Boska komedia
Boska Komedia ( włoski : Divina Commedia włoski wymowa: [diˈviːna komˈmɛːdja] ) to włoski poemat narracyjny Dantego Alighieri , rozpoczęty ok. 1308 i zakończono około 1321, na krótko przed śmiercią autora. Jest powszechnie uważany za wybitne dzieło literatury włoskiej i jedno z największych dzieł literatury światowej . Pomysłowa wizja życia pozagrobowego zawarta w wierszu jest reprezentatywna dla średniowiecznego światopoglądu , jaki istniał w Kościele zachodnim w XIV wieku. Pomogło to ustanowić język toskański , w którym jest napisany, jako znormalizowany język włoski . Dzieli się na trzy części: Inferno , Purgatorio i Paradiso .
Narracja bierze za swój dosłowny temat stan duszy po śmierci i przedstawia obraz boskiej sprawiedliwości wymierzanej jako należna kara lub nagroda oraz opisuje podróże Dantego przez piekło , czyściec i niebo . Alegorycznie poemat przedstawia podróż duszy do Boga, rozpoczynającą się od rozpoznania i odrzucenia grzechu ( Inferno ), po której następuje skruszone życie chrześcijańskie ( Purgatorio ), po którym następuje wzniesienie się duszy do Boga ( Raj ). Dante czerpie ze średniowiecznej teologii i filozofii rzymskokatolickiej , zwłaszcza filozofii tomistycznej wywodzącej się z Summa Theologica Tomasza z Akwinu . W konsekwencji Boska Komedia została nazwana „ Summą wierszem”.
W wierszu pielgrzymowi Dantemu towarzyszą trzej przewodnicy: Wergiliusz (który reprezentuje ludzki rozum i prowadzi go przez całe Piekło i większą część Czyśćca ); Beatrice (która reprezentuje boskie objawienie , teologię , wiarę i łaskę , prowadząc go pod koniec Czyśćca i przez większą część Raju ); i św. Bernarda z Clairvaux (który reprezentuje mistycyzm kontemplacyjny i nabożeństwo do Maryi Matki , prowadząc go w końcowych pieśniach Raju ).
Dzieło nosiło pierwotnie po prostu tytuł Comedìa ( wymawiane [komediːa] , po toskańsku „ Komedia ”) - tak również w pierwszym wydaniu drukowanym, opublikowanym w 1472 r. - później dostosowanym do współczesnej włoskiej komedii . Przymiotnik Divina został dodany przez Giovanniego Boccaccio , ze względu na jego tematykę i wzniosły styl, a pierwszą edycją, która nazwała wiersz Divina Comedia w tytule, było wydanie weneckiego humanisty Lodovico Dolce , opublikowane w 1555 roku przez Gabriele Giolito de' Ferrari .
Erich Auerbach powiedział, że Dante był pierwszym pisarzem, który przedstawił istoty ludzkie jako wytwory określonego czasu, miejsca i okoliczności, w przeciwieństwie do mitycznych archetypów lub zbioru wad i cnót, dochodząc do wniosku, że to, wraz z w pełni wyobrażonym światem Boskości Komedia sugeruje, że Boska Komedia zapoczątkowała realizm i autoportret we współczesnej fikcji.
Struktura i fabuła
Boska Komedia składa się z 14 233 wersów, które są podzielone na trzy cantiche (liczba pojedyncza cantica ) – Inferno ( Piekło ), Purgatorio ( Czyściec ) i Paradiso ( Raj ) – każda składa się z 33 cantos (wł. liczba mnoga canti ). Pieśń inicjalna, służąca jako wprowadzenie do poematu i powszechnie uważana za część pierwszej kantyki , daje łączną liczbę pieśni do 100. Powszechnie przyjmuje się jednak, że dwie pierwsze pieśni służą jako jednolity prolog do całej epopei i że dwie początkowe pieśni każdej kantyki służą jako prologi do każdej z trzech pieśni .
W utworze widoczna jest liczba trzy, reprezentowana częściowo przez liczbę kantyk i ich długość. Dodatkowo zastosowany schemat wersetów, terza rima , jest hendkasylabiczny (wiersze jedenastosylabowe), z wersami tworzącymi tercety według schematu rymów aba, bcb, cdc, ded, .... Całkowita liczba sylab w każdym tercecie wynosi zatem 33, tyle samo, co liczba pieśni w każdej kantyce .
Napisany w pierwszej osobie wiersz opowiada o podróży Dantego przez trzy królestwa zmarłych, trwającej od nocy przed Wielkim Piątkiem do środy po Wielkanocy wiosną 1300 roku. Rzymski poeta Wergiliusz prowadzi go przez piekło i czyściec; Beatrice , idealna kobieta Dantego, prowadzi go przez Niebo. Beatrice była florencką kobietą, którą poznał w dzieciństwie i podziwiał z daleka w stylu modnej wówczas miłości dworskiej , co jest podkreślone we wcześniejszej pracy Dantego La Vita Nuova .
