Mam Marzenie

W przypadku innych zastosowań zobacz Mam sen (ujednoznacznienie) i Miałem sen (ujednoznacznienie) .

Martin Luther King Jr. wygłasza przemówienie na marszu praw obywatelskich w Waszyngtonie w 1963 r .
Zewnętrzny dźwięk
audio icon Mam marzenie , 28 sierpnia 1963, Educational Radio Network

„ I Have a Dream ” to przemówienie publiczne wygłoszone przez amerykańskiego działacza na rzecz praw obywatelskich i ministra baptystów Martina Luthera Kinga Jr. podczas marszu w Waszyngtonie na rzecz miejsc pracy i wolności 28 sierpnia 1963 r. W przemówieniu King wezwał do obywatelskich i praw ekonomicznych i położenia kresu rasizmowi w Stanach Zjednoczonych . Przemówienie , wygłoszone do ponad 250 000 zwolenników praw obywatelskich ze schodów pomnika Lincolna w Waszyngtonie , było decydującym momentem w ruchu na rzecz praw obywatelskich i jedno z najbardziej kultowych przemówień w historii Ameryki .

Zaczynając od odniesienia do Proklamacji Emancypacji , która ogłosiła wolność milionów niewolników w 1863 roku, King powiedział: „sto lat później Murzyn nadal nie jest wolny”. Pod koniec przemówienia King odszedł od przygotowanego tekstu na częściowo improwizowaną perorację na temat „Mam sen”, zainspirowaną okrzykiem Mahalii Jackson : „Opowiedz im o śnie, Martin!”. W tej części przemówienia, która najbardziej poruszyła słuchaczy i stała się obecnie najsłynniejsza, King opisał swoje marzenia o wolności i równości wynikające z kraju niewolnictwa i nienawiści.

Jon Meacham pisze, że „jednym zdaniem King dołączył do Jeffersona i Lincolna w szeregach ludzi, którzy ukształtowali współczesną Amerykę”. Przemówienie zostało uznane za najlepsze przemówienie amerykańskie XX wieku w ankiecie przeprowadzonej w 1999 roku przez naukowców zajmujących się przemówieniami publicznymi. Przemówienie zostało również opisane jako mające „mocne twierdzenie, że jest największym w języku angielskim wszechczasów”.

Tło

Widok z pomnika Lincolna w kierunku pomnika Waszyngtona , 28 sierpnia 1963 r

Marsz w Waszyngtonie dla Miejsc Pracy i Wolności miał częściowo na celu zademonstrowanie masowego poparcia dla ustawodawstwa dotyczącego praw obywatelskich zaproponowanego w czerwcu przez prezydenta Johna F. Kennedy'ego . Dlatego Martin Luther King i inni przywódcy zgodzili się zachować spokój w swoich przemówieniach, aby uniknąć prowokowania obywatelskiego nieposłuszeństwa , które stało się znakiem rozpoznawczym Ruchu Praw Obywatelskich. King pierwotnie zaprojektował swoje przemówienie jako hołd dla przemówienia Abrahama Lincolna w Gettysburgu , które miało korespondować z setną rocznicą proklamacji emancypacji .

Tytuł przemówienia i proces pisania

King głosił kazania o snach od 1960 roku, kiedy wygłosił przemówienie w National Association for the Advancement of Colored People (NAACP) zatytułowane „Murzyn i amerykański sen”. To przemówienie omawia lukę między amerykańskim snem a rzeczywistością, mówiąc, że jawni biali suprematyści naruszyli ten sen i że „nasz rząd federalny również zranił ten sen swoją apatią i hipokryzją, zdradą sprawy sprawiedliwości”. King sugeruje, że „może być tak, że Murzyn jest narzędziem Boga do ocalenia duszy Ameryki”. W 1961 roku mówił o „marze” o równości Ruchu Praw Obywatelskich i działaczy studenckich – „amerykańskim śnie… jak dotąd niespełnionym śnie” – w kilku narodowych przemówieniach i oświadczeniach i przyjął „sen” jako centralny punkt dla te przemówienia.

