Niemieckie imię

Nie mylić z nazwą germańską .

Imiona osobowe w niemieckojęzycznej Europie składają się z jednego lub kilku imion ( Vorname , liczba mnoga Vornamen ) i nazwiska ( Nachname, Familienname ). Vorname dla płci. Nazwisko jest zwykle cytowane w „ porządku zachodnim ” „imię, nazwisko”, chyba że występuje w alfabetycznej liście nazwisk, np. „ Bach, Johann Sebastian ”.

Pod tym względem konwencje niemieckie odpowiadają konwencjom nazewnictwa w większości krajów Europy Zachodniej i Środkowej, w tym angielskim , holenderskim , włoskim i francuskim . Istnieją pewne ślady patronimicznego , który przetrwał w niektórych częściach Europy Wschodniej i Skandynawii, ale nie stanowią one części oficjalnej nazwy.

Kobiety tradycyjnie przyjmowały nazwisko męża po ślubie i czasami zachowywały nazwisko panieńskie przez dzielenie wyrazów w tak zwanym nazwisku Doppel , np. „ Else Lasker-Schüler ”. Niedawne przepisy motywowane równością płci pozwalają teraz parom małżeńskim wybrać nazwisko, którego chcą używać, w tym opcję dla mężczyzn, aby ich nazwisko rodowe było łączone z nazwiskiem rodowym w ten sam sposób. Możliwe jest również, aby małżonkowie całkowicie zrezygnowali ze wspólnego nazwiska i zachowali swoje nazwiska rodowe.

Najpopularniejsze imiona to albo biblijne („ chrześcijańskie ”, wywodzące się od imion postaci biblijnych lub świętych; Johann/Hans „John”, Georg/Jörg „George”, Jakob „Jacob” i „James”; Anna , Maria , Barbara , Christina ) lub od imion germańskich ( Friedrich „Frederick”, Ludwig „Louis” itp.) Od lat 90. XX wieku istnieje jednak tendencja do wybierania przez rodziców nieniemieckich form imion, albo ze względu na oryginalność, albo pod wpływem międzynarodowych celebrytów, np. Liam (gaelicka forma Williama), a nie niemiecki odpowiednik Wilhelma. [ potrzebne źródło ]

Większość nazwisk wywodzi się albo z zawodów, albo z pochodzenia geograficznego, rzadziej z cech cielesnych. Stały się dziedziczne wraz z początkiem centralnej ewidencji demograficznej we wczesnym okresie nowożytnym .

Imiona

Vorname (w języku angielskim imię ) jest zwykle nadawane dziecku przez rodziców wkrótce po urodzeniu . Powszechne jest nadawanie dziecku kilku Vornamen (imion), z których jedno jest przeznaczone do codziennego użytku i znane jest jako Rufname („nazwa apelacji” lub „nazwa wywoławcza”). To Rufname jest często podkreślane w oficjalnych dokumentach, ponieważ czasami jest to drugie lub trzecie imię w sekwencji imion w oficjalnych aktach, mimo że jest to imię używane na co dzień od dzieciństwa. Na przykład w CV złożonym przez matematyka Emmy Noether na uniwersytet w Erlangen w 1907 r.,

Ich, Amalie Emmy Noether, bayerischer Staatsangehörigkeit und israelitischer Konfession, bin geboren zu Erlangen am 23. März 1882… „
Ja, Amalie Emmy Noether, narodowości bawarskiej i wyznania izraelskiego, urodzona w Erlangen w dniu 23 marca 1882 r.”

podkreślenie Emmy informuje, że jest to Rufname , mimo że jest to drugie z dwóch oficjalnych imion.

W Niemczech wybrana nazwa musi zostać zatwierdzona przez lokalny Standesamt (urząd stanu cywilnego). Chociaż prawo z 1980 r. stanowiło wcześniej, że imię musi wskazywać płeć dziecka, orzeczenie sądu z 2008 r. jednogłośnie podtrzymało prawo rodziców do decydowania o imieniu dziecka, stwierdzając, że jedynym ograniczeniem prawnym jest to, że imię nie wpływa negatywnie na dobro- bycia dziecka.

