Paweł Matik

Ten artykuł dotyczy marksistowskiego pisarza. Dla jego syna, patrz Paul Mattick Jr. Dla wioślarza, patrz Paul Mattick (wioślarz) .

Paweł Matik
Urodzić się	13 marca 1904 Stolp , Pomorze , Cesarskie Niemcy
Zmarł	7 lutego 1981 ( w wieku 76) ( 07.02.1981 ) Cambridge, Massachusetts , Stany Zjednoczone
zawód (-y)	Soborowy teoretyk komunistyczny i społeczny rewolucjonista
lata aktywności	1918-1980
Znany z	Lewicowy komunistyczny antybolszewizm, rozwinięcie teorii kapitalizmu Karola Marksa i Henryka Grossmana dla współczesnej ekonomii
Wzmacniacz)	Frieda Mattick, Ilse Hamm Mattick

Paul Mattick senior (13 marca 1904 - 7 lutego 1981) był niemiecko-amerykańskim marksistowskim pisarzem politycznym i rewolucjonistą społecznym, którego myśl można umieścić w ramach rady komunistycznej i lewicowej tradycji komunistycznej .

Przez całe życie Mattick nieustannie krytykował bolszewizm , Władimira Lenina i leninowskie metody organizacyjne, opisując ich dziedzictwo polityczne jako „służące jako zwykła ideologia uzasadniająca powstanie zmodyfikowanych systemów kapitalistycznych (państwowo-kapitalistycznych), które były [...] kontrolowane przez drodze państwa autorytarnego”.

Wczesne życie

Urodzony na Pomorzu w 1904 roku i wychowany w Berlinie przez świadomych klasowo rodziców, Mattick był już w wieku 14 lat członkiem spartakusowskiej Freie Sozialistische Jugend . W 1918 roku rozpoczął studia jako ślusarz narzędziowy w firmie Siemens AG , gdzie został również wybrany na delegata praktykantów do rady robotniczej firmy podczas rewolucji niemieckiej .

Zaangażowany w wiele akcji podczas rewolucji, kilkakrotnie aresztowany i zagrożony śmiercią, Mattick zradykalizował się na lewicowy i opozycyjny nurt niemieckich komunistów. Po „ heidelberskim ” rozłamie Komunistycznej Partii Niemiec (KPD; następczyni Ligi Spartakusowskiej) i utworzeniu Komunistycznej Partii Robotniczej Niemiec (KAPD) wiosną 1920 r. organizacja Rote Jugend , pisząca dla swojego dziennika. W marcu 1920 brał udział w walkach ulicznych przeciwko prawicowemu puczowi Kappa , w którym jego wieloletni przyjaciel Reinhold Klingenberg został postrzelony i stracił nogę.

W 1921 roku, w wieku 17 lat, Mattick przeniósł się do Kolonii , aby na jakiś czas znaleźć pracę u Klocknera , dopóki strajki , powstania i nowe aresztowania nie zniszczyły wszelkich perspektyw zatrudnienia. Działał jako organizator i agitator w KAPD i AAU w rejonie Kolonii, gdzie poznał m.in. Jana Appela . Nawiązał także kontakty z intelektualistami, pisarzami i artystami działającymi w założonej przez Otto Rühle AAUE . Należeli do nich Kolońscy Postępowcy , grupa utworzona wokół Franza Seiwerta .

Wraz z ciągłym upadkiem radykalnej walki mas i nadziei rewolucyjnych, zwłaszcza po 1923 r., i będąc przez wiele lat bezrobotnym, Mattick wyemigrował do Stanów Zjednoczonych w 1926 r., nadal utrzymując kontakty z KAPD i AAUE w Niemczech.

W Stanach Zjednoczonych

W Stanach Zjednoczonych Mattick przeprowadził bardziej systematyczne studia teoretyczne, przede wszystkim Karola Marksa . Ponadto publikacja głównego dzieła Henryka Grossmana , Das Akkumulations - und Zusammenbruchsgesetz des Kapitalistischen Systems (1929), odegrała fundamentalną rolę dla Matticka, ponieważ Grossman przywrócił całkowicie zapomnianą teorię akumulacji Marksa z powrotem do centrum debaty w ruchu robotniczym.

Dla Matticka „krytyka ekonomii politycznej” Marksa nie stała się kwestią czysto teoretyczną, ale raczej bezpośrednio powiązaną z jego własną rewolucyjną praktyką. Od tego czasu Mattick koncentrował się na Marksowskiej teorii rozwoju kapitalizmu i jej wewnętrznej logice sprzeczności, które nieuchronnie przeradzają się w kryzys , jako fundament wszystkich myśli politycznych w ruchu robotniczym.

