chińskie imię

chińskie imię
chiński 姓名
Hanyu Pinyin xìngming

Chińskie imiona lub chińskie nazwiska to nazwy używane przez osoby z Wielkich Chin i innych części chińskojęzycznego świata w całej Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej (ESEA). Ponadto wiele nazw używanych w Japonii , Korei i Wietnamie to często starożytne adaptacje chińskich znaków (odpowiednio od Kanji , Hancha i chữ Hán ) w odniesieniu do wpływów, jakie uzyskały one geograficznie lub mają historyczną korzenie w języku chińskim, ze względu na historyczny wpływ kulturowy Chin w ESEA.

Współczesne chińskie imiona składają się z monosymbolicznego (pojedynczego symbolu) nazwiska ( kod xìngshì ; 姓氏 ), które występuje jako pierwsze, po którym następuje imię ( kod míng ; 名 ), który jest prawie zawsze dwusylabowy, składający się z dwóch znaków. Przed XXI wiekiem większość wykształconych Chińczyków używała również „ grzecznościowego imienia ” lub „nazwy stylu” ( kod zì ; 字 ), pod którym byli znani wśród osób spoza rodziny i najbliższych przyjaciół. Szanowani artyści lub poeci czasami używają również profesjonalnego „ nazwy artystycznej ” ( kod hào ; 號 ; 号 ) wśród swoich rówieśników społecznych.

Co najmniej od czasów dynastii Shang Chińczycy przestrzegali szeregu tabu dotyczących nazewnictwa regulujących, kto może lub nie może używać imienia danej osoby (bez okazywania braku szacunku). Na ogół używanie imienia oznaczało autorytet nadawcy i nadrzędną pozycję wobec adresata. Rówieśnicy i młodsi krewni mieli zakaz mówienia w tym języku. Dzięki temu wiele historycznych postaci chińskich – zwłaszcza cesarzy – używało pół tuzina lub więcej różnych imion w różnych kontekstach i dla różnych mówców. Ci, którzy posiadali imiona (czasami nawet homofony) identyczne z cesarskimi, byli często zmuszani do ich zmiany. Normalizacja imion osobistych po Ruchu Czwartego Maja generalnie wyeliminowała pseudonimy, takie jak nazwa szkoły i imię kurtuazyjne, ale pozostają ślady starych tabu, szczególnie w rodzinach.

Historia

Chociaż niektóre terminy ze starożytnego chińskiego systemu nazewnictwa, takie jak xìng ( 姓 ) i míng ( 名 ), są nadal używane, kiedyś były one znacznie bardziej złożone.

W pierwszej połowie I tysiąclecia p.n.e., za panowania dynastii Zhou , członkowie chińskiej szlachty mogli posiadać do czterech różnych imion – imiona osobiste ( míng 名 ), imiona klanowe ( xìng 姓 ), imiona rodowe ( shì 氏 ) i nazwy „stylowe” lub „grzecznościowe” ( zì 字 ) - a także do dwóch tytułów: tytuły standardowe ( jué 爵 ) i tytuły pośmiertne ( shì 諡 ; 谥 lub shìhào 諡 號 ; 谥 号 ).

Przykłady pospolitych imion mężczyzn i kobiet w epoce Pre-Qin
Seks Powszechnie określany jako
Nazwa linii ( shì 氏 )
Tytuł pośmiertny ( shìhào 諡 號 )
Standardowy tytuł ( jué 爵 )
Nazwa grzecznościowa ( zì 字 )
Nazwa klanu ( xìng 姓 )
Imię osobiste ( míng 名 ) 		notatki osobiste
Kobieta
Dá Jǐ 妲己
Sū 苏
Dá 妲
Jǐ 己
Kobieta
Wén Jiāng 文姜
Qí 齊
Wén 文
Jiang 姜
Mężczyzna
Qí Huán Gōng 齊桓公
Qí 齊
Huán 桓
Gōng _
Jiang 姜
Xiǎobái 小白
Kobieta
Wang Jī 王姬
Wang 王
Jī 姬
Kobieta
Cài Jī 蔡姬
Cài 蔡
Jī 姬
Kobieta
Zhào Zhuāng Jī 赵庄姬
Zhào 赵
Zhuang 庄
Jī 姬
Mężczyzna
Sūnshū Áo 孙叔敖
Wěi 蔿
Sūnshū 孙叔
Mǐ 芈
Áo 敖
Mężczyzna


Shěn Zhūliáng 沈諸梁 Yè Gōng Gāo 叶公高


Shěn 沈 Yè 叶
Gōng _
Zǐ gāo 子高
Mǐ 芈
Zhūliáng 諸梁
Kobieta
Gōngzǐ Qīng 公子倾
Wèi 魏
Gōngzǐ 公子
Jī 姬
Qīng 倾
Mężczyzna
Tàizǐ Dān 太子丹
Yān 燕
Taizǐ 太子
Jī 姬
Dān 丹
Mężczyzna


Zhào Wáng Jiā 赵王嘉 Dài Wáng Jiā 代王嘉


Zhào 赵 Dài 代
Wang 王
Ying 嬴
Jiā 嘉
Ogólne notatki
  • Przodkowa nazwa dynastii Zhou [ Jī ; 姬] był stopniowo używany jako tytuł księżniczek w ogóle.
  • Powszechne imię Zhao Zhuang Ji przyjęło imię rodowe jej męża zamiast imienia jej ojca [ Jìn ; 晉].

Zwykli ludzie posiadali tylko imię osobiste ( ming ), a współczesna koncepcja „nazwiska” lub „nazwiska rodowego” nie istniała jeszcze na żadnym poziomie społeczeństwa. Stary rodowód ( shi ) i nazwy klanów ( xing ) zaczęły stawać się „nazwami rodzinnymi” we współczesnym znaczeniu i spłynąć do plebsu około 500 roku pne, w okresie późnej wiosny i jesieni , ale proces ten trwał kilka stuleci. dopiero pod koniec dynastii Han (I i II wne) wszyscy chińscy plebsu nosili nazwiska.

