Australijski Instytut Studiów Aborygenów i Wysp Cieśniny Torresa

Australijski Instytut Studiów Aborygenów i Wysp Cieśniny Torresa
AIATSIS building with the sea of hands.jpg
Morze rąk przed budynkiem AIATSIS na półwyspie Acton. Morze Rąk powstało w 2014 roku z pomocą lokalnych społeczności, aby upamiętnić szóstą rocznicę Narodowych Przeprosin dla Pierwszych Ludów Australii w 2008 roku.
Przyjęty 1964
Lokalizacja Acton, Australijskie Terytorium Stołeczne , Australia
CEO Craiga Ritchiego
Przewodniczący Jodie Sizer
Pracownicy 170
Strona internetowa aiatsis .gov .au

Australijski Instytut Badań Aborygenów i Wysp Cieśniny Torresa ( AIATSIS ), założony w 1964 roku jako Australijski Instytut Studiów Aborygenów ( AIAS ), jest niezależnym organem statutowym rządu Australii . Jest instytutem zbierającym, wydawniczym i badawczym, uważanym za główne australijskie źródło informacji o kulturach i społeczeństwach Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa . Instytut jest liderem w dziedzinie etycznych badań i postępowania wrażliwy kulturowo i posiada w swoich zbiorach wiele unikalnych i niezastąpionych przedmiotów o znaczeniu kulturowym, historycznym i duchowym. Kolekcja w AIATSIS została zbudowana w ciągu ponad 50 lat badań i zaangażowania ze Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa i jest obecnie źródłem rewitalizacji języka i kultury, badań rodzimych tytułów oraz historii rodziny i społeczności. AIATSIS znajduje się na półwyspie Acton w Canberze , Australijskie Terytorium Stołeczne .

Historia

Propozycja i rada tymczasowa (1959–1964)

W późnych latach pięćdziesiątych coraz większy nacisk kładziono na globalną potrzebę badań antropologicznych nad „zanikającymi kulturami”. Tendencja ta pojawiła się również w Australii w pracach badaczy ludów Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa, co doprowadziło do wniosku posła WC Wentwortha dotyczącego koncepcji Australijskiego Instytutu Studiów Aborygenów (AIAS) w 1959 roku.

Propozycja została złożona jako przedłożenie gabinetowi i opowiadała się za bardziej wszechstronnym podejściem rządu Australii do rejestrowania ludów i kultur australijskich Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa.

W 1960 r. podkomisja gabinetu oceniła propozycję i utworzyła grupę roboczą na Australijskim Uniwersytecie Narodowym (ANU) w celu rozważenia wykonalności propozycji. Jednym z ich pierwszych działań było powołanie WEH Stannera do zorganizowania konferencji na temat stanu Studiów Aborygenów w Australii, która miała się odbyć w 1961 roku w ANU.

W konferencji uczestniczyli naukowcy i antropolodzy zajmujący się studiami nad Aborygenami, którzy wnieśli artykuły naukowe opublikowane w raporcie z konferencji w 1963 r. Na konferencji nie było żadnych Aborygenów.

Premier Robert Menzies powołał Radę Tymczasową w 1961 r. Rolą Rady Tymczasowej było zaplanowanie narodowej organizacji badawczej Aborygenów i ustalenie, w jaki sposób ta organizacja będzie współdziałać z istniejącymi organami badawczymi i naukowymi. Tymczasowej Radzie powierzono również zadanie natychmiastowego opracowania programu, który identyfikowałby i zaspokajał pilne potrzeby badawcze.

Tymczasowa Rada składała się z 16 członków, a przewodniczył jej zastępca rektora ANU, profesor AD Trendall, oficjalnie uznany za pierwszego przewodniczącego instytutu znanego obecnie jako AIATSIS.

W sierpniu 1962 r. Rządowi Menziesa przedłożono projekt konstytucji instytutu, który został odrzucony. W lipcu 1963 r. Rada Tymczasowa dokonała rewizji statutu. Poprawki do dokumentu obejmowały zmianę tytułu „dyrektora” na „dyrektora” instytutu.

Ta wersja konstytucji będzie dalej stanowić podstawę do utworzenia nowego Australijskiego Instytutu Studiów Aborygenów w następnym roku.

Wczesne lata AIAS (1964–1970)

Australijski Instytut Studiów Aborygenów został ustanowiony jako organ statutowy na mocy ustawy parlamentu z czerwca 1964 r. Misja Instytutu w tamtym czasie została opisana jako „zapisywanie języka, pieśni, sztuki, kultury materialnej, życia ceremonialnego i struktury społecznej zanim te tradycje zginęły w obliczu europejskich sposobów”.

Pojęcie to znajduje również odzwierciedlenie w oficjalnych funkcjach Instytutu, co zostało zapisane w czytaniu projektu ustawy w Sejmie. One były:

(a) sponsorowanie i wspieranie badań o charakterze naukowym nad Aborygenami australijskimi.
(b) traktować jako sprawę pilną te badania, dla których znikają materiały źródłowe.
(c) założenie i prowadzenie centrum dokumentacji dotyczącej Aborygenów oraz biblioteki książek, rękopisów i innych odpowiednich materiałów, zarówno do użytku naukowców, jak i edukacji publicznej.
(d) zachęcanie do współpracy z i pomiędzy naukowcami z uniwersytetów, muzeów i innych instytucji zajmujących się badaniami nad Aborygenami oraz z odpowiednimi organizacjami prywatnymi.
e) publikowanie i wspieranie publikacji wyników badań.
(f) współpracować z odpowiednimi organami w zakresie finansowania badań, ochrony zabytków i gromadzenia dokumentacji.
g) wspieranie w razie potrzeby szkolenia pracowników naukowych.
(h) ustanawianie i utrzymywanie stosunków z odpowiednimi organami międzynarodowymi.

AIAS miał dwudziestodwuosobową Radę, składającą się głównie z naukowców, a fundacja liczyła stu członków. Założycielem i dyrektorem nowo utworzonego instytutu był Frederick McCarthy , zawodowy antropolog i absolwent Uniwersytetu w Sydney, który spędził prawie 30 lat pracując w terenie.

Utworzenie AIAS stworzyło okazję do większej interdyscyplinarnej interakcji w dziedzinach związanych z badaniami Aborygenów i wyspiarzy w Cieśninie Torresa w Australii.

Założyciel Instytutu, Fred McCarthy, był zwolennikiem filmu jako ważnej części metodologii badań już w latach czterdziestych XX wieku jako kurator antropologii w Muzeum Australijskim w Sydney. Było to widoczne w wkładzie, jaki wniósł podczas swojego zaangażowania w tworzenie AIAS, a także jako jego dyrektor, w dalszym wspieraniu rozwoju Działu Filmowego AIAS i promowaniu filmu etnograficznego na światowych forach.

We wczesnych latach AIAS dział filmowy w dużej mierze zlecał wczesne prace filmowe innym firmom lub współpracował z Commonwealth Film Unit (już w 1962 r.). Ale przez następne 30 lat Dział Filmowy wyprodukował „jeden z największych zbiorów filmów etnograficznych stworzonych na świecie”.

Zgodnie z oficjalną funkcją AIAS „publikowania i wspierania publikacji wyników badań”, w 1964 r. Utworzono oddział wydawniczy instytutu. Wydawnictwo pod nazwą Australian Institute of Aboriginal Studies wydało szereg artykuły i wyniki badań, w tym z zakresu językoznawstwa, demografii, antropologii fizycznej, historii i muzykologii.

Wczesnej pracy AIAS przypisuje się rosnącą interakcję między naukowcami z różnych dziedzin, a także stworzenie podstaw dla obszernych kolekcji, które AIATSIS posiada dzisiaj. Ale przed 1970 r. w Radzie AIAS nigdy nie było członka Aborygenów ani mieszkańca wysp w Cieśninie Torresa.

Samostanowienie i Instytut (1970–1989)

„Brakuje pieniędzy i innych zasobów, aby Aborygeni mogli kontrolować swoje środki do życia, ale wydaje się, że nie do dyskusji na ten temat”. – List Eaglehawk i Crow, 29 marca 1974 r

Lata 70. to okres zmian dla AIAS. Zaczęło się to od powołania pierwszego aborygeńskiego członka Rady AIAS w 1970 r. Phillip Roberts, człowiek z Alawy, służył w radzie od września 1970 r. Do czerwca 1972 r.

