greka kalabryjska

Kalabryjska Greka
Greko
Pochodzi z	Włochy
Region	Kalabria
Pochodzenie etniczne	Grecy
Ludzie mówiący w ojczystym języku	C. 2000 (2010)
Rodzina językowa	Indoeuropejska helleńska grecka poddasze - jońska (sporna) dorycka (sporna) grecka włoska greka kalabryjska
System pisma	łacina
Stan oficjalny
Uznany język mniejszości w	Włochy Kalabria
Kody językowe
ISO 639-3	–
Glottolog	aspr1238 Aspromonte
Linguasfera	56-AAA-aib
IETF	el-Latn-u-sd-it78
Mapa lokalizacyjna obszarów, w których mówi się po włosku, Grecìa Salentina i Bovesia

Kalabryjski dialekt języka greckiego ( włoski : Grecanico ) to odmiana greki Italiot używana przez etnicznych Griko w Kalabrii , w przeciwieństwie do greckiego dialektu Italiot używanego w Grecìa Salentina . Oba są pozostałościami kolonizacji regionu przez starożytnych i bizantyjskich Greków.

Kalabryjska greka jest wymieniona w Czerwonej Księdze UNESCO na temat języków zagrożonych wyginięciem, razem z Griko . Ponadto Euromosaic analizuje i uznaje go za język zagrożony i mniejszościowy w Unii Europejskiej . Jest wymieniany przez Ethnologue jako dialekt nowożytnej greki w sensie współczesnego języka narodowego rodziny helleńskiej (jak ma to miejsce w przypadku greki pontyjskiej i tsakońskiej ).

Historia

Rozpowszechnianie greckiego kalabryjskiego na przestrzeni wieków. Niebieski : do XV wieku, Fioletowy : do XVI wieku, Żółty : do XIX wieku, Pomarańczowy : do XX wieku, Czerwony : obecne rozpowszechnienie

Używanie greki kalabryjskiej ma swoje korzenie w starożytnych koloniach Magna Grecia i prawdopodobnie wcześniej . Kalabria była niegdyś terytorium Cesarstwa Bizantyjskiego od 536 r. n.e. aż do podboju przez Normanów w 1071 r. n.e. Podczas rządów bizantyjskich terytorium to było określane jako Catepanate of Italy .

Greka kalabryjska była używana w całej południowej Kalabrii aż do XV-XVI wieku kiedy to stopniowo została zastąpiona dialektem romańskim ( kalabryjskim ), ale istnieją wpływy greki kalabryjskiej na gramatykę i w dużej części słownictwo tego ostatniego. W epoce Angevin (1266-1435) dialekt grecki był powszechnie używany na dużym obszarze między Seminara , Taurianova , doliną Mésima i płaskowyżem Poro . Krótka analiza historyczna dość łatwo ilustruje stopniowe zanikanie greckiego dialektu na różnych obszarach Kalabrii począwszy od XVI wieku.

Około połowy XVI wieku zniknęła z pól Petrace , zwłaszcza z wysokich dolin Diverso i Tasi . W XVII wieku regresja rozprzestrzeniła się na niektóre doliny po zachodniej stronie Aspromonte w pobliżu Cieśniny Mesyńskiej , takie jak doliny Catona i Gallico . W XIX wieku zaginął w niektórych wioskach, takich jak Pentedattilo , Africo , Brancaleone , Motta San Giovanni , Montebello i San Lorenzo , po jońskiej stronie Aspromonte; a na początku XX wieku rozprzestrzenił się na miasta Paizzi , Staiti , Cardeto , Roccaforte del Greco , Amendolea i Condofuri .

W okresie faszystowskim we Włoszech mniejszości językowe były silnie zniechęcane do używania swoich języków ojczystych, co wpłynęło na używanie greki kalabryjskiej.

Dystrybucja

Obecnie kalabryjska greka jest używana w dziewięciu miastach Bovesìa , w tym w Bova Superiore, Roghudi , Gallicianò , Chorìo di Roghudi, Bova Marina i mieście Reggio di Calabria , zwłaszcza w okolicach San Giorgio Extra i Rione Modena.

Kilkaset osób Griko nadal mówi dialektem kalabryjsko-greckim w dzielnicach Arangea i Sbarre w Reggio Calabria , a kolejną niewielką liczbę odnotowano w Melito di Porto Salvo , głównie w wyniku migracji z Roghudi i Chorìo po poważnych powodziach, które miały tam miejsce w 1971.

Około 2000 mieszkańców Griko mówi i rozumie ten język, , ale tylko około 50 z nich ma mniej niż trzydzieści pięć lat, pomimo wysiłków stowarzyszeń kulturalnych i agencji administracyjnych mających na celu ożywienie języka.