Nazwiska

Główny artykuł: chińskie nazwisko

Chociaż obecnie w Chinach używa się ponad 6000 chińskich nazwisk , w tym nazwisk innych niż Han ( 姓 , xìng ), potocznym określeniem „Chińczyków” jest Bǎixìng ( 百姓 ) „ Sto nazwisk ”, a zaledwie sto nazwisk nadal tworzy ponad 85% z 1,3 miliarda obywateli Chin. W rzeczywistości tylko pierwsza trójka — Wang ( 王 ), Li ( 李 ) i Zhang ( 張 ; 张 ) — obejmuje ponad 20% populacji. Ta jednorodność wynika z tego, że zdecydowana większość Han ma tylko jeden znak, podczas gdy niewielka liczba nazwisk złożonych jest w większości ograniczona do grup mniejszościowych.

Chińskie nazwiska wyrosły z dwóch odrębnych prehistorycznych tradycji: xìng ( 姓 ) i shì ( 氏 ). Oryginalne xìng były klanami królewskimi na dworze Shang i zawsze obejmowały radykalną „kobietę” 女 . Shì i tytuły nadane lub uznane przez dwór Shang. Oprócz Jiang ( 姜 ) i Yao ( 姚 ), oryginalne xìng prawie zniknęły, ale terminy ironicznie odwróciły swoje znaczenie. Xìng jest teraz używane do opisania nazwisk shì , które je zastąpiły, podczas gdy shì jest używane w odniesieniu do nazwisk panieńskich.

Ogromne współczesne klany czasami dzielą ze sobą siedziby przodków , ale w rzeczywistości składają się z wielu różnych rodów zebranych pod jedną nazwą. Na przykład nazwisko Ma ( 馬 ; 马 ) obejmuje potomków biurokraty Zhao She z Walczących Królestw , potomków jego poddanych z jego lenna Mafu, Koreańczyków z niepowiązanej konfederacji oraz muzułmanów z całych zachodnich Chin, którzy je wybrali ku czci Mahometa .

Tradycyjnie zamężna kobieta zachowuje swoje nazwisko bez zmian, nie przyjmując nazwiska męża. Dziecko odziedziczyłoby nazwisko ojca. Jest to nadal normą w Chinach kontynentalnych , chociaż prawo małżeńskie wyraźnie stanowi, że dziecko może używać nazwiska któregokolwiek z rodziców. Możliwe jest również, choć znacznie rzadziej, aby dziecko łączyło nazwiska obojga rodziców. Ze względu na wpływy Zachodu niektóre obszary większych Chin , takie jak Hongkong i Makau , również przyjęły tradycję zmiany nazwiska kobiety lub dodania nazwiska męża do własnego.

Imiona

Główny artykuł: chińskie imię

Chińskie imiona ( 名字 , míngzi ) wykazują znacznie większą różnorodność niż nazwiska, a jednocześnie są prawie powszechnie ograniczone do jednej lub dwóch sylab. Łącznie z wariantami formularzy , istnieje co najmniej 106 000 pojedynczych chińskich znaków, ale od 2006 r. w Biurze Bezpieczeństwa Publicznego Chińskiej Republiki Ludowej tylko około 32 000 jest obsługiwanych do wprowadzania komputerowego, a jeszcze mniej jest w powszechnym użyciu. Imiona wybierane są na podstawie szeregu czynników, w tym posiadania przyjemnych walorów brzmieniowych i tonalnych , a także budzących pozytywne skojarzenia czy piękny kształt. Można wybrać ming dwuznakowy dla osobnego znaczenia i cech każdej postaci, ale imię pozostaje pojedynczą jednostką, która prawie zawsze jest wypowiadana razem, nawet jeśli kombinacja już nic nie „znaczy”.

Obecnie imiona składające się z dwóch znaków są bardziej powszechne i stanowią ponad 80% imion chińskich. Jednak zwyczaj ten był konsekwentny dopiero od czasów dynastii Ming . Około 70% wszystkich imion miało tylko jedną postać we wczesnych czasach dynastii Han , a liczba ta wzrosła do ponad 98% po tym, jak uzurpujący sobie prawa Wang Mang całkowicie zakazał imion składających się z dwóch znaków. Chociaż jego dynastia Xin była krótkotrwała, prawo zostało uchylone dopiero 400 lat później, kiedy północne inwazje i zainteresowanie ustanowieniem linii rodowych ożywiły zainteresowanie takimi dłuższymi nazwami. Tang i Song po raz pierwszy zobaczyli populacje z większością dwuznakowych imion, ale później Liao między nimi a Yuan woleli imiona jednoznakowe. Przywrócenie Han pod panowaniem Ming, promocja kultury Han pod rządami Qing i rozwój nazw pokoleń ustanowiły obecne tradycje.

Często nadawane są imiona rezonujące z cechami, które są postrzegane jako męskie lub żeńskie, przy czym męskie kojarzą się z siłą i jędrnością, a kobiety z pięknem i kwiatami. Częściej zdarza się również, że imiona żeńskie zawierają zdrobnienia, takie jak Xiǎo lub znaki podwójne w swoich nazwach formalnych, chociaż istnieją słynne przykłady męskie, takie jak Deng Xiaoping i Yo-Yo Ma . Wcześniej ludzie ze wsi często nosili imiona odzwierciedlające życie na wsi - na przykład Daniu ( 大 牛 , dosł. „Wielki Byk”) i Dazhu ( 大 柱 , dosł. „Wielki Biegun”) - ale takie imiona stają się coraz mniej powszechne.

Uważa się również za złą formę nadawanie dziecku imienia po sławnej osobie, chociaż dziesiątki tysięcy może mieć wspólne imię, takie jak „ Liu Xiang ”. Podobnie, ze względu na tradycyjne tabu nadawania imion , w Chinach bardzo rzadko zdarza się nadawanie dziecku imienia bezpośrednio po krewnym, ponieważ takie dzieci pozwoliłyby młodszym członkom rodziny na niewłaściwe używanie imion starszych. Przodkowie mogą pozostawić inny rodzaj znaku: chińskie schematy nazewnictwa często wykorzystują nazwę pokolenia . Każde dziecko wpisane do ksiąg rodzinnych w każdym pokoleniu miało identyczny znak w swoich imionach. Szesnaście, trzydzieści dwa lub więcej pokoleń zostałoby z góry opracowanych, aby utworzyć poemat pokoleniowy . Na przykład ten wybrany w 1737 roku dla rodziny Mao Zedonga brzmiał:

立 Stań dumnie i pokazuj się bez skrępowania przed dżentelmenami,
文 A studia i metody poszerzą granice naszej fortuny .
祖 Przodkowie sprzyjają dobroci przez wieki,
世 Potomkowie na zawsze zobowiązali się do ich pomyślności .