Następnie w 1971 r. pojawił się drugi członek Rady Aborygenów, senator Neville Bonner , który zasiadał w Radzie do 1974 r. i na drugą kadencję pod koniec lat 70. I ponownie w 1972 roku, kiedy Dick Roughsey zastąpił Phillipa Robertsa pod koniec jego kadencji.

Mianowanie Phillipa Robertsa do Rady odzwierciedlało rosnącą presję na zwiększenie reprezentacji Aborygenów w instytucie. Ale posunięcie to nie rozwiało przekonania niektórych aktywistów aborygeńskich, że AIAS angażuje się w „symboliczny” w zakresie, w jakim Aborygeni byli zaangażowani w administrowanie studiami aborygeńskimi.

Na zmiany w Instytucie, które miały nastąpić w następnej dekadzie, wpłynął także zmieniający się krajobraz społeczny i polityczny Australii. Ruch na rzecz praw Aborygenów rozwijał się, a Aborygeni domagali się głosu w Radzie, konsultacji ze społecznościami i większego skupienia się na projektach odpowiadających potrzebom ludności rdzennej.

W 1972 roku wybrano rząd Whitlam. Ich polityka samostanowienia dla Aborygenów była echem wezwań do większego zaangażowania Aborygenów w administrację i funkcje AIAS. Nowy rząd był również odpowiedzialny za znaczny wzrost finansowania AIAS.

Mianowanie Petera Ucko w 1972 roku na stanowisko dyrektora AIAS zostało od tego czasu opisane jako początek wzrostu zaangażowania Aborygenów w prace instytutu.

W swoim czasie jako dyrektor Ucko był odpowiedzialny za wdrożenie polityki nazwanej później „aborygenizacją”, która miała na celu otwarcie instytutu na zaangażowanie i reprezentację Aborygenów. Wpływ na tę politykę miał dokument krążący w 1974 roku, zwany listem Eaglehawk and Crow, w którym skrytykowano obecny model badań akademickich. W liście stwierdzono, że antropolodzy „nie powinni udawać, że ich badania są obiektywne, gdy przytłaczającym czynnikiem w życiu Aborygenów jest nasz ucisk ze strony społeczeństwa, którego antropolog jest w większym lub mniejszym stopniu częścią”. Jego autorzy postulowali zwiększenie udziału Aborygenów w prowadzeniu Instytutu oraz większą kontrolę nad zlecaniem i finansowaniem badań nad ich kulturami.

Polityka i zmiany strukturalne Instytutu trwały przez całe lata siedemdziesiąte.

Komitet Doradczy Aborygenów powstał w 1975 roku i składał się z sześciu aborygeńskich członków Rady AIAS. Wczesne zalecenia, w tym zwiększona reprezentacja Aborygenów w komisjach i Radzie AIAS, a także zatrudnienie w instytucie. Komitet został przemianowany w 1978 roku na Komitet Doradczy Aborygenów i Wysp Cieśniny Torresa.

W latach 1975–1976 wprowadzono kategorię grantów badawczych dla badaczy aborygeńskich. Od około 1976 r. udokumentowano również pojawienie się Aborygenów i mieszkańców wysp Cieśniny Torresa pełniących rolę „praktyków kultury”, podróżujących do AIAS w celu udzielania porad dotyczących podejmowanych projektów i badań.

Czas, jaki Peter Ucko spędził jako dyrektor AIAS, był okresem „szybkiej ekspansji” instytutu.

Jednostka filmowa AIAS, która działała w Sydney do 1973 r., Została ponownie założona w Canberze w 1975 r. Wybitny urodzony w Ameryce filmowiec etnograficzny David MacDougall został mianowany dyrektorem tej nowej jednostki filmowej AIAS. Wraz z żoną i partnerką filmową Judith MacDougall i Kim McKenzie dział filmowy działał do 1988 r., kiedy jego funkcje zostały z powrotem wchłonięte przez instytut.

W epoce MacDougalla / McKenziego badano nowy styl filmu etnograficznego. Takiej, która odeszła od filmu jako zapisu naukowego na rzecz opowiadania o życiu jednostek. Twórcy filmu przyjęli również bardziej oparte na współpracy podejście do swoich filmów i zdecydowali się na użycie tłumaczeń i napisów, aby dać bezpośredni dostęp do głosu i myśli bohaterów, zamiast dominującego stylu narracji „głosu boga”.

Jednym z najbardziej znaczących filmów wyprodukowanych pod koniec tego okresu był Waiting for Harry , nagrodzony film wyreżyserowany przez Kim McKenzie z antropologiem Lesem Hiattem , który obecnie jest uważany za przykład „stylu wspólnego tworzenia filmów”, który Dział Filmowy preferował w swojej pracy .

Siła filmu w „wpływaniu na opinię” była coraz bardziej uznawana, a wraz z tym brak reprezentacji Aborygenów opowiadających własne historie. W 1978 r. Na spotkaniu, któremu przewodniczyła wybitna aktywistka i naukowiec Marcia Langton , wyrażono te obawy, argumentując za większym dostępem do filmów i wideo w społecznościach aborygeńskich oraz szkoleniami w zakresie produkcji filmowej przez AIAS.

W następnym roku AIAS Film Unit zaczął wdrażać program szkoleniowy i na początku lat 80. zaczął zatrudniać aborygeńskich filmowców przy produkcjach.

AIAS zaczął prezentować dwuletni wykład Wentwortha w 1978 roku, nazwany jako hołd dla WC Wentwortha za jego rolę w utworzeniu instytutu. Wykład jest prowadzony przez wybitną osobistość posiadającą wiedzę lub doświadczenie w zakresie zagadnień dotyczących Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa we współczesnej Australii.

Ekspansja Instytutu trwała do lat 80. Aboriginal Studies Press zaczęło publikować Australian Aboriginal Studies Journal w 1983 r., Recenzowane czasopismo mające na celu „promowanie wysokiej jakości badań w dziedzinie australijskich badań tubylczych”.

W 1982 r. AIAS powołał grupę zadaniową, która zidentyfikowała dominującą potrzebę dalszej „aborygenizacji” siły roboczej Instytutu. W tamtym czasie było czterech Aborygenów, co stanowiło około 7% całego personelu. Następnie w 1985 r. Utworzono stanowisko Oficera ds. Koordynacji Studiów Aborygenów w ramach AIAS, którego obowiązki obejmowały poprawę dostępu Aborygenów do badań i zasobów instytutu.

Projekt „Po 200 latach” rozpoczęto w 1985 r., mając na celu uzupełnienie niektórych luk w kolekcji fotograficznej AIAS; zwłaszcza obrazy życia codziennego w południowych, miejskich częściach Australii. Ważną częścią projektu było zaangażowanie Aborygenów w wybór tematyki, fotografowanie i dokumentowanie kolekcji. Trzyletni projekt zakończył się publikacją książki zawierającej setki zdjęć Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa, wybranych przez nich do reprezentowania swojej społeczności.

Program ochrony sztuki naskalnej (RAPP) rozpoczął się w 1986 roku na wniosek ówczesnego ministra ds. Aborygenów Clyde Holding o taką inicjatywę . Celem RAPP była ochrona australijskiej rdzennej sztuki naskalnej. Instytut zatwierdził dotacje na sfinansowanie różnych projektów związanych z ochroną sztuki naskalnej.

Powiększały się również zbiory i do 1987 r. biblioteka AIATSIS obejmowała księgozbiór drukowany, specjalny Dział Bibliograficzny oraz Centrum Zasobów (w którym znajdowały się materiały audiowizualne Instytutu).

W latach 1987-1989 przetrwanie AIAS jako niezależnego organu statutowego było związane z propozycją powołania nowej komisji statutowej, która przejęłaby wszystkie aspekty teki ds. Aborygenów. Ta komisja stałaby się Komisją Aborygenów i Wysp Cieśniny Torresa (ATSIC), utworzoną na mocy ustawy parlamentu z 1989 r. AIAS nie zostałby włączony do tej komisji; zamiast tego zostałby odtworzony na mocy nowej ustawy z nową nazwą.