Pod koniec lat dwudziestych Mattick przeniósł się do Chicago , gdzie po raz pierwszy próbował zjednoczyć różne niemieckie organizacje robotnicze. Uczestnicząc w nocnych lekcjach, aby poprawić swój angielski, Mattick wpadł w orbitę Partii Proletariatu , kliki ugrupowania niezależnych marksistów, które kolejno wybijano z Partii Socjalistycznej (w 1919 r.) i Partii Komunistycznej (w 1920 r.). sam na sam z własną organizacją partyjną. Mattick przez kilka lat brał udział w ich spotkaniach i współtworzył ich partyjne publikacje, podczas których czasami przemawiał także w cyklu nocnych wykładów w bohemy Dil Pickle Club , miejsce spotkań IWW. W 1931 roku, pod patronatem lokalnej federacji niemieckojęzycznych socjalistycznych klubów i grup sportowych, objął stanowisko redaktora nieistniejącego już niemieckojęzycznego Chicagoer Arbeiter-Zeitung, gazety o radykalnej tradycji, redagowanej niegdyś przez Augusta Spiesa . i Józefa Dietzgena . Mattick wydał 10 miesięczników między lutym a grudniem 1931 r., Sam pisząc większość treści gazety, ale gazeta nie osiągnęła wystarczająco dużego grona czytelników, aby była samowystarczalna, i zwinęła się pod koniec roku. Na pewien czas wstąpił do Industrial Workers of the World (znani jako IWW lub Wobblies), którzy byli jedyną rewolucyjną organizacją związkową istniejącą w Ameryce, która pomimo różnic narodowych lub sektorowych zgromadziła wszystkich robotników w jednym wielkim związku , aby przygotować strajk generalny w celu obalenia kapitalizmu. Jednak złoty wiek bojowych strajków Wobblies minął już na początku lat trzydziestych i dopiero wyłaniający się ruch bezrobotnych ponownie dał IWW krótki rozwój regionalny. W 1933 roku Paul Mattick opracował program dla IWW, próbując dać Wobblies solidniejsze „marksistowskie” podstawy oparte na teorii Grossmana, chociaż nie poprawiło to kondycji organizacji. W 1934 roku Mattick, kilku przyjaciół z IWW oraz kilku wypędzonych z leninowskiej Partii Proletariackiej utworzyli Zjednoczoną Partię Robotniczą , później przemianowana na Grupę Komunistów Rady. Grupa utrzymywała bliskie kontakty z pozostałymi małymi grupami niemieckiego/ holenderskiego komunizmu lewicowego w Europie i wydawała czasopismo International Council Correspondence , które w latach trzydziestych XX wieku stało się anglo-amerykańskim odpowiednikiem Rätekorrespondenz holenderskiego GIC(H). Przetłumaczono artykuły i debaty z Europy wraz z analizami ekonomicznymi i krytycznymi komentarzami politycznymi dotyczącymi aktualnych problemów w Stanach Zjednoczonych i innych częściach świata.

Oprócz własnej pracy fabrycznej, Mattick zorganizował nie tylko większość prac technicznych w przeglądzie, ale był także autorem większej części artykułów, które się w nim ukazały. Wśród nielicznych chętnych do oferowania regularnych datków był Karl Korsch , z którym Mattick zetknął się w 1935 roku i który pozostawał osobistym przyjacielem przez wiele lat od czasu jego emigracji do Stanów Zjednoczonych pod koniec 1936 roku.

Gdy komunizm Rady Europejskiej zszedł do podziemia i formalnie „zniknął” w drugiej połowie lat trzydziestych, Mattick zmienił nazwę Correspondence z 1938 na Living Marxism , a od 1942 na New Essays .

Podobnie jak Karl Korsch i Henryk Grossman, Mattick miał pewne kontakty z Institut fur Sozialforschung Maxa Horkheimera ( późniejsza szkoła frankfurcka ). W 1936 r. Mattick napisał dla Instytutu obszerne studium socjologiczne na temat amerykańskiego ruchu bezrobotnych, które jednak pozostało w aktach Instytutu i zostało opublikowane dopiero w 1969 r. przez wydawnictwo SDS Neue Kritik .