Liderzy Marszu na Waszyngton sfotografowani przed pomnikiem Abrahama Lincolna 28 sierpnia 1963 r.: (siedzą od lewej) Whitney Young , Cleveland Robinson , A. Philip Randolph , Martin Luther King Jr. i Roy Wilkins ; (stoi od lewej) Mathew Ahmann , Joachim Prinz , John Lewis , Eugene Carson Blake , Floyd McKissick i Walter Reuther

27 listopada 1962 roku King wygłosił przemówienie w Booker T. Washington High School w Rocky Mount w Północnej Karolinie . To przemówienie było dłuższe niż wersja, którą ostatecznie wygłosił z pomnika Lincolna. I chociaż części tekstu zostały przeniesione, duże fragmenty były identyczne, w tym refren „Mam sen”. Po ponownym odkryciu w 2015 roku, odrestaurowane i zdigitalizowane nagranie przemówienia z 1962 roku zostało zaprezentowane publicznie przez wydział anglistyki Uniwersytetu Stanowego Karoliny Północnej .

King wygłosił również przemówienie z refrenem „Mam sen” w Detroit, w czerwcu 1963 r., Przed 25 000 ludzi w Cobo Hall w Detroit , zaraz po 125-tysięcznym Wielkim Marszu do Wolności 23 czerwca 1963 r. Reuther dał Kingowi w Solidarity House, siedzibie United Auto Workers w Detroit, gdzie King pracował nad przemówieniem „I Have a Dream” w oczekiwaniu na Marsz na Waszyngton. Mahalia Jackson, która zaśpiewała „ How I Got Over”. ", tuż przed przemówieniem w Waszyngtonie, wiedział o przemówieniu Kinga w Detroit. Po marszu w Waszyngtonie, nagranie przemówienia King's Cobo Hall zostało wydane przez Detroit's Gordy Records jako płyta LP zatytułowana The Great March To Freedom .

Wykazano, że marsz w przemówieniu waszyngtońskim, znany jako „I Have a Dream Speech”, miał kilka wersji, napisanych w kilku różnych momentach. Nie ma pojedynczej wersji roboczej, ale jest połączeniem kilku wersji roboczych i pierwotnie nosiła nazwę „Normalcy, Never Again”. Niewiele z tego i innego „Przemówienia o normalności” znalazło się w ostatecznej wersji roboczej. Szkic „Normalcy, Never Again” znajduje się w kolekcji Morehouse College Martina Luthera Kinga Jr. Biblioteki Roberta W. Woodruffa, Atlanta University Center i Morehouse College. Skupienie się na „Mam sen” pojawia się podczas wygłaszania przemówienia. Pod koniec występu znana afroamerykańska piosenkarka gospel , Mahalia Jackson, krzyknęła do Kinga z tłumu: „Opowiedz im o śnie, Martin”. King odszedł od swoich przygotowanych uwag i zaczął improwizować „głosząc”, podkreślając swoje punkty słowami „Mam sen”.

Przemówienie zostało przygotowane przy pomocy Stanleya Levisona i Clarence'a Benjamina Jonesa w Riverdale w Nowym Jorku. Jones powiedział, że „przygotowania logistyczne do marszu były tak uciążliwe, że przemówienie nie było dla nas priorytetem” i że „wieczorem we wtorek, 27 sierpnia [12 godzin przed marszem] Martin nadal nie wiedzieć, co chciał powiedzieć”.