Struktura trzech królestw jest zgodna ze wspólnym wzorem numerycznym 9 plus 1, w sumie 10: 9 kręgów Piekła, a następnie Lucyfer zawarty na jego dnie; 9 kręgów Góry Czyśćcowej, za którymi znajduje się Ogród Eden wieńczący jej szczyt; i 9 ciał niebieskich Raju, po których następuje Empireum zawierające samą esencję Boga. W każdej grupie 9 elementów 7 odpowiada określonemu schematowi moralnemu, podzielonemu na trzy podkategorie, podczas gdy 2 inne o większej szczegółowości są dodawane do łącznie dziewięciu. Na przykład siedem grzechów głównych Kościoła katolickiego, które są oczyszczane w czyśćcu, jest połączonych specjalnymi sferami dla osób, które pokutowały i zostały ekskomunikowane przez Kościół. Siedem podstawowych grzechów w Czyśćcu odpowiada moralnemu schematowi wypaczonej miłości, podzielonej na trzy grupy odpowiadające nadmiernej miłości ( Pożądanie , Obżarstwo , Chciwość ), niedostatecznej miłości ( Lenistwo ) i złośliwej miłości ( Gniew , Zazdrość , Pycha ).
W walce politycznej w środkowych Włoszech między gwelfami i gibelinami Dante był częścią gwelfów, którzy generalnie faworyzowali papiestwo nad świętym cesarzem rzymskim . Florencja's Guelphs podzieliła się około 1300 roku na frakcje - White Guelphs i Black Guelphs. Dante był jednym z Białych Guelphów, którzy zostali wygnani w 1302 roku przez Lorda-Burmistrza Cante de' Gabrielli di Gubbio , po tym jak wojska pod dowództwem Karola de Valois wkroczyły do miasta na prośbę papieża Bonifacego VIII , który wspierał Czarnych Guelphów. To wygnanie, które trwało przez resztę życia Dantego, pokazuje swój wpływ w wielu częściach Komedii , od proroctw o wygnaniu Dantego, przez poglądy polityczne Dantego, po wieczne potępienie niektórych jego przeciwników.
Ostatnim słowem w każdej z trzech kantyczek jest stelle („gwiazdy”).
Piekło
.jpg)
Wiersz zaczyna się w noc poprzedzającą Wielki Piątek 1300 roku, „w połowie drogi naszego życia” ( Nel mezzo del cammin di nostra vita ). Dante ma trzydzieści pięć lat, połowę biblijnej długości życia wynoszącej 70 lat ( Psalm 89:10, Wulgata), zagubiony w ciemnym lesie (rozumianym jako grzech), atakowany przez bestie (lew , lampart i wilczyca ) ) nie może uchylić się i nie może znaleźć „prostej drogi” ( diritta via ) – tłumaczonej również jako „właściwa droga” – do zbawienia (symbolizowanego przez słońce za górą). Świadomy tego, że sam się rujnuje i że spada w „niskie miejsce” ( basso loco ), gdzie słońce milczy (' l soltace ), Dante zostaje w końcu uratowany przez Wergiliusza i obaj rozpoczynają podróż do Podziemie. Kara za każdy grzech w Inferno jest contrapasso , symbolicznym przykładem poetyckiej sprawiedliwości ; na przykład w Canto XX wróżbici i wróżbici muszą chodzić z głowami do tyłu, nie mogąc zobaczyć, co jest przed nimi, ponieważ tego właśnie próbowali robić w życiu:
mieli twarze zwrócone ku zadzie i uznali za konieczne iść tyłem, ponieważ nie widzieli przed sobą. ... a ponieważ chciał tak widzieć przed sobą, ogląda się za siebie i idzie tyłem.
Alegorycznie piekło przedstawia chrześcijańską duszę widzącą grzech takim, jakim naprawdę jest, a trzy bestie reprezentują trzy rodzaje grzechu: pobłażanie sobie, przemoc i złośliwość. Te trzy rodzaje grzechów zapewniają również trzy główne podziały Piekła Dantego: Piekło Górne, poza miastem Dis, dla czterech grzechów pobłażania ( żądza , obżarstwo , chciwość , gniew ); Kółko 7 za grzechy przemocy wobec bliźniego, samego siebie i Boga, sztuki i natury; oraz Kręgi 8 i 9 za grzechy oszustwa i zdrady. Do tego dochodzą dwie odmienne kategorie, które są specyficznie duchowe: Otchłań w Kręgu 1 zawiera cnotliwych pogan, którzy nie byli grzeszni, ale nie znali Chrystusa, a Krąg 6 zawiera heretyków, którzy sprzeciwili się doktrynie i zdezorientowali ducha Chrystusa.
