Uczta Babette

Aby zapoznać się z opowiadaniem Karen Blixen „Uczta Babette” z 1958 r., zobacz Anegdoty o przeznaczeniu .
Babette
Babettesgæstebudposter.jpg
kinowa premiera plakatu
W reżyserii Gabriel Aksel
Scenariusz autorstwa Gabriel Aksel
Oparte na
Uczta Babette Isak Dinesen
Wyprodukowane przez


Just Betzer Bo Christensen Benni Korzen Pernille Siesbye
W roli głównej

Stephane Audran Birgitte Federspiel Bodil Kjer
opowiadany przez Ghita Norby
Kinematografia Henninga Kristiansena
Edytowany przez Finn Henriksen
Muzyka stworzona przez Per Nørgård
Firma produkcyjna
Data wydania
  • 28 sierpnia 1987 ( 28.08.1987 )
Czas działania
 102 minuty
Kraj Dania
Języki

Duński Szwedzki Francuski
kasa 4,4 miliona dolarów (USA)

Babette's Feast ( duński : Babettes Gæstebud ) to duński dramat z 1987 roku wyreżyserowany przez Gabriela Axela . Scenariusz, napisany przez Axela, został oparty na Isaka Dinesena (Karen Blixen) z 1958 roku pod tym samym tytułem . Wyprodukowali go Just Betzer , Bo Christensen i Benni Korzen , przy wsparciu finansowym Duńskiego Instytutu Filmowego .

Babette's Feast był pierwszym duńskim filmem kinowym opowiadającym historię Blixena. Był to również pierwszy duński film, który zdobył Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego .

Film miał swoją premierę w sekcji Un Certain Regard na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1987 roku .

Działka

Starsze i pobożne protestanckie siostry Martine ( Birgitte Federspiel ) i Filippa ( Bodil Kjer ) mieszkają w małej wiosce na odległym zachodnim wybrzeżu Jutlandii w XIX-wiecznej Danii. Ich nieżyjący już ojciec był pastorem, który założył własny klasztor pietystyczny . Z powodu braku nowo nawróconych starzejące się siostry przewodniczą kurczącemu się, ale wiernemu zborowi w podeszłym wieku.

Historia sięga 49 lat wstecz, ukazując siostry w ich młodzieńczym pięknie. Mają wielu zalotników, ale ich ojciec odrzuca ich, ponieważ samolubnie pragnie zachować pomoc młodych kobiet w realizacji swojej misji duszpasterskiej. Martine jest zabiegana przez pełnego pasji młodego szwedzkiego oficera kawalerii, Lorensa Löwenhielma, który odwiedza Jutlandię. Filippa zabiega o względy słynnego barytona Achille Papin z Opery Paryskiej , który ma przerwę, by cieszyć się ciszą wybrzeża. Obie siostry postanawiają odrzucić swoich zalotników i zostać z ojcem.

Trzydzieści pięć lat później w ich drzwiach pojawia się Babette Hersant ( Stéphane Audran ). Niesie ze sobą list od Papina, który w nim wyjaśnia, że ​​jest uciekinierką przed kontrrewolucyjnym rozlewem krwi w Paryżu i poleca ją jako gosposię. Sióstr nie stać na zatrudnienie Babette, ale ta błaga o darmową pracę. Babette służy jako ich kucharka przez następne 14 lat, wytwarzając ulepszone wersje mdłych posiłków, typowych dla wstrzemięźliwego charakteru kongregacji i powoli zdobywając szacunek ich i innych lokalnych mieszkańców. Z biegiem lat siostry są głęboko zaniepokojone rosnącą liczbą kłótliwych sporów między kongregacjami. Babette również jest zaniepokojona iw pewnym momencie przerywa kłótnie surową naganą.

Jedynym łącznikiem Babette z jej dawnym życiem jest los na loterię . Paryski przyjaciel co roku odnawia bilet. Pewnego dnia wygrywa na loterii i otrzymuje 10 000 franków. Po wygranej postanawia przygotować pyszną kolację dla sióstr i ich małego zgromadzenia z okazji setnych urodzin pastora założyciela. To coś więcej niż uczta, posiłek jest wyrazem uznania Babette, aktem poświęcenia.

