginalne słowa w inny sposób, próbując nadać sens temu stwierdzeniu.

Odmiennym podejściem jest propozycja, aby nie zakładać, że Jezus mówi o „starych” i „nowych” naukach religijnych, ale o swoich sposobach doboru uczniów. Tak więc Jezus używa nowych metod (nowych szat), aby przekazać nowym ludziom (bukłaki) nowe przesłanie (wino). Nie odrzuca „Starego”, ale „Stary” jest ograniczony i nie dla każdego dostępny. Rozpoczynając swoją posługę, pokazuje, że jego zasięg obejmuje wszystkich, w ten sposób odnajduje grzeszników, odrzuconych, biednych i chorych.

Interpretacja preferowana przez Jana Kalwina traktuje stare szaty i stare bukłaki jako przedstawienia uczniów Jezusa. W swoim Komentarzu do Mateusza, Marka i Łukasza wyjaśnia, że ​​nowe wino i nieskurczone szaty reprezentują praktykę postu dwa razy w tygodniu. Poszczenie w ten sposób byłoby uciążliwe dla nowych uczniów i przekraczałoby ich możliwości.

Zobacz też

Notatki

Cytaty

Źródła

Linki zewnętrzne


Poprzedzony przez Łukasza 4
Rozdziały biblijnej Ewangelii Łukasza
Następca Łukasza 6
Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Luke_5&oldid=1101454048 ”