AIATSIS (1989-obecnie)

Ustawa o Australijskim Instytucie Studiów nad Aborygenami i Wyspami w Cieśninie Torresa (AIATSIS) została przyjęta przez parlament w 1989 r., Zastępując ustawę AIAS. Nowo utworzona AIATSIS miała zredukowaną Radę składającą się z dziewięciu członków, przy czym ustawa AIATSIS określa, że ​​Aborygeni i mieszkańcy wysp w Cieśninie Torresa zajmują co najmniej pięć z tych stanowisk w Radzie.

Nowa ustawa powołała również Komitet Doradczy ds. Badań, którego zadaniem jest ocena wniosków badawczych i doradzanie radzie.

The Aboriginal Studies Press opublikowało swoją najlepiej sprzedającą się mapę Australii Aborygenów w 1996 roku, opartą na badaniach przeprowadzonych dla Encyclopaedia of Aboriginal Australia .

W 2001 roku Instytut uruchomił dwuletni Pilotażowy Program Cyfryzacji Bibliotek (LDPP). Wśród pozycji zdigitalizowanych, skatalogowanych i udostępnionych w Internecie znalazło się 267 tomów czasopism Dawn i New Dawn znajdujących się w zbiorach AIATSIS. AIATSIS rozprowadził również ponad 2000 bezpłatnych egzemplarzy tych czasopism na płytach CD-ROM wśród rdzennych organizacji, szkół i bibliotek w Nowej Południowej Walii.

Przez cały ten okres AIATSIS kontynuowała projekty związane z digitalizacją materiałów kolekcjonerskich, w tym ich zasobów pełnego katalogu wstecznego Koori Mail . Obejmowało to zeskanowanie ponad 35 000 stron z 500 wydań gazety, z przeszukiwalnymi kopiami uruchomionymi na stronie internetowej AIATSIS we współpracy z Koori Mail w 2011 roku.

W ramach swoich funkcji badawczych AIATSIS zainicjowało również szereg programów publicznych i wydarzeń związanych z badaniami w tym czasie, które są nadal prowadzone. Instytut co dwa lata od 2001 roku zwołuje Krajową Konferencję Studiów Tubylczych, a od 2002 roku Krajową Konferencję Tytułów Native.

Projekt fotograficzny „Po 200 latach” został wznowiony w 2014 r. wraz z wystawą zdjęć w Parlamencie, która zbiegła się z 50. rocznicą powstania AIATSIS.

Zarządzanie

Scena

Ustawa z 1989 r. o Australijskim Instytucie Studiów Aborygenów i Wysp Cieśniny Torresa jest ustawą parlamentu Wspólnoty Narodów , która określa cel i funkcje AIATSIS.

Główne funkcje AIATSIS wynikające z ustawy to:

(a) podejmowanie i promowanie badań Aborygenów i wyspiarzy w Cieśninie Torresa;
(b) publikowanie wyników badań Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa oraz pomoc w publikowaniu wyników takich badań;
(c) prowadzenie badań w dziedzinach związanych z badaniami Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa oraz zachęcanie innych osób lub organów do prowadzenia takich badań;
(d) pomoc w szkoleniu osób, w szczególności Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa, na pracowników naukowych w dziedzinach związanych z badaniami nad Aborygenami i mieszkańcami wysp w Cieśninie Torresa;
(e) utworzenie i utrzymywanie kolekcji zasobów kulturowych, składającej się z materiałów związanych z badaniami Aborygenów i wyspiarzy w Cieśninie Torresa;
(f) zachęcanie do zrozumienia w ogólnej społeczności społeczeństw Aborygenów i wyspiarzy w Cieśninie Torresa.

Ustawa o AIATSIS z 1989 r. ustanowiła również Komitet Doradczy ds. Badań i określa ramy działania Rady AIATSIS; określając liczbę członków i minimalną reprezentację członków Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa w Radzie.

Inne przepisy regulujące działalność AIATSIS to ustawa o zarządzaniu publicznym, wynikach i odpowiedzialności z 2013 r . oraz ustawa o służbie publicznej z 1999 r .

minister ds. rdzennych Australijczyków , ponieważ AIATSIS jest częścią teki premiera i gabinetu .

Rada

Rada AIATSIS jest organem zarządzającym przeznaczonym do nadzorowania i kierowania funkcjami i kierunkiem instytutu. Rola i obowiązki rady są określone w ustawie AIATSIS z 1989 r. i wyszczególnione w Karcie Rady AIATSIS.

Rada składa się z dziewięciu członków, czterech jest wybieranych przez członków instytutu, a pięciu mianowanych przez Ministra.

Zgodnie z ustawą AIATSIS z 1989 r., jedna osoba wyznaczona przez ministra musi być mieszkańcem wysp Cieśniny Torresa, a cztery inne osoby wyznaczone przez ministra muszą być Aborygenami lub mieszkańcami wysp Cieśniny Torresa. Czterech członków Rady wybranych przez członków Instytutu musi być samymi członkami.

Obecny Przewodniczący Rady AIATSIS:

  • Pani Jodie Sizer jest kobietą Djap Wurrung/Gunditjmara i należy do społeczności Framlingham w południowo-zachodniej Wiktorii.

Pierwszy aborygeński przewodniczący Rady AIATSIS:

Pierwsza aborygeńska przewodnicząca Rady AIATSIS:

  • Profesor Marcia Langton AM , potomkini narodów Wiradjuri i Bidjara, pełniła funkcję Przewodniczącej Rady AIATSIS od 1992 do 1998. Jest pierwszą Aborygenką i jedyną kobietą dowolnego pochodzenia, która zajmowała stanowisko Przewodniczącej Rady AIATSIS .

Komitet Doradczy ds. Badań

Komitet Doradczy ds. Badań (RAC) jest odpowiedzialny za ocenę i doradztwo w zakresie projektów i programów badawczych AIATSIS, w tym grantów badawczych.

Funkcje Komitetu Doradczego ds. Badań zostały określone w ustawie AIATSIS z 1989 r. Są to:

a) ocenianie wniosków o granty badawcze składanych do Instytutu i wydawanie Radzie zaleceń dotyczących takich wniosków;
b) doradzanie Radzie w sprawach związanych z badaniami; oraz
(c) doradzanie Radzie w związku z wnioskami o członkostwo w Instytucie.

Istnieje dwunastu członków RAC. Trzech członków Rady jest powoływanych przez Radę, a ośmiu członków Instytutu jest wybieranych przez członków. Ostatnim członkiem RAC jest dyrektor AIATSIS.

Komisja Etyki Badań

Komisja ds. Etyki Badań (REC) jest odpowiedzialna za doradzanie AIATSIS w sprawie etyki propozycji badawczych składanych przez pracowników lub stypendystów AIATSIS, a także badań prowadzonych w ramach współpracy zewnętrznej Instytutu.

Role w Komisji Etyki Badań opierają się na wytycznych opublikowanych przez National Health and Medical Research Council . Jest ośmiu członków mianowanych przez Radę AIATSIS, z których co najmniej czterech to Aborygeni lub mieszkańcy wysp Cieśniny Torresa, jak następuje:

  • przewodniczący
  • świecki mężczyzna i świecka kobieta
  • co najmniej dwóch członków posiadających wiedzę i aktualne doświadczenie w dziedzinach badań, które są regularnie rozpatrywane przez Komitet
  • co najmniej jednego członka posiadającego wiedzę i aktualne doświadczenie w profesjonalnej opiece, poradnictwie lub leczeniu ludzi
  • co najmniej jeden członek, który jest pastorem religii lub osobą pełniącą podobną rolę w społeczności, taką jak rdzenny starszy
  • przynajmniej jeden członek jest prawnikiem

Funkcje REC reguluje Karta Komisji ds. Etyki Badań AIATSIS.

Komitet Doradczy ds. Badań nad Tytułami Rodzimymi

Rada AIATSIS ustanowiła Komitet Doradczy Badań Tytułów Native (NTRAC) w celu nadzorowania pracy Jednostki Badań Tytułów Native i udzielania porad dyrektorowi AIATSIS.

