Arabian Nights (film z 1974 roku)

W przypadku innych zastosowań zobacz Arabian Nights (ujednoznacznienie) .
Arabskie noce
a nude man points a bow loaded with a dildo-tipped arrow at a nude woman.
W reżyserii Pier Paolo Pasoliniego
Scenariusz
Dacia Maraini Pier Paolo Pasolini
Oparte na
Tysiąca i jednej nocy różnych autorów
Wyprodukowane przez Alberta Grimaldiego
W roli głównej










Ninetto Davoli Franco Citti Ines Pellegrini Tessa Bouché Franco Merli Alberto Argentino Jocelyne Munchenbach Margareth Clementi Christian Aligny Salvatore Sapienza Jeanne Gauffin Mathieu Francelise Noel
Kinematografia Giuseppe Ruzzoliniego
Edytowany przez
Nino Baragli Tatiana Casini Morigi
Muzyka stworzona przez Ennio Morricone
Dystrybuowane przez Zjednoczeni Artyści
Data wydania
 20 czerwca 1974 ( 20.06.1974 )
Czas działania
155 minut (utracone oryginalne cięcie) 125 minut
Kraje
Włochy Francja
Języki włoski, arabski

Arabian Nights to włoski film z 1974 roku w reżyserii Piera Paolo Pasoliniego . Jej oryginalny włoski tytuł to Il fiore delle mille e una notte , co oznacza Kwiat z tysiąca i jednej nocy .

Film jest adaptacją starożytnej arabskiej antologii „ Baśni tysiąca i jednej nocy” , znanej również jako „Baśnie jednej nocy” . Jest to ostatnia z „Trylogii życia” Pasoliniego, która rozpoczęła się w Dekameronie i była kontynuowana w Opowieściach kanterberyjskich . W główną rolę wcielił się młody Franco Merli , odkryty do tego filmu przez Pasoliniego. Film jest adaptacją kilku opowiadań z oryginalnej kolekcji, ale są one przedstawione poza kolejnością i bez Szeherezady , Dunyazada i Króla Shahriyara.

Film obfituje w nagość , seks i slapstickowy humor. Zachowuje erotyzm i strukturze fabularnej Arabian Nights i został nazwany „być może najlepszą i na pewno najbardziej inteligentną” adaptacją filmową Arabian Nights .

Tym filmem Pasolini zamierzał nakręcić film Arabian Nights oparty na jego „wspomnieniach z dzieciństwa”. Przygotowując się do filmu, Pasolini ponownie przeczytał „Księgę 1001 nocy” z bardziej krytycznym okiem i wybrał tylko te historie, które uznał za „najpiękniejsze”.

Działka

dotyczy niewinnego młodzieńca Nur-e-Din ( Franco Merli ), który zakochuje się w pięknej niewolnicy Zumurrud ( Ines Pellegrini ), która wybrała go na swojego pana. Po tym, jak jego głupi błąd powoduje, że zostaje porwana , wyrusza w jej poszukiwaniu. Tymczasem Zumurrud udaje się uciec i przebrana za mężczyznę przybywa do odległego królestwa, gdzie zostaje królem. Różni inni podróżnicy opowiadają o swoich tragicznych i romantycznych przeżyciach, w tym młodego mężczyznę, który zostaje zachwycony tajemniczą kobietą w dniu swojego ślubu, oraz księcia Shazamana (Alberto Argentino), który chce uwolnić kobietę od demona (Franco Citti) i dla którego dwie kobiety oddają życie. Przeplatają się ciągłe poszukiwania Zumurruda przez Nur-e-Din i jego (głównie erotyczne) przygody. W końcu przybywa do odległego królestwa i ponownie spotyka się z Zumurrudem.

Film składa się z 16 scen:

Prawda leży nie w jednym śnie, ale w wielu snach. - wers z Baśni 1001 nocy i tytuł otwierający

