Sutra czterdziestu dwóch rozdziałów

Sutra czterdziestu dwóch rozdziałów (zwana także Sutrą czterdziestu dwóch sekcji , chiński:四十二章經) jest często uważana za pierwszą indyjską sutrę buddyjską przetłumaczoną na język chiński . Jednak ten zbiór aforyzmów mógł pojawić się jakiś czas po pierwszych poświadczonych tłumaczeniach, a nawet mógł powstać w Azji Środkowej lub Chinach. Zgodnie z tradycją został przetłumaczony przez dwóch Yuezhi , Kasyapa Matanga (迦葉 摩 騰) i Dharmaratna (竺法蘭), w 67 roku n.e. Ze względu na swój związek z wejściem buddyzmu do Chin, ma bardzo znaczący status w Azji Wschodniej.

Historia tłumaczenia

W Annals of the Later Han i Mouzi lihuo lun cesarz Ming of Han (58-75 n.e.) miał śnić o duchu, który miał „złote ciało” i głowę, która emitowała „promienie światła ” ". Jego doradcy zidentyfikowali ducha jako Buddę , który miał mieć moc latania. Następnie cesarz nakazał delegacji (na czele z Zhang Qianem) udać się na zachód w poszukiwaniu nauk Buddy. Wysłannicy wrócili, zabierając ze sobą dwóch indyjskich mnichów Kaśyapę Matangę i Dharmaratnę i przywieźli ich z powrotem do Chin wraz z sutrą. Kiedy dotarli do chińskiej stolicy Luoyang , cesarz kazał zbudować dla nich Świątynię Białego Konia .

Mówi się, że przetłumaczyli sześć tekstów, Sutrę Repertorium Morza Dharmicznego (法海藏經), Sutrę Czynów Buddy w Jego Reinkarnacjach (佛本行經), Sutrę Zakańczania Węzłów w Dziesięciu Świętych Terrach (十地斷結經), Sutra Reinkarnowanych Manifestacji Buddy (佛本生經), Kompilacja rozbieżnych wersji dwustu sześćdziesięciu wskazań (二百六十戒合異) i Sutra czterdziestu dwóch rozdziałów . Ocalał tylko ostatni.

Uczeni kwestionują jednak datę i autentyczność tej historii. Po pierwsze, istnieją dowody na to, że buddyzm został wprowadzony do Chin przed datą 67 podaną jako wizja cesarza Minga. Nie można też wiarygodnie datować sutry na pierwszy wiek. W 166 roku n.e. w pomniku cesarzowi Huanowi, oficjalny Xiang Kai wielokrotnie odwoływał się do tego fragmentu. Na przykład Xiang Kai twierdzi, że „Budda nie spędził trzech nocy pod [tym samym] drzewem morwy; nie chciał tam pozostać długo”, co jest odniesieniem do części 2 pisma świętego. Co więcej, odnosi się również do rozdziału 24 pisma świętego, kiedy Xiang Kai opowiada historię bóstwa przedstawiającego Buddzie piękną dziewczynę, na co Budda odpowiada, że ​​„To nic innego jak skórzany worek wypełniony krwią”. Niemniej jednak, chociaż te fragmenty wydają się odzwierciedlać istniejące wydanie tekstu, możliwe jest, że wydanie, które mamy teraz, znacznie różni się od wersji tekstu krążącej w II wieku.

Struktura i porównanie z innymi pracami

Sutra czterdziestu dwóch rozdziałów składa się z krótkiego prologu i 42 krótkich rozdziałów (głównie poniżej 100 chińskich znaków ), składających się głównie z cytatów z Buddy. Większość rozdziałów zaczyna się od słów „Budda powiedział…” (佛言…), ale kilka przedstawia kontekst sytuacji lub pytanie zadane Buddzie. Samo Pismo Święte nie jest uważane za formalną sutrę, a wczesne pisma święte odnoszą się do pracy jako „Czterdzieści dwie sekcje z pism buddyjskich” lub „Czterdzieści dwie sekcje cesarza Xiao Minga”.