Przemówienie

Powszechnie okrzyknięty arcydziełem retoryki , przemówienie Kinga przywołuje kluczowe dokumenty w historii Ameryki, w tym Deklarację Niepodległości , Proklamację Emancypacji i Konstytucję Stanów Zjednoczonych . Na początku swojego przemówienia King nawiązuje do przemówienia Abrahama Lincolna w Gettysburgu , mówiąc: „Pięćdziesiąt lat temu…” W odniesieniu do zniesienia niewolnictwa wyartykułowane w Proklamacji Emancypacji, King mówi: „Nadszedł radosny świt, kończący długą noc ich niewoli”. Anafora (tj. powtórzenie frazy na początku zdania) jest używane przez całe przemówienie. Na początku swojego przemówienia King zachęca słuchaczy, aby wykorzystali ten moment; „Teraz jest czas” powtarza się trzy razy w akapicie szóstym. Najczęściej cytowanym przykładem anafory jest często cytowane zdanie „Mam sen”, które powtarza się osiem razy, gdy King maluje dla swojej publiczności obraz zintegrowanej i zjednoczonej Ameryki. Inne okazje to „Sto lat później”, „Nigdy nie możemy być zadowoleni”, „Z tą wiarą”, „Niech zabrzmi wolność” i „Wreszcie wolni”. King był szesnastą z osiemnastu osób, które przemawiały tego dnia, zgodnie z oficjalnym programem.

Wciąż mam marzenie, marzenie głęboko zakorzenione w amerykańskim śnie – pewnego dnia ten naród powstanie i będzie żył zgodnie ze swoim credo: „Uważamy te prawdy za oczywiste: wszyscy ludzie zostali stworzeni równymi”. Mam Marzenie ...

—Martin Luther King Jr. (1963)

Wśród najczęściej cytowanych wersów przemówienia znajdują się: „Śniło mi się, że czworo moich małych dzieci pewnego dnia będzie żyło w narodzie, w którym nie będą oceniani po kolorze skóry, ale po treści ich charakteru. Mam śnij dzisiaj!"

Według przedstawiciela Stanów Zjednoczonych Johna Lewisa , który również przemawiał tego dnia jako przewodniczący Komitetu Koordynacyjnego Studentów ds. Bez Przemocy , „Dr King miał moc, możliwości i możliwości, aby przekształcić te schody na pomniku Lincolna w monumentalny obszar, który będzie na zawsze zostanie rozpoznany. Mówiąc tak, jak to robił, kształcił, inspirował, informował nie tylko tamtejszych ludzi, ale także ludzi w całej Ameryce i nienarodzone pokolenia ”.

Idee zawarte w przemówieniu odzwierciedlają społeczne doświadczenia Kinga związane z etnocentrycznymi nadużyciami, maltretowaniem i wykorzystywaniem Czarnych. Przemówienie odwołuje się do mitów Ameryki jako narodu założonego w celu zapewnienia wolności i sprawiedliwości wszystkim ludziom, a następnie wzmacnia i przekracza te świeckie mitologie, umieszczając je w kontekście duchowym, argumentując, że sprawiedliwość rasowa jest również zgodna z wolą Bożą. W ten sposób retoryka przemówienia zapewnia Ameryce odkupienie za jej rasowe grzechy. King opisuje obietnice składane przez Amerykę jako „ weksel”. ” z którego Ameryka nie wywiązała się. Mówi, że „Ameryka dała Murzynom zły czek”, ale „przybyliśmy, aby spieniężyć ten czek”, maszerując w Waszyngtonie

Podobieństwa i aluzje

Dalsze informacje: kwestie autorstwa Martina Luthera Kinga Jr

W przemówieniu Kinga wykorzystano słowa i idee z jego własnych przemówień i innych tekstów. Od lat opowiadał o snach, cytował popularny hymn patriotyczny Samuela Francisa Smitha „ America (My Country, 'Tis of Thee) ” i szeroko odwoływał się do Biblii. Ideę praw konstytucyjnych jako „niespełnionej obietnicy” zaproponował Clarence Jones .