  • Lady of the Moons : Niewolnica Zumurrud jest sprzedawana na rynku. Jej obecny właściciel pozwolił jej wybrać nowego pana. Mężczyzna po mężczyźnie oferuje jej zakup, ale ona odmawia. Starszy mężczyzna proponuje, że ją kupi, ale ona się śmieje i obraża jego zaburzenia erekcji . Dostrzega młodzieńca Nur-ed-Din i obiecuje być jego niewolnikiem. Wracają do domu Nur-ed-Dina i kochają się.
  • Historia Zumurrud : Zumurrud opowiada swoją pierwszą historię-w-historii o biseksualnym poecie Sium z Etiopii na dworze królewskim. (Ten fragment jest oparty na poezji Abu Nuwasa .) Król zauważa kąpiącą się nago kobietę i jest mu smutno, że musi odejść. Prosi Sium o ułożenie wiersza na miejscu o tym doświadczeniu. Następnie Sium udaje się do miasta, gdzie proponuje seks trzem chłopcom. Później król i kobieta, którą widział wcześniej kąpiącą się, znajdują dwóch młodzieńców, chłopca i dziewczynę, i odurzają ich miksturami. Zostawiają je śpiące nago w tym samym namiocie na oddzielnych łóżeczkach. Zakładają się, że ta, która się zakocha, jest gorsza, bo słabsza zakochuje się w pięknej. Z kolei budzą chłopca i dziewczynę i oboje próbują masturbować się na nagim ciele drugiego. W końcu Sium i kobieta przyznają, że nie ma wyraźnego zwycięzcy i odchodzą. Zumurrud skończyła swoją historię i ukończyła gobelin. Mówi Nur-ed-Dinowi, aby sprzedawał go na rynku każdemu oprócz niebieskookiego Europejczyka . Nur-ed-Din idzie na rynek i zakochuje się w wysokiej ofercie niebieskookiego mężczyzny. Mężczyzna podąża za Nur-ed-Dinem z powrotem do jego domu i prosi o podzielenie się jedzeniem. Odurza Nur-ed-Din bananem i kradnie Zumurrud, kiedy śpi. Niebieskooki mężczyzna przyprowadza Zumurruda do starca z targowiska i bije ją za to, że z niego kpiła.
  • Poszukiwania Nur-e-dina : Nur-ed-Din jest bardzo przygnębiony, kiedy się budzi. Nieznana kobieta oferuje mu pomoc. Odkrywa, gdzie jest Zumurrud i każe Nur-e-dinowi czekać przed bramą starca, kiedy śpi. Zumurrud przeskoczy przez mur i ucieknie razem z nim. Czeka do późnej nocy, ale zasypia. Przechodzący Kurd kradnie mu pieniądze i turban. Zumurrud przeskakuje przez mur i myli Kurda z Nur-ed-Dinem. Kurd zabiera ją z powrotem do swojej kryjówki, gdzie mówi, że jego przyjaciele dokonają na niej zbiorowego gwałtu. Jest przykuta łańcuchem, ale następnego dnia udaje jej się uciec i wyjeżdża na pustynię przebrana za żołnierza.
  • Koronowany król : Zumurrud jedzie przez pustynię i dociera do miasta strzeżonego przez kilku żołnierzy i tłum ludzi. Twierdzi, że jest żołnierzem imieniem Wardan . Ludzie, wierząc, że jest mężczyzną, mówią jej, że po śmierci króla bez dziedzica, ich tradycją jest koronowanie pierwszego podróżnika, który przybywa do ich miasta. Otrzymuje także pannę młodą. W noc poślubną Zumurrud wyjawia pannie młodej swój sekret. Panna młoda obiecuje dochować tajemnicy. Europejczyk i Kurd udają się do miasta i zostają straceni na rozkaz Wardana . Ludzie, z którymi jedli, błędnie uważają, że to kara za kradzież garści ich ryżu .
  • Sen : Ten fragment jest oparty na historii Portiera i trzech dam z Bagdadu z Nocy 9. Nur-ed-Din zostaje wzięty za tragarza przez zawoalowaną kobietę. Zatrudnia go do zbierania różnych potraw i potraw z targu, aby przywieźć je do domu dla niej i jej dwóch sióstr. Wracają do domu, nakrywają do stołu i zaczynają czytać. W opowieści w opowieści księżniczka Dunya śni o samicy gołębicy, która pomaga swojemu męskiemu odpowiednikowi uwolnić się z sieci. Samica zostaje następnie złapana w sieć, a samiec odlatuje samotnie. Przyjmuje znaczenie tego snu jako niewierność mężczyzn i przysięga nigdy nie wyjść za mąż.
  • Aziz i Aziza : Dunya podnosi książkę i czyta historię. Następna historia jest oparta na historii Aziza i Azizy, która zaczyna się w noc 112. Aziz (Ninetto Davoli) opowiada swojemu przyjacielowi, księciu Tagi, o swoim życiu. Miał się ożenić ze swoją kuzynką Azizą, ale w dniu ślubu rozprasza go tajemnicza kobieta, którą przypadkowo spotyka, gdy siedzi pod jej oknem. Kobieta porozumiewa się z nim skąpymi gestami. Jest oczarowany tą kobietą i udaje się do Azizy, aby dowiedzieć się, co robić. Aziza pomaga rozszyfrować wiadomości i mówi mu, jak odpowiedzieć i jaką poezję recytować. Po trudnym początku kobieta odpowiada Azizowi, który nie może się doczekać spotkania w namiocie poza miastem.
  • Miłość jest moim panem : Aziz idzie do namiotu i pije wino, które go usypia. Kobieta zostawia znak, że go zamorduje, jeśli znowu zrobi coś tak nieostrożnego. Wraca i tym razem powstrzymuje się od jedzenia. Przychodzi kobieta (o imieniu Budur) i kochają się. Aziz recytuje poezję, którą kazała mu Aziza. Wraca do domu, a Aziza jest na dachu, przygnieciona samotnością, ale Aziza to nie obchodzi. On chce tylko Budura. Aziza daje mu więcej poezji do wyrecytowania. Aziz wraca do Budur i po tym, jak śpią razem, strzela strzałą z dildem w jej pochwę w wysoce symbolicznej scenie. Aziz idzie do domu odpocząć, podczas gdy Aziza znów płacze. Aziz idzie do Budur następnego dnia i recytuje więcej poezji, ale ona go karci. Mówi, że znaczenie wiersza jest takie, że dziewczyna, która go dała, kochała go i popełniła samobójstwo. Mówi mu, żeby poszedł do jej grobu. Idzie, a jego matka każe mu wiernie opłakiwać, ale najwyraźniej nie jest tym zainteresowany.
  • Płacz tak, jak sprawiłeś, że płacze : Aziz wraca do Budur następnego dnia, ale jest bardzo zrozpaczona. Daje mu dużą sumę pieniędzy i każe mu wznieść pomnik na cześć Azizy, ale on wydaje wszystkie pieniądze na alkohol. Po wyjściu z baru zostaje porwany przez młodą kobietę i jej wynajętych zbirów. Kobieta każe mu się z nią ożenić lub Budur, którego odwiedzał, zabije go. Spędza z nią rok i jest ojcem dziecka, ale pewnego dnia wyjeżdża pod pretekstem odwiedzenia matki. Zamiast tego idzie zobaczyć Budur, która siedzi przed swoim namiotem. Pyta, dlaczego siedzi sama. Odpowiada, że ​​siedziała sama przez rok, nie ruszając się ani o cal, czekając na niego. Kiedy Aziz mówi jej, że jest żonaty i ma teraz dziecko, Budur mówi mu, że jest teraz dla niej bezużyteczny. Jednak dzwoni do innych kobiet, które otaczają go nożami. Wykrzykuje ostatni wiersz, który dała mu Aziza, i są zmuszeni się zatrzymać. Budur mówi, że go nie zabije i że tym razem Aziza go uratowała, ale nie odejdzie bez szwanku. Zawiązuje linę wokół jego genitaliów i kastruje go. Aziz wraca do swojej matki, która przekazuje mu wiadomość od zmarłej Azizy. Gobelin, który, jak sądził, został wykonany przez Budur, został w rzeczywistości wykonany przez kobietę o imieniu księżniczka Dunya. Książę Tagi słyszy to wszystko i jest wzruszony. Chce spotkać Dunyę, tak jak się w niej zakochał, nawet jej nie spotykając.