Istnieje dziesięciu członków NTRAC, posiadanych przez osoby spełniające następujące kryteria:

  • dwóch członków Rady AIATSIS
  • dyrektor
  • zastępca dyrektora
  • czterech ekspertów w dziedzinie Native Title
  • przedstawiciel Departamentu Premiera i Gabinetu

NTRAC dzieli nadzór nad jakością, niezależnością i etyką badań Native Title Research Unit z Radą AIATSIS i Komitetem ds. Etyki Badań.

Wydawniczy Komitet Doradczy

Komitet Doradczy ds. Wydawnictw (PAC) jest odpowiedzialny za wydawanie rekomendacji dyrektorowi AIATSIS w sprawie wyboru rękopisów do publikacji przez Aboriginal Studies Press.

Rękopisy są najpierw przesyłane i czytane przez pracowników Aboriginal Studies Press, a następnie poddawane są wzajemnej ocenie przez naukowców i profesjonalistów, zanim zostaną ocenione przez PAC.

Członkowie PAC wnoszą następujący zakres umiejętności: referencje akademickie; Znajomość społeczności tubylczej i języka; oraz ekspertyza w zakresie pisania i publikowania.

Lokalny Klub

The Indigenous Caucus to grupa robocza w ramach AIATSIS, która zapewnia forum dla pracowników Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa, aby spotykać się i omawiać kwestie związane z miejscem pracy. Klub udziela również porad dyrektorowi AIATSIS, a także szerszemu instytutowi i jego komitetom.

Klub ma również przedstawicieli w Komitecie Konsultacyjnym AIATSIS, forum dla personelu i kierownictwa instytutu w celu omówienia problemów.

Klub rdzennych mieszkańców został zrewitalizowany w latach 2003–2004 i przyczynił się do opracowania zasad i procedur w tym roku, w szczególności planu szkolenia rdzennych mieszkańców i rozwoju kariery AIATSIS.

W 2013 r. Klub Tubylczy opracował formalną Kartę Służby i wybrał Zarząd składający się z trzech członków.

Badania

Przegląd

Ustawa AIATSIS nakłada na organizację zadanie prowadzenia, ułatwiania i promowania badań nad badaniami Aborygenów i wyspiarzy w Cieśninie Torresa oraz szkolenia rdzennych naukowców. Od ponad 50 lat AIATSIS prowadzi badania w wielu obszarach badań związanych z ludami tubylczymi, kulturą, dziedzictwem, wiedzą i doświadczeniami. Doprowadziło to do zróżnicowanej historii badań; od języków i badań archeologicznych, praw do ziemi i zaangażowania politycznego po współczesne tematy związane ze zdrowiem i handlem.

Zbiory AIATSIS nie tylko zawierają bezcenne zapisy rdzennego dziedzictwa kulturowego Australii, ale także zapewniają znaczącą krajową i międzynarodową infrastrukturę badawczą do badań prowadzonych przez, dla i na temat ludów Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa.

AIATSIS jest jedną z australijskich agencji badawczych finansowanych ze środków publicznych, obok organizacji takich jak CSIRO i Australian Institute of Marine Science . AIATSIS to jedyna nienaukowa organizacja PFRA w Australii.

Obecnie AIATSIS prowadzi badania w sześciu priorytetowych obszarach.

  • Rodzimy tytuł i tradycyjna własność
  • Ziemia i woda
  • Rozwój rządzenia i polityka publiczna
  • Języki i ekspresja kulturowa
  • Zdrowie i dobre samopoczucie
  • Edukacja i przekaz kulturowy

Badania etyczne

„Rdzenni mieszkańcy są również badaczami, a wszyscy uczestnicy muszą być traktowani jako równi uczestnicy zaangażowania badawczego”.

Wytyczne dotyczące badań etycznych w australijskich badaniach tubylczych (GERAIS)
Chrissy Grant, przewodnicząca Komisji Etyki Badań AIATSIS, prowadząca warsztaty GERAIS w AIATSIS, 2015

AIATSIS publikuje Wytyczne dotyczące badań etycznych w australijskich badaniach tubylczych (określane jako GERAIS), dokument uważany za wiodące wytyczne etyczne dotyczące prowadzenia badań w społecznościach tubylczych w Australii iz nimi.

Wytyczne składają się z 14 zasad. Zasady te zasadniczo pasują do następujących tematów:

  • praw, szacunku i uznania
  • negocjacje, konsultacje, porozumienie i wzajemne zrozumienie
  • uczestnictwo, współpraca i partnerstwo
  • korzyści, wyniki i oddawanie
  • zarządzanie badaniami: wykorzystanie, przechowywanie i dostęp oraz
  • raportowanie i zgodność

Dokument GERAIS jest lekturą obowiązkową dla naukowców ubiegających się o Ethical Clearance dla badań sponsorowanych przez AIATSIS. Jednak wytyczne są również przeznaczone przez AIATSIS do informowania wszystkich badań w dziedzinie badań tubylczych.

Pierwotnie opublikowany przez AIATSIS w 2000 r., najnowsza wersja dokumentu GERAIS została opublikowana w 2012 r. Ta aktualizacja została wprowadzona w celu odzwierciedlenia zmian prawnych i technologicznych, które miały miejsce od czasu pierwotnej publikacji. W szczególności w obszarze własności intelektualnej i praw ludności rdzennej w zakresie jej tradycyjnej wiedzy i środków wyrazu kulturowego, a także postęp w technologiach digitalizacji oraz zarządzaniu danymi i informacjami.

Zmiany te odzwierciedlają wsparcie AIATSIS dla znaczenia projektów badawczych obejmujących odpowiednie postępowanie etyczne i ochronę praw, zarówno w odniesieniu do sposobu gromadzenia danych podczas badań, jak i wyników i materiałów generowanych w ramach tych badań.

Dokument GERAIS jest pierwszym punktem odniesienia w procesie przeglądu etycznego, który musi przejść badacz, zanim AIATSIS zasponsoruje projekt badawczy. Wszystkie projekty badawcze są opiniowane przez Komisję ds. Etyki Badań w celu zatwierdzenia z wykorzystaniem następujących dokumentów projektowych:

  • wniosek o rozliczenie etyczne, kierując się dokumentem GERAIS jako przewodnikiem,
  • proste oświadczenie w języku angielskim wyjaśniające uczestnikom, czym jest projekt i jak będzie prowadzony, oraz
  • formularze świadomej zgody, które wypełniają uczestnicy badania.

W 2013 roku AIATSIS był zaangażowany w przegląd dwóch wytycznych dotyczących etyki badań National Health and Medical Research Council dotyczących badań zdrowotnych Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa.

Badanie tytułu natywnego

AIATSIS rozpoczął działalność badawczą Native Title za pośrednictwem Native Title Research Unit w 1993 r., po decyzji Sądu Najwyższego Mabo przeciwko Queensland z 1992 r . Badania Native Title w AIATSIS są finansowane głównie przez Departament Premiera i Gabinet, ale badania były również prowadzone we współpracy z innymi departamentami i organizacjami, w tym Australian National University , Australian Conservation Foundation i Federal Court of Australia .

Komitet Doradczy Native Title Research, Research Advisory Committee i Rada AIATSIS nadzorują prace prowadzone w Native Title i tradycyjnych badaniach własnościowych w AIATSIS.

AIATSIS prowadzi szereg projektów badawczych związanych z tytułem rdzennym i tradycyjną własnością, w tym tytułem rdzennym i dziedzictwem kulturowym, tytułem rdzennym i wodą słodką i morską oraz korporacjami o określonych ciałach.

Rolą badań Native Title w AIATSIS jest monitorowanie wyników Native Title oraz poprzez badania i studia udzielanie porad na temat rozwoju polityki Native Title. Instytut publikuje szereg materiałów związanych z Native Title, w tym książki, artykuły dyskusyjne, raporty badawcze oraz biuletyn Native Title.

AIATSIS zapewnia również Native Title Research and Access Officer, który jest odpowiedzialny za pomoc osobom ubiegającym się o tytuł Native w dostępie do materiałów ze zbiorów AIATSIS na poparcie ich roszczenia.

AIATSIS wnosi również wkład w politykę i badania dotyczące tytułów rdzennych mieszkańców, współorganizując doroczną krajową konferencję tytułów rdzennych mieszkańców.

Badania historii rodziny

AIATSIS publikuje szereg zasobów dla każdego, kto chce podjąć badania własnej historii rodzinnej.

