hymn narodowy
| Część serii o |
| nacjonalizmie |
|---|
 |
Hymn narodowy to patriotyczna kompozycja muzyczna symbolizująca i przywołująca pochwały historii i tradycji kraju lub narodu . Większość hymnów narodowych to marsze lub hymny w stylu. Kraje amerykańskie , środkowoazjatyckie i europejskie mają tendencję do bardziej ozdobnych i operowych dzieł, podczas gdy kraje Bliskiego Wschodu , Oceanii , Afryki i Karaibów użyj bardziej uproszczonej fanfary . Niektóre kraje, które są podzielone na wiele państw składowych, mają dla nich własne oficjalne kompozycje muzyczne (na przykład z Wielką Brytanią , Rosją i byłym Związkiem Radzieckim ); piosenki ich okręgów wyborczych są czasami określane jako hymny narodowe, mimo że nie są one suwerennymi państwami .
Historia
We wczesnym okresie nowożytnym niektóre monarchie europejskie przyjęły hymny królewskie . Niektóre z tych hymnów przetrwały do powszechnego użytku. „ God Save the King/Queen ”, wykonany po raz pierwszy w 1619 roku, pozostaje hymnem królewskim Wielkiej Brytanii i królestw Wspólnoty Narodów . La Marcha Real , przyjęty jako hymn królewski monarchii hiszpańskiej w 1770 r., Został przyjęty jako hymn narodowy Hiszpanii w 1939 r. Dania zachowuje swój hymn królewski Kong Christian stod ved højen maszt (1780) obok hymnu narodowego ( Der er et yndigt land , przyjęty w 1835 r.). W 1802 roku Gia Long zamówił dla Królestwa Wietnamu hymn królewski w stylu europejskim .
Po przywróceniu Marsylianki w 1830 r. , w następstwie rewolucji lipcowej , jako hymnu narodowego Francji, stało się powszechne wśród nowo powstałych narodów definiowanie hymnów narodowych, zwłaszcza w wyniku wojen o niepodległość Ameryki Łacińskiej , dla Argentyny (1813), Peru (1821), Brazylia (1831), ale także Belgia (1830). W konsekwencji hymny narodowe przed latami trzydziestymi XX wieku były przyjmowane głównie przez nowo powstałe lub nowo niepodległe państwa, takie jak Pierwsza Republika Portugalska ( A Portuguesa , 1911), Królestwo Grecji („ Hymn do Wolności ”, 1865), Pierwsza Republika Filipin ( Marcha Nacional Filipina , 1898), Litwa ( Tautiška giesmė , 1919), Niemcy Weimarskie ( Deutschlandlied , 1922), Republika Irlandii ( Amhrán na bhFiann , 1926) i Wielki Liban ( „ Hymn Libanu ", 1927). Chociaż zwyczaj oficjalnie przyjętego hymnu narodowego stał się popularny w XIX wieku, niektóre hymny narodowe pochodzą sprzed tego okresu, często istniejąc jako pieśni patriotyczne na długo przed ich wyznaczeniem jako hymn narodowy.
Jeśli hymn jest zdefiniowany jako składający się zarówno z melodii, jak i słów, to najstarszym używanym obecnie hymnem narodowym jest hymn narodowy Holandii, Wilhelmus . Napisany między 1568 a 1572 rokiem podczas powstania holenderskiego , był już popularnym hymnem orangistów w XVII wieku, choć dopiero w 1932 roku został oficjalnie uznany za holenderski hymn narodowy. Tekst japońskiego hymnu narodowego Kimigayo jest o kilka stuleci starszy od hymnu holenderskiego i pochodzi z z okresu Heian (794–1185), ale z muzyką do 1880 roku . Jeśli hymn narodowy jest definiowany przez oficjalne określenie jako pieśń narodowa danego państwa, to Marsylianka , która została oficjalnie przyjęta przez francuską konwencję narodową w 1796 r ., kwalifikowałaby się jako pierwszy oficjalny hymn narodowy.
Karta olimpijska z 1920 r. wprowadziła rytuał grania hymnów narodowych zdobywców złotych medali. Od tego czasu granie hymnów narodowych stawało się coraz bardziej popularne na międzynarodowych imprezach sportowych, tworząc zachętę dla tych narodów, które nie miały jeszcze oficjalnie określonego hymnu narodowego, do jego wprowadzenia.
Stany Zjednoczone wprowadziły patriotyczną pieśń The Star-Spangled Banner jako hymn narodowy w 1931 roku. Następnie kilka krajów zdecydowało się przyjąć jako oficjalny hymn narodowy pieśni patriotyczne, które były już de facto używane podczas oficjalnych uroczystości, takich jak Meksyk ( Mexicanos , al grito de guerra , złożony 1854, przyjęty 1943) i Szwajcarii („ Psalm szwajcarski ”, złożony 1841, de facto używany od 1961, przyjęty 1981).
