Życie Rufusa Dawesa

Życie Rufusa Dawesa
W reżyserii Alfreda Rolfa
Scenariusz Alfreda Rolfa
Oparte na
Alfred Dampier (play) For the Term of His Natural Life (powieść) autorstwa Marcusa Clarke'a
Wyprodukowane przez Charlesa Cozensa Spencera
W roli głównej
Alfred Rolfe Lily Dampier
Kinematografia Ernesta Higginsa
Edytowany przez Ernesta Higginsa
Firma produkcyjna
Zdjęcia Spencera
Dystrybuowane przez Sawyer (Stany Zjednoczone)
Daty wydania
19 czerwca 1911 (Sydney) 27 listopada 1911 (Melbourne)
Czas działania
 4000 stóp
Kraj Australia
Języki
Film niemy z angielskimi napisami

The Life of Rufus Dawes to australijski film niemy z 1911 roku, oparty na scenicznej adaptacji powieści Alfreda Dampiera z 1874 roku For the Term of His Natural Life, wyprodukowanej przez Charlesa Cozensa Spencera .

Znany był również jako Historia Rufusa Dawesa, Okres jego naturalnego życia lub Bohater skazańca .

Film był trzecim wyprodukowanym przez Charlesa Cozensa Spencera , opartym na popularnej adaptacji scenicznej Alfreda Dampiera , z Alfredem Rolfe, jego żoną Lily Dampier i Raymondem Longfordem w rolach głównych . Pozostali to Captain Midnight, the Bush King (1911) i Captain Starlight, czyli Gentleman of the Road (1911). Następnie Rolfe opuścił Spencer, aby pracować dla Australian Photo-Play Company pod kierownictwem Stanleya Cricka .

Jest uważany za zaginiony film .

Streszczenie

Film został podzielony na sekcje:

  • ANGLIA – Pokój w Hampstead Heath – Sir Richard Devine odmawia bycia szantażowanym przez Croftona, alias John Rex – Scapepgrace Dick Devine kłóci się z ojcem, Sir Richard Devine zostaje odrzucony na zawsze – Sir Richard oczekujący na pastora Northa zostaje zamordowany przez Rexa – North odkrywa ciało i zabezpiecza własne sfałszowane banknoty – oskarżony o morderstwo Dick podaje się jako Rufus Dawes – Parson North potępia Rexa jako notorycznego rozbójnika.
  • ZIEMIA VAN DIEMENA – osada skazańców przy Bramie Piekieł; życie w gangu łańcuchowym; ucieczka i schwytanie Gabbeta; wielebny Meakin odwiedza swoją trzodę; Kapelan North daje skazanym tytoń; Porucznik Frere grozi, że go zgłosi; Major Vickers ogłasza przeprowadzkę do Port Arthur; atak skazanych; więzień Troke uratowany przez North; wyjazd z osady.
  • BUTY – na pokładzie Ospreya; schwytanie Ospreya; buntownicy maroon ocalałych
  • WRAK OSPREY – dzień później.
  • MAROONED – dwa tygodnie później Rufus Dawes uratowany przez Sylvię Vickers. Rex, Crow i Gabbett umierają z głodu i losują, kto powinien zostać zabity. Rozbójnik Gabbett. Trzy miesiące. Rufus Dawes buduje łódź z kozich skór, aby umożliwić pani Vickers i Sylvii ucieczkę z wyspy. Major Vickers i grupa szukają rozbitków. Poranny spacer wielebnego Meekina przerwał Gabbet. Pani Vickers zabita przez Gabbetta. Szok pozbawia Sylvię pamięci. Porucznik Frere oskarża Rufusa Dawesa o zbrodnię.
  • PORT ARTUR – Dawes ucieka z więzienia. Sylvia Vickers, obecnie pani Frere, z początku go nie rozpoznaje, ale potem wraca. Powracająca pamięć żąda spotkania z nim. Major Vickers powraca ze schwytanymi skazańcami. Lady Devine przybywa, aby zobaczyć się z synem.
  • KONIEC – Rex i Gabbett przyznają się do morderstwa Sir Richarda i pani Vickers. Jego niewinność ustalona i ułaskawienie dla Rufusa Dawesa.