Zestaw historii rodziny ma na celu dostarczenie podstaw do śledzenia dziedzictwa Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa. Zawiera przewodniki po zasobach własnych AIATSIS, w tym indeks biograficzny Aborygenów i wyspiarzy w Cieśninie Torresa (ABI) oraz zdigitalizowane materiały kolekcjonerskie, a także przewodniki po zasobach zewnętrznych, które mogą pomóc w badaniach historii rodziny.

Podano również ogólne wskazówki dotyczące zasobów badawczych specyficznych dla badań nad historią rodzin rdzennych mieszkańców, historycznych konwencji imion i ich użycia oraz potwierdzenia dziedzictwa Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa.

AIATSIS zapewnia również wsparcie badawcze pracownikom i naukowcom Link-Up w całej Australii, którzy pomagają członkom Stolen Generations w ponownym połączeniu się z rodziną i dziedzictwem.

Kolekcje

Przegląd

AIATSIS jest jedyną instytucją Wspólnoty Narodów odpowiedzialną za gromadzenie i przechowywanie materiałów dokumentujących ustne i wizualne tradycje oraz historie australijskich Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa. Instytut określa swoją kolekcję jako „miejsce przechowywania obiektów o znaczeniu kulturowym”, które jest „zasobem dla każdego, kto chce poszerzyć swoją wiedzę na temat historii i kultury Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa”. Zbiory instytutu reprezentują tysiące lat historii i ponad 500 rdzennych języków, dialektów i grup australijskich. Ta kolekcja wspiera i jest wynikiem badań w dziedzinie badań Aborygenów i wyspiarzy w Cieśninie Torresa.

Niezależna ocena przeprowadzona w 2014 roku potwierdziła, że ​​AIATSIS posiada ponad 6 milionów stóp filmu, ponad 40 000 godzin audio, 12 800 niepublikowanych rękopisów i serii nagrań, 653 000 fotografii oraz 120 000 materiałów drukowanych i opublikowanych (z czego 3 000 to rzadkie książki).

W kolekcji AIATSIS znajduje się wiele pozycji, które zostały uznane za znaczące w kraju i za granicą:

Część wpisanej na listę UNESCO kolekcji australijskich języków tubylczych, przechowywanej w AIATSIS
Krypty zawierające kolekcję rękopisów w Australijskim Instytucie Studiów Aborygenów i Wysp Cieśniny Torresa w Canberze, ACT Australia
  • Kolekcja Australijskich Języków Tubylczych – wpisana na Listę Programu Pamięć Świata UNESCO. Jest to zbiór materiałów drukowanych w językach Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa, który obejmuje 200 z szacowanych 250 języków używanych przed europejską kolonizacją, w tym 40 języków zagrożonych wyginięciem. Został uznany przez UNESCO za „jedyny w swoim rodzaju, umieszczony w jednym miejscu i skatalogowany jako jedna kolekcja”.
  • Przepraszamy Książki – zarejestrowane w Programie UNESCO Pamięć Świata. AIATSIS posiada 461 „Przepraszam”, reprezentujących setki tysięcy podpisów i wiadomości z kampanii z 1998 roku, która według szacunków wygenerowała łącznie około pół miliona podpisów. Uważa się, że książki mają „potężne znaczenie historyczne i społeczne jako osobiste odpowiedzi… na rozwijającą się historię skradzionych pokoleń”.
  • Nagrania Luise Hercus (językoznawców) języków aborygeńskich - dodane do Krajowego Rejestru Nagranych Dźwięków w 2012 r. Ta kolekcja powstała w latach 1963-1999 i zawiera ponad 1000 godzin nagrań 40 zagrożonych języków aborygeńskich, z których niektóre nie są już używane.

W Archiwum Audiowizualnym znajdują się również kopie pierwszego nagrania audio nagranego w Australii; seria nagrań etnograficznych cylindrów woskowych wykonanych na wyspach Cieśniny Torresa w 1898 r. Wyprawa antropologiczna Cambridge do Cieśniny Torresa, prowadzona przez Alfreda Corta Haddona , nagrała piosenki i przemówienia z wyspy Mer / Murray, wyspy Mabuiag / Jervis, wyspy Saibai, Tudu Wyspa i wyspa Iama/Yam.

Kolekcja AIATSIS jest przechowywana i zarządzana przez Bibliotekę i Archiwum Audiowizualne i jest ogólnie podzielona na następujące grupy:

Sztuka i artefakty: kolekcja przedmiotów obejmująca przedmioty rytualne, sztukę ludową, sztukę dziecięcą oraz sztukę nowoczesną lub „sztukę wysoką”, obejmująca okres od końca XIX wieku do dnia dzisiejszego. Ta podkolekcja obejmuje około 600 dzieł sztuki i 500 artefaktów, nabytych w wyniku badań terenowych sponsorowanych przez AIATSIS lub w drodze darowizny lub zakupu.

Książki i materiały drukowane: zbiór książek, broszur, seriali, w tym czasopism i raportów rządowych, publikacji referencyjnych, takich jak słowniki i inne publikowane materiały. Ta podkolekcja zawiera ponad 175 680 tytułów, w tym 16 000 książek i 3740 seriali składających się z 34 000 pojedynczych numerów i jest wykorzystywana do wspierania badań, zwłaszcza w sprawach dotyczących tytułów rodzimych i usług Link-Up dla członków Stolen Generations.

Film: zbiór historycznych filmów etnograficznych, dokumentów i innych opublikowanych tytułów filmowych i wideo, składający się z ponad 8 milionów stóp filmu i 4000 filmów. Wiele filmów w kolekcji zostało wyprodukowanych przez AIAS Film Unit, który działał w latach 1961-1991.

Kolorowe slajdy z kolekcji Wright (WRIGHT.B02.CS) zawierające obrazy sztuki skalnej Upper Yule River

Rękopisy i rzadkie książki: kolekcja ponad 11 700 rękopisów, 2600 rzadkich książek z 1766 r., 2200 rzadkich broszur i 1700 rzadkich tytułów seryjnych składających się z 14 650 numerów przechowywanych w bezpiecznym, kontrolowanym środowisku magazynie. Pozycje są uwzględnione w tej klasyfikacji na podstawie ich wieku, rzadkości, wartości lub wrażliwości treści dla Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa. Wśród tych pozycji są Sorry Books i WEH Stanner .

Obrazowe: ta kolekcja zawiera około 650 000 fotografii, które pochodzą ze współczesności aż do późnych lat 1800, a ponad 90% obrazów w kolekcji obrazkowej jest unikalna dla AIATSIS, co czyni ją najbardziej wszechstronną tego rodzaju dokumentacją dotyczącą australijskich Aborygenów i mieszkańcy wysp w Cieśninie Torresa.

Dźwięk: zbiór wielu unikalnych i niepublikowanych nagrań dźwiękowych obejmujący łącznie około 40 000 godzin dźwięku. Nagrania przedstawiają szeroki zakres informacji kulturowych i historycznych, w tym języki, ceremonie, muzykę, ustne historie i wywiady z uczestnikami ważnych wydarzeń, takich jak Freedom Rides z 1965 r. i przeprosiny premiera Kevina Rudda dla skradzionych pokoleń.

Przejęcia

Od powstania Instytutu w 1964 roku zbiory AIATSIS rozwijane są poprzez nabywanie w drodze darowizny, darowizny i zakupu lub poprzez materiały tworzone i gromadzone w ramach prac etnograficznych badaczy terenowych i filmowców finansowanych z programu stypendialnego AIATSIS. Kolekcja została również zbudowana poprzez depozyty materiałów, układ, który pozwala pierwotnym właścicielom przypisać warunki dostępu i użytkowania odpowiednie do informacji kulturowych zawartych w przedmiotach.