W okresie dekolonizacji w latach sześćdziesiątych XX wieku przyjęcie oficjalnego hymnu narodowego stało się powszechną praktyką wśród nowo niepodległych narodów. Niektóre z tych hymnów zostały specjalnie zamówione, na przykład hymn Kenii, Ee Mungu Nguvu Yetu , wyprodukowany przez specjalną „Komisję Hymnu Kenii” w 1963 roku.
Wiele narodów pozostaje bez oficjalnego hymnu narodowego przyjętego de iure . W takich przypadkach istnieją de facto ustalone hymny grane na imprezach sportowych lub przyjęciach dyplomatycznych. Należą do nich Wielka Brytania ( God Save the King ) i Szwecja ( Du gamla, Du fria ). Kraje, które zdecydowały się oficjalnie przyjąć de iure swoje wieloletnie de facto hymny od lat 90., to: Luksemburg ( Ons Heemecht , przyjęty w 1993 r.), Republika Południowej Afryki ( hymn Republiki Południowej Afryki , przyjęta w 1997 r.), Izraela ( Hatikvah , skomponowana w 1888 r., używana de facto od 1948 r., przyjęta w 2004 r.) i Włoch ( Il Canto degli Italiani , skomponowana w 1847 r., używana de facto od 1946 r., przyjęta w 2017 r.).
Stosowanie
Hymny narodowe są używane w wielu kontekstach. Podczas grania hymnu danego kraju może obowiązywać pewna etykieta. Zwykle obejmują one honory wojskowe, wstawanie, zdejmowanie nakrycia głowy itp. W sytuacjach dyplomatycznych zasady mogą być bardzo formalne. Mogą to być również hymny królewskie , prezydenckie , państwowe itp. na specjalne okazje.
Odgrywa się je podczas świąt i festiwali narodowych , a także są one ściśle związane z wydarzeniami sportowymi. Walia była pierwszym krajem, który to zastosował podczas rugby z Nową Zelandią w 1905 roku. Od tego czasu podczas zawodów sportowych, takich jak igrzyska olimpijskie , hymn narodowy zdobywcy złotego medalu jest odtwarzany podczas każdej ceremonii medalowej ; grał także przed meczami w wielu ligach sportowych, odkąd został przyjęty do baseballu podczas II wojny światowej. Kiedy drużyny z dwóch krajów grają ze sobą, hymny obu krajów są odtwarzane, a hymn kraju-gospodarza jest odtwarzany jako ostatni.
W niektórych krajach hymn narodowy jest odtwarzany uczniom każdego dnia na początku szkoły jako ćwiczenie z patriotyzmu, na przykład w Tanzanii. W innych krajach hymn państwowy może być grany w teatrze przed przedstawieniem lub w kinie przed filmem. Wiele stacji radiowych i telewizyjnych przyjęło to i gra hymn narodowy, gdy rejestrują się rano i ponownie, gdy wypisują się wieczorem. Na przykład hymn narodowy Chin jest odtwarzany przed emisją wieczornych wiadomości w lokalnych stacjach telewizyjnych w Hongkongu, w tym w TVB Jade . W Kolumbii jest prawo grać w Hymn narodowy o 6:00 i 18:00 we wszystkich publicznych stacjach radiowych i telewizyjnych, podczas gdy w Tajlandii „ Phleng Chat Thai ” jest odtwarzany w całym kraju o 08:00 i 18:00 ( hymn królewski jest używany do rejestracji i zamykania Zamiast). Użycie hymnu narodowego poza granicami kraju jest jednak uzależnione od międzynarodowego uznania tego kraju. Na przykład Tajwan nie został uznany przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski za odrębny kraj od 1979 roku i musi konkurować jako Chińskie Tajpej ; jego „ Narodowa piosenka sztandarowa ” jest używany zamiast hymnu narodowego . Na Tajwanie hymn narodowy kraju jest śpiewany przed, a nie podczas podnoszenia i opuszczania flagi , po czym następuje pieśń sztandaru narodowego podczas faktycznego podnoszenia i opuszczania flagi. Nawet w ciągu stan, obywatele stanu mogą interpretować hymn narodowy w różny sposób (na przykład w Stanach Zjednoczonych niektórzy uważają, że hymn narodowy Stanów Zjednoczonych reprezentuje szacunek dla zmarłych żołnierzy i policjantów, podczas gdy inni postrzegają go jako ogólnie uhonorowanie kraju).
