Holenderskie imię

Holenderskie imiona składają się z jednego lub więcej imion i nazwiska . Imię jest zwykle związane z płcią.

imiona holenderskie

Narodziny holenderskiego dziecka i imię (imiona) muszą zostać oficjalnie zarejestrowane przez rodziców w ciągu 3 dni po urodzeniu. Nie jest niczym niezwykłym nadanie dziecku kilku imion. Zwykle pierwszy jest do codziennego użytku, często w zdrobniałej formie. Tradycyjnie katolicy często wybierali łacińskie imiona dla swoich dzieci, takie jak Catharina i Wilhelmus , podczas gdy protestanci częściej wybierali proste niderlandzkie formy, takie jak Trijntje i Willem . W obu przypadkach imiona były często skracane do codziennego użytku ( Wilhelm i Willem stali się Wimami ). W 2014 roku 39% holenderskich dzieci otrzymało jedno imię, kolejne 38% otrzymało dwa imiona, 20% miało trzy imiona, 2% otrzymało cztery imiona, a tylko kilkaset dzieci miało pięć lub więcej imion.

Holenderskie (Holandia) prawo nazewnictwa (imiona)

Holenderska nazwa Rozemarijn (Rosemary) pismem ręcznym.

Holenderskie przepisy dotyczące nadawania imion dopuszczają prawie wszystkie imiona, chyba że są one zbyt podobne do istniejącego nazwiska lub imię jest nieodpowiednie. Nie ma prawnego ograniczenia liczby imion dla jednego dziecka.

Historia imion holenderskich

Historię imion holenderskich można z grubsza podzielić na cztery główne okresy:

  1. Dominacja nazw germańskich. ( okres wędrówek ludów i wcześniej aż do późnego średniowiecza )
  2. Wysokie średniowiecze, kiedy imiona osobowe pochodzenia germańskiego traciły popularność na rzecz nierodzimych imion świętych . (rozwinięte średniowiecze do wczesnej epoki nowożytnej )
  3. Okres stabilizacji, kiedy pojawił się bardzo silny nawyk nazywania. (Epoka wczesnej nowożytności – lata 60.)
  4. powojenny , charakteryzujący się nieznanymi wcześniej nazwiskami. (1960-obecnie)

Okres germański

Nazwy germańskie to nazwy o najdłuższej historii na obszarze niderlandzkojęzycznym; tworzą najstarszą warstwę imion znanych w języku niderlandzkim. Nazwy germańskie charakteryzowały się bogatą różnorodnością, ponieważ istniało wiele możliwych kombinacji.

Imię germańskie składa się z dwóch części, z których druga wskazuje również na płeć osoby. Imię takie jak Adelbert lub Albert składa się z „adel” (co oznacza „szlachetny” ) i „bert” , które pochodzi od „beracht” (co oznacza „jasny” lub „lśniący” ), stąd nazwa oznacza coś w kolejności „Jasny /Błyszczący szlachetnym zachowaniem"; angielskie imię „Albright” , obecnie postrzegane tylko jako nazwisko, jest pokrewne o tym samym pochodzeniu .

Łączenie tych części stosowano, gdy dziecku nadano imię po rodzinie lub innych krewnych. Na przykład dziecko otrzymywałoby dwie części od różnych członków rodziny, w ten sposób ojciec o imieniu „Hildebrant” i matka o imieniu „Gertrud” nazywali syna „Gerbrant” , a córkę „Hiltrud”.

Nazwy średniowieczne

W średniowieczu imiona pochodzące od chrześcijańskich świętych stały się bardziej powszechne niż imiona germańskie. Od XII wieku stało się zwyczajem nadawanie dziecku imienia chrześcijańskiego, chociaż niektóre imiona pochodzenia germańskiego, takie jak Gertruda i Hubertus , pozostały powszechne, ponieważ one również stały się imionami chrześcijańskich świętych.

Bezpośredni wpływ kościoła na przejście od imion germańskich do chrześcijańskich jest nie do przecenienia. Przed Soborem Trydenckim (1545-1563) Kościół rzymskokatolicki nie posiadał żadnych regulacji dotyczących praktyki nadawania dzieciom imion.

Uważa się, że było wiele powodów, dla których imiona chrześcijańskie zyskały przewagę, takich jak krucjaty , większy wpływ kościelny i pojawienie się zakonów żebraczych (takich jak franciszkanie i dominikanie ), a co najważniejsze, kult świętych i pojawienie się świętych patronów .