Końcowy fragment przemówienia Kinga bardzo przypomina przemówienie Archibalda Careya Jr. na Narodowej Konwencji Republikanów w 1952 r . : oba przemówienia kończą się recytacją pierwszego wersetu „Ameryka”, a przemówienia mają wspólną nazwę jednej z kilku gór, z których obaj nawołują „niech wolność zabrzmi”.

Mówi się, że King wykorzystała fragmenty przemówienia aktywistki SNCC, Prathii Hall , wygłoszonej w miejscu Mount Olive Baptist, spalonego afroamerykańskiego kościoła w hrabstwie Terrell w stanie Georgia , we wrześniu 1962 r. mieć marzenie". Kościół spłonął po tym, jak służył do rejestracji wyborców.

Przemówienie w kadencjach kazania jest nasycone aluzjami do wersetów biblijnych, w tym Izajasza 40: 4–5 („Mam sen, że każda dolina będzie wywyższona…”) i Amosa 5:24 („Ale niech sprawiedliwość staczać się jak woda…”). Koniec przemówienia nawiązuje do Galacjan 3:28 : „Nie ma już Żyda ani Greka, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie”. Nawiązuje również do pierwszych wersów Ryszarda III Szekspira („Teraz jest zima naszego niezadowolenia / Zrobione chwalebne lato…”), kiedy zauważa, że ​​​​„to upalne lato uzasadnionego niezadowolenia Murzyna nie minie, dopóki nie nadejdzie ożywcza jesień…”

Retoryka

King na Marszu Praw Obywatelskich w Waszyngtonie

Przemówienie „Mam marzenie” można przeanalizować za pomocą trzech retorycznych soczewek: łączenia głosów, głosu proroczego i dynamicznego spektaklu. Łączenie głosów to łączenie własnego głosu z religijnymi poprzednikami. Proroczy głos używa retoryki, aby przemawiać w imieniu populacji. Dynamiczny spektakl wywodzi się z Arystotelesa jako „słaba hybrydowa forma dramatu, teatralna mikstura, która opierała się na czynnikach zewnętrznych (szok, sensacja i namiętne uwolnienie), takich jak telewizyjne rytuały konfliktu i kontroli społecznej”.

Retorykę mowy króla można porównać do retoryki proroków Starego Testamentu . Podczas swojego przemówienia King przemawia z pośpiechem i kryzysem, nadając mu proroczy głos. Proroczy głos musi „przywrócić poczucie obowiązku i cnoty pośród rozkładu sprzedajności”. Oczywistym przykładem jest oświadczenie Kinga, że ​​„teraz jest czas, aby urzeczywistnić sprawiedliwość dla wszystkich dzieci Bożych”.

Łączenie głosów to technika często stosowana przez afroamerykańskich kaznodziejów. Łączy głosy poprzednich kaznodziejów, fragmenty pism świętych i własne przemyślenia mówcy, aby stworzyć niepowtarzalny głos. King używa łączenia głosów w swojej peroracji , kiedy odwołuje się do świeckiego hymnu „America”. [ potrzebne źródło ]

Spektakl dynamiczny jest zależny od sytuacji, w której jest używany. Przemówienie Kinga można zakwalifikować jako dynamiczne widowisko, biorąc pod uwagę „kontekst dramatu i napięcia, w jakim zostało usytuowane” (podczas Ruchu Praw Obywatelskich i Marszu na Waszyngton).

Dyskutuje się, dlaczego przemówienie Kinga było potężne. Autor przemówień wykonawczych, Anthony Trendl, pisze: „Właściwy człowiek przekazał właściwe słowa właściwym ludziom we właściwym miejscu we właściwym czasie”.

Odpowiedzi

Można było odczuć „pasję ludzi płynących do niego”, napisał później James Baldwin , sceptyk ówczesnego marszu na Waszyngton, i w tym momencie „wydawało się prawie, że staliśmy na wysokości i mogliśmy zobaczyć nasze dziedzictwo; może moglibyśmy sprawić, że królestwo stanie się rzeczywistością”.