Ten schemat był w czternastym pokoleniu, kiedy Mao odrzucił go w celu nadawania imion swoim własnym dzieciom, woląc zamiast tego nadać swoim synom pokoleniowe imię An ( 岸 , dosł. „Wyniosły”, „Dumny”). [ potrzebne źródło ] Podobną praktykę zaobserwowano w odniesieniu do pseudonimów scenicznych chińskich wykonawców operowych: wszyscy studenci rozpoczynający naukę w akademii w tym samym roku przyjmowali ten sam pierwszy znak w swoim nowym „imię”. Na przykład, jako część klasy rozpoczynającej naukę w National Drama School w 1933 roku, Li Yuru przyjął imię z centralnym znakiem „jade” ( 玉 ).

W zależności od regionu i konkretnej rodziny córki nie były wpisywane do ksiąg rodzinnych, a tym samym nie nosiły nazwiska pokoleniowego chłopców, chociaż mogły nosić między sobą osobne nazwisko. Nawet tam, gdzie nie używa się nazw pokoleń, imiona rodzeństwa są często spokrewnione. Na przykład chłopiec o imieniu Song ( 松 , dosł. „Sosna”) może mieć siostrę o imieniu Mei ( 梅 , dosł. „ Śliwka ”). W niektórych rodzinach imiona rodzeństwa mają ten sam rodnik . Na przykład w klanie Jia ( 賈 ) w Dream of the Red Chamber , powieści odzwierciedlającej powstanie i upadek dynastii Qing, w pierwszym pokoleniu są Zheng ( 政 ), She ( 赦 ) i Min ( 敏 ) , Lian ( 璉 ), Zhen ( 珍 ) i Huan ( 環 ) w drugim, a Yun ( 芸 ), Qin ( 芹 ) i Lan ( 蘭 ) w trzecim.

Niedawno, chociaż imiona pokoleniowe stały się mniej powszechne, wiele imion osobistych odzwierciedla okresy chińskiej historii . Na przykład po zwycięstwie komunistów w wojnie domowej wielu Chińczyków nosiło „rewolucyjne imiona”, takie jak Qiangguo ( 強國 ; 强国 , dosł. „Silny naród” lub „Wzmacnianie narodu”) lub Dongfeng ( 東風 ; 东风 , dosł. „Wschodni wiatr”) . Podobnie na Tajwanie powszechne było włączanie jednego z czterech znaków nazwy „ Republika Chińska ” ( 中華民國 ; 中华民国 , Zhōnghuá Mínguó ) do imion męskich. Pojawiają się również okresowe modne nazwy, takie jak Aoyun (奧運 奥运; „Olimpiada”). Ze względu na oba efekty, w Chinach pojawiła się ostatnio tendencja do zatrudniania wróżbitów do zmiany imion ludzi na nowe, bardziej zgodnie z tradycyjnymi praktykami taoistycznymi i pięcioma żywiołami . Tworząc nową chińską nazwę, czasami praktyką jest analizowanie liczby kresek w znakach użytych w potencjalnej nazwie i próba użycia znaków, które dają określoną sumę kresek.

Pisownia

Główne artykuły: pinyin i latynizacja języka chińskiego

Proces przekształcania chińskich nazw na alfabet fonetyczny nazywa się latynizacją .

W Chinach kontynentalnych nazwy chińskie są latynizowane przy użyciu systemu Hanyu Pinyin od 1958 r. Chociaż eksperymenty z całkowitą konwersją języka chińskiego na alfabet pinyin nie powiodły się, pozostaje on w powszechnym użyciu i stał się systemem transkrypcji Organizacji Narodów Zjednoczonych i Organizacji Międzynarodowej do Standaryzacji . Tajwan oficjalnie przyjął Hanyu Pinyin jako jeden ze swoich programów latynizacji w 2009 roku, chociaż nadal zezwala swoim obywatelom na stosowanie innych latynizacji w oficjalnych dokumentach, takich jak paszporty, z których Hanyu Pinyin pozostaje niepopularny. System można łatwo zidentyfikować dzięki częstemu używaniu liter rzadkich w języku angielskim, takich jak „q”, „x” i „z”; gdy tony są włączone, są one oznaczane za pomocą znaczników tonów . W języku pinyin 毛澤東 jest zapisywane jako Máo Zédōng.

Właściwe użycie pinyin oznacza traktowanie nazwiska i imienia dokładnie jako dwóch oddzielnych słów bez spacji między literami wielu chińskich znaków. Na przykład „ 王秀英 ” jest poprawnie renderowane albo ze znakami tonalnymi jako „Wáng Xiùyīng”, albo bez jako „Wang Xiuying”, ale nie powinno być zapisywane jako „Wang Xiu Ying”, „Wang XiuYing”, „Wangxiuying” i tak dalej NA. W rzadkich przypadkach, gdy nazwisko składa się z więcej niż jednego znaku, również powinno być zapisane jako jednostka: „ Sima Qian ”, a nie „Si Ma Qian” lub „Si Maqian”. Ponieważ jednak język chiński prawie nie używa spacji, rodzimi użytkownicy języka często nie znają tych zasad i po prostu umieszczają spację między każdym chińskim znakiem swojego imienia, co powoduje, że osoby przyzwyczajone do języków alfabetycznych myślą o xing i ming jako o trzech słowach zamiast dwóch. Znaki tonowe są również powszechnie pomijane w praktyce.

Wiele zagranicznych nazw chińskich, tajwańskich i historycznych nadal stosuje starszy system Wade-Giles . Ten oparty na języku angielskim system można rozpoznać po użyciu dwuznaków „ hs” (pinyin x ) i „ts” (pinyin z i c ) oraz po użyciu łączników do łączenia sylab słów zawierających więcej niż jeden znak. Prawidłowe czytanie zależy od włączenia liczb w indeksie górnym i użycia apostrofów w celu rozróżnienia różnych spółgłosek, ale w praktyce oba te elementy są powszechnie pomijane. W Wade-Giles, 毛澤東 jest zapisywane jako Mao Tse-tung , ponieważ system łączy imiona między znakami. Na przykład Wang Xiuying i Sima Qian są zapisywane w Wade jako „Wang 2 Hsiu 4 -Ying 1 ” i „Ssu 1 Ma 3 Ch'ien 1 ”.