Podejście AIATSIS do budowania kolekcji opiera się na trzech podstawowych kryteriach:

1. Kompleksowość – celem jest, aby kolekcja była jak najbardziej kompleksowa. Ze względu na ograniczone zasoby Archiwum Audiowizualne koncentruje się przede wszystkim na niepublikowanych materiałach audiowizualnych, a Biblioteka ogólnie na materiałach opublikowanych. W miarę możliwości zbierane są inne przedmioty.
2. Znaczenie – przedmioty, które spełniają te kryteria, są uważane za „trwały wkład w światową wiedzę”, odzwierciedlają aktualne obszary badawcze AIATSIS, cenione przez określoną społeczność Aborygenów lub mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa, nie są dobrze reprezentowane w innych kolekcjach, mają związek do własnej historii AIATSIS.
3. Reprezentatywność – gdy zasoby są ograniczone, AIATSIS skupi się na gromadzeniu przedmiotów, które są „reprezentatywne dla określonej klasy twórczości, dyscypliny badawczej lub sposobu produkcji kulturalnej”.

Zarządzanie zbiorami

Po pozyskaniu materiałów przez AIATSIS Instytut staje przed wyzwaniami związanymi z utrzymaniem kolekcji zasobów kulturowych. Osiąga się to poprzez plan zarządzania zbiorami, który obejmuje procesy rejestrowania i katalogowania oraz odpowiednie przechowywanie i obchodzenie się z nimi, aby przedłużyć żywotność przedmiotów fizycznych i zachować ich zawartość poprzez zmianę formatu.

Zachowanie fizycznych przedmiotów w kolekcji osiąga się na dwa kluczowe sposoby:

1. Ocena i monitorowanie pod kątem zanieczyszczeń, takich jak owady i pleśń, a także potencjalnego pogorszenia jakości spowodowanego czynnikami środowiskowymi lub uszkodzeniami fizycznymi.
2. Przechowywanie przedmiotów kolekcji w klimatyzowanych skarbcach, aby zachować ich integralność i zminimalizować kontakt z czynnikami niszczącymi, takimi jak wilgoć i światło. Instytut przestrzega również międzynarodowych wytycznych archiwizacyjnych dotyczących przechowywania i konserwacji materiałów.

W kolekcji AIATSIS znajduje się wiele różnych formatów fotografii analogowych, taśm i filmów, które stwarzają szczególne ryzyko ochrony i przyszłego dostępu. Wiek niektórych z tych formatów i materiałów, w połączeniu z różnymi warunkami, w jakich były przechowywane przed ich przejęciem przez AIATSIS, potęguje degradację mediów. Innym problemem związanym z ochroną tych materiałów analogowych są maszyny, które mogą odtwarzać ten konkretny format, ponieważ w niektórych przypadkach materiał i urządzenie odtwarzające nie są już produkowane. Aby zarządzać tymi zagrożeniami i zachować dostęp do kolekcji w przyszłości, zachowanie faktycznej treści zawartej w elementach kolekcji jest również osiągane poprzez program digitalizacji.

Technik zajmujący się obrazami AIATSIS przygotowuje fotografię typu cyny do zeskanowania.

Ze względu na potencjalne problemy związane z długoterminową archiwizacją i przechowywaniem elementów cyfrowych, w celu zapewnienia dostępu i zachowania często stosuje się proces odwrotny. W przypadku publikacji cyfrowych i rękopisów oryginały są często drukowane i włączane do zbiorów drukowanych jako dodatkowy środek konserwacyjny.

Kolekcja AIATSIS zawiera materiały wrażliwe i/lub tajne/święte dla ludów Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa. Zgodnie z aktem założycielskim oraz w ramach planu zarządzania zbiorami, AIATSIS przestrzega ścisłych protokołów podczas obsługi i przetwarzania tych wrażliwych przedmiotów. Instytut wspiera również protokoły opracowane przez Aboriginal and Torres Strait Islander Library, Information and Resource Network (ATSILIRN) i przestrzega ich. Ograniczone media wizualne, takie jak fotografie i elementy drukowane, są przechowywane oddzielnie od reszty kolekcji, a elementy audio i ruchome obrazy nie są odtwarzane, dopóki nie zostaną sprawdzone wymagania kulturowe. Z materiałami zastrzeżonymi należy również obchodzić się ostrożnie podczas digitalizacji, co oznacza, że ​​praca jest wykonywana w bezpiecznych warunkach, takich jak zamknięte kabiny i przez personel, który może spełnić protokoły dotyczące digitalizowanego obiektu.

(RL) Shadow Telecine do filmów kinowych i dubber do filmów Sondor Magnetic, używany przez jednostkę AIATSIS Moving Image Unit do konwersji taśmy filmowej na taśmę wideo lub plik

Program digitalizacji

AIATSIS uruchomił Pilotażowy Program Cyfryzacji Bibliotek w 2001 roku, przed którym Biblioteka nie posiadała dedykowanego sprzętu do digitalizacji ani zasad zarządzania materiałami cyfrowymi. Ten dwuletni program był pierwotnie finansowany przez Komisję Aborygenów i Wyspiarzy Cieśniny Torresa (ATSIC) i obejmował tworzenie kolekcji cyfrowych w całej instytucji.

Od tego czasu AIATSIS nadal włącza digitalizację kolekcji do swojego planu zarządzania, ale publicznie oświadczył, że instytut potrzebuje zwiększenia funduszy na digitalizację niektórych zagrożonych formatów przechowywanych w kolekcji, zanim te pozycje zostaną utracone.

Biorąc pod uwagę te ograniczenia, AIATSIS nadaje priorytet selekcji materiałów do digitalizacji, biorąc pod uwagę takie czynniki, jak znaczenie przedmiotu, stopień zniszczenia, protokoły kulturowe, status praw autorskich i wymagania klientów. Jednym ze zidentyfikowanych priorytetów programu jest digitalizacja i zachowanie całej kolekcji audiowizualnej obecnie na zagrożonych formatach taśm magnetycznych do 2025 roku wyznaczonego przez UNESCO.

Dostęp do kolekcji

Stosy biblioteczne przedstawiające niektóre zbiory druków dostępne w Australijskim Instytucie Studiów Aborygenów i Wysp Cieśniny Torresa w Canberze, ACT, Australia

Kolekcja mieści się w budynku AIATSIS na półwyspie Acton i jest dostępna za pośrednictwem wielu zasobów. Biblioteka AIATSIS jest otwarta dla publiczności i zawiera szereg materiałów drukowanych, w tym rękopisy, czasopisma, czytniki w różnych językach Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa, słowniki, opublikowane książki i rzadkie książki, mapy i plakaty.

Dostęp do zbiorów drukowanych i rękopisów AIATSIS można uzyskać za pośrednictwem Czytelni Stannera Biblioteki oraz zbiorów filmowych, dźwiękowych i obrazkowych po wcześniejszym umówieniu się za pośrednictwem Działu Dostępu. Te fizyczne punkty dostępu są otwarte w określonych godzinach.

Program Digitalizacji AIATSIS przyczynia się do zwiększenia dostępu do zbiorów; niezależnie od tego, czy dostęp odbywa się za pośrednictwem zasobów witryny, dostarczania kopii materiałów lub udostępniania kolekcji online. Ze względu na coraz bardziej przestarzałe formaty analogowe AIATSIS identyfikuje digitalizację jako sposób na zachowanie tych elementów dla przyszłych pokoleń. Uważa się, że jest to szczególnie ważne dla ułatwienia „zdalnego dostępu społecznościom Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa”, a także dla dostępu naukowców i ogółu społeczeństwa.

AIATSIS Access Unit prowadzi program o nazwie Return of Material to Tudigenous Communities (ROMTIC), w ramach którego klienci Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa otrzymują do dwudziestu kopii materiałów do zbierania, które odnoszą się do ich grupy językowej lub rodziny. Ta usługa jest ograniczona do elementów, które zostały zachowane, więc program digitalizacji AIATSIS pozwolił na zwiększenie liczby elementów cyfrowych dostępnych dla klientów ROMTIC.