  • Ogród : Oboje podróżują do miasta Dunyi, gdzie zamurowała się w swoim pałacu. Proszą ogrodnika o wycieczkę, a on się zgadza. Mówi, że Dunya miała sen o gołębicy, która została zdradzona przez swojego męskiego odpowiednika i przyrzekła sobie, że nie będzie miała nic wspólnego z mężczyznami. Oboje chcą się z nią spotkać pod pozorem pozowania na malarzy. Planują zatrudnić dwóch innych malarzy, aby pomogli im w tym przebraniu. Obaj otrzymują siedem, osiem, a nawet dziewięć dinarów , ale odmawiają pracy za mniej niż jeden dinar.
  • Historia malarza : Wszyscy mężczyźni malują i pracują w pałacu. Przyjaciel Aziza pyta pierwszego, jaka jest jego historia, a on odpowiada, że ​​był kiedyś księciem, któremu udało się przeżyć bitwę, zalewając się krwią trupa i udając jednego ze zmarłych. Po odejściu wroga ucieka do nowego miasta, aby się ukryć. Prosi o pracę i mówi, że zna się na filozofii, nauce, astronomii, medycynie i prawie. Mężczyzna mówi mu, że jest to dla niego bezużyteczne, a książę będzie pracował przy cięciu drewna.
  • Książę Shahzaman : Jest to adaptacja opowieści drugiego derwisza z nocy 12 i 13. Książę Shahzaman i jego świta zostają zaatakowani przez rabusiów. Udaje martwego i tym samym przeżywa atak. Shahzaman wychodzi rąbać drewno i przypadkowo znajduje klapę w ziemi. Schodzi po schodach i znajduje piękną dziewczynę uwięzioną pod ziemią przez dżina. Mówi mu, że dżinn przychodzi tylko raz na dziesięć dni lub kiedy uderza w złoty znak nad łóżkiem, który mówi mu, że go potrzebuje. Książę śpi z nią i dumnie trzyma w dłoni swoją erekcję, zapowiadając, że uwolni ją od dżinów. Wbrew jej woli uderza w złoty znak, aby zabić dżina. Książę natychmiast tego żałuje i wychodzi bez butów, zanim przybędzie dżin. Dziewczyna próbuje wyjaśnić dżinowi, że to był tylko wypadek, ale dżin zdaje sobie sprawę, że z kimś spała, kiedy szpieguje buty księcia. Wychodzi na poszukiwanie księcia, pytając ludzi, czy wiedzą, do kogo należą buty, a ktoś odpowiada, że ​​tak, ku szczęściu dżina. Dżin zabiera księcia z powrotem do jaskini i próbuje zmusić księcia do zabicia dziewczyny mieczem, ale książę boi się to zrobić, ponieważ właśnie spał z dziewczyną. Prosi również dziewczynę o zabicie księcia, ale ona odmawia. Rozgniewany i zdając sobie sprawę, że żaden z nich tego nie zrobi, dżin sam sieka dziewczynę na kawałki i zabiera księcia, aby dokonać zemsty. Dżin mówi mu, że go nie zabije, ale zamieni go w małpę jako karę za to, co zrobił. Małpa zostaje następnie zabrana przez podróżników na statek, chociaż nie wiedzą, że był kiedyś człowiekiem. Podróżnicy są zdumieni, gdy małpa bierze od nich papier i szczotkę i pisze piękną kaligrafią poezję . Podróżnicy lądują w porcie i udają się z papierem do króla. Król prosi, aby znaleźć tego, kto napisał tak piękną poezję i urządzić mu uroczystość. Ludzie urządzają uroczystość dla małpy. Małpa jest przystrojona w szaty i ku zaskoczeniu króla jest niesiona na noszach . Córka króla, która zna się na magii, rozumie, że był kiedyś mężczyzną i przekształca go z powrotem, zabijając się przy tym. Staje w płomieniach i zostaje z niej tylko proch. Jej ojciec, który pozwolił jej popełnić samobójstwo, chce teraz podarować księciu bogaty prezent. Ale książę Shahzaman dziękuje królowi za poświęcenie córki i mówi, że teraz chce wrócić do swojego królestwa.
  • Historia Yunana : Jest to adaptacja opowieści trzeciego derwisza z Nocy 14 i 15. W dalekowschodniej Azji książę Yunan żyje w zadowoleniu ze swojego ojca, króla. Yunan postanawia udać się w podróż na wyspy w swoim królestwie, ale statek zostaje zepchnięty z kursu przez sztorm. Pyta załogę, dlaczego płaczą, a oni mówią mu, że jest wyspa z „magnetyczną górą”, do której się zbliżają. Wyciągnie wszystkie gwoździe z ich statku i pośle ich na śmierć wśród skał. Statek rozbija się, jak wyjaśniają, ale Yunan przeżywa. Słyszy głos, który każe mu chwycić łuk i strzały zakopane pod piaskiem i strzelić do kamiennego posągu rycerza niosącego przeklęty talizman, który jest zasadzony na szczycie wyspy. Strzela do niego, jak mu powiedziano, i cała wyspa zapada się w morzu. Yunan jednak przeżywa i dryfuje wśród fal z kawałkiem drewna ze zniszczonego statku.
  • Komnata w piasku : Yunan dryfuje na inną wyspę, gdzie widzi schodzący statek. Ucieka, ale jest już za późno. Odnajduje komnatę na wyspie i wchodzi do środka, aby znaleźć młodego chłopca. Młody chłopiec mówi mu, że jest synem króla, a wróżbita przepowiedział, że tego samego dnia zostanie zabity przez księcia o imieniu Yunan, więc jego ojciec zabrał go na odległą wyspę i zbudował komnatę, aby go, aż minie niebezpieczny czas. Yunan słyszy to i mówi mu, że nie zrobi mu krzywdy, a jedynie będzie go chronił. Kąpią się razem, a potem idą spać, ale podczas snu Yunan zaczyna lunatykować i chwyta nóż. Dźga chłopca nożem, zabijając go. (Zakończenie tej historii jest zmienione w porównaniu z książką, w której książę przypadkowo zabija chłopca, próbując przekroić cytrynę ) .
  • Sen ujawniony : ten fragment jest oparty na historii portiera z Nocy 9. Nur-ed-Din kąpie się nago z trzema siostrami, które również są nagie. Są trochę pijani i bawią się ze sobą. Jedna po drugiej kobiety pytają Nur-ed-Din, jak nazywają się ich waginy . Odbiera, ale ciągle mu mówią, że pomylił imiona. Właściwe nazwy to trawa łąkowa , słodkie granaty i Karczma Dobrego Jedzenia. Następnie pyta ich, jak nazywa się jego penis i każdy udziela odpowiedzi, chociaż mówi, że są niepoprawne. Nazywa się „ osioł, który pasie się pachnącą łąką, zajada obrane ze skórki słodkie granaty i nocuje w Gospodzie Dobrego Jedzenia ”. Następnego ranka budzi się na tarasie przed domem kobiet. Kontynuuje poszukiwania Zummurruda.
  • Nur-e-din i Zumurrud : Nur-ed-Din dociera do miasta, w którym rządzi Zummurrud. Bierze garść ryżu z miski, w której jedzą ludzie, i zostaje zabrany do prywatnej komnaty króla. Zummurrud (nadal w przebraniu) prosi go o stosunek analny. Potulnie się zgadza i ściąga spodnie. Ściąga swoje przebranie i ujawnia, że ​​to był tylko żart. Ponownie się spotykają i obejmują.