Wśród niemieckiej szlachty we wczesnym okresie więcej . nowożytnym powstała moda na nadawanie dużej liczby imion, często sześciu lub Moda ta została w pewnym stopniu skopiowana przez klasę burżuazyjną , ale ponownie ustąpiła pod koniec XIX wieku, tak że chociaż dwa lub trzy imiona pozostają powszechne, większa liczba jest obecnie rzadka. Praktyka ta utrzymuje się wśród niemieckiej szlachty, np. Johann Friedrich Konrad Carl Eduard Horst Arnold Matthias, książę Saxe-Meiningen, książę Saksonii (ur. 1952), Ernst August Albert Paul Otto Rupprecht Oskar Berthold Friedrich-Ferdinand Christian-Ludwig, książę Hanoweru (ur. 1954), Christian Heinrich Clemens Paul Frank Peter Welf Wilhelm-Ernst Friedrich Franz książę Hanoweru i Dukelina, książę Brunszwiku i Lüneburga (ur. 1985) .

Popularne imiona

między regionami niemieckojęzycznej Europy występują różnice dialektalne , szczególnie widoczne w postaci hipokoryzmów . Różnice te są nadal widoczne na liście najpopularniejszych imion, mimo że są marginalizowane przez ponadregionalne trendy w modzie: od 2012 r. dziesięć najpopularniejszych imion Badenii-Wirtembergii (południowe Niemcy) i Szlezwiku -Holsztynu (północne Niemcy ) udostępnij wpisy Ben, Paul, Finn, Luca, Max (mężczyzna), Mia, Emma, ​​Lea, Leonie, Anna, Lena, Hanna , podczas gdy Szlezwik-Holsztyn zachowuje tradycyjnie północne (dolnoniemieckie) formy Lasse (mężczyzna) i Neele (kobieta) w pierwszej dziesiątce.

Poniższa tabela przedstawia najpopularniejsze imiona w Niemczech w ciągu dekady (od 1890 r.), [ Potrzebne wyjaśnienie ] oraz najnowszy ranking z 2014 r.

Rok Kobiecy Rodzaj męski
1890

Anna, Marta / Marta, Frieda / Frida, Berta / Beertha, Emma, ​​Marie, Maria, Margarethe / Margarete, Erna, Elsa

Carl / Karl, Wilhelm, Otto, Heinrich, Friedrich, Paul, Hans, Gustav, Max, Ernst
1909

Anna, Marta / Marta, Frieda / Frida, Emma, ​​Marie, Elisabeth, Maria, Berta / Bertha, Gertrud, Margarethe / Margarete

Wilhelm, Carl / Karl, Heinrich, Hermann, Friedrich, Paul, Otto, Ernst, Hans, Walter / Walther
1910

Gertrud, Erna, Martha / Marta, Hertha / Herta, Margarethe / Margarete, Anna, Käthe, Elisabeth, Frieda / Frida, Hildegard,

Walter / Walther, Carl / Karl, Hans, Wilhelm, Otto, Curt / Kurt, Heinrich, Hermann, Paul, Helmut / Helmuth
1920

Ilse, Hildegard, Gertrud, Irmgard, Gerda, Lieselotte, Elfriede, Ursula, Edith, Erna

Hans, Carl / Karl, Heinz, Curt / Kurt, Werner, Walter / Walther, Günter / Günther, Herbert, Helmut / Helmuth, Gerhard, Rolf
1930

Urszula, Helga, Gisela, Inge, Gerda, Ingrid, Ingeborg, Ilse, Edith, Hildegarda

Günter / Günther, Hans, Carl / Karl, Heinz, Werner, Gerhard, Horst, Helmut / Helmuth, Walter / Walther, Curt / Kurt, Rolf
1940