AIATSIS udostępnia również kolekcję poprzez serię wystaw online i zdigitalizowane materiały z kolekcji publikowane na swojej stronie internetowej. Prezentują one różne motywy lub oddzielne kolekcje materiałów, w tym:

  • AM Fernando Notebooks (Londyn, 1929–1930) - zeszyty Anthony'ego Martina Fernando, Aborygena mieszkającego i pracującego w Londynie, napisane w latach 1929–1930.
  • Remembering Mission Days - zbiór materiałów dotyczących Misji Aborygenów w głębi lądu , w tym mapy przedstawiające lokalizacje misji oraz czasopisma Our AIM i Australian Evangelical produkowane przez Aborygenów w głębi lądu w Australii.
  • Referendum 1967 – prezentacja zdjęć, wycinków z gazet, materiałów audio oraz informacji o referendum z 1967 r. w sprawie zmiany konstytucji Australii.
  • Freedom Ride - seria elementów kolekcji, w tym fotografie i fragmenty pamiętników dotyczące Freedom Ride przez kraj NSW z 1965 r., Protestujące przeciwko stosunkom rasowym i warunkom życia Aborygenów Australijskich.
  • Od Wentwortha do Dodsona – interaktywna oś czasu przedstawiająca 50 lat historii AIATSIS od 1964 do 2014 roku.
  • Dawn / New Dawn - kompletny zestaw magazynu wydawanego przez Radę Opieki Społecznej Aborygenów Nowej Południowej Walii.
  • Koori Mail - cały poprzedni katalog gazety posiadanej i kontrolowanej przez Aborygenów, jest to zbiór obejmujący ponad 20 lat i reprezentujący ponad 35 000 stron zdigitalizowanych materiałów.
  • Aby usunąć i chronić - zestaw australijskich przepisów ze wszystkich stanów i terytoriów, które zostały od tego czasu uchylone, ale które umożliwiły kontrolę nad życiem i źródłami utrzymania Aborygenów. Zapewniają one kontekst historyczny i prawny dla skradzionych pokoleń i skradzionych płac .
  • Sorry Books - wybór wiadomości i podpisów z kolekcji Sorry Books, serii książek zawierających przeprosiny od zwykłych Australijczyków, wybitnych osób i międzynarodowych gości Stolen Generations.
  • Maningrida Mirage - wybór numerów biuletynu Maningrida Mirage, produkowanego przez społeczność Maningrida w latach 1969-1974.

Dostęp do kolekcji AIATSIS jest również podyktowany przepisami prawa regulującymi Instytut, aw niektórych przypadkach umowami prawnymi określającymi warunki, na jakich można korzystać z materiałów kolekcji.

Warunki dostępu do kolekcji AIATSIS są w pierwszej kolejności określone przez ustawę AIATSIS, sekcja 41. Sekcja ta stanowi:

1. „Jeżeli informacje lub inne sprawy zostały zdeponowane w Instytucie na warunkach ograniczonego dostępu, Instytut lub Rada nie ujawniają tych informacji ani innych spraw, chyba że zgodnie z tymi warunkami.

2. Instytut lub Rada nie ujawniają posiadanych przez siebie informacji ani innych spraw (w tym informacji lub innych spraw objętych podsekcją (1)), jeśli takie ujawnienie byłoby sprzeczne z poglądami lub wrażliwością danych Aborygenów lub mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa. "

Warunki, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy AIATSIS, są zwykle ujęte w umowie, którą zawiera AIATSIS w momencie zdeponowania materiału. Umowy te, wraz z sekcją 41 ust. 2 ustawy, mogą regulować sposób uzyskiwania dostępu do niepublikowanych materiałów i korzystania z nich.

Dostęp i korzystanie z materiałów w kolekcji AIATSIS podlega również warunkom określonym w ustawie o prawie autorskim (1968) .

Kiedy dokonywana jest darowizna lub depozyt, AIATSIS prosi o poinformowanie o wszelkich wrażliwych przedmiotach zawartych w materiale. Tajny lub święty charakter informacji zawartych w wielu elementach kolekcji jest ważnym czynnikiem w dostępie do kolekcji AIATSIS. Aby chronić przedmioty o dużej wrażliwości kulturowej i odzwierciedlać odpowiednie wartości kulturowe, dostęp do przedmiotów zawierających informacje wrażliwe kulturowo jest ograniczony do grup lub osób, które mają pozwolenie odpowiedniej społeczności Aborygenów lub mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa oraz deponującego, jeśli zostały przez nich zastosowane ograniczenia .

AIATSIS uznaje również Deklarację Praw Ludów Rdzennych ONZ, aw szczególności uznanie w Artykule 31 prawa ludności rdzennej do „zachowania, kontrolowania, ochrony i rozwoju ich dziedzictwa kulturowego, tradycyjnej wiedzy i tradycyjnych form wyrazu kulturowego”.

W odpowiedzi na te złożone problemy AIATSIS opracował w 2014 r. Nadrzędną politykę dostępu i użytkowania, aby „zarządzać prawami prawnymi i kulturowymi do materiałów, maksymalizując dostępność”.

Zasoby kolekcji

Od samego początku AIATSIS opracował i utrzymuje szereg zasobów w celu zwiększenia możliwości odkrywania kolekcji.

Jednym z najważniejszych z tych zasobów jest Indeks biograficzny Aborygenów i wyspiarzy w Cieśninie Torresa (ABI). ABI ma swoje początki w 1979 roku jako nieselektywny biograficzny rejestr nazwisk, skonstruowany na podstawie informacji o Aborygenach i mieszkańcach wysp Cieśniny Torresa z opublikowanych materiałów w kolekcji. We wczesnych latach istnienia rejestru biograficznego spodziewano się, że może on „dostarczyć ważnego zapisu osiągnięć Aborygenów i być źródłem dumy dla przyszłych pokoleń”.

Obecnie indeks jest nadal aktualizowany i zawiera obecnie ponad 70 000 rekordów, które można przeszukiwać online w katalogu kolekcji AIATSIS.

Inne zasoby dostępne na miejscu obejmują bazę danych Perfect Pictures, która zawiera ponad 140 000 zdigitalizowanych obrazów z kolekcji fotograficznej AIATSIS. Ta baza danych jest dodawana w miarę digitalizacji większej liczby obrazów i zawiera tylko obrazy wolne od tajnych/świętych ograniczeń dostępu.

AIATSIS jest również gospodarzem lub współtworzy szereg zasobów internetowych, których celem jest ułatwienie dostępu do kolekcji i jej zrozumienia. Obejmują one:

  • Mura – to katalog kolekcji AIATSIS, który można przeszukiwać online.
  • Trove - kolekcję AIATSIS można przeszukiwać za pośrednictwem National Library of Australia's Trove. AIATSIS wykorzystuje tę platformę jako sposób na dalsze zwiększanie wykrywalności i dostępu do swoich kolekcji.
  • Tezaurusy – istnieją trzy tezaurusy, które AIATSIS stworzyło i udostępnia na swojej stronie internetowej. Odnoszą się one do języków aborygeńskich i wyspiarskich w Cieśninie Torresa, nazw miejscowości i kierunków studiów. Biblioteka Kongresu Stanów Zjednoczonych zatwierdziła te tezaurusy do użytku w dokumentach bibliograficznych na całym świecie.

Wydawniczy

Aborygeni Press

Zgodnie z powierzonymi jej funkcjami AIATSIS publikuje wyniki badań Aborygenów i wyspiarzy w Cieśninie Torresa za pośrednictwem swojego działu wydawniczego, Aboriginal Studies Press (ASP). Instytut zaczął publikować w 1962 roku od badania demograficznego ludności Aborygenów na Terytorium Północnym, ze szczególnym uwzględnieniem misji na wyspie Bathurst . Ta i inne wczesne publikacje zostały wydane pod szyldem Australian Institute of Aborygen Studies, dawny tytuł AIATSIS. Wydawnictwo ASP zostało zarejestrowane w 2002 roku, ale działało jako ramię wydawnicze AIATSIS już w 1987 roku, kiedy ukazała się książka Helen Ross Just For Living .

Publikacje badawcze AIATSIS stały się wydawnictwem w 2011 r., a ich deklarowanym celem jest publikowanie badań naukowych wywodzących się z programu badawczego AIATSIS. Wraz z programem badawczym ASP publikuje również czasopismo Australian Aboriginal Studies (AAS). Wszystkie tytuły pod marką Aboriginal Studies Press są recenzowane , a większość jest publikowana jednocześnie w formie drukowanej i kilku formatach e-booków. Pierwsza aplikacja na telefon została opublikowana w 2013 roku i została nominowana do nagrody Mobile Awards 2013.