Pinyin i Wade-Giles reprezentują wymowę języka mandaryńskiego , opartą na dialekcie pekińskim . W Hongkongu, Makau i diaspory w Azji Południowo-Wschodniej i za granicą ludzie często latynizują swoje imiona zgodnie z własnym językiem ojczystym, na przykład kantońskim , hokkien i hakka . Dzieje się tak wśród wielu konkurencyjnych systemów latynizacji. W Hongkongu (i innych terytoriach administrowanych przez Brytyjczyków) podczas brytyjskich rządów kolonialnych chińskie rodziny zwykle przyjmowały angielską konwencję pisowni swoich imion: „Lee” oznacza 李 , „Shaw” oznacza 邵 i tak dalej. W Makau chińskie nazwy są czasami nadal transliterowane na podstawie portugalskiej ortografii i Jyutping . Powszechną praktyką społeczności chińskiej diaspory jest używanie spacji między poszczególnymi znakami ich imienia.

Różne nazwiska z tą samą pisownią

Często zdarza się, że wiele różnych chińskich nazw ma tę samą transliterację, gdy ton nie jest zaznaczony (a zatem pochodzą z różnych chińskich znaków).

Na przykład angielska pisownia chińskiego imienia Ming ma wiele powiązanych chińskich znaków, z których wszystkie mają różne znaczenia. Dlatego, gdy imię jest zapisane w języku chińskim, osoba o imieniu Ming może mieć zupełnie inne imię niż inna osoba, która również nazywa się Ming.

Większość chińskich znaków „Ming” ma tę samą formę między chińskim uproszczonym i tradycyjnym.

  • 明 (co oznacza: jasny)
  • 名 (znaczenie: reputacja)
  • 銘（铭） (co oznacza: poetyckie motto)
  • 茗 (czyli: herbata)
  • 命 (znaczenie: życie)
  • 鳴（鸣） (znaczenie: śpiewać)

Alternatywne nazwy

Zobacz także: Tabu nazewnictwa , Tabu dotyczące władców i Tabela chińskich monarchów

Od najwcześniejszej zapisanej historii Chińczycy przestrzegali wielu tabu dotyczących nazewnictwa , unikając imion starszych, przodków i władców z szacunku i strachu. W rezultacie klasy wyższe tradycyjnej kultury chińskiej zwykle używały różnych imion w ciągu swojego życia, a cesarze i uświęceni zmarli mieli jeszcze inne.

Obecne praktyki nazewnictwa są prostsze i spójne, ale kilka pseudonimów lub nazw alternatywnych pozostaje powszechnych.

Omawiając chińskich pisarzy, chińscy i japońscy uczeni nie używają konsekwentnie konkretnych imion, niezależnie od tego, czy są to imiona prywatne, czy alternatywne.


Chińskie imiona wybitnych osobistości Przykład: Sun Yat-sen
Oficjalne imię Sūn Démíng ( 孫德明 )
Nazwa mleka Sūn Dìxiàng ( 孫帝象 )
Nazwa szkoły: Sun Wén ( 孫文 )
Karykaturalne imię: nieznany
Nazwy grzecznościowe: Sūn Zàizhī ( 孫載之 )
Chrześcijańskie (ochrzczone) imię:
Sūn Rìxīn ( 孫日新 , 1883, Hongkong) = Syūn Yahtsān ( kantoński )
Pseudonim (-y):



Sūn yìxiān ( 孫逸仙 , 1883, Hongkong) = Syūn Yahtsīn ( kantoński ) Sun Yat-sen (angielski, 1883, Hongkong i Zachód) Nakayama Shō ( 中山 樵 , 1897, japońskie) Sūn Zhōngshān ( 孫中山 , 1912, Chiny)
Imię pośmiertne: Guofù ( 國父 )
Nazwa świątyni: nic
Nazwa epoki: nic

Nazwa mleka

Tradycyjnie dzieciom nadano imiona sto dni po urodzeniu; współczesne przepisy dotyczące nadawania imion w Chińskiej Republice Ludowej przyznają rodzicom miesiąc przed wymaganiem rejestracji dziecka. [ Potrzebne źródło ] Po urodzeniu rodzice często używają „mlecznego imienia” ( 乳名 , rǔmíng ; 小名 , xiǎomíng ) — zazwyczaj używając zdrobnień, takich jak xiǎo ( 小 , dosł. „mały”) lub podwójnych znaków — zanim pojawi się oficjalne imię ustalane, często w porozumieniu z dziadkami. Nazwa mleka może zostać porzucona, ale często jest kontynuowana jako forma rodzinnego przezwiska. Tradycją czasami związaną z imieniem mleka jest wybranie nieprzyjemnego imienia, aby odpędzić demony, które mogłyby chcieć skrzywdzić dziecko.

Przezwisko

Pseudonimy ( 綽號 ; chuòhào lub 外號 , wàihào ) są nabywane w taki sam sposób, jak w innych krajach. Nie każdy ma. Większość z nich otrzymała je w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania od rodziny lub przyjaciół. Typowe chińskie przezwiska to pseudonimy oparte na cechach fizycznych danej osoby, stylu mówienia lub zachowaniu. Nazwy obejmujące zwierzęta są powszechne, chociaż zwierzęta te mogą być kojarzone z innymi atrybutami niż w języku angielskim: na przykład chińskie krowy są silne, a nie głupie; lisy są przebiegłe, a nie sprytne; świnie są leniwe, ale nie brudne. Podobnie pseudonimy, które mogą wydawać się szczególnie obraźliwe w języku angielskim — takie jak „Little Fatty” ( 小胖 ) — są bardziej akceptowalne w języku chińskim. Szczególnie popularną metodą tworzenia pseudonimów jest przedrostek Ā- ( 阿 ) lub Xiǎo ( 小 ) przed nazwiskiem lub drugim znakiem imienia. Ā- jest bardziej powszechne na południu i za granicą, podczas gdy Xiǎo jest powszechne w całych Chinach. Zarówno Ā-, jak i Xiǎo różnią się od Lǎo ( 老 , „stary”, ale użycie patrz poniżej ). Pseudonimy są rzadko używane w sytuacjach formalnych lub półformalnych, chociaż słynnym wyjątkiem jest A-bian .