Rzucać

Franco Merli jako Nur-Ed-Din
  • Ninetto Davoli jako Aziz
  • Franco Citti jako Demon
  • Franco Merli jako Nur-Ed-Din
  • Tessa Bouché jako Aziza
  • Ines Pellegrini jako Zumurrud
  • Alberto Argentino jako Prince Shahzaman
  • Francesco Paolo Governale jako Prince Tagi
  • Salvatore Sapienza jako książę Yunan
  • Margareth Clementi jako matka Aziza
  • Luigina Rocchi jako Budur
  • Zeudi Biasolo jako Zeudi
  • Barbary Grandy
  • Elisabetta Genovese [ it ] jako Munis
  • Gioacchino Castelliniego
  • Jocelyne Munchenbach
  • Christian Aligny
  • Jeanne Guaffin Mathieu
  • Frances Noel
  • Abadit Ghidei jako księżniczka Dunya
  • Fessazion Gherentiel jako Berhame (Hasan)

Pasolini pierwotnie chciał wykorzystać w niektórych rolach więcej rodzimych aktorów z Iranu i innych miejsc, w których kręcono zdjęcia, ale musiał zadowolić się włoskimi aktorami i aktorkami, ponieważ rządy muzułmańskie nie zezwalały na nagość swoim obywatelom. Wiele ról jest nadal odgrywanych przez nieprofesjonalnych rodzimych aktorów, choć zwykle tych, które nie obejmują nagości. Prowadzi to do dziwnych wyborów obsady, takich jak historia Yunan, w której księcia Yunana gra Włoch (Salvatore Sapienza), podczas gdy jego ojca wyraźnie gra wschodnioazjatycki (najprawdopodobniej rodowity Nepalczyk ).