W Bova wiele osób uczy się teraz współczesnej greki , a nie greki kalabryjskiej.

Charakterystyka

Kalabryjska greka ma wiele wspólnego z nowoczesną greką standardową. Jeśli chodzi o jego pochodzenie, niektórzy filolodzy twierdzą, że wywodzi się z greki Koine przez grekę średniowieczną , ale inni twierdzą, że pochodzi bezpośrednio ze starożytnej greki, a zwłaszcza z greki doryckiej używanej w Wielkiej Grecji , z niezależną ewolucją, na którą nie miała wpływu greka koine .

Dowody opierają się na archaizmach w tym języku, w tym na obecności słów z greki doryckiej, które nie są już używane w Grecji (z wyjątkiem tsakońskiego ). Istnieje również sporo charakterystycznych cech w porównaniu ze standardową nowożytną greką.

Na przykład w wielu przypadkach ostatnie „-s” w większości słów zostało utracone (tj. gaidaros (osioł) staje się gadaro w grece kalabryjskiej). Co więcej, w tym dialekcie nie istnieje czas przyszły; zostaje zastąpiony przez czas teraźniejszy.

Mówcy piszą język używając alfabetu łacińskiego , a nie alfabetu greckiego .

Literatura

Literatura jest skąpa i składa się z tomików poezji, historii lokalnej lub kalendarzy, często w trzech językach (włoskim, greckim kalabryjskim i nowogreckim).

Wobec braku autorytetu językowego pod koniec lat 70. stowarzyszenie Jalò tu Vúa zainicjowało grupę badawczą w celu ustanowienia standardów metodologicznych do nauczania greki kalabryjskiej i opracowania gramatyki dla szkół. Gmina Bova opublikowała go jako broszurę w 1979 roku pod tytułem La Glossa di Bova ( dialekt Bovy ).

Rola w humanizmie

Kalabryjczycy byli dobrze reprezentowani w humanizmie i renesansie . Rzeczywiście, greccy uczeni tego okresu często pochodzili z Kalabrii , być może z powodu wpływu mówionej greki. Ponowne odkrycie starożytnej greki w zachodnim chrześcijaństwie było bardzo trudne, ponieważ język ten został prawie zapomniany. Niezbędna była obecność kalabryjskich humanistów, a także uchodźców z Konstantynopola.

Studium starożytnej greki było głównie dziełem dwóch mnichów z klasztoru Seminara : Barlaama , biskupa Gerace i jego ucznia Leonzio Pilato .

Leonzio Pilato był etnicznym Grekiem Kalabryjczykiem urodzonym w pobliżu Reggio Calabria . Był ważnym nauczycielem starożytnej greki i tłumaczem, pomagał Giovanniemu Boccaccio w tłumaczeniach dzieł Homera .

Muzyka

Kalabryjska greka nigdy nie miała szerokiej tradycji muzycznej, ale istnieje wiele lokalnych grup ludowych, które śpiewają w tym dialekcie.

Coroczny festiwal światowej i kalabryjskiej muzyki greckiej o nazwie „Palea riza” („Starożytny korzeń” zarówno w kalabryjskiej, jak i standardowej grece ) odbywa się w Bova i innych malowniczych miasteczkach w okolicy.

Aktualny stan

Stowarzyszenia kulturalne

Zainspirowana wysiłkami Rohlfsa, grupa studentów uniwersyteckich postanowiła jeszcze bardziej zwiększyć ekspozycję tego dialektu, publikując broszurę zatytułowaną La Ionica . Była to pierwsza zorganizowana akcja mająca na celu ochronę języka.

W 1970 roku grupa założyła stowarzyszenie kulturalne o nazwie La Ionica , a broszura stała się magazynem, który zawierał poezję i prozę zarówno w języku włoskim, jak i greckim Kalabrii. To samo stowarzyszenie nawiązało kontakty z greckojęzycznymi Grecìa Salentina w celu utworzenia UGIM (Związku Greków Południowych Włoch) w celu wspólnej ochrony dwujęzyczności regionu i domagania się formalnego uznania państwowego w takich obszarach, jak dwujęzyczne znaki drogowe.

Za przykładem La Ionica powstały inne lokalne stowarzyszenia, w tym Zoí ce glossa (Życie i język) w Reggio Calabria, Cinurio Cosmó (Nowy Świat) i Jalò tu Vúa w Bova Marina, CUMELCA w Gallicianò i Roghudi oraz Apodiafázi (Świt) w Bova Superiore.