Nazwa zachodnia

Angielski jest nauczany we wszystkich chińskich szkołach średnich, a sekcja języka angielskiego jest wymaganym elementem Gaokao , chińskiego egzaminu wstępnego do college'u. W ten sposób wielu chińskich nastolatków nabywa zachodnie imiona, zwykle pochodzenia angielskiego, które mogą zachować i używać jako pseudonimów nawet w kontekstach chińskojęzycznych. Chińczycy mogą przyjmować angielskie nazwy z różnych powodów, w tym trudności obcokrajowców z chińskimi tonami i lepszej integracji osób pracujących w zagranicznych przedsiębiorstwach. Uznane angielskie nazwy wybrane przez Chińczyków mogą być również rzadko używane przez rodzimych użytkowników języka angielskiego.

W Hongkongu, ze względu na trwające półtora wieku rządy brytyjskie , wiele osób wybiera angielskie imiona już na zajęciach z angielskiego w przedszkolu, a nawet umieszcza angielskie pseudonimy w oficjalnej dokumentacji. Jednym z przykładów jest aktor Chan Kong-sang, który po angielsku nazywa się Jackie Chan . Bardziej niezwykłe imiona tworzone i przyjmowane przez Hongkongów powstają poprzez modyfikację normalnych angielskich imion – poprzez usuwanie, wstawianie lub zastępowanie określonych liter (np . Hakkan ( 李克勤 )). Angielskie aliasy są powszechnie używane w szkołach, w pracy iw kręgach towarzyskich.

Używanie angielskich aliasów jest również częstym zjawiskiem w Malezji i Singapurze, które są byłymi koloniami brytyjskimi . Angielski alias może być akceptowany jako część nazwiska w oficjalnej dokumentacji, ale to, czy go dołączyć, zależy od indywidualnych osób.

Wśród diaspory chińskiej mieszkającej w krajach zachodnich powszechną praktyką staje się nadawanie dzieciom zachodniego imienia jako oficjalnego imienia, przy czym imię chińskie jest oficjalnie zapisywane jako drugie imię.

Nazwa szkoły

Nazwa szkoły ( 學名 ) była odrębną formalną nazwą używaną przez dziecko w szkole.

Ponieważ nazewnictwo dwumianowe jest również nazywane xuémíng w języku chińskim, nazwa szkoły jest czasami określana jako xùnmíng ( 訓名 ), aby uniknąć nieporozumień.

Nazwa grzecznościowa

Główny artykuł: nazwa grzecznościowa

Po osiągnięciu dojrzałości wykształceni mężczyźni często otrzymywali kurtuazyjne imię ( 字 , zì lub 表字 , biǎozì ) od rodziców, nauczyciela lub samoselekcji. Imię zwykle odzwierciedlało znaczenie czyjegoś imienia lub wyświetlało kolejność urodzenia w jego rodzinie.

Praktyka ta była konsekwencją napomnień zawartych w Księdze Obrzędów , że wśród dorosłych zwracanie się do siebie po imieniu przez innych z tego samego pokolenia jest brakiem szacunku. Prawdziwe imię było zarezerwowane na użytek starszych, podczas gdy imię kurtuazyjne było używane przez rówieśników przy oficjalnych okazjach i na piśmie. Praktyka ta została potępiona przez Ruch Czwartego Maja i została w dużej mierze porzucona.

Pseudonim

Główny artykuł: Nazwa sztuki

Pseudonimy lub aliasy ( 號 ; hào ) lub pseudonimy ( 筆名 ; bǐmíng ) były wybranymi przez siebie alternatywnymi nazwami grzecznościowymi, najczęściej składającymi się z trzech lub czterech znaków. Mogły pochodzić od zbyt wielu osób o tym samym kurtuazyjnym imieniu.

Niektórzy - ale bynajmniej nie większość - autorzy nadal używają stylizowanych pseudonimów. Znanym [ wątpliwym - dyskutuj ] przykładem jest wygnany i dysydencki poeta Zhao Zhenkai , którego pseudonim to „Bei Dao” ( 北島 , dosł. „Wyspa Północna”).

Imię pośmiertne

Główny artykuł: imię pośmiertne

Imiona pośmiertne ( 諡號 ; shìhào ) były imionami honorowymi wybieranymi po śmierci osoby, często używanymi w rodzinie królewskiej. Powszechne „imiona” większości chińskich cesarzy przed dynastią Tang — z wyraźnym wyjątkiem Shi Huangdi — to ich imiona pośmiertne. Oprócz cesarzy odnoszący sukcesy dworzanie i politycy, tacy jak Sun Yat-sen, również czasami otrzymywali pośmiertne tytuły.

Nazwa świątyni

Główny artykuł: nazwa świątyni
Zobacz także: Kult przodków w Chinach

Nazwa świątyni ( 廟號 ; miàohào ) cesarza wpisana na duchowych tablicach cesarskiej świątyni przodków często różniła się od jego imienia pośmiertnego. Struktura ostatecznie stała się bardzo ograniczona i składała się z jednego przymiotnika i zǔ ( 祖 ) lub zōng ( 宗 ). Te wspólne „imiona” cesarzy między Tang i Yuan to ich imiona świątynne.

Nazwa epoki

Główne artykuły: nazwa ery chińskiej i Tabela chińskich monarchów

Nazwa epoki ( 年號 , niánhào ) wywodzi się ze zwyczaju datowania lat panowania panujących cesarzy. Za panowania Han zaczęto zmieniać imiona królewskie , aby uniknąć pecha i przyciągnąć lepszych. Prawie wszystkie nazwy epok były literackie i zawierały dokładnie dwa znaki. W czasach Ming i Qing cesarze w dużej mierze zrezygnowali z tej praktyki i zachowali jedną nazwę epoki podczas swojego panowania, tak że zwyczajowo nazywa się cesarzy Ming i Qing ich nazwami epok.