M. Kakutani, The New York Times

Przemówienie zostało wychwalane w kilka dni po wydarzeniu i zostało powszechnie uznane przez współczesnych obserwatorów za szczyt Marszu. James Reston , piszący dla The New York Times , powiedział, że „Dr King dotykał wszystkich aktualnych tematów, tylko lepiej niż ktokolwiek inny. Był pełen symboliki Lincolna i Gandhiego oraz rytmów biblijnych. zarówno wojowniczy, jak i smutny, i odesłał tłum z poczuciem, że długa podróż była tego warta”. Reston zauważył również, że wydarzenie to „było lepiej relacjonowane w telewizji i prasie niż jakiekolwiek inne wydarzenie tutaj od inauguracji prezydenta Kennedy'ego” i wyraził opinię, że „minie dużo czasu, zanim [Waszyngton] zapomni melodyjnego i melancholijnego głosu wielebnego Dr. … Martin Luther King Jr. wykrzykuje tłumom swoje sny”.

Artykuł Mary McGrory w The Boston Globe donosił, że przemówienie Kinga „wciągnęło nastrój” i „poruszyło tłum” tego dnia „jak żaden inny” mówca w wydarzeniu. Marquis Childs z The Washington Post napisał, że przemówienie Kinga „wyrosło ponad zwykłe oratorium”. Artykuł w Los Angeles Times skomentował, że „niezrównana elokwencja” wykazana przez Kinga - „najwyższego mówcę” „typu tak rzadkiego, że prawie można go zapomnieć w naszych czasach” - zawstydziła zwolenników segregacji poprzez inspirowanie „sumienia Ameryki” sprawiedliwością sprawy praw obywatelskich.

Federalne Biuro Śledcze (FBI), które postrzegało Kinga i jego sojuszników na rzecz sprawiedliwości rasowej jako wywrotowców, również zauważyło przemówienie. To sprowokowało organizację do rozszerzenia COINTELPRO przeciwko Southern Christian Leadership Conference (SCLC) i namierzenia Kinga jako głównego wroga Stanów Zjednoczonych. Dwa dni po tym, jak King wygłosił „I Have a Dream”, agent William C. Sullivan , szef COINTELPRO, napisał notatkę o rosnącym wpływie Kinga:

Osobiście wierzę, że w świetle potężnego, demagogicznego przemówienia Kinga z wczoraj, stoi on o głowę ponad wszystkimi innymi murzyńskimi przywódcami razem wziętymi, jeśli chodzi o wpływanie na wielkie rzesze Murzynów. Musimy go teraz oznaczyć, jeśli nie zrobiliśmy tego wcześniej, jako najniebezpieczniejszego Murzyna przyszłości w tym Narodzie z punktu widzenia komunizmu, Murzyna i bezpieczeństwa narodowego.

Przemówienie było sukcesem administracji Kennedy'ego i liberalnej koalicji praw obywatelskich, która je zaplanowała. Uznano to za „triumf zorganizowanego protestu” i nie doszło do ani jednego aresztowania związanego z demonstracją. Kennedy oglądał przemówienie Kinga w telewizji i był pod wrażeniem. Następnie przywódcy marca przyjęli zaproszenie do Białego Domu na spotkanie z prezydentem Kennedym. Kennedy uważał, że marsz zwiększył szanse na jego ustawę o prawach obywatelskich.

Niektórzy przywódcy Czarnych skrytykowali później przemówienie (wraz z resztą marszu) jako zbyt kompromitujące. Malcolm X napisał później w swojej autobiografii : „Kto kiedykolwiek słyszał o wściekłych rewolucjonistach machających bosymi stopami razem ze swoim prześladowcą w basenach z liliami, z ewangeliami i gitarami oraz przemówieniami„ Mam marzenie ”?