Różne rozwiązania mogą być stosowane, gdy kraje o różnych hymnach narodowych rywalizują w zjednoczonej drużynie. Kiedy Korea Północna i Korea Południowa wspólnie uczestniczyły w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 , pieśń ludowa „ Arirang ”, uwielbiana po obu stronach granicy i postrzegana jako symbol całej Korei, została wykorzystana jako hymn zamiast hymnu narodowego albo stan.
Twórcy
.jpg)
Większość najbardziej znanych hymnów narodowych została napisana przez mało znanych lub nieznanych kompozytorów, takich jak Claude Joseph Rouget de Lisle , kompozytor „ Marsylianki ” i John Stafford Smith , który napisał melodię do „ The Anacreontic Song ”, która stała się melodią do hymnu USA „ The Star-Spangled Banner ”. Autor „God Save the King”, jednego z najstarszych i najbardziej znanych hymnów na świecie, jest nieznany i sporny.
Bardzo niewiele krajów ma hymn narodowy napisany przez światowej sławy kompozytora. Wyjątek stanowią Niemcy, których hymn „ Das Lied der Deutschen ” wykorzystuje melodię napisaną przez Josepha Haydna oraz Austria, której hymn narodowy „ Land der Berge, Land am Strome ” jest czasami przypisywany Wolfgangowi Amadeuszowi Mozartowi . „ Hymn Armeńskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej ” skomponował Aram Chaczaturian . Muzyka z „ Hymnu papieskiego ", hymn Watykanu, skomponował w 1869 roku Charles Gounod , z okazji złotego jubileuszu święceń kapłańskich papieża Piusa IX .
Komisja, której zadaniem było wybranie hymnu narodowego Federacji Malajów (później Malezji) w momencie uzyskania niepodległości, postanowiła zaprosić wybranych kompozytorów o międzynarodowej renomie do przedstawienia kompozycji do rozważenia, w tym Benjamina Brittena , Williama Waltona , Gian Carlo Menottiego i Zubira Saida , który później skomponował „ Majulah Singapura ”, hymn narodowy Singapuru. Żaden nie został uznany za odpowiedni. Ostatecznie wybrana melodia była (i nadal jest) hymnem składowego stanu Perak , która z kolei została przejęta z popularnej francuskiej melodii zatytułowanej „La Rosalie” skomponowanej przez autora tekstów Pierre-Jean de Béranger .
Kilka hymnów ma słowa laureatów literackiej Nagrody Nobla . Pierwszy laureat z Azji, Rabindranath Tagore , napisał słowa i muzykę do „ Jana Gana Mana ” i „ Amar Shonar Bangla ”, które później zostały przyjęte jako hymny narodowe odpowiednio Indii i Bangladeszu. Bjørnstjerne Bjørnson napisał słowa do norweskiego hymnu narodowego „ Ja, vi elsker dette landet ”.
Inne kraje miały swoje hymny skomponowane przez ważne lokalnie osoby. Tak jest w przypadku Kolumbii, której do hymnu zostały napisane przez byłego prezydenta i poetę Rafaela Nuñeza , który był także autorem pierwszej konstytucji tego kraju, oraz na Malcie, której autorem jest Dun Karm Psaila , już narodowy poeta . Podobnym przypadkiem jest Liberia, hymn narodowy napisał jej trzeci prezydent, Daniel Bashiel Warner .
Języki
Hymn narodowy, jeśli ma tekst (jak to zwykle bywa), jest najczęściej w języku narodowym lub najpopularniejszym języku kraju, de facto lub oficjalnym , istnieją godne uwagi wyjątki. Najczęściej państwa z więcej niż jednym językiem narodowym mogą oferować kilka wersji swojego hymnu, na przykład:
- „ Szwajcarski psalm ”, hymn narodowy Szwajcarii, ma różne teksty dla każdego z czterech oficjalnych języków tego kraju (francuskiego, niemieckiego, włoskiego i retoromańskiego ).
- Hymn narodowy Kanady, „ O Canada ”, ma oficjalne teksty w języku angielskim i francuskim, które nie są wzajemnymi tłumaczeniami, i często jest śpiewany z mieszanką zwrotek, reprezentujących dwujęzyczny charakter kraju . Sama piosenka została pierwotnie napisana po francusku.
- „ The Soldier's Song ”, hymn narodowy Irlandii, został pierwotnie napisany i przyjęty w języku angielskim, ale irlandzkie tłumaczenie, chociaż nigdy nie zostało formalnie przyjęte, jest obecnie prawie zawsze śpiewane, mimo że tylko 10,5% Irlandii mówi po irlandzku w języku ojczystym.
- Obecny hymn Republiki Południowej Afryki jest wyjątkowy, ponieważ w tym samym hymnie używa się pięciu z jedenastu języków urzędowych tego kraju (pierwsza zwrotka jest podzielona na dwa języki, a każda z pozostałych trzech zwrotek jest w innym języku). Powstał poprzez połączenie dwóch piosenek, a następnie modyfikację tekstów i dodanie nowych.