Mniej więcej w tym czasie Ninetto Davoli, który był biseksualny i związany z Pierem Paolo Pasolinim, zostawił go, aby poślubić kobietę. Pasolini odwołuje się do tego, opisując swoją historię o mężczyźnie, któremu dziewczyna, która jest jego narzeczoną i która umiera z powodu złamanego serca, instruuje, jak zdobyć kobietę. Davoli ożenił się w 1973 roku i ten film można odczytać jako pożegnanie Pasoliniego z nim. To był pierwszy film, w którym Pasolini miał Davoli nago z penisem , i co ciekawe, jego historia w filmie kończy się wykastrowaniem go przez byłego kochanka. I to nie przypadek, że Aziz jest bardzo niewrażliwą postacią.

W typowym stylu Pasoliniego jest też trochę castingu naginającego płeć. Narzeczoną Zummurruda gra trzynastoletni syn irańskiego właściciela hotelu, który mieszkał niedaleko meczetu Imama.

Produkcja

Zdjęcia kręcono w Iranie , północnym i południowym Jemenie , na pustyniach Erytrei i Etiopii oraz w Nepalu . Historia Sium, o której czyta Zummurrud, została nakręcona w Etiopii z niewymienionymi rodzimymi aktorami. Niektóre sceny we wnętrzach kręcono w studiu w Cristaldi w Rzymie .

Lokalizacje

Jemen

Scena targowa na samym początku filmu została nakręcona w mieście w Jemenie o nazwie Taiz . Dom Nur-ed-Din, miejsce, z którego Europejczyk porywa Zummurruda, znajduje się w Zabid. Pasolini mieszkał tam przez jakiś czas. Pustynne miasto, do którego jedzie Zummurrud przebrany za Wardana , zostało zastrzelone w Sanie. Tutaj również kręcono historię Aziza i Azizy.

Pałac księżniczki Dunyi to pałac Dar al-Hajar w Jemenie. Usunięte sceny walki Dunyi z ojcem zostały sfilmowane na pustyni w pobliżu tego miejsca.

Święto trzech sióstr i Nur-ed-Din zostało nakręcone w Shibam.

Po ataku na pustyni książę Shahzmah zostaje zabrany do domu w Seiyun.

Iranu

W filmie wykorzystano co najmniej pięć monumentalnych budynków Iranu. Meczet Jameh i Meczet Szacha, oba w Isfahanie , były używane jako części pałacu „króla” Zumuruda. Meczet Szacha to miejsce uczty weselnej, podczas której Zummurrud mści się na swoich byłych porywaczach i gdzie pod koniec filmu widzi, jak Nur-ed-Din je. Częścią pałacu były również dwa prawdziwe pałace. Balkon pałacu Ālī Qāpū w Isfahanie może być postrzegany jako scena uroczystości weselnych, a sala tronowa Chehel Sotuna stała się sypialnią króla. Jednak wejście do pałacu zostało sfilmowane przy starych murach miejskich Sany w Jemenie .

Sala muzyczna Ālī Qāpū podwoiła się jako podziemna komnata, w której książę Shahzmah znajduje dziewczynę uwięzioną przez demona. Chehel Sotoun udostępnił kolejny podziemny pokój. Tutaj Yunan znajduje czternastoletniego chłopca, który ukrywa się przed mężczyzną, który zabije go w jego następne urodziny.

Cytadela Murcheh Khvort to miejsce, w którym Nur-ed-Din został podniesiony w koszu przez trzy kobiety.

Strzelanie było skomplikowane w Isfahanie: strażnicy wojskowi wyrzucili Pasoliniego i załogę, ponieważ przyprowadzili osły na teren meczetu Szacha, a Pasolini kazał śpiewać kobietom na scenie; było to wyraźnie zabronione i kosztowało produkcję kilka dni opóźnienia.

Nepal

  • Jaisi Deval Temple

    Świątynia Jaisi Deval

  • The Golden Gate in Bhaktapur

    Złota Brama w Bhaktapur

  • Bhelukhel Square, Bhaktapur

    Plac Bhelukhel, Bhaktapur

  • Kumari Bahal, Kathmandu

    Kumari Bahal, Katmandu

  • Scene filmed at Tuka Bahal, Kathmandu

    Scena kręcona w Tuka Bahal w Katmandu

  • Scene filmed at Tusha Hiti, Patan

    Scena kręcona w Tusha Hiti, Patan

  • Scene filmed at Nay Hiti, Patan

    Scena kręcona w Nay Hiti, Patan

  • Scene filmed at Sundhari Chowk, Patan

    Scena kręcona w Sundhari Chowk, Patan

  • Scene filmed at Saraswati Hiti, Patan

    Scena kręcona w Saraswati Hiti, Patan

Przygody Yunan zaczynają się i kończą w Nepalu. Można zobaczyć, jak Yunan bawi się w chowanego z przyjaciółmi w świątyni Jaisi Deval w Katmandu i wokół niej, a także biegnie do pałacu swojego ojca na Durbar Square w Katmandu , aby powiedzieć mu, że chce jechać nad morze. Odnajduje ojca w zatopionej wannie Sundhari Chowk w Patan. Po powrocie do domu ze swoich przygód żegna się z królewskim życiem na Bhelukhel Square w Bhaktapur.