Uważa się, że oprócz wpływów religijnych głównym powodem nadania dzieciom imienia chrześcijańskiego była moda . Wraz z rozwojem większych miast w całych Niderlandach, w szczególności zamożni obywatele wyznaczali trendy w tym zakresie. [ potrzebne źródło ]

W tym czasie pojawiły się typowe holenderskie nazwy, takie jak „Kees” ( Cornelis ), „Jan” ( Johannes ) i „Piet” ( Petrus ) .

Stabilność

Kiedy dokonano konwersji z imion germańskich na chrześcijańskie, większość rodziców po prostu wybrała imię, które najbardziej im się podobało lub które najbardziej przydałoby się ich dziecku w późniejszym życiu, na przykład, jeśli dziecko pochodziło z rodziny rzeźnickiej, a on sam mógł kiedyś zostać rzeźnikiem , dziecko prawdopodobnie otrzymałoby imię „Sint Joris” (holenderska nazwa „ Świętego Jerzego ”), patrona rzeźników.

Holenderski zwyczaj nadawania noworodkom imion po innym członku rodziny wywodzi się z rozpowszechnionego wówczas przesądu , że imię to w jakiś sposób przyczyniło się do jakiejś formy reinkarnacji osoby, na cześć której nadano dziecku imię, która zwykle była znacznie starsza. Ten przesąd zniknął po pewnym czasie, mimo że niejaki Le Francq van Berkeij pisze w 1776 roku: „bij veelen, een oud, overgeloovig denkbeeld, dat iemand weldra sterft, wanneer hij, gelijk men zegt, vernoemd is ” („wielu zabobonne przekonanie, że osoba wkrótce umrze, gdy ktoś, jak mówią, zostanie nazwany jego imieniem”).

Z biegiem wieków praktyka ta stała się tak powszechna, że ​​imiona dzieci były praktycznie znane na ślubie przyszłych rodziców. Zasady nazewnictwa były następujące:

  • Pierworodny syn nosi imię dziadka ze strony ojca
  • Pierworodna córka nosi imię babci ze strony matki
  • Drugi syn nosi imię dziadka ze strony matki
  • Druga córka nosi imię babci ze strony ojca
  • Późniejszym dzieciom często nadano imiona wujków i ciotek – była tu pewna dowolność wyboru.

Śmiertelność niemowląt była wysoka. Jeśli syn zmarł, zanim urodził się jego następny brat, to młodszemu bratu zwykle nadano to samo imię. To samo dotyczy, mutatis mutandis , córki. Kiedy ojciec zmarł przed narodzinami syna, syn był zwykle nazwany jego imieniem. Kiedy matka zmarła przy narodzinach córki, córka była zwykle nazywana po matce.

Okres po II wojnie światowej (1945 – obecnie)

Tradycyjnie istniała niewielka różnica między imieniem chrześcijańskim („doopnaam”) a imieniem używanym w sferach domowych („roepnaam”). Jeśli czyjeś chrześcijańskie imię brzmiało Johannes , w kraju nazywano go Johan , Jan lub Hans .

Po wojnie Holendrzy stali się mniej religijni. [ potrzebne źródło ] Imię i imię chrześcijańskie zaczęły się więc rozchodzić, ponieważ przyjęto imiona osobowe obcego pochodzenia. W niektórych przypadkach imiona te są pisane mniej lub bardziej fonetycznie , na przykład Sjaak ( francuski Jacques , angielski Jack ) i Sjaan ( francuska Jeanne ). (Zobacz także Sjors i Sjimmie .) Nazwiska z klasy robotniczej Jan, Piet i Klaas (holenderski przysłowiowy odpowiednik „Tom, Dick i Harry”) były często zastępowane przez Hansa, Petera i Nico z klasy średniej. Również chęć nadawania dzieciom imion po dziadkach dramatycznie osłabła. Zmiana nazewnictwa doprowadziła również do uchwalenia w 1970 r. nowej ustawy o nazewnictwie, która zastąpiła starą, obowiązującą od 1803 r.

Obecnie spotyka się tradycyjne nazwy oficjalne, ale często tylko jako dodatek do nazwy współczesnej. Chłopcom częściej nadaje się tradycyjne holenderskie imię niż dziewczętom. Chłopcy są również częściej nazywani na cześć członka rodziny, podczas gdy dziewczęta są po prostu nazywane na dźwięk imienia. Podobnie jak w przeszłości istnieje pewna różnica między nazwami klasy robotniczej a nazwami klasy średniej. Ponieważ klasa robotnicza ma tendencję do przyjmowania bardziej nowoczesnych imion i nazwisk celebrytów, ponieważ nazwiska klasy średniej są bardziej tradycyjne.