Dziedzictwo

Napis ten upamiętnia miejsce na schodach pomnika Lincolna, z którego King wygłosił przemówienie

Marsz na Waszyngton wywarł presję na administrację Kennedy'ego, aby przyspieszyła w Kongresie ustawodawstwo dotyczące praw obywatelskich . Pamiętniki Arthura M. Schlesingera Jr. , opublikowane pośmiertnie w 2007 roku, sugerują, że prezydent Kennedy obawiał się, że jeśli marsz nie przyciągnie dużej liczby demonstrantów, może to podważyć jego wysiłki na rzecz praw obywatelskich. [ potrzebne źródło ]

W następstwie przemówienia i marszu King został okrzyknięty Człowiekiem Roku przez magazyn TIME za 1963 rok, aw 1964 roku był najmłodszym człowiekiem, któremu przyznano Pokojową Nagrodę Nobla . Pełne przemówienie ukazało się na piśmie dopiero w sierpniu 1983 roku, jakieś 15 lat po śmierci Kinga, kiedy transkrypcja została opublikowana w The Washington Post .

W 1990 roku australijski zespół Doug Anthony All Stars wydał album zatytułowany Icon . Jedna piosenka z Icon , „Shang-a-lang”, była samplem końca przemówienia. [ potrzebne źródło ]

W 1992 roku zespół Moodswings włączył fragmenty przemówienia Martina Luthera Kinga Jr. „I Have a Dream” do swojej piosenki „Spiritual High, Part III” na albumie Moodfood .

W 2002 roku Biblioteka Kongresu uhonorowała to przemówienie, dodając je do Krajowego Rejestru Nagrań Stanów Zjednoczonych . W 2003 roku National Park Service poświęcił cokół z marmurowym napisem, aby upamiętnić miejsce przemówienia Kinga pod pomnikiem Lincolna.

Następnie prezydent Barack Obama , pierwsza dama Michelle Obama oraz byli prezydenci Jimmy Carter i Bill Clinton przechodzą obok pomnika prezydenta Lincolna, aby wziąć udział w obchodach 50. rocznicy historycznego Marszu na Waszyngton i dr Martina Luthera Kinga Jr. Sen" przemówienie

W pobliżu basenu Potomac w Waszyngtonie pomnik Martina Luthera Kinga Jr. został poświęcony w 2011 roku. Centralny element pomnika jest oparty na wersecie z przemówienia Kinga „I Have A Dream”: „Z góry rozpaczy, a kamień nadziei”. Płaskorzeźba króla o wysokości 30 stóp (9,1 m) zwana Kamień Nadziei stoi obok dwóch innych dużych kawałków granitu, które symbolizują „górę rozpaczy” podzieloną na pół.

26 sierpnia 2013 r. Brytyjskie BBC Radio 4 wyemitowało „God's Trombone”, w którym Gary Younge zajrzał za kulisy przemówienia i zbadał, „co sprawiło, że było ono zarówno aktualne, jak i ponadczasowe”.

28 sierpnia 2013 r. tysiące osób zebrało się w centrum handlowym w Waszyngtonie, gdzie King wygłosił swoje historyczne przemówienie z okazji 50. rocznicy tego wydarzenia. Obecni byli byli prezydenci USA Bill Clinton i Jimmy Carter oraz urzędujący prezydent Barack Obama , który przemawiał do tłumu i mówił o znaczeniu tego wydarzenia. Obecnych było wielu członków rodziny Kinga.