Książę Shahzmah również ląduje w Nepalu. Kiedy król po raz pierwszy słyszy o małpim mędrcu, znajduje się na dziedzińcu Kumari Bahal w Katmandu. Rozkazuje przyjąć zwierzę z wszelkimi honorami, dlatego urządza się procesję, by sprowadzić go do pałacu. Parada mija między innymi Saraswati Hiti w Patan, świątynię Ashok Binayak na Durbar Square w Katmandu i kończy się przy złotej bramie Durbar Square w Bhaktapur . Na dziedzińcu Pujari Math , placu Dattatreya w Bhaktapur, Shahzmah ponownie staje się mężczyzną. On też wyrusza, by zostać żebrakiem .

Wynik

Większość partytury została skomponowana przez Ennio Morricone i celowo trzyma się z dala od muzyki tradycyjnej, w przeciwieństwie do dwóch pierwszych filmów Trylogii Życia. Muzyka jest symfoniczna. Miało to oddzielić go od rzeczywistości i nadać mu bardziej senny charakter. W filmie wykorzystano także Andante z Kwartetu smyczkowego nr 15 Mozarta . Miało to na celu przeciwstawienie biedy przedstawionej na ekranie z bogactwem muzyki Mozarta.

Scenariusz

Oryginalny scenariusz do filmu.

Oryginalny scenariusz napisany przez Pasoliniego bardzo różni się od tego, co pojawia się w końcowym filmie. Konfiguracja i retrospekcje są znacznie inne i dodano więcej historii z książki. W oryginalnym scenariuszu film jest podzielony na trzy części, pierwszą połowę, Intermezzo i drugą połowę. Każda część miała mieć inną fabułę, która łączyłaby się w jeszcze więcej historii w bardziej konwencjonalnych ramach niż ciągła, rapsodyczna i płynna forma ostatecznego scenariusza. W oryginalnym prologu filmu historia rozpoczyna się w Kairze, gdzie czterech chłopców masturbuje się do różnych historii, które wyobrażają sobie w swoich głowach. Te sny na jawie oparte są na różnych historiach z oryginalnego materiału źródłowego, w tym poezji erotycznej Abu Nuwasa, historii królowej Zobeidy i króla Harúna, opowieści o Hasanie i Pięknej Sitt oraz opowieściach o Dunyi, Tagi, Azizie i Azizie. Historie dwóch derwiszów miały się znaleźć pomiędzy ostatnią sceną. Te historie zostały pominięte w końcowym filmie, z wyjątkiem tych z narracją ramową Dunyi. Te historie (Dunya i Tagi, Aziz i Aziza, Yunan i Shahziman) są w ostatnim filmie, choć znacznie później iw innym kontekście.

W intermezzo cztery osoby różnych wyznań wierzą, że zabiły garbusa i opowiadają sułtanowi historie, aby uspokoić jego gniew. Chrześcijański swat, muzułmański szef kuchni, żydowski lekarz i chiński krawiec opowiadają swoją historię i unikają kary śmierci. Następną częścią było to, że Pasolini pojawił się przed młodymi chłopcami jako on sam. Całuje każdego chłopca, za każdym razem przekazując im fragment opowieści o Nur-ed-Din i Zummurrud. Cała ta część scenariusza została pominięta w końcowym filmie.

Słynna scena, w której Aziz strzela strzałą zakończoną dildem.

Najsłynniejsze ujęcie filmu, w którym Aziz strzela strzałą z dildem w pochwę Budur , nie znajduje się w tym scenariuszu. Większość oryginalnego scenariusza została przerobiona z Nur-ed-Din i Zummurrud jako główną narracją, a niektóre historie są wstawiane na różne sposoby, aby to odzwierciedlić. Ostateczny scenariusz nie ma ścisłej struktury narracyjnej, ale zawiera rapsodyczną formę, która przechodzi od historii do historii.

Dubbing

Podobnie jak w przypadku Opowieści kanterberyjskich , w których wystąpili także międzynarodowi aktorzy, ten film został nakręcony cichymi kamerami Arriflex 35 mm i został zdubbingowany na język włoski w postprodukcji. Pasolini udał się do Salento , zwłaszcza do miast Lecce i Calimera , aby znaleźć swoich aktorów głosowych, ponieważ wierzył, że lokalny dialekt jest „czysty” i nieskażony nadużywaniem we włoskich komediach oraz ponieważ widział podobieństwa między arabskim a akcentem z Lecce.