W przeciwieństwie do oryginalnej powieści i wersji filmowej z 1908 roku, miało to szczęśliwe zakończenie. Było to zgodne z wersją Robbery Under Arms Spencera, która miała szczęśliwsze zakończenie niż oryginalna powieść.

Rzucać

Oryginalna gra

Film powstał na podstawie teatralnej adaptacji powieści, w której wystąpił Dampier.

Pierwsza wersja gry

Na okres Jego naturalnego życia
Scenariusz „Thomas Somers” (alias Thomas Walker)
Data premiery 5 czerwca 1886
Miejsce miało swoją premierę Royal Standard Theatre w Sydney
Oryginalny język język angielski
Gatunek muzyczny Melodramat

Dampier pierwotnie nakręcił wersję sztuki w latach osiemdziesiątych XIX wieku, w której grał wielebnego Northa. Sztuka została zaadaptowana przez Thomasa Walkera pod pseudonimem „Thomas Somers”. (Walker później został mówcą w parlamencie Australii Zachodniej).

Struktura gry była następująca:

  • Prolog-Anglia, 1827. The „Spaniards” Inn, Hampstead, Winter - z Rev North, Maurice'em Frere, Richardem Devine, Lady Devine, Sarah Rex - kończący się na „The Murder in the Snow”

Potem reszta sztuki rozgrywająca się w Ziemi Van Diemana 1830-37:

  • Tabela 1 ; Osada skazańców na wyspie Sarah – Powrót kanibala – Przemycone „drewno” i jego konsekwencje – Historia dwóch drapieżnych ptaków – Bunt skazańców – Nauczę cię chłostać człowieka kleikiem – Broad Arrow.
  • Tableaux 2: Po buncie – Wyspa – Niespodziewany głód i samotność oswoiły mnie, proszę pana. Scena 2: Inna część wyspy – Zagubieni w buszu – Zjadacze alanów – Loteria śmierci. Scena 3: Blisko morza – Korakula – Śmierć matki – Utrata pamięci Sylwii – Oskarżenie – Przeznaczenie w jego rękach.
  • Tableaux 3: Hobart Town - Zewnętrzna część rezydencji Frere'a - Dylemat wielebnego pana Northa - A to jest mąż Sylvii - Porzucony - „Nadejdzie dzień, kiedy udowodnię, że jestem twoim przyjacielem”
  • Tableaux 4: Anglia - Dom miejski Lady Devine - Lady Devine i Sarah Rex - Powód - „Ten mężczyzna może być twoim mężem, ale nie jest moim synem” - Wyznanie - Aresztowanie - Przyszłość powoda - Wyspa Norfolk.
  • Tableau 5: Norfolk Island – The Prison Yard – North's Failing – The Demon Drink – Remorse – „Nasze najmniejsze grzechy mają duchy, które nawiedzają nas jak duchy zamordowanych ludzi” – The Rack „Sto batów. "
  • Tableaux 6: Potępiona cela. Scena 2: Ta brutalna twarz – Sylvia odzyskuje pamięć. ODKUPIENIE.

Pierwotnie działał tylko przez tydzień w Alexandra Theatre w Melbourne i miał tam nieudane odrodzenie w 1890 r. Oraz w Sydney w 1893 r.

Wersje rywali

Produkcja powieści Dampiera nie była jedyną dostępną wówczas dla publiczności. W 1886 r. odbyła się inscenizacja w adaptacji George'a Leitcha. W 1887 r. w Sydney odbyła się kolejna produkcja oparta na adaptacji „T. South”. Walter Baker również zrobił adaptację. Jednak Dampier's był rzekomo jedyną produkcją, która płaciła tantiemy wdowie po Clarke'u.

Druga wersja gry

Jego naturalne życie
Scenariusz
Alfreda Dampiera Thomasa Walkera
Data premiery 1895
Oryginalny język język angielski
Gatunek muzyczny Melodramat

Dampier później pracował nad inną wersją z Thomasem Walkerem, która odniosła większy sukces w Sydney w 1895 roku, z Rolfe grającym Rufusa Dawesa, Alfredem Dampierem jako wielebnym Northem i Lily Dampier jako Sylvią Vickers. Spektakl ustrukturyzował historię, aby podkreślić rolę wielebnego Northa.