Czyściec
Po przeżyciu otchłani piekieł Dante i Virgil wznoszą się z mroku na Górę Czyśćca na drugim końcu świata. Góra znajduje się na wyspie, jedynej krainie na półkuli południowej , powstałej w wyniku przemieszczenia skał, które nastąpiło, gdy upadek szatana stworzył piekło (które Dante przedstawia jako istniejące pod Jerozolimą ). Góra ma siedem tarasów, odpowiadających siedmiu grzechom głównym lub „siedmiu korzeniom grzeszności”. Klasyfikacja grzechu tutaj jest bardziej psychologiczna niż w Inferno , ponieważ opiera się raczej na motywach niż działaniach. Jest również zaczerpnięty głównie z teologii chrześcijańskiej, a nie ze źródeł klasycznych. Jednak ilustrujące przykłady grzechu i cnoty Dantego czerpią ze źródeł klasycznych, a także z Biblii i wydarzeń współczesnych.
Miłość, temat przewijający się w całej Boskiej Komedii , jest szczególnie ważna dla ujęcia grzechu na Górze Czyśćca. Chociaż miłość płynąca od Boga jest czysta, może stać się grzeszna, gdy przepływa przez ludzkość. Ludzie mogą grzeszyć, używając miłości do niewłaściwych lub złych celów ( gniew , zazdrość , duma ) lub używając jej do właściwych celów, ale z miłością, która albo nie jest wystarczająco silna ( lenistwo ), albo jest zbyt silna ( pożądanie , obżarstwo , chciwość ) . Poniżej siedmiu oczyszczeń duszy znajduje się Przedczyściec, w którym znajdują się ekskomunikowani z kościoła i późni skruszeni, którzy zmarli, często gwałtownie, przed przyjęciem obrzędów. W ten sposób suma dochodzi do dziewięciu, z dodatkiem Ogrodu Eden na szczycie, co równa się dziesięciu.
Alegorycznie Purgatorio reprezentuje życie chrześcijańskie. Chrześcijańskie dusze przybywają eskortowane przez anioła, śpiewając In exitu Israel de Aegypto . W swoim Liście do Cangrande Dante wyjaśnia, że to odniesienie do wyjścia Izraela z Egiptu odnosi się zarówno do odkupienia Chrystusa , jak i do „nawrócenia duszy ze smutku i nędzy grzechu do stanu łaski” . Odpowiednio więc jest niedziela wielkanocna , kiedy przybywają Dante i Virgil.
Purgatorio wyróżnia się demonstracją średniowiecznej wiedzy o kulistej Ziemi . Podczas wiersza Dante omawia różne gwiazdy widoczne na półkuli południowej , zmienioną pozycję słońca i różne strefy czasowe na Ziemi. Na tym etapie jest, mówi Dante, zachód słońca w Jerozolimie, północ nad Gangesem i wschód słońca w czyśćcu.
Raj
Beatrice prowadzi Dantego przez dziewięć niebiańskich sfer . Są to koncentryczne i sferyczne, jak w kosmologii Arystotelesa i Ptolemeusza . Podczas gdy struktury Inferno i Purgatorio były oparte na różnych klasyfikacjach grzechu, struktura Paradiso opiera się na czterech cnotach kardynalnych i trzech cnotach teologicznych .
Siedem najniższych sfer Nieba dotyczy wyłącznie cnót kardynalnych: Roztropności , Męstwa , Sprawiedliwości i Wstrzemięźliwości . Pierwsze trzy sfery dotyczą niedoboru jednej z cnót kardynalnych – Księżyca , zawierającego w sobie niestałość, której śluby złożone Bogu słabły jak księżyc, a przez to brak męstwa; Merkury , zawierający ambitnych, którzy byli cnotliwi dla chwały, a zatem brakowało im sprawiedliwości; i Wenus, zawierająca kochanków, których miłość była skierowana ku komuś innemu niż Bóg, a zatem brakowało im Wstrzemięźliwości. Nawiasem mówiąc, ostatnie cztery są pozytywnymi przykładami cnót kardynalnych, z których wszystkie są prowadzone przez Słońce , zawierające roztropność, której mądrość oświetliła drogę innym cnotom, z którymi związane są inne cnoty (stanowiące samodzielną kategorię). Mars zawiera mężnych mężów, którzy zginęli za chrześcijaństwo; Jowisz zawiera królów Sprawiedliwości; a Saturn zawiera umiarkowanych, mnichów, którzy przestrzegali kontemplacyjnego stylu życia. Siedmiu podzielonych na trzy kategorie podnoszą dalej dwie kolejne kategorie: ósma sfera gwiazd stałych, która zawiera tych, którzy osiągnęli teologiczne cnoty wiary , nadziei i miłości oraz reprezentuje Kościół Triumfujący – całkowitą doskonałość ludzkości, oczyszczoną ze wszystkich grzechy i niosąc wszystkie cnoty nieba; i dziewiąty krąg, czyli Primum Mobile (odpowiadający geocentryzmowi średniowiecznej astronomii), który zawiera anioły, stworzenia nigdy nie zatrute grzechem pierworodnym. Zwieńczeniem ich wszystkich jest Empireum , które zawiera esencję Boga, dopełniając 9-krotny podział do 10.