Formy adresu

W rodzinach często uważa się za niewłaściwe, a nawet obraźliwe, używanie imion krewnych, którzy są starsi od mówcy. Zamiast tego bardziej zwyczajowo identyfikuje się każdego członka rodziny za pomocą abstrakcyjnych powiązań hierarchicznych: między rodzeństwem, płcią i kolejnością urodzenia (starsza siostra, druga siostra itd.); dla dalszej rodziny sposób pokrewieństwa (przez urodzenie lub małżeństwo; ze strony matki lub ojca).

Hierarchiczne tytuły młodszych krewnych są rzadko używane, z wyjątkiem sytuacji formalnych lub jako pośrednie odniesienie do członków rodziny, którzy są nawet młodsi od danej osoby. Dzieci mogą być nazywane po imieniu lub ich rodzice mogą używać ich przezwisk.

Mówiąc o znajomych spoza rodziny, ludzie są na ogół określani tytułem, na przykład Matka Li ( chiński : 李媽媽 ; pinyin : lǐmāma ) lub pani Zhu ( 朱太太 , pinyin : zhū tàitai ). Imiona osobowe mogą być używane w odniesieniu do dorosłych przyjaciół lub dzieci, chociaż, inaczej niż na Zachodzie, zwracanie się do kogoś pełnym imieniem (w tym nazwiskiem) jest powszechne nawet wśród przyjaciół, zwłaszcza jeśli pełne imię i nazwisko osoby składa się tylko z dwóch lub więcej trzy sylaby. Powszechne jest określanie osoby jako lǎo ( 老 , stary) lub xiǎo ( 小 , młody), po którym następuje nazwisko rodowe, stąd Lǎo Wáng ( 老王 ) lub Xiǎo Zhān ( 小战 ). Xiǎo jest również często używane jako zdrobnienie, gdy jest zwykle łączone z drugim lub jedynym znakiem imienia osoby, a nie z nazwiskiem. Zauważ, że ponieważ starzy ludzie są szanowani w chińskim społeczeństwie, lǎo (stary) nie niesie braku szacunku, obrazy ani żadnych negatywnych implikacji, nawet jeśli jest używany w odniesieniu do starszej kobiety. Mimo to zaleca się, aby osoby niebędące Chińczykami unikały nazywania osoby xiǎo-coś lub lǎo-coś, chyba że inni Chińczycy tak ją nazywają i jasne jest, że nazwa ta jest akceptowalna i szeroko stosowana. W przeciwnym razie użycie pełnego imienia lub nazwiska osoby, po którym następuje xiānsheng ( chińskie : 先生 , panie) lub nǚshì ( 女士 , pani) jest stosunkowo neutralne i mało prawdopodobne, aby spowodowało obrazę.

W środowisku szkolnym i zwracając się do byłych kolegów z klasy, często nazywa się ich starszym rodzeństwem, np. starszym bratem Zhao ( 趙哥 ; Zhào Gē ) lub np. starszą siostrą Zhang ( 張姐 ; Zhāng Jǐe ), jeśli pochodzili z starszych klas, lub po prostu okazać szacunek lub bliskość. Przeciwieństwo (np. młodszy brat Zhao) jest rzadko używane. Ten zwyczaj wywodzi się z tradycyjnych form zwracania się z szacunkiem, w których bezpośrednie zwracanie się do seniorów uważano za niegrzeczne.

Podczas gdy w wielu kulturach tytuły są zwykle określane wyłącznie na podstawie płci, aw niektórych przypadkach stanu cywilnego, zawód, a nawet tytuł zawodowy osoby, może być używany jako tytuł jako znak szacunku we wspólnym zwracaniu się w kulturze chińskiej. Ze względu na prestiżową pozycję nauczyciela w kulturze tradycyjnej, jego uczniowie niezmiennie zwracają się do niego w ten sposób (np. 李老師 ; Lǐ Lǎoshī ; „Nauczyciel Li”), a powszechnie przez innych jako znak szacunku. Tam, gdzie ma to zastosowanie, „Nazwisko nauczyciela” jest uważane za bardziej godne szacunku niż „Nazwisko Pana/Pani/Pani” w języku chińskim. Profesor jest również powszechnie nazywany „nauczycielem”, chociaż „profesor” jest również akceptowany jako pełen szacunku tytuł. Co za tym idzie, młodszy lub mniej doświadczony członek miejsca pracy lub zawodu zwracałby się do starszego członka jako „Nauczyciel”.

Podobnie, do inżynierów często zwraca się się w ten sposób, chociaż często skraca się to po prostu do pierwszego znaku słowa „inżynier” - chiński : 工 ; pinyin : Gōng . Jeśli osoba, do której się zwracamy, jest szefem firmy (lub po prostu kierownikiem średniego szczebla innej firmy, któremu chciałbyś okazać szacunek), równie dobrze można zwrócić się do niej tytułem „zǒng” (總), co oznacza „ generał ” lub „ogółem” i jest pierwszym znakiem tytułów, takich jak „Dyrektor generalny” lub „dyrektor generalny” (np. 李總 ; Lǐ zǒng ) lub, jeśli znajdują się nieco niżej w hierarchii korporacyjnej, ale mimo to są menedżerami, przez umieszczając Jīnglǐ ( 經 理 , kierownik).

Wariacje

Niezwykłe imiona

Zobacz także: Przepisy dotyczące nazewnictwa w Chińskiej Republice Ludowej

Ponieważ niewielka liczba chińskich nazwisk prowadzi do zamieszania w środowiskach społecznych, a niektórzy chińscy rodzice chcą nadać indywidualności, niektórzy Chińczycy otrzymali niezwykłe imiona. Od kwietnia 2009 roku około 60 milionów Chińczyków ma w swoich imionach niezwykłe znaki. W raporcie chińskiego biura bezpieczeństwa publicznego z 2006 roku stwierdzono, że z około 55 000 chińskich znaków używanych w Chińskiej Republice Ludowej tylko 32 232 z nich są obsługiwane przez komputery ministerstwa. Rząd ChRL poprosił osoby o nietypowych nazwiskach o ich zmianę, aby mogły otrzymać nowe, czytelne dla komputera, publiczne dowody tożsamości, a różnorodność uniemożliwia im otrzymanie nowych dowodów osobistych, jeśli nie zmienią swoich nazwisk.