II wojna światowa i później

Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej i powojennym makartyzmie lewica w Ameryce doświadczyła represji. Mattick przeszedł na emeryturę na początku lat pięćdziesiątych na wieś, jako część rustykalnej kolonii „powrotu na ziemię” skupionej wokół Scott Nearing niedaleko Winhall w stanie Vermont , gdzie udało mu się przetrwać dzięki okazjonalnej pracy i działalności pisarskiej. W okresie powojennym Mattick brał udział jedynie w drobnych i okazjonalnych działaniach politycznych, od czasu do czasu pisząc drobne artykuły do ​​różnych czasopism. Od lat czterdziestych aż do pięćdziesiątych Mattick studiował Johna Maynarda Keynesa i skompilował serię krytycznych notatek i artykułów przeciwko keynesowskiej teorii i praktyce. W tej pracy rozwinął teorię rozwoju kapitalizmu Marksa i Grossmana dalej, aby krytycznie stawić czoła nowym zjawiskom i przejawom współczesnego kapitalizmu.

Wraz z ogólnymi zmianami na scenie politycznej i ponownym pojawieniem się bardziej radykalnych myśli w latach sześćdziesiątych Paul Mattick wniósł bardziej rozbudowany i ważny wkład polityczny. Jednym z głównych dzieł był Marx and Keynes: The Limits of Mixed Economy z 1969 roku, który został przetłumaczony na kilka języków i miał spory wpływ na ruch studencki po 1968 roku . Innym ważnym dziełem była Krytyka Herberta Marcuse'a : Jednowymiarowy człowiek w społeczeństwie klasowym , w której Mattick zdecydowanie odrzucił tezę Marcuse'a, że ​​proletariat w rozumieniu Marksa stała się mitologiczną koncepcją w rozwiniętym społeczeństwie kapitalistycznym. Chociaż zgadzał się z krytyczną analizą panującej ideologii dokonaną przez Marcuse'a, Mattick wykazał, że sama teoria jednowymiarowości istnieje tylko jako ideologia . Marcuse następnie potwierdził, że Mattick był najlepszą krytyką, jakiej została poddana jego książka.

Poźniejsze życie

W latach siedemdziesiątych wiele starych i nowych artykułów Matticka zostało opublikowanych w różnych językach w różnych publikacjach. W roku akademickim 1974-75 Mattick był zatrudniony jako profesor wizytujący na „Czerwonym” Uniwersytecie Roskilde w Danii . Tutaj prowadził wykłady na temat Marksowskiej krytyki ekonomii politycznej, historii ruchu robotniczego i był krytycznym współreferentem na seminariach z innymi gośćmi, takimi jak Maximilien Rubel , Ernest Mandel , Joan Robinson i inni. W 1977 roku ukończył swój ostatni ważny tournée z wykładami na Uniwersytecie w Meksyku. Niemczech Zachodnich przemawiał tylko dwa razy: w 1971 w Berlinie iw 1975 w Hanowerze .

W ostatnich latach Mattickowi udało się w ten sposób zdobyć niewielką publiczność wśród nowych pokoleń dla swoich poglądów. W 1978 roku ukazał się duży zbiór artykułów z ponad czterdziestu lat pod tytułem „Anti-bolshevik Communism” .

Mattick zmarł w lutym 1981 roku, pozostawiając prawie ukończony rękopis innej książki, którą później zredagował i opublikował jego syn, Paul Mattick, Jr. , jako Marxism - Last Refuge of the Bourgeoisie? .

• Powyższy tekst pochodzi z biografii Paula Matticka w Bibliotece Libertariańskich Komunistów

Bibliografia

• Roth, Gary (2014). Marksizm w zaginionym stuleciu: biografia Paula Matticka . genialny .

Linki zewnętrzne

• Archiwum Paula Matticka na libcom.org
• Kurasje - Archiwum Komunistyczne Rady - Oryginalne źródło tego tekstu
• Archiwum internetowe Paula Matticka
• Strona główna Paula Matticka
• Niemieckie archiwum Paula Matticka w MIA
• Korespondencja Rady Międzynarodowej, zawartość 1934-43

Klucz działa

• Masy i awangarda
• Komunizm soborowy
• Wprowadzenie do komunizmu antybolszewickiego
• Kapitalizm i ekologia: od upadku kapitału do upadku świata
• Marks i Keynes: Granice gospodarki mieszanej , Boston: Porter Sargent, 1969
• Komunizm antybolszewicki w Niemczech , Nowy Jork: Telos Press, 26, zima 1975-76
•   Komunizm antybolszewicki , Walia: The Merlin Press, 1978 (przedruk 2007) ISBN 978-0-85036-223-7
• Kryzys gospodarczy i teoria kryzysu , Londyn: Merlin Press, 1981 (tłum. Paul Mattick Jr.)