Nazwiska

Zobacz także: Lista holenderskich nazwisk

Istnieje duża różnorodność holenderskich nazwisk (ponad 100 000), częściowo z powodu napływu spowodowanego przymusową oficjalną rejestracją nazwisk w 1811 r., Stąd było kilka pokoleń, w których imiona mogły wyginąć. W praktyce zdecydowana większość Holendrów nosiła nazwiska rodowe przez wieki, a przyjmowanie nowych imion ograniczało się do niektórych obywateli żydowskich i niektórych osób ze społeczności wiejskich w północno-wschodniej części kraju.

Istnieje uporczywy mit, że niektórzy obywatele Holandii w proteście wybrali zabawne imiona podczas przymusowej rejestracji. Często podawane przykłady to Naaktgeboren („urodzony nago”) lub Zondervan („bez nazwiska”). Jednak te nazwy są w rzeczywistości znacznie starsze; Naaktgeboren na przykład pochodzi z niemieckiego Nachgeboren (urodzony po śmierci ojca, również jedno z początków imienia Posthumus ).

Wiele holenderskich nazwisk wywodzi się z różnych cech osobistych, lokalizacji geograficznych i zawodów. Jednak holenderskie nazwiska w angielskich katalogach (np. listy referencyjne artykułów naukowych) mogą być zamawiane według pełnego imienia i nazwiska wraz ze wszystkimi przedrostkami (Van Rijn byłby uporządkowany pod „V”), częściowo dlatego, że wiele holenderskich rodzin emigrantów do krajów anglojęzycznych ma mieli swoje przedrostki pisane wielką literą, takie jak Martin Van Buren lub Steve Van Dyck , a normalną praktyką w języku angielskim jest kolejność pierwszego elementu pisanego wielką literą.

Partykuła „de” występuje jako przedrostek wielu holenderskich nazwisk, jak na przykład „de Wit”, „de Bruyn” i „de Kock”; jest to ogólnie rozumiane jako oznaczające „the”, jak w przykładach „biały”, „brązowy” i „kucharz”. Partykuła „van” może być kalką francuskiego „de”, oznaczającego „z” [ potrzebne źródło ] i pierwotnie była używana tylko przez szlachtę; przykłady obejmują „van Gent”, „van Bern” i „van den Haag”, odnoszące się odpowiednio do „z Gandawy”, „z Berna” i „z Hagi”.

Holenderskie prawo dotyczące imion (nazwiska)

Zgodnie z holenderską tradycją małżeństwo wymagało od kobiety poprzedzenia nazwiska panieńskiego nazwiskiem męża i dodania łącznika między nimi. Tak więc, kiedy Anna Pietersen poślubiła Jana Jansena, stała się Anną Jansen-Pietersen.

Jednak nie stało się to jej oficjalnym imieniem. Jej oficjalne imię w ogóle się nie zmieniło. W paszportach i innych oficjalnych dokumentach nadal widniała jej nazwa Anna Pietersen, chociaż mogło być dodane „małżonek Jana Jansena”.

Obecne prawo w Holandii daje ludziom więcej swobody: po zawarciu małżeństwa w Holandii oboje partnerzy domyślnie zachowują własne nazwiska, ale oboje mają wybór, czy będą używać nazwiska partnera, czy kombinacji obu. Na przykład, jeśli osoba o imieniu Jansen poślubia kogoś o imieniu Smit, każdy partner ma wybór, czy nazwać siebie Jansen, Smit, Jansen-Smit lub Smit-Jansen. Preferowana opcja zostanie zarejestrowana w gminnym rejestrze, bez rezygnacji z prawa do posługiwania się oryginalnym nazwiskiem, które pozostaje nazwą prawną. Jednak w praktyce standardowa procedura polega na tym, że kiedy kobieta wychodzi za mąż, albo zachowuje nazwisko panieńskie, albo ma podwójne nazwisko, na przykład panna Jansen poślubia pana Smita, albo zostaje panią Jansen, albo panią Smit-Jansen. Nie jest powszechne przyjmowanie tylko nazwiska partnera. [ potrzebne źródło ]