Środki masowego przekazu

Istnieją dwa czasopisma w kalabryjskiej grece: I Riza , która jest trójjęzyczna (włoska, kalabryjska greka i współczesna greka) i wydawana przez stowarzyszenie Jalò tu Vúa oraz CUMELCA . Pierwsza to czteromiesięcznik, druga ma ukazywać się co trzy miesiące, ale jest nieregularna. Region udziela pewnej pomocy finansowej na wsparcie publikacji.

Żadne stacje radiowe nie nadawały po grecku kalabryjskim, głównie z powodu kryzysu lokalnych prywatnych stacji radiowych. W latach 1977-1984, zbiegających się z boomem w stacjach lokalnych, niektóre stacje nadawały programy w tym języku. Wśród nich były Radio Antena Don Bosco w Bova Marina, Radio San Paolo w Reggio di Calabria i RTM w Mélito di Porto Salvo. Dialekt nigdy nie był używany w telewizji.

Edukacja i podnoszenie świadomości

Grecki rząd w Atenach , poprzez Associazione Internazionale degli Ellenofoni (SFEE) lub Międzynarodowe Stowarzyszenie Greków, nawiązał stosunki z La Ionica i oficjalnie zaprosił kalabryjskich Greków na coroczne spotkania, które organizują w Grecji . Poza tym La Ionica nie była dobrze wspierana przez rządowe instytucje publiczne; świadomość tego problemu naprawdę pojawiła się dopiero w ciągu ostatnich kilku lat.

Region Kalabrii zachęcał do nauczania dialektu w szkołach, a także tego, co już dzieje się w przypadku albańskiego , promując w ten sposób dwujęzyczność. W 1993 roku region utworzył również Istituto Regionale Superiore di Studi Ellenofoni (Regionalny Instytut Zaawansowanych Studiów Hellenofonicznych) z siedzibą w Bova Marina.

Mimo początkowych działań program nie poczynił znacznych postępów ze względu na brak wykwalifikowanych nauczycieli oraz brak dwujęzyczności w administracji. Ulepszenia są bardzo małe iw tej chwili na przykład tylko miasta Bova i Bova Marina mają dwujęzyczne znaki drogowe.

Stopniowy spadek używania greckiego kalabryjskiego wynika głównie z postrzegania go przez ludność jako nic więcej niż dialekt, formę wyrażania się klas niższych, typową dla ludów wiejskich i / lub niepiśmiennych. Brak rejestrów językowych (używanie w środowiskach innych niż na znanym poziomie) jest kolejną przeszkodą dla jego przetrwania.

Język został zachowany, podczas gdy ludność pozostawała odizolowana w górach Aspromonte . Po migracjach ze stref zamieszkiwanych przez większość ludności dzisiejsze młodsze pokolenia mają jedynie bardzo podstawową znajomość języka. Również lepsze standardy edukacji zachęcają do używania innych języków, np. włoskiego, nawet na co dzień.

Aktywność w obszarze edukacji, nawet jeśli jest wspierana przez lokalną administrację i ustawodawstwo w promowaniu obecności języka greckiego w klasach i na uczelniach, jest ograniczona, ponieważ wykładowcy i korepetytorzy z odpowiednią znajomością greki kalabryjskiej nie są dostępni do prowadzenia kursów. Początkowa działalność została ograniczona do inicjatyw grup kulturalnych na poziomie lokalnym, przy wsparciu finansowym nieparzystej rady lokalnej.

Nauczanie języka w szkołach nie odbywało się w formacie dwujęzycznym, ale było oferowane jako przedmiot fakultatywny na poziomie szkoły podstawowej, dzięki wsparciu finansowemu władz regionalnych i Wspólnoty Europejskiej . Liczba studentów pozostaje dość niska.

Nauka języka jest całkowicie nieobecna na poziomie szkoły średniej. Mimo to stowarzyszenia kulturalne oferują kursy skierowane do dorosłych.

Największym problemem pozostaje więc ograniczona znajomość języka ze strony wspólnoty nauczycielskiej, dla której dwujęzyczność nie jest obowiązkowym elementem kwalifikacji. Pewne dalsze kształcenie takich absolwentów oferuje dziwne stowarzyszenie kulturalne, takie jak Jalò tu Vúa , ale tylko przy wsparciu Wspólnoty Europejskiej. To stowarzyszenie pracowało nawet nad stworzeniem greckiej gramatyki kalabryjskiej.

Zobacz też

• dialekt Griko
• Griko ludzie
• Wielka Grecja

Linki zewnętrzne

• (w języku włoskim) Biografia Leonzio Pilato
• Rindinedda, tradycyjna piosenka Griko