Karin, Ingrid, Helga, Renate, Elke, Ursula, Erika, Christa, Gisela, Monika

Peter, Klaus / Claus, Hans, Jürgen, Dieter, Günter / Günther, Horst, Manfred, Uwe, Wolfgang
1950

Brigitte, Renate, Karin, Angelika, Monika, Urszula, Ingrid, Marion, Barbara, Gisela, Regina

Peter, Hans, Wolfgang, Klaus / Claus, Manfred, Jürgen, Michael, Bernd, Werner, Günter / Günther
1960

Sabine, Susanne, Petra, Birgit, Gabriele, Andrea, Martina, Ute, Heike, Angelika

Thomas, Michael, Andreas, Peter, Frank, Uwe, Klaus / Claus, Stefan / Stephan, Jürgen, Jörg
1970

Nicole, Anja, Claudia, Stefanie / Stephanie, Andrea, Tanja, Katrin / Catrin / Kathrin, Susanne, Petra, Sabine

Stefan / Stephan, Michael, Andreas, Thomas, Frank, Markus / Marcus, Christian, Oliver, Matthias, Torsten
1980

Julia, Katrin / Catrin / Kathrin, Stefanie / Stephanie, Melanie, Sandra, Anja, Nicole, Nadine, Christina, Sabrina

Christian, Michael, Sebastian, Stefan / Stephan, Jan, Daniel, Martin, Dennis, Alexander, Thomas
1990

Julia, Sarah / Sara, Jennifer, Katharina, Lisa, Christina, Jessika / Jessica, Anna, Laura, Melanie

Jan, Tobiasz, Christian, Alexander, Daniel, Patrick, Dennis, Sebastian, Marcel, Philipp
2000

Anna, Lea / Leah, Sarah / Sara, Hannah / Hanna, Michelle, Laura, Lisa, Lara, Lena, Julia

Lukas / Lucas, Jan, Tim, Finn / Fynn, Leon, Niklas / Niclas, Tom, Jonas, Jannik / Yannik / Yannick / Yannic, Luca / Luka
2010

Mia, Hannah / Hanna, Lena, Lea / Leah, Emma, ​​Anna, Leonie / Leoni, Lilli / Lilly / Lili, Emily / Emilie, Lina

Leon, Lukas / Lucas, Ben, Finn / Fynn, Jonas, Paul, Luis / Louis, Maximilian, Luca / Luka, Felix
2014

Emma, ​​Mia, Hannah / Hanna, Sofia / Sophia, Emilia, Anna, Lena, Lea / Leah, Emily / Emilie, Marie

Ben, Luis / Louis, Paul, Lukas / Lucas, Jonas, Leon, Finn / Fynn, Noah, Elias, Luca / Luka

Nazwiska

Nazwiska ( nazwisko rodowe ; Nachname , Familienname ) były stopniowo wprowadzane w niemieckojęzycznej Europie w okresie późnego średniowiecza . Wiele z takich nazwisk pochodzi od pseudonimów . Są one ogólnie podzielone na cztery grupy według pochodzenia : imiona, oznaczenia zawodowe, atrybuty cielesne i toponimy (w tym odniesienia do nazwanych budynków). Również wiele nazwisk wykazuje cechy charakterystyczne dla dialektu regionu, z którego się wywodzą.

Przyimek von („of”) był używany do rozróżnienia szlachty ; na przykład, jeśli ktoś był baronem wioski Veltheim, jego nazwisko rodowe brzmiałoby von Veltheim . W czasach nowożytnych ludzie, którzy zostali wyniesieni do szlachty, często dodawali do imienia „von”. Na przykład Johann Wolfgang Goethe zmienił nazwisko na Johann Wolfgang von Goethe . Praktyka ta zakończyła się wraz ze zniesieniem monarchii w Niemczech i Austrii w 1919 r. Czasami von jest również używany w nazwach geograficznych, które nie są szlacheckie, jak w von Danikena .