Począwszy od co najmniej 2003 r. rząd ChRL tworzył listę znormalizowanych znaków do codziennego użytku, która byłaby pulą znaków do wyboru, gdy dziecku nadano imię. Pierwotnie limity miały wejść w życie w 2005 roku. W kwietniu 2009 roku lista była aktualizowana 70 razy i nadal nie została wprowadzona w życie.

Wang Daliang, lingwista z China Youth University for Political Sciences , powiedział, że „Używanie niejasnych nazw w celu uniknięcia powielania nazw lub bycia wyjątkowym nie jest dobre. Teraz wiele osób jest zakłopotanych ich imionami. Komputer nie może ich nawet rozpoznać i ludzie nie mogą ich przeczytać. Stało się to przeszkodą w komunikacji”. Zhou Youyong, dziekan Southeast University , argumentował, że możliwość wyboru imienia dla swoich dzieci jest prawem podstawowym, więc rząd ChRL powinien zachować ostrożność przy tworzeniu nowych przepisów dotyczących nadawania imion.

Podczas gdy zdecydowana większość chińskich imion Han składa się z dwóch lub trzech znaków, niektórzy Chińczycy Han mają dłuższe imiona, do 15 znaków. Ponadto transliteracja języków etnicznych na znaki chińskie często skutkuje długimi nazwami.

Tajwan

„Tajwańska nazwa” przekierowuje tutaj. Aby zapoznać się z imionami tajwańskich aborygenów, zobacz Nazewnictwo zwyczajów tajwańskich aborygenów .

Han na Tajwanie są podobne do tych w południowo-wschodnich Chinach, ponieważ większość rodzin wywodzi się z miejsc takich jak Fujian i Guangdong . Rdzenni Tajwańczycy również zostali zmuszeni do przyjęcia chińskich imion w ramach wymuszonej sinizacji . Rozkład popularności nazwisk na Tajwanie jako całości różni się nieco od rozkładu imion wśród wszystkich Chińczyków Han, przy czym nazwisko rodowe Chen ( 陳 ) jest szczególnie bardziej powszechne (około 11% na Tajwanie, w porównaniu do około 3% w Chinach) . Istnieją również lokalne odmiany.

Imiona składające się z jednego znaku są znacznie mniej powszechne na Tajwanie niż na kontynencie. [ potrzebne źródło ]

Tradycyjną praktyką, obecnie w dużej mierze wypartą, było wybieranie celowo nieprzyjemnych imion, aby odpędzić złe znaki i złe duchy. Na przykład chłopiec cierpiący na poważną chorobę może otrzymać imię Ti-sái ( 豬屎 , dosł. „Świńskie gówno”), aby wskazać złym duchom, że nie jest wart ich kłopotów. Podobnie dziewczyna z biednej rodziny może mieć imię Bóng-chī ( 罔市 , dosł. „No Takers”).

Pseudonimy ( 囝仔名 , gín-á-miâ , „imion dzieci”) są powszechne i generalnie przyjmują praktykę południowochińską polegającą na umieszczaniu przedrostka „A-” ( 阿 ) na ostatniej sylabie imienia osoby. Chociaż imiona te są rzadko używane w formalnych kontekstach, istnieje kilka osób publicznych, które są dobrze znane ze swoich pseudonimów, w tym były prezydent A-bian i piosenkarka A-mei .

Diaspora

Wśród chińskich Amerykanów powszechną praktyką jest zwracanie się głównie do zachodniego imienia i używanie chińskiego imienia jako często pomijanego drugiego imienia .

W Malezji i Singapurze równie dopuszczalne jest, aby zachodnie nazwy pojawiały się przed lub po chińskim imieniu, zapisane alfabetem łacińskim. Tak więc prezydent Singapuru Tony Tan może zobaczyć swoje imię zapisane jako „Tony Tan Keng Yam” lub „Tan Keng Yam Tony”. [ Potrzebne źródło ] Osoby fizyczne mogą rejestrować swoje nazwiska prawne w dowolnym formacie na swoich dowodach osobistych. W powszechnym użyciu zazwyczaj preferowana jest pierwsza wersja angielskiej nazwy, ponieważ zachowuje ona prawidłową kolejność dla obu systemów; jednak ze względów administracyjnych agencje rządowe mają tendencję do umieszczania nazwy angielskiej na końcu, aby łatwiej organizować listy nazwisk i baz danych, podobnie jak zachodnia praktyka porządkowania nazwisk z nazwiskiem, po którym następuje przecinek („Smith, John”) . W Singapurze istnieje możliwość umieszczenia chińskich znaków na swoim krajowym dowodzie rejestracyjnym .

Media drukowane w Hongkongu mają tendencję do przyjmowania hybrydowego stylu imion - na przykład Andy Lau Tak-wah - chociaż niektórzy wolą drugie imiona w stylu amerykańskim, takie jak Steven NS Cheung , lub po prostu używają imion angielskich, takich jak Henry Lee . W oficjalnych dokumentach, takich jak dowody tożsamości z Hongkongu , nazwiska rodowe są zawsze drukowane jako pierwsze, pisane wielkimi literami alfabetu łacińskiego, po których następuje przecinek dla wszystkich nazwisk, w tym chińskich. Tak więc powyższe przykłady zawierałyby dowody tożsamości z napisem „LAU, Tak-wah Andy” lub „CHEUNG, Steven Ng-sheong”, z pozycją imion określoną w momencie składania wniosku. Nazwy spoza Chin są drukowane w podobnym stylu: „DOE, Jane”.

W Indonezji , jednym z krajów o największej populacji chińskiej diaspory , indonezyjscy Chińczycy w Indonezji iw diasporze w większości przyjęli indonezyjsko brzmiące odmiany chińskich imion ze względu na dziesięciolecia regulacji i akulturacji. I odwrotnie, użycie tych indonezyjsko brzmiących chińskich imion nie jest ograniczone do nazwisk, a wiele z nich jest używanych swobodnie między innymi nazwiskami, ponieważ wielu indonezyjskich Chińczyków nie śledziło już swoich chińskich (nazwisk), a nawet było ich używanych przez osoby spoza Chin ( z niektórymi nazwami zapożyczonymi z języków i nazw regionalnych).