Dante spotyka się i rozmawia z kilkoma wielkimi świętymi Kościoła, w tym z Tomaszem z Akwinu , Bonawenturą , św. Piotrem i św. Janem . Paradiso ma zatem bardziej teologiczny charakter niż Inferno i Purgatorio . Jednak Dante przyznaje, że wizja nieba, którą otrzymuje, jest tylko tą, którą pozwalają mu zobaczyć jego ludzkie oczy, a zatem wizja nieba znaleziona w Cantos jest osobistą wizją Dantego.
Boska Komedia kończy się, gdy Dante widzi Trójjedynego Boga . W przebłysku zrozumienia, którego nie potrafi wyrazić, Dante w końcu pojmuje tajemnicę Chrystusa , a jego dusza zostaje zjednoczona z Bożą miłością:
Ale już moje pragnienie i moja wola obracały się jak koło, wszystko z tą samą prędkością, przez Miłość, która porusza słońce i inne gwiazdy.
Historia
Rękopisy
Według Włoskiego Towarzystwa Dantego nie zachował się żaden oryginalny rękopis napisany przez Dantego, chociaż istnieje wiele kopii rękopisów z XIV i XV wieku - na ich stronie znajduje się około 800 egzemplarzy.
Wczesne tłumaczenia
Coluccio Salutati przetłumaczył niektóre cytaty z Komedii na łacinę do swojego De fato et fortuna w latach 1396–1397. Pierwszego pełnego tłumaczenia Komedii na prozę łacińską dokonał Giovanni da Serravalle w 1416 roku dla dwóch angielskich biskupów Roberta Hallama i Nicholasa Bubwitha oraz włoskiego kardynała Amedeo di Saluzzo . Powstał w czasie soboru w Konstancji . Pierwszego tłumaczenia wersetów na heksametry łacińskie dokonał w latach 1427–1431 Matteo Ronto .
Pierwszym tłumaczeniem Komedii na inny język narodowy było tłumaczenie prozy na język kastylijski , ukończone przez Enrique de Villena w 1428 r. Pierwszym tłumaczeniem wierszy na język narodowy było tłumaczenie Andreu Febrera na kataloński w 1429 r.
Wczesne wydania drukowane
Pierwsze wydanie drukowane zostało opublikowane w Foligno we Włoszech przez Johanna Numeistera i Evangelista Angelini da Trevi 11 kwietnia 1472 r. Z 300 wydrukowanych egzemplarzy czternaście nadal przetrwało. Oryginalna prasa drukarska jest wystawiona w Oratorio della Nunziatella w Foligno.
| Data | Tytuł | Miejsce | Wydawca | Notatki |
|---|---|---|---|---|
| 1472 | Komedia Dantego Alleghieri | Folino | Johann Numeister i Evangelista Angelini da Trevi | Pierwsze wydanie drukowane (lub editio princeps ) |
| 1477 | Komedia | Wenecja | Wendelina ze Speyer | |
| 1481 | Bezpłatne Komentarz Christophoro Landino fiorentino sopra la Comedia di Dante Alighieri | Florencja | Mikołaj Laurenti | Z komentarzem Cristoforo Landino w języku włoskim i grawerowanymi ilustracjami Baccio Baldiniego według projektów Sandro Botticellego |
| 1491 | Bezpłatne Komentarz Christophoro Landino fiorentino sopra la Comedia di Dante Alighieri | Wenecja | Piotra Piasiego | Pierwsze w pełni ilustrowane wydanie |
| 1502 | Le terze rime di Dante | Wenecja | Aldusa Manucjusza | |
| 1506 | Commedia di Dante insieme con uno diagolo circa el sito forma et misure dello inferno | Florencja | Philippo di Giunta | |
| 1555 | La Divina Comedia di Dante | Wenecja | Gabriela Giolito | Pierwsze użycie słowa „boski” w tytule |
Obawy tematyczne
Boską komedię można opisać po prostu jako alegorię : każda pieśń i zawarte w niej epizody mogą zawierać wiele alternatywnych znaczeń. Alegoria Dantego jest jednak bardziej złożona i wyjaśniając, jak czytać wiersz (patrz List do Cangrande ), nakreśla inne poziomy znaczenia oprócz alegorii: historyczny, moralny, dosłowny i anagogiczny .
Struktura wiersza jest również dość złożona, z wzorami matematycznymi i numerologicznymi rozmieszczonymi w całym utworze, zwłaszcza trójkami i dziewiątkami. Wiersz jest często chwalony za swoje szczególnie ludzkie cechy: umiejętne nakreślenie przez Dantego postaci, które napotyka w piekle, czyśćcu i raju; jego gorzkie potępienie florenckiej i włoskiej; i jego potężna wyobraźnia poetycka. Wykorzystanie przez Dantego prawdziwych postaci, według Dorothy Sayers we wstępie do jej tłumaczenia Inferno , daje Dantemu swobodę nie angażowania czytelnika w opis i pozwala mu „[zrobić] miejsce w swoim wierszu na dyskusję o bardzo wiele tematów o najwyższym znaczeniu, poszerzając w ten sposób jego zakres i zwiększając jego różnorodność”.