Może to powodować problemy dla cudzoziemek mieszkających w kraju, ponieważ mogą one być zobowiązane do okazania paszportu jako dowodu tożsamości. Jeśli zmienili nazwisko w dniu zawarcia małżeństwa, to w aktach miejskich pierwszeństwo ma nazwisko widniejące w paszporcie. Chociaż zmiana nazwiska w związku ze ślubami zawartymi w Holandii nie może zostać rozpatrzona, w Holandii z pewnością można dokonać zmiany nazwiska w związku ze ślubem zawartym poza Holandią, pod warunkiem spełnienia określonych warunków. Warunki te są następujące: małżeństwo musi być zarejestrowane za granicą, wniosek o zmianę nazwiska za granicą musi być złożony w tym samym dniu co data ślubu, zmienione nazwisko musi zostać zarejestrowane za granicą w zaświadczeniu zgodnie z lokalnymi przepisami obcego kraju a małżeństwo i zmiana nazwiska, a także dowód złożenia wniosku z datą zawarcia małżeństwa, muszą zostać zalegalizowane lub opatrzone apostille i dostarczone do niderlandzkiego konsulatu lub niderlandzkiej gminy po powrocie do Holandii.

Wynika to z faktu, że małżeństwa międzynarodowe niekoniecznie podlegają prawu holenderskiemu, ale prawu prywatnemu międzynarodowemu skodyfikowanemu w Holandii w kodeksie cywilnym (Burgerlijk Wetboek), księga nr 10, Prawo prywatne międzynarodowe, tytuł 2 – Imię i nazwisko, Artykuł 24.

Rodzice mogą wybrać dla swoich dzieci nazwisko rodowe ojca lub matki, o ile rodzice są małżeństwem lub mieszkają razem, a ojciec uznał dziecko. Nazwisko młodszego rodzeństwa musi być takie samo jak nazwisko najstarszego dziecka.

patronimika

Najpopularniejsze nazwiska (1947)
Holandia Belgia
1. De Jonga 1. Peeterowie
2. De Vries 2. Janssens
3. Jansena 3. Maes
4. Van de/den/der Berg 4. Jacobsa
5. Piekarz 5. Mertensa
6. Van Dijka 6. Willemsa
7. Visser 7. Claes
8. Janssen 8. Goossens
9. Smit 9. Wouterzy
10. Meijer / Meyer 10. De Smet

Chociaż większość ludzi nosiła nazwiska rodowe przed 1811 r., Powszechne było używanie patronimiki , w tym w przypadku osób o ustalonych nazwiskach. Najstarsza forma używała zaimka dzierżawczego imienia ojca wraz ze słowem oznaczającym syna lub córkę. Przykładami może być chłopiec urodzony przez Jana o imieniu Pieter Janszoon, podczas gdy jego córka może mieć na imię Geertje Jansdochter. Formy te były powszechnie skracane do Janszn./Jansz i Jansdr. lub Jansse, aw końcu do Jans, które mogły być używane zarówno dla dzieci płci męskiej, jak i żeńskiej. Te imiona patronimiczne były oficjalne, a nawet używane w dokumentach prawnych, w których można zobaczyć spadki przekazywane z ojca na syna z różnymi „nazwiskami”.

Na północy i wschodzie Niderlandów między rokiem 1000 a 1800 ne wiele osób nosiło imiona swoich przodków, czasem od miejsca zamieszkania, za pomocą przyrostka -ma lub -stra (od fryzyjskiego ), lub -ing lub -ink ( pochodzenia dolnosaksońskiego ) . Przykłady: Dijkstra (za groblą w pobliżu miejsca, z którego przybyli); Halbertsma (po przodku o imieniu Halbert); Wiebing (po przodku zwanym Wiebe); Hesselink (po przodku zwanym Hessel). Po 1811 r. Wiele patronimów stało się stałymi nazwiskami, tak że Peeters, Jansen, Willems są dziś popularnymi nazwiskami.

Na byłych Antylach Holenderskich , takich jak Curaçao czy Aruba , dominuje używanie imion żeńskich jako nazwisk (vgr. Martina, Gustina, Bonevacia, Benita). Może to mieć wiele źródeł, na przykład wyzwoleni niewolnicy bez znanego ojca przyjęli jako nazwisko imię matki lub babci lub przyjęli imię ojca z przyrostkiem -a, jak niektóre holenderskie nazwiska (z przyrostkami -tsma lub -inga) .