Ponieważ nazwiska rodowe wywodzą się lokalnie, wiele imion wykazuje szczególne cechy lokalnych dialektów, takie jak południowoniemieckie, austriackie i szwajcarskie końcówki zdrobnień -l -el , -erl , -le lub -li jak w Kleibl , Schäuble lub Nägeli (od „ Nagel', gwóźdź). To samo dotyczy regionalnych wariantów nazewnictwa zawodów. Podczas gdy wytwórca beczek z Hamburga mógł nazywać się „Böttcher”, Bawarczyk można było łatwo nazwać „Schäffler”.

Szczególnym przypadkiem są nazwiska Żydów niemieckich, które zostały wprowadzone później, na przełomie XVIII i XIX wieku , per fiat . Władze pruskie narzucały wymyślone, a czasem obraźliwe nazwy. Na przykład nazwa „Waldlieferant” (dosł. dostawca lasu) została „stworzona”, aby ośmieszyć żydowskiego handlarza drewnem [ potrzebne źródło ] . Używano nawet o wiele bardziej obraźliwych wyrażeń („Afterduft”; dosł.: zapach odbytu) [ potrzebne źródło ] . Nie jest to jednak regułą; przeciwnie, te nazwiska, które najszybciej rozpoznano jako prawdopodobnie pochodzenia żydowskiego, są wyraźnie poetyckie, prawdopodobnie dlatego, że zostały wybrane przez samych ludzi (np. Rosenzweiga ).

Imigracja, często sponsorowana przez władze lokalne, sprowadziła również zagraniczne nazwiska do regionów niemieckojęzycznych. W zależności od regionalnej historii, geografii i ekonomii, wiele nazwisk ma francuskie , holenderskie , włoskie , węgierskie lub słowiańskie (np. polskie ) pochodzenie. Czasami przetrwały w swojej pierwotnej formie; w innych przypadkach pisownia zostałaby dostosowana do niemieckiego ( słowiańskie zakończenie ic staje się niemieckim -itz lub -itsch lub bałtyckim „-kis” staje się „-ke”). Z biegiem czasu pisownia często się zmieniała, aby odzwierciedlić rodzimą wymowę niemiecką ( Sloothaak dla holenderskiego Sloothaag ); ale niektóre imiona, takie jak nazwiska francuskich hugenotów osiedlających się w Prusach , zachowały swoją pisownię, ale z wymową, która przyszłaby naturalnie Niemcowi czytającemu imię: Marquard , wymawiane [maʁkaʁ] po francusku, ostatecznie wymawiano [ˈmaʁkvaʁt] ​​podobnie jak niemiecki Markwart , z którego pierwotnie pochodzi.

Małżeństwo

Nachname męża w małżeństwie i porzuca własne. Jednak ze względu na prawną równość płci możliwa jest również sytuacja odwrotna, choć rzadka.

Kilka przykładów praktyki zgodnie z prawem niemieckim, jeśli „Herr (pan) Schmidt” i „Fräulein (panna) Meyer” pobierają się:

  1. Mogą zachować swoje dawne Nachnamen . (Herr Schmidt i Frau (pani) Meyer). W latach 90. zmieniono więc prawo. Mogą później przejść do wariantu 2, chociaż odwrotność nie jest możliwa.
  2. Mogą zadeklarować jedno imię jako „imię małżeńskie” ( Ehename ). Czyniąc to, oboje mogą albo przyjąć imię męża, albo oboje przyjąć imię żony jako Ehename . (Herr Meyer i Frau Meyer; Herr Schmidt i Frau Schmidt)
  3. Istnieje możliwość, że jeden partner może połączyć oba nazwiska łącznikiem. W ten sposób jeden z nich nosi podwójne imię ( Doppelname ). (Herr Schmidt i Frau Meyer-Schmidt (lub Frau Schmidt-Meyer); dzieci muszą nazywać się Schmidt). Tylko jeden partner może skorzystać z tej opcji, co uniemożliwia obojgu partnerom posiadanie Doppelnamen (w ten sposób nie byłoby Herr Meyer-Schmidt i Frau Meyer-Schmidt)