, czy pismo istniało w sanskrycie w tej formie, czy też było kompilacją serii fragmentów zaczerpniętych z innych dzieł kanonicznych na wzór Analektów Konfucjusza . Ta ostatnia hipoteza wyjaśnia również podobieństwo powtarzanych „Budda powiedział…” i „Mistrz powiedział”, znanych z tekstów konfucjańskich, i być może była to najbardziej naturalna skłonność tłumaczy buddyjskich w środowisku konfucjańskim, a bardziej prawdopodobna zaakceptować niż długi traktat. Wśród tych, którzy uważają ją za opartą na odpowiednim dziele sanskryckim, uważa się ją za starszą niż inne sutry mahajany ze względu na prostotę stylu i naturalność metody. Uczeni byli również w stanie znaleźć aforyzmy obecne w tym wersecie w różnych innych dziełach buddyjskich, takich jak Digha , Majjhima , Samyutta , Anguttara Nikayas i Mahavagga . Co więcej, uczeni nie są również pewni, czy dzieło zostało po raz pierwszy skompilowane w Indiach, Azji Środkowej czy Chinach.

W fikcji

Zobacz także: Jeleń i kocioł § Sutra czterdziestu dwóch rozdziałów

Sutra czterdziestu dwóch rozdziałów jest wspomniana w powieści wuxia Jeleń i kocioł autorstwa Jin Yonga . W powieści jest osiem kopii Sutry , z których każda zawiera fragment mapy prowadzącej do skarbca ukrytego w tajnym miejscu w północno-wschodnich Chinach , a każdy z dowódców Ośmiu Sztandarów trzyma po jednej kopii na przechowanie. Główny bohater Wei Xiaobao przypadkowo znajduje wszystkie elementy i uzyskuje dostęp do skarbu.

We współczesnym buddyzmie

Sutra w czterdziestu dwóch rozdziałach jest dziś dobrze znana we wschodnioazjatyckim buddyzmie. Odegrał również rolę w rozprzestrzenianiu się buddyzmu na Zachód. Shaku Soen (1859-1919), pierwszy japoński mistrz zen nauczający na Zachodzie, wygłosił serię wykładów opartych na tej sutrze podczas podróży po Ameryce w latach 1905-196. John Blofeld włączył tłumaczenie tego fragmentu do serii rozpoczętej w 1947 roku.

Notatki

Tekst Sutry

Tłumaczenia

język angielski

  • Shaku, Soyen: Suzuki, Daisetz Teitaro, tłum. (1906). Sutra czterdziestu dwóch rozdziałów , w: Kazania buddyjskiego opata, Zen dla Amerykanów, Chicago, The Open Court Publishing Company, s. 3-24
  • Matanga, Kasyapa, Ch'an, Chu, Blofeld, John (1977). Sutra czterdziestu dwóch sekcji , Singapur: Usługa kultury buddyjskiej Nanyang. OCLC
  • Buddyjskie Towarzystwo Tłumaczeń Tekstów (1974). Sutra w czterdziestu dwóch częściach wygłoszona przez Buddę. Wykłady Czcigodnego Mistrza Hsuan Hua wygłoszone w klasztorze Gold Mountain w San Francisco w Kalifornii w 1974 r. (Tłumaczenie z komentarzami)
  • Beal, Samuel, tłum. (1862). Sutra czterdziestu dwóch sekcji , Journal of the Royal Asiatic Society 19, 337-348.
  • Komitet Tłumaczeń Chung Tai (2009), Sutra czterdziestu dwóch rozdziałów , Sunnyvale, Kalifornia
  • Sharf, Robert H. (1996). „Pismo w czterdziestu dwóch sekcjach”. W: Religie Chin w praktyce wyd. Donald S. Lopez, Jr. Princeton: Princeton University Press, s. 360-364
  •   Heng-ching Shih (tłum.), The Sutra of Forty-two Sections , w: Pisma apokryficzne, Berkeley, Numata Center for Buddhist Translation and Research, 2005, s. 31-42. ISBN 1-886439-29-X
  • Matsuyama, Matsutaro, tłum. (1892): Sutra składająca się z czterdziestu dwóch sekcji i dwóch innych krótkich sutr, przeł. z chińskich oryginałów, Kyoto: The Buddhist Propagation Society

Niemiecki

  • Karla Bernharda Seidenstückera (1928). Die 42 Analekta des Buddha ; w: Zeitschrift für Buddhismus, Jg. 1 (1913/14), s. 11–22; München: wydanie poprawione: Schloß-Verlag. (na podstawie tłumaczenia DT Suzuki)

łacina

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Sutra_of_Forty-two_Chapters&oldid=1144398084 ”