Tytuły publikowane przez ASP obejmowały raporty z badań, monografie, biografie, autobiografie, historie rodziny i społeczności oraz książki dla dzieci. Od 2005 roku lista jest bardziej dostosowana do zainteresowań badawczych Instytutu. Większość publikacji pochodzi z badań akademickich, niektóre są finansowane przez AIATSIS. ASP publikuje książki zarówno autorstwa Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa, jak i autorów niebędących rdzennymi autorami, którzy piszą w dziedzinie studiów nad Aborygenami i mieszkańcami wysp w Cieśninie Torresa. W niektórych przypadkach aborygeńscy autorzy, tacy jak Doreen Kartinyeri i Joan Martin, zdecydowali się pisać we współpracy z nie-aborygeńskimi historykami ustnymi .

Cleared Out (2005) zdobył dwie nagrody WA Premier's Book Awards i zainspirował wielokrotnie nagradzany film dokumentalny Kontakt . Stworzenie zarówno książki, jak i filmu odzwierciedla silne zaangażowanie rodziny i społeczności.

Klient wchodzi do księgarni Aboriginal Studies Press (ASP) w Australian Institute of Aboriginal and Torres Strait Islander Studies.

The Little Red Yellow Black Book (aktualizacja 2008, 2012) została zakwalifikowana wraz z towarzyszącą jej witryną internetową do nagród edukacyjnych Australian Publishers Association Educational Awards i jest powszechnie uznawana za edukacyjne i międzykulturowe źródło szkoleniowe.

Innym powszechnie używanym źródłem publikowanym przez Aboriginal Studies Press jest mapa Australii Aborygenów . Mapa Australii Aborygenów przedstawia ogólne lokalizacje większych grup Aborygenów, wykorzystując badania przeprowadzone podczas opracowywania The Encyclopaedia of Aboriginal Australia , która była kolejną znaczącą publikacją ASP. Poprzednie przełomowe publikacje obejmowały książkę After 200 Years , powstałą we współpracy, prezentującą fotografie i historie Aborygenów wybrane przez członków tych społeczności. Obie książki są już wyczerpane i dostępne tylko w bibliotekach.

ASP publikuje również zdobywcę nagrody Stannera za rękopis autorstwa Aborygena lub mieszkańca wyspy w Cieśninie Torresa, który uznaje znaczenie publikacji dla wschodzących naukowców. Nagroda obejmuje opiekę mentorską i wsparcie redakcyjne ze strony ASP, a także publikację manuskryptu.

Komitet Doradczy ds. Wydawnictw wydaje rekomendacje dla AIATSIS Principal and Aborygen Studies Press, które rękopisy należy opublikować spośród przesłanych.

Aboriginal Studies Press współpracuje z dystrybutorami i resellerami zarówno w zakresie krajowej, jak i międzynarodowej dystrybucji druku i ebooków.

Publikacje

Dziennik

  •   Australian Aboriginal Studies (AAS) ISSN 0729-4352 to multidyscyplinarne, recenzowane czasopismo wydawane co dwa lata przez Aboriginal Studies Press, wydawane od 1983 r. Każdy numer zawiera artykuły naukowe, raporty z badań i recenzje książek . Pełny tekst jest dostępny w ramach subskrypcji lub za pośrednictwem bibliotek stanowych w bazie danych Informit's APAFT (Australian Public Affairs Full Text) i Indigenous Collection i jest indeksowany lub abstrakcyjny przez następujące służby: AIATSIS Indigenous Studies Bibliografia; EBSCO Academic Search Complete i Australijsko-Nowozelandzkie Centrum Referencyjne; i ProQuest .

Inni

AUSTLANG

Witryna AIATSIS zawiera bazę danych AUSTLANG , źródło informacji o wszystkich znanych językach australijskich Aborygenów . Baza danych języków rdzennych (ILDB), której początki sięgają kartoteki opracowanej w latach 90., została opracowana w oparciu o tezaurus językowy utrzymywany przez bibliotekę AIATSIS od lat 60. XX wieku. Internetowa wersja AUSTLANG została opracowana w 2005 roku, poprawiona i udostępniona publicznie w 2008 roku, a po dalszych pracach nad przebudową, udoskonalona wersja została wydana w 2018 roku.

Wydarzenia

Profesor Taiaiake Alfred, główny mówca, przemawia do publiczności podczas sympozjum na temat siły kultury, Stanner Room, AIATSIS, 11 lutego 2015 r.

AIATSIS jest gospodarzem szeregu wydarzeń specjalnych i warsztatów badawczych, sympozjów i konferencji. Roczne i dwa wczesne wydarzenia i konferencje obejmują:

  • National Native Title Conference (NNTC), która jest coroczną konferencją zwoływaną wspólnie przez AIATSIS i organ reprezentujący rodzime tytuły lub dostawcę usług związanych z tytułami rodzimymi. Konferencja odbywa się w innym miejscu i każdego roku koncentruje się na innym temacie. NNTC ma na celu angażowanie się „z tytułem tubylczym jako aktywnym programem na rzecz sprawiedliwości dla ludzi i kraju - zarówno przed, jak i po wyniku ustalenia tytułu tubylczego”. AIATSIS publikuje również niektóre artykuły i prezentacje z poprzednich konferencji.
  • National Indigenous Research Conference (ANIRC), odbywająca się co dwa lata jako forum wymiany multidyscyplinarnej wiedzy specjalistycznej w dziedzinie badań nad tubylcami. Na program konferencji składają się debaty, panele dyskusyjne oraz prezentacje referatów. Wybór artykułów i prezentacji z poprzednich konferencji jest udostępniany przez AIATSIS.
  • NAIDOC on the Peninsula , wydarzenie z siedzibą w Canberze, które odbywa się co roku od 2006 roku na półwyspie Acton, na zewnątrz budynku AIATSIS. Jest to bezpłatne wydarzenie społecznościowe, w którym biorą udział lokalni i krajowi rdzenni muzycy, a także zajęcia dla dzieci i rodzin. Celem imprezy jest uczczenie dziedzictwa kulturowego Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa i odbywa się ona w ramach Tygodnia NAIDOC .
  • Wykład Wentwortha , organizowany co dwa lata przez AIATSIS; utworzony w 1978 r., nazwany na cześć WC Wentwortha , który był zaangażowany w utworzenie Instytutu w 1964 r. Wykład został przedstawiony przez wiele wybitnych osobistości „jako sposób na zachęcenie wszystkich Australijczyków do lepszego zrozumienia zagadnień, które dotyczą serce naszego rozwoju jako narodu”. Dostarczyła go Marcia Langton w 2019 roku.

Lokalizacja

Zachodnie skrzydło budynku AIATSIS, zaprojektowane przez Ashtona Raggatta McDougalla , jest czarną repliką kultowej Villa Savoye Le Corbusiera .

AIATSIS znajduje się na półwyspie Acton w budynku, który został wybudowany dla Instytutu i otwarty w 2001 roku. Budynek został oficjalnie otwarty przez szanownego WC Wentwortha i pana Kena Colbunga . W ramach otwarcia lud Ngunnawal , tradycyjni właściciele gruntu, na którym stoi budynek AIATSIS, przeprowadzili ceremonię powitania w kraju i palenia , a lud Anbarra z North Central Arnhem Land przeprowadził ceremonię przyjaźni, znaną jako Rzym.

Architekt Howard Ragatt z firmy Ashton Raggatt McDougall zaprojektował budynek dla AIATSIS i jego sąsiada na półwyspie Acton, Muzeum Narodowego Australii . Budynek kosztował 13,75 miliona dolarów i został sfinansowany z programu stypendiów federacyjnych rządu Wspólnoty Narodów.

Projekt budynku AIATSIS był przedmiotem różnych interpretacji. Tył budynku został opisany jako czarna kopia willi Savoye we Francji z lat 20. autorstwa pioniera architekta Le Corbusiera . Cytowano, że architekt Howard Raggatt potwierdza ten wpływ, ale stwierdził również, że ma przypominać Sidneya Nolana przedstawiające Neda Kelly'ego.

Podczas projektowania budynku AIATSIS zmieniono jego orientację w stosunku do pierwotnych planów, aby uratować dwie bukszpany , które zostały zidentyfikowane jako znaczące dla Półwyspu.

Linki zewnętrzne

Pobrane z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Australian_Institute_of_Aboriginal_and_Torres_Strait_Islander_Studies&oldid=1134512308 ”