Wszystkie dzieci w rodzinie muszą otrzymać po urodzeniu to samo imię bez łączników, które może być imieniem matki lub ojca (tradycyjnie było to imię ojca). Jeśli rodzice przyjęli Ehename, jest to Nachname dziecka. Surowo zabrania się nadawania dzieciom Doppelnamenów , jeśli nie jest to Ehename . Ten ostatni przypadek może wystąpić w przypadku tradycyjnych arystokratycznych sobowtórów (np. Faber-Castell).

W Austrii (§ 93 ABGB) para może wybrać jedno ze swoich nazwisk jako nazwisko małżeńskie. W przypadku domyślnym jest to nazwisko pana młodego. Partner dokonujący zmiany nazwiska (zwykle panna młoda) ma możliwość używania nazwiska stanu wolnego obok nazwiska po ślubie z dzieleniem wyrazów.

W Szwajcarii (art. 160 ZGB) para może zdecydować się na zachowanie nazwiska stanu wolnego lub para może wybrać dowolne nazwisko jako nazwisko po mężu. Jeśli oboje zachowają swoje nazwisko, muszą zadeklarować, jakie będzie nazwisko przyszłych dzieci.

Szlachta

Tytuły byłych arystokratów (jak Graf dla „hrabiego”) stały się częścią Nachname w Niemczech, dając dłuższe nazwy kilku słów, zwykle zawierające szlachetną cząstkę von (co oznacza „z”) lub zu (co oznacza „do”, czasami „ w”), często von und zu występują również razem (co oznacza „z i do / w”). Zasady prawne dotyczące tych imion są takie same, jak w przypadku innych Nachnamenów , co powoduje szereg przypadków, w których osoby legalnie noszą takie imiona, ale nie są uznawane przez stowarzyszenia dawnych rodów szlacheckich w Niemczech , które nadal stosują w swoich publikacjach stare zasady Cesarstwa Niemieckiego. Większość z tych przypadków ma miejsce, gdy kobieta szlacheckiego pochodzenia poślubia mężczyznę bez tytułu i oboje przyjmują imię kobiety jako swoje wspólne Nachname , co było niemożliwe w prawie cesarskim.

W Austrii tytuły szlacheckie, w tym niektóre inne ordery i zaszczyty posiadane przez obywateli austriackich, zostały zniesione od 3 kwietnia 1919 r., W tym cząstki szlacheckie, takie jak von , używanie takich tytułów przez obywateli austriackich jest przestępstwem zagrożonym karą finansową. [ potrzebne lepsze źródło ] Na przykład Otto von Habsburg , Austro-Węgry ostatni następca tronu, w Austrii nazywany był Otto Habsburgiem (-Lothringen). W Szwajcarii, gdzie tytuły szlacheckie są rzadkością od kilku stuleci, można ich używać w prywatnych rozmowach, ale nie są one oficjalnie uznawane. [ potrzebne źródło ]

Wspólne nazwiska

Niemcy

Dystrybucja nazwiska Bachhuber (dosł. „Chłop z majątku nad strumieniem”) w Niemczech (2005). Jego bawarskie pochodzenie pozostaje wyraźnie widoczne.
Dystrybucja nazwiska Hoffmann w Niemczech (2005). Jako ogólna nazwa zawodowa („lokator lub dworzanin”), nazwa ta może pochodzić niezależnie z całych Niemiec, chociaż jej koncentracja jest najbardziej wyraźna w środkowych Niemczech.