Krytyk z Sydney Morning Herald opisał to jako:

Pod względem dialogów i konstrukcji ustępując Rozbojowi pod bronią [kolejnej powieści Dampiera], postacie są w większości zwykłymi marionetkami melodramatu, a dramatyczne sytuacje są dalekie od przekonujących. Z drugiej strony, na tle tego wszystkiego, spektakl ma tę zaletę, że ma przejrzyście poukładaną misterną fabułę, wartką akcję o charakterze sensacyjnym i dwa z trzech pięknych tableaux – elementów dobra, które sprawiły, że przyjęto go w sobotę z zadowoleniem. z najbardziej ekstrawaganckimi wyrazami zachwytu.

Ta gra była często reaktywowana w ciągu następnych kilku lat. Ostatni występ Alfreda Dampiera na scenie miał miejsce jako wielebny North w przedstawieniu sztuki 10 listopada 1905 roku.

Spektakl był nadal reaktywowana w 1912 i 1913 roku.

Produkcja

Prawdopodobnie zmieniono tytuł filmu, aby uniknąć pomyłki z inną filmową wersją powieści, która została wydana w 1908 roku.

Raymond Longford pracował nad filmem, a później twierdził, że był faktycznym reżyserem.

Ze współczesnych recenzji wynika, że ​​w Port Arthur kręcono trochę filmów.

Sceny z udziałem Raymonda Longforda, który grał Gabbetta, kręcono w La Perouse w Sydney. Według późniejszego artykułu w Every's :

Longford, rozebrany do pasa, obdarty i poplamiony krwią, stał na szczycie urwiska, wiele metrów od kamery i reszty kompanii, którzy przygotowywali się do wspięcia na klif, aby spróbować go schwytać. Longford zapomniał, że będzie widoczny dla tych po drugiej stronie klifu, i był zaskoczony, słysząc przeszywający wrzask, i odwrócił się w samą porę, by zobaczyć kobietę na plaży poniżej, biegnącą jakby ratując życie. Zasygnalizował pozostałym, aby przerwali akcję, co zrobili, myśląc, że coś poszło nie tak. Następnie Longford odwrócił się i zobaczył, że może uspokoić niepokój kobiety. Nie było jej widać, ale skradając się w jego stronę gęsiego zobaczył kilku rybaków i maruderów, uzbrojonych w kije, wiosła i wszelką podręczną broń. Pozycja wyglądała paskudnie, a on uznał, że czeka go zły czas, więc wstał i zawołał, chcąc uspokoić atakujących, że wszystko jest w porządku. Gdy tylko dostrzegli go i jego ekwipunek, rzucili broń i niepohamowanie uciekli. Następnie w miejscach rozmieszczono zwiadowców, aby ostrzec zwiedzających, czego mogą się spodziewać.

Uwolnienie

Film został wydany w Sydney 19 czerwca 1911 roku w Broadway Theatre. Został wydany w Melbourne w dniu 27 listopada 1911 roku w Teatrze Olimpijskim. Zadebiutował w Launceston 22 stycznia 1912 r. (Podczas sezonu Launceston film zapalił się pewnej nocy i trzeba było ewakuować teatr).

Dystrybucja filmu została zablokowana przed działaniami prawnymi przez córkę Marcusa Clarke'a, Marion Clarke.

Krytyczny odbiór

The Sydney Truth nazwał to „uderzającą produkcją”. Został opisany przez The Argus jako „całkowicie oryginalna adaptacja obrazkowa”. Kalgoorlie Miner napisał, że „temat jest traktowany wspaniale, a każdy szczegół jest perfekcyjnie wykonany”.

Wydanie amerykańskie

Został kupiony do wydania w USA przez Sawyers Pictures, który zmienił tytuł filmu The Convict Hero .

  • Fotheringham, Richard, „Wprowadzenie”, Robbery Under Arms autorstwa Alfreda Dampiera i Garnet Walch, Currency Press 1985

Linki zewnętrzne

Pobrane z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Life_of_Rufus_Dawes&oldid=1135016668 ”