Siostry przyjmują zarówno posiłek Babette, jak i jej propozycję zapłaty za stworzenie „prawdziwej francuskiej kolacji ”. Babette organizuje wyjazd siostrzeńca do Paryża i zebranie zapasów na ucztę. Składniki są obfite, wystawne i egzotyczne, a ich przybycie wywołuje wiele konsternacji i dyskusji wśród mieszkańców wioski. Kiedy przybywają różne, nigdy wcześniej nie widziane składniki i rozpoczynają się przygotowania, siostry zaczynają się martwić, że posiłek stanie się grzechem zmysłowego luksusu, jeśli nie jakąś formą diabelstwa. Podczas pospiesznej narady siostry i kongregacja zgadzają się zjeść posiłek, ale nie wspominają o żadnej przyjemności i nie wspominają o jedzeniu podczas kolacji.

Były zalotnik Martine, Lorens, obecnie słynny generał żonaty z członkiem dworu królowej , przyjeżdża jako gość swojej ciotki, miejscowej damy dworu i członka kongregacji starego pastora. Nie zdaje sobie sprawy z surowych planów innych gości, a jako światowiec i były attaché w Paryżu jest jedyną osobą przy stole uprawnioną do komentowania posiłku. Raczy gości obfitymi informacjami o niezwykłym jedzeniu i piciu, porównując je do posiłku, którym delektował się przed laty w słynnej Café Anglais w Paryżu. Chociaż inni celebranci odmawiają komentowania ziemskich przyjemności ich posiłku, prezenty Babette przełamują ich nieufność i przesądy, podnosząc ich fizycznie i duchowo. Stare krzywdy zostają wybaczone, dawne miłości zostają rozpalone na nowo, a nad stołem zasiada mistyczne odkupienie ludzkiego ducha.

Pozbawione życia siostry zakładają, że Babette wróci do Paryża. Kiedy jednak mówi im, że wszystkie jej pieniądze przepadły i nigdzie się nie wybiera, siostry są przerażone. Babette następnie ujawnia, że ​​​​była szefową kuchni Café Anglais, gdzie obiad dla 12 osób kosztował 10 000 franków. Martine ze łzami w oczach mówi: „Teraz będziesz biedny do końca życia”, na co Babette odpowiada: „Artysta nigdy nie jest biedny”. Filippa mówi wtedy: „Ale to nie koniec, Babette. W raju będziesz wielką artystką, jaką Bóg chciał, żebyś była” i obejmuje ją ze łzami w oczach, mówiąc: „Och, jak zaczarujesz anioły!” , tak właśnie kończy się opowiadanie.

Rzucać

Produkcja

Oryginalna historia Blixena rozgrywa się w norweskim mieście portowym Berlevåg , choć w niedokładnej scenerii wielobarwnych drewnianych domów nad długim fiordem. Jednak kiedy Axel badał lokalizacje w Norwegii, stwierdził, że scenerie są zbyt idylliczne i przypominają „piękną broszurę turystyczną”. Przeniósł lokalizację na płaskie, smagane wiatrem wybrzeże zachodniej Jutlandii i poprosił swojego scenografa, Svena Wichmanna, o zbudowanie małej szarej wioski oferującej niewiele atrakcji lub nie oferującej ich wcale. Jako tło wykorzystano kościół Mårup , zwykły romański kościół zbudowany około 1250 roku na odległym nadmorskim klifie w pobliżu wioski Lønstrup . Jak na ironię, rzeczywista wioska Berlevåg nie znajduje się nad fiordem, ale bezpośrednio nad Morzem Barentsa i jest narażona na silne wiatry - bardzo podobne do wizji Axela.

Axel zmienił scenerię z wypełnionego statkami portu na rybackie łodzie wiosłowe na plaży. Powiedział, że zmiany podkreślą wizję Blixena dotyczącą życia Babette na prawie całkowitym wygnaniu.