Najpopularniejsze nazwiska w Niemczech to podobno:

  1. Müller , Möller („młynarz”)
  2. Schmidt , Schmitt, Schmitz, Schmied („kowal, kowal”)
  3. Schneider („krawiec”)
  4. Fischer („rybak”)
  5. Weber („tkacz”)
  6. Meyer , Meier, Meir, Meyr, Mayer, Maier, Mair lub Mayr (często starszy rolnik w danej osadzie [prowadzący gospodarstwo „pełnozakresowe” pod względem powierzchni, siły roboczej i zbiorów w porównaniu z różnymi zaborami o mniejszej wielkości) , często jako dzierżawca ziemianina jak opactwo, władca światowy itp.; „dzierżawca, zarządca, czasem też komornik, ale nie burmistrz” [ źródło niewiarygodne ] )
  7. Wagner („woźnica, furman”)
  8. Schulz , Schulze, Schultze, Schulte, Schultheiß („konstabl”)
  9. Becker , Bäcker („piekarz”)
  10. Hoffmann , Hofmann („zarządca; najemca / dzierżawca; dworzanin”)

Są to wszystkie nazwy zawodowe, określające powszechne zawody około 1600 roku, kiedy nazwiska stały się dziedziczne, tak że nazwy te powstały niezależnie w całych Niemczech.

Austria

  1. Gruber (5482)
  2. Hubera (5109)
  3. Wagnera (4624)
  4. Muellera (4410)
  5. Pichlera (4227)
  6. Steinera (4176)
  7. Moser (4175)
  8. Mayera (3901)
  9. Bauera (3840)
  10. Bergera (3642)
  11. Hofera (3549)
  12. Fuchsa (3251)
  13. Eder (3232)
  14. Leitnera (3223)

Warianty nazwisk zależne od płci

Tradycyjnie istniało zróżnicowanie nazwisk kobiet i ich męskiego rodzeństwa (co jest nadal regułą w czeskich , wschodniosłowiańskich czy polskich nazwiskach żeńskich ), rozpowszechnione w Niemczech aż do XVIII wieku. Tak więc w starych zapisach, zwłaszcza w księgach kościelnych dotyczących obrzędów przejścia , takich jak chrzty, zgony i małżeństwa itp., Mogą pojawiać się kobiety noszące typowe dla regionu warianty nazwisk żeńskich (np. w południowych Niemczech: Peter Huber, ale Anna Huberin). Wraz z ustanowieniem ogólnej oficjalnej rejestracji nazw prawnych praktyka ta została zniesiona w XVIII i XIX wieku, w zależności od ustawodawstwa poszczególnych państw .

Również pisownia imion i nazwisk, różniąca się wcześniej w zależności od autora, a nawet wpisu do wpisu, została wówczas w większości ustalona zgodnie z oficjalną zapisaną formą. Dawne tytuły szlacheckie występujące w wariantach męskich i żeńskich zostały przekształcone przez Konstytucję Weimarską, artykuł 109, w części nazwisk w Niemczech, ale dla tych nazwisk ustanowiono nową tradycję wariantów płciowych do oficjalnej rejestracji. Praktykę tę potwierdził wyrok Reichsgericht z 10 marca 1926 r.

Potocznie w niektórych niemieckich dialektach nadal pojawiają się warianty nazwisk kobiet. W dialekcie bawarskim nazwiska kobiet są czasami tworzone przez dodanie końcówki „-in”, używanej w standardowym wysokoniemieckim do wskazania wariantów rzeczowników dla kobiet lub elementów gramatycznego rodzaju żeńskiego, takich jak Näher in ( szwaczka ), z Näher ( krawcowa ) będąc formą męską. W zachodnio-dolnoniemieckim końcówka „… sch (e)” jest czasami dodawana do nazwisk kobiet, co jest związane ze standardową końcówką przymiotnika wysokoniemieckiego „… isch” (cognitive do angielskiego „… ish "), z sufiksem do rzeczowników lub przymiotników wskazujących na przynależność/odnoszący się do rodzaju opisanego przez słowo z sufiksem: na przykład de Smidtsche to Ms Schmidt (Smith), ale dosłownie o Smithian (kobieta odnosząca się do mężczyzny / rodzina Schmidtów).