- Dawny kraj Czechosłowacja połączył dwa hymny narodowe obu krajów; pierwsza zwrotka składająca się z pierwszej zwrotki hymnu czeskiego „ Kde domov můj ”, a druga zwrotka składająca się z pierwszej zwrotki hymnu słowackiego „ Nad Tatrou sa blýska ”.
- Jeden z dwóch oficjalnych hymnów narodowych Nowej Zelandii, „ God Defend New Zealand ”, jest obecnie powszechnie śpiewany z pierwszą zwrotką w języku maoryskim („Aotearoa”), a drugą w języku angielskim („God Defend New Zealand”). Melodia jest taka sama, ale słowa nie są bezpośrednim tłumaczeniem siebie.
- „ God Bless Fiji ” zawiera teksty w języku angielskim i fidżyjskim , które nie są wzajemnymi tłumaczeniami. Chociaż oficjalna, wersja fidżyjska jest rzadko śpiewana i zwykle to wersja angielska jest wykonywana na międzynarodowych imprezach sportowych.
- Chociaż w Singapurze obowiązują cztery języki urzędowe , przy czym obecnie lingua franca to język angielski , hymn narodowy „ Majulah Singapura ” jest w języku malajskim i zgodnie z prawem można go śpiewać tylko z oryginalnymi tekstami w języku malajskim, mimo że malajski jest językiem mniejszości w Singapurze. Dzieje się tak, ponieważ część XIII Konstytucji Republiki Singapuru stanowi, że „językiem narodowym będzie język malajski zapisany alfabetem łacińskim […]”
- Istnieje kilka krajów, które nie mają oficjalnych tekstów swoich hymnów narodowych. Jednym z nich jest „ Marcha Real ”, hymn narodowy Hiszpanii. Chociaż pierwotnie miał teksty, teksty te zostały wycofane po zmianach rządowych na początku lat 80., po zakończeniu dyktatury Francisco Franco . W 2007 roku odbył się ogólnopolski konkurs pisania słów, ale nie wybrano tekstu. Inne hymny narodowe bez słów to „ Inno Nazionale della Repubblica ”, hymn narodowy San Marino , hymn Bośni i Hercegowiny , Rosji w latach 1990-2000 i Kosowa , zatytułowanej „ Europa ”.
- Hymn narodowy Indii , „ Jana Gana Mana ”: oficjalne teksty są w języku bengalskim ; zostały zaadaptowane z wiersza napisanego przez Rabindranatha Tagore'a .
- Mimo że najpopularniejszym językiem w Walii jest angielski, walijski hymn narodowy „ Hen Wlad Fy Nhadau ” jest śpiewany w języku walijskim .
- Nieoficjalny hymn narodowy Finlandii, „ Maamme ”, został napisany po szwedzku , a dopiero później przetłumaczony na fiński. Obecnie jest śpiewana w obu językach, ponieważ w kraju jest mniejszość szwedzkojęzyczna , stanowiąca około 5%. Hymn narodowy Estonii „ Mu isamaa, mu õnn ja rõõm ” ma podobną melodię do „Maamme”, ale tylko z innym tekstem i bez powtarzania drugich połówek strof. Finlandia była wielokrotnie sugerowana jako oficjalny hymn narodowy Finlandii.
- Hymn narodowy Pakistanu , „ Qaumi Taranah ”, jest wyjątkowy, ponieważ jest w całości w języku farsi (perski), z wyjątkiem jednego słowa, które jest w języku urdu , języku narodowym.
Zobacz też
- Hymn królewski dla monarchy lub przedstawiciela monarchy, często jako dodatek do hymnu narodowego
- Honoruje muzykę , często wykonując fragmenty hymnów narodowych lub królewskich
- Hymn Ziemi (nieoficjalny), dowolna piosenka lub muzyka, w której planeta Ziemia pełni wzniosłą rolę
- Lista hymnów narodowych
- Lista historycznych hymnów narodowych
- Lista hymnów niesuwerennych krajów, regionów i terytoriów
Notatki
Linki zewnętrzne
- NationalAnthems.me , hymny narodowe każdego kraju na świecie (oraz historyczne hymny narodowe) ze strumieniowym przesyłaniem audio, tekstami, informacjami i linkami
- Hymny Narodowe (pliki mp3)
- Hymny narodowe Indii w języku hindi Zarchiwizowano 9 grudnia 2018 r. W Wayback Machine
- Nationalanthems.info , teksty i historia hymnów narodowych
- Nagrania hymnów krajów (pliki mp3)
- Nagrania hymnów krajów z całego świata przez United States Navy Band
| Kontrola władz : Biblioteki narodowe |
|---|