Dante nazwał wiersz „Komedia” (przymiotnik „Boski” został dodany później, w XVI wieku), ponieważ wiersze w świecie starożytnym klasyfikowano jako Wysokie („Tragedia”) lub Niskie („Komedia”). Niskie wiersze miały szczęśliwe zakończenia i były pisane językiem potocznym, podczas gdy Wysokie wiersze dotyczyły spraw poważniejszych i były pisane w stylu wzniosłym. Dante był jednym z pierwszych w średniowieczu, który napisał o poważnym temacie, Odkupieniu ludzkości, w niskim i „wulgarnym” języku włoskim, a nie po łacinie, jakiej można by się spodziewać po tak poważnym temacie. Boccaccia , że wczesna wersja wiersza została zapoczątkowana przez Dantego po łacinie , jest nadal kontrowersyjna.
Tematy naukowe
Chociaż Boska Komedia jest przede wszystkim poematem religijnym, omawiającym grzech, cnotę i teologię, Dante omawia także kilka elementów ówczesnej nauki (ta mieszanka nauki z poezją przez wieki była zarówno chwalona, jak i krytykowana). Czyściec wielokrotnie odnosi się do implikacji kulistej Ziemi , takich jak różne gwiazdy widoczne na półkuli południowej , zmieniona pozycja słońca i różne strefy czasowe Ziemi. Na przykład o zachodzie słońca w czyśćcu jest północ nad Ebro , świt w Jerozolimie i południe nad rzeką Ganges :
Tak jak tam, gdzie jego Stwórca przelał krew, słońce rzucało pierwsze promienie, a Ebro leżało pod wysoką Wagą, a promienie godziny dziewiątej paliły fale Gangesu; więc tutaj słońce stało w punkcie odejścia dnia, kiedy ukazał się nam anioł Boży – szczęśliwy.
Dante podróżuje przez środek Ziemi w Inferno i komentuje wynikającą z tego zmianę kierunku grawitacji w Canto XXXIV (linie 76–120). Nieco wcześniej (XXXIII, 102–105) kwestionuje istnienie wiatru w zamarzniętym wewnętrznym kręgu piekła, ponieważ nie ma w nim różnic temperatur.
Nieuchronnie, biorąc pod uwagę jego ustawienie, Paradiso szeroko omawia astronomię , ale w sensie ptolemejskim . The Paradiso omawia również znaczenie metody eksperymentalnej w nauce, ze szczegółowym przykładem w wierszach 94–105 Canto II:
Jednak eksperyment, gdybyś go spróbował, mógłby uwolnić cię od zarzutu, a źródło twojego kursu artystycznego wynika z eksperymentu. Biorąc trzy lustra, umieść parę z nich w równej odległości od siebie; umieść trzecią w połowie drogi między tymi dwoma, ale dalej z tyłu. Następnie, zwracając się w ich stronę, z tyłu umieściłeś światło, które zapala te trzy lustra i powraca do ciebie, odbite od nich wszystkich. Chociaż obraz w najdalszym szkle będzie mniejszy, tam zobaczysz , że musi pasować jasnością do reszty.
Krótszy przykład występuje w Canto XV of the Purgatorio (wiersze 16–21), gdzie Dante zwraca uwagę, że zarówno teoria, jak i eksperyment potwierdzają, że kąt padania jest równy kątowi odbicia . Inne odniesienia do nauki w Paradiso obejmują opisy mechanizmu zegarowego w Canto XXIV (wiersze 13–18) oraz twierdzenie Talesa o trójkątach w Canto XIII (wiersze 101–102).
Galileo Galilei wykładał na temat piekła i sugerowano, że wiersz mógł mieć wpływ na niektóre własne pomysły Galileusza dotyczące mechaniki.
Wpływy
| Ten artykuł jest częścią serii poświęconej |
| językowi włoskiemu |
|---|
| Historia |
| Literatura i inne |
| Gramatyka |
| Alfabet |
| Fonologia |
Klasyczny
Nie mając dostępu do dzieł Homera, Dante wykorzystał Wergiliusza, Lukana , Owidiusza i Statiusa jako modele stylu, historii i mitologii Komedii . Jest to najbardziej oczywiste w przypadku Wergiliusza, który pojawia się jako postać mentora w pierwszych dwóch kantykach i którego epos Eneida jest wychwalany językiem, który Dante rezerwuje gdzie indziej dla Pisma Świętego. W wierszu Owidiusz otrzymuje mniej wyraźne pochwały, ale oprócz Wergiliusza Dante używa Owidiusza jako źródła bardziej niż jakikolwiek inny poeta, głównie poprzez metafory i fantastyczne epizody oparte na tych z Metamorfoz . Mniej wpływowi niż którykolwiek z nich są Statius i Lucan, z których ten ostatni został należycie uznany jako źródło w Boskiej komedii dopiero w XX wieku.