Kinematografia

Film został nakręcony kamerami Arriflex. Pasolini odmówił przyjęcia jednego z najbardziej konwencjonalnych aspektów kinematografii w tamtym czasie, Mistrza strzału . Pasolini nigdy nie użył strzału mistrzowskiego. Wszystkie sceny są konstruowane ujęcie po ujęciu. Gwarantuje to, że nie będzie powrotu do historii lub postaci. Daje to filmowi swobodny aspekt, że wszystko może się zdarzyć. Mimo to strzały nadal pozostają doskonale skalibrowane. Bohaterowie często kadrowani są frontalnie, przywodząc na myśl portrety. Chciał, aby jego filmy odzwierciedlały najpilniejsze potrzeby, które byłyby wymagane do jego wizualnej opowieści.

Usunięte sceny

Pasolini nakręcił kilka scen, które później zostały usunięte z ostatniego filmu; można je zobaczyć na wydaniu DVD i Blu-ray Criterion Collection. Te sceny są ciche, bez dialogów mówionych, ale z nałożoną muzyką. W pierwszej scenie Nur-ed-Din upija się na przyjęciu, a potem wraca do domu, by uderzyć wściekłego ojca. Jego matka pomaga mu uciec do przyczepy kempingowej, gdzie proponuje mu stosunek płciowy. W kolejnej scenie Dunya zostaje przyłapana ze swoim kochankiem, który ma zostać stracony przez jej ojca. Pomaga mu uciec, będąc przebranym za mężczyznę. Jej ojciec podąża w pościg, ale ona walczy z nim i zabija go. Teraz w namiocie, wciąż przebrana za mężczyznę, Dunya proponuje swojemu kochankowi stosunek analny ; odpowiada nieśmiało, rozbierając się, tylko po to, by Dunya zdjęła hełm i ujawniła, że ​​to tylko żart.

Powód pozostawienia tych scen był prawdopodobnie dwojaki, czas trwania filmu był już zbyt długi, ale także sceny przedstawiają niektórych bohaterów w bardzo niepochlebnym świetle dla filmu, który ma być filmem erotycznym z lekkimi elementami przygodowymi . (Nur-ed-Din upija się i uderza ojca, a następnie kradnie część jego pieniędzy, a Dunya podrzyna gardło swojemu ojcu nożem). z Zummurrud i Nur-ed-Din.

Motywy

Pasolini zamierzał w swojej Trylogii życia przedstawiać ludowe opowieści erotyczne z egzotycznych miejsc. Podobnie jak jego dwa poprzednie filmy, Dekameron ( Włochy ) i Opowieści kanterberyjskie ( Wielka Brytania ), Arabian Nights jest adaptacją kilku erotycznych opowieści z Bliskiego Wschodu. Pasolini był znacznie bardziej pozytywny i optymistyczny w swojej Trylogii życia niż we wcześniejszych filmach. Był notorycznie wrogi, a jego filmy często poruszały przygnębiające tematy. Nic z tego nie ma w tej trylogii, która stała się nowym początkiem. Warto zauważyć, że jest to jedyny film z trylogii, który nie jest jawnie krytyczny wobec religii . Podczas gdy poprzednie dwa były bardzo krytyczne wobec kościoła i duchowieństwa, islam odgrywa bardzo małą rolę w tym filmie (chociaż w usuniętej scenie ojciec Nur-ed-Dina karci go za picie, które jest zabronione w Koranie ). Imię Allaha jest przywoływane dwukrotnie w całym filmie i żadna z postaci nie idzie do meczetu ani nie wykonuje jakichkolwiek czynności religijnych. Postacie są bardzo niereligijne , a nacisk filmów na ludowe przesądy, takie jak ifryty i magia, podkreśla to. Podczas gdy seksualność jest grzechem dla bohaterów dwóch poprzednich filmów, tutaj nie ma takiego piętna.

Otwarta seksualność jest bardzo ważnym tematem w tym filmie i jest to pokazane w historii Sium, którą Zummurrud opowiada na początku. Poeta zostawia nagiego chłopca i dziewczynę samych, aby zobaczyć, który z nich jest bardziej zauroczony drugim. Oba są ze sobą wzięte i nie ma wyraźnego zwycięzcy. To pokazuje, co następuje w filmie, że seksualność jest dla obu płci i wszystkich orientacji. Pożądanie będzie odczuwane jednakowo przez obie płcie i bez poczucia winy.

Chociaż wcześniejsi tłumacze materiału źródłowego (zwłaszcza Galland ) próbowali go złagodzić, fizyczna i erotyczna esencja opowieści jest w tych opowieściach dość obfita. Miłość nocami to nie tyle pasja psychologiczna, ile pociąg fizyczny. Widać to wyraźnie w filmie Pasoliniego.

Homoseksualizm jest również przedstawiony w tym filmie w znacznie korzystniejszym świetle niż w poprzednich dwóch filmach. Poeta Sium zabiera trzech chłopców do swojego namiotu na początku filmu, aw społeczeństwie muzułmańskim, które jest bardzo podzielone ze względu na płeć, homoerotyzm kwitnie przez cały czas. Poeta Sium może być nawet postrzegany jako zastępca samego Pasoliniego, który często szukał młodych mężczyzn wzdłuż Ostii w Rzymie. Stanowi to wyraźny kontrast z poprzednim filmem Opowieści kanterberyjskie , który zawierał skomplikowaną scenę palenia żywcem homoseksualisty na stosie, podczas gdy duchowni uśmiechają się.