Najpopularniejsze holenderskie nazwiska

Zobacz także: Lista najpopularniejszych nazwisk w Europie § Holandia

Po prawej stronie wymieniono najpopularniejsze nazwiska holenderskie w Holandii (od 1947 r.) I Flandrii w Belgii . Holenderska baza danych nazwisk Meertens zawiera 94 143 różnych nazwisk; całkowitą populację niderlandzkojęzyczną w Europie szacuje się na około 23 miliony ludzi. Najpopularniejsze imiona holenderskie w Belgii to prawie wszystkie patronimiczne imiona „ojcowskie” , w których składają się z następującej formuły imię ojca + „-syn”, z jedynymi wyjątkami to „De Smet” ( Kowalski ) i - do w pewnym stopniu, bo to też patronimiczny („Tomasz”) – „Maes” ( Moza ). Najpopularniejsze holenderskie imiona w Holandii są bardziej zróżnicowane, od „Visser” ( rybak ) do „Van Dijk” ((mieszkający w pobliżu) grobli ) i „De Jong” (młody (jeden)). Należy jednak pamiętać, że liczby te oparte są na danych całego kraju, aw mniejszej skali inne nazwy mają tendencję do dominacji w niektórych regionach .

Tussenvoegsels

Główny artykuł: Tussenvoegsel

Ponad 20 000 nazwisk w Holandii zaczyna się od tussenvoegsels , składających się z przyimków i/lub przedimków . Możliwa jest duża liczba przyimków i kombinacji, ale zdecydowana większość takich nazw zaczyna się od zaledwie kilku: 99% osób o nazwiskach tussenvoegsel (w tym nazwiska obce z „von”, „de la”, „dos” itp. .) mają nazwy zaczynające się od van („z / z”; 45%), de / den („the”, 21,5% i 1,6%), van der / van den / van de / van 't („z” z różnymi odmianami; 16,6%, 7,2%, 4,3%, 0,5%), dziesięć / ter („w”; 1,1%, 0,8%) i te („w”; 0,4%).

W Holandii tussenvoegsels rzadko pisze się wielką literą, podczas gdy od XIX wieku w Belgii zwykle tak jest. W Holandii, jak na przykład w Niemczech , Hiszpanii , Portugalii i (biorąc pod uwagę przyimki) we Francji , tussenvoegsels nie są częścią procesu indeksowania, aw encyklopediach, książkach telefonicznych itp. nazwiska są sortowane począwszy od pierwszej wielkiej litery. W Belgii, podobnie jak w krajach anglojęzycznych , RPA , we Włoszech i (biorąc pod uwagę artykuły) we Francji, indeksowanie obejmuje tussenvoegsels, co prowadzi do dużych sekcji pod „D” i „V”. W Belgii, głównie we Flandrii Zachodniej , przyimki i przedimki mogą być łączone z nazwiskiem (np. Vandecasteele ) i występuje kilka kombinacji ( Vande Casteele ).

W Holandii pierwszy tussenvoegsel jest pisany wielką literą, jeśli nie poprzedza go żadne imię ani inicjał. Na przykład: Jan van den Berg , J. van den Berg , ale Mijn naam to Van den Berg („nazywam się Van den Berg”) i de heer Van den Berg („Pan Van den Berg”). We Flandrii tussenvoegsels imion osobistych zawsze zachowują swoją oryginalną pisownię : „mevrouw Van der Velde”, „Van der Velde, A.” i „Van den Broeke, Jan”. W języku niderlandzkim pierwsza litera Tussenvoegsel jest zapisywana małą literą, we Flandrii jest zwykle zapisywana dużą literą, z wyjątkiem nazwisk szlachty lub członków rodziny królewskiej , dla których są one również pisane małymi literami.

Kolejność podawania nazwiska i imienia różni się również w Holandii i Flandrii . W Holandii zwyczajowo podaje się imię, po którym następuje nazwisko, podczas gdy we Flandrii nazwisko podaje się jako pierwsze. Na przykład w Holandii można by powiedzieć „John van der Vuurst”, podczas gdy we Flandrii byłoby to „van der Vuurst, John”.

Podczas gdy w niemieckich nazwiskach dodanie von do imienia często wskazuje, że dana osoba należy do szlachty lub rodziny królewskiej , van jest zbyt powszechny w Holandii, aby nawiązać takie połączenie. To użycie istnieje w nazwach flamandzkich, chociaż jego szlachta zwykle otrzymywała francuski przedrostek „de”, szczególnie bez wielkich liter.

Notatki

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Dutch_name&oldid=1140464272 ”