Po angielsku

Podpis Sun Yat-sena ; w języku angielskim Chińczycy zwykle przechowują swoje nazwiska w porządku chińskim, chyba że mieszkają lub podróżują za granicę

Chińczycy, z wyjątkiem osób podróżujących lub mieszkających poza Chinami, rzadko odwracają swoje imiona do zachodniego porządku nazewnictwa (imię, a następnie nazwisko rodowe). Zachodnie publikacje zwykle zachowują chińską kolejność imion, z nazwiskiem rodowym na początku, a następnie imieniem. Począwszy od wczesnych lat 80., w odniesieniu do ludzi z Chin kontynentalnych , zachodnie publikacje zaczęły używać systemu latynizacji Hanyu Pinyin zamiast wcześniejszych systemów latynizacji; wynikało to z normalizacji stosunków dyplomatycznych między Stanami Zjednoczonymi a Chińską Republiką Ludową w 1979 roku.

Chociaż generalnie możliwe jest odgadnięcie płci chińskich imion na podstawie wybranych chińskich znaków, odgadnięcie płci imienia jest prawie niemożliwe, gdy jest ono latynizowane. Na przykład王晓明 jest bardziej prawdopodobnym imieniem męskim, ale zlatynizowane imię Xiaoming Wang może odpowiadać wielu chińskim imionom (王晓明,王小明,王晓鸣,汪晓明…), a zatem odgadnięcie płci imienia jest prawie niemożliwe.

Zwykła prezentacja chińskich nazw w języku angielskim różni się od zwykłej prezentacji współczesnych nazw japońskich , ponieważ współczesne nazwy japońskie są zwykle odwrócone, aby pasowały do ​​zachodniego porządku w języku angielskim. W języku angielskim prezentacja nazw chińskich jest podobna do prezentacji nazw koreańskich . Od 1989 r. Pinyin stał się preferowanym systemem latynizacji w pracach omawiających współczesne Chiny, podczas gdy anglojęzyczne książki dotyczące historii Japonii nadal wykorzystywały system Wade -Giles do latynizacji chińskich nazw częściej niż inne systemy latynizacji. Od 1993 roku Wade – Giles był nadal używany na Tajwanie. W przeciwieństwie do Chin kontynentalnych, Tajwańczycy zwykle umieszczają myślnik między dwoma znakami danego imienia, podobnie jak imiona koreańskie. Dotyczy to również standardowej stylizacji chińskich imion z Hongkongu, w których imię jest łączone. Imiona malezyjskich Chińczyków i singapurskich Chińczyków są często latynizowane niespójnie, zwykle w oparciu o wymowę dialektu, ale zwykle są wyrażane w trzech częściach (np. Goh Chok Tong ).

W przypadku osób, które mają tylko jedno imię lub złożone nazwiska i jedno imię, zachodnia kolejność imion może skomplikować mylenie nazwiska i imienia.

Nazwa chiński kontynent Tajwan Singapur Zamawianie zachodnie
Znani pod nazwami Mainland pinyin
毛澤東 Mao Zedonga Mao Tsê-tung Mao Tse-tung/Mao Ze Dong Zedonga Mao
习近平 Xi Jinping Hsi Chin-P'ing Xi Jinping Jinping Xi
Znany z imion Wade-Giles (lub ich pochodnych).
蔡英文 Cai Yingwen Tsai Ing-wen Tsai Ing-wen Ing-wen Tsai
蔣介石 Jiang Jieshi Chiang Chieh-shih Czang Kaj-szeka Kaj-szek Czang
Znani pod singapurskimi nazwami
李光耀 Li Guangyao Li Kuang-yao Lee Kuan Yew Kuan Yew Lee
吳作棟 Wu Zuodong Wu Tso-tung Goh Chok Tong Chok Tong Goh
李顯龍 Li Xianlong Li Hsien-lung Lee Hsien Loong Hsien Loong Lee
王瑞杰 Wang Ruijie Wang Jui-chieh Heng Swee Keata Swee'a Keata Henga
Znani pod zachodnimi nazwami porządkowymi
马友友 Mam Youyou Ma Yu-yu Mam Ty Ty Yo-Yo Ma
李文和 Li Wenhe Li Wen-ho Li Wen Ho Wen Ho Lee
顧維鈞 Gu Weijuna Ku Wei-chun Gu Wei Jun Vi Kyuin Wellington Koo
Znani z zainicjowanych zachodnich nazw porządkowych
宋子文 Piosenka Ziwen Soong Tse-ven Song Zi Wen Telewizja wkrótce
孔祥熙 Kong Xiangxi Kung Hsiang-hsi Kong Xiang Xi HH Kung
Dwusylabowe nazwiska rodowe
諸葛亮 Zhuge Liang Chu-ko Liang Zhuge Liang Liang Zhuge
司馬懿 Sima Yi Ssu-ma Yi Sima Yi Yi Sima

Zgodnie z Chicago Manual of Style , chińskie nazwiska są indeksowane według nazwiska rodowego bez inwersji i bez przecinków, chyba że chodzi o Chińczyka, który przyjął zachodnie nazwisko .

Po japońsku

W języku japońskim chińskie nazwy można wymawiać w przybliżeniu do oryginalnego chińskiego, lokalnego czytania ( 現地 読 み ) znaków lub przy użyciu chińsko-japońskiego czytania On'yomi ( 音 読 み ) do wymawiania chińskich znaków. Lokalne odczyty są często pisane katakaną, a nie kanji, ale nie zawsze. Na przykład 毛泽东 (Mao Zedong) wymawia się Mō Takutō przy użyciu czytania On'yomi, podczas gdy Pekin ( 北京 ) jest pisany kanji, ale wymawia się Pekin ( ペ キ ン ), z lokalnym odczytem (które można również uznać za post-Tōsō- o czytaniu), zamiast Hokkyō (co byłoby czytaniem Kan-on). [ potrzebne źródło ]

Zobacz też

Rodzaje chińskich nazw grup:

Rodzaje imion osobistych:

Rodzaje chińskich imion monarchicznych:

Inne linki i wpływy chińskich nazw:

Cytaty

Źródła

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Chinese_name&oldid=1136405249 ”