Oprócz innych poetów Dantego, klasyczną postacią, która wywarła największy wpływ na Komedię , jest Arystoteles . Dante zbudował filozofię Komedii na dziełach Arystotelesa jako fundamencie, podobnie jak scholastycy używali Arystotelesa jako podstawy swojego myślenia. Dante znał Arystotelesa bezpośrednio z łacińskich przekładów jego dzieł i pośrednio z cytatów z dzieł Alberta Wielkiego . Dante nawet wyraźnie uznaje wpływ Arystotelesa w wierszu, zwłaszcza gdy Wergiliusz uzasadnia strukturę piekła, cytując etykę nikomachejską . W tej samej pieśni Wergiliusz odwołuje się do De officiis Cycerona , aby wyjaśnić, dlaczego grzechy intelektu są gorsze od grzechów przemocy, co jest kluczowym punktem, który zostanie zbadany od pieśni XVIII do końca Piekła .
chrześcijanin
Język Boskiej Komedii wywodzi się często z frazeologii Wulgaty . Było to jedyne tłumaczenie Biblii, do którego Dante miał dostęp, ponieważ większość skrybów była skłonna kopiować je w średniowieczu. Obejmuje to około pięciuset bezpośrednich cytatów i odniesień, które Dante wywodzi z Biblii (lub z jego pamięci). Dante traktuje również Biblię jako ostateczny autorytet w każdej sprawie, w tym w sprawach, do których Pismo Święte podchodzi tylko alegorycznie.
Boska Komedia jest również wytworem scholastyki , zwłaszcza wyrażonej przez św. Tomasza z Akwinu. Wpływ ten jest najbardziej widoczny w Paradiso , gdzie przedstawione w tekście przedstawienia Boga, wizja uszczęśliwiająca i formy materialne są zgodne z doktryną scholastyczną. Również w Paradiso jako postacie pojawiają się Akwinata i inny scholastyk, św. Bonawentura, przedstawiając Dantego wszystkim najmądrzejszym duszom w Niebie. Pomimo tego wszystkiego istnieją kwestie, w których Dante odbiega od doktryny scholastycznej, na przykład w jego nieokiełznanej chwale dla poezji.
islamski
Dante żył w Europie o znaczących literackich i filozoficznych kontaktach ze światem muzułmańskim, zachęcany przez takie czynniki, jak awerroizm („Averrois, che'l gran comento feo” Commedia, Inferno, IV, 144, co oznacza „Awerrois, który napisał wielki komentarz ") i patronatem Alfonsa X Kastylijskiego . Spośród dwunastu mędrców, których Dante spotyka w Pieśni X Raju , Tomasz z Akwinu , a jeszcze bardziej Siger z Brabancji , byli pod silnym wpływem arabskich komentatorów Arystotelesa . Średniowieczny mistycyzm chrześcijański podzielał również neoplatoński wpływ sufich , takich jak Ibn Arabi . Filozof Frederick Copleston argumentował w 1950 r., Że pełne szacunku traktowanie Awerroesa , Awicenny i Sigera z Brabancji przez Dantego wskazuje na uznanie przez niego „znacznego długu” wobec filozofii islamu.
W 1919 roku Miguel Asín Palacios , hiszpański uczony i ksiądz katolicki, opublikował La Escatología musulmana en la Divina Comedia ( Islamska eschatologia w Boskiej Komedii ), opis podobieństw między wczesną filozofią islamu a Boską Komedią . Palacios argumentował, że Dante wyprowadził wiele cech i epizodów dotyczących zaświatów z duchowych pism Ibn Arabi oraz z Isra i Mi'raj , czyli nocnej podróży Mahometa do nieba. Ten ostatni jest opisany w ahadith i Kitab al Miraj (przetłumaczone na łacinę w 1264 lub krótko wcześniej jako Liber scalae Machometi , „Księga drabiny Mahometa”) i ma znaczące podobieństwa do Raju , takie jak siedmiokrotny podział Raju , chociaż nie jest to unikalne dla Kitab al Miraj lub islamskiej kosmologii.
Wielu uczonych nie było zadowolonych z faktu, że Dante był pod wpływem Kitab al Miraj . XX-wieczny orientalista Francesco Gabrieli wyraził sceptycyzm co do rzekomych podobieństw i braku dowodów na istnienie pojazdu, przez który mógł zostać przekazany Dantemu. Filolog włoski Maria Corti zwróciła uwagę, że podczas pobytu na dworze Alfonsa X mentor Dantego, Brunetto Latini , spotkał Bonaventurę de Siena, Toskańczyka, który przetłumaczył Kitab al Miraj z arabskiego na łacinę. Corti spekuluje, że Brunetto mógł dostarczyć Dantemu kopię tej pracy. René Guénon , nawrócony sufi i uczony Ibn Arabiego, odrzucił w Ezoteryzmie Dantego teorię jego wpływu (bezpośredniego lub pośredniego) na Dantego. Teoria Palacios, że Dante był pod wpływem Ibn Arabi, została satyrowana przez tureckiego naukowca Orhana Pamuka w jego powieści Czarna księga .