11 października 2015 r. The Atlanta Journal-Constitution opublikował ekskluzywny raport o urzędnikach Stone Mountain rozważających instalację nowego „Dzwonu Wolności” na cześć króla i cytując odniesienie w przemówieniu do góry „Niech wolność zabrzmi ze Stone Mountain of Georgia”. Szczegóły projektu i harmonogram jego montażu pozostają do ustalenia. W artykule wspomniano, że inspiracją dla proponowanego pomnika była uroczystość bicia w dzwony, która odbyła się w 2013 roku z okazji 50. rocznicy przemówienia króla. [ potrzebne źródło ]

20 kwietnia 2016 r. Sekretarz skarbu Jacob Lew ogłosił, że banknot 5-dolarowy , na którym na odwrocie widnieje pomnik Lincolna, zostanie przeprojektowany przed 2020 r. Lew powiedział, że portret Lincolna pozostanie na awersie banknotu , ale tył zostałby przeprojektowany, aby przedstawiać różne wydarzenia historyczne, które miały miejsce na pomniku, w tym obraz z przemówienia Kinga.

Ava DuVernay otrzymała zlecenie Narodowego Muzeum Historii i Kultury Afroamerykanów Smithsonian w celu stworzenia filmu, który zadebiutował podczas otwarcia muzeum 24 września 2016 r. Ten film, 28 sierpnia: A Day in the Life of a People (2016) , opowiada o sześciu znaczących wydarzeniach w historii Afroamerykanów , które miały miejsce tego samego dnia, 28 sierpnia. Przedstawione wydarzenia obejmują (między innymi) przemówienie.

W październiku 2016 r. Science Friday w części dotyczącej aktualizacji Voyager Golden Record , pochodzącej z tłumu , zawierało przemówienie.

W 2017 roku w 54. rocznicę przemówienia odsłonięto pomnik Martina Luthera Kinga Jr. na terenie Kapitolu stanu Georgia .

Time nawiązał współpracę z Epic Games , aby stworzyć interaktywną wystawę poświęconą przemówieniu w grze Epic Fortnite Creative w 58. rocznicę przemówienia.

Spór o prawa autorskie

Ponieważ przemówienie Kinga było transmitowane do dużej publiczności radiowej i telewizyjnej, pojawiły się kontrowersje co do jego statusu praw autorskich. Gdyby wykonanie przemówienia stanowiło „ogólną publikację”, przeszłoby do domeny publicznej z powodu niezarejestrowania przemówienia przez Kinga w Rejestrze Praw Autorskich . Ale jeśli wykonanie stanowiło jedynie „ograniczoną publikację”, King zachował prawa autorskie wynikające z prawa zwyczajowego . Doprowadziło to do pozwu, Estate of Martin Luther King, Jr., Inc. przeciwko CBS, Inc. , który ustalił, że majątek Kingów posiadał prawa autorskie do przemówienia i miał legitymację procesową ; strony następnie zawarły ugodę. Nielicencjonowane wykorzystanie mowy lub jej części może być nadal zgodne z prawem w pewnych okolicznościach, zwłaszcza w jurysdykcjach podlegających doktrynom, takim jak dozwolony użytek lub uczciwe postępowanie . Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa autorskiego, przemówienie pozostanie chronione prawem autorskim w Stanach Zjednoczonych do 70 lat po śmierci Kinga, do 2038 roku.

Oryginał przemówienia

Gdy King machał publiczności na pożegnanie, George Raveling , który zgłosił się jako ochroniarz na imprezę, zapytał Kinga, czy mógłby otrzymać oryginalny maszynopis przemówienia. Raveling, gwiazdor koszykówki z college'u Villanova Wildcats , stał w tym momencie na podium razem z Kingiem. Król mu to dał. Raveling zachował pieczę nad oryginalną kopią, za którą zaoferowano mu 3 miliony dolarów, ale powiedział, że nie zamierza jej sprzedawać. W 2021 roku przekazał go Uniwersytetowi Villanova . Jest przeznaczony do wykorzystania w „długoterminowej umowie pożyczki”.

Wydajność wykresu

Po śmierci Kinga przemówienie zostało wydane jako singiel przez Gordy Records i udało mu się dostać na listę Billboard Hot 100 , osiągając szczyt na 88 miejscu.

Linki zewnętrzne

Współrzędne :

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=I_Have_a_Dream&oldid=1138341506 ”