Inną formą, wskazującą na kobietę noszącą nazwisko, było dodanie dopełniacza „s” (podobnie jak dopełniacz saksoński ), córka lub żona pana Bäckera (dosłownie Baker) pojawiałaby się jako pani Bäckers (po niemiecku bez apostrofu ), jako córka lub żona Bäckera.

Pseudonimy

Pseudonimów mogą używać artyści ( Künstlername , „nazwisko artysty”) i członkowie zakonów ( Ordensname ); Jeśli pseudonim jest powszechnie znany publicznie, można go dodać do paszportu tej osoby (w ramach słabszego statusu prawnego Künstlername ) iw większości sytuacji używać go zamiast oryginalnego nazwiska. To samo pole w paszporcie służy również do wpisania imion religijnych, czyli nowego imienia, które ktoś przyjmuje, zostając mnichem lub mniszką .

Stopnie i tytuły naukowe

Stopień naukowy doktora ( dr ) i tytuł naukowy profesora ( profesor ) nie są częścią nazwiska w Niemczech, ale można je wpisać do dowodu osobistego lub paszportu i są często używane w dokumentach i adresach.

Są jednak często używane w przemówieniach pisemnych (np. dr Meier, prof. dr Müller) i często będą używane w oficjalnych przemówieniach lub czasami przez osoby niższej rangi, takie jak studenci, chociaż wielu naukowców woli, aby się do nich zwracano tak jak każdy inny, tj. tylko przez Herr lub Frau (patrz poniżej).

Hofname (nazwa posiadłości)

Na obszarach wiejskich często rolnicy są znani pod tradycyjną nazwą ich Hof (gospodarstwo lub posiadłość). Ze względu na długoletnią tradycję bezstronnego dziedziczenia w niemieckojęzycznej Europie , własność Hof była często związana z bezpośrednim patrylinearnym pochodzeniem na przestrzeni wieków. Tak więc rolnicy byli tradycyjnie znani pod nazwą Hofname jeszcze przed rozwojem nazwy Nachname we wczesnym okresie nowożytnym, a oba systemy zaczęły się nakładać. W rzeczywistości wiele Nachnamenów pochodzi od takich Hofnamenów , ale w niektórych przypadkach tradycja Hofname przetrwała obok oficjalnej Nachname .

Historycznie rzecz biorąc, Hofname było pierwszym typem nazwiska rodowego plebsu, które stało się dziedziczne. Proces ten rozpoczął się jeszcze w późnym średniowieczu (od XIV do XV wieku); np. Ulrich Zwingli (ur. 1484) odziedziczył nazwisko ojca, z pochodzenia Hofname ( od terminu Twing , oznaczającego rodzaj otoczonego murem majątku), mimo że nie odziedziczył majątku.

W przypadkach, gdy Nachname i Hofname nie są tożsame (zwykle dlatego, że w pewnym momencie historii rodu nie było męskiego potomka) łączy je w oficjalnych dokumentach genannt ( skr. gen. ), np. Amann gen. Behmann [ który? ] . W Austrii termin vulgo (skr. vlg. ) jest używany zamiast genannt . Nazywa się to Genanntname [ de ] lub vulgo name. Historycznie można znaleźć również inne formy, w tym Amann sonst Behmann genannt , Amann oder Behmann, an , auf , zu , alias , modo , vel , dictus , dicti , vero , qui et , or de . W niektórych przypadkach forma genannt zmieniała się z czasem na von , w innych na nazwisko łączone (jak Amann-Behmann), ale te przykłady nie są jedynymi źródłami tych ostatnich typów nazw.