Oprócz tego twierdzono, że Risālat al-Ghufrān („List o przebaczeniu”), satyryczne dzieło łączące arabską poezję i prozę , napisane przez Abu al-ʿAlaʾ al-Maʿarri około 1033 roku n.e., miało wpływ na lub nawet natchniona, Boska Komedia Dantego . [ potrzebna strona ]
Wpływ literacki w świecie anglojęzycznym i poza nim
_-_WGA02855.jpg)
Boska Komedia nie zawsze cieszyła się takim uznaniem jak dzisiaj. Chociaż dzieło zostało uznane za arcydzieło w stuleciach bezpośrednio po jego opublikowaniu, zostało w dużej mierze zignorowane w okresie Oświecenia , z pewnymi godnymi uwagi wyjątkami, takimi jak Vittorio Alfieri ; Antoine de Rivarol , który przetłumaczył Inferno na język francuski; i Giambattista Vico , który w Scienza nuova i Giudizio su Dante zainaugurował to, co później stało się romantyczną ponowną oceną Dantego, porównując go z Homerem. Komedia została „ponownie odkryta” w anglojęzycznym świecie przez Williama Blake'a - który zilustrował kilka fragmentów eposu - oraz XIX-wiecznych pisarzy romantycznych . Późniejsi autorzy, tacy jak TS Eliot , Ezra Pound , Samuel Beckett , CS Lewis i James Joyce czerpali z niej inspirację. Poeta Henry Wadsworth Longfellow był jego pierwszym amerykańskim tłumaczem, a współcześni poeci, w tym Seamus Heaney , Robert Pinsky , John Ciardi , WS Merwin i Stanley Lombardo , również stworzyli tłumaczenia całości lub części książki. W Rosji, poza tłumaczeniem kilku tercetów przez Puszkina , mówi się, że późna poezja Osipa Mandelstama nosi znamiona „udręczonej medytacji” nad Komedią . W 1934 roku Mandelstam przedstawił współczesne odczytanie wiersza w swoim labiryncie „Rozmowa o Dantem”. W ocenie TS Eliota „Dante i Szekspir dzielą między siebie świat. Nie ma trzeciego”. Dla Jorge Luisa Borgesa Boska Komedia była „najlepszym osiągnięciem literatury książkowej”.
tłumaczenia angielskie
Boska Komedia została przetłumaczona na język angielski więcej razy niż jakikolwiek inny język, a nowe angielskie tłumaczenia Boskiej Komedii są regularnie publikowane. Wybitne angielskie tłumaczenia całego wiersza obejmują następujące.
| Rok | Tłumacz | Notatki |
|---|---|---|
| 1805–1814 | Henryk Franciszek Cary | Starsze tłumaczenie, szeroko dostępne w Internecie . |
| 1867 | Henry'ego Wadswortha Longfellowa | Nierymowane terziny. Pierwsze tłumaczenie amerykańskie, wzbudzające zainteresowanie Amerykanów wierszem. Nadal jest szeroko dostępny, w tym w Internecie . |
| 1891–1892 | Charlesa Eliota Nortona | Tłumaczenie prozy używane przez Wielkie Księgi Świata Zachodniego . Dostępny online w trzech częściach ( Piekło , Czyściec , Raj ) w Project Gutenberg . |
| 1933–1943 | Laurence'a Binyona | Terza Rima . Przetłumaczone z pomocą Ezry Pounda . Używany w The Portable Dante (Viking, 1947). |
| 1949–1962 | Dorothy L. Sayers | Przetłumaczone dla Penguin Classics , przeznaczone dla szerszej publiczności i ukończone przez Barbarę Reynolds . |
| 1969 | Thomasa G. Bergina | Odlany czystym wierszem z ilustracjami autorstwa Leonarda Baskina . |
| 1954–1970 | Johna Ciardiego | Jego Inferno zostało nagrane i wydane przez Folkways Records w 1954 roku. |
| 1970–1991 | Charlesa S. Singletona | Dosłowna wersja prozy z obszernym komentarzem; 6 tomów |
| 1981 | CH Sisson | Dostępne w Oxford World's Classics . |
| 1980–1984 | Allena Mandelbauma | Dostępne online w World of Dante i wraz z komentarzem Teodolindy Barolini w Digital Dante . |
| 1967–2002 | Marek Musa | Alternatywna wersja Penguin Classics . |
| 2000–2007 | Roberta i Jeana Hollanderów | Online w ramach Princeton Dante Project. Zawiera obszerne przypisy naukowe. |
| 2002-2004 | Anthony M. Esolen | Modern Library Classics. |
| 2006-2007 | Robina Kirkpatricka | Trzecia wersja Penguin Classics , zastępująca wersję Musy. |
| 2010 | Burtona Raffela | Wersja Northwestern World Classics. |
| 2013 | Clive'a Jamesa | Wersja poetycka w czterowierszach . |
Wielu innych tłumaczy, takich jak Robert Pinsky , przetłumaczyło tylko Inferno .
w sztuce
Boska Komedia była źródłem inspiracji dla niezliczonych artystów przez prawie siedem wieków. Istnieje wiele odniesień do pracy Dantego w literaturze . W muzyce Franz Liszt był jednym z wielu kompozytorów, którzy pisali dzieła oparte na Boskiej Komedii . W rzeźbie twórczość Auguste'a Rodina zawiera motywy z Dantego. Rzeźbiarz Timothy Schmalz stworzył serię 100 rzeźb, po jednej dla każdej pieśni, w 700. rocznicę śmierci Dantego, a wielu artystów wizualnych zilustrowało prace Dantego, jak pokazują powyższe przykłady. W kinie , telewizji , komiksach i grach wideo było też wiele odniesień do Boskiej Komedii .