Jest wiele rzeczy, które działają na piśmie, ale przetłumaczone na obrazy nie dają takiego samego wrażenia ani uczucia. Wszystkie zmiany, które podjąłem, zrobiłem, aby być wiernym Karen Blixen. – Gabriel Aksel

Firma produkcyjna Nordisk Film zasugerowała, aby w obsadzie Babette's Feast znaleźli się tylko duńscy aktorzy, aby obniżyć koszty produkcji. Jednak Axel chciał, aby duńscy, szwedzcy i francuscy aktorzy grali role ze względu na autentyczność. Axel był wspierany przez konsultanta Duńskiego Instytutu Filmowego , Claesa Kastholma Hansena, który również zgodził się, że w obsadzie powinny znaleźć się międzynarodowe gwiazdy. Tytułową postać Babette zaproponowano początkowo Catherine Deneuve . Deneuve była zainteresowana tą rolą, ale była zaniepokojona, ponieważ była krytykowana w swoich wcześniejszych próbach odejścia od swoich zwykłych ról „wyrafinowanej kobiety”. Podczas gdy Deneuve zastanawiała się przez jeden dzień, Axel spotkał się z francuską aktorką Stéphane Audran . Axel pamiętał Audran z jej ról w filmach Claude'a Chabrola Violette Nozière (1978) i Poulet au vinaigre (1985). Kiedy Axel zapytał Chabrola (jej byłego męża) o przydatność Audran, Chabrol powiedział, że Audran był archetypem Babette. Axel dał scenariusz Audran, powiedział jej, że Deneuve rozważa tę rolę, i zapytał, czy mogłaby odpowiedzieć przed następnym dniem. Audran zadzwoniła dwie godziny później i powiedziała, że ​​chce tę rolę. Następnego dnia Deneuve odmówił, a Audran został oficjalnie obsadzony.

Dwie inne główne role to postacie starszych dziewiczych sióstr, Phillipy i Martine. Phillipę, niegdyś obiecującą piosenkarkę, zagrała Bodil Kjer , uważana za pierwszą damę duńskiego teatru i imiennik nagrody Bodil . Birgitte Federspiel , najlepiej znana z klasycznego filmu Carla Dreyera Ordet z 1955 roku , została obsadzona jako stateczna, zakochana Martine.

Rolę szwedzkiego generała Lorensa Löwenhielma, byłego zalotnika Martine, przyjął Jarl Kulle , a szwedzkiej damy dworu Bibi Andersson . Obaj zdobyli międzynarodowe uznanie jako dwaj Ingmara Bergmana , występujący w wielu jego filmach.

Grupa starszych wieśniaków składała się z duńskich aktorów, z których wielu było dobrze znanych z ról w filmach Carla Theodora Dreyera . Należeli do nich Lisbeth Movin jako stara wdowa, Preben Lerdorff Rye jako kapitan, Axel Strøbye jako kierowca, Bendt Rothe jako stary Nielsen i Ebbe Rode jako Christopher.

Popularna duńska aktorka Ghita Nørby została obsadzona jako narratorka filmu. Chociaż konsultanci ds. produkcji skarżyli się Axelowi, że użycie narratora jest zbyt staromodne, Axel był nieugięty, jeśli chodzi o jego użycie. Powiedział, że nie chodzi o staromodność, ale tylko o potrzebę: „Jeśli jest potrzeba narratora, to się go używa”.

Menu

Siedmiodaniowe menu w filmie składało się z :

Przyjęcie

Po wydaniu w 1987 roku Uczta Babette otrzymała pozytywne recenzje. Film zdobył nagrodę Akademii Filmowej w 1987 roku dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego . Otrzymał także nagrodę filmową BAFTA dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego . W Danii zdobył Bodila i Roberta dla najlepszego duńskiego filmu roku. Film był nominowany i/lub zdobył kilka innych nagród, w tym Złotego Globu , nagrodę Grand Prix (Belgijskiego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych) oraz nagrodę specjalną Festiwalu Filmowego w Cannes .

Od czerwca 2022 r. Film utrzymywał 97% aprobaty na stronie zbiorczej recenzji Rotten Tomatoes na podstawie 34 recenzji. Po premierze filmu kilka restauracji oferowało odtworzenia menu filmu.

Film jest ulubieńcem Altona Browna , papieża Franciszka i Rowana Williamsa .

Amerykański remake

W grudniu 2019 roku ogłoszono, że Alexander Payne został poproszony o wyreżyserowanie amerykańskiego remake'u filmu. Wersja Payne'a miała zostać osadzona w Minnesocie .

Zobacz też

Źródła

Dalsza lektura

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Babette%27s_Feast&oldid=1130695327 ”