Film opiera się znacznie bardziej na retrospekcjach i historiach w opowieściach niż poprzednie dwie historie. Podczas gdy w innych filmach to sam Pasolini spaja wszystkie historie (odpowiednio uczeń Giotta i Geoffreya Chaucera ), tutaj nie ma odpowiednika. Pasolini nie gra w tym filmie, a historie są powiązane z fabułą Nur-ed-Din oraz z postaciami, które mają retrospekcje i czytają sobie historie. Na wykorzystanie retrospekcji w filmie prawdopodobnie wpłynął film Wojciecha Hasa Rękopis znaleziony w Saragossie , który w pewnym momencie ma osiem retrospekcji w retrospekcjach.

Historie obu malarzy dotyczą losu i jego kapryśnej natury. Pijana głupota pierwszego malarza powoduje śmierć dwóch kobiet, uwięzionej księżniczki i córki azjatyckiego króla Abrizy. To prowadzi go do wyrzeczenia się świata i zostania mnichem. Drugi malarz traci swój statek z powodu własnego pragnienia morskiej podróży. Dziecko uwięzione pod ziemią mówi mu, że to on go zabije, ale głupio wierzy, że może pokonać los i raczej zostaje z nim niż odchodzi. W końcu zabija go w sposób, którego nie mógł przewidzieć. Jego historia opowiada o próbie pokonania losu. Zamiast go podbić, w końcu go wypełnił iw tym celu wyrzekł się świata i został malarzem.

Różnice w stosunku do materiału źródłowego

Szeherezada , jedna z najwybitniejszych postaci w oryginalnych 1001 nocy, jest szczególnie nieobecna w filmie.

Wszystkie historie są zaczerpnięte z „Baśni 1001 nocy” i pozostają w dużej mierze wierne materiałowi źródłowemu, chociaż niektóre konteksty zostały zmienione, a zakończenia niektórych historii uległy zmianie. Dwaj derwisze, którzy opowiadają swoją historię damom z Bagdadu, zamieniają się w świętych mnichów, którzy pracują tutaj jako malarze. Historia drugiego derwisza również kończy się tutaj, gdy dziewczyna umiera, gdy przemienia derwisza z powrotem, podczas gdy w oryginale toczy walkę z ifrytem. Prawdopodobnie zostało to zmienione, aby szybko zakończyć historię i zaoszczędzić czas i zasoby. Historia trzeciego derwisza jest również zmieniona w niektórych częściach. Zabija dziecko podczas lunatykowania tutaj, zamiast kroić owoc. Również statek jego ojca przybywa na wyspę i ratuje go, podczas gdy w oryginale udaje się do Pałacu Jednookich Mężczyzn i Pałacu Czterdziestu Kobiet. Nur-ed-Din otrzymał również żart portiera z Nocy 9. Opowieść Abu Nuwasa o zatrudnieniu trzech mężczyzn zostaje również zmieniona na fikcyjnego poetę z Etiopii .

Przede wszystkim historia ramki Szeherezady została zlikwidowana. Pasolini chciał innej scenerii do tego filmu, bez postaci tworzącej ramy opowieści, tak jak zrobił to już wcześniej w Opowieściach kanterberyjskich , gdzie grał Chaucera .

Przyjęcie

Arabian Nights i ogólnie Trylogia życia były szalenie popularne, chociaż sam Pasolini zwrócił się przeciwko serii po ich wydaniu. W 1975 roku napisał artykuł w Corriere della Sera, w którym skrytykował filmy. Nie podobało mu się, jak filmy wpłynęły na serię filmów pornograficznych niskiej jakości z tych samych materiałów źródłowych ( w szczególności Dekameron był powszechnym źródłem dla włoskich twórców filmów pornograficznych po sukcesie filmu Pasoliniego) i na to, co uważał za utowarowienie seksu. Pasolini odpowiedział na swoje rozczarowanie komercyjnym sukcesem tych filmów w swoim ostatnim filmie Salo .

W czerwcu 1974 roku reżyser otrzymał skargę dotyczącą nieprzyzwoitości po pokazie przedpremierowym filmu w Mediolanie . Jak na ironię, fundusze na wernisaż miały na celu nakręcenie filmu dokumentalnego wspierającego miasto, z którego skorzystałby samorząd. Oficjalnie skarga została złożona 5 sierpnia 1974 roku. Zastępca prokuratora Mediolanu Caizzi oddalił ją, uznając miejsce filmu za dzieło sztuki.

Film stanowi polemikę z „ neokapitalistycznym światem drobnomieszczańskim ”, którego Pasolini twierdził, że nienawidzi. Drugi poziom jego polemiki był skierowany do lewicowców , którzy krytykowali jego Trylogię Życia za to, że „nie trzyma się co do joty określonego programu politycznego”. Pasolini czuł się odizolowany, ponieważ tak wielu jego lewicowych przyjaciół i kolegów nie postrzegało jego Trylogii tak, jak zamierzał. Czuł, że byli zbyt krytyczni wobec jego filmów i przegapili ich sens.

Nagrody

Film został zgłoszony na Festiwal Filmowy w Cannes w 1974 roku , gdzie zdobył Nagrodę Specjalną Grand Prix .

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Arabian_Nights_(1974_film)&oldid=1138105914 ”