W 2021 roku The Royal Ballet zatańczył The Dante Project , którego trzy części reprezentują trzy księgi Boskiej komedii . Choreografię przygotował Wayne McGregor , do nowej muzyki Thomasa Adèsa , a scenografią i kostiumami zajął się Tacita Dean .
Seria drzeworytów ilustrujących piekło Dantego autorstwa Antonio Manettiego (1423–1497): From Dialogo di Antonio Manetti, cittadino fiorentino, circa al sito, forma, et misure dello inferno di Dante Alighieri poeta excellentissimo (Florencja: F. Giunta, 1510?)
„Wszystko zredukowane do jednego planu”, 1506
„Komnata piekła”, 1506
„Przegląd piekła”, 1506
„Pierwsze pięć kręgów”, 1506
„Kręgi sześć i siedem”, 1506
„Leże Geriona”, 1506
„Grób Lucyfera”, 1506
1855 strona tytułowa
Płyta I: „Przegląd Boskiej komedii”
Płyta II: „Porządek piekła”
Płyta III: „Mapa piekła”
Płyta IV: „Przekrój piekła”
Płyta V: „Zarządzanie czyśćcem”
Płyta VI: „Porządek raju”
Zobacz też
- Alegoria w średniowieczu
- Księga Ardy Viraf
- Lista odniesień kulturowych w Boskiej komedii
- raj utracony
- Siedem Niebios
- Fikcja teologiczna
Cytaty
Bibliografia
- Eiss, Harry (2017). Poszukiwanie Boga w dziełach TS Eliota i Michała Anioła . New Castle upon Tyne: Cambridge Scholars. ISBN 978-1-44384-390-4 .
- Shaw, Prue (2014). Czytanie Dantego: Stąd do wieczności . Nowy Jork: Wydawnictwo Liveright. ISBN 978-1-63149-006-4 .
- Tron, George Andrew (2000). "Wygnanie". W Lansing, Richard (red.). Encyklopedia Dantego . Londyn i Nowy Jork: Routledge. ISBN 978-0-41587-611-7 .
Dalsza lektura
- Ziółkowski, Jan M. (2015). Dante i islam . Fordham University Press, Nowy Jork. ISBN 0823263878 .
Linki zewnętrzne
- Boska komedia w standardowych e-bookach
- projektu Princeton Dante , która oferuje pełny tekst Boskiej komedii (i innych dzieł Dantego) w języku włoskim i angielskim wraz z akompaniamentem audio w obu językach. Zawiera adnotacje historyczne i interpretacyjne.
- (w języku włoskim) Pełny tekst Commedia
- Dante Dartmouth Project : Pełny tekst ponad 70 włoskich, łacińskich i angielskich komentarzy do Commedia , począwszy od 1322 ( Iacopo Alighieri ) do 2000 roku (Robert Hollander)
- Słownik nazw własnych i ważnych spraw w dziełach Dantego autorstwa Pageta Toynbee, Londyn, The Clarendon Press (1898).
- Digital Dante Uniwersytetu Columbia zawiera pełny tekst w języku włoskim wraz z angielskimi tłumaczeniami autorstwa Henry'ego Wadswortha Longfellowa i Allena Mandelbauma . Zawiera komentarz w języku angielskim autorstwa Teodolindy Barolini , a także zasoby multimedialne dotyczące Boskiej Komedii.
-
Boska Komedia należący do domeny publicznej w LibriVox (w języku angielskim i włoskim)
|
Osoby kategoryzujące i opisujące grzechy |
 |
|
|---|---|---|
| W sztuce i kulturze |
|
|
| Powiązany | ||
|
Cztery cnoty kardynalne |
|
 |
|---|---|---|
|
Trzy cnoty teologalne |
|
|
| Siedem grzechów głównych |
|
|
| Pojęcia pokrewne | ||
| Ogólny | |
|---|---|
| Biblioteki Narodowe | |
| Inny | |
- 1321 książek
- wiersze z XIV wieku
- Życie pozagrobowe w chrześcijaństwie
- Alegoria
- Sztuka chrześcijańska o śmierci
- poezja chrześcijańska
- Przedstawienia kulturowe Franceski da Rimini
- Przedstawienia kulturowe Wergiliusza
- Boska komedia
- Epickie wiersze w języku włoskim
- Fikcja o Bogu
- Fikcja o czyśćcu
- Fikcja o diable
- włoskie wiersze
- Katabaza
- Poezja średniowieczna
- Wizjonerskie wiersze
- Prace Dantego Alighieri