Zmiany nazw

Istnieje tylko kilka okoliczności, w których można zmienić nazwisko :

  1. W przypadku małżeństwa: para może wybrać nazwisko któregokolwiek z partnerów, oboje mogą zachować swoje oryginalne nazwiska lub (pod warunkiem, że oryginalne nazwisko rodowe żadnego z partnerów nie zawiera łącznika), jeden z partnerów może zmienić swoje nazwisko, dodając nazwisko rodowe partnera do własne, tworząc łączone nazwisko („Pan Schmid i Pani Meier-Schmid” lub „Pan Schmid-Meier i Pani Meier”).
  2. Korekta nazwy: jeśli państwo popełniło błąd w nazwie i można to udowodnić, można przywrócić pierwotną nazwę. Przykład: „Maſs” stało się „Mahs” i zostało zmienione na „Msza”.
  3. Zmiana płci w przypadku transseksualistów .
  4. Naturalizacja cudzoziemców (zgodnie z art. 47 EGBGB). W takim przypadku cudzoziemcy mogą zdecydować się na przyjęcie niemieckich form imion i nazwisk lub na przyjęcie nowych imion, jeżeli ich stare imiona nie mogą być zaadaptowane na język niemiecki.
  5. Zmiana nazwiska, które jest zbyt skomplikowane (zbyt długie lub trudne w pisowni ze względu na pochodzenie), zbyt powszechne (jak Müller lub Schmidt) lub powoduje kpiny (co może wynikać z samej nazwy, jak „Fick” („Kurwa”, nawet choć o innym pochodzeniu etymologicznym) lub z powodu skojarzenia, jak „Adolf”).

Chociaż Namensänderungsgesetz (ustawa dotycząca zmiany nazwisk) zezwala na zmianę z „ważnego powodu”, w praktyce będzie to bardzo rzadko dozwolone.

Dodanie doktora (Ph.D.) w Niemczech i dodanie dowolnego stopnia naukowego w Austrii do dowodu osobistego lub paszportu nie jest uważane za zmianę nazwiska.

Kolejność nazw i użycie przedimków

Nachname jest umieszczane po Vorname . W wiejskim użyciu kilku regionów, w których mówi się ciężkim dialektem (tj. Bawarii , Saksonii , Palatynatu lub Saary ), kolejność jest odwrócona, np. „der Mühlbach Klaus” zamiast „Klaus Mühlbach”. Przedimek określony jest zawsze dodawany w tym stylu nazewnictwa. Zwłaszcza w tych regionach jest to również zwykły sposób administracyjny, ale z przecinkiem; osoba ta pojawiałaby się w dokumentach jako „Mühlbach, Klaus” lub nawet z tytułem lub zawodem „Mühlbach, Klaus, Dr./OLt/Bäcker”.

Z wyjątkiem południowych Niemiec użycie przedimka określonego z nazwą poza dialektem jest rzadkie i uważane za błąd w standardowym języku niemieckim. Jest uważany za język znajomy, ale nie za oznakę szorstkich, wiejskich manier, jak we francuskim . Używa się go zwłaszcza w rozmowach z dziećmi i/lub z nimi, ale także w innych sytuacjach. Np. Ich bin der Nils („Jestem Nilsem”).

W Austrii przedimek określony jest zawsze używany w nieformalnym języku mówionym, ale przez większość czasu nie jest używany w bardzo formalnym lub pisanym języku.

W niektórych dialektach (takich jak dialekty używane w zachodnim Palatynacie, Saarze i częściach Nadrenii) przedimek używany przy imionach kobiet i dziewcząt nie jest przedimkiem żeńskim, ale nijakim. Dzieje się tak dlatego, że [ wymagana weryfikacja ] niemieckie słowo oznaczające „dziewczynę”, Mädchen , jest rzeczownikiem rodzaju nijakiego ze względu na zdrobnienie przyrostka -chen .

Zobacz też

  •   Rosa Kohlheim, Volker Kohlheim: Familiennamen: Herkunft und Bedeutung von 20000 Nachnamen (nazwiska rodzinne: pochodzenie i znaczenie 20 000 nazwisk), 2000, Duden , ISBN 3-411-70851-4

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=German_name&oldid=1099755917 ”